ตอนที่ 2 อัดอั้นจนตัวงอไปทั้งวัน



ภีมยืนสั่นเทาอยู่หน้าประตูทำอะไรไม่ถูก เมื่อประตูเปิดออกทำเอาหัวใจเขาแทบหลุดออกจากอก หันมองไปก็เห็นเป็นพ่อที่เดินออกมาพร้อมกับชุดนอนที่สวมอย่างลวกๆ

เขาเป็นชายวัยกลางคน ใบหน้าดูหยาบกร้าน แม้จะไม่ได้อ้วน แต่มีพุงกลมๆ ที่หน้าท้อง นอกจากจะเป็นพ่อแล้ว เขายังเป็นเจ้าสัวตระกูลเศรษฐีอันดับต้นๆ ของประเทศ

พ่อชัยวัตร—เป็นคนที่ร่ำรวยและชอบอวดสิ่งที่มี ทั้งสร้อยทองคำเส้นใหญ่ห้อยที่คอตลอดเวลาแม้แต่ตอนนอน แถมยังมีแววตาดุดันจ้องมาจนภีมต้องรีบหลบสายตาด้วยความหวาดกลัว

"อ้าว... แกเองเหรอภีม? มีอะไรแต่เช้า?"

เขาถามอย่างไม่ใส่ใจ ขณะที่กำลังสวมเสื้อผ้า

"พอดี... อาหารเตรียมเสร็จแล้ว... ผมเลยจะมาเรียกพ่อครับ..."

"เออดีเลย เพิ่งออกแรงเหนื่อยๆ มา ไปกินข้าวสักหน่อยเอาแรงดีกว่า"

พูดจบเขาก็เดินจากไปทันที ภีมก็ได้แต่มองตามหลังเขาด้วยแววตาละห้อย พ่อไม่ค่อยได้ดูแลและเลี้ยงภีมเท่าไหร่นนัก เขาสนใจทำแต่งานกับธุรกิจตัวเองเท่านั้น แม้แต่แม่แท้ๆ ก็ไม่เคยได้เห็นหน้า เขาโตมาโดยถูกเลี้ยงดูจากแม่เลี้ยงและพ่อบ้านมาโดยตลอด

"ภีม"

เสียงสง่าแต่ดูเข้มงวดดังขึ้นมาทำภีมต้องสะดุ้ง ก่อนจะหันไปก็เห็นแม่เลี้ยงเดินออกมา สายตาคมกริบมองมาทางเขา หัวใจยิ่งสั่นระรัว เพราะกลัวว่าเธอจะเห็นตอนเขาแอบดู

"ทำไมยังยืนอยู่อีก รีบไปกินข้าวได้แล้ว ลูกต้องเริ่มอ่านหนังสือสายนี้นี่!"

"คะ... ครับ... เข้าใจแล้ว"

ภีมรีบผงกศีรษะรับคำกับท่าทีเข้มงวดของเธอ

แม่ณิชชา—ภีมเรียกเธอแบบนั้น เธอเป็นภรรยาของพ่อ และยังเป็นอดีตดาราเซเลบสุดโด่งดัง ที่เปิดทีวีและไถฟีดโซเชียลมีเดียก็ต้องเจอ ก่อนจะต้องเป็นข่าวโด่งดังเมื่อแต่งกับพ่อ

ความฮอตของเธอก็มาด้วยรูปร่างสูงตระหง่านยิ่งกว่าผู้ชายคนไหน เธอสูงได้ราวๆ ร้อยเก้าสิบ แม้ภีมจะยืนข้างๆ แต่ก็สูงเพียงแค่ไหล่เธอเท่านั้น

นอกจากนั้นยังด้วยรูปร่างที่สุดแซ่บ หุ่นโค้งเว้าทรงนาฬิกาทรายเซ็กซี่ มาพร้อมกับหน้าอกคู่ใหญ่อวบอิ่ม สะโพกยังงอนงามอวบอิ่มอีกต่างหาก เมื่อบวกกับความสูงเธอเข้าไป ยิ่งทำเอาทุกๆ อย่างเพิ่มเป็นทวีคูณของผู้หญิงทั่วไป

ใครเห็นก็ต้องเหลียวมองไม่วางตา ไม่เว้นแต่ลูกชายอย่างภีมอีกด้วย

"ถ้างั้นก็รีบๆ ไปได้แล้ว รีบทานข้าวรีบขึ้นไปอ่านหนังสือ"

พูดจบเธอก็บิดสะโพกเดินหันหลังไป ภีมมองตามหลังเห็นความเด้งกระเพื่อมของบั้นท้าย ก็ทำเอาเป้ากางเกงแข็งตั้งขึ้นมาเลย

เมื่อถึงโต๊ะอาหารพวกเขาก็ทานข้าวร่วมกันสามคนพ่อแม่ลูก พ่อนั่งหัวโต๊ะตักอาหารกินอย่างมูมมามโดยไม่ได้สนใจใคร ส่วนภีมก็นั่งอยู่ข้างๆ แม่ณิชชา แม้ในมือจะมีทั้งช้อนและซ่อม แต่สายตาเขากลับมองไปที่แม่ไม่กะพริบ

เธอใส่ชุดนอนผ้าบางวาบหวิว จนบางครั้งแอบสอดมองไปที่ชุดชั้นในสีดำของเธอได้เลย มันทำเอาภีมรู้สึกตื่นเต้นจนไม่ได้สนใจอาหารตรงหน้า

"เออ เดี๋ยวสัปดาห์หน้าฉันจะไม่ได้อยู่นะ คงต้องไปคุยธุรกิจที่ต่างจังหวัดสัก 2-3 วัน"

พ่อพูดขณะกำลังหยิบอาหารเข้าปาก ราวกับแค่แจ้งให้ทราบเท่านั้น ก่อนจะหันหน้าไปทางพ่อบ้านที่ยืนอยู่

"อุดม ฉันฝากงานที่บ้านหน่อยนะช่วงที่ฉันไม่อยู่ ฝากจัดการแบบที่เคยทำเลย เข้าใจไหม?"

"ได้เลยครับคุณชัย ผมจะจัดการด้วยตัวเองให้เรียบร้อยเลยครับ"

พ่อบ้านโค้งตอบรับอย่างนอบน้อม ก่อนพ่อจะเริ่มหันไปสนใจอาหารตรงหน้า

"นี่ภีม!"

อยู่ๆ น้ำเสียงกึ่งดุของแม่ณิชชาก็ทำภีมสะดุ้งโดยพลัน

"แม่บอกแล้วไงว่าอย่ามัวแต่เขี่ยข้าวเล่น รีบๆ ทานให้หมดได้แล้ว"

"คะ ครับ!"

ทำให้ภีมต้องรีบตักข้าวเข้าปากอย่างเร่งรีบ เธอมักเข้มงวดกับเขาแบบนี้อยู่เสมอ บางทีก็ดูควบคุมเขาอย่างมาก ราวกับเธอไม่ใช่แค่แม่เลี้ยงของเขาเลย

"อย่ามัวตักแต่เนื้อสิ! ผักก็ทานเข้าไปบ้าง จะได้แข็งแรงๆ"

เธอรีบโกยตักผักใส่จานให้ภีม ทำให้เขาต้องมองผักพวกนั้นด้วยใบหน้าที่ยิ้มเจื่อนๆ แต่ก็ฝืนทนตักมันเข้าปากเคี้ยว

ผมทานข้าวจนหมดจานจนเกือบอิ่ม แม้ท้องจะอิ่มแปล้ แต่ไอ้หนุ่มระหว่างขาของเขายังแข็งตึงอยู่ หลังจากที่ได้เห็นเรื่องเมื่อเช้าไป แถมยังต้องนั่งข้างๆ แม่ณิชชาในชุดนี้อีก เขาจึงอยากจะรีบไปปลดปล่อยในห้องน้ำเต็มทน

ก่อนจะลุกยืนขึ้นเตรียมจะเดินออกไป แต่ภีมก็โดนแม่ณิชชาคว้าไหล่ไว้

"จะรีบไปไหนเล่า! แค่ข้าวหมดแต่กับข้าวยังไม่หมดเลย กินเนื้อเยอะๆ สิ จะได้สูงๆ หน่อย รู้ไหมลูกตัวเล็กเกินเด็กวัยเดียวกันแล้วนะ"

เธอตักข้าวจานใหม่ให้เขาอีกรอบจนพูนจาน ก่อนจะรีบตักกับข้าวมาให้จนแทบล้น ภีมอยากจะโต้เถียงแต่ก็พูดอะไรไม่ออกเพราะมันคือความจริง

เขาต้องจำใจฝืนกินมันอีกจานให้หมด เมื่อทานหมด ก็มีขวดนมเสริมโปรตีนวางอยู่ตรงหน้า

"ภีม... อย่าลืมนี่ด้วย แม่บอกให้ดื่มทุกครั้งตอนเช้าและก่อนนอนไง!"

"ดะ... ได้ครับ..."

ภีมรับขวดนมมาพยายามดื่มจนหมด แม้ในท้องจะอิ่มจนแน่นก็ตาม แต่ก็พยายามเร่งรีบดื่มให้หมดขวดสักที เพราะไอ้หนุ่มที่ส่วนล่างมันเรียกร้องให้ไปปลดปล่อยเต็มทนแล้ว

เมื่อดื่มจนหมด เขาจึงเตรียมตัวจะไปห้องน้ำแล้ว

"งั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ"

"อาบน้ำเหรอ? งั้นไปอาบกับแม่แล้วกัน เดี๋ยวแม่ถูตัวให้ ภีมอาบน้ำเองไม่ค่อยสะอาดเลย"

คำพูดนั้นทำภีมตัวแข็งทื่อ บางครั้งเธอก็เข้ามาอาบน้ำกับเขาก็จริงๆ ทั้งที่เขาก็โตพอที่ปีหน้าจะเข้ามหาวิทยาลัยแล้วแท้ๆ แต่ครั้งนี้เป้ากางเกงเขายังแข็งตั้งไม่หายอยู่เลย

เขาอยากจะใช้มือสาวมันให้เสร็จๆ ไป แต่ดูเหมือนแม่ณิชชาจะไม่ปล่อยให้เขาได้โอกาสทำมันเลย

เอาแล้ว แม่ณิชชาจะกินนายภีมเป้นขนมหวานหลังอาหารไหมนี่ ท่าทางนายภีมไม่น่าจะรอด

แม่ดูแลดีขนาดนี้ หวังดีให้ภีมโตทันใช้งาน เอ้ย! โตไวๆมาช่วยทำงานแน่เลยนะฮะ

มะ.ๆๆๆๆ.. แม่สูง เกือบ190  บะเจ้า

แม่จะช่วยอาบน้ำหรือจะช่วยปล่อยน้ำ