สามสาวคอนแวนต์เหยื่อกาม copy

[cyborg0011]

สามสาวคอนแวนต์เหยื่อกาม



### ตอนที่ 1 ###


โรงอาหารเล็กๆ ทว่าสะอาดสะอ้านของคอนแวนต์หรู ที่มีแต่ลูกคุณหนูผู้มีอันจะกินซะส่วนใหญ่ เที่ยงวันนี้ มันคราคร่ำไปด้วยเครื่องแบบสีขาวสะอาด ในกระโปรงจีบสีน้ำเงิน สลับด้วยสีเขียวของชุดเนตรนารี และโบว์หลากสีของสาวน้อยผมยาวทั้งหลาย ที่จำเป็นต้องผูกเปียเกล้าผมตามกฎของโรงเรียน เป็นปรกติเสียแล้ว ที่ใครๆ จะเห็น "แอม", "กุ้ง",และ"เฟย์" สามสาวน้อยมาจองที่นั่งหน้าซุ้มราดหน้า เป็นที่ประจำของพวกเธอ ร่างเล็กๆของเฟย์ สาวลูกครึ่งไทย-อังกฤษเดินตรงมาที่โต๊ะ พร้อมเฟร้นซ์ฟรายกล่องใหญ่ วันนี้เธอรวบผมเป็นหางม้า ผมสีดำสนิทของเธอตัดกับผิวขาวอมชมพู นัยน์ตาสีน้ำตาลคมบาดตา ริมฝีปากบางเฉียบสีชมพูระเรื่อมีรอยยิ้มน้อยๆ

"อารมณ์ดีไรยะเฟย์?" คนถามคือแอม สาวผมสั้น ตาโต ซึ่งมีดีกรีเป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งของโรงเรียน
"สงสัย มีแผนชั่วอีกแล้วล่ะสิ ใครจะเป็นเจ้ามือพาไปไหนล่ะคืนนี้" กุ้งสาวหมวยคนเดียวของกลุ่มดักคอ ก่อนจะสยายผมดำขลับที่ยาวถึงกลางหลัง มาถักใหม่ให้เรียบร้อย
"ป่าวย่ะ แม่ชั้นกลับมาจากปารีสเมื่อคืน ซื้อของฝากมาให้ชั้นด้วย อยากเห็นมั้ยล่ะ?"
"อะไรวะแก??" สองสาวแทบจะประสานเสียงกัน

เฟย์เหลือบมองซ้าย-ขวา ก่อนที่จะค่อยๆปลดคอซอง และกระดุมเม็ดบนสุด และโน้มตัวต่ำลงให้สองเพื่อนสาวมองลอดคอเสื้อที่เปิดกว้างผ่านร่องเนินอกขาวสองก้อนเนื้อนั้นอวบอูมเกินวัยแบบเด็กลูกครึ่ง ถูกห่อหุ้มหมิ่นเหม่ใต้บราฯลูกไม้สีดำสนิทที่ซีทรูจนมองเห็นยอดถันสีกุหลาบอยู่รำไร " บราฯ ของอิ๊บแซงต์!!!" "สวยว่ะแก" "สวยใช่ม้า ผ้านุ่มมาก แล้วยังเป็นดันทรงนิดๆด้วยนะ" เฟย์แบะอกเสื้อกว้างขึ้นอย่างภูมิใจ
"ชั้นหมายถึง นมแกอ่ะ สวยว่ะ" แอมว่า พร้อมเสียงหัวเราะรื่น
"อีบ้า!!! ชั้นให้ดูบราฯ ไม่ใช่มาดูนม"

......................................................................


ในห้องน้ำหญิง หลังอาคารพละ ถ้าใครตาไวสักนิด จะเห็นสามสาวน้อย ผลุบเข้าไปในห้องน้ำริมสุดด้วยกันสามคน "เร็วดิๆ ถอดเลยๆ ชั้นอยากลองใส่บ้าง" "ใจเย็นดิ๊ บอกว่าให้ลอง ก็ให้ลองน่า แกเสียงดังเดี๋ยวข้างนอกคิดว่าเราเข้ามาฉิ่งกันหรอกแก" เฟย์ดึงชายเสื้อนักเรียนออกจากกระโปรง ก่อนปลดกระดุมเสื้อนักเรียนออกทีละเม็ด และเอื้อมมือไปข้างหลัง ทันทีที่ตะขอบราฯลูกไม้ตัวน้อยถูกปลด สองเต้าอวบขาวก็ทะลักออกมาสู่สายตาเพื่อนๆสาว

" นมแก สวยจริงๆว่ะ" แอมรับบราฯมาไว้ในมือ แต่ก็อดใช้สายตาพิจารณาเรือนร่างอวบอิ่มของเฟย์ไม่ได้
"สวยบ้าอะไร นี่ชั้นว่ามันใหญ่เกิน ดูดิ คล้อยนิดๆแล้ว" เฟย์พูดพลางใช้สองมือประคองสองเต้าอวบนั้นยกขึ้น  ก้อนเนื้อเบียดชิดเป็นร่อง เหมือนกับจะทะลักออกมา ติ่งเนื้อชมพูระเรื่อแข็งเป็นติ่งเล็กๆ เธอเป็นสาวแล้วจริงๆ
"ไม่คล้อยหรอก แกคิดมาก มันใหญ่เลยดูเหมือนคล้อย"  กุ้งเอานิ้วมือเรียวสัมผัสเต้าเพื่อนสาว
"อูย แกอย่าลูบดิ หยิวว่ะ" เฟย์หมายความอย่างนั้นจริงๆ ขนที่แขนเธอลุกเป็นตุ่ม สังเกตได้

"ชั้น ลองใส่นะ" แอมว่า พลางจัดการถอดเสื้อนักเรียนอย่างรวดเร็ว ตอนนี้มีสองสาวที่เปลือยท่อนบน ขาวโพลน กุ้งมองสองเต้าของสองเพื่อนสาว สลับไปมาอย่างเปรียบเทียบ หน้าอกของแอมถึงจะเล็กกว่าเฟย์ซักหน่อย แต่ก้อนเนื้อนั้นก็ช่างกลมกลึงเบียดชิดโดยธรรมชาติ ยอดอกสีน้ำตาลอ่อนๆนั้นก็งดงามน่าสัมผัสเหลือเกิน  ด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยเป็น กุ้งรู้สึกว่ากลีบนุ่มที่หว่างขาของเธอ จะชุ่มชื้นขึ้นทุกที เธอขมิบเกร็งด้วยความรู้สึกวาบหวิวอย่างบอกไม่ถูก กุ้งดึงชายเสื้อนักเรียนออกมา และแอบล้วงมือสอดผ่านขอบกระโปรงของตัวเองเข้าไป ใช่จริงๆ นิ้วน้อยๆของเธอสัมผัสได้ถึงความฉ่ำชุ่มในร่องอุ่นนั้น...

ปัง! ปัง! เสียงเคาะประตูดังลั่น สามสาวสะดุ้งเฮือก หยุดการเคลื่อนไหวใดๆ
"ใครเข้าไปทำอะไรในนั้น ตั้งหลายคน เปิดประตูนะ!!" เสียง อ.ชูชาติ!!!
สามสาวเย็นวาบไปถึงไขสันหลัง นั่นคือเสียง "อ.ชูชาติ" ที่เป็นทั้งครูพละและฝ่ายปกครอง
"เปิดประตูเดี๋ยวนี้!!"
ในชั่ววินาทีนั้น พวกเธอต้องตัดสินใจแล้วว่า จะทำอะไรต่อไป......




### ตอนที่ 2 ###


ในห้องน้ำเล็กๆ ทว่าสะอาดสะอ้านนั้น เลือดในกายของสามสาวแทบจะจับเป็นก้อนแข็ง!!
"เปิดประตูเดี๋ยวนี้!!" เสียงอาจารย์ชูชาติ เข้มและกร้าวขึ้น
"เอาไงดีวะ กุ้ง แอม" เสียงสั่นพร่า ลอดออกมาจากลำคอระหงส์
"แกสองคนรีบใส่เสื้อเหอะ" ตอนนี้มีกุ้งคนเดียวที่ไม่ได้อยู่ในสภาพเปลือยอก สองสาวไม่มีเวลามากนัก เธอจำเป็นต้องเอาบราเซียร์ยัดทิ้งออกไปทางช่องระบายอากาศ และรีบติดกระดุมเสื้อนักเรียนอย่างทุลักทุเล ในขณะที่ กุ้ง เป็นผู้ส่งเสียงตอบออกไป
"มีไรคะอาจารย์ พวกหนู เอ่อ...เข้ามาแต่งตัวให้เพื่อนค่ะ"
"เปิดประตูซิ" เสียงอาจารย์พละ ยังคงเฉียบขาด

ประตูไม้สีเขียวค่อยๆแง้มออก อาจารย์หนุ่มผิวเข้มสูงใหญ่ ยืนเท้าสะเอวอยู่เบื้องหน้า ใช้สายตาสำรวจสามสาวที่อยู่ในสภาพหลุดลุ่ย เสื้อนักเรียนปล่อยชายลุ่ยออกมา อาจารย์ชูชาติสบตานิ่งกับเฟย์สาวลูกครึ่งที่ยืนหลบตา เธอรีบร้อนจนติดกระดุมเสื้อผิดรังดุม ทำให้เกิดเป็นร่องโหว่ มองทะลุเห็นร่องอกขาวปราศจากชั้นใน ภายใต้เสื้อนักเรียนตัวบาง
"ถ้าชั้นเข้าใจไม่ผิด ตอนนี้ มันเวลาเข้าเรียน"
"เอ่อ..พวกหนู..." กุ้งพยายามคิดคำแก้ตัว
"ชั้นได้กลิ่นทะแม่งๆของนักเรียน ม ปลายที่มาแอบทำอะไรผิดกฎโรงเรียนซักอย่างในห้องน้ำ.."
"พวกหนู เปล่านะคะ " สามสาวเกือบจะประสานเสียง
"บุหรี่ใช่มั้ย? หรือยาอย่างอื่น?" เสียงนั้นไม่ได้ล้อเล่น
"ไม่ นะคะ ค้นดูก็ได้" กุ้งโพล่งออกมา ขณะที่อีกสองสาวสะดุ้ง เธอลืมไปว่าเพื่อนอยู่ในสภาพโนบรา


"เอ่อ.." กุ้งเริ่มอึกอัก แต่อาจารย์ ก้าวเท้าดันสามสาวเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมปิดประตู
"กุ้ง เธอมายืนตรงนี้" เสียงนั้นเฉียบกร้าว สาวหมวยคนเดียวของกลุ่ม ก้าวเข้ามาชิดอาจารย์จนได้กลิ่นเหงื่อ อาจารย์ชูชาติตะปบคลำจากสะโพกผายของสาวน้อย ไล่มือขึ้นมาตามเอวคอด ต่อด้วยแผ่นหลัง มือสากนั้นลอดเข้าไปลูบไล้ทั่วแผ่นหลังเนียน กุ้งแหงนหน้าขึ้นฟ้า อารมณ์ที่คุกรุ่นและกำลังจะมอดด้วยความกลัว กลับแผ่ซ่านไปทั่วกาย เธอหลับตาพริ้ม

สาวน้อยเผลอครางออกมาแผ่วเบา เมื่ออาจารย์เลาะไล่นิ้วไปตามตะเข็บบราเซียร์ ก้อนเนื้อที่อัดแน่นอยู่ภายในนั้นร้อนวูบวาบ เธอรู้สึกว่าปลายถันเธอแข็งเป็นไต เธอเริ่มจินตนาการว่า อาจารย์ชูชาติใช้สองมือถลกรั้งบราสีชมพูของเธอขึ้นไปเหนือสองเต้าอวบเนียนของเธอ และค่อยๆใช้ปลายลิ้นละเลงรอบฐานบัวคู่นั้นอย่างละมุนละไม เธอจิกเส้นผมอาจารย์หนุ่ม เมื่อเขาระรัวลิ้นที่ปลายถันสีชมพูจางๆนั้น เธอกดกอดศีรษะเขาไว้แน่น เมื่อเขาดูดเม้มมันอย่างหื่นกระหาย

ในภาพความจริง สองเพื่อนสาว แอม และเฟย์ ตอนนี้ยืนเหงื่อชุ่มกาย จนเสื้อนักเรียนขาวนั้นสามารถมองทะลุเข้าไปเห็นทุกสัดส่วนแรกรุ่น กำลังยืนมองเพื่อนของเธอที่ยืนตัวสั่นน้อยๆ รับการตรวจค้นจากอาจารย์ร่างใหญ่
"อาจารย์ เอ่อ..ต้องตรวจกางเกงในเธอด้วย"
แม้จะผ่านอะไรมาเพียงใด อาจารย์หนุ่มก็เริ่มมีความรู้สึกเครียด กับกลิ่นกาย และรสสัมผัสตรงหน้า เหมือนยังอยู่ในภวังค์ ทั้งหลับตา กุ้งเอื้อมมือน้อยๆลงมาดึงรั้งชายกระโปรงจีบสีน้ำเงินขึ้นไปเรื่อยๆ เพื่อนสองคนมองหน้ากันอย่างพิกลในอาการนั้นของกุ้ง กระโปรงถูกดึงขึ้นไปกองบนหน้าท้อง สาวน้อยเอนหลังพิงกำแพงปูนอย่างผ่อนคลาย ภาพนั้นดูเหมือนเธอแอ่นส่วนหน้าที่ตอนนี้มีเพียงแพนตี้สีชมพูตัวเล็กๆ ซึ่งแทบไม่สามารถปกปิด ความอิ่มอูมของวัยสาวอย่างกุ้งได้เลย

อาจารย์ชูชาติ นิ่งไปชั่วขณะกับภาพตรงหน้า ภายใต้ผ้ายืดสีชมพูบางๆ นั้น เห็นไรขนสีดำรำไร บางส่วนโผล่แพลมออกมาตามขอบลูกไม้ อาจารย์หันไปมองอีกสองสาวแว่บหนึ่ง ก่อนจะหันกลับมา ค่อยๆใช้ฝ่ามือตะปบลงไปที่สะโพก กุ้งมีอาการเหมือนสะดุ้ง ถ้าตาไม่ฝาดดูเหมือนอาจารย์หนุ่มจะมองเห็นรอยเปียกชึ้นซึมออกมาที่กลางเป้าอูมนั้น ที่ตอนนี้มองเห็นเป็นรอยแยกลางๆ เขาค่อยๆไล้มือลูบไปทั่วแผ่นสะโพกผายนั้นอีกครั้ง


"อะ อาจารย์คะ.." เสียงเธอสั่นเทา ทำลายความเงียบ เขาและอีกสองสาว รอคำพูดของเธอ "หนูว่า ถ้าเพื่อนหนูยังอยู่ในห้อง อาจารย์..เอ่อ คง..อาจจะค้นหนูไม่สะดวก ให้เพื่อนหนูออกไป..รอ..ข้างนอก..ด..ดี มั้ยคะ" แอมและเฟย์ตะลึง เพื่อนเธอเป็นอะไร หรือจะเป็นแผนให้เธอสองคนหนีไป แต่มันก็ไม่น่าลงทุนกันมากมาย พวกเธอก็ไม่ได้มียาเสพติดอะไร แค่โดดเรียนแล้วก็..โนบรา...
อาจารย์ชูชาติ...รู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกที่คอ และก็ต้องเย็นวาบอีกครั้ง เมื่อมือน้อยๆ ของกุ้งเอื้อมลงมารั้งขอบแพนตี้ของเธอให้ต่ำลง ต่ำลง จนเริ่มเห็นฐานเนินอูม ที่ปกคลุมด้วยเส้นขนรำไร

"นะ..คะ..อา จารย์..." เหมือนเวลาจะผ่านไปนับปี ก่อนที่อาจารย์ชูชาติจะค่อยๆหันกลับไปที่สองสาว
"เอ่อ...พวกเธอ...ไป รอข้างนอกก่อน..."
แอม และ เฟย์ หันมองตากัน..




### ตอนที่ 3 ###


สองสาว ทรุดตัวลงนั่งหน้าประตูห้องน้ำ... ต่างคนต่างไม่อยากจินตนาการ ว่าการตรวจค้นเพื่อนสาวของอาจารย์หนุ่มหลังประตูไม้สีเขียวนั้น จะเป็นอย่างไร? " แกว่า..." แอมเหมือนจะพูดอะไร แต่ก็นิ่งไป สองสาวมองตากันเหมือนจะสื่อความคิดกันผ่านดวงตา เฟย์จัดแจงติดกระดุมเสื้อที่ติดผิดรังดุมให้เรียบร้อย พยายามดึงเสื้อที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อไม่ให้มันแนบกับอกขาวของเธอ

"แล้วเรา จะเอาไงวะ จะโนบรากันอย่างนี้เหรอแอม" "ไม่รู้ดิ... " แอมก้มมองตัวเอง ยอดอกสีน้ำตาลอ่อนๆ ผุดเด่นใต้เสื้อขาว เธอทำได้แค่พยายามกระพือเสื้อให้พอมีลมผ่านบ้าง "ไอ้กุ้งโดนแน่ว่ะ แกว่า...มัน..เอ่อ..เคยมั้ยวะ" แอมเป็นห่วงเพื่อนหมวยของเธอ "มันเคยคบกะไอ้ตี๋ เด็กคริสเตียนไม่ใช่เหรอ? ไปบางแสนด้วยกัน ไม่น่าเหลือ" เฟย์ตอบ "แล้วแกล่ะเฟย์ กะนายจอม เป็นไง?" "ก็..เรื่อยๆ แกเชื่อมั้ย? ว่าชั้นกะนายจอมยังไม่เคยมีไรกันเล้ย.." "พูดเป็นเล่นน่ะเฟย์ แกไปค้างบ้านช่องเขา มาแล้วไม่ใช่เหรอ?" "อือ...แต่ก็ไม่ใช่ชั้นไม่ยอมนะ แต่มันมีอะไรบางอย่างที่..เอ่อ"

เฟย์นิ่งไปสักพัก พลางปลดกระดุมเสื้อนักเรียนออก ก่อนที่จะโบกกระพือเพื่อเร่งให้มันแห้งจากคราบเหงื่อปล่อยให้ทรวงอกขาวสองเต้าสว่างโพลนลอยเด่น แอมส่งผ้าเช็ดหน้าเล็กๆให้เพื่อนสาวเช็ดซับความชื้นบนก้อนเนื้อเนียนนั้น "เราก็เกือบๆ จะมีอะไรกันหลายๆหน แต่ก็ไม่ใช่จะไม่ได้มีอะไรกันซะเลย" สาวลูกครึ่งพูดต่อ นัยน์ตาคมหวานแหงนมองไฟนีออนบนเพดาน เหมือนทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นกับจอมแฟนหนุ่ม  "งงว่ะเฟย์ ยังไงน่ะ" "เค้าสุภาพบุรุษเกินไป.. ชั้นพูดแบบนี้เหมือนชั้นแรดเนอะ แต่ก็จริง ชั้นมีความต้องการว่ะ ชั้นยอมรับ...."

เฟย์ เล่าถึงครั้งแรกที่เธอไปค้างที่บ้านจอม เขาให้เธอนอนหนุนแขนอันแข็งแรงของเขาบนเตียงนุ่ม ภายใต้ผ้านวมหนา แอร์เย็นฉ่ำ กลิ่นเสปรย์ปรับอากาศจางๆโชยแตะจมูก ผสมกลับกลิ่นกายอันแสนอบอุ่นของจอมนักกีฬาหนุ่มของมหาวิทยาลัยเอกชนย่านรังสิต เขาคงเหนื่อยล้าจากงานเลี้ยงเมื่อค่ำ เธอก็เช่นกัน เพียงแต่ความตื่นเต้นที่ได้อยู่ใกล้ชิดเขาเป็นครั้งแรก ทำให้เธอยังคงลืมตาโพลงไม่อาจหลับตาและเริ่มกรนเบาๆ เหมือนที่เขากำลังเป็น

แรงปราถนาคุกรุ่นภายใต้ชุดนอนสีเหลืองอ่อนของเฟย์ มันไหลวนแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เธอรู้สึกว่ากายเขาช่างร้อนผ่าว และกำลังจะแผดเผาเธอให้ไหม้มอด เป็นธุลี และแรงปราถนานั้น ที่ทำให้สาวน้อยดึงกุมมือกร้านของเขามาวางทาบบนทรวงอกที่สั่นเทิ้มของเธอ เธอกดมือนั้นให้แนบกระชับลงบนก้อนเนื้ออุ่นนุ่ม เลือดในกายของเด็กสาวฉีดพล่าน แรงกำหนัดแอ่นตัวเธอ รับแรงบีบเคล้นของฝ่ามือกร้านนั้น อันเป็นแรงกุมบีบจากมือน้อยๆของเธอเอง

สองปลีน่องอวบขาวเบียดเกร็ง เธอพลิกตัวไปหาร่างบึกบึนนั้น เธอไถถูให้เนินแน่นอูมกลางลำตัวของเธอบดเบียดสะโพกแกร่งของแฟนหนุ่ม ตอนนี้เธอรู้สึกถึงความชุ่มเยิ้มที่ร่องกุหลาบ เขายังคงหลับนิ่ง...มึงตายไปแล้วเหรอวะ เฟย์คิด.... สาวน้อย กระหวัดรัด และลูบไล้ร่างกำยำนั้น เหมือนงูเหลือมกำลังจะกลืนกินเหยื่อ หากแต่นี่เป็นงูเหลือมลูกครึ่ง..

แอม ตั้งอกตั้งใจฟังนิทานอีโรติกนั้นอย่างเห็นภาพ เธอซุกหนีบสองมือไว้ที่กลางหว่างขาขาวและตื่นจากภวังค์ เมื่อเสียงอะไรบางอย่างลอดออกมาจากหลังประตูไม้ที่เธอพิงอยู่ เฟย์สะดุ้งเฮือก ดึงปกเสื้อมาปิดอกขาวอล่าง หยุดนิทานของเธอไว้ชั่วขณะ เสียงกุกกัก ในห้องน้ำเล็กๆสี่เหลี่ยมดังขึ้นเรื่อยๆ เธอหันหลังมอง และแนบหูใบที่ประตู.........




### ตอนที่ 4 ###


ถึงจะรู้ว่าน่าจะเกิดอะไรขึ้นในห้องเล็กๆนั้น แต่มันก็สร้างความตื่นเต้นให้สองสาว ไม่น้อย.. แอม และ เฟย์ พยายามตั้งใจฟังเสียงใดๆก็ตามที่จะเล็ดรอดออกมาอีก แต่มันเงียบไปแล้ว เหมือนว่าจะมีใครปัดป่ายมือ มาโดนประตูไม้นั้นเมื่อครู่ แต่ตอนนี้ทุกอย่างเริ่มสงบนิ่ง เฟย์สาวน้อยลูกครึ่งอยู่ในท่าคุกเข่าเอาหูแนบประตู เธอสนใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสดๆ ตรงหน้าจนลืมไปด้วยซ้ำว่าขณะนี้กระดุมเสื้อนักเรียนทุกเม็ดของเธอเปิดโล่ง ในท่าที่เหมือนหมอบคลานนี้ เธอปล่อยให้สองเต้าขาวทะลักไกวไปตามจังหวะหายใจแรงของเธอ เธอเงยหน้ามามองเพื่อนสาวที่กำลังพยายามค้นหาร่อง รู อะไรก็ตาม ที่จะสามารถมองทะลุเข้าไปภายในได้

เธอลองลุกขึ้นคลำหาดูบ้าง และรอยแยกของร่องไม้เล็กๆก็สะดุดตาเธอ ที่ขอบไม้ใกล้ที่จับสำหรับเปิดประตู เธอกลั้นใจชั่วครู่ ก่อนจะแนบตาลงไป.... ภายในห้องน้ำสี่เหลี่ยมเล็กๆ ร่างสูงใหญ่กำยำของอาจารย์ชูชาติ ดูดดื่มความหอมหวานจากร่างเล็กๆของเพื่อนสาวเธอ ทั้งสองร่างเปลือยเปล่า กุ้งสาวหมวยคนเดียวของกลุ่มหลับตาพริ้ม ครางเบาๆในลำคออย่างอารมณ์เตลิด ผิวเนียนขาวอมชมพูพราวไปด้วยเม็ดเหงื่อ

กุ้งเป็นสาวร่างเล็กบางทว่าสมส่วน อันเนื่องมาจากการเล่นกีฬา จนมีดีกรีเป็นถึงนักวอลเล่ย์ทีมโรงเรียน ทรวงอกขาวนั้นกลมกะทัดรัดเป็นกระเปาะ ยอดอกสีชมพูระเรื่อถูกอาจารย์หนุ่มเฟ้นฟอนทั่ว เขาซุกหน้าลงกลางร่องเบียดของสองเต้านั้น ก่อนจะไล้ลากสูดดมไล้เลียลงมาตามลาดท้องเนียนเรียบ สองมือแข็งแรงตะปบแน่นบีบเคล้นที่บั้นท้ายกลมกลึงของสาวน้อย

เฟย์ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เว้นที่ให้แอม ได้เข้ามาแบ่งดูภาพระทึกนี้อีกคน อาจารย์หนุ่มซุกไซ้ใบหน้าลงมาถึงเนินสามเหลี่ยมอูม ที่ปกคลุมไปด้วยไหมละเอียดสีดำสนิท ก่อนจะละเลงปลายลิ้นไปในกลีบร่องที่ฉ่ำชุ่ม กุ้งสะดุ้งสุดตัวจิกไหล่เขาไว้แน่น เวลาเหมือนผ่านไปนับร้อยปี ที่กุ้งบิดกายเร่า รับการบรรเลงชิวหานั้น ร่างกำยำของเขาก็ลุกขึ้นยืน มาถึงตอนนี้สองสาวจึงต้องตะลึง กับความเป็นชายที่ชูผงาด ลำเนื้อนั้นแกร่งเกร็งเห็นเส้นเอ็นปูดโปน

"...ควย....โคตร ใหญ่..เลย" เสียงหลุดจากปากแอมเบาๆ เฟย์เห็นด้วยกับเพื่อนสาว แต่ไม่พูดคำใด นอกจากมือน้อยๆของเธอที่เผลอบีบเคล้นเต้าอวบของตัวเองอย่างไม่รู้ตัว... อาจารย์พละและฝ่ายปกครอง ประคองปลีน่องเรียวขาวของเด็กสาวขึ้นมาแนบเอว ก่อนจะจับปลายหัวดอกเห็ด จ่อตรงที่ร่องกุหลาบอันชุ่มเยิ้ม ก่อนจะกดมันเข้าไปช้าๆ กุ้งหลับตาปี๋ ใบหน้าและริมฝีปากบางนั้น บ่งบอกถึงความรวดร้าว เฟย์และแอมเหมือนจะสูดปากไปพร้อมกับเพื่อนสาวของเธอ แล้วทุกอย่างก็เริ่มผ่อนคลาย เมื่อเขาเริ่มขยับเอวเข้าออกเป็นจังหวะ...


เฟย์เคล้นบีบเต้าขาวของเธอ ตามจังหวะกระแทกของภาพที่เห็น แอมเองก็ขมิบเกร็งที่หว่างขา เป็นจังหวะและรู้สึกถึงความฉ่ำชุ่ม ที่เริ่มหลั่งซึมออกมา ภายในห้องเล็กๆ เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นจนได้ยินถนัด เสียงร้องอย่างเสียวกระสัน และเสียงหอบหายใจดังขึ้นทุกที สองร่างเปลี่ยนท่ารักให้สาวน้อยใช้มือยันกำแพงปูนเย็นเฉียบ บั้นท้ายขาวเนียนลอยเด่น แอ่นรับการกระแทกจากเบื้องหลัง เสียงมันดังกังวาน และเร่งเร้า

เฟย์หายใจแรงขึ้นด้วยความกำหนัดจากภาพตรงหน้า ลมหายใจอุ่นราดรดต้นคอแอมเพื่อนสาว จนเธอต้องหันมามอง แอมหอมแผ่วที่แก้มเฟย์ ก่อนจะหันกลับไปแนบตามองภาพระทึกใจต่อ พร้อมทั้งเอื้อมมือมาด้านหลังลอดใต้กระโปรงจีบสีน้ำเงินของเฟย์ ใช้นิ้วช่วยคลึงวนที่เป้าอูมเปียกชื้นของสาวลูกครึ่ง

ชั่ววิบตา นั้นเฟย์มองเห็นสิ่งที่แปลกไป.. ใบหน้านิ่งสนิทของอาจารย์หนุ่ม กลับแสยะยิ้มกร้านเกรียม ดวงตานั้นเบิกโพลง และมีเสียงคำรามอย่างบ้าคลั่ง!! กุ้งเองอาจเริ่มรับรู้ในแรงกระแทกที่หนักหน่วง จนใบหน้าเธอแทบจะกระแทกกับกำแพงปูนนั้น จนเธอพยายามเอี้ยวคอกลับมามอง หน้าหมวยของเธอ ถูกผลักให้สะบัดกลับไป!!

สองสาวนอกห้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น ต่างหันมามองหน้ากัน ก่อนจะสะกดลมหายใจ แนบตาลงไปอีกครั้ง... เพื่อนสาวของเธอ ถูกกดไปหน้าจนติดกำแพงปูน ดวงตาเล็กๆนั้นเหลือกลาน มีเพียงเสียงอู้อี้หลุดผ่านฝ่ามืออหยาบกร้านที่อุดริมฝีปากเธอไว้ เสียงคำรามอย่างบ้าคลั่ง แรงกระแทกนั้นยังคงไม่หยุด มันรุนแรงสม่ำเสมอ เหมือนเลือดสดๆที่เริ่มไหลรินออกมา จากรอยจิกขยุ้มนิ้วอันแข็งแรงราวปีศาจของอาจารย์หนุ่มที่กลางแผ่นหลังของเธอ

เลือดสีแดง ไหลทะลักพรู ตัดสีผิวที่ขาวเป็นหยวกกล้วย...




### ตอนที่ 5 ###


เฟย์ กรีดเสียงลั่นกับภาพสยดสยองตรงหน้า แอมถึงจะช็อค แต่ก็ยังมีสติพอที่จะเอามือตะครุบปากเพื่อนสาว เสียงกึกกักที่กลอนประตูจากด้านใน สองสาวตัดสินใจวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต....

คืนนั้น หลังจากที่เฟย์วางหูโทรศัพท์จากแอม สิ่งเดียวที่เธอรู้คือกุ้งไม่ได้กลับบ้าน และยังไม่มีการติดต่อมา ตีหนึ่งกว่าแล้ว เฟย์ยังคงสับสน ภาพที่เห็นยังคงหมุนวนอยู่ในมโนภาพ สาวน้อยลูกครึ่งสะบัดเส้นผมที่ยาวสยายให้ไปกระจายเต็มแผ่นหลัง เหงื่อเม็ดเล็กๆผุดที่ใบหน้า ทั้งๆที่แอร์เย็นฉ่ำ ภายใต้ผ้าห่มหนานั้น เฟย์ในชุดนอนบางเบาสีขาว ซุกตัวนิ่ง พยายามข่มตาให้หลับ

จะเกิดอะไรขึ้นวันพรุ่งนี้นะ.......

เวลาผ่านไปเท่าไหร่ ไม่ทราบได้ บ้านทั้งหลังมืดสนิท ทั้งห้องมีเพียงเสียงแอร์ครางกระหึ่ม สาวน้อยในที่สุดก็หลับไหลไปได้ด้วยความเหนื่อยอ่อน... แต่ในความเงียบนั้น เสียงนึงดังขึ้นเบาๆ ที่กลอนประตู!! ประตูห้องนอนสีชมพู ค่อยๆ แง้มออกช้าๆ ร่างดำทะมึนสูงใหญ่ แทรกตัวผ่านเข้ามาอย่างเงียบกริบทว่ามุ่งร้าย.....
ผ้าห่มหนาค่อยๆเลื่อนออกจากร่างที่หลับไหลของเด็กสาวลูกครึ่ง เธอนอนหงาย เรือนร่างบอบบางได้สัดส่วนนั้นนิ่งสงบอยู่ภายใต้ชุดนอนบางๆสีขาว มือลึกลับค่อยๆดึงผ้าห่มพ้นร่างเธอออกไป มันจับจ้องไปที่ร่างในเงาสลัวนั้น ร่างสูงใหญ่ค่อยๆคืบกายเข้าไปจนใกล้ พอที่จะได้ยินเสียงหายใจสม่ำเสมอ และทรวงอกที่ไหวกระเพื่อมตามจังหวะหายใจ

แสงวาววับจากโลหะคมกริบสะท้อนวาบในความมืด!!

ผ้าบางเบาถูกกรีดช้าๆ จากใต้คอ มือสากกร้านนั้นเบาพอที่จะสะกิดเปิดเพียงผืนผ้า โดยไม่กระทบผิวหนังเนียนผ่องของสาวน้อย ชุดนอนยาวนั้นถูกแบะเปิดออกยาว ตลอดจนถึงชายกระโปรงพริ้ว... ร่างขาวโพลนนั้น ภายในเพียงแพนตี้สายเดียวตัวเล็กๆ เมื่อมันถูกแบะออก ทรวงอกอิ่มของสาวแรกรุ่นก็ปรากฏเด่นกระจ่างชูชัน ก้อนเนื้อสองเต้าขาวเนียนเบียดชิด ยอดถันชมพูระเรื่อนเห็นถนัดในความสลัว

มืออันประสงค์ร้าย สะปัดชุดนอนขาดวิ่นที่แบะหน้าตลอดของเฟย์ ให้เปิดกว้างขึ้นจนเห็นช่วงเอวคอดกิ่ว เนินเนื้ออวบอูมนั้นยังคงซ่อนอยู่ภายใต้แพนตี้ตัวน้อยๆ ที่ผูกไว้อย่างหมิ่นเหม่ จนแทบไม่สามารถปกปิดความอุดมสมบูรณ์ของวัยแรกสาวได้ และเพียงแค่กระตุกเบาๆที่ปมเชือกข้างสะโพกผาย อาภรณ์ชิ้นสุดท้ายก็ถูกเผยออก... ที่เนินเนื้อนั้น กลีบกุหลาบของเธอมีเส้นหญ้าช่างแสนประปราย มันอูมเด่นท้าทายสายตา สองกลีบขาวอิ่มนั้นชิดสนิท เป็นร่องยาว ซึ่งในท่านอนหงายตามสบายของสาวน้อย ร่องกุหลาบนั้นเผยอน้อยๆ มองเห็นความชุ่มชื้นสีชมพูลางเลือน ซ่อนเร้นอย่างลึกลับภายใน

โลหะ อันคมกริบ ส่งแสงแวววาวขึ้นมาอีกครั้ง.....




### ตอนที่ 6 ###

กลางดึก เสียงโทรศัพท์ดังสนั่น ห้องนอนติดแอร์เย็นฉ่ำของหอพักย่านรามคำแหง จากใต้ผ้าห่มลายดอกไม้ แอมสาวน้อยผมสั้น ดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งของโรงเรียน งัวเงียเอื้อมเรียวแขนเปลือยขาวในชุดนอนสายเดี่ยวบางๆ หยิบหูโทรศัพท์ด้วยความมึนงง "ฮัลโหล....ใครอ่ะ" "ชั้นเอง เฟย์......" เสียงนั้นสั่นเทา "อือ..เป็นไรวะ นอนไม่หลับ?" "หลับ..แต่ฝันร้ายว่ะ" "เหรอ แต่ชั้นหลับเป็นตาย ฝันไรวะแก ถึงกับต้องโทรมาหาชั้นเนี่ย"

"ฝันเห็น อะ..อา จารย์ ชูชาติ..." เฟย์เล่าฝันร้าย ที่ทำให้เธอต้องลุกขึ้นมานั่งกอดเข่าเหงื่อโทรมกาย ให้เพื่อนสาวฟัง "มันเกือบฆ่าชั้น ดีว่าชั้นตื่นก่อน" "เออ เวร ถ้าแกไม่ตื่น แกคงตายห่าไปแล้วมั้งอีนี่" "แกต้องลืมๆมันไปก่อนว่ะเฟย์ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด" "ชั้นไม่เข้าใจ แกลืมลงได้ไงวะแอม หลับลงได้ไงวะ ภาพอีอาจารย์ซาดิสต์นั่น มันติดตาชั้นตลอดเวลาเลยนะ แล้วป่านนี้ยัยกุ้งหายไปไหน? ยังไม่กลับบ้านเลย มันต้องฆ่ายัยกุ้งไปแล้วแน่ๆ พรุ่งนี้ก็คงถึงคิว.... พวกเรา" "ไม่เอาน่า อย่าเพิ่งคิดไปไกลสิ ถ้าเราเงียบๆไว้ อาจไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้าแกนอนไม่หลับนะ ลองคิดอย่างอื่นให้ลืมสิวะ"

"คิดอะไร ก็มันติดตา ตอนที่กุ้งมันตาเหลือก เลือดไหลนองพื้น" "เอา ก่อนหน้านั้นสิ...จำได้ไหม?" แอมทวนความจำเพื่อนสาว ใช่ ภาพก่อนหน้านั้นมันน่าตื่นเต้นไม่แพ้กัน เฟย์คิดถึงภาพการร่วมรักอย่างเร่าร้อนของกุ้งและอาจารย์หนุ่ม ตอนนั้นเลือดสาวของเธอฉีดพล่าน "ชั้นคิดแล้วยังร้อนวูบท้องน้อยเลยล่ะเฟย์" "อือ..." "ตอนนั้น แกก็มีอารมณ์นี่หว่า ชั้นจำได้ว่าชั้นหันกลับไปเห็นแก บี้นมตัวเองเลย.." "แก บ้า...ก็มัน...." "เฟย์ชั้นพูดตรงๆนะ ภาพที่ทำให้ชั้นนอนไม่หลับจริงๆ แล้วเป็นภาพ..ไอ้นั่นอ่ะ ..ควยของอาจารย์ แกเห็นไหม?"
"อือ..เห็น..ใหญ่ น่ากลัวชิบ"

"แกคิดสิ ถ้ามันจ่อที่หว่างขาของแกนะ แล้วค่อยแหวกดัน เข้าไปในรูของแกช้าๆ..."
"อือ..." ภาพตามคำบรรยายของแอม เริ่มปรากฏในมโนภาพ ของสาวลูกครึ่ง เฟย์ขนลุกจนเป็นตุ่มไปทั้งแขน  รู้สึกเหมือนมีอะไรมาจ่อสัมผัสที่เนินเนื้อ กลางร่องของเธอจริงๆ "ชั้นจะอยู่กับแกด้วยนะเฟย์ ชั้นชอบนมแก มันใหญ่ ขาว ชั้นจะช่วยบีบเต้าแกทั้งสองข้าง...แล้วค่อยๆก้มลงเม้มเบาๆ ที่หัวนมสีชมพูของแกนะ" "อือ..อะ.. แอม..." มาถึงตอนนี้ มือน้อยๆของเฟย์ ถูกสอดซุกและหนีบแน่นที่หว่างขา ที่เนินกุหลาบนั้นเริ่มมีความชื้น

"ตอนนี้ ของชั้นเริ่มแฉะแล้วว่ะเฟย์ อูยยย ชั้นเห็นภาพอาจารย์จับสะโพกขาวๆของแกแน่น ท่อนใหญ่ๆของอาจารย์ดันสอดเข้าไปในรูแกจนสุด อาา ซี้ดส์...แล้วเขาก็เริ่มขยับเอว.." "แอม...แก ดูดนมชั้นแรงๆสิแอม" มีเสียงจุ๊บ จ๊วบ ดังลอดหูโทรศัพท์มา เสียงนั้นยิ่งทำให้เฟย์เตลิดไปไกล นิ้วเรียวยาวถูกสอดลงภายในแพนตี้บางๆของเธอ มันสัมผัสผ่านกลีบพูอันชุ่มชื่น เฟย์ลากไล้ผ่านกลีบร่องของเธอ แล้วจิกกดปลายนิ้ว ลงบนติ่งเนื้อกลางร่องเนื้อที่เบียดกันอยู่นั้น กดวนขยี้มันตามจังหวะหายใจของเธอเอง


"เฟย์ อาจารย์กระเด้งกระเด้าแกไม่หยุดเลยน่ะ โอยย ชั้นเห็นมันผลุบเข้าออกรูของแก ชั้นเองก็เอานิ้วแหย่ลึกเข้าไปในรูของชั้น แล้ว..แล้วก็ชักนิ้วเข้าออก พร้อมๆแกอยู่นะ..ซี้ดส์" "อาาาาาา " เฟย์เปล่งเสียงออกมาอย่างเพริดในกำหนัด กระโปรงยาวถูกเลิกขึ้นมากองบนหน้าท้องเนียนขาว แพนตี้ตัวน้อยนั้น ถูกรั้งดึงลงไปคาอยู่ที่เข่า เนินอูมงดงาม ของสาวแรกรุ่นที่แทบไม่มีหญ้าปกคลุมเท่าใดแอ่นลอย รับการสอดตวัดของปลายนิ้วชี้ ของเธอเอง ความฉ่ำชุ่มทุกหยาดแปรเป็นกลุ่มน้ำรวมตัวย้อยรินลงมาตามซอกขาขาว

"เฟย์จ๋าาา ชั้น ชั้นใกล้แล้วล่ะ เฟย์...ชั้นอยากเลียของแกจัง เฟย์แกเสร็จรึยัง?.." "ชั้น กะ..ใกล้ แล้วเหมือนกัน แกเลียให้ชั้นสิ อูยย อ๊าาาาาา" เฟย์ไหววูบไปทั่วกาย ตลอดผิวเนียนขาวอมชมพูนั้นปรากฏเป็นตุ่มขนลุกชัน เฟย์เกร็งสุดตัว มือหูโทรศัพท์ถูกปล่อยตกลงไป อีกมือที่ยังคาอยู่ในร่องเนื้อนั้นถูกขยุ้มแน่น มันร้อนวูบวนเวียนจากบนลงล่างและล่างขึ้นบน...ชั่วไม่นาน ทุกอย่างก็สงบลง เพลิงร้อนถูกดับมอดลงแล้ว

"เป็น ไงบ้างเฟย์.." เสียงนั้นถาม มีรอยยิ้มอยู่ในน้ำเสียง "อือ..ดี แต่ ..เขินว่ะ...แต่ก็เสร็จน่ะ" "งั้นก็หลับสบายแล้วละเพื่อน ชั้นก็จะนอนแล้วเหมือนกัน" "อือ..ขอบใจนะ ฝันดีเว้ยแอม" เสียงเฟย์ดูสบายใจขึ้น แต่ยังเจือความกังวลอยู่บ้าง หูโทรศัพท์ถูกวางลงไป แอมถอนหายใจ พลิกตัวกลับมาซบแผงไหล่กว้าง ของร่างกำยำที่แนบกายเธออยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ใบหน้าคมนั้น ลืมตาอยู่แล้ว

"ตื่นมาฟังอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ" แอมถามยิ้มๆ ก่อนจะหอมเบาๆที่แก้มอันกร้านเกรียมนั้น "ก็ทันฟัง คนบ้าเซ็กส์โฟนให้เพื่อนตอนตีสามกว่าๆน่ะแหละ ใครอ่ะ? เฟย์เหรอ?" "ค่ะ เฟย์ นอนไม่หลับ ก็เลยลองใช้วิธีนี้ช่วยเค้าดู" "หึ หึ ถึงกะนอนไม่หลับเลยเหรอ" "ค่ะ เฟย์ท่าทางกลัวมากๆ เค้าบอกว่าสะดุ้งตื่นเพราะฝันเห็นอาจารย์ไปลักหลับ แล้วจะฆ่าเธอ" "ขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงกะฝันถึงผม"

"นอนเถอะค่ะ อาจารย์ แอมง่วงมากแล้ว พรุ่งนี้ค่อยว่ากันเนอะ" บนแผงอกอันกำยำนั้น แอมผลอยหลับไปอย่างง่ายๆ ปล่อยให้เขานอนลืมตา คิดใคร่ครวญแผนการณ์ต่อไป บนริมฝีปากเขามีรอยยิ้มจางๆ

แอมพยายามเร่งฝีเท้าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อรู้ว่าใครเดินตามหลังมา แต่ก็ยังช้ากว่าอุ้งมือสากกร้านของอาจารย์หนุ่ม ที่คว้าหมับที่ต้นแขนขาวและกึ่งลากกึ่งจูงเธอผ่านกลุ่มนักเรียนกลุ่มแล้วกลุ่มเล่าที่ไม่มีใครสนใจใคร ทุกภาพทุกเหตุการณ์ติดๆกันหลายวันที่ผ่านมา สะกดเธอไว้ให้ไม่กล้าแม้แต่จะแข็งขืน จนร่างบอบบางของเธอถูกเหวี่ยงไปในห้องเก็บอุปกรณ์กีฬา

"เราต้องคุยกัน" เสียงนั้นแสดงอำนาจของกำลังที่เหนือกว่าอย่างมาก
"อ..อาจารย์คะ หนูกลัว ปล่อยหนูไปนะคะ รับรองว่าหนูไม่พูดเรื่องอะไรกับใครทั้งนั้น หนูสาบาน"
ช่วงนาทีนั้นเหมือนนานนับร้อยปี เมื่อแววตาแข็งกร้าว จับนิ่งมาที่เธอ โดยไม่พูดอะไร
อึดใจนั้นเด็กสาว ตัดสินใจวิ่งอ้อมร่างอาจารย์พละพุ่งไปยังประตูที่ปิดล็อคอยู่!! ราววิญญาณปีศาจเข้าสิง มือของเขาคว้าไม้วิ่งผลัดหวดลงเต็มแรงที่ศีรษะด้านหลังของเธอ จนเด็กสาวทรุดฮวบ
เลือดสีแดงสดทะลักรินลงพื้น เธอยังมีสติอยู่

"อย่าทำหนู อย่าทำหนูเลย อย่าทำ" เสียงที่สำลักน้ำตา ทำให้ฟังแทบไม่เป็นภาษา ก่อนจะจบประโยค ฝ่ามืออาจารย์ใจโหดก็ฟาดเปรี้ยงลงมา ครึ่งหูครึ่งแก้มของเธอ จนหน้าสะบัดไปตามแรง ในสภาพคว่ำหน้าลงกับพื้น เธอพยายามตะกายร่างหนี ร่างปีศาจนั้นทุบซ้ำลงไปที่กลางหลัง จับกระโปรงจีบสีน้ำเงินกระชากอย่างแรง ครั้งแรกมันยังคงติดอยู่ที่สะโพกอวบขาวได้รูปนั้น พอครั้งต่อมา มันก็ติดมือร่นลงมาที่น่อง แอมยังคงพยายามตะเกียกตะกายไปข้างหน้า

แต่มือปีศาจนั้นก็ตะปบเต็มแรงลงไปที่ปลีก้นขาวที่บัดนี้มีรอยช้ำอยู่หลายแห่ง พร้อมทั้งบีบเคล้นขย้ำก้อนเนื้อขาวเนียนนั้นอย่างไม่ทนุถนอม เธอไม่มีแรงแม้แต่จะร้องให้ใครช่วย ดวงตาของสาวน้อยเหลือกลาน ในขณะที่อาจารย์หนุ่มจับเธอพลิกหงาย และพยายามกระชากกางเกงชั้นในตัวจิ๋ว ให้หลุดพ้นออกจากมือน้อยๆที่ดึงรั้งเอาไว้ ฝ่ามือหยาบนั้นประเคนตบลงไปที่หน้าเธอ สามสี่ครั้งซ้อนๆ น้ำหนักมือเหมือนจงใจให้เธอยังมีสติอยู่เช่นนั้น

เมื่อแพนตี้ตัวน้อยถูกกระชากจนขาดหลุดติดมือเขาออกไป โหนกอูมที่มีกลีบกุหลาบเบียดชิดก็เผยเด่น สองกลีบเนื้อมีรอยเลือดไหลซิบจากการกระชากกางเกงในตัวนั้น เธอพยายามหนีบขาให้หนีบแน่น แต่ก็ไม่อาจสู้เรี่ยวแรงของปีศาจในคราบอาจารย์ ที่จับขาเธอแยกออก และใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางเสือกพรวดเข้าไปในร่องหลืบน้อยๆ ที่ไม่เคยผ่านมือใครนั้นอย่างไม่ปราณี

เธอร้องสุดเสียงแต่ก็ไม่มีเสียงใดเล็ดรอดออกมาจากลำคอของเธอ มือนั้นยังคงสาวนิ้วควานเคล้นอยู่ในช่องเนื้ออันร้อนระอุ นิ้วนั้นควานวนซ้ายขวาเข้าออก นั่นไม่ได้ทำให้เด็กสาวเกิดอาการไหวหวามเลย เธอมีแต่ความกลัวและเจ็บปวดในร่องลึก เธอรู้อย่างเดียวว่าเธอเจ็บที่สุดเท่าที่จะเจ็บได้ สติของเธอเริ่มลางเลือน เมื่อไม้วิ่งผลัดดุ้นนั้นถูกสอดแทงเข้ามาที่กลางหว่างขาของเธอช้าๆ ก่อนที่จะหมดสตินั้นเธอนึกถึงเพื่อนๆของเธอที่หายไปทั้งกุ้ง เฟย์.

และในสภาพเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่นนั้น เธอเหมือนเห็นเพื่อนของเธอทั้งสองอยูในสภาพเปลือยเปล่า กำลังเริงรักอยู่กับชายหนุ่มฉกรรจ์นับสิบ ที่รุมล้อมทั้งซ้ายขวาบนล่าง กุ้งสาวหมวยร่างบอบบางนั้น กำลังใช้ริมฝีปากบางดูดอมท่อนเนื้อ ให้ชายร่างสันทัดสามคนที่ผลัดกันดันทะลวงเอาใส่ในปากเธอ และอีกสองสามคนที่กำลังนัวเนียอยู่ที่เฟย์เด็กสาวอีกคน ทั้งคู่มีชายหนุ่มอีกไม่น้อยกว่าสี่คน ที่ผลัดกันแทรกตัวเข้าไปที่หว่างขา และกระแทกยัดเอาความเป็นชายใส่เข้าไปในกลีบเนื้อที่ฉ่ำเยิ้มนั้น

และในความลางเลือนนั้น อีกไม่น้อยกว่าสามคนก็กำลังเดินตรงเข้ามาที่เธอ ซึ่งเธอรู้สึกว่าตอนนี้ร่างอันบอบช้ำ ไม่มีสิ่งใดปกปิดอยู่แม้แต่ชิ้นเดียว รวมทั้งสายตาอีกหกเจ็ดคู่ที่กำลังบรรเลงสวาทอยู่กับเพื่อนของเธอ ก็เริ่มหันมาทางสาวน้อยที่มาใหม่อย่างสนอกสนใจ เหมือนสติจะดับวูบ แล้วก็รู้สึกตัว แล้วก็เลือนลาง แล้วก็ตื่น และหลับ สลับวนเวียนอยู่อย่างนั้น

เช่นเดียวกับสารพัดร่าง สารพัดท่อน สารพัดขนาดที่ประเคนเข้ามาที่ร่องรูกลางหว่างขาของเด็กสาว บางครั้งก็เจ็บ บางครั้งก็เริ่มเคลิบเคลิ้ม จนรู้สึกว่าร่องหลืบของเธอเริ่มตอดรัด รับแรงกระแทกที่ผลัดเปลี่ยนเข้ามาอย่างไม่ยั้ง สารพัดท่อนเอ็นที่ถูกดันเข้ามาที่ริมฝีปากน้อยๆของเธอ บังคับให้เธอต้องใช้ปลายลิ้นโลมไล้ทำความสะอาดมัน สารพัดมือที่บีบเคล้นสองเต้าอวบขาวที่มีเม็ดงามสีเนื้ออยู่เป็นยอดปทุมถันนั้น

และเธอยังคงเห็นเพื่อนของเธอทั้งสอง ผลัดกันบรรเลงสารพัดท่วงท่าบนร่างของอาจารย์หนุ่มที่มีอวัยวะสำคัญเป็นท่อนลำมหึมา ทั้งคู่ช่วยกันลากลิ้นดูดอมท่อนยักษ์นั้น ก่อนจะสลับกันขึ้นคร่อมพลางกระแทกบั้นท้ายลงใส่มั้นอย่างบันเทิงใจ บางครั้งแอมก็อยากจะรวบรวมแรงที่มี สะบัดหนีสิ่งที่อยู่ตรงหน้า แต่ในบางขณะก็อยากให้เวลาตรงนี้เนิ่นนาน จนไม่อยากให้มีวันใดๆ อีกแล้ว

เธอหันไปคว้าท่อนเนื้อควยท่อนต่อไป และเปลี่ยนเป็นอีกท่อนควย...