จัดเด็กแสบให้เข็ด

 

 

ปั้นจะแก้ตัวยังไง

ใกล้จบแล้ว

 

แฟนกู ภาค 4 ตอน 16 น่าสงสาร

แฟนกู ภาค 1 
แฟนกู ภาค 2 
แฟนกู ภาค 3 
..............................................................................................

ยัยบีทชวนจริงจัง  แต่ผมยังไม่กล้าไปเจอหน้าโมโน....
ผมไม่กลัวอะไรหรอก  ที่ผมกลัวมากที่สุดคือโมโนปฏิเสธผม  ผมรับไม่ได้จริงๆ....

แผนยัยบีทที่เสนอมาก็เลยล่มไม่เป็นท่า  โดยที่ผมโกหกเธอไปว่าผมต้องอยู่เวรสัปดาห์นี้  ยัยบีทก็พยักหน้าหงึกๆ  แล้วก็เอารถผมขับออกไปเที่ยวเล่นทุกวัน  ตกเย็นก็เข้ามาเจอผมและกินข้าวด้วยกันคุยกันแบบพี่น้อง 

"พี่โบ๊ต  อยู่นี่นานเบื่อแล้วนะ...พรุ่งนี้วันศุกร์แล้วอ่ะ  พี่ไปหาพี่โมโนกันเหอะ  พี่ลาแล้วกัน"
"เฮ้ยยยย  ก็บอกแล้วไม่ได้ไง....เดี๋ยวไว้แกมารอบหน้าก่อนดิ  วางแผนกันหน่อย  ไม่งั้นพี่ปลีกตัวลำบาก"

ผมบอกเจ้าน้องบีทตัวแสบของผมไป  ยัยบีทก็เลื้อนคลานมาที่ผม  มาออดอ้อนเหมือนเช่นทุกวัน
"บีทว่านะ  พี่โมโนคงยังรักพี่แหละ  แต่เค้ารอคนไปง้อ  เชื่อบีทสิ  พี่คิดดูนะ  ถ้าเค้าไม่รักพี่จริงนะ  เค้าลบเบอร์พี่หรือบล้อคเบอร์พี่ไปแล้ว  ไม่ปล่อยให้โทรไปเป็นร้อยมิสคอลหรอก..."
"เออ แต่พี่ยังไม่ได้เตรียมคำตอบเลยว่า  ถ้าเป็นแฟนกันใหม่แล้ว  พี่จะยอมย้ายไปพิษณุโลกได้มั๊ย  อย่าลืมดิ  พี่สัญญากะพี่แปมแล้วนะ"
"แหม...พี่... อะไรกันนักหนา  พี่แปมก็ตายไปแล้วอ่ะ  พี่ก็มาทำตามสัญญาแล้วด้วย  พี่ควรนึกถึงตัวพี่เองด้วยนะ  คนน่ารักแบบพี่โมโน  ไม่ใช่หาได้ทุกวันนะ"
"มีสิ..เลื้อยอยู่นี่มีคนนึง"

......................................................................

เช้าวันรุ่งขึ้น  ผมไปออกตรวจตามปกติ  แต่ยัยบีทตื่นสายมากเป็นพิเศษ  ผมจัดการอาหารเช้าทิ้งไว้ให้...  เช้าวันนี้ก็เหมือนกันทุกๆวัน    มีอย่างเดียวที่แปลกประหลาด

"ไอ้โบ๊ต  นี่กูปั้นนะเว้ย  บ่ายสามกูจะถึงส่องดาวนะ  รอเจอกูที่ รพ. หน่อย"
"เฮ้ย..  มึงมาไงเนี่ย....  ปั้น...เชี่ย  มาไมวะ"
"เออ น่า  อยากเจอ  มีเรื่องคุยนานๆหลายเรื่อง  อีกอย่าง  กูไม่เคยไปแถวนั้นด้วย"

ผมดีใจที่จะได้เจอเพื่อนเก่า  แต่ผมลืมนึกไปว่า  เจ้าบีทยังอยู่  แล้วผมจะให้ไอ้ปั้นนอนที่ไหน

"นอนห้องเดียวกันหมดเลยสามคนไง  สนุกดีออก"
"บ้า ไอ้บีท  พี่ปั้นมันผู้ชาย น่าเกลียด  เดี๋ยวคืนนี้แกไปนอนกะพี่พยาบาลแล้วกัน"
"แหม พี่โบ๊ต  เอาน้องไปฝาก  เค้าก็รู้หมดดิว่าก่อนหน้าบีทนอนกะพี่อ่ะ"
"เอ่อ...จริง"

สุดท้ายไอ้ปั้นก็โผล่มาตามที่มันบอก  ผมดีใจเหมือนกัน  มันก็เป็นเพื่อนซี้มาตั้งแต่ ม 1  ไอ้ปั้นบอกว่า  เบื่อ  ตอนนี้มีแต่เรื่องน่าเบื่อแถวนั้น  มันเบื่อคนในโรงบาล...เลยแอบหนีมา  ยิ่งโมโนหลังจากเกิดเรื่องก็ไม่โทรมาหาไอ้ปั้นอีก  ไอ้ปั้นเอ๊ย  มึงอ่ะไม่รู้จักโมโน  มึงอย่าไปให้มันงอนนะ  ป่านนี้กูยังโทรไปไม่ได้เลย...

"สวัสดีค่ะ พี่ปั้น"
"อ้าว ยัยบีท  อยู่ด้วยเหรอเนี่ย  ไม่รู้เลย  บีทมารอพี่ปั้นเหรอ"

ผมถีบไอ้ปั้นทันที  มันชอบแซวน้องผม  ผมหวงเจ้าบีทมัน
"โห  โตขึ้นตั้งเยอะ ตอนนั้นเจอที่ศาลายา ยังเด็กๆอยู่เลยอ่ะ  โตแล้วยิ่งน่ารักใหญ่เลย"
"พี่ปั้น  บีทอ่ะ...อ่อนกว่าพี่แค่ปีเดียวนะ  พูดซะยังกะเป็นเด็กทารก"

แล้วไอ้ปั้นก็สีหน้าแช่มชื่นเมื่อมันเจอบีท  จะว่าไป มันก็เจอบีทแค่ไม่กี่ครั้ง  ไม่ได้รู้จักสนิทสนมมากมาย  แต่วันนี้มันดูประหลาด  สายตาที่มันมองน้องบีทนี่เต็มไปด้วยความสนใจในตัวน้องสาวผม
.......................................................................

เย็นวันนั้น เราสามคนไม่ได้ออกไปกินที่ไหนเป็นพิเศษ  ช่วยกันทำกับข้าว  ห่วยๆๆมั่ง...แต่ก็พอกินกันได้  ที่สำคัญผมไปซื้อเบียร์มาแยะ  กะกินกันเต็มเหนี่ยว  ผมกะไอ้ปั้นนั่งดูทีวีกินเบียร์กันไปคุยกันไป  ทีแรกยัยบีทก็นั่งอยู่ด้วย  แต่เรื่องที่คุยเป็นเรื่องงานปุ๊บ  ยัยบีทคงฟังไม่รู้เรื่อง  ก็เดินขึ้นห้องไป  ผมกินจนเมาเละกะไอ้ปั้นและหลับไปหน้าทีวีทั้งสองคน    ดึกแค่ไหนก็ไม่รู้  ผมรู้ว่าน้องสาวผมลงมาพยายามปลุกผม  แต่มันมึนไปทั้งหัว  ผมดิ้นรนไม่ยอมลุกขึ้นตามยัยบีทไป  แล้วยัยน้องสาวผมก็เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้

"พี่โบ๊ตอ่ะ  ขึ้นห้องไปสิ  เดี๋ยวบีทให้พี่ปั้นนอนข้างล่าง"
"ม่ายอาว  ลุกไม่ไหวแล้ววว  นอนนี่หละ  ไปนอนได้แล้ว  นอนข้างบนนะ"

แล้วผมก็กลิ้งมาติดโซฟา  ผมยังคงมีสติเพราะผมเป็นห่วงน้องสาวผม  แต่ยัยบีทก็เป็นคนน่ารัก  นอกจากช่วยดูแลผมแล้ว  เธอก็ไปที่ไอ้ปั้นและเริ่มเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดตัวให้ไอ้ปั้น

"พี่ปั้น ไปนอนบนโซฟา"

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือไอ้ปั้นกลับเอามือรวบตัวน้องสาวผมเข้าไปกอด  และพยายามจูบยัยบีท  น้องสาวผมดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนของมัน
"โมโน  อย่าหนีไปสิ  ให้ปั้นกอดก่อน.....ปั้นขอโทษ  ปั้นรักโมโนนะ  ปั้นขอโทษ"

ผมตัวเย็นเฉียบที่ได้ยินมันละเมอออกมาแบบนี้  เฮ้ย...อย่าบอกนะว่ามันมีอะไรกะโมโนด้วย 
"พี่ปั้น  นี่บีท  เอามือออกก่อน  ไม่ใช่พี่โมโน"

แล้วยัยบีทก็แกะมือคนเมาออกจากตัวได้สำเร็จ  แต่มันก็กลับไปรัดใหม่อีกครั้งและดึงยัยบีทลงมาจูบจนได้  ยัยบีทตาเหลือกดิ้นหนีปั้นอย่างสุดแรง  แต่ไอ้ปั้นดึงแขนของน้องบีทไว้
"โมโน  อย่าหนีปั้นไปนะ  ปั้นรักโมโน  ปั้นรักโมโน  กลับมาก่อน ขอหอมแก้มอีกทีสิ..."

ผมว่าผมพอเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว  ผมพอรู้แล้วที่โมโนไม่รับสายผมเพราะอะไร  ไอ้ปั้นคงชอบโมโนจริงและโมโนคงชอบไอ้ปั้นไปแล้วด้วย  ผมคงจะหมดโอกาสคืนดีกะโมโนอีก  ผมนอนไม่หลับแม้จะเมามากมาย  น้ำตาไหลออกมา    ผมคิดถึงโมโนเหลือเกิน  ทำไมเธอไม่เข้าใจผมนะ....
..............................................................................

"เฮ้ย...กูกลับหละ"
"มึงเป็นเหี้ยไรเนี่ย...ขับรถมา 8 ชั่วโมง  ขับกลับอีก 8 ชั่วโมง มาอยู่คืนเดียว"
"เออ...เอาเหอะ  ผอ. โทรมาด่ากูแล้วว่ากูหายไปวานนี้  กูบอกลาป่วย  เค้าให้คนมาตามที่บ้านไม่เห็นรถกู  เลยโทรมาด่ากู  ให้กูกลับไปเข้าเวรเสาร์อาทิตย์"

ผมพยักหน้า  ผมยังนึกไม่ออกว่า  ผมจะคุยกะไอ้ปั้นเรื่องโมโนได้ไง  ขณะที่ผมกำลังคิด  ก็มีเรื่องใหม่น่าเป็นห่วงซ้อนเข้ามาอีก

"ดีเลย... พี่ปั้นกลับแล้ว  บีทขอติดรถไปด้วยนะ..."
"เฮ้ย...ไอ้บีท...  ไอ้ปั้นมันไม่ไปกรุงเทพ  มันไปพิษณุโลกเว้ย  แกจะไปทำไม  เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็บินกลับจากสกลนครเลย"
"ม่ายๆๆ อยากไปเที่ยวพิษณุโลก  ไม่เคยไป  นะพี่ปั้น...ได้มั๊ย"

ไอ้ปั้นมองหน้าผม  แต่เป็นเชิงขออนุญาต  ผมล่ะเป็นห่วงและหวงเจ้าน้องสาวตัวแสบ  ผมเสียโมโนให้ไอ้ปั้นไปแล้ว  นี่น้องสาวผมจะไปกะมันอีก
"เออ ได้  เดี๋ยวพี่ส่งให้ที่สนามบินพิษณุโลกแล้วกัน"
"ยัยบีทเอ๊ย  ไม่เอาน่า....พี่เป็นห่วง กลับจากสกลนี่หละ"
"พี่โบ๊ต  ไม่ต้องห่วงหรอก  บีทไม่เอาพี่ปั้นหรอก  ไม่ใช่สเปค...55555"

แล้วยัยจอมดื้อของผมก็โยนกระเป๋าเข้ารถไอ้ปั้น 
"มึง  กูบอกเป็นครั้งสุดท้าย  มึงต้องไปหาไอ้โมโนมันนะ  เชื่อกู..."
"เออ ไว้กูจะไป"

ไอ้ปั้นตบไหล่ผม ก่อนเดินไปที่คนขับ ยัยบีทวิ่งเข้าไปเอาหมวกในบ้านแล้วตามออกมาหวัดดีผม
"บีทรักพี่โบ๊ตนะ  กลับบ้านหาป๊ากะแม่มั่งนะพี่  ไว้บีทหนีมาเที่ยวใหม่"
"เฮ้ย ดูแลตัวเองนะ  ไอ้ปั้นมันเป็นผู้ชายนะ  อย่าไว้ใจมันมาก"

น้องสาวผมยิ้มและแลบลิ้นหลอก  ก่อนวิ่งไปเปิดประตูหน้าและนั่งข้างไอ้ปั้น  ผมได้แต่โบกมือลาน้องรักกับเพื่อนรัก...
...........................................................................

ผมปั้นเองครับ

ผมออกรถมาจากไอ้โบ๊ตก็เกือบ 9 โมงแล้ว  ยัยบีทนั่งมาด้วยทำให้การเดินทางมีสีสันอย่างมาก  เรามีเวลาหลายชั่วโมงในรถ  ยัยบีทคุยตลอดเวลาสารพัดเรื่อง  ตั้งแต่ถามผมว่าพี่ปั้นมีแฟนหรือยัง  มีแฟนกี่คนแล้ว ทำงานสนุกมั๊ย ที่บ้านทำอะไร  มีพี่มีน้องมั๊ย  ซักประวัติกันจนขาวเลยแหละ

"เมื่อคืนพี่เมามากรู้มั๊ย...พี่ปั้น"
"เออ เมาจริง  ไม่รู้เรื่องเลย  เหมือนมีคนมาเช็ดตัวให้"
"ช่าย  บีทเองแหละ  เช็ดตัวให้....  พี่พูดอะไรออกมามั่งหรือทำอะไรลงไป  พี่จำได้มั๊ย"

ผมพยายามนึก  จำไม่ได้จริงๆ  ผมรู้สึกตัวจากความเย็นของผ้าขนหนูเท่านั้น  แล้วผมก็หลับถึงเช้า
"พี่พูดว่า โมโน  อย่าหนีไปสิ  ให้ปั้นกอดก่อน.....ปั้นขอโทษ  ปั้นรักโมโนนะ  ปั้นขอโทษ"

ผมตกใจถึงกะหันมามองหน้ายัยบีท  ยัยน้องไอ้โบ๊ตตัวแสบยักคิ้วให้ผม 
"เฮ้ย  ไม่ได้พูด  พูดได้ไง  โมโนเป็นแฟนไอ้โบ๊ต"
"อ้าวเหรอ 5555...บีทคงหูฝาดไปเองมั๊ง  แล้วอีกที พี่ก็พูดว่า  โมโน  อย่าหนีปั้นไปนะ  ปั้นรักโมโน  ปั้นรักโมโน  กลับมาก่อน ขอหอมแก้มอีกทีสิ..."

ผมหันหน้ามาอีกครั้ง แล้วยิ้ม  ไอ้บีทมันต้องมาลักไก่ผมชัวร์  ผมจะไปพูดอย่างงี้ได้ไงวะ  แต่เอ ....ไม่แน่ใจเหมือนกัน  ผมเมามากด้วย
"แล้วพี่ก็จูบบีทด้วย...."
"เฮ้ย...อันนี้ไม่ใช่แล้วอ่ะ  ไอ้โบ๊ตแม่ง ฆ่าพี่แน่นอน ถ้าพี่ทำลงไป"
"พี่โบ๊ตมันหลับเป็นหมูเหมือนพี่แหละ  ไม่ได้ยินอะไรหรอก"
"จริงดิ  พี่ทำจริงเหรอ  ขอโทษนะบีท  พี่ขอโทษ...เมาอ่ะ"
"พี่ปั้น  สารภาพมาเหอะว่าพี่คิดอะไร  บีทจะบอกให้ วันนี้ที่บีทมากะพี่ เพราะบีทอยากคุยกะพี่เรื่องเมื่อคืนแหละ  ถ้าพี่ไม่เล่ามานะ  บีทจะไปฟ้องพี่โบ๊ต  ว่าพี่จูบบีท"

ผมจนตรอก  ไอ้เจ้าบีทตัวแสบ  เอาเรื่องเมื่อคืนมาแบลคเมล์ผม  เอ๊ะ  แต่จะว่าไป  ผมไม่เคยเล่าให้บีทฟังเลยว่า ผมกะโมโนเป็นไงกัน  เกิดอะไรกันขึ้น  แต่ยัยบีทพูดมานี่ถูกต้องเลยนะ...

"เล่าแล้วเก็บไว้เป็นความลับนะ"

ผมขับรถช้าลงและเล่าความหลังตั้งแต่เมื่อครั้งผมไปที่บ้านไอ้โบ๊ต เพื่อไปคุยเปิดอกกะไอ้โบ๊ตเรื่องโมโน สมัยมันสองคน "คิดว่า" ชงกัน  แล้วผมก็เล่าว่าผมชอบโมโน  และแอบหลงรักโมโนมาตั้งแต่ช่วงนั้น  ผมไม่มีแฟนเพราะตัดใจจากโมโนไม่ได้  จนกระทั่งมาใช้ทุนที่นครไทยเพราะไอ้โบ๊ตขอให้มาดูแลโมโนแทน  แล้วพี่แอมก็เข้ามาทำให้เรื่องทุกอย่างไกลเกินแก้  โมโนลดความรักของผมลงเหลือแค่เพื่อน

"โห  พี่ปั้น.... แล้วพี่รักพี่แอมด้วยมั๊ยอ่ะ"
"ไม่รู้เหมือนกัน  ความรู้สึกกะพี่แอม พี่ปั้นไม่ค่อยสนิทใจเหมือนโมโนอ่ะ  แต่พี่แอมก็โอเคนะ  เค้าคงเหงา ต้องการใครสักคน  ไม่รู้สิ  ถ้าโมโนกะไอ้โบ๊ตลงรอยกัน  พี่ก็คงรับรักพี่แอมแหละ"
"พี่ปั้น  บีทบอกตามตรงแบบลูกผู้หญิงคิดนะ  บีทเห็นพี่โมโนมาบ้านตั้งแต่วันแรกๆเลยหละ  พี่โบ๊ตรักพี่โมโนมากเลยว่ะพี่  และพี่โมโนก็รักพี่โบ๊ตมากๆด้วย  เค้าสองคนสนิทมากนะและรักกันมากด้วย  บีทยังงงเลยว่าช่วงนี้  พี่โบ๊ตกะพี่โมโนงอนอะไรกัน  แต่บีทก็ดีใจนะ ที่พี่ไม่ได้เป็นมือที่สาม"
"พี่รู้ว่ะ บีท  พี่ไม่อยากเข้าไปให้สองคนนี้แตกกัน  พี่เคยบอกไอ้โบ๊ต  ถ้าไอ้โบ๊ตไม่ชอบโมโน  พี่ก็จะชอบพี่โมโน  แต่วันนี้คงเป็นไปได้ยากหละ...."

การคุยเรื่องของผมกะโมโน ทำให้เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว  เรามาถึงนครไทยเกือบ 4 โมงแล้ว  ผมพาน้องบีทมาที่บ้านพัก ให้เข้าห้องน้ำพักผ่อนเล็กน้อยก่อนพาไปส่งสนามบิน  ผมนั่งงีบไปที่โซฟา  เหนื่อยจากการขับรถ  งีบไปนานทีเดียวจนกระทั่งผมรู้สึกว่ามีคนมานั่งข้างๆ  และเอาผ้ามาเช็ดหน้าให้ผม  ผมสะดุ้งตื่นขึ้น  ยัยบีทกำลังเช็ดหน้าให้ผมอยู่  ผมจับข้อมือน้องไอ้โบ๊ตทันที 
"บีท  ไม่ต้องหรอก  ขอบคุณมาก  ขอโทษทีหลับไปเลย  เฮ้ย...กี่โมงแล้วอ่ะ  ไปทันเครื่องมั๊ยเนี่ย"
"ไม่ทันแล้วพี่  บีทขอค้างคืนนึงนะ  แล้วค่อยไปพรุ่งนี้ก็ได้  สงสารอ่ะ...พี่คงเหนื่อย"

ผมลุกขึ้นมาจากโซฟา  แล้วก็พบกับความแปลกประหลาดในบ้านของผม  ทุกอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย  จานชามที่ผมกินทิ้งไว้  ก็กลับเข้าที่ตั้งของมันหมด  หมอนที่โซฟาวางเท่ากันทุกใบ  ผ้าขี้ริ้วยังถูกพับอย่างดีและวางเป็นระเบียบหน้าห้องน้ำ  รองเท้าผมทุกคู่วางขนานกัน  ไม่มีแม้กระทั่งกางเกงในที่ผมตากไว้ในห้องน้ำข้างบน

"เฮ้ย...บีท ทำไรกะบ้านพี่อ่ะ"
"จัดบ้านให้ เป็นค่าตอบแทนที่พี่มาส่งบีท"
"เฮ้ย ไม่ต้องหรอก  คืนนี้นอนห้องพี่นะ  พี่มานอนข้างล่างเอง  อ่ะ รอพี่แป๊บ เดี๋ยวพี่ขึ้นไปแต่งตัวแล้วออกไปกินข้าวกัน"

ผมใช้เวลาจัดการตัวเองไม่นาน  เกือบหกโมงเย็นแล้ว  ผมเดินนำบีทออกจากบ้าน 

"ไปไหนอ่ะปั้น..."
"พี่แอม....!!!!!!"



 

แย่แล้ว