มีคนแอบหวงด้วย

เห็นตอนแข่งยูโดแบบนี้ ปลื้มจนไม่รู้จะว่ายังไงแน่ๆ เจ๊หมิว

เพิ่งรู้ว่าแต้มเดียว

โทนสายซึม ค่อยๆซึมเข้าไปในใจ

 

 

จากตอนที่แล้ว เพื่อนเรานางมาขอเบอร์โทน เราก็ไม่ให้นะ เราไม่ได้กั๊กหรอกเพราะเราเองก็ไม่มีเหมือนกัน


แล้วนางก็มาตื๊อ ๆ ๆ ๆ ๆ ขอไม่หยุด เราก็เลยบอกว่าโอ๊ยเราเองก็ไม่มี เพื่อนเราก็บอกว่าบ้าแล้ว ไม่มีได้ยังไงเบอร์โทรมันเป็นทางติดต่อขั้นพื้นฐานเลยนะแก ทำไมแกไม่มีเบอร์เขาล่ะ เราก็บอกว่าก็ไม่มีจริงๆ เอามือถือไปค้นเลยก็ได้ เพื่อนเราก็บอกอ้ะๆ ๆ ชั้นเชื่อแก


แล้วเพื่อนเราก็บอกว๊ายย ดูดิ่ แล้วเราก็หันไปมองนะ โอ๊ยย ไอ้ลิงบ้าจะโชว์ทำไมคือด้วยความที่เขาถอดเนคไทร์มาให้เราใช่มะ เขาเลยปลดกระดุมออก แล้วตอนนั้นคือเหมือนจะถอดเสื้อสูทตัวนอกออก แล้วก็ถลกแขนเสื้อเชิร์ตขึ้นแล้วไม่รู้จะแกะกระดุมที่เสื้อทำไม



กระดุมแกะมา 3 เม็ดก็เลยเห็นกล้ามหน้าท้องกับหน้าอก เพื่อนเรานางก็ตาไวมากเซ็งเลย เพื่อนเราบอกว๊ายแกงานดีอ่ะ เราก็บอกว่าพอเลยพวกแก น้องเขาตามช็อปปิ้งกับพวกแกไม่ไหวหรอก เพื่อนเราก็บอกแหมเลื่อยขาเก้าอี้กันเลยนะ อ่ะ ๆ ๆ ชั้นว่าวันนี้แกไปกับพวกชั้นไม่ได้แล้วล่ะหมิว



เราก็บอกว่างืมๆ โทษทีนะถ้าชั้นไปเที่ยวด้วย คงมองหน้าพี่แมนไม่ติดแน่ๆเลย เพื่อนเรานางก็เข้าใจแล้วบอกว่าไม่เป็นไรแก คราวหน้าก็ได้ งั้นพวกชั้นไปก่อนนะ แล้วพวกนางทั้งหมดก็เดินกลับไปที่ทางที่จอดรถไว้ส่วนตอนนั้นเราเองก็ต้องขับรถกลับแหละ แต่แบบเง้ออ อยากไปกับพี่แมนด้วยอ่ะ เราก็แกล้งเดินไปทางพี่แมน



ตอนนั้นเหมือนทุกคนจะเตรียมตัวนะ เราก็เนียนๆๆไปใกล้ๆแต่พี่แมนก็บอกว่าให้กลับบ้านไป เราก็แบบเง้ออ พี่แมนอะไรเนี่ยยยยย พี่แมนก็บอกอะไร แกบอกไม่ใช่เหรอว่าอยากไปเที่ยวน่ะ เราก็บอกเปล่าไม่ได้พูดเลยน้องพูดแบบนั้นเหรอ น้องอยากไปเรียนรู้งานนี่นา พี่แมนก็มองหน้าเราแล้วบอกว่า



แกเนี่ยนะไม่ไปเรียนรู้งาน แล้วก็ก้มมากระซิบเราว่าไม่ใช่ว่าจะตามไอ้โทนเหรอ เรานี่แบบเง้ออะไรอ่ะพี่แมน พี่แมนก็หัวเราะ 5 5 5 5 แล้วก็จะมาก็มา เดี๋ยวให้คนเอารถไปเก็บที่บ้าน เราก็อื้อโอเค แต่ว่าคนที่พี่แมนจะให้เอารถไปเก็บก็คือโทนน่ะซิ่ เง้ออออ พี่แมนทำไงง่ะ เราหันมองตามเลยตอนนั้น




พี่แมนบอกเอ้ยโทน เดี๋ยวเอารถไปเก็บที่บ้านให้หน่อยแล้วค่อยตามมานะ แล้วไอ้เจ้าลิงก็ตอบครับง่ายๆเลย แต่พี่แมนก็ให้ทีมงานอีกคนไปด้วยนะ เราก็บ่นๆว่าทำไมให้ไปสองคนล่ะนั่น ไปคนเดียวก็ได้มั้งงงงงงงง พี่แมนก็บอกว่าที่ไอ้โทนมันยังขยับได้ เพราะไปฉีดยามามันเลยยังออกแรงได้



ถ้ายาหมดฤทธิ์เดี๋ยวมันก็เจ็บอีก เราก็เอ้าอะไรเนี่ย แต่ตอนนี้พี่แมนก็ตัดบทด้วยการบอกว่าไปขึ้นรถเดี๋ยวไม่ทัน ซึ่งพอขึ้นไปแล้ว เราก็ถามว่ายังไงอ่ะพี่แมน จังหวะนั้นรถเราก็แล่นออกไปนะ พี่แมนก็บอกว่าเมื่อเช้าพอไอ้โทนไปหาหมอเพื่อเช็คสภาพ หมอก็บอกว่าคงขยับไม่ได้อิสระจนกว่าจะหายดี ก็คงราวๆ 15-20 วัน



เราฟังแล้วก็งงว่า ถ้าเป็นแบบนั้นทำไมโทนยังต่อยแบบนั้นได้ล่ะ พี่แมนก็บอกว่าเมื่อกี้ไม่เห็นเหรอมันพยายามหลีกเลี่ยงการปะทะเพราะไม่อยากใช้แขน แต่เพื่อนแกนั่นแหละเข้ามาหาเรื่องมัน เราก็ถามว่าเมื่อกี้ทำอะไรง่ะพี่แมนน้องมองไม่ทัน พี่แมนก็ทำท่าปวดหัวแล้วก็มองไปที่หัวหน้าทีมคนสนิท



ซึ่งเขาก็รู้งานนะ เขาตอบเราเร็วมากๆ เขาบอกเราว่าอ๋อ รู้สึกจะต่อยเข้าสีข้างแบบคาราเต้น่ะครับ ตัวผมเองก็ไม่ค่อยรู้ชื่อท่าเท่าไรด้วยเพราะมันเยอะเหลือเกิน เราก็งงถามว่าคาราเต้ โทนเล่นคาราเต้เป็นด้วยเหรอ หัวหน้าทีมเขาก็บอกเราว่าโทนมันก็ฝึกคาราเต้ด้วยครับ ผมเห็นมันฝึกตอนที่มาโรงยิมของบริษัทบ่อยๆ



แล้วหัวหน้าทีมก็พูดว่า อ้อคุณแมนครับ ผลประเมินรายเดือนครับ แล้วเขาก็หยิบปึกกระดาษออกมาให้พี่แมน สมัยก่อนไม่มี I pad หรือ แท็ปเลตแบบสมัยนี้นะ มันเลยต้องออกมาเป็นแผ่นกระดาษแบบนี้ เราก็อะไรอ่ะพี่แมนน้องดูด้วยได้มั้ย พี่แมนก็บอกอ่ะจะดูก็ดู คือในกระดาษเป็นเหมือนกราฟ ตัวเลขอ่ะ



คือเราว่าทุกคนต้องเคยเล่นเกมส์ออนไลน์ล่ะ มันเป็นเหมือนกราฟที่เรียกว่า ค่าความสามารถน่ะ เราก็เพิ่งรู้นะว่าทีมงานของพี่แมนมีการประเมินด้วย แล้วตัวเลขของแต่ละคนคือสูงๆทั้งนั้นเลย ยิ่งเฉพาะตัวหัวหน้าทีมแล้ว งืมมม เขาเป็นทหารเก่าก็เลยมีทั้งสมรรถภาพร่างกาย



ความสามารถการต่อสู้ประชิด แนวคิด ยุทธวิธีเยอะเลยล่ะ ไม่แปลกที่เขาจะได้คะแนนประเมินสูงมากๆ ทุกคนก็ไม่ได้ห่างกันมากนะ แต่ว่ามีคนๆนึงนี่ซี๊ ! ชื่อไม่คุ้นเลย เราอ่านชื่อ งืมใครน่ะ คือมองๆแล้วคนอื่นค่าความสามารถ ทั้งการทดสอบสมรรถภาพร่างกายคือสมดุลมากเลยนะ



แต่ใครมารู้เนี่ย กราฟดูด้อย ดูน้อยๆกว่าคนอื่นๆ พูดยังไงดี คือคนอื่นจะอยู่ในระดับ A A+ ประมาณนี้ แต่คนนี้คือแค่ B + เองนะ เราก็ถามว่าใครอ่ะพี่แมนชื่อไม่คุ้นเลย พี่แมนบอกเอ้าก็ไอ้โทนไง เราก็หื๊มมมม แล้วก็จ้องไม่หยุดเลย กราฟความสามารถของคนอื่น



พอเอาค่าตัวเลขมาทำเป็นกราฟแล้วคือ จะออกเป็น 6 เหลี่ยมแบบไม่โดดมาก จะเล็กหรือจะใหญ่ก็แล้วแต่ความสามารถของแต่ละคน แต่ว่าของน้องโทนนี่คือแบบ แหลม แหลมเปี๊ยวเลย เราก็มองแล้วงงว่าทำไมโดดออกมาแบบนี้ แล้วถามว่าทำไมได้แค่ B อ่ะพี่แมน



พี่แมนบอกว่าการประเมินไม่ได้ประเมินแค่ความสามารถด้านทางร่างกายนะ การมาช่วยงานพี่ มันต้องรู้พวกงานต่างๆด้วย เราก็บอกว่าแต่น้องโทนพึ่งมาทำงานเองนะพี่แมนจะไปสู้คนที่ทำมานานได้ไง พี่แมนก็บอกว่าในชีวิตจริงมันก็แบบนี้ โลกของธุรกิจมันไม่มีหรอกคำว่ามาก่อนมาหลัง มันมีแต่ว่าพร้อมหรือไม่พร้อมแค่นั้นเอง



เราเองก็ไม่แน่ใจเลยมองๆนะ แล้วถามว่าค่าพวกนี้คืออะไร หัวหน้าทีมก็บอกว่าคุณแมนกำหนดระบบนี้ออกมาเอง เพื่อให้ง่ายต่อการมองข้อบกพร่อง พี่แมนบอกว่ามันอาจจะดูโหดร้ายกับไอ้โทนแต่มันก็ต้องยอมรับแหละว่ามันยังเป็นแค่เด็กใหม่ในวงการนี้ มันอาจจะมีทักษะร่างกายที่ดีเยี่ยม



แต่เรื่องการทำงานเป็นระเบียบแบบแผนยังคงต้องฝึกอีกเยอะ เราก็บอกโหทำงานตั้งหลายงานแล้วนะพี่แมน พี่แมนก็บอกว่ามันไม่เกี่ยวหรอกไอ้หมิวว่าทำมามากแค่ไหน มันอยู่ที่ว่าสำเร็จแค่ไหนมากกว่า คนทำงานมาเยอะก็ใช่ว่าจะสำเร็จในทางนั้นๆ พี่เราถามว่าคิดว่าตอนนี้ไอ้โทนเป็นยังไงบ้าง เราเงียบนะเราตอบไม่ได้



พี่เราก็บอกว่ามันยังระงับอารมณ์ตัวเองได้ไม่ดีเท่าที่ควร นั่นแหละสาเหตุหลัก งานมันก็ยังเรียนรู้ได้ไม่มาก ภาษาอังกฤษก็ยังไม่แข็ง เราก็บอกโหยพี่แมนไรง่ะ พี่แมนก็จ้องหน้าเราเขม็งเลย คือเรารู้ตัวเลยว่าพลาดแล้ว ระหว่างที่พี่แมนพูดนั้นเขาไม่ชอบให้ใครแทรก เราก็เลยบอกขอโทษค่ะ



แล้วพี่แมนก็พูดต่อว่า เรื่องการทำงานมันก็ทำได้ดี แต่มันน่าจะทำได้ดีกว่านี้ ถ้ามันยังพอใจแค่นี้ล่ะก็มันก็ได้แค่นี้แหละ คงไปไม่ไกลกว่านี้ พี่แมนบอกว่ายังไงอนาคตมันก็คงไม่ได้ทำงานไอ้การดูแลรักษาความปลอดภัยแบบนี้หรอก มันต้องทำงานที่ต้องใช้ความรู้ความสามารถมากกว่านี้



ถ้าการที่มันมาทำงานแบบนี้และคิดว่าไม่ต้องพัฒนาตัวเองด้านความรู้มันก็ทำได้แค่หน้าที่นี้แหละ และงานที่ต้องใช้ร่างกายแบบนี้ถ้าเกิดบาดเจ็บขึ้นมา ก็ทำไม่ได้แล้ว เราก็ได้แต่งืมๆๆ แล้วตอนนั้นเราก็คิดถึงเรื่องที่วันนี้เราผิดสัญญาเรื่องรีบกลับบ้าน เราก็บอกว่าพี่แมนน้องขอโทษที่ไม่กลับไปบ้านโทนเหมือนที่บอกไว้ตอนเช้า



พี่เราก็บอกอ๋อก็ไม่ได้ต่างจากที่เดาไว้เท่าไรหรอก เราก็ถามว่าพี่แมนไม่โกรธน้องเหรอ พี่แมนบอกว่า ก็เดาไว้แล้วว่ายังไงก็ต้องลืม ถามว่าโกรธมั้ยพี่ก็ไม่ได้โกรธ เพราะบ้านเราก็มีรถหลายคันพี่ก็โทรตามรถได้หลายคันด้วย แต่พี่แค่ผิดหวังนิดหน่อยที่แกไม่มาตามที่พูด


เราก็ถามว่า ทำไมพี่แมนไม่เคยดุด่าน้องเลยล่ะพี่แมน เอาจริงๆนะทุกคน เราแทบไม่เคยโดนพี่แมนดุหรือด่าอะไรเลยนะ แล้วพี่แมนก็บอกว่า ดุด่าไปแกก็ไม่ฟังหรอกไอ้หมิวลูกคุณหนูแบบแกถ้าโดนดุจนอารมณ์บูดก็แค่หาคนมาคอยตามใจแล้วก็จะลืมๆไปเอง



ง้ะ ! ทำไมเดาถูก พี่แมนบอกอีกว่ารอบๆตัวแกมีแต่คนรอเข้าหา ลองถ้าพี่ดุแกด่าแกยังไงพอแกโดนอวย โดนเอาใจมากๆแกก็จะไม่สำนึกหรอก คนแบบแกต้องให้รู้เอง คิดเอง สำนึกเอง พี่แมนบอกอีกว่าคนที่เพียบพร้อมแบบแกน่ะต้องให้คิดเอง ต้องให้เรียนรู้เองน่ะดีแล้ว แต่กว่าแกจะรู้ กว่าจะสำนึกพี่ว่าอีกนาน ไอ้โทนก็คงเหนื่อยอีกเย๊ออออออออ



ได้ฟังแล้วเราก็แบบ อะไรง่ะพี่แมน พี่แมนก็บอกว่าเอ๊า นับบ้างป่ะเห้ยว่าไอ้โทนมันเหนื่อยเพราะแกมากี่รอบละเนี่ย เราก็บอกว่าเชอะให้คนอื่นมาดูน้องก็ได้นี่ คือตอนนี้พูดแบบประชดนะ แต่พอพูดไปแล้วเราใจเสียเลยคิดว่าถ้าพี่แมนบอกให้คนอื่นมาดูแลจะทำไง แต่ว่าด้วยความที่ทีมงานของพี่แมนน่ะ



เวลาคิดอะไร แล้วพอพิจารณาแล้วว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ไม่เสียหายต่อองค์การเขาก็จะพูดทันที พวกเขาพูดมาว่า เรื่องดูแลคุณหมิวคงต้องให้ไอ้โทนน่ะครับ พวกผมคงไม่ตามเรื่องวัยรุ่นไม่ทันแล้วก็คงมีไอ้โทนคนเดียวครับที่รับมือกับความเอาแต่ใจของคุณหมิวได้


โห้ยยยยยย ดูดิ่ดูคนของพี่แมนพูด แล้วพี่แมนก็คือหลุดเลยนะ เขาหัวเราะจนตัวโยก ปรบมือแปะๆ ๆ ๆ เหมือนกับพอใจกับคำพูดของลูกน้องเขาอ่ะ พี่แมนบอกโอยย ตายๆๆๆ รู้ทันกันหมดแบบนี้สงสัยไม่ต้องพูดอะไรแล้วมั้ง เราแบบงอนเลย แล้วตอนนั้นคือต้องก้มหน้าอ่ะ แต่พอก้มมาแล้วมองใบประเมินของโทนอีกครั้ง



พอมองแบบละเอียด เดี๋ยว ! นะ ทำไมค่าตัวเลขแปลกๆล่ะ เราพลิกดูของโทน กับ พลิกดูของคนอื่นๆ แล้วถามพี่แมนว่าค่าประเมินนี่คืออะไรอ่ะพี่แมน แล้วหัวหน้าทีมก็ถามตรงไหนครับคุณหมิว เราก็ชี้นี่ไงคะ สมรรถภาพร่างกายทำไมสูงแบบนี้ล่ะ หัวหน้าทีมก็บอกว่า เอิ่ม คุณหมิวก็น่าจะเห็นแล้วนี่ครับ



ว่าโทนมันฟิตขนาดไหน ทั้ง agility stamina power  มันอยู่ในระดับเดียวกับกลุ่มที่ประเมินแล้วได้ A หมดเลย แถมบางส่วนก็ยังมากกว่าอีก เราก็ถามว่าเอ้า พี่แมนแล้วทำไมแบบนี้ได้ แค่B ล่ะ พี่แมนก็บอกเห้ยๆๆๆ จะประเมินอะไรก็ดูอายุด้วย พวกนี้อายุ จะ30 กันหมดแล้ว ความอึด ความอดทนก็ลดลงตามอายุ



จะเอาความสดแบบที่ไอ้โทนมีมาวัดไม่ได้หรอก เราก็งืมมมมม แต่ แต่เดี๋ยวก่อน แล้วยังมีอีก 2 หัวข้อที่มีแค่เจ้าโทนมีนะ แต่คนอื่นไม่มี มันถูกเขียนด้วยปากกาสดๆเลยไม่ได้ถูกพิมพ์และปริ๊นช์ออกมา ซึ่งภาษาไทยคือ ความสามารถเฉพาะตัว และ การเคลื่อนไหวอย่างอิสระ เราก็งงๆ นะตอนแรก



เราบ่นๆว่าคนบ้าอะไร ต่อยไปแล้วค่อยมาถามลิงชัดๆ พี่แมนก็เคาะหัวเราะแล้วบอกว่า นี่ถ้าแกไม่รู้อะไรอย่าไปด้วนตัดสินใครแบบนั้นซิ่ พี่ก็เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอ



เราจับหัวตัวเองแล้วก็บอกว่าก็พี่แมนดูสิ่ ต่อยจนลงไปนั่งตัวงอแบบนั้นแล้วค่อยถามง่ะ พี่แมนก็ถามเราว่าไอ้หมิวแกรู้ไหมว่ายูโดตัดสินกันที่กี่คะแนน เราก็งงๆแล้วบอกว่า ทำคะแนนจนหมดเวลามั้ง



พี่แมนก็บอกว่าแค่คะแนนเดียว เราก็งงว่าอะไรเหรอคะแนนเดียว แล้วพี่แมนก็พูดขึ้นหยิบวิดีโอให้หน่อย ทีมงานอีกคนก็หยิบกล้อง HandyCam ออกมา มันเป็นกล้องรุ่นเก่าที่ยังใช้ตลับเทปเล็กๆเป็นตัวบันทึก



ด้วยความที่บนรถตู้ของพี่แมน มีจอมอนิเตอร์ขนาดเล็กเอาไว้ใช้ต่อดูงานอยู่ เราก็เลยไม่ต้องนั่งเพ่งนานๆ ภาพที่เปิดมานั้น มันเป็นการแข่งขันอะไรสักอย่าง


อ๊ะ ยูโดแน่ๆล่ะ ตอนแรกก็งงๆ แต่พอสักพัก เสียงในวีดีโอก็ประกาศชื่อๆนึงออกมาว่าฝ่ายแดง หึ๊ ! ชื่อคุ้นๆ นามสกุลคุ้นๆ เราหันมามองในแผ่นกระดาษอีกครั้ง




เอ๊ะ ชื่อไอ้เจ้าลิงนี่นา  นี่น้องลิงของเรากำลังจะแข่งเหรอ จากที่กำลังงงๆ เรารีบเก็บของรอบๆตัวเลยนะกะว่าจะตั้งใจดู แล้วตอนนั้นเหมือนกรรมการบนสนามสั่งให้เริ่ม แล้วตอนที่เราก้มหน้าเคลียร์ของบนหน้าตัก สักพักเสียงจากวีดีโอ ก็ได้ยินเสียงดังตึ้ง ! แล้วคนก็เฮ ออกมา เรารีบเงยหน้าขึ้นมามอง เอ้า ! เกิดอะไรขึ้น พี่แมนก็บอก อ๋อไอ้โทนชนะแล้ว เราร้องห้ะ ! ยังไม่ถึง 10 วินาทีเลยนะ ชนะแล้วเหรอ



บ้าแล้ว ไหนบอกเก็บ 1 คะแนนไง แล้วทำไมไม่ถึง 10 วินาทีเลยล่ะ เรากรอวีดีโอดู ห๊ะ ! เดี๋ยวๆ ยูโดมันมีแบบนั้นด้วยเหรอ คืออีกฝ่ายเหมือนจะเริ่มบุกก่อนนะ เห็นว่าทันทีที่กรรมการบนสนามสั่ง เขาก็เดินหาโทนและกระชากเสื้อหมุนตัวทุ่ม แต่เหมือนแบบโทนเขาบิดตัวกระแทกขัดจังหวะการทุ่มไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามทุ่มได้อ่ะ แล้วพองัดๆกันเขาคงสู้แรงโทนไม่ได้ ก็เลยเหมือนจะก้าวขาออกแล้วโทนก็ก้าวขาออกข้างๆ แล้วงัดประมาณว่าว่าแบกถังข้าวสารยกขึ้นแล้วหมุนตัวทุ่มเหมือนมวยปล้ำและกดลงพื้นไปเลย

เจ๊หมิวจะยอมเปลี่ยนแปลงตอนไหนน้าา