ขอขอบคุณมากครับที่มีคนชื่นชอบผลงานถึงจะไม่มากนักแต่ก็เป็นกำลังใจ ที่มีค่ามาก ขอลองนำเสนอผลงานใหม่ ทวงคืน ลองอ่านแล้วพิจารณาครับ
   ผมชื่อ เอก อายุย่างเข้า 29 ปี ทำงานอยู่ในโรงงานผลิตชิ้นส่วนรถยนต์แห่งหนึ่งที่จังหวัด สมุทรปราการ ชีวิตผมเรียบง่าย ไม่หวือหวา กินข้าวแกงหน้าปากซอย ดูบอลกับเพื่อนบ้าง เล่นฟุตบอลหลังเลิกงานบ้าง นิสัยก็ออกจะทื่อ ๆ ด้วยซ้ำ จนเพื่อนล้อว่าเป็น "หนุ่มบ้าน ๆ" ที่ไม่น่าจะมีเสน่ห์อะไร

แต่วันนั้น...วันที่ผมเจอ กบ โลกของผมก็เปลี่ยนไป

ผมยังจำภาพได้ชัด กบเดินเข้ามาในโรงงานครั้งแรกในฐานะ เซลล์ของบริษัท เธออายุ 33 ปี สูงไม่มากนัก แต่รูปร่างอวบอัดจนคนรอบข้างต้องเหลียวมอง ผิวเธอขาวเนียนตัดกับเสื้อเชิ้ตฟิตที่เน้นส่วนโค้งเว้าของร่างกาย หน้าอกที่ดันเสื้อจนเป็นร่องอกชัดเจนทำเอาผมกลืนน้ำลายลงคออย่างลืมตัว เอวเธอไม่เล็กเท่าเด็กสาว แต่กลับรับกับสะโพกผายกว้างที่เต็มไปด้วยความเป็นผู้หญิงตัวจริง ไม่ใช่แบบเด็กวัยรุ่นที่ยังไม่ผ่านร้อนหนาว

ยิ่งเวลาที่เธอเดิน ผมไม่รู้ว่าเธอรู้ตัวไหมว่าสะโพกกลมกลึงที่กระเพื่อมตามจังหวะก้าว ทำให้ผู้ชายทั้งโรงงานแทบหยุดหายใจ

ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น...


---

เพื่อนร่วมงานผมแซวว่า "เอก มึงสนใจมั้ยวะ? เขาเป็นสาวใหญ่นะ"
ผมยิ้มเจื่อน ๆ ตอบไปว่า "ก็ดูดีนี่หว่า..." แต่ในใจผมกลับเต้นแรงยิ่งกว่าเวลาลุ้นบอลนัดสำคัญ

ไม่รู้เพราะอะไร ผมรู้สึกว่า กบ ไม่ได้เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เคยเจอ เธอดูมีเสน่ห์แบบแม่บ้านอบอุ่น แต่ก็มีความเร่าร้อนบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในแววตา ยิ่งเวลาที่เธอยิ้มให้ผมครั้งแรก ริมฝีปากอิ่มแดงนั้นก็เหมือนจะสะกดผมให้นิ่งไปทั้งตัว


---

คืนนั้น ผมกลับไปบ้านนอนกลิ้งไปกลิ้งมา ภาพร่องอกขาว ๆ ของกบลอยวนอยู่ในหัว ผมพยายามไล่ความคิดออก แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งฝัง ผมจินตนาการถึงสัมผัสของผิวเธอ ถ้าผมได้ลูบไล้ตั้งแต่ลาดไหล่ลงมา จนถึงเอวโค้งอวบอิ่มนั้นจะเป็นอย่างไร

และ...ใช่ครับ ผมอาจเป็นผู้ชายที่คิดเรื่องพวกนี้เร็วเกินไป แต่หัวใจผมก็ไม่ได้เต้นเพราะแค่ความใคร่ มันเป็นความรู้สึกอยากได้อยากดูแล อยากให้ผู้หญิงคนนี้รู้ว่า...ยังมีคนที่พร้อมจะรักเธออย่างบริสุทธิ์


---

ไม่กี่วันต่อมา เพื่อนที่สนิทก็จับผมไปนั่งกินข้าวกับกบ บอกว่า "เธอยังโสดนะ สนใจจีบก็บอก" ตอนนั้นผมหัวใจแทบหลุดออกมาจากอก

บนโต๊ะอาหาร กบใส่เสื้อยืดธรรมดาแต่ยังคงเผยให้เห็นรูปทรงที่ผมแทบจะละสายตาไม่ได้ ทุกการเคลื่อนไหวของเธอทำให้เสื้อแนบไปตามเนินอกที่นูนเด่น ผมพยายามมองหน้าเธอ แต่มันยากเหลือเกินที่จะไม่เผลอมองต่ำไปยังร่องอกที่โผล่มานิด ๆ ยามเธอก้มตักข้าว

"คุณเอกไม่ค่อยพูดเลยนะคะ" กบยิ้มบาง ๆ
"อ่า...ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไร" ผมตอบไปตามจริง หัวใจเต้นแรงจนเสียงแทบสั่น

กบหัวเราะเบา ๆ ดวงตาเธอคมและอบอุ่น เหมือนจะมองทะลุความคิดในใจผมได้


---

ตั้งแต่นั้นมา ผมเริ่มสนิทกับกบมากขึ้น เรานัดเจอกันหลังเลิกงานบ้าง ไปเดินห้าง ซื้อของกินง่าย ๆ แล้วก็นั่งคุยกันยาว ๆ ผมชอบฟังเธอเล่าเรื่องชีวิตการทำงาน เรื่องครอบครัว เรื่องความฝันที่ยังอยากทำ

แต่ทุกครั้งที่เราอยู่ใกล้กัน กลิ่นกายหอมสะอาดของกบก็ทำให้ผมแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ ยิ่งเวลาที่เธอนั่งไขว่ห้าง กระโปรงเลิกขึ้นมานิด ๆ เผยผิวขาขาวเนียนจนถึงต้นขา ผมแทบจะละสายตาไม่ได้

ผมแอบคิด...ใต้กระโปรงนั้นจะซ่อนอะไรที่ผมใฝ่ฝันอยากสัมผัสไหม? ร่องเสียวอุ่น ๆ ที่ผมอยากใช้ปลายนิ้วลูบไล้จะนุ่มแค่ไหน?

แล้วผมก็ตกใจในความคิดของตัวเอง รีบสะบัดหัวไล่ภาพนั้นออกไป

เพราะผมสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำอะไรที่ทำให้เธอรู้สึกว่าผมเป็นผู้ชายหื่น ๆ แต่จะเป็นสุภาพบุรุษที่รอวันที่เธอ "พร้อม" จริง ๆ


---

คืนหนึ่ง หลังจากไปส่งกบที่ห้องพัก ผมลังเลอยู่นานว่าจะขอขึ้นไปนั่งคุยต่อไหม แต่ก็เลือกที่จะยืนมองเธอเดินเข้าห้อง ร่างอวบอิ่มนั้นขยับไปตามแสงไฟสลัวในทางเดิน เธอหันมายิ้มให้ผมก่อนจะปิดประตูช้า ๆ

ผมยืนอยู่ตรงนั้นนานมาก ใจผมเต็มไปด้วยความปรารถนาที่กดทับเอาไว้ ความปรารถนาที่อยากจะโอบกอดเธอแน่น ๆ อยากจะจูบกลีบปากนุ่มนั้น อยากจะสอดมังกรของผมเข้าไปในร่องเสียวอุ่นร้อนของเธอ จนเราหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว

แต่ผมก็ก้มหน้าลง สูดหายใจลึก แล้วบอกกับตัวเองว่า...
"อย่าเพิ่ง...รอวันที่เธอพร้อม รอวันที่เธอเปิดใจให้เรา ไม่ใช่เพียงแค่ร่างกาย"


---

บางครั้งผมก็อดสงสัยไม่ได้ ว่ากบมองผมยังไง เธอจะรู้สึกหวั่นไหวบ้างไหมเวลาที่เราใกล้กัน หรือในหัวใจเธอเห็นผมแค่ผู้ชายบ้าน ๆ ธรรมดาที่เธอเอ็นดู

แต่ไม่ว่าอย่างไร...ในตอนนี้ ผมเลือกที่จะเก็บความรู้สึกนั้นไว้ เลือกที่จะรอเธอ แม้หัวใจและร่างกายของผมจะโหยหาเธอแทบทุกคืน

เพราะสำหรับผมแล้ว กบ ไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่ผมอยากร่วมรัก แต่เธอคือคนที่ผมอยากใช้ทั้งชีวิตอยู่เคียงข้าง

และผมไม่รู้เลย...ว่าการรอคอยอย่างสุภาพบุรุษนี้ จะกลายเป็นบาดแผลใหญ่ที่สุดในชีวิตผมในวันข้างหน้า

เป็นพระเอก ไม่ยอมรุก โดนคนอื่นคาบไปแดกแน่ๆ

รักจริงก็เลยเกร็งไป  ลองถ้าไม่อยากจริงจัง คงไหลลื่น แต่ สาวใหญ่ เค้ามึวิัธีดูใจแหละ ถ้าเค้าเห็นว่าไม่รุกเดี๋ยวรุกเอง

ใสซื่อแบบนี้รับรองว่าหมาคาบไปแดกแน่

โดนคนอื่นเอาไปกินแทนซะมั้ง

สุภาพบุรุษสายบุญ แจาชกให้คนอื่นจัดก่อนแน่ๆ

ไม่ยอมรุกเลยเสียเธอไป

พระเอกเกินไปละ

แอบเสียดายแทนเลยครับ​ ใช้เวลาด้วยกันบ่อยขนาดนี้​ ถึงรักจริงก็ต้องก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ​ บ้างครับ

ขอบคุณมากครับ เพิ่งเจอกัน พรหมลิขิตให้เจอเนื่อคู่มัยหนอ

ทวงอะไรคืน มีเงื่อนงำซะด้วย กลิ่น ntr เริ่มโชยมาแล้วฮะ

ขอรออ่าน และจะคอยติดตามผลงานนะครับ 

พูดนำมาสะขนาดนี้รักครั้งนี้คงไม่สมหวังแล้ว​ แต่เนาะผู้ชายเรามักจะเป็นแบบนี้คนไหนที่เราคิดจะรักจริงมักจะไม่กล้าพูดไม่กล้าแม้แต่จะแสดงออกว่าชอบ