สงสารบอยจัง

ฝันดีนะครับ รักฟ้านะ บอยหลังจากที่คุยกับฟ้าตั้งแต่เลิกงานยันสี่ทุ่มก็ได้กล่าวฝันดีแฟนสาว

คะ รักบอยเหมือนกันนะ

พรุ่งนี้เราไปหาอะไรอร่อยๆกันนะคะ

คร่าาา นอนแล้วนะ บายคะ

คร๊าบบ บอยวางสายจากฟ้าวางมือถือไว้ข้างเตียง กรอด~ เสียงท้องร้องก็ดังขึ้นมาทันที

ตั้งแต่เลิกงานเรายังไม่ได้กินข้าวเลยนินา... บอยไม่รีรอลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้เย็นทำอาหารกินคนเดียว

แก๊กๆ เสียงตะหลิวกระทบกับกระทะร้อนมีกลิ่นหอมของผักและเนื้อ บอยถึงแม้อยู่ที่บ้านเขาอาจจะเป็นคุณหนู แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่มีสกิลพ่อบ้านพ่อเรือนที่แม่เขาได้สั่งสอน

🎶โรยเกลือลง น้ำตาลนิดหน่อย เนยแทนน้ำมัน🎶....อืม? ในขณะที่กำลังปรุงอาหารอย่างอารมณ์ดี จู่ๆบอยก็เกิดนึกถึงรีนสาวเพื่อนร่วมคอนโดของเขา

จะว่าไป ช่วงนี้เราก็ไม่ค่อยเจอเธอเลย...งั้นทำอาหารไปฝากละกัน

บอยเพียงแค่ต้องการเทคแคร์แบบฉันเพื่อนเท่านั้น ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยเพราะใจเขานั่นมีแต่ฟ้าคนเดียว

แล้ว...คุณรีนเขาอยู่ห้องไหนนะ?

อาหารเสร็จพร้อมสริฟรับประทาน ควันร้อนๆจากข้าวสวยพร้อมกับกลิ่นเนื้อสัตว์ และสลัดผักสไตล์อเมริกัน

บอยมองดูนาฬิกา 4 ทุ่มกว่าเขาก็ลองคิดดูอีกทีว่าจะขึ้นไปเคาะตามห้องมันก็ไม่ควรในเวลานี้ และที่เขาลืมคิดไปเลย คือ เขาไม่รู้ว่ารีนกินเนื้อได้ไหม?

เอาวะ! ลองดูละกัน ถ้าไม่ก็ค่อยกินเอง

บอยพูดอย่างมีกำลังใจก่อนจะตัดสินใจถือจานอาหารที่ใส่ฝาครอบอย่างดี ไม่ให้กลิ่นออกไปติดทางเดินของคอนโด คุณรีนเคยบอกว่าอยู่ถัดจากเราสามชั้น งั้นก็อยู่ชั้น 13

ประตูลิฟท์ปิดเลื่อนขึ้นไปยังชั้น 13 เมื่อเปิดออกมาบอยก็เดินสุ่มๆ เลือกห้องที่คิดว่าน่าจะเป็นคุณรีน

ก๊อกๆ... บอยเคาะประตูห้องแรกที่ไม่รู้ว่าเป็นห้องของใคร มาหาใครครับ? เจ้าของห้องเปิดประตูออกมาถามเขามีรูปร่างสูงใหญ่บึกบึน

บอยถึงกับผวากลัวเพราะต้นแขนนั้นใหญ่จนดูน่าเกรงขาม เอาะ...ออ ขอโทษครับ เคาะผิดห้องครับ ขอโทษจริงๆครับ

ชายนักกล้ามปูก็ไม่ได้ถือสาอะไร ก่อนที่จะยิ้มตอบพยักหน้าก่อนจะปิดประตูกลับไป

ฟู่ว...ขนาดเป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่เจอแบบนี้ก็น่ากลัวชะมัด

บอยเดินเลือกห้องโดยถัดจากห้องของนักกล้ามปูออกไปพอสมควร จะใช่ไหมวะเนี่ย... บอยเริ่มลังเลก่อนจะทำท่าเตรียมเคาะประตู

แต่จังหวะที่มือกำลังจะถึงประตู ก็มีเสียงเปิดประตูออกมา บอยที่อยู่หน้าทางเดินโล่งจึงหันไปปรากฏว่าเป็น รีน  ที่กำลังจะเอาขยะไปทิ้ง

คุณรีนครับ!

บอยเห็นจึงรีบทักสาวสวยหันมาก็ทำหน้าตกใจเล็กน้อย อ้าว...มาทำอะไรคะเนี่ย?

บอยเดินตรงไปหารีนที่ยืนอยู่หน้าห้อง ก่อนจะกล่าวทักทายกับเธอ สวัสดีครับ เออ...คือว่า ผม...อืม! ผมทำอาหารมาเผื่อนะครับ แต่ไม่รู้ว่าคุณรีนทานเนื้อได้ไหม?

รีนทำหน้าประหลาดใจก่อนเหลือบมองจานที่เขาถืออยู่

ออ...คะ ทานได้คะ

สาวสวยพูดพร้อมรับจานจากมือของบอย ก่อนจะยิ้มขอบคุณ

ขอบคุณนะคะ...ที่ลำบากหาห้อง

ฮ่าๆ ขอโทษด้วยนะครับ บอยมือลูบหัวโน้มตัวขอโทษเล็กน้อย

งั้นผม...เอ่อ ขอตัวกลับก่อนนะครับ

ไม่เอาจานคืนเหรอคะ?

ออ ทานเสร็จค่อยคืนก็ได้ครับ บอยยิ้มบอกกับสาวสวยก็ยิ้มตอบ

ขอบคุณอีกครั้งนะคะ

จากนั้นบอยก็ลงลิฟต์กลับห้องตัวเองไป...

มันเป็นความรู้สึกที่คุ้นเคยยังไงชอบกล เหมือนกับว่าเขาและเธอเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน

บอยพยายามนึกอยู่นานแต่สุดท้ายก็นึกไม่ออก .... กรอด~ เสียงท้องร้องดังแทรกขึ้นมา

---------------------------------------------------

เหตุการณ์ทุกอย่างยังคงปกติ ทุกคนตื่นเช้าอาบน้ำ แต่งตัว ไปทำงาน ไปเรียน

ชีวิตประจำบอยก็ยังคงเป็นเช่นนั้นต่อไป หากแต่ว่าเขาเองยังคงไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของพี่เอกผู้จัดการบริษัทกับฟ้าแสนสุดสวยของเขา

และด้วยความไม่รู้นั้นเองจึงก่อให้เกิดช่องว่างบางอย่างที่จุกอยู่ในอกของแฟนสาวของเขา.....

คะ..ค่ะ! ว่าไงคะบอย?

เป็นอะไรรึเปล่าครับ ไม่สบายเหรอ?

ขณะนี้บอยได้พาฟ้ามานั่งกินหมูกระทะชาบูในห้างสรรพสินค้าย่านรถไฟฟ้า

เหตุที่เขาพามาในวันนี้เนื่องจากว่าวันนี้เป็นวันเกิดของแฟนสาวสุดสวยของเขานั่นเอง ซึ่งเขาเตรียมตัวมาดีของขวัญพร้อมและเคลียงานทุกอย่างจนเสร็จจนไม่เหลือให้ทำโอที

ซึ่งมันก็แปลกดีที่เขาทำงานดีขนาดนี้ ไม่มีพอกหางหมู แต่พี่เอกกลับมีสีหน้าไม่พอใจเขาชอบกล...

ปะ...เปล่าค่ะ ไอร้อนระเหยเข้าตามั้งคะ ฟ้าไม่ได้เป็นอะไรมากคะบอย

แล้วไป...บอยเป็นห่วงนึกว่าป่วย

แหม ฟ้าแข็งแรงจะตาย ไม่ป่วยง่ายๆหรอกคะที่รัก

ฮ่าๆ นั่นซิเนอะ

ทั้งสองกินจนอิ่มท้องก็เช็คบิลออกจากร้านเดินเที่ยวช็อปปิ้ง ตามปกติประสาแฟนหนุ่มพาแฟนสาวเลี้ยงวันเกิด

ฟ้าสวยไหม?



สวยครับ แต่..เอ่อ... ตัวนี้มีแล้วไม่ใช่เหรอที่รัก

อืม...งั้นเอาชุดนี้ดีกว่าเนอะ

ถึงจะเป็นวันเกิดของเธอ แต่เธอก็รู้ดีว่าบอยเป็นคนที่ใช้จ่ายค่อนข้างระวังตัวและใช่ว่าเขาจะเปย์เธอไม่ได้ นั่นจึงทำให้เธอเกรงใจเขาและรักชายคนนี้เอามากๆ

ถึงแม้ว่าเธอ....จะไม่บริสุทธิ์แล้วก็ตาม

สุขสันต์วันเกิดครับที่รัก

ขอบคุณคะที่รัก ซื้ออะไรให้ฟ้านร๊าา~

เปิดดูซิครับ ไม่รู้ว่าฟ้าจะชอบรึเปล่า

งั้นยังไม่เปิดดีกว่าคะ...กลับไปค่อยเปิดดีกว่า

อ้าว! แล้วแบบนี้บอยก็ไม่รู้ซิว่าฟ้าชอบหรือเปล่า?

ฟ้ารักบอยนะคะ มันไม่มีอะไรมากกว่านี้แล้ว

แหม~เจอไม้นี้บอยก็ไปต่อไม่เป็นเลยซิเนี่ย ฮ่าๆ

ทั้งสองหัวเราะอย่างมีความสุขก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบไป และบรรยากาศในรถก็มีเพียงแอร์เย็นเฉียบที่พัดพาลมเย็นๆ ผ่านใบหน้าสวยๆของฟ้า

ตึก..ตึก..ตึก! หัวใจบอยเต้นดังเหมือนทุกครั้งที่สัญชาตญาณดิบของเพศชายทำงาน แต่เขากลับต้องข่มอารมณ์เอาไว้เนื่องจากเขายังคงให้เกียรติฟ้ารอเธอเอ่ยปากพร้อม

ทุกอย่างทำงานด้วยตัวของมันเอง แต่ทว่าผลลัพธ์ยังคงเป็นเหมือนเดิม

ฟ้าเบี่ยงหน้าหนีบอยเหมือนทุกที่...

เอ่อ...คือ บอยขอโทษนะครับฟ้า

คะบอย...

งั้นเรากลับกันดีกว่าเนอะ

บอยกล่าวเสร็จก็ขับรถออกจากห้างไปส่งฟ้าแฟนสาวกลับคอนโด ซึ่งเธอนึกว่าเขาจะค้างที่ห้องแต่เปล่าเลย

งั้น...ถึงห้องโทรหาฟ้าด้วยนะคะ

ครับผม รักฟ้านะ

ฟ้าเดินลงจากรถไปพร้อมกับกล่าวลาก่อนปิดประตู รักบอยคะ ขับรถดีๆนะคะ

และทั้งสองก็แยกทางกันกลับห้อง เหตุที่บอยไม่ค้างคืนที่ห้องฟ้าก็เพราะว่าเขาไม่แน่ใจตัวเอง เกิดล่วงเกินฟ้าขึ้นมามันจะผิดสัญญาที่ให้กับเธอไว้

เอาเถอะ ท่องไว้เพื่อฟ้า เพื่อฟ้า

บอยยังคงโลเลแต่ก็ไม่นานความแน่วแน่ในใจมันเยอะกว่าแรงกามใต้สะดือของเขา ทำให้เขารู้สึกเฉยๆในเวลาไม่นาน

ส่วนฟ้าเธอหลังจากที่ลงจากรถเธอก็เดินกลับเข้าไปในคอนโด ในระหว่างทางรอลิฟต์เปิดนั่น

ภาพเมื่อครู่ที่เธอกำลังจะจูบกับบอยก็ลอยเข้ามา ฟ้าขอโทษ ฟ้า...

ระหว่างที่กำลังฟุ้งซ่านภาพพี่เอกที่กำลังสอยเธอหนักหน่วงก็แทรกเข้ามา

ฟ้าเธอแทบจะทรุดลงหนีบขาตัวเองไว้

ได้กับรีนดีกว่า