อสูรพลิกฟ้า NTR ตอนที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด

[playertaan]

หมดกันหยุนเช่อ...

[ii_darkrabbit_ii]

หยุนตกกะใจด้วย  

[mazz]

  พี่หยุ่นจะเล็กตลอดไปแบบนี้ไม่ได้นะ

[fallout]

พระเอกเรื่องนี้หมดคำจะพูด

[Phumirphi1]

 

[applej2k]

หยุนเช่อ จักรพรรดิ์ผู้มีจิตใจบิดเบี้ยว
ปล ว่าแต่กำลังภายในมันใช้คุมกำเนิดได้ด้วย?
ขอบคุณครับ

[boominwza007]

เสียหมามาก พระเอก

[Suzurann]

ผู้น้องช่วยสวมหมวกให้พี่ชาย?

[iIiน้ำIIข็๋Jปั่นiIi]

555 เจอน้องเมียพูดเล่นแต่เอาจริงซะงั้น

[jjkk12]

สุดยอด

[Autumn]

----------------------------------------------------------------

ตอนทั้งหมด

อสูรพลิกฟ้า NTR
ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268782.0
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268805.0
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268902.0
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268939.0
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=282706.0
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=282999.0
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=284373.0
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=284474.0
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=285365.0
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=285490.0
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=286536.0
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=287533.msg3075079#msg3075079
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=288260.0
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=288739.0
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=289557.0
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290317.0
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290560.0
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291036.0
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2568)
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2568)
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2568)
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568) 
บทที่ 25 คำสารภาพและการล่อลวง
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568) 
บทที่ 26มารดาออกศึก
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 27 มู่หยูโหรวสมปรารถนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 28 ครั้งแรกของอู่ซิน?
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 29 ความด่างพร้อยของฉู่เยว่ชาน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 30 หนึ่งจักรพรรดินี สองบุรุษ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 31 โอกาศของวายุเหมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 32 พัฒนาการของอู่ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 33 จัสมินอาบโลกีย์ ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 34 จัสมินอาบโลกีย์ ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 35 ชางชูเหอผู้บริสุทธ์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 36 ความเสียสละของชางชูเหอ (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 110 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

ภาพประกอบจินตนาการ

ใต้หล้าอันดับเจ็ด

เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์

--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
   
     หลังจากพาไฉจือและสุ่ยเม่ยอินไปเยี่ยมเยี่ยนบิดามารดา หยุนเช่อก็นำอูู๋ซินที่หมดสติกลับไปพักที่ราชวังปีศาจ
   
     มันวางอู๋ซินลงบนเตียง จากนั้นจับจ้องนาง ท่อนล่างของบุตรสาวยังคงเปลือยเปล่าจนเห็นเครื่องเพศเด่นชัด สามารถสังเกตพบกลีบเนื้ออมชมพูของอู๋ซินสั่นกระตุกเป็นระยะจากรสสวาทครั้งแรก หยุนเช่อจึงอดไม่ได้ที่จะสัมผัสเล็กน้อย แหวกร่องรักของบุตรสาวเพื่อสำรวจภายใน มีร่องรอยของเชื้อบุรุษเกาะติดบนพนังเนื้อเป็นชั้นบาง ๆ ส่วนที่เหลือเข้าไปอัดอยู่ภายในมดลูกหมดสิ้นจนท้องน้อยปูดโปน
   
     อย่างไรก็ตาม หยุนเช่อยังไม่พร้อมจะถูกเรียกว่าท่านตาตอนนี้ และถ้าเยว่ฉานทราบเรื่องเข้า มันคงไม่แคล้วถูกนางบันดาลโทสะจนชีวิตคู่สิ้นสุด แม้ความเป็นไปได้จะน้อยนิด แต่หยุนเช่อก็ไม่อยากเสี่ยงโดยใช่เหตุ มันใช้พลังปราณอัดไปที่มดลูกของอู๋ซินเพื่อช่วยคุมกำเนิดให้นาง
   
     เมื่อขั้นตอนแล้วเสร็จ หยุนเช่อก็ลากเก้าอี้ตัวข้าง ๆ มานั่งและเฝ้ามองร่างกึ่งเปลือยของอู๋ซินบนเตียงอย่างเพลิดเพลิน
   
     มันครุ่นคิดถึงสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้น ลูกสาวผู้บริสุทธิ์ของมันแปดเปื้อนแล้ว และหลังจากนี้นางจะต้องพบเจอเรื่องโสมมอีกมาก ร่างกายต้องย่อยยับตามรอยฉืออู่เหยาแน่นอน มันอยากบันทึกภาพอู๋ซินยามที่ยังไร้มลทินไว้ในความทรงจำให้มากที่สุด
   
     "...พี่ใหญ่หยุนอยู่ในห้องรึไม่?"
   
     (ไยน้องเจ็ดถึงมาหาข้ากลางดึก?)
   
     "น้องเจ็ดมาที่นี่มีปัญหาอันใด? เจ้าเข้ามาก่อน"
   
     หยุนเช่อวางเขตแดนปิดกั้นไว้รอบกายอู๋ซิน มันก็อนุญาตให้ใต้หล้าอันดับเจ็ดเข้ามาในห้องได้
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดเดินเข้ามาพร้อมสีหน้าเป็นกังวล
   
     "เกิดอะไรขึ้น? อย่าบอกนะว่าเซี่ยวหยุนต้องการลูกคนที่สาม? ฮ่าฮ่าฮ่า!!"
   
     "ไม่...ไม่ใช่...ถึงลูกคนที่สามจะ...ไม่เลว แต่เหตุผลที่ข้ามาหาท่านวันนี้มิใช่เรื่องนั้น คือว่า..."
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดพูดอย่างกระอักกระอ่วน บนหน้างามมีหยาดเหงื่อไหลท่วม สร้างความประหลาดใจให้หยุนเช่ออย่างยิ่ง
   
     "พี่...พี่ใหญ่หยุน...แท้...แท้จริงแล้ว...ระหว่างที่ท่านไปที่แดนเทพอะไรนั้น...สามีของข้า...เอ่อ...มัน..."
   
     ครั้นเห็นว่าใต้หล้าอันดับเจ็ดพูดถึงสามีของนางซึ่งเป็นน้องชายร่วมสาบานของมัน...เซี่ยวหยุน หยุนเช่อก็รับทราบทันทีว่านางต้องการเอ่ยสิ่งใด มันใคร่ครวญในใจ เซี่ยวหยุนผู้นี้มีความกล้าที่จะได้เสียกับคนรักของมัน แต่กลับอ่อนด้อยจนถูกเมียตัวเองจับได้ แถมอู๋ซินก็ยังรู้อีกต่างหาก เห็นทีมันต้องหาเวลาไปสั่งสอนน้องชายคนดีคนนี้เพื่อให้เรียนรู้วิธีมีชู้อย่างแนบเนียนเสียแล้ว
   
     "...หากเจ้าต้องการเอ่ยถึงเรื่องระหว่างเซี่ยวหยุนและไฉยี ข้าทราบอยู่ก่อนแล้ว"
   
     "เอ๊ะ พี่...พี่ใหญ่หยุนรู้แล้ว!!?"
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดตื่นตระหนกก่อนจะคุกเข่าลงทันควัน
   
     "ข้า...ข้าต้องขออภัยท่าน...เป็นความผิดข้าที่ไม่ได้ควบคุมมันให้ดี...มันถึงได้กระทำเรื่องต่ำช้าไร้ยางอายพรรค์นั้น ถ้าพี่ใหญ่หยุนต้องการลงโทษ โปรดละเว้นพี่เซียวหยุนและมาลงที่ข้า ข้ายินดีรับผิดทุกอย่างแทนมัน!!"
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดก้มหน้าลงและกล่าวอย่างรู้สึกผิด
   
     จากมุมนี้ หยุนเช่อสามารถเห็นทรวงอกที่เบียดกันเป็นร่องลึกได้อย่างง่ายดายจากคอเสื้อที่หลวมกว้างของใต้หล้าอันดับเจ็ด แม้จะพูดไม่ได้อย่างเต็มปากว่าใหญ่โต แต่ก็ไม่ได้เล็กจนรู้สึกดูแคลน อีกทั้งนางเป็นถึงมารดาที่ให้กำเนิดบุตรสองคนแล้วแท้ ๆ กระนั้นยอดอกก็ยังเป็นสีชมพูเปล่งปลั่ง มีกลิ่นอายอ่อนละมุนราวเด็กสาวแรกแย้ม มันคาดเดาว่าอาจเป็นเพราะเผ่าพันธุ์ของนางที่มีสายเลือดภูติไหลเวียน ร่างกายจึงคงความอ่อนเยาวน์ได้อย่างน่าอัศจรรย์
   
     พริบตานั้น หยุนเช่อพลันเกิดความคิดชั่วร้าย ยามปกติ ชายอื่นจะมีสัมพันธ์กับภรรยาของมันจนปรุพรุน ฉะนั้นทำไมมันไม่ใช่โอกาสนี้ จัดแจงร่วมทำรักกับภรรยาของคนอื่นเสียบ้าง ยิ่งกว่านั้นยังเป็นภรรยาของเซี่ยวหยุนที่ลักลอบได้เสียกับไฉยี เจ้าเอาภรรยาข้าไปแล้ว ก็ถึงทีข้าเอาภรรยาเจ้าบ้าง ช่างเท่าเทียมเสียนี่กระไร มันไม่อาจปล่อยให้โอกาสดี ๆ เช่นนี้หลุดรอด
   
     "...เจ้าอยากชดใช้บาปแทนเซี่ยวหยุนงั้นรึ?"
   
     "...ข้ายินดี"
   
     "เหอะ!! ศักดาข้าสูงส่งถึงขั้นไหน โทษของการสร้างความแปดเปื้อนให้ภรรยาข้าไหนเลยจะเป็นเรื่องเล็กน้อย!! ต่อให้เจ้ายินดี ก็ไม่มีทางชดใช้ได้หมด!!"
 
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดเงยหน้าขึ้นและสบตาหยุนเช่ออย่างกล้าหาญ ตราบใดที่นางปกป้องเซี่ยวหยุนและลูกทั้งสองคนได้ ต่อให้เป็นบทลงโทษที่หนักหนาก็ไม่มีอะไรที่นางทำไม่ได้
   
     "แต่ว่า...เห็นแก่ความเสียสละของเจ้า กอปรกับความเด็ดเดี่ยวที่กล้ามาสารภาพกับข้าอย่างซื่อตรง...คิดยกโทษให้เซี่ยวหยุน...ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้...ทว่าเจ้าต้องทำให้ข้ารู้สึกดีเสียก่อน...เข้าใจรึไม่?"
   
     หยุนเช่อไม่กล่าวมากความ มันกางขาออกกว้าง ก่อนจะชี้นิ้วไปที่เป้ากางเกงเป็นการสื่อความนัย
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดหาใช่คนไม่รู้ความ นางเป็นสตรีที่ออกเรือนแล้ว ย่อมรู้ได้โดยธรรมชาติว่าหยุนเช่อต้องการสิ่งใด นางจึงค่อย ๆ คลานเข่าเข้าหาชายหนุ่ม สองมือปลดกางเกงของมันออกอย่างรวดเร็วช่ำชอง
   
     "เจ้าคงผิดหวังในตัวข้ามาก"
   
     "หามิได้...เป็นเรื่องปกติที่พี่ใหญ่หยุนจะเอาคืนในสิ่งที่สามีข้าล่วงเกินภรรยาของพี่ใหญ่หยุน"
   
     ไม่เพียงไม่โกรธ ใต้หล้าอันดับเจ็ดยังรู้สึกโชคดีมาก บทลงโทษไม่ร้ายแรงเท่าที่นางคิด และเป็นวิธีการที่ดีที่สุดเพื่อให้นางชดใช้แทนเซี่ยวหยุน จากนี้เพียงสร้างความพึงพอใจให้หยุนเช่อจนได้รับการอภัย การเปลืองตัวเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่อย่างใด
   
     อีกทั้ง...เวลานี้หยุนเช่อคือชายที่อยู่บนจุดสูงสุดและเป็นที่นับถือของผู้คนทั่วหล้า เป็นจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่แห่งแดนเทพซึ่งห่างชั้นกับดาวขั้วน้ำเงินอย่างไม่เห็นฝุ่น แม้ว่าจะรู้สึกผิดกับเซี่ยวหยุนอยู่บ้าง แต่ในฐานะสตรีไหนเลยใต้หล้าอันดับเจ็ดจะไม่มีความลุ่มหลงต่อบุรุษมากความสามารถเยี่ยงหยุนเช่อในใจ
   
     มิหนำซ้ำในฐานะจักรพรรดิหยุน...ร่างกายของเขาสมควรไม่ธรรมดา ถึงนางจะไม่ใช่สตรีที่มักมากกามคุณ ทั้งชีวิตเคยผ่านมือเซี่ยวหยุนผู้เป็นสามีเพียงคนเดียว สัมผัสกับแท่งเนื้อแค่แท่งเดียวมาตลอด หากแต่หลังหลับนอนด้วยกันหลายครั้ง จนคลอดบุตรมาแล้วถึงสองคน ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเบื่อรสชาติเดิม ๆ...ยามนี้มีโอกาสที่จะรับรู้ประสบการณ์ใหม่ ๆ แถมยังเป็นการกระทำเพราะความจำใจเพื่อชดใช้ความผิด มันไม่ใช่ความต้องการของนาง นางสามารถทำได้โดยไม่รู้สึกละอายใจ
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดมอบเหตุผลอันชอบธรรมให้ตัวเองก่อนจะดำเนินการต่อ แต่ดั่งวลีที่ว่า 'ยิ่งคาดหวังเท่าไหร่ ความผิดหวังก็จะมากเท่านั้น' วินาทีที่นางได้ยลโฉมแกนกายหยุนเช่อ ถ้อยคำหนึ่งก็หลุดออกจากปากโดยไม่อาจเก็บรั้ง
   
     "เล็กเกินไปแล้ว!!"
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดตกใจมากจนเผลอลั่นวาจาออกมาตรง ๆ กระทั่งนางรู้ตัว ใต้หล้าอันดับเจ็ดก็รีบปิดปากตัวเองและมองหน้าหยุนเช่ออย่างแตกตื่น อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงหยุนเช่อไม่โกรธ แต่หนอนเนื้อที่โผล่พ้นกางเกงของมันที่อ่อนยวบแต่เดิมยังตื่นตัวขึ้นเล็กน้อยจากคำดูถูก
   
     "คือ...พี่ใหญ่หยุน...ที่ข้าพูดไป...ไม่ได้มีความหมายเช่นนั้น..."   
   
     "ไม่ต้องคิดมาก เราต่างเป็นครอบครัวเดียวกัน เจ้าสามารถพูดได้ตามตรง ข้างล่างของข้าเล็กถึงเพียงนั้นเชียว?"
   
     นัยน์ตาของหยุนเช่อเป็นประกายราวกับแสงดาว เฝ้ารอว่าใต้หล้าอันดับเจ็ดจะตอบสนองอย่างไร
   
     แน่นอนว่าใต้หล้าอันดับเจ็ดต้องสับสน วาจาเมื่อครู่ของนางสมควรเป็นความอัปยศอดสูครั้งใหญ่ของบุรุษเพศไม่ใช่หรือ แล้วเหตุใดพี่ใหญ่หยุนนอกจากไม่โกรธยังแสดงออกด้วยอารามตื่นเต้นแปลก ๆ ชั่วขณะหนึ่งนางไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
   
     แต่ทันใดนั้น ความสงสัยของใต้หล้าอันดับเจ็ดก็ได้รับคำตอบ ตั้งแต่แรกนางไม่เข้าใจว่าทำไมเซี่ยวหยุนกับจักรพรรดินีปีศาจน้อยถึงลงเอยกันได้ ไม่มีทางที่คนอย่างเซี่ยวหยุนจะพิชิตจักรพรรดินีปีศาจน้อยให้ยินยอม ด้วยบุคลิกที่เย่อหยิงจนเยือกเย็นของจักรพรรดินีปีศาจน้อย การตกหลุมรักเซี่ยวหยุนย่อมเป็นไปไม่ได้ แม้ว่าต้นเหตุจะเป็นเพราะการจากไปอันยาวนานของหยุนเช่อจนเกิดความเปล่าเปลี่ยว การอยากหาใครสักคนมามาช่วยคลายความเหงาจึงเป็นเรื่องปกติ และบังเอิญว่าผู้โชคดีคนนั้นคือเซี่ยวหยุน แต่บัดนี้หยุนเช่อกลับมาหาได้พักใหญ่
   
     ทั้งสองเมื่อได้หวนคืน ก็ต้องชดเชยความรักความอบอุ่นให้กันจนอิ่มหนำ กระนั้นจักรพรรดินีปีศาจน้อยกลับเรียกหาเซี่ยวหยุนอีกครั้งเมื่อไม่กี่วันก่อนจนนางบังเอิญเห็น ดูเหมือนว่าต้นเหตุของเรื่องราวจะเป็นเพราะหนอนน้อยของหยุนเช่อที่ไร้ความสามารถแท่งนี้ มันถึงขั้นตื่นเต้นดีใจยามได้ยินคำเหยียดหยามว่าเล็กจ้อย แถมไม่รู้สึกโกรธทั้งที่คนรักตัวเองสมสู่กับชายอื่น
   
     ไม่นานนักใต้หล้าอันดับเจ็ดผู้ชาญฉลาดก็ได้ข้อสรุป
   
     นางเปลี่ยนกิริยาที่นอบน้อมในทีแรกและยืนขึ้นอย่างปลอดโปร่ง
   
     "เป็นอะไร? ไม่อยากอมให้ข้า? หากเจ้าไม่เต็มใจกระทำ เซี่ยวหยุนต้องประสบคราเคราะห์แน่แล้ว...โอ้ว!!"
   
     ไม่ทันให้หยุนเช่อพูดจบ ใต้หล้าอันดับเจ็บก็ผลักมันพร้อมเก้าอี้ลงกับพื้น
   
     ท่ามกลางจิตใจที่สับสนของหยุนเช่อ ใต้หล้าอันดับเจ็ดก็ย่ำเท้าลงบนแกนกายของมัน
   
     "อู้ว!! เป็นฝ่าเท้าที่สบายนัก...ไม่สิ น้องเจ็ด เจ้าคิดทำอะไรกันแน่?"
   
     "คิกคิก ถามว่าข้าทำอะไร พี่ใหญ่หยุนอย่าเสแสร้งแกล้งโง่...ตอนนี้ข้ารู้ตัวแล้ว...พี่ใหญ่หยุน...ความจริงแล้วเจ้าชอบให้เมียตัวเองนอกใจใช่รึไม่?"
   
     "$%#$%#%!!!!"

     หยุนเช่อตกตะลึงทันควัน ความลับนี้ไม่มีใครรู้นอกจากอู๋ซิน แล้วไฉนนางถึงรู้?
   
     หยุนเช่อซึ่งเป็นฝ่ายได้เปรียบทีแรก นาทีนี้มันตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบโดยพลัน
   
     "ดูจากสีหน้าของพี่ใหญ่หยุน แสดงว่าจริงแท้ไม่ผิดแน่...หุหุหุหุ...ท่านกล่าวว่าเราต่างเป็นครอบครัวเดียวกัน มีอะไรสามารถพูดตรง ๆ ได้ ฉะนั้นข้าจะพูดตรง ๆ ...แท่งเนื้อของพี่ใหญ่หยุน กระทั่งบุตรชายของข้า หยงอันก็ยังมีของดีใหญ่โตกว่าท่าน นี่ท่านเป็นบุรุษจริง ๆ รึ?"
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดขยี้เท้าแรง ๆ สองสามครั้ง ทำเอาหยุนเช่อผู้ถูกเหยียบถึงจุดสุดยอด หลั่งน้ำเชื้อออกมาเปื้อนฝ่าเท้าของใต้หล้าอันดับเจ็ด
   
     ครั้นสัมผัสได้ถึงความสกปรกจากของเหลว นางก็เหลือบตาใส่หยุนเช่ออย่างเหยียดหยาม รีบใช้เท้าตัวเองเช็ดทำความสะอาดบนกางเกงของมัน
   
     "ไม่ใช่แค่เล็กสั้นแถมยังเสร็จเร็ว ข้าไม่แปลกใจแล้วว่าเพราะอะไรองค์จักรพรรดินีปีศาจน้อยถึงถวิลหามังกรยักษ์ของสามีข้า ข้าว่านะพี่ใหญ่หยุ่น ท่านอย่าเสียเวลาร่วมรักกับภรรยาของตัวเองเลย ถึงทำไปพวกนางก็ไม่รู้สึกดีอะไร ไม่สู้ปล่อยให้สามีข้าที่เป็นชายแท้ทำแทนท่าน รับรองว่าพวกพี่สาวจะต้องรู้สึกดีจนติดใจไม่ต่างจากจักรพรรดินีปีศาจน้อยแน่นอน"
   
     ขบคำ หยุนเช่อก็ดีดผึงลุกขึ้นมายืนตรง มันมองไปที่ใต้หล้าอันดับเจ็ดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมจริงจังจนน่ากลัว
   
     "เจ้าคิดเช่นนั้นจริง ๆ ?"
   
     "พะ...พี่ใหญ่หยุน...ข้าเพียง...ล้อเล่นเท่านั้น...ข้าคิดว่า...ทำแบบนี้จะทำให้ท่านรู้สึกดีมากกว่าอมให้..."
   
     ปรากฏว่าการแสดงออกเมื่อครู่เป็นการแกล้งทำทั้งหมด เพื่อตอบสนองความพึงพอใจของหยุนเช่อ...ทว่าถึงจะเป็นการแสดง ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่ใช่เรื่องจริง
   
     "ไม่!! มาทำให้เป็นจริงกันเถอะ!!"
   
     "อะไรนะ?"
   
     ทันใดนั้น หยุนเช่อก็เริ่มสาธยายถึงรสนิยมผิดแผกและความปรารถนาของมันให้ใต้หล้าอันดับเจ็ดฟัง รวมถึงแผนการในอนาคตที่มันอยากให้เกิด
   
     ในแง่ความงดงามภรรยาของหยุนเช่อบนดาวขั้วน้ำเงินไม่ได้ด้อยไปกว่าสตรีบนแดนเทพ แต่สิ่งที่ยากลำบากในแผนการของหยุนเช่อคือมันจะหาคู่ขาคนไหนมาร่วมรักกับพวกนาง
   
    ถ้าเลือกคนจากแดนเทพ หยุนเช่อกลัวว่าช่องว่างระหว่างพลังของทั้งสองฝ่ายจากแตกต่างกันมากเกินไป อาจเกิดเรื่องไม่คาดฝันหากชายคนนั้นหลุดการควบคุม
   
    เซี่ยวหยุนจึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด แต่ปัญหาหลักของมันคือมันมีภรรยาเป็นใต้หล้าอันดับเจ็ดอยู่แล้ว
   
    แต่ตอนนี้ใต้หล้าอันดับเจ็ดได้ยินยอมและขอให้เซี่ยวหยุนครอบครองภรรยาทั้งหมดของมัน แน่นอนว่าหยุนเช่อต้องมีความสุขอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ มันรอที่จะยกพวกนางใส่พานให้คนอื่นมานานนม ขอแค่เซี่ยวหยุนชี้นิ้วเลือก หยุนเช่อย่อมไม่ลังเลที่จะเปิดห้องนอนของคนรักให้มันเข้ามาเชยชมตามใจชอบ
   
   

ดีงาม

[tard10784]

  

[Judar44]

แต่ละนาง สำส่อนจริง ๆ

[mosszaqw]

----------------------------------------------------------------

ตอนทั้งหมด

อสูรพลิกฟ้า NTR
ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268782.0
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268805.0
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268902.0
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268939.0
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=282706.0
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=282999.0
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=284373.0
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=284474.0
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=285365.0
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=285490.0
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=286536.0
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=287533.msg3075079#msg3075079
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=288260.0
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=288739.0
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=289557.0
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290317.0
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290560.0
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291036.0
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2568)
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2568)
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2568)
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568) 
บทที่ 25 คำสารภาพและการล่อลวง
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568) 
บทที่ 26มารดาออกศึก
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 27 มู่หยูโหรวสมปรารถนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 28 ครั้งแรกของอู่ซิน?
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 29 ความด่างพร้อยของฉู่เยว่ชาน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 30 หนึ่งจักรพรรดินี สองบุรุษ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 31 โอกาศของวายุเหมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 32 พัฒนาการของอู่ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 33 จัสมินอาบโลกีย์ ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 34 จัสมินอาบโลกีย์ ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 35 ชางชูเหอผู้บริสุทธ์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 36 ความเสียสละของชางชูเหอ (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 110 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

ภาพประกอบจินตนาการ

ใต้หล้าอันดับเจ็ด

เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์

--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
   
     หลังจากพาไฉจือและสุ่ยเม่ยอินไปเยี่ยมเยี่ยนบิดามารดา หยุนเช่อก็นำอูู๋ซินที่หมดสติกลับไปพักที่ราชวังปีศาจ
   
     มันวางอู๋ซินลงบนเตียง จากนั้นจับจ้องนาง ท่อนล่างของบุตรสาวยังคงเปลือยเปล่าจนเห็นเครื่องเพศเด่นชัด สามารถสังเกตพบกลีบเนื้ออมชมพูของอู๋ซินสั่นกระตุกเป็นระยะจากรสสวาทครั้งแรก หยุนเช่อจึงอดไม่ได้ที่จะสัมผัสเล็กน้อย แหวกร่องรักของบุตรสาวเพื่อสำรวจภายใน มีร่องรอยของเชื้อบุรุษเกาะติดบนพนังเนื้อเป็นชั้นบาง ๆ ส่วนที่เหลือเข้าไปอัดอยู่ภายในมดลูกหมดสิ้นจนท้องน้อยปูดโปน
   
     อย่างไรก็ตาม หยุนเช่อยังไม่พร้อมจะถูกเรียกว่าท่านตาตอนนี้ และถ้าเยว่ฉานทราบเรื่องเข้า มันคงไม่แคล้วถูกนางบันดาลโทสะจนชีวิตคู่สิ้นสุด แม้ความเป็นไปได้จะน้อยนิด แต่หยุนเช่อก็ไม่อยากเสี่ยงโดยใช่เหตุ มันใช้พลังปราณอัดไปที่มดลูกของอู๋ซินเพื่อช่วยคุมกำเนิดให้นาง
   
     เมื่อขั้นตอนแล้วเสร็จ หยุนเช่อก็ลากเก้าอี้ตัวข้าง ๆ มานั่งและเฝ้ามองร่างกึ่งเปลือยของอู๋ซินบนเตียงอย่างเพลิดเพลิน
   
     มันครุ่นคิดถึงสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้น ลูกสาวผู้บริสุทธิ์ของมันแปดเปื้อนแล้ว และหลังจากนี้นางจะต้องพบเจอเรื่องโสมมอีกมาก ร่างกายต้องย่อยยับตามรอยฉืออู่เหยาแน่นอน มันอยากบันทึกภาพอู๋ซินยามที่ยังไร้มลทินไว้ในความทรงจำให้มากที่สุด
   
     "...พี่ใหญ่หยุนอยู่ในห้องรึไม่?"
   
     (ไยน้องเจ็ดถึงมาหาข้ากลางดึก?)
   
     "น้องเจ็ดมาที่นี่มีปัญหาอันใด? เจ้าเข้ามาก่อน"
   
     หยุนเช่อวางเขตแดนปิดกั้นไว้รอบกายอู๋ซิน มันก็อนุญาตให้ใต้หล้าอันดับเจ็ดเข้ามาในห้องได้
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดเดินเข้ามาพร้อมสีหน้าเป็นกังวล
   
     "เกิดอะไรขึ้น? อย่าบอกนะว่าเซี่ยวหยุนต้องการลูกคนที่สาม? ฮ่าฮ่าฮ่า!!"
   
     "ไม่...ไม่ใช่...ถึงลูกคนที่สามจะ...ไม่เลว แต่เหตุผลที่ข้ามาหาท่านวันนี้มิใช่เรื่องนั้น คือว่า..."
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดพูดอย่างกระอักกระอ่วน บนหน้างามมีหยาดเหงื่อไหลท่วม สร้างความประหลาดใจให้หยุนเช่ออย่างยิ่ง
   
     "พี่...พี่ใหญ่หยุน...แท้...แท้จริงแล้ว...ระหว่างที่ท่านไปที่แดนเทพอะไรนั้น...สามีของข้า...เอ่อ...มัน..."
   
     ครั้นเห็นว่าใต้หล้าอันดับเจ็ดพูดถึงสามีของนางซึ่งเป็นน้องชายร่วมสาบานของมัน...เซี่ยวหยุน หยุนเช่อก็รับทราบทันทีว่านางต้องการเอ่ยสิ่งใด มันใคร่ครวญในใจ เซี่ยวหยุนผู้นี้มีความกล้าที่จะได้เสียกับคนรักของมัน แต่กลับอ่อนด้อยจนถูกเมียตัวเองจับได้ แถมอู๋ซินก็ยังรู้อีกต่างหาก เห็นทีมันต้องหาเวลาไปสั่งสอนน้องชายคนดีคนนี้เพื่อให้เรียนรู้วิธีมีชู้อย่างแนบเนียนเสียแล้ว
   
     "...หากเจ้าต้องการเอ่ยถึงเรื่องระหว่างเซี่ยวหยุนและไฉยี ข้าทราบอยู่ก่อนแล้ว"
   
     "เอ๊ะ พี่...พี่ใหญ่หยุนรู้แล้ว!!?"
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดตื่นตระหนกก่อนจะคุกเข่าลงทันควัน
   
     "ข้า...ข้าต้องขออภัยท่าน...เป็นความผิดข้าที่ไม่ได้ควบคุมมันให้ดี...มันถึงได้กระทำเรื่องต่ำช้าไร้ยางอายพรรค์นั้น ถ้าพี่ใหญ่หยุนต้องการลงโทษ โปรดละเว้นพี่เซียวหยุนและมาลงที่ข้า ข้ายินดีรับผิดทุกอย่างแทนมัน!!"
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดก้มหน้าลงและกล่าวอย่างรู้สึกผิด
   
     จากมุมนี้ หยุนเช่อสามารถเห็นทรวงอกที่เบียดกันเป็นร่องลึกได้อย่างง่ายดายจากคอเสื้อที่หลวมกว้างของใต้หล้าอันดับเจ็ด แม้จะพูดไม่ได้อย่างเต็มปากว่าใหญ่โต แต่ก็ไม่ได้เล็กจนรู้สึกดูแคลน อีกทั้งนางเป็นถึงมารดาที่ให้กำเนิดบุตรสองคนแล้วแท้ ๆ กระนั้นยอดอกก็ยังเป็นสีชมพูเปล่งปลั่ง มีกลิ่นอายอ่อนละมุนราวเด็กสาวแรกแย้ม มันคาดเดาว่าอาจเป็นเพราะเผ่าพันธุ์ของนางที่มีสายเลือดภูติไหลเวียน ร่างกายจึงคงความอ่อนเยาวน์ได้อย่างน่าอัศจรรย์
   
     พริบตานั้น หยุนเช่อพลันเกิดความคิดชั่วร้าย ยามปกติ ชายอื่นจะมีสัมพันธ์กับภรรยาของมันจนปรุพรุน ฉะนั้นทำไมมันไม่ใช่โอกาสนี้ จัดแจงร่วมทำรักกับภรรยาของคนอื่นเสียบ้าง ยิ่งกว่านั้นยังเป็นภรรยาของเซี่ยวหยุนที่ลักลอบได้เสียกับไฉยี เจ้าเอาภรรยาข้าไปแล้ว ก็ถึงทีข้าเอาภรรยาเจ้าบ้าง ช่างเท่าเทียมเสียนี่กระไร มันไม่อาจปล่อยให้โอกาสดี ๆ เช่นนี้หลุดรอด
   
     "...เจ้าอยากชดใช้บาปแทนเซี่ยวหยุนงั้นรึ?"
   
     "...ข้ายินดี"
   
     "เหอะ!! ศักดาข้าสูงส่งถึงขั้นไหน โทษของการสร้างความแปดเปื้อนให้ภรรยาข้าไหนเลยจะเป็นเรื่องเล็กน้อย!! ต่อให้เจ้ายินดี ก็ไม่มีทางชดใช้ได้หมด!!"
 
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดเงยหน้าขึ้นและสบตาหยุนเช่ออย่างกล้าหาญ ตราบใดที่นางปกป้องเซี่ยวหยุนและลูกทั้งสองคนได้ ต่อให้เป็นบทลงโทษที่หนักหนาก็ไม่มีอะไรที่นางทำไม่ได้
   
     "แต่ว่า...เห็นแก่ความเสียสละของเจ้า กอปรกับความเด็ดเดี่ยวที่กล้ามาสารภาพกับข้าอย่างซื่อตรง...คิดยกโทษให้เซี่ยวหยุน...ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้...ทว่าเจ้าต้องทำให้ข้ารู้สึกดีเสียก่อน...เข้าใจรึไม่?"
   
     หยุนเช่อไม่กล่าวมากความ มันกางขาออกกว้าง ก่อนจะชี้นิ้วไปที่เป้ากางเกงเป็นการสื่อความนัย
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดหาใช่คนไม่รู้ความ นางเป็นสตรีที่ออกเรือนแล้ว ย่อมรู้ได้โดยธรรมชาติว่าหยุนเช่อต้องการสิ่งใด นางจึงค่อย ๆ คลานเข่าเข้าหาชายหนุ่ม สองมือปลดกางเกงของมันออกอย่างรวดเร็วช่ำชอง
   
     "เจ้าคงผิดหวังในตัวข้ามาก"
   
     "หามิได้...เป็นเรื่องปกติที่พี่ใหญ่หยุนจะเอาคืนในสิ่งที่สามีข้าล่วงเกินภรรยาของพี่ใหญ่หยุน"
   
     ไม่เพียงไม่โกรธ ใต้หล้าอันดับเจ็ดยังรู้สึกโชคดีมาก บทลงโทษไม่ร้ายแรงเท่าที่นางคิด และเป็นวิธีการที่ดีที่สุดเพื่อให้นางชดใช้แทนเซี่ยวหยุน จากนี้เพียงสร้างความพึงพอใจให้หยุนเช่อจนได้รับการอภัย การเปลืองตัวเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่อย่างใด
   
     อีกทั้ง...เวลานี้หยุนเช่อคือชายที่อยู่บนจุดสูงสุดและเป็นที่นับถือของผู้คนทั่วหล้า เป็นจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่แห่งแดนเทพซึ่งห่างชั้นกับดาวขั้วน้ำเงินอย่างไม่เห็นฝุ่น แม้ว่าจะรู้สึกผิดกับเซี่ยวหยุนอยู่บ้าง แต่ในฐานะสตรีไหนเลยใต้หล้าอันดับเจ็ดจะไม่มีความลุ่มหลงต่อบุรุษมากความสามารถเยี่ยงหยุนเช่อในใจ
   
     มิหนำซ้ำในฐานะจักรพรรดิหยุน...ร่างกายของเขาสมควรไม่ธรรมดา ถึงนางจะไม่ใช่สตรีที่มักมากกามคุณ ทั้งชีวิตเคยผ่านมือเซี่ยวหยุนผู้เป็นสามีเพียงคนเดียว สัมผัสกับแท่งเนื้อแค่แท่งเดียวมาตลอด หากแต่หลังหลับนอนด้วยกันหลายครั้ง จนคลอดบุตรมาแล้วถึงสองคน ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเบื่อรสชาติเดิม ๆ...ยามนี้มีโอกาสที่จะรับรู้ประสบการณ์ใหม่ ๆ แถมยังเป็นการกระทำเพราะความจำใจเพื่อชดใช้ความผิด มันไม่ใช่ความต้องการของนาง นางสามารถทำได้โดยไม่รู้สึกละอายใจ
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดมอบเหตุผลอันชอบธรรมให้ตัวเองก่อนจะดำเนินการต่อ แต่ดั่งวลีที่ว่า 'ยิ่งคาดหวังเท่าไหร่ ความผิดหวังก็จะมากเท่านั้น' วินาทีที่นางได้ยลโฉมแกนกายหยุนเช่อ ถ้อยคำหนึ่งก็หลุดออกจากปากโดยไม่อาจเก็บรั้ง
   
     "เล็กเกินไปแล้ว!!"
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดตกใจมากจนเผลอลั่นวาจาออกมาตรง ๆ กระทั่งนางรู้ตัว ใต้หล้าอันดับเจ็ดก็รีบปิดปากตัวเองและมองหน้าหยุนเช่ออย่างแตกตื่น อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงหยุนเช่อไม่โกรธ แต่หนอนเนื้อที่โผล่พ้นกางเกงของมันที่อ่อนยวบแต่เดิมยังตื่นตัวขึ้นเล็กน้อยจากคำดูถูก
   
     "คือ...พี่ใหญ่หยุน...ที่ข้าพูดไป...ไม่ได้มีความหมายเช่นนั้น..."   
   
     "ไม่ต้องคิดมาก เราต่างเป็นครอบครัวเดียวกัน เจ้าสามารถพูดได้ตามตรง ข้างล่างของข้าเล็กถึงเพียงนั้นเชียว?"
   
     นัยน์ตาของหยุนเช่อเป็นประกายราวกับแสงดาว เฝ้ารอว่าใต้หล้าอันดับเจ็ดจะตอบสนองอย่างไร
   
     แน่นอนว่าใต้หล้าอันดับเจ็ดต้องสับสน วาจาเมื่อครู่ของนางสมควรเป็นความอัปยศอดสูครั้งใหญ่ของบุรุษเพศไม่ใช่หรือ แล้วเหตุใดพี่ใหญ่หยุนนอกจากไม่โกรธยังแสดงออกด้วยอารามตื่นเต้นแปลก ๆ ชั่วขณะหนึ่งนางไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
   
     แต่ทันใดนั้น ความสงสัยของใต้หล้าอันดับเจ็ดก็ได้รับคำตอบ ตั้งแต่แรกนางไม่เข้าใจว่าทำไมเซี่ยวหยุนกับจักรพรรดินีปีศาจน้อยถึงลงเอยกันได้ ไม่มีทางที่คนอย่างเซี่ยวหยุนจะพิชิตจักรพรรดินีปีศาจน้อยให้ยินยอม ด้วยบุคลิกที่เย่อหยิงจนเยือกเย็นของจักรพรรดินีปีศาจน้อย การตกหลุมรักเซี่ยวหยุนย่อมเป็นไปไม่ได้ แม้ว่าต้นเหตุจะเป็นเพราะการจากไปอันยาวนานของหยุนเช่อจนเกิดความเปล่าเปลี่ยว การอยากหาใครสักคนมามาช่วยคลายความเหงาจึงเป็นเรื่องปกติ และบังเอิญว่าผู้โชคดีคนนั้นคือเซี่ยวหยุน แต่บัดนี้หยุนเช่อกลับมาหาได้พักใหญ่
   
     ทั้งสองเมื่อได้หวนคืน ก็ต้องชดเชยความรักความอบอุ่นให้กันจนอิ่มหนำ กระนั้นจักรพรรดินีปีศาจน้อยกลับเรียกหาเซี่ยวหยุนอีกครั้งเมื่อไม่กี่วันก่อนจนนางบังเอิญเห็น ดูเหมือนว่าต้นเหตุของเรื่องราวจะเป็นเพราะหนอนน้อยของหยุนเช่อที่ไร้ความสามารถแท่งนี้ มันถึงขั้นตื่นเต้นดีใจยามได้ยินคำเหยียดหยามว่าเล็กจ้อย แถมไม่รู้สึกโกรธทั้งที่คนรักตัวเองสมสู่กับชายอื่น
   
     ไม่นานนักใต้หล้าอันดับเจ็ดผู้ชาญฉลาดก็ได้ข้อสรุป
   
     นางเปลี่ยนกิริยาที่นอบน้อมในทีแรกและยืนขึ้นอย่างปลอดโปร่ง
   
     "เป็นอะไร? ไม่อยากอมให้ข้า? หากเจ้าไม่เต็มใจกระทำ เซี่ยวหยุนต้องประสบคราเคราะห์แน่แล้ว...โอ้ว!!"
   
     ไม่ทันให้หยุนเช่อพูดจบ ใต้หล้าอันดับเจ็บก็ผลักมันพร้อมเก้าอี้ลงกับพื้น
   
     ท่ามกลางจิตใจที่สับสนของหยุนเช่อ ใต้หล้าอันดับเจ็ดก็ย่ำเท้าลงบนแกนกายของมัน
   
     "อู้ว!! เป็นฝ่าเท้าที่สบายนัก...ไม่สิ น้องเจ็ด เจ้าคิดทำอะไรกันแน่?"
   
     "คิกคิก ถามว่าข้าทำอะไร พี่ใหญ่หยุนอย่าเสแสร้งแกล้งโง่...ตอนนี้ข้ารู้ตัวแล้ว...พี่ใหญ่หยุน...ความจริงแล้วเจ้าชอบให้เมียตัวเองนอกใจใช่รึไม่?"
   
     "$%#$%#%!!!!"

     หยุนเช่อตกตะลึงทันควัน ความลับนี้ไม่มีใครรู้นอกจากอู๋ซิน แล้วไฉนนางถึงรู้?
   
     หยุนเช่อซึ่งเป็นฝ่ายได้เปรียบทีแรก นาทีนี้มันตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบโดยพลัน
   
     "ดูจากสีหน้าของพี่ใหญ่หยุน แสดงว่าจริงแท้ไม่ผิดแน่...หุหุหุหุ...ท่านกล่าวว่าเราต่างเป็นครอบครัวเดียวกัน มีอะไรสามารถพูดตรง ๆ ได้ ฉะนั้นข้าจะพูดตรง ๆ ...แท่งเนื้อของพี่ใหญ่หยุน กระทั่งบุตรชายของข้า หยงอันก็ยังมีของดีใหญ่โตกว่าท่าน นี่ท่านเป็นบุรุษจริง ๆ รึ?"
   
     ใต้หล้าอันดับเจ็ดขยี้เท้าแรง ๆ สองสามครั้ง ทำเอาหยุนเช่อผู้ถูกเหยียบถึงจุดสุดยอด หลั่งน้ำเชื้อออกมาเปื้อนฝ่าเท้าของใต้หล้าอันดับเจ็ด
   
     ครั้นสัมผัสได้ถึงความสกปรกจากของเหลว นางก็เหลือบตาใส่หยุนเช่ออย่างเหยียดหยาม รีบใช้เท้าตัวเองเช็ดทำความสะอาดบนกางเกงของมัน
   
     "ไม่ใช่แค่เล็กสั้นแถมยังเสร็จเร็ว ข้าไม่แปลกใจแล้วว่าเพราะอะไรองค์จักรพรรดินีปีศาจน้อยถึงถวิลหามังกรยักษ์ของสามีข้า ข้าว่านะพี่ใหญ่หยุ่น ท่านอย่าเสียเวลาร่วมรักกับภรรยาของตัวเองเลย ถึงทำไปพวกนางก็ไม่รู้สึกดีอะไร ไม่สู้ปล่อยให้สามีข้าที่เป็นชายแท้ทำแทนท่าน รับรองว่าพวกพี่สาวจะต้องรู้สึกดีจนติดใจไม่ต่างจากจักรพรรดินีปีศาจน้อยแน่นอน"
   
     ขบคำ หยุนเช่อก็ดีดผึงลุกขึ้นมายืนตรง มันมองไปที่ใต้หล้าอันดับเจ็ดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมจริงจังจนน่ากลัว
   
     "เจ้าคิดเช่นนั้นจริง ๆ ?"
   
     "พะ...พี่ใหญ่หยุน...ข้าเพียง...ล้อเล่นเท่านั้น...ข้าคิดว่า...ทำแบบนี้จะทำให้ท่านรู้สึกดีมากกว่าอมให้..."
   
     ปรากฏว่าการแสดงออกเมื่อครู่เป็นการแกล้งทำทั้งหมด เพื่อตอบสนองความพึงพอใจของหยุนเช่อ...ทว่าถึงจะเป็นการแสดง ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่ใช่เรื่องจริง
   
     "ไม่!! มาทำให้เป็นจริงกันเถอะ!!"
   
     "อะไรนะ?"
   
     ทันใดนั้น หยุนเช่อก็เริ่มสาธยายถึงรสนิยมผิดแผกและความปรารถนาของมันให้ใต้หล้าอันดับเจ็ดฟัง รวมถึงแผนการในอนาคตที่มันอยากให้เกิด
   
     ในแง่ความงดงามภรรยาของหยุนเช่อบนดาวขั้วน้ำเงินไม่ได้ด้อยไปกว่าสตรีบนแดนเทพ แต่สิ่งที่ยากลำบากในแผนการของหยุนเช่อคือมันจะหาคู่ขาคนไหนมาร่วมรักกับพวกนาง
   
    ถ้าเลือกคนจากแดนเทพ หยุนเช่อกลัวว่าช่องว่างระหว่างพลังของทั้งสองฝ่ายจากแตกต่างกันมากเกินไป อาจเกิดเรื่องไม่คาดฝันหากชายคนนั้นหลุดการควบคุม
   
    เซี่ยวหยุนจึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด แต่ปัญหาหลักของมันคือมันมีภรรยาเป็นใต้หล้าอันดับเจ็ดอยู่แล้ว
   
    แต่ตอนนี้ใต้หล้าอันดับเจ็ดได้ยินยอมและขอให้เซี่ยวหยุนครอบครองภรรยาทั้งหมดของมัน แน่นอนว่าหยุนเช่อต้องมีความสุขอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ มันรอที่จะยกพวกนางใส่พานให้คนอื่นมานานนม ขอแค่เซี่ยวหยุนชี้นิ้วเลือก หยุนเช่อย่อมไม่ลังเลที่จะเปิดห้องนอนของคนรักให้มันเข้ามาเชยชมตามใจชอบ
   
   

มา