เสียงจอแจของโรงอาหารโรงพยาบาลยามเที่ยงทำให้ที่นั่งแน่นขนัดและบรรยากาศยิ่งดูวุ่นวายมากขึ้นไปอีก
หนึ่งกับกลุ่มเพื่อนวิทย์คอมลากกันมากินข้าวเที่ยงโรงอาหารโรงพยาบาล (ทั้งๆ ที่โรงอาหารคณะวิทย์ก็มี) พวกมันพูดตรง ๆ ว่าอยากมา "เหล่พยาบาล" คลายเครียดหน่อย

"เห้ย ๆๆ นั่นไงๆๆ แจ่มสัด!"
เพื่อนหนึ่งสะกิดแขนเขาแรง ๆ สายตาพุ่งไปที่หญิงสาวในชุดพยาบาลสั้นรัดรูปที่เดินผ่านโต๊ะพวกเขา

พลอย เดินถือถาดอาหารมาเรื่อย ๆ ก้าวขาเรียวงามในกระโปรงสั้นสีขาวสะอาด แต่แนบสัดส่วนจนสะโพกงอนและเอวคอดชัดเจนขึ้นทุกจังหวะเดิน
เธอเหลือบตามา — แล้วยิ้มให้หนึ่งเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะเดินผ่านเลยไป

โต๊ะทั้งโต๊ะระเบิดเสียงขึ้นทันที
"เชี่ยยยย มึงเห็นปะ! ยิ้มให้มึงว่ะหนึ่ง!"
"ไอ้สัส ยิ้มให้มึงคนเดียวเลยนะเว้ย ไม่ใช่ละ มึงไปขอไลน์เค้าเลย!"

หนึ่งหน้าแดงก่ำ ก้มหน้าลง แต่ก็ไม่กล้าสบตาเพื่อน
หัวใจเขาเต้นแรงกว่าเดิมเพราะภาพ "รอยยิ้มเล็ก ๆ" ของพลอยมันไม่หลุดออกจากหัวเลย

อีกมุมหนึ่งของโรงอาหาร —
มล นั่งคนเดียวที่โต๊ะริมหน้าต่าง มือเรียวคีบก๋วยเตี๋ยวกินช้า ๆ เงียบ ๆ
เธอเอาเสื้อกาวน์พาดเก้าอี้ เปิดให้เห็นเสื้อเชิ้ตนักศึกษาแพทย์รัดอกตูม กระดุมดึงแน่นรอบหน้าอกใหญ่จนคนไม่กล้ามองตรง ๆ

แต่ดวงตาเธอกลับจับจ้องไปที่เหตุการณ์ตรงโต๊ะหนึ่ง —
เด็กหนุ่มวิทย์คอมร่างสูงใหญ่ กำลังถูกเพื่อน ๆ รุมแซวเรื่องพยาบาลสาว

หนึ่ง...
เธอพึมพำในใจ ช้อนวางค้างไปครู่หนึ่ง

ในสายตาคนอื่น มลคือหมอสาวดาวคณะ สงบ สุขุม แต่ในหัวเธอ...ภาพยิ้มสดใสของพลอยที่มอบให้หนึ่งยังคงวนอยู่
หัวใจแปลก ๆ ขึ้นมาวูบหนึ่ง แต่เธอรีบก้มหน้ากินต่อ ไม่สนใจเพราะไม่ใช่เรื่องของเธอ

เสียงเพื่อน ๆ ของหนึ่งยังโหวกเหวก
"เร็วสิวะหนึ่ง! ไม่คว้าโอกาสไว้เสียดายตายห่าเลย"
หนึ่งสูดลมหายใจลึก กำหมัดแน่น — ก้าวลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินตรงไปยังพยาบาลสาวที่ยิ้มให้เขาเมื่อครู่

มุมปากของมลกระตุกน้อย ๆ
เธอไม่รู้ตัวเลยว่า...แววตาตัวเองตอนมองตามหลังหนึ่ง มันเต็มไปด้วยอารมณ์ซับซ้อนเกินกว่าที่เธอจะยอมรับ

เสียงโรงอาหารยังจอแจ แต่เสียงหัวใจของหนึ่งเหมือนจะเต้นดังกว่า
เขาเดินตรงไปที่โต๊ะพยาบาลคนสวย มือเหงื่อซึมเต็มฝ่ามือ
"เอ่อ...พี่พยาบาลวันนั้นใช่ไหมครับ?"

พลอยหันมา ใบหน้าสวยสดใส รอยยิ้มเป็นมิตร
"อ้าว...น้องคนไข้หัวแตกวันนั้นนี่นา หายดีแล้วเหรอ"

หนึ่งเกาหัว ยิ้มเขิน
"ครับ...ก็ดีขึ้นแล้ว พอดี...คือ...ผมอยากได้ไลน์พี่ไว้ติดต่อ เผื่อว่า..."
เขาไม่ทันพูดจบ เพื่อน ๆ ที่แอบส่องอยู่ไกล ๆ ส่งเสียงแซวลั่น

พลอยหัวเราะคิก มองตาหนึ่งเต็ม ๆ ก่อนหยิบมือถือออกมา
"ก็ได้...แต่ห้ามเอาไปบอกเพื่อน ๆ ว่าพี่ให้แอดง่าย ๆ นะ"
เธอพูดติดตลก แต่ดวงตาที่จ้องกลับมานั้น มีประกายบางอย่างแฝงอยู่

อีกด้านหนึ่ง — ห้องพักแพทย์เงียบสงัด
มล นั่งลงบนเตียงในห้องพักส่วนตัว เธอถอดเสื้อกาวน์ทิ้งไป เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตขาวรัดอกแน่น
ในหัวเธอยังวนภาพเมื่อครู่ — หนึ่งเดินเข้าไปหาพลอยพูดคุยยั่วเย้ากัน

มือเรียวลูบผ่านต้นขา เลื่อนเข้าไปใต้กระโปรงพลีทสั้น
ปลายนิ้วสัมผัสผ่านร่องหีที่เปียกชื้น แต่เธอไม่หยุดที่นั่น กลับเลื่อนไปแตะขอบรูตูด
ทันทีที่นิ้ววนเบา ๆ ร่างกายเธอสั่นสะท้าน
"อ๊ะ...อ๊าาา...."

มลกัดริมฝีปาก หอบแรง นิ้วกดลึกเข้าไปในรูตูดแน่น ๆ เธอเปิดลิ้นชักหยิบเจลหล่อลื่นมาป้ายนิ้วอยากชำนาญ มลเพิ่มเป็นสองนิ้วเร่งชักเข้าออกเสียงเจ๊าะแจ๊ะแข่งกับเสียงซี้ดปากของเธอที่ระบายความเสียวมันส์ในรูตูด
ความเสียวซ่านถาโถม ร่างกระตุกถี่ น้ำหล่อลื่นหลั่งไหลเปียกที่นอนพัก แต่เธอยังไม่พอ...
เธอหอบแรง น้ำตาซึมด้วยความอับอายตัวเองปนความเงี่ยน


ทำไม...ฉันต้องเสร็จทางรูตูดด้วย...

คืนนั้น —
หนึ่งนั่งอยู่ในห้องหอพัก เปิดโน้ตบุ๊กทำ assignment coding โปรแกรมโปรเจกต์ที่ทำกับมล
นิ้วพิมพ์บนคีย์บอร์ด แต่สายตาเลื่อนมาที่หน้าจอโทรศัพท์ที่สว่างขึ้น

พลอย:

"ทำไรอยู่คะ เด็กหัวแตก😉"
ต่อด้วยอีโมจิยิ้มยั่ว

หนึ่งหัวใจเต้นแรง มือชะงักไปบนคีย์บอร์ด
เขาไม่รู้เลยว่า — ขณะที่เขากำลังถูกแหย่ผ่านไลน์จากพยาบาลสาว → หมอสาวอีกคนในโรงพยาบาลกำลังนอนหอบ เหงื่อท่วมตัว หลังเสร็จคานิ้วตัวเองที่รูตูด

ขอบคุณ​ครับ
น่าสนใจใจทีมนี้จริงๆ

หมอมลแอบซ่อนความร้อนแรง กลับกัน พบ.พลอย รุกแฃ่บเข้าไปอีก

หมอมลแอบแซ่บขนาดนี้ สงสัยหนึ่งน่าจะได้หนึ่งจะได้แซ่บหมอมลทั้งสามรูแน่ๆ

สงสัยหล่อจริง พี่พยาบาล ติดเลย

หมอหรือพยาบาลจะได้กินหนึ่งก่อนกัน

ตอนมันสั้นไปนิด กำลังจะได้เรื่องเลย ปูเรื่องได้น่าติดตามฮะ จะรอดูว่าเมื่อไรจะมีปะทะ

ส่งงสัยหล่อจริง พี่พยาบาล ติดเลยจ้า