ครั้งหนึ่ง ณ ร้านคาราโอเกะ [ Part 09 ] ตอนที่ 155 เรื่องเล่าทะเลดาว ตอนที่ 5

[หมูส่ายแว่น]

สวัสดีครับ สวัสดี ร้านเกะมาละครับ

ยินดีต้อนรับสมาชิกร้านเกะท่านใหม่ๆด้วย

ขอต้อนรับเข้าสู่ ทะเลดวงดาว ครับ

แล้วก็ขอบคุณสำหรับลูกค้าผู้ที่มาเยี่ยมร้านเกะตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึงปัจจุบัน

รู้สึกขอบคุณมากๆเลยคร๊าบบบบบบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์จริงๆครับ  ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด

และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ  มันเป็นกำลังใจอย่างดี

อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้

ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ

เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมา

ปล. สำหรับท่านที่ต้องการอ่าน ซีรีย์คาราโอเกะ หรือ ทุกซีรีย์ย้อนหลัง




สามารถคลิกที่ภาพ เพื่อวาร์ปไปห้องสมุดนายโทนได้เลยครับ

ปล.2 สำหรับใครสมาชิกใหม่ที่พึ่งสมัครเมมยูซเซอร์เข้ามาแล้วพออ่านเรื่องนี้แล้วอยากอ่านต่อก็ง่ายๆครับ
ตามภาพเลย ขั้นตอน 1 2 3  แต่ระวังการคอมเมนต์ไว้ให้ดีๆ อย่ามาแต่ อีโม นะ






ปล.3 ท่านสามารถแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมหลังอ่านจบด้วยการดูที่มุมขวาล่างของคอมเมนต์ที่ท่านแสดงความคิดเห็นไว้

เลือกที่เพิ่มเติมและเลือกแก้ไข

★★★★★★★★★★★

ความเดิมตอนที่แล้ว

คืนนั้นก็กะว่าจะเล่นจ้ำจี้กับพี่โทนอีกซัก 2 รอบ 3 รอบแหละ
แต่ว่าพ่อทศโทรมาว่าให้ไปเยี่ยมคุณแม่อรด้วย
ดาวก็เลยต้องเปลี่ยนแผนละ นอนดีกว่า
ตอนเช้าจะได้ตืนเร็วๆไปทานมื้อเช้าร้านคุณอาร์ม
และจะได้แวะหาซื้อของไปเยี่ยมคุณแม่อรด้วย

พอเช้ามาก็พอกันมาทานมือเช้าแหละ
วิวก็ดี บรรยากาศเย็นๆ อาหารก็อร่อย
แต่ว่าอยู่ดีๆพี่โทนก็ พรืดดด พ่นน้ำออกมา

★★★★★★★★★★★

นายโทนไดอารี่ 155
ทะเลดาว ตอนที่ 5

พรืดด เลยจริงๆ แล้วคนที่โดนละอองน้ำไปตรงๆก็คือคุณอาร์ม จนคนข้างๆถึงกับตกใจ ดาวเองก็ตกใจเหมือนกันที่อยู่ดีๆก็คุณแม่อรของพี่โทนเลย แล้วอยู่ดีๆแม่อรท่านก็พูดว่า มันน่าแปลกนะลูกชาย โทรศัพท์แม่ตั้งแต่เมื่อวานจนถึงเมื่อกี้ ยังไม่เห็นมีเบอร์หนูขึ้นมาหน้าจอแม่เลย มันแปลกนะ

เอาแล้วไงดาวฟังแล้วรู้เลยล่ะว่ามาแนวไม่พอใจแน่ๆ แล้วอยู่ดีๆพี่โทนก็นั่งลงกับพื้นเลย นั่งลงแบบคนญี่ปุ่นอ่ะนั่งพรึ่บแล้วบอกว่าขอโทษครับแม่อร ไม่อยากรบกวนน่ะครับเลยไม่ได้โทรไปหา แล้วคุณแม่อรก็บอกว่าคนที่จะบอกว่ารบกวนหรือไม่รบกวนคือแม่นะ แต่ที่น่าน้อยใจคือลูกชายไม่ได้คิดถึงนี่สิ่

โอ้โหมาแนวดราม่าเลยทีนี้ แล้วดาวก็เหวอเลยทีนี้ทำตัวไม่ถูกเลย พอนึกขึ้นได้ก็รีบนั่งท่าเดียวกับพี่โทนเลยล่ะไม่อยากยืนค้ำหัวมาก แต่ว่าคุณอาร์มบอกเอ่อคุณดาวครับไม่ต้องนั่งครับลุกๆ ให้มันโดนเทศน์ไปคนเดียว แล้วพี่โทนก็เงยหน้ามามองคุณอาร์ม คุณอาร์มบอกว่าพี่เตือนแล้วนะว่าให้โทรหาแม่ ก่อนหน้านั้นน้า ( ชื่อแม่เล็กพี่โทน ) เขาก็เปรยๆมาแล้วหน่าว่าให้โทรหาน่ะ

พี่โทนก็ยิ่งคอตกเลย อ้าวดาวฟังแล้วก็อื่ออ ไม่รู้จะทำยังไง เพราะดาวเองก็เปรยๆเหมือนกันว่าโทรหาแม่อรดีกว่านะ แต่เมื่อวานเพราะบรรยากาศพาไปด้วยเลยนั่งกันเพลินๆเลย ไม่ได้โทรหรือเตือนพี่โทนต่อเลย แล้วตอนนี้แม่อรของพี่โทนท่านนั่งไขว่ห้างบนเก้าอี้โซฟาข้างๆ แล้วมีพี่โทนนั่งสำนึกผิดอยู่

แต่เอาตรงๆนะสิ่งที่ดาวยังติดค้าง ยังคาใจคือทำไมพี่โทนต้องนั่งแบบนั่น คือดาว งง มาก ทำไมนั่งท่านั้นคือนั่งแบบญี่ปุ่นเลยนะทุกคนให้คิดภาพตามแบบนั่งลงเหมือนคนที่กำลังสำนึกผิดน่ะ


ท่าทางและท่าทีของคุณแม่อรคือข่มแหละ แต่ไม่รู้ว่าทำไม ดาวกลับรู้สึกว่าท่านไม่ได้ข่มแต่อย่างใด เหมือนคุณแม่คนนึงที่กำลังน้อยใจมากกว่า อาจจะเพราะพี่โทนที่ทำตัวหงอด้วยแหละมั้ง แต่ดาวไม่ได้รู้สึกว่าคุณแม่อรนั้นใจร้าย

แต่พี่โทนคนเก่งของดาวนี่สิ่หงอยเลย... คุณแม่อรพูดว่ามาเที่ยวที่นี่ แต่ไม่ติดต่อหาแม่เลยนะ ถ้าอาร์มไม่บอกแม่ แม่คงไม่ได้มาเจอหนูใช่มั้ยลูก... หนะ.. หนูเหรอ เง้ออออ แม่อรเรียกแทนพี่โทนว่าหนูเหรอ ดาวหันไปมองคุณอาร์ม ซึ่งตอนนี้พยายามกลั้นขำเต็มที่เลย

พี่โทนเขาบอก เอ่อ.. แม่เล็กครับ คือว่า... อย่าเรียกผมว่า " หนู " เลยครับ แม่อรถามว่าทำไมจะเรียกไม่ได้ หรือ ไม่พอใจหรือเปล่าโทน พี่โทนก็เงียบบอกเปล่าครับ.... ตอนนั้นคนก็เริ่มมองแล้วนะ จนคุณแม่อร บอกว่า เอาล่ะไปคุยกันที่บ้านแม่ดีกว่า

พี่โทนก็บอกเอ่อ ไม่รบกวนแม่ ตึ้ง !!! อยู่ดีๆ แม่อรก็ลุกขึ้น จังหวะยืนและย่ำเท้า เลยมีเสียง คงเพราะเป็นพื้นไม้ด้วยแหละเสียงเลยดังกว่าปกติ คุณแม่อรพูดว่า ให้ตามมาไม่ได้ให้คัดค้านนะ  อย่าดื้อเหมือนพี่ทิพย์ให้มันมากหรือจะให้แม่ต้องรายงานกับย่าว่าหนูดื้อ


พี่โทนแบบไม่ครับ ไม่ขัดข้องอะไรเลยครับแม่อร แล้วพี่โทนก็ลุกขึ้นพรวดไปประคองแขนแม่อร แล้วบอกแม่อรเดินระวังๆนะคร๊าบ คือท่าทาง และ ท่าทีดูกลายเป็นคนละคนเลย จนคุณอาร์มหัวเราะหลุดออกมาเลย พอพี่โทนเดินลับคาไป ลูกน้องคุณอาร์มที่มาด้วยก็บอกว่า... ยังกลัวแม่ย่าจับใจเหมือนเดิมเลยนะครับ

คุณอาร์มหัวเราะแล้วบอกนั่นสิ่นะ แล้วบอกเอ้อ โทรบอกที่บ้านด้วยนะว่าไอ้โทนจะไปบ้าน ตอนนั้นดาวยืนอึนเลย... ไปไงต่อดีล่ะ เหมือนกลายเป็นคนนอกเลย ตอนนั้นคุณอาร์มก็บอก คุณดาวเชิญครับ ดาวก็บอกเอ่อ ดาวกลับไปรอที่โรงแรมดีกว่าค่ะ

คุณอาร์มบอกว่า ไม่ได้หรอกครับ ไม่งั้นผมโดนไอ้โทนเชือดแน่ๆ คุณอาร์มผายมือ ดาวก็เดินลงไปตามปกติ ลงมา... โอ้โห
. อะไรเนี่ย รถเก๋งสีดำ  3 คันจอดอยู่หน้าร้าน คือรถจะจอดด็ไม่แปลกนะ แต่ 3 คันยี่ห้อเดียวกัน พอมองใกล้ๆก็รุ่นเดียวกันอีก ยี่ห้อดาว 3 แฉก S Class

พี่โทนเหมือนเดินมาส่งคุณแม่อรขึ้นรถ แล้วก็เดินมาหาดาวมเขาจับมือดาวไว้ แล้วบอกไปบ้านแม่อรกันสักเดี๋ยวนะดาว ดาวก็ถามว่า ดาวไปได้เหรอ พี่โทนตอบทันทีว่าได้ดิ่ แว๊ปนึงผู้ชายใส่ชุดซาฟารีสีเทาก็เดินมาบอก คุณโทนเชิญคันนี้ครับ

มาแนวนี้พนักงานขับรถแน่ๆ พี่โทนพยักหน้า แล้วเปิดประตูให้ดาวขึ้นก่อนเลย ดาวก็อื่อออ รถแพงด้วยต้องค่อยๆขึ้น หูยย เบาะนุ่มมากกเลย หันไปทางขวาก็วิวทะเล... พี่โทนก็ขึ้นมานั่งข้างเลยนะ แล้วพี่โทนเข้ามาจุ๊ป อ้าวไม่ใช่พี่โทนเข้ามากระซิบใกล้ๆ แล้วบอก... เดี๋ยวหาทางชิ่งกันเถอะ

ดาว.. ก็อื้อพี่โทนว่าไง ดาวก็ว่างั้น แต่ว่าก้อกๆๆ  เสียงเคาะรถดังขึ้น แล้วคุณอาร์มก็พูดว่า แหม่ๆ วางแผนชิ่งสิ่นะน้องชาย แล้วคุณอาร์มก็ขึ้นมานั่งข้างๆคนขับ พี่โทรก็บอกเอ้าเฮ้ยพี่อาร์มไปนั่งรถตัวเองดิ่ คุณอาร์มบอกก็เนี่ยรถพี่

พี่โทนกำหมัดเลยมั้งเนี่ย คุณอาร์มก็บอก วีรกรรมเก่าๆที่เอ็งทำไว้คิดว่าพี่ลืมหรือไง นั่งไปด้วยกันนี่แหละ อะ อ้าว พี่โทนไปทำไรมาอีกเนี่ย พี่โทนเหมือนจะหมดหนทางชิ่งแล้วล่ะ รถก็แล่นออกไป หูยย วิวดีมากๆอ่ะตอนนี้ แต่ .. อดเดินเหยียบทรายตอนเช้าเลยอ่ะ แต่ช่างเถอะ แค่พี่โทนอยู่ด้วยก็พอแล้วๆ

แล้วโชว์เฟอร์ก็พูดขึ้นมาขณะรถแล่นว่า โตขึ้นเยอะเลยนะครับคุณโทน ไม่เจอกัน สองสามปีเอง ตั้งแต่ที่หมู่บ้านใช่มั้ยครับ พี่โทนก็บอกว่าแต่ลุงยังดูหนุ่มอยู่เลยนะครับ โชว์เฟอร์ก็หัวเราะเบาๆ คุณอาร์มบอกว่าโตอะไร๊ ยังเป็นไอ้เด็กน้อยอยู่วันยังค่ำ มีที่ไหน๊ไปอัดลูกชายของชิบะกรุ๊ปจนหัวทิ่ม

พี่โทนเขามองช่วยไม่ได้นี่หว่า ก็มัน... พี่โทนเงียบไปไม่ถึงวินาที เขาก็พูดเอาเฮ้ยพี่อาร์มรู้เรื่องนี้ได้ไงเนี่ย คุณอาร์มหัวเราะแล้วบอกว่านั่นไงล่ะ ไอ้เด็กน้อยเอ๊ย อ้าวคุยเรื่องไรกันเนี่ย แล้วพี่โทนก็ถอนหายใจ แล้วถามขึ้นมาว่า คงไม่คิดจะกักตัวผมไว้นานหรอกนะพี่อาร์ม ผมจะพาดาวไปเที่ยว

โอ๋ยย ใจละลายหมดแล้วเนี่ยพ่อคุณ รถเริ่มออกจากพื้นที่ทะเล.. ดาวก็เสียดายแหละ แต่ทำไงได้ พี่โทนเขาจับมือดาวไว้ไม่ปล่อยเลยนะตอนนั้น คุณอาร์มก็พูดขึ้นมาว่า แต่เอาเถอะกับไอ้ชิบะไรนั่นมันก็แค่เด็กน้อยหอยสังข์ โดนตบซักทีก็ดีเหมือนกัน ได้ข่าวว่าช่วงนี้บริษัทปั่นป่วนใหญ่เลยหนิ


พี่โทนบอกผมไม่รู้หรอกพี่อาร์ม แต่ว่าหลังจากงานเซ็นสัญญางานผมก็โคตรจะเยอะเลย ไม่ได้ตามข่าวฝั่งนู้นเลย พี่อาร์มบอกเออๆช่างมันแล้วกันแต่ว่าเดี๋ยวไปที่บ้านก่อน พ่อกับแม่รอเจออยู่เนี่ย พี่โทนแบบเท้าค้างแล้วมองหน้าตาตลอด แต่ว่าดาวเห็นนะว่าทำหน้าตาบุ่ยๆเหมือนเด็กงอแงอ่ะ น่ารักดี คุณอาร์มก็บอกเฮ้ยๆ ไปบ้านแม่สักครั้งจะเป็นอะไรไป นี่ก็ไม่ได้มาตั้งแต่ตอนเรียนมหาวิทยาลัยเลยหน่า เวลาเที่ยวมีเยอะแยะ พรุ่งนี้พี่ให้คนไปส่งที่หอพักตอน 6 โมงเย็นก็ได้สบายๆน่า พี่โทนเขาก็เลยบอกว่าจะบ้าเหรอพี่ ผมขับรถมา คุณอาร์มก็หัวเราะแล้วบอกว่าเอาน่าๆ

แล้วพี่โทนก็บอกว่าหวังว่ามันจะไม่อลังการมากนะพี่อาร์ม คุณอาร์มก็เงียบเลย จนพี่โทนที่นั่งบุ่ยๆอยู่ก็ถึงกับสะดุ้งตัวไปเกาะหลังเบาะคุณอาร์มแล้วบอกว่า เฮ้ยพี่อาร์มที่เงียบนี่แสดงว่าผมพูดถูกใช่มั้ยเนี่ย คุณอาร์มบอกไม่รู้เว้ย ไม่รู้ๆ แล้วพี่โทนก็หันไปถามคนขับว่า ลุงตกลงที่บ้านนี่เอาอีกแล้วใช่มั้ย

ลุงขับรถก็บอกว่าคุณโทนอย่าถามผมเลยครับ พี่โทนก็บอกพี่อาร์มจะตอบผมดีๆหรือจะให้ผม สลีปเปอร์โฮล คุณอาร์มบอกเฮ้ยๆอย่าทำพี่เลย พี่ง่วงนอนพี่นอนก่อนนะ ตอนนี้ดาวเห็นนะ เห็นแค่เด็กคนนึงกำลังงอแงอ่ะ น่ารักดี ต่อให้พี่โทนจะทำตัวเท่ จะเก่งแค่ไหน แต่ทุกคนอย่าลืมนะว่าเขาก็แค่เด็กอายุ 23 ขวบคนนึง

รถที่ดาวนั่งแล่นออกมาที่ถนนใหญ่ แล้วก็ขับไปทางไหนดาวก็ไม่รู้หรอกนะทุกคน พี่โทนกลับมานั่งจับมือดาวอีกครั้ง ดาวจับมือพี่โทนไว้แล้วบอกว่าไม่เป็นไรเนอะพี่โทน เวลาเที่ยวมีเยอะแยะเลยไปบ้านคุณแม่อร แปปเดียวเอง คุณอาร์มที่เงียบๆมาสักพักก็พูดว่า ใช่ๆอย่างที่คุณดาวพูดแหละน้องชาย แปปเดียวเอง แล้วพี่โทนก็สวนไปว่าไปแปปเดียวมันไม่ใช่ปัญหาเว้ยพี่อาร์ม แต่ปัญหาคือ.. ไอ้ห้องนั้น ! 

พอพี่โทนพูดแบบนั้นคุณอาร์มหัวเราะลั่นเลย พี่โทนถึงกับกุมหน้าเลยตอนนั้น ห้องไรง้ะอยากรู้แล้วเนี่ย ! โอ๋ยทำไมดาวกลายเป็นคนอยากรู้อยากเห็นแบบนี้นะ รถแล่นมาสักพักดาวรู้สึกว่าเหมือนนั่งรถแล้วหนักๆที่หลัง มันเป็นอาการแบบว่ารถขึ้นเนินสูงน่ะ คือเข้าใจที่ดาวบอกใช่มั้ยทุกคน

แปปเดียวแหละและก็มาถึงประตู บ้า ไม่ใช่ประตูแล้ว นี่มันประตู้ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  ประตูบ้านน่าจะสูงราวๆ 2 เมตรหรือเกือบๆ 3 เมตรนี่แหละ ลวดลายอะไรช่างมันเถอะ พี่โทนกุมหัวเลยแล้วบอกเฮ้อออ ดูทรงแล้วไม่รอดแน่ๆ แล้วพี่โทนก็กุมมือดาวไปจูบทีนึงแล้วบอกว่าไม่ต้องเกร็งหรือตกใจนะดาว ดาวก็งงว่าคืออะไร แล้วที่ดาวหันไปเห็นดาวเห็น รปภ กำลังวอประสานงานอะไรนี่แหละ

พอประตูเปิดแอดดดด รถแล่นเข้าไป โอ๊ยนี่มันอะไรเนี่ย แค่เห็นความเงาวิบวับที่หน้าบ้านดาวก็รู้เลยว่าไม่ธรรมดาแล้ว เอาหินอ่อนมาทำซุ้มประตูแบบนี้คนธรรมดาที่ไหนเขาทำกันเนี่ย ! พอรถจอดนะ ดาวก็เกร็งเลย แล้วประเด็นคือมีคนยืนรอต้อนรับด้วย คุณอาร์มน่ะลงไปก่อน พี่โทนถอนหายใจแล้วบอกดาวว่า ดาวพี่ยังเป็นพี่คนเดิมนะ เป็นลูกชาวสวนเหมือนเดิมนะ ดาวก็พยักหน้า แต่บอกตรงๆ ไม่รู้เรื่องเลยตอนนั้น


พอลงจากรถมา... นี่มันหนัง มันละครชัดๆ มีคนยืนรอต้อนรับอยู่ แล้ว 2 ฝั่งด้วยนะ โอเคแหละอาจจะไม่ใช่สูทดำเหมือนบ้านอิซานางิ แต่การมีคนมายืนต้อนรับแบบนี้ ดาวทำตัวไม่ถูกเลย พี่โทนอ่ะจับมือดาวไว้ แต่ตอนนั้นบางอย่างในใจดาวบอกมันบอกว่าให้ปล่อยก่อน ดาวกระซิบพี่โทนๆปล่อยมือแล้วเดินปกติกันก่อนมั้ย

พี่โทนบอกเหรอ ไม่โกรธแน่นะ ดาวบอกอื้อๆ แค่นี้ดาวก็ตื่นเต้นจะตายอยู่แล้ว ถ้าเดินจับมือเดี๋ยวดาวเป็นลม พี่โทนบอกอ่ะตามใจงั้นเดินตามพี่มานะ ดาวบอกอื้อ แล้วคุณแม่อรก็เดินมาหาพี่โทนแล้วบอกว่า ป่ะลูกแม่เข้าบ้านก่อน แล้วคุณอรก็เดินไปพร้อมกับพี่โทน คือถ้าเป็นละครซีนนี้ต้องเป็นแบบว่านางเอกโดนเมินใช่มั้ย

แหม นางเอก #หมิว
นางเอก อยู่นี่คร่า #เตยนางเอกนัมเบอร์วัน

เบื่อพวกแจมจังเนอะแย่ๆ มาต่อกันทุกคน คือต้องเสียใจนะถ้าตามบทละคร แต่สำหรับดาวอ่ะ ดาวคิดในใจว่าหูย ดีแล้วค่ะอย่าพึ่งหันมาสนใจดาว พี่โทนเขาเดินไปพวกคนที่ยืนรอต้อนรับก็ โทนสบายดีมั้ย โตขึ้นเยอะเลยนะโทน แล้วพี่โทนก็ครับๆ ผงกหัวครับๆ สบายดีน่ะครับ แล้วพี่โทนก็เรียกชื่อทุกคน

แล้วไอ้ที่น่ากลัวคือพอเข้ามาในโซนบ้าน อ้อดาวไม่ได้บอกสิ่นะว่าเมื่อกี้น่ะ แค่โซนรับรถ บ้านคุณแม่อรโคตรใหญ่ โห นี่ดาวมาเที่ยวพัทยาหรืออะไรเนี่ย พอเข้ามาก็เจอพวกน่ากลัวๆ ยืนทักทายสวัสดีครับคุณโทน พี่โทนกุมขมับเลยแล้วบอกพี่อาร์มไหนบอกไม่อลังการไง คุณอาร์มก็เดินไปกอดคอแล้วบอกว่าน้องพี่กลับมาทั้งทีแหม ๆ ๆ ก็ย่าเขาไม่ยอมให้ไปที่บ้านสวนนี่หว่า

ย่า... ย่าพี่โทนน่ะเหรอ แล้วไหงไม่ยอมให้ไปที่บ้านสวนเนี่ย ช่างเถอะๆ แล้วคือคนงาน คนดูแลบ้านเนี่ย หลายคนเลยนะ ซึ่งคุณไฮโซหมิวบอกว่าเยอะกว่าบ้านนางอีก คนรับใช้ในบ้านก็เดินมาเหมือนรู้หน้าที่มากๆ คุณแม่อรบอกว่า ไปแจ้งคุณผู้ชายว่าโทนมาถึงบ้านแล้ว แต่พี่โทนบอกว่าอย่ารบกวนคุณอาเลยครับ แต่คุณแม่อรเขาไม่ฟังเลย

พอคุณแม่อรไป พี่โทนถึงกับถอนหายใจยาว ยาวววววว เลย คุณอาร์มก็หัวเราะแล้วบอกเฮ้ย ไรเนี่ย แค่นี้เหนื่อยเหรอ พี่โทนเขามองคุณอาร์มแล้วพูดขึ้นมาว่า คุณอาเขาอยู่ที่เรือนหลังบ้านไม่ใช่เหรอ ไม่น่าไปตามเลยเกรงใจ คุณอาร์มบอกว่า เฮ้ย เอ็งพูดเหมือนไม่รู้นิสัยแม่พี่อย่างงั้นน่ะ พี่โทนเขาเกาหัวแกร่กๆเลย ตอนนั้นพี่โทนมองซ้าย มองขวา แล้วบอกว่า พี่แอนไม่อยู่ใช่มั้ย


คุณอาร์มบอกอื้มไปเที่ยวตั้งแต่เมื่อวาน วันนี้ไม่น่ากลับหรอก พี่โทนถอนหายใจแล้วบอกว่าไม่อยากมาก็เพราะแบบนี้แหละ ขี้เกียจปะทะฝีปากกัน คุณอาร์มบอกเอาน่าๆ แต่พี่โทนมองหน้าคุณอาร์มแล้วบอกว่า ถ้ามีแบบตอนนั้นอีกผมไม่ทนแล้วนะ คุณอาร์มเงียบแล้วบอกอื้มเดี๋ยวพี่ห้ามเอง

ในใจดาวอ่ะเริ่มคิดละว่ามีเรื่องแน่ๆ sense มันบอก และคนชื่อแอนดาวเองก็เดาไว้ว่าน้องสาวคุณอาร์มแน่ๆล่ะ โห !!!  พอคุณอาร์มพาเดินเข้ามาข้างใน ดาวก็ได้รู้จักกับคำว่าบ้านเศรษฐีของแท้เลยล่ะทุกคน คือคำนิยามว่าบ้านรวยที่เดาโดนเป่าใส่หัวโดน โดนทำให้เห็นมาตั้งแต่เด็กๆมันก็คือจากละครนั่นแหละ

บ้านคนรวยต้องมีสระว่ายน้ำ บ้านคนรวยต้องมี2 ชั้น บันไดต้องโค้งๆนิดนึง นั่นแหละบ้านคนรวยที่ดาวเข้าใจ แต่ว่าพอเข้ามาโซนข้างในคือแบบไม่ใช่เลย เหมือนดาวหลุดไปอีกโลกนึงเลยนะ พอเข้ามาต้นไม้สูงๆเอย ต้นไม้สวยๆเอย มันถูกจัดวางไว้สวยงามมากๆ อาจจะพูดคำนี้แล้วไม่ค่อยดีเท่าไร แต่รูปแบบการของที่นี่สวยกว่าบ้านสวนอีก แต่ก็เข้าใจได้ว่านั่นคือสวน แต่ที่นี่คือสวยมากๆเลย

ดาวที่เคยคิดว่าต้นไม้มันก็เหมือนๆกันหมด แต่นี่ไม่เลยต้นไม้สูงต่ำสลับกัน เล่นเฉดสลับสี เขียวอ่อน เขียวเข้ม มีไม้พุ่มสีต่างๆตัดกับสีเขียวอีก สวยงามจนบรรยายไม่ถูกเลยล่ะทุกคน ถึงจะเป็นแค่พื้นที่เล็กๆแต่ก็ทำดาวพูดไม่ออกเลย คุณอาร์มกับพี่โทนก็เดินนำหน้าไป คุณอาร์มกอดคอพี่โทนแล้วบอกว่า เป็นไงไอ้น้องสวนน่าอยู่มั้ย

ตอนนั้นพี่โทนหันกลับมาหาดาว และ ยกมือมาเฉยๆดาวก็รู้แหละว่าต้องเดินไปหา คุณอาร์มกอดคอพี่โทนข้างนึง ส่วนอีกฝั่งนึงพี่โทนก็จับมือดาวไว้ พี่โทนถามว่าแล้วคุณอาล่ะพี่ พี่อาร์มบอกพ่อพี่ช่วงนี้อยู่แต่เรือนหลังเล็กว่ะ พี่โทนก็เลยบอกว่า อ่อก็หน้าฝนนี่หว่า อาเขาชอบอะไรแนวๆนั้นด้วย ดาวก็งงคือไรหว่า แล้วพี่โทนเหมือนรู้ใจดาวจังเลยอ่ะ

เขาบอกว่า พ่อพี่อาร์มเขาชอบนอนฟังเสียงฝน การฟังเสียงน้ำไหล ฟังเสียงฝนมันช่วยให้จิตใจปลอดโปร่งน่ะดาว ตอนนั้นสาวรับใช้ในบ้านของคุณอาร์มก็ยกถาดน้ำเดินมาพอดี คุณอาร์มเลยชวนนั่งตรงนั้นแหละ มันมีที่นั่งอยู่เดินไปอีกนิด พี่โทนนั่งปุ๊ปแล้วขยับลุกขึ้นมองทันทีและพูดว่า เฮ้ยพี่อาร์ม เอามาทั้งต้นเลยเหรอ


คุณอาร์มมองแล้วหัวเราะแล้วบอกเฮ้ยๆ มาจากต่างประเทศไม่ได้เอามาจากบ้านเรา พี่โทนก็เลยนั่ง ตอนนั้นดาวก็งง คือไรง่ะ... อือ พอมองคุณอาร์มดีๆเขาเป็นลูกครึ่งเปล่านะ คือหน้าตาดีนะ ผิวดี แต่ดาวมองยังไงก็ไม่น่าใช่ไทยแท้ๆแหละ  แล้วตอนนั้นคุณแม่อร บอกว่าไปในบ้านกันดีกว่า หนูไม่ได้เข้าไปข้างในนานแล้วนะ ป่ะๆ แล้วคุณแม่กรก็จูงมือพี่โทนไปเลยอ้ะ

พี่โทนหันกลับมาทำหน้าเหวอๆเลย คุณอาร์มก็บอกเชิญครับคุณดาว ดาวก็เดินตามไปแล้ว โห !!!! ไม่รู้ต้องโหอีกกี่รอบเนี่ย บ้านสวยมากเลย สไตล์การแต่งบ้านคือทำให้ดาวรู้สึกว่า อินเตอร์อ่ะแต่กลิ่นความเอเชียนี่มาเต็มเลย พอเดินไปที่ห้องๆนึงตรงบริเวณชั้น 1 พี่โทนชะงักแล้วบอกว่าไม่นะ ไหนบอกไม่มาไงพี่อาร์ม คุณอาร์มบอกเอาน่าๆ

พี่โทนเสียอาการหนักเลย จนดาวสงสัยมากๆๆๆ ว่าในห้องนั้นมีอะไร พี่โทนบอกไปห้องอื่นกันดีกว่าม๊าง แต่คุณอาร์มเปิดพรวดเข้าไป แล้วในห้องมี แต่อะไรเนี่ย !!!! มีพวกกรอบรูปเยอะเลยเนี่ย พอดาวหันไปมองพี่โทนเนี่ย เขาหลบตาเลย เกิดอะไรขึ้นเนี่ย


แล้วตอนนั้นพี่โทนก็เฮ้ยย !!! ดาวหันไปมองคือตอนแรกก็ตกใจเหมือนกัน นึกว่าคนลอยอยู่ แต่ไม่ใช่อ่ะ มันคือชุดกีฬา พี่โทนพูดว่า ชุดยูโดผมมาอยู่นี่ได้ไง พี่โทนพูดแล้วเดินเข้าไปแล้วจับชายเสื้อ แล้วบอกนี่ไง จินชิ ปักว่าพระอาทิตย์เนี่ย ดาวเดินเข้าไปดูก็เห็นอักษรตัวนึงนั่นแหละ





อ่านว่าอะไรไม่รู้ แต่แปลว่าพระอาทิตย์ ( ตะวัน ) เหรอเนี่ย คุณแม่อรเดินเข้ามาพอดี พร้อมกับกรอบรูปอันนึง แล้วพูดอาร์มติดตรงไหนดีลูก คุณอาร์มรับมา ตอนแรกอ่ะดาวก็ไม่รู้หรอกคืออะไร แต่ว่าด้วยปฏิกิริยา ภาษากายของพี่โทน ที่กุมขมับและหลบหน้า แสดงว่าต้องมีอะไรแน่ๆ


ดาวเพ่ง ๆ ๆ ๆ ๆ  อ้าววว ชุดสูทสีดำ ผมสีขาวเงิน ใส่ mask ปิดหน้า ดาวหันควั่บ ควั่บ ควั่บ อ้าวพี่โทนนี่นา คือเป็นรูปข่าวของพี่โทนอ่ะ คุณแม่อรเขาตัดอัดใส่กรอบอย่างดีเลย  คุณอาร์มก็บอกมุมนี้เลยครับแม่ ๆ ๆ  แล้วคุณอาร์มหลุดเลย ดูดี๊ด๊ามาก


ส่วนพี่โทนของดาวยืนกุมขมับเลย และยังยังไม่แค่นั้น เพราะคุณอาร์มเดินมาหาดาวและบอกว่า คุณดาวครับอยากดูเพิ่มมั้ยครับ พี่โทนบอกไม่รบกวนดีกว่าพี่  คุณอาร์มบอกเฮ้ยนิดหน่อยเอง ตอนนี้ดาวคิดว่ามีเรื่องสนุกๆแล้วล่ะ

คุณอาร์มเดินนำทางดาว แล้วบอกว่านี่ไงครับ น้องชายคนเก่งตอนอายุ 3 ขวบ เด็กคนอื่นถือของเล่นแต่ไอ้เด็กคนนี้ถือกระบองสองท่อน นี่ครับๆ ดูนี่ ตอนเด็กๆ พวกผมเรียกกันว่าน้องหงอคง ดาวถามทำไมเหรอคะ

คุณอาร์มบอกจับตัวยากครับ เดี๋ยวแว๊ปนั้นแว๊ปนี้ไวยังกับปรอท นี่ครับๆๆ ตอกย้ำ คุณอาร์มก็หยิบรูปที่ตั้งไว้มาให้ดูคือรูปถ่ายเก่าๆเลยนะ แล้วภาพคือแบบ เง้ออ ไรเนี่ย คือภาพก็ไม่ได้ชัดเจนนะ ยังมีตัวเลขสีส้มๆติดอยู่ในภาพเลย คือเป็นภาพพี่โทนเขามีอะที่รัดเกล้าบนหัวอ่ะ แล้วมีท่อประปาเอามาทำเป็นกระบองอ่ะ คุณแม่อรบอกว่าตอนนั้นชอบเอากระดาษแข็งสีเหลืองไปตัดเป็นมงคลรัดเกล้าจำได้มั้ยอาร์ม คุณอาร์มบอกใช่ๆๆ แล้วมาขอตังส์ไปซื้อท่อ pvc สีเหลืองเอามาทำเป็นกระบองด้วย

คือเหมือนจะอำจะแกงกันนะ แต่ว่าไม่ใช่เลยทุกคนท่าทางของพี่อาร์ม รวมถึงคุณแม่อรน่ะยิ้มไม่หุบเลย ส่วนพี่โทนก็กุมขมับเลย แล้วคุณแม่อรบอกดูนี่ๆๆ รูปตอนโทนหัดเล่นยูโดตอน 10 ขวบ ดาวก็ถาม 10 ขวบ พี่โทนฝึกยูโดตั้งแต่ 10 ขวบเลยเหรอคะ คุณแม่อรพยักหน้าอื้มๆใช่จ้ะ ตอนนั้นป้าก็คัดค้านนะ เพราะมันเจ็บตัว แต่โทนงอแงจะเล่นให้ได้เลย วันแรกก็ร้องไห้กลับบ้าน ตบเบาะจนมือบวม

พี่โทนก็กุมหน้าเลยตอนนั้นบอกแม่อร พอเถอะคร๊าบ พอเถอะ แล้วคุณอาร์มบอกนี่ๆๆ คุณดาวดูนี่สิ่ ตอนแข่งแมทช์แรกตัวกะเปี๊ยกเดียว ดาวก็รีบดูเลยไหน ๆ ๆ ๆ ๆ ง๊า ตัวเล็กจี๊ดเดียวจริงด้วยยยยย แล้วคุณอาร์มก็พามาดูตรงอีกที่นึง คือเป็นเหมือนบอร์ดกระดาน แล้วเป็น เว่อออออออออออออออออออออออออออออออออออ  มีพวกเหรียญรางวัลแขวนเต็มเลยทั้งเหรียญทอง เหรียญเงิน เหรียญทองแดง

แล้วคุณแม่อรก็บอกดูสิ่ ใจสู้น่าดูมีแต่คนตัวใหญ่กว่า แล้วที่ไหนนะโทนหนูไปแข่งที่ไหนนะลูก พี่โทนตอนนี้คือก้มหน้าก้มตาเสียอาการสุดๆ คุณอาร์มบอกว่า แมทช์ CU ครับแม่ แข่งที่จุฬาฯ คุณแม่อรบอกใช่ๆ ตอนนั้น  แม่อรบอกว่าเฮ้อ แพ้ราบคาบเลยนะเนี่ย แม่เองก็ลุ้นแทบแย่

ดาวก็ถามว่าแพ้เหรอคะ คุณอาร์มบอกยับเลยล่ะครับ ขึ้นไปยืนได้ไม่ถึงนาทีโดนทุ่มโป้งเดียวแพ้เลย คุณอาร์มพูดว่าแต่ก็เก่งแล้ว เด็กอายุ 13 ไปแข่งกับเด็กมหาวิทยาลัย แรงจะไปสู้ได้ยังไง ดาวก็งง ดาวถามไปว่าอ้าวทำไมพี่โทนไปแข่งได้ล่ะค่ะ อายุห่างกันตั้งขนาดนั้นน่ะ ไม่ได้มีแบ่งเป็นรุ่นอายุเหรอคะ

คุณอาร์มบอกโทนอธิบายหน่อยดิ่ พี่โทนที่ก้มหน้าก้มตาหลบก็บอกว่า CU มันเป็นแมทช์แข่งสำหรับนักกีฬายูโดหน้าใหม่ แข่งได้เฉพาะสายขาวกับเขียว อายุไม่เกี่ยวหรอกแต่คงไม่เกินมหาวิทยาลัยมั้ง ดาวก็อ้าวววว พี่โทนเขาก็บอกว่าพี่แข่งอย่างเดียวไม่ได้รู้กติกาหรอกตอนนั้นน่ะ โอยพี่อาร์มพอเถอะ พี่โทนเขาบ่นๆๆ น่าร๊ากอ่ะ

คืออธิบายงี้นะทุกคนผนังตรงหน้าดาวอ่ะ มันจะเหมือนบอร์ดลักษณะสี่เหลี่ยมผืนผ้า แบ่งเป็น 3 ช่อง เหรียญทอง เงิน ทองแดง แล้วก็จะมีเหรียญรางวัลแขวนไว้ตรงนั้น แล้วมีบานเลื่อนกระจกปิดกันฝุ่น พี่โทนกุมขมับเลยแล้วบอกว่า พี่เองก็ไม่คิดว่าแม่อรจะไปเอามาจากบ้าน แม่อรพูดว่าก็บ้านหนูไม่มีที่แขวนโชว์นี่ลูก แม่ก็ขอพี่ทิพย์แล้ว เอามาทำให้มันเป็นระเบียบซะเลยพี่ทิพย์ก็อนุญาตแล้วด้วย พี่โทนเขากุมหน้าผากอีกแล้ว

ที่ดาวสังเกตนะ อืออ เหรียญทองจะเยอะพอควร เหรียญเงินจะน้อยกว่าเหรียญทองหน่อย แต่ทองแดงนี่เยอะมากกก แล้วแค่นั้นไม่พอทุกคน แล้วมีพวกใบประกาศนียบัตรด้วยนะ เอ... เหรียญทองจากรายการแข่งเดอะมอลล์งามวงวาน เหรียญทองกรมพละศึกษา เหรียญทองสยามคัพ โห !!! เหรียญเงินไทย-เยอรมันคัพ โห !!! นักกีฬาดีเด่น ไรเนี่ย เก่งเวอร์ แล้วคุณอาร์มเขาดี๊ด๊ามากเลย แล้วบอกคุณดาวดูนี่ครับ คุณอาร์มพูดแล้วหยิบกรอบอันนึงมาให้ดู

รางวัลชนะเลิศ การแข่งขันยูโดเยาวชนชิงแชมป์ประเทศไทย อายุไม่เกิน 18 ปี น้ำหนัก . . . .  แล้วก็เป็นชื่อพี่โทน ดาวบอกโห !!! แชมป์ประเทศไทย พี่โทนบอกโอยยย พอเถอะพี่อาร์ม !!!  พี่อาร์มบอกโห่น้องชาย เทพขนาดนี้ แล้วพี่อาร์มบอกนี่ครับๆคุณดาว แล้วไม่ใช่แค่ปีเดียวนะ ดูนี่ๆๆ คุณอาร์มหยิบกรอบรูปอีกอันนึงมาให้ดาวดู ก็ชนะเลิศระดับประเทศอีกแล้ว คุณอาร์มบอกว่า แล้วโทนน่ะฮีโร่เลยนะคุณดาว


ดาวถามทำไมเหรอคะ คุณอาร์มบอกว่า การแข่งขันมันจะมีนับคะแนนจากเหรียญแล้วจะได้รางวัลถ้วยคะแนนรวม ตอนนั้นคะแนนของโรงเรียนไอ้โทนน่ะไปเท่ากับอีกโรงเรียนนึง แล้วโทนแข่งคนสุดท้ายครับ และพอได้เหรียญมองมาเลยทำให้คะแนนเฉือนชนะแล้วได้รางวัลถ้วยรวมคะแนนมา ทุ่มโป้งเดียวชนะเลยครับ


พี่โทนกุมขมับเลย แม่อรกอดพี่โทนแล้วบอกลูกชายแม่เก่งจะตาย ตอนนี้ดาวเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมพี่โทนถึงไม่อยากมาบ้านนี้ คือบ้านนี้แบบยังไงดี เขาอวยพี่โทนกันสุดฤทธิ์เลย โดยเฉพาะคุณอาร์มแบบอวยสุดฤทธิ์เลย แล้วดาวก็ดูๆ แล้วบอกอ๊าาาาา  ทำไมรูปนี้พี่โทนใส่ชุดแล้วมีธงชาติปักที่หน้าอกเสื้อยูโดล่ะคะ

คุณอาร์มบอกว่า เยาวชนทีมชาติเลยนะครับคุณดาว ตอนนี้ไปแข่งที่ฮ่องกง ดาวบอกโห !!!  แล้วหันไปมองพี่โทน พี่โทนคือหันหน้าหลบเลยล่ะ โห !!! เก่งอ่ะคนเก่งของดาว แต่ได้ที่ 3 อ้ะ แต่มันยังไงอ่ะ ก็เก่งง้ะ ดาวถามว่าใครได้ที่ 1 อ่ะพี่โทน พี่โทนบอกจีนน่ะ พี่แพ้คนนั้นแหละ ส่วนที่2 ญี่ปุ่น ดาวบอกโห แพ้ที่ 1 ไม่น่าอายเลย แล้วพี่โทนก็เปลี่ยนอารมณ์เลยพูดว่า ร่างกายมันเกิดมาเป็นนักกีฬาชัดๆ แข็งยังกับหินงัดแรงไม่ได้เลย


คุณอาร์มบอก โถ่น้องชายพี่แค่นี้ก็เก่งแล้ว คือนี่ไงที่เตยนางถึงบอกหน้า Chatbox  ว่าโคตรกาว คือคุณอาร์มเขาเห่อพี่โทนมากๆอ่ะ แม่อรก็อวยไม่หยุดเลย แล้วคือทั้งห้องอ่ะมีแต่พวกผลงานของพี่โทนแทบจะเรียกได้ว่าทั้งห้องนี้คือห้องรวบรวมผลงานของพี่โทนทั้งนั้นเลย  คือทั้งผนังมีแต่ผลงานทางยูโดของพี่โทนทั้งนั้นเลยอ้ะ ฮื้อออ เยอะจังเลย แต่ที่มันเวอร์จริงคือชุดพี่โทนนี่แหละ

คุณอาร์มบอกว่าก็เนี่ยรวบรวมชุดของน้องชายมาเลยนะเนี่ย นี่ชุดตอนหัดเล่น 10ขวบ นี่ก็ชุดจินชิตัวแรก นี่ก็ตอนไปแข่งตัวแทนเขต อ้าวดาวก็มองทำไมเป็นชุดน้ำเงินล่ะ ดาวหันไปถามพี่โทน พี่โทนก็บอกยุคแรกๆเขาใช้สายแดงกับสายขาวคาดเพื่อแบ่งฝั่งเพื่อสะดวกต่อการให้คะแนน แต่ยุคหลังๆ ถ้าฝั่งที่ถูกเรียกขึ้นสนามก่อนจะใส่ชุดน้ำเงินก็ได้ ก็ตามนั้นแหละ ดาวก็อ่อๆๆๆๆๆๆ  โอ๋ย บ้านนี้อะไรเนี่ย

คือดาวดีใจแทนพี่โทนแหละ ที่ขนาดว่าไม่ใช่พี่น้องสายเลือดเดียวกันเขายังอวยกันซะขนาดนี้เลย คือในห้องอ่ะมีแต่ภาพ มีแต่รางวัลที่พี่โทนเขาได้รับมา แต่ว่าไม่ได้มีพวกถ้วยหรอกนะ ซึ่งคำตอบที่ได้ก็คือพวกถ้วยรางวัลทั้งหมดจะอยู่ที่โรงเรียนตั้งโชว์ไว้ที่ชมรมยูโด ดาวก็อ่ออออ

แล้วกรอบรูปที่แปะข่าวพี่โทนอ่ะคุณอาร์มก็เอาไปแปะไว้โซนใหม่เลย แล้วเป็นผลงานชิ้นที่2อ่ะ เพราะว่างานชิ้นแรกเหมือนจะมีคำอธิบายประกอบไว้ว่า เป็นหัวหน้าทีมสันทนาการงานสัมมนาบริษัท พี่โทนพูดเบาๆว่าแบบนี้ไงถึงไม่อยากมา แต่ดาวว่าน่ารักดีออก มีคนคอยตามเชียร์แบบนี้

แล้วคุณแม่อรถามนะว่า หนูจะรับปริญญาวันไหนลูก พี่โทนบอกอีกหลายเดือนแหละครับ ตอนนี้ติดปัญหาอะไรหลายๆอย่าง ทางมหาวิทยาลัยเลยแจ้งเลื่อน แล้วคุณอาร์มก็พูดว่า หาซื้อกล้องเตรียมไว้ดีกว่า พี่โทนบอก โอ้ยยย พี่อาร์มใจเย็นเยนนนนนนน

คุณแม่อรก็บอกอาร์ม... จ้างช่างถ่ายรูปดีกว่าลูก ภาพจะได้สวยๆ เอ๊า !!! ไหงงั้น ดาวก็นึกว่าแม่อรจะห้าม แต่ดาวก็ผิดเองแหละ เพราะลืมไปว่าบ้านนี้อวยพี่โทนกันสุดฤทธิ์ ดาวหันกลับไปมองพี่โทน ตอนนี้คือเสียอาการหนักเลย จนสักพัก คนรับใช้ในบ้านก็มาเคาะประตูห้องบอก ขออนุญาตค่ะคุณผู้หญิง คุณผู้ชายให้มาตามคุณโทนไปพบแล้วค่ะ พี่โทนก็เฮ้อออ เหมือนคนหมดแรงเลยตอนนี้ นี่แหละมั้งที่พี่โทนไม่อยากมาเท่าไร น่ารักจะตาย มีแม่ และ พี่ชาย ต่างสายเลือดที่รัก เอ็นดูขนาดนี้

พอห้องเปิดปุ๊ป แม่บ้าน 2-3 คนก็มาพร้อมกับอุปกรณ์ทำความสะอาดเลย เขาก็ทักทายพี่โทนแทบทุกคนเลยนะ ตอนนั้นดาวรู้สึกได้นะว่าบรรยากาศรอบๆตัวพี่โทนน่ะเปลี่ยนไป คือถึงจะไม่ได้บอกไปน่ะ แต่ดาวว่าหลายคนที่อ่านคาราโอเกะมาในทุกๆตอนคงจะเดาได้ว่าดาวเองก็มีสัมผัสที่หกนะ อย่างตอนไปที่ห้องพักพี่โทนก็เจอน้องกุมารและตนอื่นๆหลายครั้งอยู่ ตอนแรกก็ตกใจแหละแต่พอรู้ว่าเขาไม่ได้มาร้ายอะไร แค่แสดงเจตนาให้เขาเห็นให้รับรู้ว่าเราไม่ได้มาร้าย เขาก็ไม่วุ่นวายละ

ช่างๆเถอะ แต่ว่าตอนนี้บรรยากาศรอบๆตัวพี่โทนคือเปลี่ยนไปจริงๆคือดูจริงจังมากขึ้นเลย จากที่เป็นเด็กน้อยขี้เขิน ขี้อาย จากการโดนแม่และพี่ชายอวยสุดๆ แต่พอบอกว่าต้องไปพบคุณผู้ชายหรือพ่อคุณอาร์มบรรยากาศก็เปลี่ยนไปเลย คนรับใช้ในบ้านก็มาบอกว่าคุณโทนคะคุณผู้ชายรออยู่ที่เรือนญี่ปุ่นค่ะ

[Kenglamalama]

อยากเจอแอนจัง

[pwn]

อุ้ยพาเข้าบ้านแล้วๆ

[Killue01]

โทนนี่คือซุปเปอร์ฮีโร่เลย

[Atom1351]

 

[Atom1351]

[[email protected]]

ไม่แปลกที่จะเขินเนาะ

[[email protected]]

ประวัติไม่ธรรมดาเลยนายโทน

[yazopp]

กลัวส่าวรู้ประวัติเลบยไม่กล้าไปหาแม่อร อ่ะดิ

[nanzy153]

ชิบหาย แม่มา 555

[evilbenz]

ตุณหนูตกยาก คำนี้ไม่เกินจริงเลยนะเนี่ย

Edit : ดวงนายโทนนอกจากจะดึงดูดคนมารัก ก็ยังดึงดูดคนกวนตีนให้มาหาบ่อยๆด้วยนะครับเนี่ย

[Mowax]

อวยทะลุกราฟอ่ะบ้านนีิ

[Jj007]

 

[golffiez]

 

[chefki niemgerd]

มีแต่คนรักนายโทน