--------------------

---------------

----------

-----

ณ. โต๊ะของกลุ่ม

แว่น : ตาเยิ้มมาเลยนะมึง ไปทำอะไรมาละมึง?

โอม : กูไปเติมมานิดหน่อย

แว่น : กูว่ามึงเพฺลาๆ มันบ้างนะ

โอม : เออๆ รู้แล้วๆ เอาๆชนแก้วกับกูดีกว่ามา

แว่น : มึงเนี้ยจริงๆเลยนะ อะๆ ชน

--------------------

---------------

----------

-----

ทั้งคู่ยังคงดื่มและมองสาวๆกันอยู่นั้น อยู่ๆนาย ตี๋ได้เดินมาที่โต๊ะของโอมและแว่น

--------------------

---------------

----------

-----

ตี๋ : ไงหนุ่มๆ อ้าว ทำไม เหลืออยู่กันแค่ 2 คนไปไหนกันหมดละ

โอม : ลงไปเต้นกันหมดเลยพี่เหลือแต่ ผม กับ ไอแว่น นี้แหละ

แว่น : พี่ตี๋ครับ ขอบคุณเรื่อง ค็อกเทลที่ให้มา มากเลยนะครับ

ตี๋ : เห้ย ไม่เป็นอะไร น้อง ไอ้โอมนี้มันก็คนกันเอง แล้วเป็นไง? รสชาติใช้ได้มัย?

แว่น : ใช้ได้เลยพี่ ไม่เข้มไปกินง่าย ผมว่าน่าจะขายดีอยู่

โอม : ผมก็ว่างั้นอะพี่ สาวๆน่าจะชอบ สาวๆที่แก๊งค์ผม ซัดกันหมดเกลี้ยงเลย.

--------------------

---------------

----------

-----

ขณะที่ชายหนุ่มทั้งสอมกำลังสังสรรค์กันอยู่. ทั้งคู่หันไปเห็น นิกที่กำลัง กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางพวกเขาแต่กับไม่ได้มาที่โต๊ะแต่กลับเลยผ่านที่ที่ห้องน้ำแทน

--------------------

---------------

----------

-----

แว่น : อ้าว นิก!

โอม : เฮ้ย มึง จะรีบไปไหน

นิก : เออๆ เดียวกูมา ไปขี้ก่อน

โอม : ฮ่าฮ่าฮ่า สรุป ขี้แตก

แว่น : หรือว่ามันท้องเสีย?

โอม : กูจะไปรู้ได้ไงละครับ เพื่อน

แว่น : กูก็แค่สงสัย

ตี๋ : พี่ว่าน่าจะแค่ปวดท้องธรรมดามากกว่ามัง มาๆ ส่งแก้วมา เดี่ยวพี่ชงเหล้าให้

แว่น : อะนี้ครับ ขอบคุณมากพี่

โอม : เอาชนๆ

--------------------

---------------

----------

-----�

นิกชายหนุ่ง รีบเร่งหมายมั่นเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำการปลดทุกข์ อย่างฉิวเฉียด. ชายหนุ่มปลดทุกข์อยู่ในห้องน้ำ เกือบๆ สิบนาทีได้ ก่อนจะออกจากห้องน้ำ แม้จะได้ปลดปล่อยไปแล้ว แต่ก็ยังคงรู้สึกมวนท้องอยู่ นิกที่กำลังจะกลับไปหามะนาวที่ฟลอร์เต้นแต่ต้องผ่านโต๊ะของตัวเอง ด้วยความเพลียจะแวะพักที้โต๊ะสักหน่อยก่อนจะไปหามะนาว

--------------------

---------------

----------

-----�

แว่น : ไงนิก เป็นไงมัง

โอม : มาๆนั่งก่อน

นิก : เหมือนจะท้องเสียว่ะมึง

ตี๋ : ไหวหรือเปล่า น้องพี่เรียก รถพยาบาลให้ไหม

โอม : โห้พี่ตี๋ ผมว่าไม่น่าจะขนานนั้นมีงพี่

แว่น : แล้วยังไง นิก

นิก : ไหวอยู่ เดียวของนั่งพักแปบนึง

ตี๋ : เอาพวกน้ำหวานไหมน้อง จะได้พอมีแรง

นิก : ก็ดีพี่ ร้านพี่มีพวกน้ำหวานด้วยหรอ

ตี๋ : มีดิ ร้านพี่มีข้าวขายนะ ไอแค่น้ำหวานพี่ต้องมีอยู่แล้ว เอาแตงโมปั้นไหม เดียวพี่สั่งให้

นิก : ก็ดีพี่รบกวนหน่อยนะครับ

(ตี๋ทำการสั่งออเดอร์ผ่านมือถือให้กับนิก)�

ตี๋ : อืมว่าแต่ สองสองคน ที่บ้าน ทำงานหรือธุรกิจอะไรกันหรือ เพื่อเราได้ Contact� กัน?

--------------------

---------------

----------

-----�

ก่อนที่ทั้งสองจะได้พูดอะไร ไอ้ โอม ก็พูดโพงพางออกมาแทนคนทั้งสอง ตามประสาความปากไวของมัน

โอม : อ่อ นี้ ไอแว่น พ่อมันเป็นวิศวกรคอมพิวเตอร์ ส่วนแม่มันเป็นเถ้าแก่เนี้ย �ร้านไอที ส่วน ไอ นิกนี้ผมภูมิใจนำเสนอ (มันไม่ได้ถามเพื่อนสักนิดว่าภูมิใจให้มันนำเสนอหรือเปล่า)� ที่บ้านมันทำธุรกิจ รับเหมาก่อสร้าง แล้วที่สำคัญพ่อมันมันเป็น ส.ก.

นิก : พอๆเลยมึงแนะนำเป็นพ่อตัวเองเลยพี่เขาถามพวกกูไม่ได้ถามมึงนะ

ตี๋ : ฮ่าฮ่าฮ่า เออถูกของ นิก มันนะ แล้วพ่อ น้องคือ ส.ก. คนไหนหรอครับ.

นิก :  ส.ก. ทวี ครับ พ่อผม

ตี๋ : อืมม!

นิก : พี่รู้จักพ่อหรอครับ

ตี๋ : พี่ไม่รู้จักหรอกครับ แต่ว่าแต่ว่า ที่รับเหมานี้ เป็นแบบรับเหมาต่อเติมบ้านหรอ

นิก : ป่าวครับ พ่อผมเป็นแค่หุ้นส่วนของ บริษัท โยธาสามมิตร ครับ

ตี๋ : อ่อถ้าบริษัทนี้พี่พอจะเคยเห็นอยู่บ้างพวก คอนโดอะไรพวกนี้

นิก : ใช้แล้วครับ

แว่น : (ที่เริ่มเมา)� แล้วท้องมึง อะดีขึ้นยัง

นิก : ยังไม่รู้ว่ะ อาจจะต้องเข้าห้องน้ำอีกรอบ

--------------------

---------------

----------

-----�

ขณะที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่ ด้านล่าง บริเวณฟลอร์เต้นก็เกิดความชุลมุนวุ่นวายเสียงดังขึ้นเหมือนคนกำลังมีเรื่องกัน

--------------------

---------------

----------

-----�

ตี๋ในฐานะเจ้าของร้านเลยจะรีบลงไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นข้างล่าง มันทำให้เขาได้เจอเข้ากับมะนาว!

--------------------

---------------

----------

-----�

ตอนแรกคิดว่านิกจะร้าย แต่ทำท่าจะกลายเป็นเหยื่อรึเปล่า

นิกตกเป็นเหยื่อของพวกจ้องกินมะนาว