ความรู้สึกว่างเปล่ายังคงอยู่หลังการปลดปล่อย และความรู้สึกนั้นยังคงเกาะกุมหัวใจของหมอหลิน แม้ในขณะที่เธอกำลังเดินราวด์วอร์ดในวันต่อมา รอยยิ้มในกระจกยังคงเป็นภาพติดตาที่เธอพยายามสลัดทิ้ง แต่ไม่สำเร็จ

"เคสคุณลุงเตียง 7 ความดันยังไม่คงที่นะคะคุณหมอ" มินนี่รายงานเสียงเรียบตามหน้าที่

คืนนี้ห้องฉุกเฉินวุ่นวายน้อยกว่าปกติ แต่ความเงียบกลับน่าอึดอัดกว่าเดิม โดยเฉพาะเมื่อหมอหลินต้องเข้าไปดูอาการของคุณลุงที่อยู่เตียง 7 ตามลำพัง ชายชราที่ใกล้จะหมดลมหายใจลืมตาที่ฝ้าฟางขึ้นมามองเธอ... แต่สายตาของเขากลับไม่ได้หยุดอยู่ที่ใบหน้าของเธอ มันมองเลยผ่านไหล่ของเธอไป... ราวกับกำลังจ้องมอง "ใครอีกคน" ที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง

"สวย..." คุณลุงพึมพำเสียงแหบพร่า "สวยทั้งสองคน... แต่คนข้างหลัง... น่ากลัว..."

นั่นคือคำพูดสุดท้ายของเขา... ก่อนที่เสียงสัญญาณชีพจรบนจอภาพจะดังยาวเป็นเส้นตรง...

หมอหลินยืนตัวแข็งทื่อ ขนทั่วร่างกายลุกชัน "คนข้างหลัง" งั้นเหรอ? ในห้องนี้มีแค่เธอกับคนไข้สองคนเท่านั้น! เธอรีบหันขวับกลับไปมอง... แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า

"คุณลุงเขาเพ้อไปเรื่อยแหละหลิน อย่าไปคิดมาก" มินนี่ที่เดินเข้ามาสมทบพูดขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าซีดเผือดของเพื่อน "คนไข้ระยะสุดท้ายก็แบบนี้แหละ"

แม้เหตุผลจะบอกว่ามินนี่พูดถูก แต่สัญชาตญาณของหมอหลินกลับร่ำร้องว่ามันมี "อะไรบางอย่าง" ที่มากกว่านั้น...

คืนนั้น... ในอพาร์ตเมนต์ที่อบอุ่นและอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของเครื่องอโรม่า...

"เหนื่อยไหมคะที่รัก" มินนี่ถามพลางนวดบ่าให้ หมอธัน แฟนหนุ่มของเธอที่เพิ่งกลับมาจากการเข้าเวร

"เหนื่อยสิ" หมอธันตอบ เขาหันกลับมาสวมกอดร่างเล็กของแฟนสาวไว้ในอ้อมแขน "แต่พอเห็นหน้ามินนี่ก็หายเหนื่อยแล้ว"

ความรักของทั้งสองคนไม่ได้ร้อนแรงหรือหวือหวา แต่มันคือความอบอุ่นที่เติมเต็มซึ่งกันและกัน พวกเขาคือส่วนผสมที่ลงตัว... คือความสงบสุขที่หมอหลินได้แต่โหยหา

หมอธันอุ้มร่างเล็กของมินนี่ขึ้นมาอย่างง่ายดาย เขาพาเธอไปที่เตียงนอน บรรจงจูบเธออย่างอ่อนโยนและลึกซึ้ง มันคือจูบที่เต็มไปด้วยความรักและความคิดถึง ไม่ใช่ความปรารถนาที่หิวกระหาย

เขาค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออก ชื่นชมทุกส่วนสัดของคนรักด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรัก เขาไม่ได้รีบร้อนที่จะ "ครอบครอง" แต่เลือกที่จะ "ปรนเปรอ" เธออย่างช้าๆ ริมฝีปากของเขาไล้ต่ำลงมาตรงเนินหีขาวสะอาด เขาใช้สองนิ้วแหวกแคมอูมที่เกือบจะไร้ขน ทำตาโตด้วยความตื่นเต้น

"หีแฟนสวยจังเลย" หมอธันพูดกระเซ้า

"บ้าเหรอ ไม่ได้เพิ่งเห็นซะหน่อย" มินนี่ค้อนแต่แอ่นโคกหีให้เขาเป็นเชิงเร่งเร้าให้ 'ทำ' ซะที

หมอธันซุกไซ้สูดดมกลิ่นสาวจนชื่นใจเต็มปอด ลิ้นที่ฝึกจนชำนาญกับเธอตวัดไปทุกที่ๆ เธอชอบ เขามอบความสุขให้เธอจนร่างกายของมินนี่บิดเร่าด้วยความซ่านสยิว

"ธัน... มินนี่รักธันนะคะ"

"ผมก็รักมินนี่นะ... รักที่สุด"

เซ็กส์ของพวกเขามี "หัวใจ" นำทาง มันคือการหลอมรวมของคนสองคนที่รักกันอย่างแท้จริง ทุกจังหวะที่สอดประสานเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและการเอาใจใส่ เขาอัดควยเข้าไปมินนี่ก็เด้งหีขึ้นมาพร้อมกัน มันเสียวมันกระตุ้นเขาเป็นสองเท่า เสียงครางของมินนี่คือเสียงแห่งความสุขสม... มันคือการเติมเต็มที่สมบูรณ์แบบทั้งร่างกายและจิตใจ

"แตกเข้ามาเลยค่ะ มินนี่กินยาแล้ว"

หมอธันสังเกตอยู่แล้วว่ามินนี่ไม่ได้ผอมบางเหมือนตอนคบกัน นมและตูดของเธอขยายใหญ่เต็มไม้เต็มมือเพราะฤทธิ์ของยาคุม ยิ่งเพิ่มความตื่นเต้นให้เขา ชุดพยาบาลที่เธอเคยใส่พอดีมันตึงปริจนคนไข้และหมอคนอื่นใจสั่นไปตามๆ กัน

ในขณะเดียวกัน... หมอหลินที่นอนไม่หลับ ตัดสินใจลงมาหาอะไรดื่มที่ร้านสะดวกซื้อใต้คอนโด เธอนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย... แล้วภาพที่เห็นก็ทำให้เธอต้องขมวดคิ้ว

หมอคิม... ศัลยแพทย์หนุ่มสุดฮอต... กำลังยืนพิงรถสปอร์ตของเขาอยู่กับ เจสซี่ พยาบาลสาวสวยดาวเด่นจากวอร์ดศัลยกรรม เจสซี่ในชุดเดรสรัดรูปกำลังหัวเราะและใช้มือลูบไล้แผงอกของหมอคิมอย่างเปิดเผย เธอแสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน

หมอหลินมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน... ส่วนหนึ่งคือความหมั่นไส้... แต่อีกส่วนหนึ่งที่ลึกกว่านั้นคือความรู้สึก "แข่งขัน" ที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน

ดูนั่นสิหลิน... ผู้หญิงแบบนั้นน่ะเหรอที่คู่ควรกับศัลยแพทย์ที่เก่งที่สุด?

เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัว... มันคือเสียงของเธอเอง... แต่กลับมีความมั่นใจและเย่อหยิ่งอย่างน่าประหลาด

เธอมีดีกว่านั้นตั้งเยอะ... ทั้งสมอง สถานะ... และร่างกายที่ซ่อนอยู่ข้างใต้นี่

หมอหลินก้มลงมองตัวเอง... ใช่... เธออาจจะดูจืดชืด แต่เธอรู้ดีว่าเธอไม่ได้ขี้เหร่ เธอแค่ไม่เคย "ใช้" มันเท่านั้น เธอไม่เคยแข่งขันในเกมรัก เพราะในชีวิตจริง... เธอชนะทุกเรื่องมาตลอดโดยไม่ต้องพยายาม

เกมนี้... เธอก็ต้องชนะ

วันรุ่งขึ้น... ในห้องพักแพทย์ที่ดูเหมือนเงียบสงบ หมอหลินเดินไปที่เครื่องชงกาแฟ เธอเห็นหมอคิมนั่งอ่านเอกสารอยู่ตามลำพัง นี่คือโอกาส

เข้าไปสิ... ทักเขาสิหลิน... เสียงในหัวกระซิบสั่ง

หมอหลินสูดหายใจลึก... เธอเดินเข้าไปใกล้ "ขอโทษนะคะ... ขอทานกาแฟด้วยนะคะ"

หมอคิมเงยหน้าขึ้นมามองเธออย่างแปลกใจเล็กน้อย "อ้อ... เชิญเลยครับหมอหลิน"

เธอชงกาแฟเสร็จ... แล้วหันหลังกลับเพื่อจะเดินจากไป แต่ในจังหวะนั้นเอง... เธอทำตามที่เสียงในหัวสั่งทุกอย่าง

เธอหันกลับมาสบตาเขา... แล้วยิ้มแบบยกมุมปากขึ้นช้าๆ

มันไม่ใช่รอยยิ้มของหมอหลิน... แต่มันคือรอยยิ้มของใครสักคนที่ ยั่วยวน, ท้าทาย, และเต็มไปด้วยความเซ็กซี่

หมอคิมชะงักไปเล็กน้อย... แววตาเจ้าชู้ของเขาเปลี่ยนเป็นความสนใจใคร่รู้ในทันที...

เกม... ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

ความท้าทายที่นำไปสู่การแก่งแย่งเริ่มแล้ว จะเชียร์ใครดี หมอ พยาบาล

ที่แสดงออกมานี่หมอหลินหรือ "คนข้างหลัง" กันนะ?

เงาหมอหลินจะทำให้ชีวิตเธอเปลี่ยนไป