หลังจากเสร็จสิ้นกิจกรรมกับมิลิน ธามขับรถกลับหอพัก
ระหว่างทาง ถึงจะรู้สึกสดชื่นขึ้น แต่จิตใจกลับสั่นไหวไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย วันนี้ทั้งวันราวกับเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิต ตั้งแต่ลืมตาตอนเช้า เห็นไอปราณของสรรพสิ่งเป็นครั้งแรก ได้พบสิ่งประหลาดที่เลียนร่างคนแต่ไร้กายเนื้อใน ม. และยังได้สัมผัสกับมิลินอีกครั้ง—สัมผัสที่ทำให้เขามั่นใจว่ามีพลังบางอย่างถ่ายเทจากร่างของเธอเข้าสู่ตัวเขา และไอบางอย่างจากตัวเขาทำให้มิลินไม่เป็นตัวของตัวเองมากนัก

เมื่อจอดรถถึงหอ ธามยกมือกดที่อกตัวเองเบา ๆ สูดหายใจลึก

"นี่มันฝัน... หรือเรื่องจริงกันแน่"

แต่ร่างกายที่แข็งแรงกว่ามนุษย์ธรรมดา และกระแสพลังที่ยังหมุนวนอยู่ภายใน คือตัวพิสูจน์ว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้เป็นเพียงภาพลวงตา

"ใช่แล้ว...ปราณจากมิลิน...ผสมกับของเดิมที่ยังใช้ไม่หมด วันนี้ได้รับมากกว่าเดิมอีก... คงต้องเรียนรู้คัมภีร์นี้ต่อไปแล้วล่ะ อย่างน้อย ถ้าสำเร็จ ชีวิตก็คงจะง่ายขึ้น และกับตำราเก่าๆ ถูกทิ้งจมอยู่ในดินแบบนั้น คงไม่ทำให้เขาต้องไปเจอกับความวุ่นวายแน่นอน"

หลังแวะลงไปหาอะไรกิน ซื้อของเล็กน้อย ธามไปเดินเล่นตลาด หลังมหาวิทยาลัย บรรยากาศค่อนข้างคึกคัก ผสมกับกลิ่นอาหารคละคลุ้ง เสียงคนเจรจาซื้อขายดังระงม

สายตาเขาเผลอมองสำรวจสาว ๆ ที่เดินผ่านไปมาโดยไม่ตั้งใจ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม เพราะสิ่งที่เห็นไม่ใช่เพียงรูปร่างภายนอก หากแต่เป็น "ไอปราณ" ที่โอบล้อมพวกเธอ บางคนมีประกายสีฟ้าอ่อนชุ่มเย็น บางคนสีชมพูละมุน ราวกับร่างกายและจิตใจของแต่ละคนถูกเขียนออกมาเป็นสีสันให้เขามองเห็นได้อย่างชัดเจน แต่บางคนก็ ไม่ตรงปกนะ

ธามหัวเราะในลำคอ "แบบนี้น่ากลัวกว่าตอนยังไม่ได้เชื่อมปราณอีกนะ..."

เมื่อกลับถึงห้องพัก ธามอาบน้ำ ใส่ชุดสบาย ๆ ก่อนจัดของที่ซื้อมาเสร็จเรียบร้อย ธามนั่งลงบนพื้น เปิดไฟล์คัมภีร์ในมือถือขึ้นมาอีกครั้ง

คืนนี้เขาตั้งใจแน่วแน่จะฝึกต่อใน บทแรก ที่ยังคงเหลืออยู่—กว่าร้อยจุดทั่วร่างที่ต้องทะลวง เพื่อให้การหมุนเวียนของปราณสมบูรณ์แบบ

ธามขัดสมาธิ สูดลมหายใจเข้าลึก ปล่อยจิตดิ่งสู่ตันเถียน จุดรวมพลัง แล้วค่อย ๆ กระจายไปยังอีกสามจุดหลัก เปิดรับพลังปราณจากสรรพสิ่งรอบกาย

ทันใดนั้น ประสาทสัมผัส ที่กว้างไกลเกินควบคุมก็เข้ามาถาโถม สิ่งต่างๆ รอบกายถูก แยกแยะและรับรู้ได้พร้อมกันทั้งหมด ราวกับว่าห้องพักของเขาไม่มีผนังขวางกั้น

เขารับรู้ได้ถึง ทุกสิ่งรอบหอพัก ในเวลาเดียวกัน—

พี่ข้างห้องตะโกนไลฟ์สดขายเครื่องสำอาง เสียงขวดแก้วกระทบโต๊ะดังแกร๊กๆ. ชั้นบนเปิดหนังแอ็กชัน เสียงระเบิดตูมตาม. นักศึกษาสาวในห้องน้ำคุยโทรศัพท์กับแฟน น้ำเสียงหวานหยด ขณะที่ผัวของเธอกดสล็อตในมือถือ เสียงติ๊งๆ ดังต่อเนื่อง. และแล้ว... "อา... อาาา... อุ๊ยย..." และที่ไหนสักแห่งในตึก... เสียงครางกระเส่าของหญิงสาวดังลอดเข้ามาในโสตประสาทอย่างชัดเจน

ทั้งหมดทะลักเข้ามาในหัวราวกับท่วมท้น ธามลืมตาขึ้นอย่างหงุดหงิด

"พอๆ รับรู้หมดทุกอย่าง จะไปมีสมาธิยังไงก่อน เวรจริงๆ"

เขารู้แล้วว่า—เมื่อเปิดผนึกการเชื่อมต่อกับสรรพสิ่ง ประสาทรับรู้ของเขาจะกว้างเกินกว่าจะควบคุมได้ในตอนนี้ การโคจรปราณให้ราบรื่นแทบเป็นไปไม่ได้

ธามนั่งนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง
"ศาลเจ้าร้างที่บ้านป้าหญิงดูแลสิ...นั่นแหละ เหมาะที่สุด ทั้งสงบ ร่มรื่น... ไม่มีใครมารบกวนแน่นอน"

เขารีบเก็บของ ขับรถออกไปทันที

เมื่อไปถึง ศาลเจ้าดูงดงามและสงบเงียบ ไฟถนนแทบไม่ส่องถึง บรรยากาศมีเพียงแสงจันทร์นวลตาลอดผ่านกิ่งไม้ ความเย็นและความสดชื่นโอบล้อมเข้ามาทันทีที่ธามก้าวเข้าไป

ยิ่งลึกเข้าไป ไอปราณก็ยิ่งเข้มข้น โดยเฉพาะ ธาตุไม้และธาตุดิน ที่แทรกซึมอยู่ในทุกใบไม้ ก้อนหิน และพื้นดินรอบตัว

ขณะที่เดินผ่านจุดที่เคยมีสัมพันธ์กับป้าหญิง ธามชะงักไปเล็กน้อย—

"ยังอยู่...พลังของป้าหญิงยังคงอยู่ที่นี่ ถึงเวลาผ่านมานานขนาดนี้ กลิ่นอายยังไม่จาง... ป้าหญิงคงไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาแน่ ๆ"

เขาเดินไปจนถึงลานกว้าง มีศาลาจีนเก่าแก่ และก้อนหินขนาดใหญ่ตั้งอยู่ตรงกลาง รอบ ๆ ปราณหมุนเวียนหนาแน่นแต่ให้ความรู้สึกเย็นสบาย ไม่ดุดัน ธามยิ้ม—นี่แหละ สถานที่ที่เขาตามหา

ธามถอดรองเท้า ขึ้นไปนั่ง ขัดสมาธิ และเริ่มโคจรพลังอีกรอบ เขาเปิด ไฟล์คัมภีร์ ที่แปลมา แล้วทำตาม เริ่มเดินลมปราณเปิดจุดทั้งหมด และก่อนจะเริ่มเปิดผนึกจุดต่างๆ เขาข้ามไปสู่ บทที่ 2 คือการปรับธาตุมาใช้ โดยเร่งให้ปราณธาตุน้ำจากมิลินกับธาตุไม้ของป้าหญิงที่เหลืออยู่ ถูก แปรเปลี่ยนเป็นธาตุกลาง ได้อย่างสมบูรณ์

เวลาผ่านไปตั้งแต่สองทุ่มจนถึงห้าทุ่ม

ทุกจุดในร่างกายถูกทะลวงครบถ้วน และเมื่อจุดสุดท้ายเปิดออก—

ปราณทั้งร่างกายโคจรวนรอบอย่างไม่ติดขัด อีกต่อไป ปราณที่เคยเป็นเพียงกระแสพลังงานที่เขาต้องควบคุม ตอนนี้ไหลเวียนได้เองอย่างอิสระและสมบูรณ์

พลังงานจากมิลินและป้าหญิงที่ถูกแปรสภาพเป็นธาตุกลางเรียบร้อยแล้ว กลายเป็น กระแสพลังเร่ง ที่กระตุ้นให้การโคจรของปราณเร็วขึ้นอย่างมหาศาล และเมื่อปราณหมุนโคจรครบทุกจุดทั่วร่างกายจนถึงขีดสุด ธามก็รับรู้ได้ถึงจุดเปลี่ยน

ปราณทั้งร่างเหมือนเปล่งพลังงานออกมาพร้อมกัน แสงนวลจางๆ แผ่ออกจากตัวเขา ธามรู้สึกว่าร่างกายของเขามีน้ำหนักเบาหวิว ตัวเขาลอยขึ้น เหนือพื้นเล็กน้อย จุด ไป๋ฮุ่ย กลางกระหม่อม และจุดเปิดรับพลังงานอื่นๆ รอบกาย เปิดออกโดยอัตโนมัติ และเริ่ม ดูดซับไอปราณ ทุกอย่างที่อยู่บริเวณรอบๆ เข้ามาอย่างรวดเร็ว

ไอปราณรอบศาลเจ้าทั้งหมดถูกดึงเข้าสู่ตัวเขา ธามสัมผัสได้ถึง กระแสลมที่ตีไปมา รอบกายของเขา จากนั้นก็เกิดเสียง เปรี้ยง! ดังสนั่นในห้วงสำนึก มันคือ ระเบิดกึกก้อง ของพลังงานที่อัดแน่นจนถึงขีดจำกัด กระแสพลัง มหาศาลตีแผ่ออกไปทุกทิศทาง จนใบไม้ หญ้า และกิ่งก้านของต้นไม้รอบข้าง ไหวเอนอย่างรุนแรง

การระเบิดนี้คือการยืนยันว่า ธามได้ก้าวข้ามไปอีกขั้นแล้ว เขาเข้าสู่ขั้นผู้ใช้ปราณพื้นฐานแห่งสรรพสิ่งอย่างแท้จริง—พลังหมุนวนเองโดยไม่ต้องควบคุม.

ธามค่อยๆ ลืมตา. ไอปราณรอบตัวชัดเจนราวมองด้วยกล้องส่องทางไกล—สีสัน การเคลื่อนไหว ความเข้มจาง แยกแยะได้หมด. เขายังนั่งอยู่บนหิน แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไป—ร่างกายเบา พลังเต็มเปี่ยมราวเกิดใหม่. "นี่คือขั้นต้นในการก้าวสู่การเป็นผู้ใช้ปราณขั้นแรกสินะ." เขายกมือขึ้น สัมผัสพลังที่ไหลวนในฝ่ามือ—อุ่นร้อนและสั่นสะเทือน. "ฟู่..." เขาถอนหายใจยาว มองแสงจันทร์ที่สาดส่องลานโล่ง.

ธามนั่งดูดซับปราณรอบตัวสักพัก ปล่อยให้พลังเย็นสบายจากศาลเจ้าไหลผ่านร่างกายราวสายน้ำ. ใกล้เที่ยงคืนแล้ว คัมภีร์บอกว่า—เมื่อตั้งมั่นในขั้นแรกได้แล้ว ให้โคจรปราณพร้อมกับการนอนหลับ เพื่อให้ร่างกายปรับสมดุลและหลอมรวมพลังได้อย่างแท้จริง

ธามจึงลุกขึ้น สูดลมหายใจลึกๆ อีกครั้ง แล้วพุ่งตัวออกไป เพื่อไปยังรถ กลับหอพัก

แสงจันทร์ที่ลอดผ่านกิ่งไม้ทำให้เกิดเงาตะคุ่มไปทั่วบริเวณ แต่สายตาที่เพิ่งได้รับการยกระดับของเขานั้นมองเห็น ความจริง ที่ซ่อนอยู่

ระหว่างทาง เขาพบว่ามี เงาเคลื่อนไหว อยู่ตามพุ่มไม้และโคนต้นไม้ใหญ่ เขาคิดในใจว่าอาจเป็น สัตว์ ที่ออกมาหากินตามปกติในยามค่ำคืน แต่เมื่อเขาเพ่งมองเข้าไปดีๆ ความรู้สึกเย็นวาบ ก็แล่นเข้าสู่สันหลัง

เอาอีกแล้ว!

สิ่งที่เคลื่อนไหวอยู่ตรงหน้าไม่ได้มีกายเนื้อ แต่กลับเป็น ไอปราณสีเทาทึมๆ ที่ จับตัวกันเป็นรูปร่างคล้ายซากสัตว์ มันดูเหมือนโครงร่างที่ถูกกัดกินจนเหลือแต่กระดูก หรือชิ้นส่วนที่ขาดหายไป แต่กลับ เคลื่อนไหวได้เอง สิ่งเหล่านี้ไม่มีตัวตน ไม่มีน้ำหนัก และไม่ได้ส่งเสียงใดๆ บางร่างคล้ายสุนัขที่ขาพิการ บางร่างคล้ายนกที่ปีกขาด สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นดู ไม่สมประกอบ และ ไม่สมบูรณ์ ราวกับวิญญาณของสัตว์ที่ตายไปแล้วแต่ยังคงวนเวียนอยู่

พวกมันเคลื่อนที่ไปมาอย่าง เชื่องช้าและเลื่อนลอย ราวกับกำลังตามหาบางสิ่งบางอย่างอย่างไม่มีจุดหมาย ธามเริ่มรู้สึก ระแวง ขึ้นมาอย่างจริงจัง ถึงแม้จะไม่ได้รู้สึกกลัวจนตัวสั่น แต่การเห็นสิ่งลี้ลับที่ไม่มีกายเนื้อและไม่สมประกอบอยู่รอบตัวเช่นนี้ ทำให้เขาต้อง เพิ่มความระมัดระวัง เป็นเท่าตัว

--------------------------------------

เจออะไรแปลกๆ อีกแล้ว ตัวอะไรกันนะ

ทำใจกันก่อน ผมนึกอะไรได้ก็ใส่ไปเรื่อย แหะๆ

แค่นี้ธามก็เหนือมนุษย์ไปอีกขั้นใหญ่แล้ว เริ่มเดาทางไม่ถูกแระ

อยากอ่ายตั่งแต่ตอนที่1ถึง4

  เริ่มเห็นสิ่งที่ไม่มีชิวิตอีกแล้วสินะ อย่างนี้ต้องปรึกษาพี่แจ๊คครับ 

ตื่นเต้น พลังแบบนี้มีแล้วหลอนดีนะ555

เริ่มหลอนไปแล้ว ว่าแต่จะไปทางไหนเนี่ย ผี หรือกำลังภายใน

'ปราณทั้งร่างกายโคจรวนรอบ' ครานี้นายธามก็เหนือมนุษย์ธรรมดาขึ้นไปอีก คงต้องตามหาป้าหญิง เพื่อสอบถามข้อข้องใจแน่ๆ

ไม่ใช่แค่พลังภายในแล้ว ยังพ่วงสายมูเข้ามาด้วย น่าสนใจมากครับ

 เข้าขั้น จะเป็นเจ้ายุทธแล้ว  แต่ จะโดนพลังเข้าควบคุมใจไหม

คงจะเห็นวิญญานได้นั่นแหละ

ต้องปรับตัวปรับใจอีกเยอะกับสิ่งที่ต้องเจอต่อไปข้างหน้า

ก้าวข้ามมาใกล้เคียงระดับเซียนรวดเร็วปานนี้เชียว