ชุดอย่างทน

ชุดสุดยอดมากๆ แต่ก็ทำให้อารมณ์ปั่นป่วนไปหมดเลย

 

 

ดีครับ ยาวอ่านจุใจ

 

ขอบคุณที่มีหลายคนชอบกันนะ 

แนะนำให้อ่านตั้งแต่แรกนะ ไม่งั้นเดี๋ยวจะงงกันจ้า

อ่านตอนแรกได้ที่นี่จ้า V







-----------------------------------------------------------------------------------------



          เช้าวันเสาร์ ปกติจะเป็นวันที่วินออกไปเที่ยวเล่นกับตั้มและโจ กลับกลายเป็นวันที่เขานอนขดตัวอยู่ในห้องพักเล็ก ๆ ของตัวเอง ม่านหน้าต่างปิดสนิท แสงแดดยามบ่ายส่องลอดผ่านรอยแยกเล็ก ๆ ตกกระทบพื้นที่เต็มไปด้วยฝุ่น

          วินนอนคว่ำหน้าบนเตียง เขามองโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงด้วยสายตาเหม่อลอย เรื่องคลิปแอบถ่ายที่มีคนส่งมาเมื่อวานยังคงวนเวียนอยู่ในหัว

          "ถ้าคลิปนั้นหลุด... กูโดนไล่ออกแน่ๆ" เขาคิด หัวใจเต้นแรงด้วยความกังวล

          "ครืด... ครืด...."

          โทรศัพท์ของเขาสั่นไม่หยุด ข้อความและสายเรียกเข้าจากไอ้ตั้มและไอ้โจเด้งขึ้นหน้าจอไม่ขาดสาย

          -ไอ้วิน! ไปแดกเหล้าด้วยกันมั้ยวะ?-

          -มึงหายไปไหน? ตอบหน่อยดิ!-

          วินถอนหายใจ เอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์แล้วกดปิดเครื่องทันที เขานอนคว่ำหน้าต่อ สมองของเขาว่างเปล่า ความเครียดและวิตกกังวลทำให้เขาไม่อยากขยับตัวไปไหน

          เขานอนหลับตา พยายามลืมทุกอย่าง แต่ทันใดนั้น

          "ก๊อก ๆ!" เสียงเคาะประตูดังขึ้น

          "ใครวะ?" วินขมวดคิ้วและพยายามทำเป็นไม่สนใจ แต่เสียงเคาะดังขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นเสียงทุบประตู

          "ปัง ๆ!" วินสะดุ้ง รีบลุกจากเตียงด้วยความรำคาญ

          "เหี้ย! ทุบแรงขนาดนี้ประตูจะพังแล้ว!" เขาตะโกนและเดินไปเปิดประตูอย่างไม่เต็มใจ

          เมื่อประตูเปิดออก วินต้องตาโตเมื่อเห็น ครูมีน ไม่สิ่ ตัวจริงของครูมีนยืนอยู่หน้าประตู ชายคนนั้นสวมเสื้อยืดสีเทาและกางเกงยีนส์ ร่างกำยำและใบหน้าธรรมดาที่ตอนนี้ท่าทางจะหงุดหงิด

          "เห้ย! แกเป็นไรวะ?!" ชายคนนั้นตะโกน สายตาคู่คมจ้องวินด้วยความหงุดหงิด

          "ฉันโทรหาตั้งหลายสาย ทำไมไม่รับ?!" เขาผลักวินให้ถอยเข้าไปในห้อง แล้วเดินตามเข้ามาก่อนปิดประตู

          "ผม... ผมเครียดนิดหน่อยครับ เลยอยากนอนพัก ไม่ได้อยากคุยกับใคร" วินเซเล็กน้อยจากแรงผลักตอบกลับด้วยเสียงอู้อี้

          "เออ ๆ ช่างมันก่อน" ชายคนนั้นถอนหายใจแล้วโบกมือ จากนั้นเดินไปที่เตียงของวิน โยนกระเป๋าเอกสารใบใหญ่ที่ถือมาด้วยลงบนเตียง

          "ตอนนี้ฉันมีเรื่องด่วนมาให้แกช่วย" เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

          "อะไรครับเนี่ย?" วินขมวดคิ้วและถาม สายตาจ้องกระเป๋าด้วยความสงสัย

          "เปิดดูสิ" ชายคนนั้นตอบ

          วินเดินไปหยิบกระเป๋า ค่อย ๆ เปิดล็อคด้วยความระแวง ข้างในเป็นชุดผิวหนังของครูมีน

          "นี่มันชุดผิวหนังอันนั้นนี่! แล้วเอามาทำไมครับ?!" เขาถาม เสียงเต็มไปด้วยความงง

          "ฉันมีเรื่องด่วนต้องไปที่อื่นสัก 2-3 วัน ระหว่างนี้ ฉันจะให้แกปลอมตัวเป็นครูมีนให้หน่อย" ชายคนนั้นนั่งลงบนเตียงและอธิบาย

          "ห๊ะ?! ...ปลอมตัวเป็นครูมีน?! ...ครูพูดจริง ๆ ใช่ไหม?!" วินตะโกนลั่น ร่างกายแข็งทื่อด้วยความตกใจ

          "โอ้ย! จะตะโกนทำไมวะ?! ... แกก็เคยใส่ชุดนี้แล้วนี่ กลัวอะไร?" ชายคนนั้นบ่น

          "มันไม่เหมือนกันนะครับ!" วินส่ายหัวรัว ๆ

          "วันนั้นผมใส่อยู่กับครูสองคนในห้อง แต่คราวนี้ต้องออกไปเจอคนเยอะแยะเลยนะ! นักเรียน เพื่อนครู ผอ.! ถ้าผมทำอะไรผิดแล้วโป๊ะแตกขึ้นมาล่ะ?!" เขาร้อง สายตาเต็มไปด้วยความกังวล

          "ก็มันจำเป็นไงวะ!" ชายคนนั้นถอนหายใจก่อนตอบ

          "ไม่งั้นฉันจะให้แกช่วยทำไมล่ะ? ในกระเป๋ามีกุญแจห้อง แล้วก็เอกสารข้อมูลของครูมีนอยู่ แกอ่านให้ละเอียด มันไม่อยากเกินไปหรอก ทุกอย่างที่แกต้องรู้อยู่ในนั้น" เขาชี้ไปที่กระเป๋า

          "แล้วถ้าถูกจับได้ล่ะครับ? เรื่องนี้ใหญ่เลยนะ!" วินทำหน้าเหวอ มือจิกผมตัวเองด้วยความกลัว

          "โอ้ย! แกมันขี้กลัวขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?!" ชายคนนั้นตะโกน

          "แกก็รู้ดีนี่ ต่อให้แก้ผ้าเย็ดกัน มันก็ไม่มีทางจับได้หรอก! ชุดนี้มันสมบูรณ์แบบ ทำไปเหอะ!"

          วินนิ่งคิด เขานึกถึงตอนที่เขาใส่ชุดผิวหนังและมีถูกเย็ดในร่างของครูมีน

          "เออก็จริงว่ะ..." เขาหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย

          "แล้วเรื่องสอนล่ะครับ? ผมเป็นแค่เด็กนักเรียน ม.6 จะเอาอะไรไปสอนคนอื่น?"

          "โอ้ย! แกมันเรื่องเยอะจริง ๆ โว้ย!" ชายคนนั้นบ่น

          "ฉันเตรียมเอกสารไว้แล้ว แกเข้าไปก็ให้เด็กทำแบบฝึกหัดไป แค่ 2-3 วัน ไม่มีอะไรหรอก!" เขาลุกขึ้นยืน ทำท่าจะเดินออกจากห้อง

          "เดี๋ยวครับ! แล้วถ้า...." วินอ้าปากจะถามต่อ

          "หยุด!" ชายคนนั้นตะโกน

          "ไม่มีเวลาแล้ว! สงสัยอะไรอ่านเอกสารในกระเป๋าเอา!" เขาเดินไปที่ประตู แต่ก่อนจะออกไป เขาหันกลับมา

          "เออ ลืมบอกไป ชุดนั่นถอดทำความสะอาดวันละครั้งพอ แต่ถ้าแกเอาไปเย็ดกับใครอ่ะ เสร็จแล้วให้ล้างทันที!" เขาพูดจบแล้วปิดประตูดัง "ปัง!"

          วินยืนเหม่ออยู่คนเดียวในห้อง มือยังถือชุดผิวหนังของครูมีน เขาก้มมองใบหน้าสวยหวานในมือ

          "เหี้ย... กูจะรอดไหมวะเนี่ย?" เขาพูดออกมา เสียงสั่นด้วยความกังวล แต่ในใจก็มีความตื่นเต้นแปลก ๆ ผสมอยู่

          วินถอนหายใจยาว แล้วนั่งลงบนเตียง เปิดกระเป๋าเอกสารของชายคนนั้น หยิบของข้างในออกมาทีละชิ้น เอกสารหลายสิบหน้า พวงกุญแจที่มีกุญแจห้องของครูมีน และชุดผิวหนังที่วางกองอยู่ข้าง ๆ

          เขาเริ่มอ่านเอกสารทีละหน้า ข้อมูลในนั้นละเอียดจนน่าตกใจ ตารางสอนของครูมีน นิสัยส่วนตัว รายชื่อเพื่อนครูและนักเรียนที่เธอสนิทด้วย รวมถึงข้อมูลเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น "ครูมีนชอบกินไอศกรีมรสช็อกโกแลต ชานมไข่มุกต้องหวานน้อย" และ "ระวังครูชัย ที่มาตามจีบอยู่"

          "อืม... ครูมีนชอบกินไอศกรีมนี่หว่า" วินพึมพำ อ่านต่อไปเรื่อย ๆ

          "คนนี้เป็นพี่ครูมีน คนนี้รุ่นน้อง... โห ข้อมูลละเอียดชิบหาย" เขาคิด ความเครียดจากเรื่องคลิปแอบถ่ายเมื่อวานเริ่มจางหายไปเมื่อเขาจดจ่อกับเอกสาร เขาอ่านจนถึงเย็น แสงแดดที่ลอดผ่านม่านเปลี่ยนเป็นสีส้มอ่อน ๆ

          "โอเค... พอเข้าใจละ" วินพูดกับตัวเอง แล้วเก็บของใส่กระเป๋า

          "ไปที่ห้องครูมีนดีกว่า" เขาหยิบกระเป๋า แล้วเดินลงไปที่หอพักของครูมีน เมื่อถึงหน้าห้อง เขาใช้กุญแจที่ได้มาเปิดประตู เดินเข้าไปวางกระเป๋าบนโต๊ะ แล้วมองรอบ ๆ ห้อง กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ยังคงลอยอยู่ในอากาศ ภาพของเธอในชุดคลุมอาบน้ำผุดขึ้นในหัวของเขาทันที

          "เหี้ย... แค่กลิ่นในห้องนี่ก็ยั่วเหลือเกิน" เขาคิด ควยในกางเกงเริ่มแข็งขึ้นเล็ก ๆ

          วินเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบกระป๋องเบียร์เย็น ๆ ออกมากระดกดับความเงี่ยน

          "ว่าแต่... กูจะเอายังไงต่อดีวะ?" เขาพูดกับตัวเอง สายตากวาดมองรอบห้อง จากนั้นเขานั่งลงบนโซฟา ถอนหายใจ

          "เปลี่ยนชุดก่อนดีกว่า จะได้ชิน" เขาคิด

          วินเปิดกระเป๋า หยิบชุดผิวหนังของครูมีนออกมา ผิวหนังเทียมนั้นนุ่มลื่นราวกับผิวจริง ใบหน้าสวยหวานและนมใหญ่ทำให้เขาใจเต้นแรง

          "ดูกี่ครั้งก็ยังไม่ชินเลยวะ แม่งเอ้ย" เขาบ่น แล้ววางชุดลงบนโซฟา เขาค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าตัวเองออก จนเหลือเพียงร่างเปลือยเปล่า ควยของเขาแข็งขึ้นเป็นลำจากความตื่นเต้น

          เขาหยิบชุดผิวหนังขึ้นมา เริ่มสวมมันอย่างระวัง ชุดนั้นยืดหยุ่นและแนบสนิทกับร่างกายของเขา ผิวเนียนนุ่มของครูมีนค่อย ๆ ห่อหุ้มร่างของเขา นมใหญ่ที่เด้งออกมา ร่องหีที่ปิดสนิท และใบหน้าสวยหวานที่สะท้อนมาจากกระจกหน้าต่าง

          เมื่อสวมชุดเสร็จ วินกลายเป็นครูมีนอีกครั้ง

          "วู้! สุดยอด!" เขาร้อง มองร่างตัวเองในกระจก นมคัพ D ที่เด้งสู้มือ สะโพกกลมกลึง และร่องหีที่เปียกชื้นเล็ก ๆ จากความเงี่ยนที่เริ่มก่อตัว

          วินนั่งลงบนโซฟา ในขณะที่ยังแก้ผ้าอยู่ในร่างครูมีน เขาหยิบกระป๋องเบียร์ที่เปิดค้างไว้มากระดกต่อ

          "อืมม์... ร่างนี้มันสุดยอดจริง ๆ" เขาคิด มือข้างหนึ่งจับนมใหญ่ของชุด บีบคลึงเบา ๆ

          "อ๊า..." เขาครางออกมาโดยไม่ตั้งใจ ความรู้สึกจากหัวนมที่แข็งเป็นไตทำให้เขาตัวสั่น ความเงี่ยนเริ่มครอบงำเขา เขาค่อย ๆ เอนตัวลงบนโซฟา ยกขาทั้งสองข้างขึ้นมาชันเข่าบนโซฟา แล้วอ้าขาออกเล็กน้อย เผยร่องหีของชุดที่ตอนนี้เริ่มเปียกชื้น

          "มันจะเข้าไปได้ไหมวะ?" วินมองกระป๋องเบียร์ในมือ และยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ จากนั้นเขาค่อย ๆ เอากระป๋องเบียร์ที่เย็นเฉียบถูไปที่ร่องหีของชุด

          "อุ้ย!" เขาร้อง ความเย็นจากกระป๋องทำให้ร่องหีของชุดหดตัวเล็กน้อย เขาเริ่มถูไปถูมาช้า ๆ ความเย็นผสมกับความเงี่ยนทำให้เขาเริ่มคราง

          "อืมม์..." น้ำเงี่ยนเริ่มไหลออกมาผสมกับความชื้นของกระป๋องเบียร์

          "ลองดูสักหน่อยละกัน" เขาคิด วินกัดปาก แล้วค่อย ๆ ดันกระป๋องเบียร์เข้าไปในร่องหีของชุด

          "โอ้ย!" เขาครางลั่น ความเจ็บปนเสียวจากขนาดใหญ่ของกระป๋องทำให้ร่างกายของเขาเกร็ง ร่องหีของชุดยืดขยายเพื่อรับกระป๋อง แต่ความแน่นทำให้เขาแทบหายใจไม่ออก เขาค่อย ๆ บิดกระป๋องไปมา น้ำเงี่ยนที่ไหลออกมาช่วยหล่อลื่น จนในที่สุดกระป๋องเริ่มเข้าไปได้

          "เหี้ย... มันเข้าไปได้จริง ๆ ว่ะ" เขาคิด มองร่องหีที่ขยายออกกำลังกลืนกระป๋องเบียร์เข้าไปอย่างน่ากลัว จากนั้นเขาเริ่มขยับกระป๋องเข้าออกช้า ๆ

          "อ๊า... เสียว..." เขาครางไม่หยุด มือข้างหนึ่งบีบนมของชุด อีกมือจับกระป๋องขยับเร็วขึ้น เสียง "แฉะ ๆ" จากน้ำเงี่ยนและเบียร์ที่หกออกมาดังสลับกับเสียงครางของเขา

          "ครู... อืมม์... เสียวเกินไปแล้ว!" เขาครางราวกับครูมีนตัวจริงอยู่ตรงหน้า ความเสียวพุ่งถึงขีดสุด ภายในร่องหีของชุดบีบรัดกระป๋องแน่นจนมันบุบลงเล็กน้อย

          "อ๊า!" วินร้องลั่น น้ำเงี่ยนพุ่งออกมา ผสมกับเบียร์ที่หกออกมาจากกระป๋อง เลอะโซฟาเต็มไปหมด

          วินนอนหอบหายใจ ร่างกายในชุดครูมีนยังสั่นระริกจากจุดสุดยอด เขามองกระป๋องเบียร์ที่บุบอยู่ในร่องหี

          "กูเล่นบ้าอะไรวะเนี่ย?" เขาคิด หน้าแดงก่ำด้วยความเขิน เขารีบคว้ากระป๋อง พยายามดึงมันออก แต่ทุกครั้งที่ขยับ เขาก็คราง "อืมม์..." จากความเสียวที่ยังไม่จาง เขากัดฟัน ตัดสินใจดึงกระป๋องออกแรง ๆ

          "โผละ!" กระป๋องหลุดออกมา พร้อมน้ำเงี่ยนที่ทะลักออกตามมา เลอะโซฟาและพื้นเต็มไปหมด

          วินมองร่องหีของชุดที่ตอนนี้กลายเป็นรูโบ๋

          "เหี้ย... กูทำชุดพังไหมวะเนี่ย?" ใจเต้นแรงด้วยความกลัว

          "ครูกลับมา เอากูตายแน่!" เขารีบถอดชุดผิวหนังออกอย่างระวัง ผิวเนียนนุ่มของครูมีนหลุดจากร่างของเขา เหลือเพียงร่างเปลือยของวินที่ยืนตัวสั่นอยู่ในห้อง เขานึกถึงคำพูดของชายคนนั้น

          "ถ้าโดนเย็ด ให้ล้างชุดทันที" เขายิ้มแห้ง ๆ

          "โดนกระป๋องเบียร์เย็ดนี่นับไหมวะ?" เขาบ่น แล้วหัวเราะกับตัวเอง

          วินถือชุดผิวหนังเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำอุ่นใส่อ่าง แล้วค่อย ๆ เริ่มทำความสะอาดชุดอย่างระวัง เขาขยี้ผิวหนังเทียมเบา ๆ ล้างคราบเบียร์และน้ำเงี่ยนที่เลอะอยู่ให้จางหายไป มือของเขาถูไปมาที่บริเวณร่องหีของชุด ซึ่งตอนนี้ยังคงเป็นรูโบ๋จากกระป๋องเบียร์เมื่อครู่

          "เหี้ย... ชุดนี้มันซ่อมยังไงวะ?" ใจเต้นแรงด้วยความกังวล แต่ขณะที่เขาถูต่อไปเรื่อย ๆ ร่องหีที่ขยายอยู่ค่อย ๆ หดตัวลง ผิวหนังเทียมเริ่มกลับมาปิดสนิทเหมือนยังไม่เคยถูกใช้งาน

          "เดี๋ยว! มันทำแบบนี้ได้ด้วยหรอ?!" วินตาโต เขาอุทานออกมา มองชุดด้วยความตกใจและประหลาดใจ

          "ชุดนี้... แม่งสุดยอดเกินไปแล้ว!" เขาคิด ยิ้มกว้างด้วยความโล่งใจ

          เมื่อล้างเสร็จ เขาวางชุดตากไว้ในห้องน้ำ แล้วเดินออกมานั่งบนโซฟา ด้วยร่างกายที่ยังคงเปลือยเปล่าของตัวเอง

          "กูต้องทำความสะอาดนี่ด้วยมั้ยเนี่ย?" เขามองโซฟาที่เปียกชุ่มด้วยน้ำเงี่ยนและเบียร์ และถอนหายใจยาว

          หลังจากทำความสะอาดเรียบร้อย เขามองนาฬิกา สามทุ่มแล้ว เขาคว้าเบียร์กระป๋องใหม่จากตู้เย็น กระดกจนหมดในครั้งเดียว แล้วเดินไปที่เตียง

          "พรุ่งนี้ค่อยเตรียมตัวต่อ" เขาคิด แล้วโยนตัวลงนอนบนเตียงของครูมีน กลิ่นน้ำหอมของเธอยังคงลอยอยู่ในผ้าปูที่นอนฃ

          "กูจะต้องทำได้" เขาพึมพำ ก่อนหลับตาลงด้วยความรู้สึกที่ปนเป ระหว่างความเงี่ยน ความกลัว และความท้าทายที่รออยู่ข้างหน้า


[มีต่อ]