บ่ายวันนั้น ธามตื่นขึ้นด้วยความกระฉับกระเฉงที่ผิดปกติ ร่างกายเต็มไปด้วยพลังงานที่อัดแน่นราวเครื่องยนต์พร้อมระเบิด. เขานั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์ เปิดไฟล์สแกนของ ตำราปราณพื้นฐาน ที่เก็บไว้เมื่อคืน. ความตื่นเต้นจากรหัส 31415 ยังคงหลอกหลอนใจ. "ถ้าค่า pi เป็นกุญแจจริง..." เขาพึมพำ ตั้งใจถอดรหัสให้ชัดเจน. เขาสั่ง AI วิเคราะห์ไฟล์ โดยใช้ค่า pi—เริ่มจากตัวอักษรที่ 3, ตามด้วยตัวที่ 1 ถัดไป, ตัวที่ 4, ตัวที่ 1, ตัวที่ 5, และวนซ้ำตามลำดับ จากขวาไปซ้ายและบนลงล่าง. "ลองทุกวิธีที่เป็นไปได้ แปลภาษาจีนที่ได้ออกมาให้หมด" เขาตั้งคำสั่ง แล้วปล่อยให้ AI ทำงาน.

จากนั้น ธามเก็บของเตรียมไปเรียน. เขามองไปที่คอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะเขาประกอบมันเอง เป็นเครื่องที่เขาอ้างกับแม่ว่าเอาไว้ใช้เรียนจนจบ แต่จริงๆเอาไว้เล่นเกมส์โดยเฉพาะ ราคาเกิน 5 หมื่น ดังนั้น เขาคิดว่า สภาพเครื่องน่าจะไหวอยู่แล้ว เขาจำได้ว่าตอนที่เห็นราคาและ สเป็ก พ่อได้ยิ้มอ่อน มองเขาด้วยความเย็นชา สายตาบ่งบอกเลยว่า หมั่นไส้เขามากๆ

ความรู้สึกในร่างกายตอนนี้แปลกประหลาด—พลังงานบางอย่างเย็นสดชื่นแต่เต็มไปด้วยพละกำลัง ไม่สามารถอยู่นิ่งๆ รออะไรได้มากนาก แต่ละการกระทำ เขาต้องระมัดระวังทุกการเคลื่อนไหว เพราะหากเผลอใช้แรงเกินไป สิ่งของรอบตัวอาจเสียหาย

วันนี้ ธามตัดสินใจจอดรถที่คณะอื่น เพียงเพื่อเดินไปตึกเรียนให้พลังงานในตัวระบายออกบ้าง. ธามกึ่งเดินกึ่งวิ่ง ฝีเท้าเร็วราวลอยตัว พุ่งขึ้นบันไดถึงชั้น 5 เข้าห้องเรียนอย่างง่ายดาย. เขานั่งลงที่โต๊ะ แต่ไม่นานพอการเรียนเริ่มขึ้น เขาก็เริ่มหงุดหงิด. การสอนของอาจารย์วันนี้ไม่ได้ยาก แต่อาจารย์กลับอธิบายอย่างเชื่องช้า รายละเอียดก็ให้มากเกินไปบางเรื่องก็ควรจะรู้แล้ว ไม่ต้องทวน แต่พออาจารย์มองหน้าเพื่อนใน class ก็ยังสอนวนซ้ำที่เดิมอีก

 เมื่อถึงช่วงถามคำถาม เพื่อนในคลาสที่เก่งที่สุดยังใช้เวลาคิดคำตอบนานจนน่ารำคาญ. "ทำไมมันช้าขนาดนี้?" ธามคิดในใจ ก่อนยกมือตอบคำถามให้จบเพื่อเปลี่ยนเรื่อง.

"ธาม เป็นอะไรหรือ? ดูเหมือนเธอเบื่อมากๆ นะ" มิลิน หญิงสาวที่นั่งข้างๆ ถาม เสียงนุ่มนวล. ธามหันไปมอง มิลินเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างนิ่ง ใส่แว่นกรอบบาง ใบหน้าสวยหวาน ผิวขาวใส ผมยาวสลวยมัดหลวมๆ. เธอไม่ค่อยพูดมาก มักนั่งเงียบฟังอาจารย์. "ไม่มีอะไร มิลิน วันนี้ทำไมอาจารย์สอนช้ามาก เพื่อนๆก็เหมือนจะ ง่วงๆ ทำอะไรช้าไปหมดเลย" เขาบ่น. มิลินขยับแว่นเล็กน้อย "เราว่าเธอนั่นแหละที่แปลก วันนี้อ่านมาก่อนหรือเปล่า?" เธอถาม เสียงเบา สายตาหลบเล็กน้อย.
ธามสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ จากผมของมิลินโดยไม่รู้ตัว และเปลี่ยนคำถาม "มิลินใช้แชมพูอะไร หอมอ่ะ" เขาถามตรงๆ และไม่รู้ถามไปได้ยังไง ทั้งที่ก็ไม่ได้สนิทกันมากแต่กลิ่นมันหอมจริงๆ จนเขาทนไม่ไหว

 มิลินขมวดคิ้ว หน้าแดงจัด หูแดงลามไปถึงคอ "ฟังอาจารย์เถอะ... อย่าคุยสิ" เธอตอบ เสียงแหบเล็กน้อยราวคอแห้ง แต่สายตายังแอบมองธาม. จากนั้นก็ถาม "วันนี้มันยากมากเลยนะ ธามเข้าใจจริงๆ เหรอ?" เธอถามต่อ เสียงเบา.

"ยากเหรอ ไม่ยากนะมันดูซับซ้อนกว่า คราวก่อนนิดเดียว" ธามตอบด้วยหน้าตาสงสัย แล้วพูดว่า"ถ้าไม่เข้าใจ เดี๋ยวฉันอธิบายให้หลังคลาส" เพราะสีหน้ามิลินก็ดูจะยังไม่เข้าใจมากนัก มิลินนิ่งพยักหน้าเบาๆ "อืม... ขอบคุณนะ" เธอพูด หน้าแดงขึ้นอีก. ทั้งคู่คุยกันต่อเรื่อยๆ เสียงของมิลินนุ่มนวลแต่มีแววตื่นเต้นเล็กน้อยเมื่อธามแซว "ถ้าฉันสอนแล้วเธอเข้าใจ ต้องเลี้ยงกาแฟนะ." มิลินหัวเราะเบาๆ "ตกลง แต่ถ้าฉันไม่เข้าใจ เธอต้องสอนใหม่" เธอตอบ สายตาวาววับหลังแว่น.

เมื่อหมดคาบ จู่ๆ ความต้องการของธามก็พุ่งขึ้น เขาคิดเล็กน้อยและถามมิลินว่า "มิลิน ว่าง? ไปหาอะไรกินกัน แล้วเราจะอธิบายเรื่องวันนี้ให้" เขาชวน. มิลินลังเลเล็กน้อยก่อนพยักหน้า "ได้... ไปกัน" เธอตอบ เสียงเบา. ทั้งคู่เดินไปร้านกาแฟเล็กๆ ใกล้มหาวิทยาลัย. ระหว่างกิน ธามสังเกตว่าเมื่อเขาเข้าใกล้มิลิน เธอจะตัวสั่นเล็กน้อย หน้าแดงจัด กลิ่นหอมจากตัวเธอยิ่งเข้มข้น—กลิ่นหวานเย้ายวนที่ไม่ใช่น้ำหอม ทำให้ธามรู้สึกเกือบควบคุมตัวเองไม่ได้.

"มิลิน เรื่องวันนี้ที่อาจารย์สอน เธอไม่เข้าใจตรงไหนบ้าง?" ธามถาม ขณะจิบกาแฟ. มิลินขยับแว่น "ก็... มันยากไปหมดเลย โดยเฉพาะส่วนที่เกี่ยวกับสมดุลเคมีน่ะ" เธอตอบ ขายิ่งหนีบแน่นชิดกัน ท่าทางประหม่าเล็กน้อยกลิ่นหอมยิ่งชัด. "ถ้าอยากเข้าใจจริงๆ ไปคุยต่อที่ห้องเธอดีไหม? ที่นี่คนเยอะไป" ธามเสนอ. มิลินนิ่งก้มหน้าเล็กน้อย หน้าแดงจัด "อืม... ได้สิ" เธอตอบ เสียงสั่น.

เมื่อกินเสร็จ มิลินชวนธามไปที่หอพักของเธอ. ระหว่างทาง เธอถาม "ธามชอบกลิ่นน้ำหอมของเราเหรอ? เมื่อกี้ถามเรื่องแชมพูด้วย"

ธามพยักหน้า "หอมมาก แต่กลิ่นแปลกๆ นะไม่เคยได้กลิ่นนี้ มิลินใช้อันไหนล่ะ กลิ่นอะไร" มิลินยิ้มเขิน "เราไม่ได้ใช้น้ำหอมนะ... ไม่ชอบใช้เลย" เธอบอก.

ธามใจเต้นแรง มั่นใจทันทีว่านี่คือกลิ่นจากอารมณ์ที่มีของเธอ ยิ่งเขาเข้าใกล้ กลิ่นยิ่งเข้มข้น กระตุ้นพลังงานในตัวเขาจนแทบระเบิด.

เมื่อถึงห้องพัก มิลินหันมามองธาม หน้าแดงจัด ดูเหมือนจะพูดอะไรแต่พูดไม่ออก. ธามดึงเธอมากอดแน่น แล้วก้มลงจูบปาก. มิลินตัวเกร็ง ขัดขืนเล็กน้อย "ธาม... เดี๋ยว เราให้มาติว ไม่ใช่... แบบนี้" เธอพูด เสียงสั่น แต่แขนของเธอกลับจิกแขนเสื้อธามแน่น ไม่ผลักไม่ดัน. เขายิ้ม จูบลึกลง ลิ้นพันกันช้าๆ ทำให้มิลินครางในลำคอ "อืม..." ร่างกายเริ่มอ่อนยวบ. ธามค่อยๆ ถลกเสื้อของมิลินออก เผยผิวขาวเนียนและหน้าอกที่เต่งตึงใต้ชุดชั้นในสีขาวบาง.

เขาก้มลงไปที่หน้าอกของมิลิน จูบรอบฐานเต้านมก่อนดูดหัวนมเบาๆ สลับซ้ายขวา. มิลินตัวเกร็ง แอ่นอกขึ้นรับการสัมผัส ครางในลำคอ "ธาม... อ๊า..." มือข้างหนึ่งจิกผมเขาแน่น อีกข้างยังจิกแขนเสื้อเขาอยู่. ธามค่อยๆ ดันร่างของมิลินไปที่เตียง เธอนอนลงอย่างว่าง่าย หน้าแดงจัด ดวงตาหลบวาว. เขาถลกกระโปรงของเธอขึ้น แทนที่จะถอดออก เผยให้เห็นกางเกงในสีขาวที่เปียกชื้นเล็กน้อย. ธามเลื่อนปากลงต่ำ ผ่านหน้าท้องแบนราบที่สั่นระริก จูบและเลียรอบสะดือของเธอช้าๆ ทำให้มิลินตัวสั่น ครางเบาๆ "อ๊า... ธาม... เสียว..."

เขาค่อยๆ ดึงกางเกงในของมิลินลง เผยช่องคลอดที่สวยงาม สีชมพูอ่อน กลีบเนื้อปิดสนิทราวไม่เคยผ่านการสัมผัส ชุ่มฉ่ำด้วยน้ำใส ขมิบเบาๆ ส่งกลิ่นเฉพาะที่ยิ่งกระตุ้นอารมณ์เขา ธามใช้ปลายนิ้วลูบไล้รอบกลีบเนื้อด้านนอกอย่างแผ่วเบา สลับกับการค่อยๆ เปิดกลีบออกเพื่อเตรียมพร้อม. มิลินตัวเกร็ง สะโพกสั่นระริก "ธาม... อืม..." เธอคราง ด้วยความอายแต่เต็มไปด้วยความปรารถนา.

ธามเริ่มใช้ลิ้นเลียตามกลีบเนื้อด้านนอกช้าๆ ชุ่มชื้นและนุ่มนวล สลับกับการเลียเข้าไปในปากช่องคลอดเพื่อสัมผัสความอุ่นชื้น. เขาค่อยๆ วนปลายลิ้นรอบปุ่มกระสันอย่างเบาๆ สม่ำเสมอเหมือนการวอร์มอัพ. มิลินครางฟัน "อ๊า... ธาม..." เสียงสั่น เธอพยายามกลั้น แต่เมื่อธามเริ่มตวัดลิ้นเร็วและสั้นที่ปุ่มกระสัน เธอเริ่มร่อนสะโพก ส่ายไปมาด้วยความเสียวซ่าน. "อ๊า... เสียวมาก..." เธอคราง มือจิกผ้าปูที่นอนแน่น.

ธามสลับไปใช้ริมฝีปากดูดปุ่มกระสันเบาๆ แล้วคลายออก สร้างแรงกระตุ้นที่ลึกซึ้ง. เขาทำลิ้นให้เป็นร่อง คลึงส่วนกลางลิ้นไปที่ปุ่มกระสันอย่างต่อเนื่อง สลับกับการสอดปลายลิ้นเข้าไปในปากช่องคลอดช้าๆ เพื่อเพิ่มความรู้สึกที่แตกต่าง. มิลินร่อนสะโพกแรงขึ้น ส่ายไปมาอย่างร่านร้อน "ธาม... อ๊าย... ไม่ไหวแล้ว!" เธอกรี๊ดเมื่อธามเร่งจังหวะ ลิ้นตวัดเร็วและหนักแน่นขึ้นตามการเด้งสะโพกของเธอ. มือข้างหนึ่งของธามจับต้นขาเธอไว้แน่น อีกข้างนวดคลึงหน้าอกของเธอเบาๆ เพิ่มความเสียวซ่านหลายจุดพร้อมกัน. มิลินถึงจุดสุดยอด ร่างเกร็งแน่น น้ำใสพุ่งออกมาเปียกชุ่มเต็มที่นอน กลิ่นหอมหวานแผ่ออกไปทั่วห้อง.

ธามลดความเร็วลง เลียเบาๆ ช้าๆ รอบกลีบเนื้อต่ออีกสักพัก เพื่อให้มิลินซึมซับความสุขสม. เธอหายใจหอบ ดวงตาหลุบลงราวสติหลุด หน้าแดงจัดด้วยความเขินอายผสมความหลงใหล. "ธาม... ช้าๆ นะ" เธอพูด เสียงสั่นเมื่อธามค่อยๆ ถอดกางเกงของตัวเอง วางตัวเข้าไปในท่านอนปกติ. ช่องคลอดของมิลินคับแน่นมาก เขาค่อยๆ ดันเข้าไป พบเลือดจางๆ ไหลออกมา แต่ด้วยความชุ่มฉ่ำของเธอ เขาเคลื่อนไหวได้ราบรื่น. ธามโยก เริ่มด้วยจังหวะช้าๆ ลึกๆ สลับกับการเร่งเร็วเป็นระยะ. มิลินครางดังขึ้น "อ๊า... ธาม... เสียว..." ร่างกายเริ่มร่อนตามจังหวะ สะโพกส่ายรับทุกการกระแทกอย่างร่านร้อน. ธามจับเอวเธอแน่น ดึงเข้าหาตัวในทุกการกระแทก ทำให้มิลินถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง ร่างเกร็งแน่น กรี๊ดลั่น "อ๊าย... ไม่ไหว!" น้ำของเธอไหลซึมเปียกที่นอน.

ธามเปลี่ยนท่า ยกขาทั้งสองของมิลินขึ้นวางบนไหล่เขา มุมนี้ทำให้เขาเข้าได้ลึกยิ่งขึ้น. เขาโยกต่อด้วยจังหวะหนักแน่น สลับกับการหมุนสะโพกเล็กน้อยเพื่อเพิ่มความรู้สึก. มิลินครางไม่หยุด "ธาม... อ๊า... ลึกเกินไป!" เธอร่อนสะโพกแรงขึ้น ส่ายไปมาด้วยความเสียวซ่าน ดวงตาเคลิบเคลิ้มจนเหมือนหลุดจากโลกนี้. ร่างกายของเธอเกร็งอีกครั้ง สะโพกร่อนเด้งรับการกระแทก จนถึงจุดสุดยอดเป็นครั้งที่สอง น้ำใสพุ่งออกมาเปียกชุ่ม กลิ่นหอมหวานแผ่ออกไปทั่วห้อง.

ธามเปลี่ยนไปท่าด้านข้าง ให้มิลินนอนตะแคงแล้วยกขาข้างหนึ่งของเธอขึ้น. ท่านี้ทำให้เขาควบคุมจังหวะได้ดีขึ้น เขาโยกช้าๆ สลับกับการกระแทกเร็วและลึก ธามสังเกตว่า เรี่ยวแรงเขาไม่ได้ลดลงเลย ยิ่งสัมผัส ตัว และน้ำหล่อลื่นที่ไหลเยิ้มออกมาของมิลิน เขายิ่งสัมผัสได้ถึงพละกำลังที่อัดแน่นยิ่งขึ้น. มิลินครางต่อเนื่อง "อ๊า... ธาม... เสียวไม่ไหวแล้ว!" เธอส่ายสะโพกอย่างร่านร้อน ร่างกายเกร็งถึงจุดสุดยอดครั้งที่สาม ดวงตาปิดแน่น ใบหน้าแดงจัดราวหลุดจากความเป็นจริง. ธามรู้ว่าเธอถึงขีดจำกัดแล้ว จึงเร่งจังหวะสุดท้าย กระแทกเร็วและแรง ก่อนปล่อยน้ำของตัวเองเข้าไปในตัวเธอ พลังงานในร่างกายเขาระเบิดออกพร้อมความรู้สึกโล่งใจที่แผ่ออกไปทั่วตัว.

มิลินร้องกรี๊ดสุดเสียงจนเขาก็สะดุ้งเล็กน้อย ภายในของมิลินตอดรัดเขาอย่างแรง ตัวมิลินกระตุกรุนแรงมาก จิกแขนเขาแน่นจนเล็บจิกลึกเข้าไปเป็นแผล "โอ๊ยยยยยยย ซี๊ดด" การตอดรัดนั้นยังแรงอยู่ เหมือนต้องการจะบีบเอาน้ำของเขาเข้าไปในตัวเธอให้หมดทุกหยด

เมื่อทุกอย่างสงบลง มิลินกอดธามแน่น หายใจหอบ หน้าแดงจัดด้วยความเขินอาย แต่คิ้วก็ขมวดด้วย. "ธาม... เรา... ไม่น่าเลย" เธอพูดเสียงเบา สายตาหลบลงราวอยากซ่อนตัว.และเริ่มสะอื่นเล็กๆ ธามบอก "มิลิน เราห้ามตัวเองไม่ได้" "อย่าพูด!!" เธอตอบเสี่ยงสั่น มือยังกอดเขาแน่น. หีของมิลินก็ยังตอดอยู่เป็นจังหวะ

พอผ่านความเงียบไปพักหนึ่ง ท่อนของธามยังไม่อ่อนตัวยังคาอยู่แบบนั้น ธามจึงจูบกับมิลินอีก และมิลินก็ซบกับอกธามอีกครั้ง ทั้งคู่เริ่มคุยกันสักพัก มิลินเล่าว่าเธอชอบเรียนวิชาเคมีแต่บางครั้งตามอาจารย์ไม่ทัน "ธาม เธอต้องสอนเราต่อบ่อยๆ นะ" เธอพูด หน้าแดงอีกครั้ง. ธามพยักหน้า "ตกลง แต่คราวหน้าเลี้ยงข้าวด้วย" เขาตอบยิ้มๆ.

ธามขอตัวกลับ มิลินพยายามลุกส่งแต่ขาไร้แรง เดินแทบไม่ไหว. "เจอกันนะ" เธอพูด เสียงอ่อนแรงแต่สายตาบ่งบอกว่า ไม่อยากให้ธามไป

ธามเดินออกจากหอพัก ฟ้าเริ่มค่ำ แทนที่เขาจะรู้สึกอ่อนล้าหรืออยากพักกลับกลายเป็นว่า พลังงานในร่างกายเหมือนยิ่งเพิ่มขึ้น เขารู้สึกถึงอะไรบางอย่างในตัวที่สับสนปั่นป่วนมากกว่าเดิม —ราวกับบางอย่างที่มันเพิ่มเข้ามาตอน ร่วมรักกับมิลิน มันรวมเข้ากับขุมพลังเดิมที่เขามีอยู่แล้ว

เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เดี๋ยวลองไปเปิดตำราดู จะถามป้าหญิงก็เหมือนว่าป้าแกจะไม่ได้มาทำงานวันนี้ ช่วงนี้มีแต่เรื่องแปลกๆ เกิดขึ้นกับเขา

--------------------------------------

แค่คุยกันนิดเดียวเองนี่นาทำไมไปจบตรงนั้นนนน

ชอบๆ จัดมาต่อเร็วๆนะครับ  เขียนดีแนวนี้

ประสาทสัมผัสสติปัญญาพัฒนามากขึ้น รับรู้ได้เร็วและไวขึ้น ถ้าฝึกปราณคงมีเรื่องน่าตื่นเต้นกว่านี้ เนื้อหาสนุกครับ

ถ้าควบคุมพลัง ไม่ได้ จะกลายเป็นพวก บ้ากามหื่นวิตถารไปเลยนะธาม  ต้องรีบไปหาป้าหญิงให้ฝึก ควบคุมความเงียนนะ  ยิ่งรับรส กลิ่นสัทผัส ง่าย  จะแย่ เอานะ

ได้พลังมาแบบไม่รู้ตัว จากน้ำวิสุทธิ์ และเพราะธามมีธาตุกลางแข็งแรงบริสุทธิ์ จึงยิ่งสนับสนุนพลังไปใหญ่ เพียงแค่กลิ่นก็ทำให้สาวเกิดความกระสันได้ แต่นายธามต้องให้ป้าหญิงสอนควบคุมพลังให้ดี ไม่งั้นจะเป็นพวกหื่นบ้ากามไปเลย

สงสารมิลิน เสียตัวไม่รู้อิโหน่อิเหน่

แค่อยู่ใกล้กัน ก็เกิดอารมณ์ ได้ไงเนี่ย

ชอบครับ แนวนี้อ่านได้ไม่เบื่อแน่ครับ

พลังที่มากระทันหันทำให้ยังไม่คุ้นชิน

สนุกแล้ว