มหายุทธหยุดพิภพ NTR บทที่ 3 การเสียสละของชิงถาน

[mosszaqw]

---------------------------------------------------------------


เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน[/size]
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

แนะนำตัวละคร

   

หลินหง : ยอดฝีมือรุ่นเยาวน์ของตระกูลหลิน พี่ชายของหลินซาน บิดาของเขามีความบาดหมางกับบิดาของหลินต้ง เขาจึงมักจะหาเรื่องกลั้นแกล้งหลินต้งอยู่เสมอ และเขาก็ตกหลุมรักชิงถาน

[/size]


----------------------------------------------------------------------------------------------------
[/size]
บทที่ 3 การเสียสละของชิงถาน

     ในช่วงนี้ หลินต้งยังคงแสร้งทำเป็นฝึกตนตามกิจวัตรปกติ ในขณะที่ชิงถานจะไปที่สระน้ำทุกว่าเพื่อระบายความใคร่ของนาง ทุกครั้งที่หลินต้งเห็นชิงถานทำเช่นนั้น เขาจะมุ่งไปที่ถ้ำหินและเล่นกับนาง แม้นร่างกายของชิงถานจะยังเด็กและกะทัดรัด แต่เขาก็หาได้ล่วงเกินนางนอกจากลูบไล้ภายนอก และใช้มือช่วยให้ชิงถานเสร็จสมอารมณ์หมาย    
　　
     วันหนึ่ง ชิงถานไปที่ถ้ำหินเพื่อหาสมุนไพร ทว่าถูกหลินซานขวางไว้ จึงส่งข้อความไปหาหลินต้งเพื่อขอความช่วยเหลือ หลังจากหลินต้งเอาชนะหลินซานได้ หลิงหงก็ปรากฏตัวและเข้าต่อสู้กับหลินต้ง
　   
     "ญาติผู้น้องหลินต้งมีความสามารถไม่เลว ลองรับนี้อีกครั้ง!!"
　　
     พร้อมกับประกายแสงในดวงตา เห็นได้ชัดว่าหลินหงไม่ตั้งใจปล่อยหลินต้งให้หลุดรอด เขายิ้มจาง ๆ และพุ่งใส่ฝ่ายตรงข้าม ยามนั้นผู้คนรอบข้างสามารถเห็นคลื่นแสงที่กระจายออกมารอบกายเขา พวกเขาพลันสูดลมหายใจอย่างเย็บเยียบ
　　
     จ้องไปที่หลินหงที่ยิ่งมายิ่งดุดัน นัยน์ตาของหลินต้งก็ยิ่งทวีความโกรธ ระหว่างที่เขากัดฟันและเตรียมจะใช้ท่าไม้ตายเพื่อต่อสู้เป็นตาย เสียงตะโกนก็ดังขึ้นอย่างกะทันหัน
　　
     "หลิงหง หยุดเดี๋ยวนี้"ชิงถานยืนบังหน้าหลินต้ง
　　
     "โอ้ ชิงถาน เจ้าอยากให้ข้าหยุด มีเหตุผลอะไร?"
　　
     หลิงต้งพบว่าชิงถานเข้ามาขวางก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เรื่องราวไม่ควรเป็นเช่นนี้...เขาจ้องมองชิงถานด้วยความสงสัย
　　
     ชิงถานหันศีรษะ กระพริบตาใส่หลินต้ง หลินต้งเข้าใจความหมายทันทีและรู้สึกยินดีทันควัน ทว่าเขาไม่ได้แสดงออกทางสีหน้า
　　
     ชิงถานหันกายกลับและเดินไปหาหลินหง คิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป ใบหน้าของนางก็แดงก่ำ นางกัดฟันและเขย่งเท้าเพื่อกระซิบข้างหูของหลินหง
　　
     "ข้าจะใช้ปากทำรักให้เจ้า ถ้าเจ้าปล่อยพี่หลินต้งไป"
　　
     สิ้นเสียง ใบหน้าของหลินหงก็ฉายแววปิติยินดี เขามีความสุขมากจนระงับสีหน้าไว้ไม่อยู่
　　
     "อะแฮ่ม...ตกลง หลินต้ง เจ้าจะไปไหนก็ไป พวกเจ้าเองก็ไสหัวไปด้วย"เมื่อสงบสติอารมณ์ได้ หลินหงก็กล่าวกับหลินต้งและคนอื่น ๆ
　　
     ครั้นหลินหงสั่งให้แยกย้าย ผู้คนก็รีบจากไปอย่างเชื่อฟัง
　　
     "ท่านพี่ ข้าขออยู่ด้วยได้รึไม่?"หลินซานถามอย่างกระวนกระวายเมื่อพบว่าชิงถานยังไม่จากไปทั้งยังมีใบหน้าแดงระเรื่อ
　　
     "เจ้าก็ต้องไปเหมือนกัน เจ้าเอาชนะหลินต้งไม่ได้ด้วยซ้ำ น่าอับอายนัก กลับไปฝึกฝนให้ดี"หลิงหงไม่ต้องการให้หลินซานทำลายช่วงเวลาดี ๆ ของเขา ดังนั้นเขาจึงขับไล่ออีกฝ่ายด้วยท่าทางไม่พอใจ
　　
     เห็นดังนั้น หลินซานก็ไม่มีทางเลือกนอกจากจากไปด้วยความอับอาย
　　
     หลิงต้งเองก็ไม่อยู่แล้ว ทว่าเขาปกปิดกลิ่นอายของตนและย้อนกลับมา ใช้พลังจิตปิดกั้นการรับรู้ของหลินหงไว้ ทำให้ฝ่ายตรงข้ามไม่เห็นเขา จากนั้นก็ยืนอยู่ข้าง ๆ หลินหงและชิงถาน
   
     หลิงหงและชิงถานเอาแต่ยืนนิ่งโดยไม่มีใครส่งเสียง
   
     หลังจากเวลาผ่านไปครู่ใหญ่ หลินหงก็ทนไม่ไหวและขยับเข้าไปใกล้ชิงถาน
　　
     "ชิงถาน ทุกคนจากไปแล้ว ได้เวลาที่เจ้าต้องรักษาคำพูด"หลิงหงกล่าวกับชิงถานพร้อมรอยยิ้ม ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาอันรุนแรง
　　
     "ตกลง"ชิงถานหน้าแดงก่ำ เข้าประชิดหลิงหง ก่อนจะนั่งยอง ๆ อยู่ตรงหน้าเขา
　   
     พอหลินหงเห็นชิงถานนั่งยอง ๆ รอยยิ้มบนใบหน้าของเจ้าตัวก็ยิ่งกว้างขึ้น เขาไม่รอช้าถอดกางเกงออกทันที

     "อ่า..."ชิงถานนั่งลงโดยไม่ทันสังเกตว่าหลินหงถอดกางเกงออก แกนกายของเขาจึงกระเด้งออกมาและฟาดเขากับหน้าของชิงถาน ทำให้นางตกใจและเผลอร้อง　　
　　
     ชิงถานเหงยหน้ามองหลินหงด้วยสีหน้าเขินอาย จากนั้นสลับไปมองหลินต้งด้วยความกระอักกระอ่วนและกลอกตาใส่เขา
　　
     ชิงถานจ้องสัตว์ประหลาดที่มีกลิ่นคาวเบื้องหน้านางอย่างละเอียด และยกมือขวาขึ้นเพื่อจับแกนกายของหลินหง นางรู้สึกราวกับกำลังถือบางสิ่งที่น่าขยะแขยงอย่างยิ่ง และปรารถนาที่จะโยนมันทิ้งไป
　　
     "ฮ่าห์..."ช่วงเวลาที่เครื่องเพศของเขาถูกคว้ากุม หลินหงก็รู้สึกถึงสัมผัสที่นุ่มนวล จนอดไม่ได้ที่พ่นลมหายใจ
   
     ชิงถานรับรู้ถึงความร้อนจากแท่งเนื้อผ่านฝ่ามือ ยังผลให้ร่างกายของนางเริ่มร้อนผ่าวขึ้นเช่นกัน
   
     "รีบจัดการให้เสร็จจะได้กลับ"ชิงถานคิดในหัว แล้วค่อย ๆ ขยับมือหยกของนางขึ้นลง ก่อนจะเร่งความเร็วขึ้น　
　   
     ทุกครั้งที่ความเร็วของชิงถานเพิ่มขึ้น ใบหน้าของหลินหงก็ยิ่งตื่นเต้น หลังจากผ่านไปไม่กี่อึดใจ หลินหงก็เปล่งเสียงและปลดปล่อยเชื้อบุรุษออกมา มันพ่นลงบนใบหน้าและเส้นผมของชิงถาน

     "อ๊า...ไฉนจึงมากมายนัก เหตุใดเจ้าไม่บอกข้าก่อน เจ้าหลั่งใส่หน้าข้า มันสกปรก"ชิงถานได้กลิ่นคาวคลุ้งตลบอบอวล จึงเพ่งมองหลินหงด้วยแววตาโกรธเคือง

     "ใครใช้ให้มือเล็ก ๆ ของชิงถานสบายปานนี้ ข้าควบคุมตัวเองมิได้"หลินหงยิ้มอย่าง
　　
     "ฮึ่ม เมื่อเสร็จแล้ว เช่นนั้นข้าไม่อยู่แล้ว"ชิงถานกล่าว สีหน้าของนางกลับมาปกติ ตั้งท่าเตรียมจะลุกยืน
　　
     "เฮ้ อย่าพึ่งไป เจ้ายังไม่ได้ทำตามคำพูดเมื่อครู่"หลินหงรีบกดชิงถานลงกลับคืน
　　
     "หมายความว่ายังไง? เจ้าเองก็เสร็จสมแล้ว"ชิงถานมีน้ำโหเล็กน้อย
　　
     "แค่นี้ไม่พอ เจ้าบอกว่าจะใช้ปากทำรักให้ข้า ทว่าเจ้ากลับใช้มือ!!"หลินหงมองชิงถานพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
　　
     "เจ้า..."นางสบตาหลินหงอย่างจนปัญญา จากนั้นหันไปมองหลินต้งที่อยู่ข้าง ๆ ไม่เพียงแต่พี่ชายคนดีจะไม่เตือนนางเท่านั้น เขายังยิ้มอย่างชั่วร้ายอีกต่างหาก
   
     "ฮึ่ม จบเรื่องกับเจ้าข้าจะไปแน่"　　
   
     "รอประเดี๋ยวชิงถาน ให้ข้ากล่าวบางสิ่งแก่เจ้า"
　　
     "เจ้ายังต้องการอะไรอีก?"
　　
     "ถอดเสื้อผ้าออกเสีย ขืนทำมันเปื้อนคงจะไม่ดี"หลินหงหัวเราะ
　　
     สิ้นคำ ชิงถานก็กลอกตาใส่เขา ไม่ต้องกล่าวอ้อมค้อม เขาอยากเห็นหน้าอกของนางเท่านั้น แต่คิดไปคิดมาก็รู้สึกว่าเขาพูดถูก หากมันทิ้งร่องรอยไว้บนเสื้อผ้าและถูกท่านพ่อท่านแม่เห็น ย่อมเป็นปัญหาใหญ่แล้ว
　　
     ชิงถานเริ่มถอดเสื้อผ้าของนาง ภายใต้สายตาของหลินหง ชิงถานค่อย ๆ ปลดกระดุมทีละเม็ด จากนั้นก็เปลื้องชุดออก
　　
     ชิงถานถอดเสื้อตัวบน เผยโฉมหน้าอกสองเต้าที่สวยงามโดยไร้การปกปิด ยอดปทุมเป็นสีสันสีชมพูที่งดงาม เนื่องจากชิงถานฟูมฟักร่างกายของนางในสระน้ำและมือของหลินต้งทุกคน ทรวงอกของนางจึงไม่ได้เป็นเพียงเนินเล็ก ๆ ดั่งเช่นตอนแรกอีกต่อไป ทว่าก็ยังพอดีมือและไม่ใหญ่เกินไป
　　
     "โอ้ว"ดวงตาของหลินหงไม่เคยละจากหน้าอกของชิงถานนับแต่มันถูกเปิดเผย ราวกับว่าเขาจะฝังสองตาของตัวเองลงบนเนื้อหนั๋นของชิงถานให้ได้
   

　　 "เหอะ"ไม่ใส่ใจสายตาของหลินหง นางจับแกนกายของเขาด้วยมือขวา ใช้มือซ้ายเกลี่ยเส้นผมที่ปิดบังใบหน้าออก แย้มริมฝีปากเล็กน้อย เคลื่อนตัวเข้าใกล้ความเป็นชายของอีกฝ่าย
　　
     "อ๊าง"ก่อนที่ชิงถานกำลังจะยัดแท่งเนื้อเข้าปากของนาง พลันมีเสียงครางหลุดออกมาเสียก่อน
　　
     ที่แท้เมื่อครู่ยามที่ชิงถานจัดผมของนาง เชื้อบุรุษร้อนลวกหยดหนึ่งก็บังเอิญกระเด็นไปโดนปลายถันข้างขวาของชิงถานพอดี ความร้อนของน้ำกามกระตุ้นยอดปทุมที่อ่อนไหวของชิงถานได้เป็นอย่างดี
　　
     แลเห็นใบหน้าที่ยิ้มเยาะของหลินหง ชิงถานพลังบังเกิดความละอาย เขาคงได้ยินเสียงครางของนางแน่แล้ว นางจึงยกมือซ้ายขึ้นพยายามเช็ดคราบน้ำที่เปื้อนยอดอก
   
     "อือออ...."เสียงอุทานดังจากลำคอของชิงถาน เมื่อนางต้องการเช็ดเชื้อชายที่เกาะบนปลายถัน นางก็ถูและบดเบียดมันด้วยปลายนิ้ว
　　
     ร่างกายที่ถูกหล่อหลอมโดยตัวนางเองและหลินต้งมีสัมผัสที่อ่อนไหวมาก การช่วยหลินหงให้ถึงจุดสุดยอดเมื่อครู่และถูกแตกใส่หน้า ตามมาด้วยการปลุกเร้าเนินอก ร่างกายส่วนล่างของชิงถานจึงแฉะจนไหลย้อยไปถึงต้นขา กางเกงในของนางเปียกโชกไปหมด ยอดปทุมทั้งสองข้างของนางกลายเป็นชูชันและแข็งขัน แน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้ไม่มีทางรอดพ้นสายตาของหลินหง
　　
     หลังจากที่ชิงถานทำความสะอาดน้ำเชื้อออกจากหน้าอกของนาง เรือนกายของนางก็ยิ่งตื่นเต้นขึ้นและแหงนมองหลินหงด้วยสายตาเย้ายวนเล็กน้อย จากนั้นก็ค่อย ๆ ยัดแกนกายของเขาเข้าไปในปากของนางภายใต้สายตาอันปลื้มปิติของหลินหง
　　
     หลิงต้งยืนอยู่ข้าง ๆ ทั้งมอง เมื่อเขาเห็นฉากนี้ แท่งเนื้อของเขาก็พองโตอย่างกะทันหัน เสมือนว่าจะทะลุออกจากเป้ากางเกง กระนั้นเขากลับยืนนิ่งและไม่ทำสิ่งใด ตรงข้ามกับความปรารถนาในใจที่ยิ่งมายิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
　　
     "เฮือก"หลิงหงสูดลมหายใจเย็นเยียบ เขารู้สึกถึงอวัยวะเพศของตนที่เข้าไปอยู่ในพื้นที่แสนอบอุ่น กลายเป็นความสบายที่ไม่อาจบรรยายเป็นคำพูด แม้นว่าปากของชิงถานจะเล็กไปบ้าง จำต้องใช้มือขวาเพื่อรักษาตำแหน่ง หาไม่คงลื่นหลุดออกมา ทว่าความอบอุ่นและความอ่อนละมุนนี้เป็นสิ่งที่ไม่มีทางลืมเลือน
　　
     ชิงถานปรับตัวเข้ากับวัตถุใหญ่ยาวในปากของนางและเริ่มเคลื่อนไหวช้า ๆ
   
     

ชอบๆ

[เสียว]