โดนบีทสอบสวนแล้ว

คู่ใหม่

 

 

แฟนกู ภาค 4 ตอน 15 คิดถึงคนนี้จริงๆ

แฟนกู ภาค 1 
แฟนกู ภาค 2 
แฟนกู ภาค 3 
.................................................

"เฮ้ย ไอ้ปั้น ทำเหี้ยไรอยู่วะ"
"เอ่อ ก็จะนอนสิวะมึง  "
"แม่ง รีบนอน นี่มันยังไม่สามทุ่มเลยนะมึง...โมโนอยู่กะมึงหรือเปล่า"
"เฮ้ย  มึง  ถามตลกชิบหาย  โมโนมันจะอยู่กะกูได้ไงวะ"
"ไม่ กูหมายถึงเสาร์อาทิตย์นี้"
"ไม่อ่ะ  มึงมาถามกูไมอ่ะ  มึงก็โทรไปหามันดิ"
"มึงก็รู้  กูโทรมาสองเดือนแล้ว  มันยังไม่รับสายกูเลย  เป็นไง...มึงกะโมโน คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว"

ผม (โบ๊ต) โทรคุยกะไอ้ปั้นเพื่อนเก่า  ปกติผมไม่ค่อยโทรหาไอ้ปั้นมันหรอก  ถ้าโทรมาคือต้องมีเรื่องอะไร  พอผมถามถึงเรื่องโมโน  ไอ้ปั้นเล่าเรื่องโมโนให้ฟังทั้งหมด  แม้กระทั่งมันขอโมโนเป็นแฟน  และแม้กระทั่งสาเหตุที่มันรถล้มและโมโนขอกลับไปเป็นเพื่อน 

"เฮ้ย...ไอ้โบ๊ต  ไหนมึงบอกกูซิว่า...ทำไมมึงถึงคิดว่าโมโนมันไม่รักมึงแล้ว"
"มึง....  ปั้น  กูเนี่ย..โทรวันละสองหน เช้าเย็น  โมโนไม่เคยรับสายกูเลย  มีสองอย่างไม่กดทิ้งก็ปล่อยจนสายหลุด  แต่กูก็พยายามนะ  หวังว่าวันนึงมันคงโทรมาหรือรับสายกู แต่ไม่มีวันนั้นเลย"
"ถามจริงเหอะ..ไอ้เชี่ยโบ๊ต  มึงคิดดีแล้วเหรอ  ถ้ามันรักกูชอบกู  มึงจะทำใจได้จริง"
"เออ  กูเห็นมันก็ชอบมึง  มึงเป็นเพื่อนสนิทมันและเป็นเพื่อนสนิทกูด้วย  ถ้ามันได้มึงเป็นแฟน  กูก็จะสนับสนุน  แต่จริงๆคือกูก็ยังรักโมโนมันอยู่นะ  มันคงโกรธกูมาก  โมโนเข้าใจกูผิด"
"แล้วมึงก็ซื่อบื้อมาก  ขับรถก็เป็น  มาหาเค้าสิวะ  ง้อเค้ามั่ง... เอางี้นะ  มึงหยุดมาเลยหลายวัน  มาหาโมโนมัน  มึงเชื่อกู  มันยังรักมึง  เพียงแต่มึงเสือกไม่ตามใจมันและไม่เสือกมาง้อมัน"

ผมปากแข็งเรื่องโมโน  ผมพูดเหมือนยอมให้ไอ้ปั้นเป็นแฟนโมโน แต่ผมคงจะเสียใจสุดๆถ้าเรื่องนี้เป็นจริงขึ้นมา  จริงๆแล้วผมคิดถึงโมโนมากๆ  มากจนไม่รู้จะทำยังไง  ผมอยากคุยกะโมโน  นี่มันเกือบจะสี่เดือนแล้ว  ผมอยากมาหาแต่กลัวว่าโมโนยังโกรธผมและไม่ตอบรับผม  ผมไม่รู้ทำไงจริงๆ
..........................................................

"ฮาโหล  สบายดีหรือเปล่า  มาหาเนี่ย  อยู่ที่ท่ารถส่องดาวอ่ะ"
"ไอ้บีท  แกมาส่องดาวทำไม"
"ก็มาดูว่า พี่ชายจอมซื่อบื้อ เป็นไงมั่ง...."
"ไอ้น้องบ้า  มานานยัง  รอแป๊บนะ  พี่แต่งตัวก่อนเดี๋ยวไปรับ"

ผมดีใจมากๆ  ผมไม่เจอเจ้าบีทพอกะโมโน  และพอกันเลย  ไอ้บีทก็ไม่โทรมาหาผม  ไอ้บีทเรียนจบสาขาโฆษณา  และอยู่บริษัทโฆษณาขนาดใหญ่แห่งนึง  และน่ารักระดับบีทก็มีคนมาจีบและผมรู้ดีว่าไอ้บีทมันมีแฟนแล้ว  เวลาทั้งหลายก็คงหมดไปกะแฟน 

พอผมลงจากรถเท่านั้น  ไอ้บีทก็วิ่งเข้ามากอดผมแน่น  ก่อนเอามือมาจับแก้มผมและมองหน้าผมอยู่นาน  และเอามือมาตีที่แขน
"ไอ้พี่ใจร้าย  ไม่เคยโทรมาหาน้องหานุ่งเลยว่ะ...."
"โทรไปขัดคอทำไมวะ  อยู่กะแฟน  โทรไป..ก็เสือกหละ....แล้ววันนี้ไม่ไปกะแฟนเหรอ  มาหาเนี่ย  จะมาอยู่กี่วัน  ขี้เกียจเลี้ยง..."
"หลายวัน ลางานมาห้าวันเลย  รวมเสาร์อาทิตย์หัวท้ายเป็น 9 วัน  อยากอยู่นานๆ"
"โอ๊ย  แม่ง นานชิบหาย  มาไมนานขนาดนี้วะ"
................................................................................

จากท่ารถ เข้า รพ  ไอ้น้องตัวแสบผมคุยไม่หยุดหย่อน  บีทบอกผมว่าป๊ากะแม่คิดถึงผมมาก    ก็แน่หละ ผมก็คิดถึง เพราะว่าไม่เคยออกจากบ้านนานมากขนาดนี้เลย  ส่วนเจ้าตัวแสบของผมก็คิดถึงผมเหมือนกัน  เธอเพิ่งรู้ตัวเมื่อตอนอยู่บ้านคนเดียว  แต่บีทเป็นประเภทสาวสังคม  อยู่บ้านไม่ค่อยมาก  ยิ่งเรียนจบแล้ว ยัยบีทแทบไม่กลับไปบ้านสายสองเลยด้วยซ้ำ

"ลามานานขนาดเนี้ย  ถ้าพี่เป็นแฟนนะ  ทิ้งเลย...  โอกาสดีอย่างนี้ แฟนไม่อยู่  ไปหากิ๊กดีกว่า"
"ก็...เนี่ย  บีทก็หนีมาหากิ๊กเหมือนกันไง..5555"

เธอพูดแล้วมองหน้าผมด้วยความหมายที่ลึกซึ้งมาก  ผมรีบตัดบทชวนไปคุยเรื่องอื่น  พอถึงบ้านพัก  ผมก็พาเธอขึ้นไปเอาของไปเก็บที่ห้องผม  บ้านพักผมเล็กๆครับ มีเพียงห้องนอนเดียว  ข้างล่างก็เป็นครัว  เป็นที่นั่งเล่น

"โห  ไอ้พี่โบ๊ต  ห้องพี่ที่บ้านเยาวราชมันใหญ่กว่านี้อีก  เตียงแค่เนี้ย  แล้วจะนอนไงวะเนี่ย"
"เออ พี่เดี๋ยวนอนพื้นเอง  เค้าให้ที่ซุกหัวก็ดีแล้ว  เหนื่อยจะตาย  คนเจ็บป่วยมันมากมายจริงๆ"

ผมเอาของมาเก็บแล้วก็ชวนบีทไปตลาด ก่อนซื้ออาหารมาตุนไว้ให้ยัยตัวแสบที่จะมาอยู่ตั้งเกือบ 10 วัน  วันนั้นผมก็ขับรถพาเธอไปเที่ยวที่พรรณานิคม  ก่อนจะกลับมากินข้าวเย็นที่บ้าน  ยัยบีทยังคงพูดมากเล่าเรื่องในสามเดือนที่ผ่านมาราวกับจะเล่ารายละเอียดในทุกวัน  แต่สิ่งนึงที่เธอไม่เอ่ยปากเลย

"เรื่องแฟนน่ะเหรอ  บีทเลิกแม่งแล้ว...."
"ฮ๊า...จิงดิ  555555 สมน้ำหน้า"
"พี่โบ๊ตอ่ะ  อย่ามาพูดดี  ได้ยินว่าพี่โมโนยังไม่หายงอนใช่มะ 55555 สมน้ำหน้า  ก็มาเนี่ย อยากอยู่ไกลๆ  สุดๆเลย  รบกวนพี่ชายหน่อยนะ"
"เออ อยู่ได้  ไม่ว่าไรหรอก  แต่พี่ไปทำงานแกก็อยู่บ้านหาไรทำไปแล้วกัน  มันน่าเบื่อหน่อย  เอารถขับไปเที่ยวเองก็ได้  ว่าแต่  แกมีอะไรกะแฟนด้วยหรือเปล่า"

ยัยบีทมองหน้าผม  เธอพยักหน้าน้อยๆ  ผมล่ะไม่แปลกใจเลย  เพราะเรื่องสงวนตัวสำหรับยัยบีท เป็นเรื่องโคตรล้าสมัย  ยัยบีทคิดว่า  ถ้าไม่ท้องไม่มีลูก  ทุกอย่างทำได้ทั้งนั้น  ผมพยายามที่จะเตือนหลายครั้ง แต่น้องสาวคนนี้มันก็จอมดื้อ  เอาแต่ใจตัวมานาน เพราะทุกคนรักมันหมด  รวมทั้งผมด้วย 

"พี่โบ๊ต  คิดดู  บีทอ่ะ เจอมากะตัวเลย  เล่าให้ฟังก็ได้  แม่งคบซ้อนอ่ะ"
"ไปรู้ได้ไงคบซ้อน"
"รู้ดิ  มันกำลังดูหนังอยู่กะบีท  ผู้หญิงโทรเข้ามา  ถึงกะลุกออกไปคุยเลย  ปล่อยให้เรานั่งดูหนังไปคนเดียวครึ่งเรื่อง  พอหนังจบ ขอดูว่าโครโทรมา  คุยนานจัง  มันโกหกว่าแม่โทรมา  แต่พอมันเผลอ  บีทเอาโทรมาแอบดู  คนชื่อจันโทรมา"
"อ้าว แม่มันชื่อจันหรือเปล่า  อาจเป็นเพื่อนเค้าก็ได้"
"โห  ม่ายสิพี่โบ๊ต  บีทก็จดเบอร์มา แล้วโทรไปหาอีนังจันคนนี้  มันว่าไงรู้มะ  จันเป็นแฟนตั้มค่ะ  อยากโดดเข้าไปตบมันในโทรศัพท์จริงๆ  บีทเลยเลิกกะแม่งไปเลย  เนี่ยมันตามตื๊ออยู่  เลยหนีมาหาพี่อ่ะ  พี่ดูดิ  โทรมาเป็นสิบ"
"กระจอก....พี่โทรไปหาพี่โมโน เป็น 100 แล้ว ยังไม่โทรกลับมาเลย"

เราคุยกันแบบพี่น้อง  เอาหมอนฟาดหัวกันเล่นกันเหมือนเด็กๆ  จนเกือบสี่ทุ่ม  ผมไล่เจ้าบีทไปอาบน้ำก่อน  บีทใช้เวลาไม่นาน  เธอก็เข้ามาในห้อง  แล้วน้องสาวตัวแสบผมก็ถอดผ้าเช็ดตัวต่อหน้าต่อตาผม  ทั้งตัวของเธอขาวสะอาดเหมือนสาวแรกรุ่นทั่วไป  มีเพียงแค่เสื้อยกทรงสีขาวและกางเกงในสีเดียวกันที่ปิดอยู่เท่านั้น  ผมห่างจากโมโนมาเกือบสี่เดือนแล้ว  และสิ่งที่อยู่หน้าผมก็คือน้องสาวผม  คนที่เคยให้พรหมจรรย์ผมเพื่อแก้ชง

"ไอ้บีท  บ้าไปเหรอวะแก  แต่งตัวให้เรียบร้อย"
"พี่โบ๊ต  อย่าบอกนะว่าลืมบีทไปแล้ว 55555"
"เออ ลืมไปแล้ว  โห  จำไม่ได้แล้วอ่ะ  ตอนนั้นตั้งแต่เรียนปี 1 นี่ก็ 6 ปีแล้ว  อ้วนขึ้นเป็นบ้าเลย 55555"

ไอ้น้องตัวแสบผมพุ่งเข้ามาหาผมเลยครับ  ทั้งที่ตัวเปล่าเปลือย  แล้วก็เอามือระดมทุบผมไม่นับและไม่มีจุดหมายที่แน่นอน  ผมปัดป้องไม่หมดหรอกครับ  โดนมาหลายตุ๊บอยู่  แต่ยัยบีทก็พลาดเป้าไปทีนึงทำให้เธอเสียหลัก  ตัวของเธอก็พุ่งเข้ามาหาผม  และนมของเธอก็ชนกะหน้าผมเต็มแรง  กลิ่นตัวยัยบีทยังคงเดิม  ยัยน้องสาวผมยังคงน่ารักเหมือนเดิม  ผมกอดเจ้าน้องตัวแสบไว้  พยายามรัดแน่นไม่ให้ขยับได้  เจ้าบีทพยายามเอามือมาทุบผมอีก  น้องสาวผมทั้งดิ้นทั้งสบัด  ผมยิ่งรัดแน่นเข้าไปอีก  ยัยบีทเอามือทุบหลังผมแทน  มือหนักเป็นบ้ายัยน้องคนนี้  การที่ยัยบีทดิ้นไปมาในอ้อมกอดของผม  การที่ผมกอดรัดปล้ำเธอไปมา  การที่นมของเจ้าบีทเบียดรัดเสียดสีกับหน้าอกผมตลอดเวลา ก็เลยกลายเป็นไปจุดไฟให้ยัยบีท  มือที่ทุบหลังเริ่มเบาลงและกลายเป็นมาจับที่แก้มของผม  เธอมองหน้าผม ก่อนจะกดปากลงมาที่ปากผม  และจูบราวกับหื่นกระหายมานานแสนนาน

"บีท  ไม่เอาดิ  เราพอเหอะ  พี่โบ๊ตไม่อยากทำบีทอีกต่อไปแล้วอ่ะ"
"พี่โบ๊ตพูดแบบนี้มาหมื่นครั้งแล้ว  แต่พี่ก็ทำให้บีททุกทีเลย  แล้ววันนี้พี่โบ๊ตจะมาหนีบีทไปไม่ได้หรอก  พี่ปลุกอารมณ์น้องแล้วมาทิ้งไปไม่ได้นะ.."

แล้วเจ้าน้องผมก็ผลักผมลงนอน  ก่อนดึงเสื้อยืดของผมโยนออกไป  ผมนอนหงายโดยที่ยัยบีทนั่งอยู่บนท้องของผม  เธอมองหน้าผมและก้มลงประกบปากกับผมอีกครั้ง  ผมพยายามเม้มปากไม่ให้น้องสาวรุกรานมากนัก  แต่ท้ายสุดผมเองแหละที่เป็นคนพ่ายแพ้  มันคงเป็นธรรมชาติของมนุษยที่ต้องการผสมพันธุ์  ผมรู้ว่าคนที่อยู่กะผมตอนนี้คือน้องสาว  ผมไม่ควรไปยุ่งกะเธอ  แต่ถึงเวลานี้...มันคง...เป็นไปตามธรรมชาติ  โดยที่ผมเองก็ยับยั้งไม่ได้

ยัยบีทเอามือมาจับที่หน้าอกผม  เธอบี้เล่นที่หัวนมของผม
"ถามจริงพี่โบ๊ต  นอกจากพี่โมโนแล้ว ตอนนี้พี่มีคนอื่นอีกหรือเปล่า"

 

แย่แล้ว

บีท โบ๊ต เอาแล้วไง โมโน