มินโดนข้ามวันข้ามคืนเลยเหรอเนี่ย

นั้นแหนะ มาแนวนี้จะรู้มั้ยน้อ

ผมคิดสงสัยว่ามินเอาชุดที่ไหนไปเปลี่ยน หรือจะซื้อชุดแถวๆนั้นใส่ไปก่อนหรือยังไง ผมครุ่นคิดก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากะจะโทรหา.....

"ไม่ดีกว่า...."

ผมเปลี่ยนใจไม่โทรเพราะถ้าโทรไปมินยุ่งอยู่มันจะเสียงาน....ความสงสัยมันก็ยังอยู่ลึกๆ ผมได้แต่เก็บไว้และลืมมันเพราะได้เวลาทำงานแล้ว

เวลาผ่านไปช่วงเที่ยงๆผมโทรหามิน โทรไปจนสายตัดมินก็ยังไม่รับ ผมก็เริ่มเป็นห่วง และหงุดหงิดเล็กๆ ผมโทรหามินอีกครั้งนึงรอจนจะวางสายมินก็รับพอดี

"ฮัลโหล..ตัว" เสียงมินแผ่วเบาเหมือนกระซิบ

"มินอยู่ไหน?" ผมชักน้ำเสียงใส่

"ยะ....อยู่กับลูกค้า ยังสัมมนาไม่เสร็จเลย"

"เอ๊าะ..ออ โอเคๆสู้ๆครับ" ผมเสียงอ่อนทันทีนี้เราโทรไปหาตอนมินยุ่งๆอยู่เวรกรรม!!

"อึ...อืม แค่นี้ก่อนนะ วันนี้ไม่ต้องรอนะ อาจจะค้างอีกคืน พรุ่งนี้!!!....ซี๊ดดดดดด"

"ตัวเป็นอะไร!?" ผมตกใจทักถามด้วยความเป็นห่วง

"ปะ....ป่าว!! เมื่อกี้..... เดินชนขอบ...โต๊ะ!! ซี๊ดดดดดดดโอ๊ยยยยยยย~.....คะ...แค่นี้ก่อนนะ!"

ผมยังไม่ทันถามไถ่อะไรต่อมินก็ตัดบทวางสาย ผมรู้สึกสับสนมันหึงหวง มินโดนอะไร!! ทำไมถึงร้องครวญครางเหมือนตอนที่กำลังมีอะไรกันไม่มีผิด ผมครุ่นคิดจนรู้สึกตึงๆที่เป้า

"ชิปหายยละ!!!"

ผมนั่งสูดหายใจลึกๆให้มันคลายความตึงจนมันหดลง ผมก็ถอนหายใจแรงก่อนจะดูนาฬิกาได้เวลาทำงานแล้ว.....

เมื่อทำงานเสร็จใกล้เลิกงานผมก็เดินตรงไปหาหัวหน้ามินเพื่อถามเรื่องที่ส่งมินไปสัมมนากับลูกค้า จังหวะพอดีมีประกาศเชิญหัวหน้าประชุมด่วน ผมเลยไม่ได้ถาม...พอได้เวลาเงินผมก็กลับบ้านนอน เช้าวันต่อมาก็ไปทำงาน


 

 

มาตามอ่านสนุกมากครับ

G

ชอบครับ

"ค๊าบบบ สู้ๆ+ๅๅๅ      

 

  ..........

มินโดนไปกี่รอยแล้วเนี้ย

ชอบครับแนวนี้

อยากอ่านต่อ