หมอธีร์ หรือ นายแพทย์ธีรภัทร กุลนารถ ศัลยแพทย์ผ่าตัดชื่อดังวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะทำงานในห้องพักส่วนตัวภายในโรงพยาบาลบางกอก เฮลต์ หน้าจอโทรศัพท์ของเขาสว่างค้างแวบหนึ่ง วอลล์เปเปอร์รูปตัวเขากับภรรยาปรากฎขึ้นแล้วดับไป ก่อนเขาจะเดินมุ่งหน้าตรงไปยังห้องผ่าตัด

แสงไฟสว่างจ้าจากโคมผ่าตัดสะท้อนบนผนังสแตนเลสที่ขัดเงาไร้รอยเปื้อน กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้ออวลทั่วบริเวณห้องเตรียมผ่าตัด เสียงเครื่องมือสแตนเลสกระทบกันดังแผ่วจากโต๊ะข้างผนัง

ธีรภัทรพาร่างสูงใหญ่ของเขามาถึงโซนล้างมือ เขาถอดนาฬิกาข้อมือและแหวนแต่งงานวางลงบนถาดสแตนเลส ก่อนจะเปิดน้ำอุ่นไหลผ่านมือ ใช้แปรงขัดเล็บและข้อมืออย่างพิถีพิถันตามขั้นตอนที่ฝึกซ้ำแล้วซ้ำเล่า เสียงน้ำไหลประสานกับจังหวะการถูฝ่ามือ ไล่ขึ้นถึงข้อศอกอย่างเป็นระบบ

"วันนี้เคสใหญ่นะคะหมอธีร์" เสียงเอ่ยทักหวานหูดังขึ้นจากด้านหลัง

นั่นเป็นเสียงของพยาบาลผู้ช่วยศัลยกรรมสาวรุ่นน้องในชุดสครับสีฟ้าอ่อน รูปร่างเพรียวบางอ้อนแอ้น บางส่วนของผมยาวสีน้ำตาลอ่อนโผล่พ้นหมวกคลุม เธอเดินเข้ามาหยุดยืนเคียงข้างหมอธีร์ พร้อมโปรยรอยยิ้มชวนมอง

"ใช่ครับ...คุณก้อย...นี่เป็นเคสซับซ้อนพอสมควร"

ธีรภัทรตอบเพียงสั้น ๆ อย่างสุภาพ ถึงแม้ตำแหน่งหน้าที่การงานของเขาจะใหญ่โตกว่าทุกคนในห้องผ่าตัดแห่งนี้ แต่ก็ให้เกียรติด้วยการเรียกทุกคนว่า 'คุณ' นายแพทย์หนุ่มวัย 40 ปีมองสบตาหญิงสาวก่อนหันไปจดจ่อที่การล้างมือเหมือนเดิม

สาวก้อยวางถุงมือปลอดเชื้อและผ้าสเตอร์ไทล์ไว้บนโต๊ะข้างเขา พลางโน้มตัวเล็กน้อยจนไหล่แทบเฉียดแขนเขา

"หมอคงเหนื่อยแย่เลยนะคะวันนี้" เสียงนุ่มนวลราวกับตั้งใจให้ฟังดูสนิทสนม

ธีรภัทรเพียงพยักหน้ารับ ยิ้มให้สาวพยาบาลรุ่นน้องแล้วเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดมือปลอดเชื้อ เช็ดมือของตัวเองจนแห้งสนิท

"ชินแล้วล่ะครับ" เขาตอบอย่างถ่อมตัว

เมื่อสวมถุงมือเรียบร้อย ธีรภัทรก็เดินตรงเข้าสู่ห้องผ่าตัด เสียงเครื่องมือต่าง ๆ เริ่มถูกจัดเรียงเข้าประจำตำแหน่ง เสียงหัวใจของผู้ป่วยบนมอนิเตอร์เต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ

แม้จะมีเสน่ห์เย้ายวนลอยอวลอยู่ใกล้ ๆ จากพยาบาลผู้ช่วยสาวสวย แต่ธีรภัทรกลับไม่มีหวั่นไหว ภายในหัวของเขามีเพียงภาพรอยยิ้มสดใสและดวงตาเป็นประกายของพราวนภา — ภรรยาที่เขารักและให้เกียรติเสมอนับตั้งแต่คบกันจนถึงแต่งงาน

ธีรภัทรพบกับพราวนภาครั้งแรกเมื่อห้าปีที่แล้ว ขณะนั้น เธออยู่ในช่วงวัยเบญจเพศ ขณะที่เขาอายุมากกว่าเธอหนึ่งทศวรรษพอดิบพอดี ทั้งคู่พบเจอกันภายในงานประชุมวิชาการด้านการแพทย์ที่รวบรวมผู้เชี่ยวชาญด้านสาธารณสุขจากหลายสถาบัน

ภายในห้องประชุมอันกว้างขวางของโรงแรมหรูย่านใจกลางกรุงเทพฯ บรรยากาศคึกคักไปด้วยการแลกเปลี่ยนความรู้ เสียงสนทนาผสมกับเสียงแก้วน้ำแข็งกระทบกันดังแผ่วจากโต๊ะเสิร์ฟเครื่องดื่ม

ท่ามกลางกลุ่มคนมากมาย สายตาของธีรภัทรกลับสะดุดหยุดลงที่หญิงสาวในชุดสูทสีเข้มเรียบง่าย ผมยาวดำขลับถูกรวบขึ้นอย่างสุภาพ เธอกำลังก้มอ่านเอกสารประกอบการบรรยายอย่างตั้งใจ ใบหน้าเรียวสวยสะอาดสะอ้านที่ไร้เครื่องสำอางจัดจ้าน กลับเปล่งประกายด้วยแววตาแน่วแน่และสดใส

ธีรภัทรไม่ใช่หนุ่มเนิร์ดที่ไร้ประสบการณ์กับเพศตรงข้าม แต่ขณะเดียวกัน เขาก็ไม่ใช่ผู้ชายจอมเจ้าชู้ที่จีบผู้หญิงไม่เลือกหน้า ศัลยแพทย์หนุ่มคบหาคนรักทีละคนด้วยความรู้สึกจริงจัง ถ้าไปด้วยกันไม่ได้ก็เลิกราจากกันด้วยดี เขาผ่านความสัมพันธ์มาแล้วหลายครั้งแต่ก็ยังไม่เจอกับคนที่เขาคิดจะใช้ชีวิตที่เหลือไปจนแก่เฒ่า

แต่เมื่อเขาได้เห็นหน้าพราวนภา หัวใจของเขาเหมือนถูกกระชากอย่างแรงในแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน จนทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะแอบถามชื่อเธอจากคนรู้จัก ก่อนที่จะเข้าไปทักทาย

"สวัสดีครับ...คุณหมอพราวนภาใช่ไหมครับ?" เขาเอ่ยถามในจังหวะที่เธอกำลังยืนรอคิวรับเอกสารลงทะเบียน หญิงสาวเงยหน้าขึ้น รอยยิ้มบางแตะแต้มมุมปาก ดวงตากลมโตงามงดมองสบเขาอย่างสุภาพ

"ค่ะ ดิฉันหมอพราวนภา...แล้วคุณหมอ?"

"ธีรภัทร กุลนารถครับ" เขายื่นมือให้จับแบบวัฒนธรรมตะวันตก เธอยิ้มรับก่อนยกมือบางขึ้นจับตอบอย่างสุภาพ

สัมผัสแรกนั้นเรียบง่าย แต่กลับทิ้งร่องรอยอุ่นวาบบางอย่างไว้ในใจชายหนุ่ม ที่แม้จะผ่านโลกมาไม่น้อย แต่กลับรู้สึกเหมือนได้พบกับแสงสว่างใหม่

วันนั้นพวกเขาได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นทางการแพทย์กันหลายครั้ง พราวนภาที่เพิ่งเรียนจบไม่นาน เต็มไปด้วยพลัง ความรู้ ความมั่นใจ และรอยยิ้มจริงใจที่หาได้ยากในโลกที่แข่งขันสูงลิบลิ่ว

หลังเสร็จสิ้นการประชุมเชิงวิชาการ สองหนุ่มสาวแลกเปลี่ยนช่องทางการติดต่อ เริ่มต้นจากการพูดคุยปรึกษาด้านการทำงาน ก่อนที่บทสนทนาจะเริ่มขยับเข้าสู่ความเป็นส่วนตัวทีละน้อย ยิ่งรู้จัก ยิ่งได้คุย ธีรภัทรก็ยิ่งไถลลึกลงไปในหลุมแห่งเสน่ห์ของสาวรุ่นน้อง

ขณะเดียวกัน พราวนภาก็ไม่ได้ปิดกั้นที่จะพูดคุยกับเขา เธอเคยมีแฟนมาแล้วบ้างจึงรู้ว่าคุณหมอหนุ่มรุ่นพี่กำลังหยิบยื่นไมตรีที่มากกว่าแค่การเป็นบุคลากรคนทำงานในวงการเดียวกัน หมอพราวพึงใจในความสุภาพแต่มั่นใจ เฉลียวฉลาดแต่ให้เกียรติ เก่งกาจแต่ไม่อวดรู้ของพี่ธีร์ ซึ่งคุณสมบัติทั้งหมดหาได้ยากยิ่ง ผู้ชายหลายคนที่เข้ามาหาเธอล้วนแล้วแต่ปรารถนาที่จะล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรงของเธอทั้งสิ้น

แตกต่างจากธีรภัทรที่ให้เกียรติพราวนภา เขาไม่เคยฉวยโอกาสที่จะล่วงเกินเธอ ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้หญิงสาวประทับใจมากขึ้น ขณะที่หน้าตาหล่อเหลาและรูปร่างที่สูงสมาร์ทของธีรภัทรนั้นเป็นเหมือนผลพลอยได้

นั่นทำให้ระดับความสัมพันธ์ของทั้งสองคนค่อย ๆ ขยับขึ้นทีละน้อย จากรุ่นพี่รุ่นน้อง...กลายเป็นเพื่อนสนิท...และพัฒนาไปเป็นคนรักในที่สุด

เมื่อคบหากันได้เกือบ 2 ปี หมอธีร์ก็ขอหมอพราวแต่งงาน

งานแต่งงานของทั้งคู่เป็นที่กล่าวขวัญถึงในกลุ่มคนทำงานด้านสาธารณสุข ฝ่ายหนึ่งเป็นหมอผ่าตัดที่กำลังสร้างชื่อโด่งดัง อีกฝ่ายเป็นหมออายุรกรรมที่ทั้งสวยและทั้งเป็นที่รักของคนไข้จำนวนมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง คู่บ่าว-สาวจึงเปรียบดังกิ่งทองคำกับใบหยกงาม

ธีรภัทรไม่ใช่ชายหนุ่มที่สนใจเรื่องอดีตของภรรยาสาว แต่การได้รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอหลังผ่านประตูวิวาห์ ก็ยิ่งทำให้เขาสยบยอมเธอทั้งตัวและหัวใจ ศัลยแพทย์หนุ่มถึงกับคิดว่าเขาคงไม่สามารถหาผู้หญิงคนไหนที่ครบสมบูรณ์แบบเหมือนกับพราวนภาอีกแล้ว

ความสม่ำเสมอของธีรภัทรตลอดชีวิตแต่งงานที่ใกล้จะครบ 3 ปีทำให้พราวนภาได้รับความสุขเท่าที่จะสัมผัสได้จากชีวิตคู่ แม้แต่เรื่องบนเตียงซึ่งเธอไม่ได้มีประสบการณ์มาก่อน แต่สามีหนุ่มรุ่นพี่ก็สอนให้เธอได้เรียนรู้ถึงความหฤหรรษ์ทางเพศอย่างเต็มอิ่ม ยามค่ำคืนในห้องนอน ธีรภัทรไม่เคยเร่งเร้าหรือทำให้เธอรู้สึกว่าเป็นเพียงภรรยาที่ต้องทำหน้าที่บนเตียง ตรงกันข้าม ทุกสัมผัสของเขาเต็มไปด้วยความนุ่มนวล อดทน และใส่ใจในรายละเอียดราวกับกำลังทำการผ่าตัดสำคัญที่ไม่อาจผิดพลาดได้ การที่เขาเป็นคนแรกและคนเดียวในชีวิตของพราวนภา ทำให้หญิงสาวค่อย ๆ คลายความประหม่า และเรียนรู้ที่จะตอบรับความปรารถนาของเขาด้วยหัวใจที่เปี่ยมสุข

เธอไม่เคยนึกว่าจะมีวันที่ตัวเองยอมสยบต่ออ้อมแขนของใครสักคนได้อย่างเต็มใจ แต่กับธีรภัทร มันไม่ใช่การยอมแพ้ หากเป็นการฝากทั้งชีวิตไว้กับคนที่เธอมั่นใจว่าไม่มีวันทอดทิ้ง

ชีวิตคู่ของทั้งสองคนดำเนินไปด้วยความราบรื่น...แต่ก็มีคลื่นบางอย่างที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างเงียบเชียบภายในโรงพยาบาล คลื่นที่พราวนภาเองยังไม่รู้เลยว่าจะซัดเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตเธอและธีรภัทรไปตลอดกาล

หมอพราวนภาเดินตรวจเยี่ยมผู้ป่วยในจนเสร็จสิ้น ขณะที่เธอกำลังจะเดินกลับไปยังห้องพักแพทย์เพื่อรอเวลาตรวจผู้ป่วยนอกรอบบ่ายไปจนถึงเย็น เธอก็พบกับหนุ่มใหญ่คนหนึ่งระหว่างทาง

"สวัสดีครับ คุณหมอ" เขาเอ่ยทัก

"สวัสดีค่ะ อาจารย์อนุวัฒน์" หมอสาวเอ่ยตอบ

"เพิ่งราวด์วอร์ดเหรอครับ"

ศ.นพ.อนุวัฒน์ หรือ 'อาจารย์หมออนุวัฒน์' ซึ่งเป็นผู้อำนวยการของโรงพยาบาลบางกอก เมดิดัลแห่งนี้เอ่ยถาม หมอสาวยิ้มรับ

"ใช่ค่ะ" เธอตอบสั้น ๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินไปที่อาคารผู้ป่วยนอกด้วยกัน โดยที่หญิงสาวในชุดกาวน์ไม่ได้รู้เลยว่าผอ. หนุ่มใหญ่ลอบมองเธอด้วยแววตาที่ไม่ควรเกิดขึ้นกับสุภาพสตรีที่แต่งงานแล้ว

...........................................

สนับสนุน e-book แบบเต็มเรื่องได้ที่นี่ค่ะ

Meb:

ปิ่นโต:

ธัญวลัย:

หรือแบบรายตอนได้ที่นี่ค่ะ







หรือติดตามกันที่ X:

ขอบพระคุณมากค่ะ  :-*

หมอธีร์ หรือ นายแพทย์ธีรภัทร กุลนารถ ศัลยแพทย์ผ่าตัดชื่อดังวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะทำงานในห้องพักส่วนตัวภายในโรงพยาบาลบางกอก เฮลต์ หน้าจอโทรศัพท์ของเขาสว่างค้างแวบหนึ่ง วอลล์เปเปอร์รูปตัวเขากับภรรยาปรากฎขึ้นแล้วดับไป ก่อนเขาจะเดินมุ่งหน้าตรงไปยังห้องผ่าตัด

แสงไฟสว่างจ้าจากโคมผ่าตัดสะท้อนบนผนังสแตนเลสที่ขัดเงาไร้รอยเปื้อน กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้ออวลทั่วบริเวณห้องเตรียมผ่าตัด เสียงเครื่องมือสแตนเลสกระทบกันดังแผ่วจากโต๊ะข้างผนัง

ธีรภัทรพาร่างสูงใหญ่ของเขามาถึงโซนล้างมือ เขาถอดนาฬิกาข้อมือและแหวนแต่งงานวางลงบนถาดสแตนเลส ก่อนจะเปิดน้ำอุ่นไหลผ่านมือ ใช้แปรงขัดเล็บและข้อมืออย่างพิถีพิถันตามขั้นตอนที่ฝึกซ้ำแล้วซ้ำเล่า เสียงน้ำไหลประสานกับจังหวะการถูฝ่ามือ ไล่ขึ้นถึงข้อศอกอย่างเป็นระบบ

"วันนี้เคสใหญ่นะคะหมอธีร์" เสียงเอ่ยทักหวานหูดังขึ้นจากด้านหลัง

นั่นเป็นเสียงของพยาบาลผู้ช่วยศัลยกรรมสาวรุ่นน้องในชุดสครับสีฟ้าอ่อน รูปร่างเพรียวบางอ้อนแอ้น บางส่วนของผมยาวสีน้ำตาลอ่อนโผล่พ้นหมวกคลุม เธอเดินเข้ามาหยุดยืนเคียงข้างหมอธีร์ พร้อมโปรยรอยยิ้มชวนมอง

"ใช่ครับ...คุณก้อย...นี่เป็นเคสซับซ้อนพอสมควร"

ธีรภัทรตอบเพียงสั้น ๆ อย่างสุภาพ ถึงแม้ตำแหน่งหน้าที่การงานของเขาจะใหญ่โตกว่าทุกคนในห้องผ่าตัดแห่งนี้ แต่ก็ให้เกียรติด้วยการเรียกทุกคนว่า 'คุณ' นายแพทย์หนุ่มวัย 40 ปีมองสบตาหญิงสาวก่อนหันไปจดจ่อที่การล้างมือเหมือนเดิม

สาวก้อยวางถุงมือปลอดเชื้อและผ้าสเตอร์ไทล์ไว้บนโต๊ะข้างเขา พลางโน้มตัวเล็กน้อยจนไหล่แทบเฉียดแขนเขา

"หมอคงเหนื่อยแย่เลยนะคะวันนี้" เสียงนุ่มนวลราวกับตั้งใจให้ฟังดูสนิทสนม

ธีรภัทรเพียงพยักหน้ารับ ยิ้มให้สาวพยาบาลรุ่นน้องแล้วเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดมือปลอดเชื้อ เช็ดมือของตัวเองจนแห้งสนิท

"ชินแล้วล่ะครับ" เขาตอบอย่างถ่อมตัว

เมื่อสวมถุงมือเรียบร้อย ธีรภัทรก็เดินตรงเข้าสู่ห้องผ่าตัด เสียงเครื่องมือต่าง ๆ เริ่มถูกจัดเรียงเข้าประจำตำแหน่ง เสียงหัวใจของผู้ป่วยบนมอนิเตอร์เต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ

แม้จะมีเสน่ห์เย้ายวนลอยอวลอยู่ใกล้ ๆ จากพยาบาลผู้ช่วยสาวสวย แต่ธีรภัทรกลับไม่มีหวั่นไหว ภายในหัวของเขามีเพียงภาพรอยยิ้มสดใสและดวงตาเป็นประกายของพราวนภา — ภรรยาที่เขารักและให้เกียรติเสมอนับตั้งแต่คบกันจนถึงแต่งงาน

ธีรภัทรพบกับพราวนภาครั้งแรกเมื่อห้าปีที่แล้ว ขณะนั้น เธออยู่ในช่วงวัยเบญจเพศ ขณะที่เขาอายุมากกว่าเธอหนึ่งทศวรรษพอดิบพอดี ทั้งคู่พบเจอกันภายในงานประชุมวิชาการด้านการแพทย์ที่รวบรวมผู้เชี่ยวชาญด้านสาธารณสุขจากหลายสถาบัน

ภายในห้องประชุมอันกว้างขวางของโรงแรมหรูย่านใจกลางกรุงเทพฯ บรรยากาศคึกคักไปด้วยการแลกเปลี่ยนความรู้ เสียงสนทนาผสมกับเสียงแก้วน้ำแข็งกระทบกันดังแผ่วจากโต๊ะเสิร์ฟเครื่องดื่ม

ท่ามกลางกลุ่มคนมากมาย สายตาของธีรภัทรกลับสะดุดหยุดลงที่หญิงสาวในชุดสูทสีเข้มเรียบง่าย ผมยาวดำขลับถูกรวบขึ้นอย่างสุภาพ เธอกำลังก้มอ่านเอกสารประกอบการบรรยายอย่างตั้งใจ ใบหน้าเรียวสวยสะอาดสะอ้านที่ไร้เครื่องสำอางจัดจ้าน กลับเปล่งประกายด้วยแววตาแน่วแน่และสดใส

ธีรภัทรไม่ใช่หนุ่มเนิร์ดที่ไร้ประสบการณ์กับเพศตรงข้าม แต่ขณะเดียวกัน เขาก็ไม่ใช่ผู้ชายจอมเจ้าชู้ที่จีบผู้หญิงไม่เลือกหน้า ศัลยแพทย์หนุ่มคบหาคนรักทีละคนด้วยความรู้สึกจริงจัง ถ้าไปด้วยกันไม่ได้ก็เลิกราจากกันด้วยดี เขาผ่านความสัมพันธ์มาแล้วหลายครั้งแต่ก็ยังไม่เจอกับคนที่เขาคิดจะใช้ชีวิตที่เหลือไปจนแก่เฒ่า

แต่เมื่อเขาได้เห็นหน้าพราวนภา หัวใจของเขาเหมือนถูกกระชากอย่างแรงในแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน จนทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะแอบถามชื่อเธอจากคนรู้จัก ก่อนที่จะเข้าไปทักทาย

"สวัสดีครับ...คุณหมอพราวนภาใช่ไหมครับ?" เขาเอ่ยถามในจังหวะที่เธอกำลังยืนรอคิวรับเอกสารลงทะเบียน หญิงสาวเงยหน้าขึ้น รอยยิ้มบางแตะแต้มมุมปาก ดวงตากลมโตงามงดมองสบเขาอย่างสุภาพ

"ค่ะ ดิฉันหมอพราวนภา...แล้วคุณหมอ?"

"ธีรภัทร กุลนารถครับ" เขายื่นมือให้จับแบบวัฒนธรรมตะวันตก เธอยิ้มรับก่อนยกมือบางขึ้นจับตอบอย่างสุภาพ

สัมผัสแรกนั้นเรียบง่าย แต่กลับทิ้งร่องรอยอุ่นวาบบางอย่างไว้ในใจชายหนุ่ม ที่แม้จะผ่านโลกมาไม่น้อย แต่กลับรู้สึกเหมือนได้พบกับแสงสว่างใหม่

วันนั้นพวกเขาได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นทางการแพทย์กันหลายครั้ง พราวนภาที่เพิ่งเรียนจบไม่นาน เต็มไปด้วยพลัง ความรู้ ความมั่นใจ และรอยยิ้มจริงใจที่หาได้ยากในโลกที่แข่งขันสูงลิบลิ่ว

หลังเสร็จสิ้นการประชุมเชิงวิชาการ สองหนุ่มสาวแลกเปลี่ยนช่องทางการติดต่อ เริ่มต้นจากการพูดคุยปรึกษาด้านการทำงาน ก่อนที่บทสนทนาจะเริ่มขยับเข้าสู่ความเป็นส่วนตัวทีละน้อย ยิ่งรู้จัก ยิ่งได้คุย ธีรภัทรก็ยิ่งไถลลึกลงไปในหลุมแห่งเสน่ห์ของสาวรุ่นน้อง

ขณะเดียวกัน พราวนภาก็ไม่ได้ปิดกั้นที่จะพูดคุยกับเขา เธอเคยมีแฟนมาแล้วบ้างจึงรู้ว่าคุณหมอหนุ่มรุ่นพี่กำลังหยิบยื่นไมตรีที่มากกว่าแค่การเป็นบุคลากรคนทำงานในวงการเดียวกัน หมอพราวพึงใจในความสุภาพแต่มั่นใจ เฉลียวฉลาดแต่ให้เกียรติ เก่งกาจแต่ไม่อวดรู้ของพี่ธีร์ ซึ่งคุณสมบัติทั้งหมดหาได้ยากยิ่ง ผู้ชายหลายคนที่เข้ามาหาเธอล้วนแล้วแต่ปรารถนาที่จะล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรงของเธอทั้งสิ้น

แตกต่างจากธีรภัทรที่ให้เกียรติพราวนภา เขาไม่เคยฉวยโอกาสที่จะล่วงเกินเธอ ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้หญิงสาวประทับใจมากขึ้น ขณะที่หน้าตาหล่อเหลาและรูปร่างที่สูงสมาร์ทของธีรภัทรนั้นเป็นเหมือนผลพลอยได้

นั่นทำให้ระดับความสัมพันธ์ของทั้งสองคนค่อย ๆ ขยับขึ้นทีละน้อย จากรุ่นพี่รุ่นน้อง...กลายเป็นเพื่อนสนิท...และพัฒนาไปเป็นคนรักในที่สุด

เมื่อคบหากันได้เกือบ 2 ปี หมอธีร์ก็ขอหมอพราวแต่งงาน

งานแต่งงานของทั้งคู่เป็นที่กล่าวขวัญถึงในกลุ่มคนทำงานด้านสาธารณสุข ฝ่ายหนึ่งเป็นหมอผ่าตัดที่กำลังสร้างชื่อโด่งดัง อีกฝ่ายเป็นหมออายุรกรรมที่ทั้งสวยและทั้งเป็นที่รักของคนไข้จำนวนมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง คู่บ่าว-สาวจึงเปรียบดังกิ่งทองคำกับใบหยกงาม

ธีรภัทรไม่ใช่ชายหนุ่มที่สนใจเรื่องอดีตของภรรยาสาว แต่การได้รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอหลังผ่านประตูวิวาห์ ก็ยิ่งทำให้เขาสยบยอมเธอทั้งตัวและหัวใจ ศัลยแพทย์หนุ่มถึงกับคิดว่าเขาคงไม่สามารถหาผู้หญิงคนไหนที่ครบสมบูรณ์แบบเหมือนกับพราวนภาอีกแล้ว

ความสม่ำเสมอของธีรภัทรตลอดชีวิตแต่งงานที่ใกล้จะครบ 3 ปีทำให้พราวนภาได้รับความสุขเท่าที่จะสัมผัสได้จากชีวิตคู่ แม้แต่เรื่องบนเตียงซึ่งเธอไม่ได้มีประสบการณ์มาก่อน แต่สามีหนุ่มรุ่นพี่ก็สอนให้เธอได้เรียนรู้ถึงความหฤหรรษ์ทางเพศอย่างเต็มอิ่ม ยามค่ำคืนในห้องนอน ธีรภัทรไม่เคยเร่งเร้าหรือทำให้เธอรู้สึกว่าเป็นเพียงภรรยาที่ต้องทำหน้าที่บนเตียง ตรงกันข้าม ทุกสัมผัสของเขาเต็มไปด้วยความนุ่มนวล อดทน และใส่ใจในรายละเอียดราวกับกำลังทำการผ่าตัดสำคัญที่ไม่อาจผิดพลาดได้ การที่เขาเป็นคนแรกและคนเดียวในชีวิตของพราวนภา ทำให้หญิงสาวค่อย ๆ คลายความประหม่า และเรียนรู้ที่จะตอบรับความปรารถนาของเขาด้วยหัวใจที่เปี่ยมสุข

เธอไม่เคยนึกว่าจะมีวันที่ตัวเองยอมสยบต่ออ้อมแขนของใครสักคนได้อย่างเต็มใจ แต่กับธีรภัทร มันไม่ใช่การยอมแพ้ หากเป็นการฝากทั้งชีวิตไว้กับคนที่เธอมั่นใจว่าไม่มีวันทอดทิ้ง

ชีวิตคู่ของทั้งสองคนดำเนินไปด้วยความราบรื่น...แต่ก็มีคลื่นบางอย่างที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างเงียบเชียบภายในโรงพยาบาล คลื่นที่พราวนภาเองยังไม่รู้เลยว่าจะซัดเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตเธอและธีรภัทรไปตลอดกาล

หมอพราวนภาเดินตรวจเยี่ยมผู้ป่วยในจนเสร็จสิ้น ขณะที่เธอกำลังจะเดินกลับไปยังห้องพักแพทย์เพื่อรอเวลาตรวจผู้ป่วยนอกรอบบ่ายไปจนถึงเย็น เธอก็พบกับหนุ่มใหญ่คนหนึ่งระหว่างทาง

"สวัสดีครับ คุณหมอ" เขาเอ่ยทัก

"สวัสดีค่ะ อาจารย์อนุวัฒน์" หมอสาวเอ่ยตอบ

"เพิ่งราวด์วอร์ดเหรอครับ"

ศ.นพ.อนุวัฒน์ หรือ 'อาจารย์หมออนุวัฒน์' ซึ่งเป็นผู้อำนวยการของโรงพยาบาลบางกอก เมดิดัลแห่งนี้เอ่ยถาม หมอสาวยิ้มรับ

"ใช่ค่ะ" เธอตอบสั้น ๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินไปที่อาคารผู้ป่วยนอกด้วยกัน โดยที่หญิงสาวในชุดกาวน์ไม่ได้รู้เลยว่าผอ. หนุ่มใหญ่ลอบมองเธอด้วยแววตาที่ไม่ควรเกิดขึ้นกับสุภาพสตรีที่แต่งงานแล้ว

...........................................

สนับสนุน e-book แบบเต็มเรื่องได้ที่นี่ค่ะ

Meb:

ปิ่นโต:

ธัญวลัย:

หรือแบบรายตอนได้ที่นี่ค่ะ







หรือติดตามกันที่ X:

ขอบพระคุณมากค่ะ  :-*