จะมีคู่แข่งไหมหนอ

สวัสดีครับ'...ผม'นพ....ผมจบปริญญาโท สาขาไหนอันนี้ขอไม่บอกนะครับ  ผมสูง170 ไม่ผอม มีกล้ามพอประมาณ หน้าตาถือว่าใช้ได้ในระดับนึง(อันนี้เพื่อนๆบอก)  ผมได้เข้าทำงานบริษัทแห่งนึง ที่เรื่องเงินเดือรค่อนข้างดีเลยทีเดียว แค่สตาร์ทก็20,000บวกแล้ว ซึ่งนั้นก็เป็นเรื่องดีพอควรแล้วสำหรับชีวิตผม แต่!ในเรื่องดีีๆมันก็ย่อมมีเรื่องไม่ดีอยู่ด้วย แน่นอนว่า'เรื่องงาน! ชีวิตผมถือว่าไปได้สวย แต่! กับเรื่องเซ็กส์?....ผมกลับ...ค่อนข้างมีปม!



  ผมยังจำได้ในช่วงที่ผมยังเรียนอยู่ ซึ่งช่วงนั้นตัวผมก็กำลังฝึกงานแล้วก็เรียนไปด้วย เป็นช่วงที่ใกล้จะจบ ป.โท!

" เราเลิกกันเถอะนะ....นพ....เธอมันดีเกินไป" คำพูดบอกลาของแฟนเก่าที่ผมคบกันมาตั่งแต่เข้าเรียน ป.ตรี ผมจำได้ว่าเราคบกันมาตั่งแต่ตอนนั้น!

แต่ถึงแม้ว่าเราเลิกกันแล้ว แต่เธอก็ยังอยู่ห้องเดิมกับผมอยู่พักใหญ่ กว่าจะย้ายออกไปอยู่กับเพื่อนของเธอ!  ซึ่งจริงๆ แล้วก็คือแฟนใหม่ของเธอ เธอกับแฟนใหม่คบๆ เลิกๆเดี๋ยวทะเลาะก็เลิก มีปัญหาบ่อยครั้งเหมือนตอนที่อยู่กับผม แต่ก็มักจะก็กลับมาคบกันเป็นอย่างนี้ซ้ำๆ จนถึงช่วงระยะกลางเทมอก่อนที่เราทั้งคู่จะจบ ป.โท แฟนใหม่ของแฟนเก่าผมก็โดนรีไทร์ออกจากมหาลัย เพราะวันๆเอาแต่เที่ยวเล่นมั่วสุมอยู่แต่กับเพื่อน อีกทั้งยังหว่านเสน่ห์จีบสาวไปทั่ว! เรียกได้ว่าเล่น กิน เที่ยว ครบสูตร จนไม่มีเวลาเรียน หรือ ทำงานส่ง นั่นจึงเป็นเหตุให้โดนรีไทร์ออก!

 ส่วนผมเอง'หลังจากที่แฟนใหม่ของแฟนเก่าโดนรีไทร์ออก ผมก็คิดนะว่า'ผมอาจมีโอกาสจะรีเทิร์นความรักกับแฟนเก่าอีกครั้ง

"ได้....ลองดูก็ได้...และหวังว่ามันจะไม่เป็นเหมือนเดิมนะ" คำพูดของเธอที่เหมือนให้โอกาสอีกครั้ง แต่!...แค่ข้ามคืนที่มันควรจะเป็นบทรักที่เร่าร้อนของผมกับเธอ ซึ่งผมก็ยังคงล้มเหลวในเรื่องนี้อยู่ดี และสุดท้าย...เธอก็จากไปแบบที่ไม่มีทางหวนคืน!


 หลังจากวันนั้น'ผมก็เก็บความสงสัยจนวันสุดท้ายของชีวิตนักศึกษา ป.โท ในตอนนั้นผมยอมรับว่าผมไม่รู้จริงๆว่าที่เธอเลิกกับผมเพราะอะไร และด้วยความสงสัยบวกกับความไม่เข้าใจ ผมจึงรวบรวมความกล้าเข้าไปถามเธอตรงๆ?

"ทำไมเธอถึงไม่เลือกเราละ" ผมถามเสียงสั้นๆในวันนั้น แน่นอนว่า'ทั้งกล้า ทั้งกลัว ในความจริงที่เธอจะบอก แต่ผมก็อดทนรอฟังสิ่งที่ผมต้องการจนถึงที่สุด!

"นพ...เธอเป็นคนดีนะ...แต่ติดอย่างเดียวจริงๆ...เธอมันไม่ได้เรื่องเลยในเรื่องเซ็ก...อีกอย่างของเธอมันก็เล็กมาก...รู้ตัวปะ....แถมลีลาก็ไม่ไหวจริงๆสองสามนาทีก็แตก" แน่นอนแหละว่า'ในตอนนั้นผมถึงกับยืนสตั้นไปหลายสิบวิ และผมก็ได้รู้ตัวก็ตอนนั้นเองแหละ ว่าทำไม่เธอถึงไม่เลือกผม!

หลังจากที่ผมได้รู้คำตอบที่ผมสงสัยจากแฟนเก่า ในตอนนั้นเอง ผมก็ได้รู้อีกว่าเธอคนนั้นได้มีแฟนใหม่อีกคนแล้ว  และแฟนเก่าผมกับแฟนใหม่เธอก็ได้ยืนหอมแก้มกันต่อหน้าต่อตาผม ก่อนที่แฟนใหม่คนนั้นจะโอบเอวแฟนเก่าผมแน่นอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ และทั้งสองคนก็เดินจากผมไป!  ในวันนั้นเวลานั้นผมรู้สึกแพ้โครตๆและเบื่อตัวเองเอามากๆที่ไม่เอาไหน แล้วจากวันนั้นมา'ผมก็ไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนอีกเลย!



 จนเมื่อผมอายุ28-29และเข้าทำงานได้ 4 ปี ผมก็ได้เลื่อนเป็นรองหัวหน้าในฝ่ายงานสายนึงของบริษัท ซึ่งมันก็ด้วยฝีมือในการทำงานที่หลายคนยอมรับในตัวผม และพอเข้าปีที่5ก็มีอยู่วันหนึ่งที่ผมโดนเรียกเข้าคุยเป็นการส่วนตัวกับหัวหน้าฝ้ายงานของผม?


 "อ่าว...นพ'เข้ามาๆ" หัวหน้าผมเรียก หลังจากที่เห็นผมมายืนรออยู่หน้าห้อง

"ครับหัวหน้า...เรียกผมมาแต่เช้ามีอะไรด่วนหรอครับ" ผมเอ่ยถามหลังจากก้าวเดินเข้ามาในห้องของหัวหน้า

"ไอ้ด่วนมันไม่ด่วนหรอก...แต่มันก็เป็นเรื่องสำคัญพอสมควร...และผมก็อยากให้เป็นความลับระหว่างคุณกับผม?...คือ...ผมกำลังจะเกษียณตัวเองอีกไม่นานนี้แล้ว...และผมก็อยากให้ไครสักคนมารับตำแหน่งแทนผม" เสียงกล่างของหัวหน้าที่เอ่ยบอกกับผม ซึ่งผมเองก็ไม่ค่อยเข้าในในตอนนั้นว่ามันเหมายถึงอะไร เพราะหัวหน้าอายุพึ่งจะแค่45 แต่กลับจะเกษียณตัวเองแล้ว?


  "หัวหน้าหมายความว่าไงครับ หัวหน้าพึ่งจะ45เองนะครับ " ผมที่เอ่ยถามอย่างสงสัยในคำกล่าวบอกของหัวหน้า


"ฟังไม่ผิดหรอก...ถึงผมจะพึ่ง45...แต่มันก็ควรแกเวลาที่ผมควรพักไปใช้ชีวิตเที่ยวเล่นอยู่กับครอบครัวแล้ว...วันๆถ้าอยู่แต่กับงาน...พอแก่ตัวกว่านี้...ผมคงไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตกับครอบครัวหรอก..." คำกล่าวบอกของหัวหน้าที่กล่าวอธิบายให้ผมฟัง

"แล้วไครจะมาทำหน้าที่แทนหัวหน้าละครับ" ผมที่เอ่ยถามเพราะความสงสัย

"เรื่องนั้นหรอ...ผมว่าจะเสนอชื่อคุณ...ให้CEOปรับตำแหน่งขึ้นมาทำแทนผม" เสียงหัวหน้าที่บอกกับผม แน่นอนว่า'ผมแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน  สำหรับผม'มันแทบเป็นไปไม่ได้ที่หัวหน้าจะเลือกผมที่พึ่งทำงานได้แค่4ปีให้มาเป็นหัวหน้าแทนแก!


" แล้วพี่กายละครับ..ผมว่าเค้า..." ผมถามหัวหน้าถึงพี่กายที่เป็นรุ่นพี่ผม 2 ปี และเข้าทำงานมาก่อนผม ซึ่งในความเหมาะสมแล้ว พี่กายนั้นดูเหมาะสมกว่าผมที่จะขึ้นมาเป็นหัวหน้าฝ่ายผลิต!


"อื้ม...เรื่องกาย?...ผมกะว่าจะเสนอชื่อเค้าไปคุมฝ่ายบัญชี....เค้าน่าจะทำได้ดีกว่า...และคุณก็รู้ว่า...คุณกายจบอะไรมา....แล้วงานฝ่ายนี้..กายก็ไม่ค่อยได้รับการยอมรับจากพนักงานทั่วไปสักเท่าไหร่นัก....ดังนั้น...ฝ้ายบัญชี..น่าจะเหมาะกับเค้ามากที่สุดแล้ว" คำที่หัวหน้าเอ่ยบอกกับผม แน่นอนว่า'ผมเองก็คิดว่ามันสมเหตุสมผลพอควร แต่ถึงอย่างนั้น พี่กายก็ยังดูจะเหมาะสมกว่าผมอยู่ดี!

"แน่นอนว่า นพ' คุณที่เรียนบริหาร ย่อมจะเหมาะกับตำแหน่งนี้สุดแล้ว แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คุณก็เป็นตัวเลือกหลัก ฉะนั้น..ในช่วงเวลาที่ผมยังอยู่ในตำแหน่งนี้...คุณก็พยายามรักษาความตั่งใจทำงานเอาไว้ให้ดีละกัน " หัวหน้าอธิบายจุดประสงค์ที่แกเลือกผม ให้ผมฟัง ซึ่งผมก็รับรู้และเข้าใจทุกๆอย่างที่แกพูด!

"ครับ...ผมจะทำให้ดีที่สุด..." ผมที่เอ่ยตอบรับคำของหัวหน้า แน่นอนว่า'เป็นไครก็ต้องไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว ในเมื่อโอกาสมาหาขนาดนี้!

 หลังจากนั้นอีกไม่กี่วัน ผมก็ได้รับหน้าที่จากหัวหน้าให้รับหน้าที่สัมภาษณ์แชะแนะนำงานให้นักศึกษาที่จะเข้ามาฝึกงานในบริษัท และในตอนนั้นเองที่ผมได้เจอกับน้องนักศึกษาคนนึง ที่เพียงแค่แรกเห็นผมก็เกิดรักครั้งใหม่ขึ้นในใจของผม?

สา ผู้หญิงที่แรกเห็นก็ทำลายกำแพงในใจผมตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอ เธอเป็นนักศึกษาสายบัญชีปี 4 ที่ผมรับหน้าที่สัมภาษณ์และคอยแนะนำงาน เธอมมีรูปร่างบอบบางผิวขาว หน้าอกใหญ่พอควร น่าจะคัพcหรืออาจจะF ตัวไม่สูงมากนัก..น่าจะ160นิดๆ ตาเรียวเล็ก ปากกระจับชมพูอ่อน เรียกได้ว่าหน้ารักและสวยมากๆ  และจากวันที่สัมภาษณ์งาน ผมก็ได้คอยสอนงานให้ สา จนกว่าเธอจะเรียนจบ และเรื่องราวของผมกับสาก็จะเริ่มจากนี้ครับ!


 "น้องสา...เออ...เดี๋ยวครับ..." ผมร้องเรียก สา อย่างประหม่า ในวันนึงที่ สา กำลังจะกลับบ้านหลังจากที่ฝึกงานมาทั้งวันที่บริษัทผม ซึ่งตอนนั้นเป็นช่วงเย็นที่ผมเองก็ใกล้จะเลิกงาน!

 "อืออ....คะ...พี่นพ" เสียงใสๆของสาที่หันมาตอบคำเรียกของผม ผมอยากจะบอกทุกคนจังเลยครับ ว่ามันโครตไพเราะน่ารักสะจริง!

"เออ ...คือ...พี่ว่า...สาก็มาฝึกงานกับพี่หลายวันแล้ว...คือ!...พี่ว่า..พี่..น่าจะขอเบอร์เราไว้ติดต่อจะได้มั้ยครับ...เผื่อมีธุระติดต่อเรื่องงาน..." ผมเอ่ยขอเบอร์ สา อย่างตื่นเต้น และประหม่าพอควรเลยตอนนั้น จริงๆคืออยากได้ไว้คุยต่างหาก!


"เอาเป็นไลน์แทนได้มั้ยคะ..." เสียงของสา ที่เอ่ยตอบผมกลับมา แน่นอนว่า'มันทำให้ผมดีใจ จนแทบอยากจะกระโดดโลดเต้น!

"ได้ครับ....ไลน์ก็ได้....." (ดีกว่าเบอร์อีก) ผมเอ่ยตอบคำก่าวของสา แน่นอนว่า'ในใจ..ผมก็แอบกลัวว่าเธอจะไม่เล่นด้วยในทีแรกที่ขอ แต่!ผมก็รู้สึกโล้งอกพอควร เมื่อสาตอบกลับพร้อมกับที่'ถ้าผมคิดไม่ผิดคือ! แอบเห็นแก้มขาวๆของสามีสีแดงอมชมพูขึ้นมา อันนี้'ผมก็เลยแอบนึกเข้าข้างตัวเองละกัน!

"สา..กลับก่อนนะคะ" สาเอ่ยบอก หลังจากที่เราแลกไอดีไลน์กันเรียบร้อย และในตอนนั้นเองที่ผมตัดสินใจรวบรวมความกล้าเอ่ยถาม สา ออกไปอย่างประหม่า!


"ให้พี่ไปส่งมั้ย..." ผมเอ่ยถามอย่างประหม่า แน่นอนว่าในใจก็กลัวว่า สา จะตอบว่าไม่ แต่พอคำพูดออกจากปากไปแล้ว มันก็ไม่อาจที่จะแก้ไขอะไรได้แล้ว


"ไม่เป็นไรค่ะ....เพื่อน..สา..รออยู่ด้านล่างค่ะ..เออ...ขอบคุณนะคะ..." เสียงตอบที่สาปฏิเสธอย่างนุ่มนวล แน่นอนว่า'มันเป็นอย่างที่ผมคิด แต่จะด้วยความคิดไปเองหรืออย่างไร ระหว่างนั้น'ผมก็แอบเห็นรอยยิ้มของ สา ที่มุมปาก!

 "งั้นพี่ขอลงไปด้วยได้ไหมครับ....พอดี...พี่!..เออ...มีงานที่ชั่นล่างพอดี..."  เมื่อผมรับรู้ดังนั้น? แน่นอนว่า'ผมที่คิดไปเองหรืออย่างไรก็ตาม แต่ผมไม่อยากให้มันเป็นอย่างที่ สา ตอบนัก  ผมเลยถือวิสาสะลงไปชั้นล่างพร้อมๆกับสา โดยที่ผมไม่มีธุระอะไรข้างล้างนั้นเลย ซึ่งสุดท้าย'ผมกับสา ก็ลงลิฟต์มาด้วยกันและผมให้เธอออกจากลิฟต์ก่อนโดยแอบตามไปดูเธออยู่ห่างๆ?


"ไงแก...ลงมาพร้อมกันเลยนะ...แหม...หล่อสะด้วย..." เสียงแว่วๆจากเพื่อนนักศึกษาสาวอีกคนที่เอ่ยทัก สา หลังจากที่แยกกับผมหน้าลิฟท์!

"หืมม...ป่าวนะ....ไปๆกลับกัน..." สา'รีบจูงเพื่อนเธอออกจากตึกไป หลังจากที่เธอเอ่ยตอบเพื่อนสาว

"ใช่หรอแก...แล้วทำไมหน้าแดงละย๊ะ..." เสียงเพื่อนของ สา ที่เอ่ยกล่าว ขนะที่เดินออกไปหน้าบริษัทพร้อมกับสา ซึ่งตอนนั้นผมไม่แน่ใจว่าที่เพื่อนเธอเอ่ยมันจริงหรือ แค่คิดไปเอง?

 หลังจากวันนั้น ในช่วงเวลากลางคืน แน่นอนว่า'ผมแทบคลั่งตายไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกชอบในตัว สา นัก แต่ก็นั้นละ คืนนั้นผมนอนมองดูรูปโปรไฟล์ในไลน์ของสา อย่างหลงไหล และรอที่จะได้เจอสาอีกครั้ง!


วันถัดมาหลังจากที่ผมได้สร้างหนทางแห่งการใกล้ชิดสาครั้งแรก ในวันนี้สาไม่ได้มาฝึกงานที่บริษัท แน่นอนว่าผมเองก็กระวนกระวายอยากเจอ สา ไวๆ แต่เนื่องด้วยวันนี้สา มีพบกลุ่มที่มหาลัย เลยทำให้ผมอดเจอเธอ แต่กระนั้น ผมก็หาเวลาลางานในช่วงบ่ายเพื่อตามไปแอบดู สา ที่มหาลัย ซึ่งผมก็ไปถึงที่นั้นช่วงบ่าย2เศษๆ ผมก็เดินหาแบบไร้จุดหมายเลย เพราะผมไม่รู้เลยว่า สา จะไปอยู่จุดไหนของมหาลัย แต่ผมก็เลือกที่จะเดินหาอย่างนั้น จนเมื่อผมเดินไปถึงจุดๆนึงที่นักศึกษาหลายๆคน หลายๆกลุ่ม บ้างก็ยืน บ้างก็นั่ง รวมตัวกันอยู่!  ระหว่างเดินมองหาอยู่นั้น'ผมก็หันไปมองกลุ่มนักศึกษาชายกลุ่มนึงที่นั่งล้อมสาวสวยสองคนอยู่?

" เห้ย...ต้องใช่แหละ." ผมอุทานเมื่อเห็นว่าสาวสวยสองคนนั้นคือ สากับเพื่อนของเธอ ที่นั่งอยู่ท่ามกลางนักศึกษาชายกลุ่มนั้นซึ่งนั่งร้องเพลงและเล่นกีตาร์อยู่ และจะเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย นอกจากจีบใครสักคนในสองคนนั้นหรือไม่ก็จีบทั้งสองคน

 "พอๆ ร้องหลายเพลงละ แยกย้าย ๆ" เพื่อนของ สา ไล่พวกผู้ชายกลุ่มนั้นออกไป ซึ่งผมก็รู้แล้วว่า สา คือคนที่ถูกจีบ

" แหม...แค่ไม่กี่เพลงเองก็....แบบนี้เมื่อไหร่จะจีบ สา ติดละครับ" เสียงกล่าวจากหนุ่มนักศึกษาคนที่ร้องและดีดกี้ต้า ที่เอ่ยตอบคำกล่าวของเพื่อนของสา 

"จีบให้ตาย...เพื่อนชั้นก็ไม่ชอบนายหรอกย๊ะ...555..." เสียงเพื่อนของสา ที่เอ่ยกล่าวพร้อมกับหัวเราะ

ในระหว่างนั้นเอง ก็มีอาจารย์หนุ่มคนนึงเดินเข้ามาในกลุ่มนักศึกษาชายที่นั่งล้อมสาและเพื่อน  อาจารย์หนุ่มเดินเข้ามาใกล้ๆแม้ว่าท่าทางจะไม่ได้ขึงขังอะไรมากมาย  แต่ก็ดูเป็นที่เคารพของบรรดานักศึกษาที่นั่งอยู่แถวนั้นมากพอควร!  อาจารย์หนุ่มเดินมายืนอยู่หน้ากลุ่มผู้ชายที่นั่ล้อม สากับเพื่อน ก่อนจะยิ้มให้สองสาวพร้อมๆกับชี้นิ้วสั่งให้กลุ่มผู้ชายแยกย้ายไปจากตรงนั้น!

"ไปๆ...แขกย้ายๆ...มาคุกคามอะไรผู้หญิงสองคนนี้เนี้ย..." อาจารย์หนุ่มโบกมือไล่นักศึกษาชายกลุ่มนั้นไป ก่อนที่ตัวเองจะเข้ามานั่งลงตรงข้ามสองสาว

"แหม!...มาตามจีบสา..ของครูได้ไง..ครูตามหยอดมาตั่งแต่ปี1...ยังไม่เคยจะชายตามองเลย" อาจารย์หนุ่มพูดเบาๆ โดยสองสาวก็ต่างได้ยิน และผมเองก็ได้ยินทุกคำเช่นกัน


 "นั่นสิคะ..." เพื่อนสาพูดงอนๆ

 "เอ้า...อย่างอนสิจ๊ะ!.." อาจารย์พูดจาดูสนิทสนมกับเพื่อนของสา ซึ่งผมว่ามันฟังดูทะแม่งๆยังไงไม่รู้

 "เลี้ยงข้าวด้วย...."เพื่อนสาตอบอย่างงอนๆ

 "อาจารย์คะ...งอนแบบนี้ต้องง้อแล้วนะคะ..ไม่งั้นคืนนี้อาจจะได้นอนคนเดียวนะคะ" สา'เอ่ยแซวเบาๆพร้อมกับยิ้มขำ ในท่าที'งอน...ของเพื่อนสาวของเธอ

 "ชิ!...ก็นอนคนเดียวไปเลยคืนนี้โกรธ!!!!!!...."เพื่อนของสาวทำท่างอนอาจารย์หนุ่มอย่างจริงจัง แต่ก็ดูน่ารักคล้ายๆคนรักกันดี


" อ้าว....แล้วแบบนี้คนสวยของอาจารจะไปนอนไหนละครับ" อาจารย์หนุ่มเอ่ยแซวเพื่อนของสา ซึ่งตอนนี้ผมชักไม่แน่ใจแล้วว่า อาจารย์หนุ่มคนนี้กับเพื่อนของสามีอะไรที่ลึกซึ้งกันรึป่าวถึงได้ดูสนิทสนมกันขนาดนี้

"ชิ!...นอนไหนก็ได้ค่ะ...โตแล้ว.." เพื่อนสาเอ่ยกล่าว ก่อนจะลุกขึ้นยืน เหมือนจะกำลังหยิบเก็บข้าวของใส่กระเป๋า


"โอ้โอ้....อาจารย์ไปก่อนนะ...สา...สงสัยคืนนี้จะไม่ได้นอนอีกละ...หรืออาจจะได้นอนนอกบ้าน!!.."อาจารย์หนุ่มเอ่ยพูดขณะลุกยืน พร้อมกับที่ยื่นมือไปช่วยเพื่อนของสาเก็บของ

"ค่ะ...อาจารย์...ตามง้อให้ได้นะคะ..." สา'ตอบรับคำ

 
 ซึ่งผมก็ยืนดูตรงมุมตึกในตอนนั้น ผมพอรู้และเข้าใจแล้วว่า เพื่อนของสากับอาจารย์หนุ่มคงจะกำลังคบกันอยู่ และหลังจากที่เพื่อนของสากับอาจารหนุ่มได้เดินตามกันไปติดๆจนหายไปจากที่ตรงนั้น ผมก็ยืนดู สา นั่งเก็บของคนเดียวอยู่ซักพัก ก่อนที่ผมจะรวบรวมความกล้าและหาเรื่องเข้าไปทักเธอ ซึ่งในชั่วขณะไม่กี่วินาที ในหัวของผมก็คิดแผนต่างๆนานาเพื่อหาเหตุผลที่ผมจะเข้าไปคุยกับ สา แบบเนียนที่สุด!


"ขอโทษครับ...คณะบัญชีไปทาง....เอ้า!น้อง...สา" ผมทำทีเป็นร้องทัก หลังจากแกล้งเอ่ยถามทางไปคณะบัญชี ซึ่งตอนนั้น สา ก็หันมามองผมด้วยหน้าตาดูสงสัย!


 "คะ...ไปทางนั้นค่ะ....เอ้า...พี่นพ..." สา ชี้ไปทางทิศเหนือพร้อมกับที่ ('ถ้าผมมองไม่ผิดก็ สาอมยิ้ม)

 "อืมมม...ไหนๆก็เจอละ...ไม่ไปแหละคณะบัญชี...อื้มม...พี่ขอนั่งด้วยนะ" ผมเอ่ยขอตรงๆกับสา แม้ว่าเธอจะยังไม่ทันตอบก็ตาม แต่ผมก็นั่งลงตรงข้ามกับเธอแล้ว !


 "มีอะไรหรือป่าวค่ะ...พี่นพ...มาถึงมหาลัยแบบนี้.." สา เอ่ยถามผมมา หลังจากที่เธอนั่งมองผมอย่างงงๆที่ผมเอ่ยกล่าวก่อนหน้า!

 "อืมม..คือ...ก็เรื่องงานละครับ.." ผมเอ่ยตอบคำที่'สาถาม ซึ่งตอนนั้นผมยังนึกอยู่เลยว่า...งานไรดีวะ?...งานไร!...

 "งานหรอคะ?...งานแน่ๆใช่ไหมคะ..." สา เอ่ยถามกับผม ซึ่งเธอก็ยังถามย้ำๆอีกว่าที่ผมบอกมันใช่จุดประสงค์จริงๆที่ผมมาใช่รือไม่?

"เอออ...งั้นก็ตรงๆเลยแล้วกันครับ...คือ?...เย็นนี้หลังน้องสาทำงานเสร็จ...เรา!!!...ไปกินข้าวกันมั้ย" ผมเอ่ยถาม'จนทำให้ สา ที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋าถึงกับชะงักทันที ก่อนเธอจะเหลือบตามองที่ผม?


"อื้มมม....มาถึงนี่...เพื่อชวนสาไปกินข้าว...หรือมาเพราะ?" คำกล่าวของ สา คำนี้ มันเป็นคำถามที่ทำให้ผมนั่งนิ่ง แข็งไปทั้งตัว ในใจมี แต่คำว่า....เหี้ยแล้วไง...ไงเอาไงดีวะ...!!


"เอออ...ป่าวจีบนะครับ..." ผมบอกเลยว่าโครตประหม่าที่ตอบออกไปแบบนั้น ใจผมมันสั่นจนแทบนึกคำจะตอบไม่ออก

"อื้มม...ปากบอกว่าป่าว...แต่!อาการของพี่นพนี่ตรงกันข้ามเลยนะคะ...แล้ว?...สาก็ยังไม่ได้ถามเลยนะคะว่าพี่นพ...มาเพราะตามจีบสารึป่าว..." สาเอ่ยตอบผมมา ซึ่งเล่นเอาผมแทบบ้าตายตรงนั้น  (เวรแท้ๆ ดันหลุดปากเพราะความประหม่าตัวตัว)
 
 "เออ!!...ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ...คือ!...แค่กินข้าวจริงๆครับ" ผมบอกกลับสาไป ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าคำต่อไป สาจะตอบกลับมาอย่างไร!

 "ค่ะ...ไม่จีบก็ไม่จีบ....แต่!พี่นพต้องรอสาทำงานเสร็จแก่อนนะคะ...สาถึงจะไป" สา'ตอบรับผม ทำเอาผมดีใจจนเกือบลืมตัวกระโดน โครตลุ้นเลย แทบหัวใจวาย!

 ( เอาละโว้ย ทางเปิดละโว้ย)ผมบอกตัวเอง แน่นอนว่า'ตอนนี้ผมแทบคลั่งที่ สา ยอมตกลงไป แต่ถ้างานไม่เสร็จผมก็คงอด ดังนั้น! เพื่อการที่ผมจะได้ไปกินข้าวกับสา ผมจึงรวบรวมความกล้าอีกครั้ง!

   "ให้พี่ช่วยทำไหมครับ.." เอาวะเป็นไงเป็นกัน ผมบอกกับตัวเอง ซึ่งมันโครตลุ้นสุดๆว่า สา จะยอมให้ผมช่วยรึป่าว ?

  "อื้ม...เอาสิคะ...ดีเหมือนกัน..จะได้เสร็จไวๆ..." โอ๊ยย สา ตอบได้ใจผมจริงๆ เธอตอบพร้อมกับที่ผมแอบเห็นว่าเธอแก้มแดง ซึ่งครั้งนี้ ผมบอกได้เต็มปากเลยว่าแก้ม สา แดงจริงๆ

 หลังจากนั้นสาก็พาผมย้ายเข้ามาในหอสมุด งานของ สา คือเรื่องการทำบัญชี ที่ต้องคิดคำนวลไม่ให้เกิดข้อผิดพลาดในรายรับรายจ่าย หรือ แม้แต่เปอร์เซ็นต์ ส่วนต่าง!

"อื้ม...ขอบคุณที่ช่วยค่ะ...พี่นพ..." สาเอ่ยขอบคุณผม หลังจากที่ผมนั่งช่วยเธอคิดและแก้ข้อผิดพลาดในงานจนหมด

"อื้มม...งั้น...เราไปกินข้าวกันเลยไหมครับ...น้องสา...นี่เย็นพอดีเลย..." ผมเอ่ยถาม สา อย่างไว หลังงานเสร็จ ในใจจริงๆของผมเองก็อยากจะรีบๆไปจนใจจะขาดอยู่แล้ว!


  "ค่ะ...ไปกันเลยก็ได้ค่ะ..." สา'เอ่ยตอบผม พร้อมกับเก็บของไปด้วย และหลังจากนั้น'เราสองคนก็เดินออกจากหอสมุด มุ่งหน้าไปที่รถของผม

 
 หลังจากที่ขึ้นรถมา ผมก็ขับพา สา ไปหาไรกิน ซึ่งระหว่างนั้น สา ก็ได้เอ่ยถามผมขึ้นมา แบบที่ผมไม่ทันตั้งตัว!

  "พี่นพ...ชอบกินข้าวต้มไหมคะ.." สา เอ่ยถาม หลังจากที่รถผมได้วิ่งออกมาจากมหาลัย  ซึ่งทางผมที่ไม่ทันตั้งตัวก็เกือบตกใจ ที่ตื่นเต้นจนเกินไปที่ได้พา สา ออกมากินข้าวกันสองคน

  "กินได้ค่ะ...ไม่ก็ไม่ถึงกับชอบนะ...แต่ก็กินบ่อยแหละค่ะ.." ผมเอ่ยตอบไปตามตรง ซึ่งมันก็จริงแหละ ผมอาจจะไม่ชอบข้ามต้ม แต่ผมก็กินบ่อยเกือบจะติดๆกันทุกวันด้วยซ้ำ

  "อืมมม...งั้น....พาสาไปกินข้าวต้มนะคะ.." เสียงเอ่ยของของสา มันช่างหวานจับใจจริงๆ มีหรือคนอย่างผมจะขัด

  "ได้ค่ะ...น้องสา..มีร้านแนะนำไหมค่ะ...." ผมเอ่ยถามหลังจากที่ สา ร้องขอ ซึ่งจริงๆแล้ว ตัวผมนี่แทบจะใจทะลุออกมาเต้นอยู่ข้างนอก มันทั้งดีใจและตื่นเต้น

  "อื้มมม....มีค่ะ...ร้าน!!!" สา'เอ่ยบอกกับผม ซึ่งพอฟังชื่อร้าน ผมก็ขับตรงไปตามที่ สาบอก!


  หลังจากที่ขับรถอยู่พักนึง ผมก็พาสา มาถึงร้านที่เธอบอก ซึ่งมันเป็นร้านข้าวต้มริมทาง ที่มีคนนั่งกันพอควร ผมกับ สา ก็ลงรถ ไปนั่งที่โต๊ะตรงมุมนึง โดยที่ๆผมกับสานั่งนั้น อยู่ห่างจากโต๊ะตัวอื่นๆพอควร ซึ่งในตอนนั้นเอง ผมก็ได้เจอกับรุ่นพี่ที่ทำงานในบริษัทเดียวกัน และพี่เค้าก็ได้เดินเข้ามาหาผมกับสาที่นั่งรอข้ามต้มมาเสริฟอยู่


  "อ่าว...พี่ที...." ผมร้องทักพี่เค้า หลังจากที่มองไปเห็นแกยืนรอซื้อข้าวต้มอยู่ ซึ่งพี่เค้าก็หันมองตามเสียงที่ผมเรียก ก่อนที่เค้าจะเอ่ยเรียกผมเช่นกัน!

 "อ่าว..นพ!...มากินข้าวต้มหรอ...เอะ...มาคนเดียวทำไมกินสองชาม?" พี่ทีเอ่ยตอบคำเรียกของผม ซึ่งตอนนั้นแกก็มองที่ผม ก่อนจะเหลือบสายตามองไปที่ชามข้าวต้มบนโต๊ะที่มีอยู่สองชาม ซึ่งมีของผมและสาคนละชาม!


"เออ...มาสองครับ...อันนั้นของน้อง สา สายบัญชีปี4ครับ...น้องคนนั้นน่ะพี่.." ผมเอ่ยบอกพี่ที พร้อมกับชี้มือไปที่สา ที่กำลังเดินมาทางผมกับพี่ทีพร้อมกับถือน้ำปั่นมาด้วย

    "อ่อ...ใช่น้องคนที่...พึ่งเข้ามาฝึกงานป่าว..." พี่ทีเอ่ยถาม ด้วยสีหน้าสงสัย!

   "ครับพี่....พึ่งเข้ามาฝึกงานอาทิตย์ก่อนนี้เองครับ..." ผมตอบกลับพี่ทีกลับไป ซึ่งแกก็ยังมองด้วยสายตาที่คล้ายจะสงสัยอะไรบ้างอย่างอยู่ !

   "อื้มม....แล้วนี่...ใช่แฟนกันรึป่าวเนี้ย..ทำไมถึงมากิน ข้าวด้วยกัน.." พี่ทีเอ่ยถามหลังจากที่ผมตอบแกไป ซึ่งทำเอาผมลังเลหนักเลย ไม่รู้จะตอบยังไงให้แกเข้าใจ จะบอกว่า กำลังตามจีบหรอ รึ บอก ว่าไม่ใช่แฟน?

  "อื้มม...ไม่ครับพี่...ไม่ใช่..." ผมตัดสินใจตอบว่าไม่ใช่ ซึ่งทางพี่ทีที่ได้ฟังก็พยักหน้าเบาๆเป็นการตอบรับ
 




  เพิ่มเติม______/ จะแบ่งทำเป็นสองเล่ม 

โดยเล่มแรกใช่ชื่อ แฟนผม....?

ส่วนเล่มสอง ใช่ชื่อ แฟนผม(หนู)...?


 

 

 

จะหักมุมตอนจบมั้ยน้า

เจ็บ

จะจีบน้องสาติดไหม หรือจะมีใครมาแย่งไป

ตามๆ

 

 

จะใสๆหรือเปล่าน้า

แอบมีใจให้น่าจะจีบไม่ยาก