ลองแต่งเรื่องแนวใหม่ดูบ้างนะครับ ชอบไม่ชอบยังไงบอกกันได้เลย แต่งเอาสนุกตัวเอง บางทีอาจจะฉีกแนวไปไกล ถือว่าอ่านไปเพลินๆ นะ

---------------------------------------------------

ลานจอดรถหลังผับใกล้มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของภาคเหนือเงียบสงัดในยามค่ำ แสงไฟจากโคมข้างทางส่องสว่างเป็นหย่อมๆ ลมหนาวพัดผ่าน เสื้อเชิ้ตสีขาวของ ธาม วัย 18 ปี สะบัดเป็นคลื่นจากลมที่พัดแรง. ใบหน้าเข้มของเขา—ตาคม ผิวสีน้ำผึ้งจมูกโด่ง ตอนนี้ซีดลงจากความตึงเครียด.

ตรงหน้าเขา กานต์พิชชา ยืนกอดอก มองไปทางอื่น. แสงไฟจากรถสปอร์ตสีดำที่จอดอยู่ข้างหลังสะท้อนเงาในตาของเธอ. ธามยืนห่างออกไปสองสามก้าว มือกำแน่น มองหน้าแฟนสาวที่คบกันมาตั้งแต่ ม.4.

"กานต์... ช่วยบอกเราหน่อย ทำไมต้องเลิกกัน?" ธามถาม น้ำเสียงสั่นเล็กน้อยแต่พยายามควบคุม "ถ้าเราไม่ดีตรงไหน เธอบอกมาได้เลย."

กานต์ถอนหายใจ สายตาหลบไปมองพื้น. "ธาม... เราแค่รู้สึกว่าเราไม่เหมาะกัน เราแค่อยากได้ชีวิตที่... ดีกว่านี้." เธอพูดเสียงเบา คำพูดฟังดูเลื่อนลอยราวกับซ้อมมา.

"สบายกว่านี้?" ธามขมวดคิ้ว "เราให้เกียรติเธอทุกอย่าง คบกันมาเกือบสามปี เธอบอกแค่นี้จริงๆ เหรอ? ไม่มีอะไรจะพูดอีก?"

กานต์เงยหน้าขึ้น สายตาเต็มไปด้วยความรำคาญเล็กน้อย. "ธาม เราเหนื่อยแล้ว เราแค่อยากเริ่มใหม่ ทำไมต้องถามเยอะ?"

ธามรู้สึกเหมือนมีอะไรมาบีบหัวใจ. เขาอยากได้คำตอบที่จริงใจ ไม่ใช่ข้ออ้างแบบนี้. "กานต์ ถ้าเธอจะทิ้งเรา อย่างน้อยบอกเหตุผลจริงๆ มา."

ก่อนที่กานต์จะตอบ ประตูรถสปอร์ตสีดำเปิดออก นักศึกษา ท่าทางดุดัน เดินลงมาในชุดเสื้อเชิ้ตแบรนด์เนม รอยยิ้มเยาะเย้ยฉายชัดบนใบหน้า. "จบก็คือจบสิวะ ต้องให้อธิบายอะไรนักหนา?" เขาเดินตรงเข้ามา ยืนข้างกานต์.

ธามมองรัน แล้วหันไปมองกานต์ ชี้ไปที่รัน. "เพราะแบบนี้ใช่ไหม กานต์? เพราะมัน?"

กานต์นิ่งเงียบ สายตาหลบลงพื้น ไม่พูดอะไร. รันหัวเราะในลำคอ ก้าวเข้ามาใกล้ธาม. "ใช่ เขาเลือกกูแล้ว อย่ามายุ่งกับเมียกูอีก!"

รันเหวี่ยงหมัดใส่หน้าธามทันที ธามหลบได้อย่างรวดเร็ว เขายิ่งหงุดหงิดโมโหอยู่แล้ว สัญชาตญาณจากการฝึกมวยสมัยมัธยมทำให้เขาตั้งหลักได้. เขาต่อยสวนไปที่ท้องของรัน ทำให้รันเซถอยหลัง หน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ ธามไม่รอให้ตั้งตัว เขาอยากหาคนที่จะรับเอาความเจ็บปวดนี้ไปแทนพอดี ธามจึง ปล่อยหมัดไปอีก 2 หมัด เข้าที่ปาก และโหนกแก้มของ นักศึกษาคนนั้น เต็มที่


นักศึกษาคนนั้นล้มไปกองกับพื้น

"ถ้าเธอจะเลือกมัน เราไม่ห้าม" ธามพูด น้ำเสียงหนักแน่น "แต่ไม่ต้องให้คนใหม่ของเธอมาทำร้ายเราแบบนี้."

รันลุกขึ้นอย่างเชื่องช้าคำรามด้วยความเจ็บปวด ทันใดนั้นสามคน—ชายร่างใหญ่ในชุดดำ—ลงจากรถทันที. ทั้งสี่คนล้อมธามไว้. ธามยกหมัดขึ้นตั้งการ์ด แต่ใจของเขาเต้นแรง. เขาคิดว่าสู้คนเดียวอาจจะไม่ไหว.

หมัดแรกจากหนึ่งในพรรคพวกกระแทกเข้าที่ไหล่ของธาม เขากัดฟัน สวนกลับด้วยหมัดขวาเข้าที่หน้าคนนั้น ทำให้อีกฝ่ายถอยไป. แต่แล้วหมัดจากอีกคนก็ซัดเข้ามาที่ท้อง ทำให้เขาจุกจนแทบล้ม. ธามพยายามต่อยคืน ส่งหมัดเข้าใส่หน้าคนที่สาม แต่รันฉวยโอกาสเตะเข้าที่ขาของเขา ทำให้ธามเสียหลัก.

"หยุด! พอแล้ว อย่าทำ!" เสียงของกานต์ดังขึ้นจากด้านหลัง เธอยืนอยู่ข้างรถ มองเหตุการณ์ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก แต่ไม่ก้าวเข้ามาห้าม. เธอแค่ยืนนิ่ง ร้องออกมาเหมือนหวังให้ทุกอย่างจบ.

ธามพยายามดิ้นรน ต่อยสวนไปอีกสองสามหมัด แต่การรุมสี่ต่อหนึ่งหนักเกินไป. หมัดและเท้าของพรรคพวกกระแทกเข้ามาไม่หยุด. ใบหน้าของเขาช้ำ เลือดไหลจากมุมปาก เสื้อขาดวิ่น. แต่ 2 คนในกลุ่มนั้นก็ล้มลงกับพื้นไปก่อน สุดท้ายเขาล้มลงบนพื้นกรวดเช่นกัน หายใจหอบแววตาเต็มไปด้วยความคับแค้น ผิดหวัง และเศร้าหมอง

รันยืน หัวเราะเยาะ. "เห็นมั้ย? เขาเลือกกูแล้ว. ต่อไปอย่ามายุ่งกับแฟนกูอีก!" เขาหันไปจูงมือกานต์ที่ยืนนิ่ง. กานต์มองธามครู่หนึ่ง สายตาดูเหมือนรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่แววตานั้นเต็มไปด้วยความเสแสร้งมากกว่า. เธอปล่อยให้รันจูงมือขึ้นรถโดยไม่ขัดขืน.

รถสปอร์ตคำรามและขับออกไป ทิ้งธามไว้บนพื้นลานจอดรถ. เขานอนมองท้องฟ้ายามค่ำ ความเจ็บปวดจากร่างกายไม่เท่ากับความเจ็บในใจ. "เราพยายามทำดีที่สุดแล้ว มาด้วยกันขนาดนี้... แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้?" เขาคิด ขณะที่เลือดหยดลงบนพื้น.

ธามฝืนลุกขึ้น เดินโซเซกลับหอพัก ห้องเล็กๆ ที่เขาเช่ามานั้นเงียบสงบแต่เต็มไปด้วยความว่างเปล่า. เขานั่งพิงกำแพง มือกุมหน้าผากที่ปวดหนึบ. ความทรงจำของกานต์ยังวนเวียนในหัว—รอยยิ้มของเธอตอน ม.4, วันที่จูงมือมาสอบ มหาวิทยาลัยแห่งนี้ ด้วยกัน. ทุกอย่างพังทลายลงในพริบตา

เสียงเคาะประตูเบาๆ ดังขึ้น. "น้องธาม ยังไม่นอนเหรอ?" เสียงนุ่มนวลของ ป้าหญิง แม่บ้านวัย 50 ปีดังเข้ามา. ป้าหญิงเป็นคนพื้นที่ ผิวขาวเนียน ผมยาวดำขลับ สะโพกผาย ยังคงมีเสน่ห์ที่ทำให้หนุ่มๆ ในหอมองตาม. เธอเคยเล่าให้ธามฟังว่าครอบครัวเธอเคยมีฐานะ แต่สามีติดเหล้าทำให้ทุกอย่างพัง

ธามเคยคิดเสมอว่าป้าหญิงเป็นคนดีคนหนึ่งในหอพักนี้. ตั้งแต่เขาย้ายมาอยู่ที่นี่ เขาเห็นว่าเธอทำงานหนักแต่ยิ้มเสมอ ธามเองก็เป็นคนอัธยาศัยดี มีมารยาท ไม่เคยดูถูกใคร โดยเฉพาะคนที่อายุมากกว่า. เขาให้เกียรติป้าหญิงเสมอ ไม่เคยสร้างความลำบากให้แม่บ้านแบบเธอ ไม่จิกใช้งานไร้สาระแบบบางคนและ บางครั้งป้าหญิงให้ผลไม้สดจากตลาดมาให้เขา เขาก็ซื้อขนมหรือน้ำดื่มฝากเธอตอบแทน. มันเป็นความสัมพันธ์แบบง่ายๆ แต่จริงใจที่ทำให้ธามรู้สึกอุ่นใจในเมืองแปลกถิ่น.

ธามฝืนยิ้ม พยายามซ่อนรอยช้ำ. "ยังครับป้า... ผมแค่เหนื่อยนิดหน่อย." แต่ป้าหญิงตาไว มองเห็นรอยแผลทันที. เธอเดินเข้ามา ดวงตาเต็มไปด้วยความห่วงใย.

"นี่มันอะไรกันเนี่ย น้องโดนใครทำร้ายมา?" ป้าหญิงร้อง เสียงสั่นด้วยความตกใจ. เธอรีบหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดเลือดที่มุมปากของเขา. "เล่าให้ป้าฟังหน่อย อย่าเก็บไว้."

ธามลังเล แต่ความอบอุ่นในน้ำเสียงของป้าทำให้เขายอมเปิดใจ. "แฟน... แฟนผมทิ้งผมไปหาคนอื่นครับป้า. แล้วคนใหม่ของเธอก็พาพรรคพวกมารุมผมเมื่อคืน." เขาเล่าด้วยน้ำเสียงขมขื่น โดยไม่ลงรายละเอียดมากนัก.

ป้าหญิงฟังเงียบๆ มือที่เช็ดแผลนุ่มนวลราวกับแม่. "น้องไม่สมควรเจออะไรแบบนี้นะ" เธอพูด "คนที่ไม่เห็นค่าความดีของน้อง ไม่คู่ควรกับน้องหรอก."

คำพูดนั้นทำให้ธามรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย. เขายิ้มบางๆ "ขอบคุณป้าที่เป็นห่วง"

วันต่อมา ธามซื้อข้าวเหนียวมะม่วงจากร้านหน้าหอมาฝากป้าหญิงเป็นการขอบคุณ. ป้าหญิงยิ้มกว้าง "น้องนี่ใจดีจริงๆ นะ ถ้าป้าเป็นสาวๆ คงตกหลุมรักน้องไปแล้ว" เธอพูดติดตลก แต่แววตาของเธอมีความเหงาที่ซ่อนอยู่.
หลายวันผ่านไป ความสนิทสนมของทั้งคู่เริ่มก่อตัว. ธามเริ่มรู้สึกว่าป้าหญิงเป็นมากกว่าแม่บ้าน—เธอเป็นคนที่เข้าใจเขาในวันที่ไม่มีใครเหลือ เขารู้สึกว่าป้าหญิงคือญาติผู้ใหญ่ทีใจดีคนนึง แต่สำหรับป้าหญิงเองนั้นกลับเริ่มมองธามด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ความหล่อเข้มและความอ่อนโยนของเขาเริ่มทำให้ใจเธอหวั่นไหว.

เช้าวันหนึ่ง ธามนอนดึกเพราะอ่านหนังสือสอบจนเกือบตีสาม. เขายังนอนหลับลึกบนเตียงเมื่อป้าหญิงเข้ามาทำความสะอาดตามปกติ. แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่าง กระทบร่างกายกำยำของธามที่สวมเพียงชุดนอนบางๆ. ป้าหญิงมองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน. ความเหงาที่กดทับมานานหลายปี ความสนิทที่เกิดขึ้น และความหล่อเหลาของธาม ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง.

เช้าวันหนึ่ง ธามนอนดึกเพราะอ่านหนังสือสอบจนเกือบตีสาม. เขายังนอนหลับลึกบนเตียงเมื่อป้าหญิงเข้ามาทำความสะอาดตามปกติ. แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่าง กระทบร่างกายของธามที่สวมเพียงกางเกงนอนบางๆ. ขณะหลับ เขาฝันถึงสาวสูงวัยที่ทำให้หัวใจเขาเต้นแรง ความเป็นชายหนุ่มของเขาตื่นตัวอย่างชัดเจน.
ป้าหญิงมองธาม ดวงตาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน. ความเหงาที่กดทับมานานหลายปี ความสนิทที่เกิดขึ้น และความหล่อเหลาของธาม ทำให้หัวใจเธอเต้นแรง. เธอกระซิบ "น้องธาม..." มือสั่นขณะวางผ้าทำความสะอาดลง. เธอพยายามยับยั้งตัวเอง แต่กลิ่นของชายหนุ่มและความต้องการที่ฝังลึกทำให้เธออดใจไม่ไหว. ความเหงาที่สะสมมานานหลายสิบปีทำให้เธอตัดสินใจทำสิ่งที่ไม่อาจย้อนคืนได้

เธอค่อยๆ ดึงกางเกงนอนของธามลง ก่อนจะใช้ ริมฝีปากที่นุ่มนวลและชุ่มชื้น ห่อหุ้มส่วนที่แข็งขึงของเขาอย่างเบามือและบรรจง เธอยังใช้ริมฝีปาก ขบเม้มเบาๆ บริเวณส่วนปลาย ทำให้ธามครางในลำคอด้วยความสุขสมที่รับรู้ได้ในห้วงความฝัน

จากนั้น เธอก็เปลี่ยนมาใช้ เพดานปากและเหงือก เสียดสีเบาๆ ไปตามลำอย่างช้าๆ เพื่อสร้างแรงเสียดทานที่เร่งเร้าอารมณ์ให้พุ่งสูงขึ้น เธอ ใช้มืออีกข้างช่วยประคองที่โคน แล้วใช้ปากอมอวัยวะของธามจนมิดอย่างชำนาญตามสัญชาตญาณ ก่อนจะ อมเข้าไปในลำคอให้ลึกที่สุด แล้วค่อยๆ ขยับขึ้นลงอย่างช้าๆ แต่เร่าร้อน เมื่อธามถึงจุดสุดยอด น้ำสีขาวข้นพุ่งออกมา ป้าหญิงกลืนลงไปอย่างอิ่มเอม แต่สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจคือร่างกายของธามยังคงแข็งแกร่ง ไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนลง.
ป้าหญิงมองธามด้วยความตื่นตะลึง ความต้องการของเธอยิ่งทวีคูณ. เธอถอดกางเกงและชุดชั้นในของตัวเองออก น้ำใสๆ ยืดติดกางเกงใน แสดงถึงความอยากที่ไม่อาจควบคุม. เธอค่อยๆ ก้าวขาคร่อมร่างของธาม มือสั่นเทาจับส่วนที่แข็งขืนของเขาจ่อให้ตรงจุด ก่อนจะค่อยๆ กดตัวลงช้าๆ "อูย... ลูกเอ๋ย ทำไมใหญ่โตขนาดนี้..." เธอครางเมื่อความคับแน่นที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อนเข้าสู่ร่างกายจนทำให้เธอตัวสั่นไปทั้งร่าง เมื่อ กดตัวลงจนมิด เธอครางออกมาอย่างสุดเสียง "โอย... ธามจ๋า..."
ธามตื่นขึ้นทันทีจากความร้อนและความคับแน่นที่เขารู้สึกได้ "ป้า... นี่มันอะไรกันครับ?" เสียงของเขาสั่นด้วยความตกใจ แต่ร่างกายของเขาตอบสนองอย่างที่เขาเองก็ควบคุมไม่ได้ ในแววตาของธามมีความสับสนและเจ็บปวด ป้าหญิงสัมผัสได้ถึงมัน แต่แล้วความอยากที่แรงกล้าก็ทำให้เธอไม่อาจหยุดได้ ป้าหญิงมองธามด้วยดวงตาที่คลอด้วยน้ำตา เธอจับไหล่เขาไว้แล้วพูดเสียงสั่น "ป้าขอนะ... ป้าขอโทษ... อูย... อ๊า..."
เธอเริ่ม เคลื่อนไหวขึ้นลงอย่างช้าๆ "อ๊า... ตั่บ... ตั่บ" เน้นการเสียดสีที่จุดที่ไวต่อความรู้สึกของเธอ ก่อนจะเริ่ม โยกสะโพกเป็นวงกลมเล็กๆ เพื่อเพิ่มความเร่าร้อน แต่แล้วธามก็สร้างความประหลาดใจให้เธออย่างคาดไม่ถึง ร่างกายของเขา เด้งสวนขึ้นมา สอดประสานจังหวะกับเธออย่างสมบูรณ์แบบ เขากลับควบคุมการเคลื่อนไหวของตัวเองได้อย่างเป็นธรรมชาติราวกับเคยทำมาก่อน ความเจ็บปวดจากรักครั้งเก่าและความเหงาที่สั่งสมทำให้เขาปล่อยให้ทุกอย่างเกิดขึ้น
ป้าหญิงเปลี่ยนจังหวะเป็น ขย่มที่เร็วและตื้น "ซี๊ดดด อาห์  สวบ สวบ สวบ!" โดยไม่ต้องสอดใส่ลึกมากเพื่อเพิ่มแรงเสียดทานที่รุนแรงและต่อเนื่อง ธามเองก็ เด้งสวนขึ้นมาเร็วและแรง ตอบรับจังหวะของเธออย่างร้อนแรง "ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!" ทั้งคู่ต่างประสานจังหวะเข้าหากันอย่างลงตัวพร้อมกับเปล่งเสียงครางและหอบหายใจออกมาอย่างต่อเนื่อง
เมื่อใกล้จะถึงจุดสุดยอด ทั้งคู่ก็ ขย่มด้วยจังหวะที่เร็วและแรงขึ้นอย่างต่อเนื่อง "

ป้าหญิงถึงจุดสุดยอดอย่างรุนแรง ร่างกายของเธอตอดรัดธามแน่น น้ำของเธอไหลเปียกชุ่มที่นอน. "อูย... ธาม... ป้าอดใจไม่ไหวจริงๆ..." เธอกอดธามไว้แน่น รู้สึกผิดปนกับความสุขสม. น้ำตาคลอในดวงตา ขณะที่ร่างกายของเธอยังตอดรัดเขาอยู่โดยไม่รู้ตัว.
ธามนิ่งไปชั่วขณะ ความตกใจยังคงอยู่ในใจ แต่เมื่อมองหน้าป้าหญิง—ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเหงาและความจริงใจ—เขาก็หายตกใจ. "ไม่เป็นไรครับ... ผมก็รู้สึกดีกับป้านะ." เขาพูดเสียงเบา ก่อนจะโน้มตัวลงจูบป้าหญิงอย่างดูดดื่ม.
ทั้งคู่ไม่ฝืนตัวเองอีกต่อไป. ธามปลดปล่อยความต้องการที่เก็บกดมานาน เขาทำให้ป้าหญิงถึงจุดสุดยอดครั้งแล้วครั้งเล่า น้ำของเธอเปรอะเต็มที่นอน ขณะที่ธามเองก็ระบายความเหงาและความเจ็บปวดผ่านการร่วมรักที่เต็มไปด้วยอารมณ์. ทั้งสองหลงอยู่ในช่วงเวลาแห่งความลับที่ไม่มีใครรู้.
เมื่อทุกอย่างจบลง ธามนั่งมองเพดานห้อง ความสับสนยังคงท่วมท้นในใจ. "เราจะบอกใครไม่ได้นะป้า..." เขาพูดเสียงแผ่ว. ป้าหญิงพยักหน้า ใบหน้าแดงก่ำ. "ป้าสัญญา... มันเป็นความลับของเรา."

เอิ่ม ไม่ไหว​อ่ะ

ชอบแนวนี้เลย ปูพื้นฐาน ค่อยๆไป มีเหตุและผล อารมณ์ความต้องการ มาประกอบ ไม่สักแต่ฉากตะบี้ตะบันเอา  จากนี้ รุ่นป้า กับ รุ่นหลาน จะมึใครเข้ามาปั่นป่วน ในอนาคตเพิ่มอีก  แต่ ที่แน่ๅ เอาคืน แฟนเก่าและ ผัวใหม่แฟนเก่าด้วย   กาก มา แย่งแฟนเขาแล้ว มาหาเรื่อง สู้เขาไม่ได้ ก็เอาเพื่อนมารุม ถถถ

พลังที่เปลี่ยนจากความเศร้ามาเป็นความเสียว

กระดังงาลนไฟ หอมร้อนแรง
กินเด็กซะแล้ว

แนวแปลกดี น่าติดตามครับ ป้าหญิงจะเป็นอมตะก็คราวนี้แหละ เพราะเค้าบอกว่า กินเด็กทำให้เป็นอมตะ

ป้าหญิงมีความสุขเหลือล้นเลย

เนื้อเรื่องแบบนี้ สมเหตุสมผล ไม่ใช้เปิดเรื่องมาก็เอากันเลย

ชอบครับสนุกดี อ่านจากตอนท้ายมาแล้ว เลยมาขอไล่อ่านจากต้นเรื่อง

เห็นมาหลายตอนแล้วครับ เลยลองย้อนมาอ่านดูเนื้อเรื่องน่าสนใจดีครับ ขอเป็นแฟนคลับนายธามนะครับ