แสงแดดยามเช้าสาดส่องลอดผ่านเมฆฝนที่เริ่มจางหายไปหลังพายุคืนก่อน รถบัสคันใหญ่พานักเรียนชั้น ป.6 พร้อมด้วยครูทั้งสี่คน—ครูเอก, ครูน้ำผึ้ง, ครูสมชาย, และครูวิไล—กลับมาถึงโรงเรียนอย่างปลอดภัยในเช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากเหตุการณ์น้ำท่วมที่ทำเอาทุกคนตื่นตระหนกที่นครนายก น้ำผึ้งนั่งเงียบอยู่มุมหนึ่งของรถ ใบหน้าหวานที่เคยสดใสดูซีดเผือด ความสับสนปะปนกับความโกรธและความอับอายฉายชัดในแววตา ค่ำคืนที่ผ่านมา ครูเอกเกือบล่วงละเมิดเธอด้วยกำลัง มันเป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอรู้สึกถูกรุกรานร่างกายแบบนั้น และเธอยังเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ ไม่กล้าบอกใคร

เมื่อรถจอดสนิทที่ลานจอดหน้าโรงเรียน ผอ.ประสิทธิ์เดินออกมาต้อนรับด้วยสีหน้าโล่งใจ "ทุกคนเหนื่อยกันมามากแล้วนะ วันนี้กลับบ้านไปพักผ่อนกันก่อนเถอะ พรุ่งนี้ค่อยมาเรียนหรือทำงานกันใหม่" เขาพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ก่อนหันไปมองน้ำผึ้งที่ยืนก้มหน้านิ่งอยู่ "หนูน้ำผึ้ง สีหน้าไม่ค่อยดีเลยนะ ถ้าอยากลาก็ลาได้ ไม่ต้องเกรงใจผมหรอก"

น้ำผึ้งฝืนยิ้มบาง ๆ แล้วพยักหน้า "ขอบคุณค่ะ ผอ. หนูขอลาพรุ่งนี้สักวันก่อนนะคะ" เสียงเธอสั่นเล็กน้อย เธอรีบเดินไปที่รถ Honda Civic รุ่นท็อปของตัวเอง แล้วขับกลับบ้านย่านบางรักทันที จิตใจของเธอยังวนเวียนอยู่กับภาพเหตุการณ์ในค่ำคืนนั้น เธอเลือกที่จะเงียบ ไม่เล่าให้ใครฟังแม้แต่คนเดียว

วันรุ่งขึ้น น้ำผึ้งไม่ได้มาทำงาน เธอโทรมาลาป่วยด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง ผอ.ประสิทธิ์เดินมาบอกครูทุกคนในห้องพักครู "ครูน้ำผึ้งป่วยครับ อาจจะต้องพักสักหน่อย" บ่ายวันนั้น โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เป็นสายจากพ่อของน้ำผึ้ง "คุณประสิทธิ์ครับ ช่วยผมหน่อยได้ไหม น้ำผึ้งดูแย่มากเลย เหมือนจะเป็นซึมเศร้า ผมอยากให้คุณช่วยเซ็นผ่านฝึกงานให้เขาหน่อย จะได้ไม่ต้องมาโรงเรียนอีก" ผอ.ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนตอบ "ผมช่วยเรื่องนี้ไม่ได้จริง ๆ ครับพี่ ต้องขอโทษด้วยที่ทำได้แค่ตามระเบียบ แต่ผมให้ลาเพิ่มได้อีกสักอาทิตย์นะครับ" พ่อของน้ำผึ้งเงียบไปครู่หนึ่ง "ขอบคุณมากครับประสิทธิ์ แค่นี้ก็ช่วยได้เยอะแล้ว"

แก้ว เพื่อนสนิทของน้ำผึ้งจากทีมเชียร์ลีดเดอร์คณะศึกษาศาสตร์ อาสามาเป็นเพื่อนเธอที่โรงเรียนสามวันเพื่อให้กำลังใจ และช่วยรับมือกับครูเอกที่ยังทำตัวน่าสงสัย แก้วอายุ 22 ปี สูง 168 เซนติเมตร รูปร่างสะดุดตาด้วยสัดส่วน 34C-26-37 ใบหน้าสวยแบบหมวยอินเตอร์ พูดจาดูเป็นมิตรแต่มีระยะห่างชัดเจน

เย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียน น้ำผึ้งกับแก้วนั่งคุยกันในห้องพักครู ครูเอกเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่ดูไม่จริงใจ "น้องน้ำผึ้ง สอนดีมากเลยนะวันนี้ เด็ก ๆ ตั้งใจเรียนกันทุกคนเลย" เขาพูด แต่สายตากลับเลื่อนไปจับจ้องที่หน้าอกของน้ำผึ้ง ซึ่งดันเสื้อนักศึกษาสีขาวจนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน แก้วขัดขึ้นทันควัน "ครูเอกค่ะ ขอหนูคุยกับเพื่อนก่อนได้ไหม" น้ำเสียงของเธอแข็ง ไม่มีช่องให้ต่อรอง ครูเอกยิ้มฝืด ๆ "ได้สิ ๆ" แล้วเดินออกไปแบบเสียหน้า

ที่หน้าตึกเรียน แฟนหนุ่มของแก้วขี่มอเตอร์ไซค์ CBR1000R มารับเธอ เธอเคยบอกว่าเขาชื่อ กาย สูง 180 เซนติเมตร ผิวคล้ำจากการตากแดดขี่รถ กล้ามแขนแน่นจากการออกกำลังกาย ใส่เสื้อยืดสีเทากับกางเกงยีนส์สีดำ สไตล์เซอร์ ๆ พอเห็นน้ำผึ้ง เขาชะงักไปวูบหนึ่ง สายตามองเธอนานเกินกว่าปกติ แก้วสังเกตเห็นทันที "กาย! มองอะไรเนี่ย" เธอตวาด สายตาคมกริบจ้องเขาเขม็ง กายยกมือเกาศีรษะนอกหมวกกันน๊อคแก้เก้อ "เปล่า ๆ แค่คิดว่าเหมือนคนรู้จักเฉย ๆ" เขาตอบพร้อมยิ้มแหย ๆ แต่แววตายังดูพิรุธ

แก้วโอบเอวกายแล้วซ้อนท้ายไปบ้านของเขาที่ย่านบางกะปิ เธอมี BMW Series 3 เป็นของตัวเอง แต่เลือกที่จะนั่งมอเตอร์ไซค์กับแฟนรุ่นน้องแบบนี้มากกว่า เพราะมันทำให้รู้สึกใกล้ชิดกัน คืนนี้แม่ของกายที่เป็นพยาบาลต้องขึ้นเวร ไม่กลับบ้าน พอถึงห้องนอน แก้วผลักกายลงบนเตียงด้วยท่าทีมั่นใจเต็มร้อย เพราะไม่จำเป็นต้องแคร์สายตาใครเหมือนที่บ้านหรือที่มหาลัย เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้ววิดีโอคอลหาน้ำผึ้งทันที ภาพที่น้ำผึ้งเห็นคือกายนอนอยู่บนเตียง แผงอกกว้างขาวเนียนเพราะไม่ค่อยโดนแดด แก้วยิ้มกริ่มแล้วพูดยั่ว ๆ "เป็นไงแฟนชั้น มีแฟนเด็กเค้าว่าคือนิพพาน" เธอเน้นคำว่า 'แฟนชั้น' ชัด ๆ เพราะรู้สึกหงุดหงิดที่กายแอบมองน้ำผึ้ง แม้ว่าเธอจะมั่นใจว่ารูปร่างและเสน่ห์ของตัวเองเหนือกว่าน้ำผึ้ง และมีผู้ชายมาติดพันเธอไม่เคยว่างเว้น เธอทำมือบ๊ายบายแล้วกดวางสาย

หลังวางสาย แก้วค่อย ๆ ถอดเสื้อนักศึกษาออกช้า ๆ เผยให้เห็นหน้าอกคัพซีที่อวบอิ่ม หัวนมสีชมพูเข้มชี้ตั้งจากความเงี่ยนที่เธอรอมาทั้งวัน เธอถลกกางเกงของกายลงอย่างรวดเร็ว ควยขนาด 6.5 นิ้วของเขาแข็งเต็มที่ "พี่แก้ว..." กายครางเบา ๆ เสียงสั่น "บอกแล้วไง อย่าเรียกพี่" แก้วตัดบท ก้มลงใช้ริมฝีปากครอบควยของเขา ลิ้นวนรอบหัวถอกช้า ๆ จนกายเกร็งตัว "อ๊า... เสียวจัง" เขาร้องออกมาโดยกลั้นไม่อยู่ แก้วอมลึกจนสุดคอ "ชอบมั้ย กาย" เธอถามด้วยน้ำเสียงยั่วเย้า กายพยักหน้าหงึก ๆ หายใจถี่ แก้วยิ้มแล้วเร่งจังหวะจนเขาหายใจขาดช่วง

"นอนดี ๆ นะ คนเก่ง" เธอสั่งเสียงเข้มปนเสียงหัวเราะ กายนอนหงายตามคำสั่งทันที แก้วถอดกระโปรงนักศึกษาออก โชว์หีที่ชุ่มฉ่ำเพราะไม่ได้ใส่กางเกงใน (เธอแกล้งให้แฟนหนุ่มรุ่นน้องเงี่ยนโดยบอกว่าวันนี้เธอไม่ได้ใส่กางเกงในออกจากบ้านมาตั้งแต่เช้า) แคมในสีชมพูอ่อนที่เริ่มสีเข้มขึ้นจากประสบการณ์ เธอขึ้นคร่อมเขาในท่านั่งยอง ค่อย ๆ กดหีลงกลืนกินควยของกายเข้าไปช้า ๆ "อ๊า... ควยกาย... ใหญ่จัง" เธอคราง น้ำเงี่ยนเหนียวลื่นไหลเยิ้มลงมาชโลมควยของเขา "หีพี่..เอ๊ย..แก้ว... ฟิตมาก" กายตอบกลับเสียงสั่น สองมือยึดจับสะโพกเธอแน่น แก้วเริ่มขย่มช้า ๆ ก่อนเร่งจังหวะ "อ๊า... ตัวเอง... เด้งควยแรง ๆ สิ เค้ามันส์หี" เธอร้องออกมา หนุ่มรุ่นน้องเด้งเอวสวนทุกจังหวะที่เธอขย่มหีลงมา แก้วรู้สึกปลดปล่อยที่ได้พูดคำหยาบแบบนี้ เพราะในชีวิตประจำวัน เธอถูกกรอบของสังคมและครอบครัวกดทับไว้ตลอด กายที่ใช้ชีวิตแบบเซอร์ ๆ ทำให้เธอเป็นตัวเองได้เต็มที่ ความเสียวพุ่งถึงขีดสุดเพราะเธอเงี่ยนมาทั้งวันเพราะรู้ว่าจะได้มาเย็ดกับเขา หีของเธอตอดขมิบควยรัว ๆ จนกายแทบทนไม่ไหว "ที่รักจ๋า... เค้าจะแตกแล้ว" กายครางเสียงหลง แก้วเองก็ใกล้ถึงจุดสุดยอด "อ๊าย... ตัวเองเรียกเค้าที่รัก..มันยิ่งเสียว... เค้าเสร็จแล้วววว..ที่รักขา" น้ำเงี่ยนของเธอพุ่งออกมาอาบควยเขา กายกระแทกขึ้นอีกสองสามที น้ำควยก็พุ่งแตกคาหีเธอ "อ๊า... หีที่รัก... เสียวสุด ๆ" เขาหอบหนัก ทั้งคู่หายใจถี่ นอนกอดจูบกันด้วยความเหนื่อยล้าแต่เต็มไปด้วยความรู้สึกดี ๆ

ก่อนวางสายจริง ๆ แก้วแกล้งทำเป็นกดวาง เธอปิดแค่วิดีโอแต่ยังเปิดเสียงไว้ น้ำผึ้งที่อยู่อีกฝั่งได้ยินทุกอย่าง—เสียงครางของแก้วและกายขณะเย็ดกัน รวมถึงเสียงหนอกกระทบกัน—ทำเอาเธอใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาข้างนอก

ใครจะได้กินน้ำผึ้งแสนหวานก่อนกัน