เฟรชชี่หมอผี ตอนที่ 4.5 บทแทรกแอบกิน

[sim2000]

"บางครั้ง... แค่สบตาเพียงครั้งเดียว ก็เพียงพอที่จะทำให้ใครบางคนยอมแอบกิน เพื่อลิ้มลอง"

น้ำตาล หรือ นทีทิพย์ ยังคงรู้สึกใจเต้นไม่เป็นส่ำแม้ว่ากิจกรรมปฐมนิเทศจะเลิกไปนานแล้ว และเธอก็กลับมาถึงหอพักหญิงของมหาวิทยาลัยแล้วก็ตาม ภาพของนนทวัฒน์ เด็กหนุ่มวิศวะฯ ปีหนึ่งคนนั้นยังคงติดอยู่ในหัว



ตอนแรกที่ยัยแพรกับเพื่อนๆ ชี้ให้ดู เธอก็แค่มองผ่านๆ ว่าเออ... ก็หล่อดี แต่พอได้เห็นใกล้ๆ ตอนทำกิจกรรมกลุ่ม หรือตอนที่เขาเผลอสบตากับแพร... แววตาคู่นั้น... มันเหมือนมีมนต์สะกด! มันไม่ใช่แววตาซื่อๆ หรือทะเล้นแบบเด็กปีหนึ่งทั่วไป แต่มันนิ่ง ลึก และดู... รู้ทัน... ไปหมดทุกอย่าง ตอนที่เขายิ้มมุมปากนิดๆ ตอนที่ปะทะสายตากับพี่ไทคนนั้น... โอ๊ย! ใจเธอแทบละลาย!



คนอะไรจะเท่ขนาดนี้วะ! น้ำตาลคิดในใจ เธอเป็นสาวใต้ใจถึง กล้าได้กล้าเสีย ไม่เคยกลัวใคร และก็มีหนุ่มๆ ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องแวะเวียนมาขายขนมจีบอยู่ตลอด ด้วยรูปร่างสูงโปร่ง ผิวสีน้ำผึ้งเนียนละเอียด และหน้าอกหน้าใจที่แม่ให้มาเกินเพื่อนฝูง แต่กับนนทวัฒน์คนนี้... เธอรู้สึกเหมือนโดนดึงดูดอย่างแรงแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาดูไม่เหมือนใคร มีความลึกลับน่าค้นหา และที่สำคัญ... เขาดูเป็นผู้ใหญ่ อย่างน่าประหลาด ทั้งที่อายุน่าจะเท่ากัน



"ต้องหาทางรู้จักให้ได้!" น้ำตาลตัดสินใจแน่วแน่ เธอไม่ชอบรออะไรนานๆ อยากได้ก็ต้องคว้า!



โชคดีที่ยัยแพร เพื่อนสนิทของเธอ ดันไปอยู่กลุ่มไลน์รวมของเฟรชชี่บางคณะพอดี เธอเลยเนียนๆ ขอยืมมือถือเพื่อนแล้วแอบแอดไลน์ของนนทวัฒน์ วิศวะ มาได้อย่างง่ายดาย รูปโปรไฟล์เป็นรูปติดบัตรนักเรียนธรรมดาๆ ไม่ได้ช่วยให้รู้อะไรมากขึ้น แต่แค่นี้ก็เกินพอแล้วสำหรับเธอ



ตกเย็น หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เธอเลือกชุดเดรสสั้นสีดำที่ขับผิวสีน้ำผึ้ง และเน้นสัดส่วนโค้งเว้าเป็นพิเศษ เธอก็นั่งจ้องหน้าจอไลน์ของนนท์ ลังเลอยู่ครู่หนึ่งว่าจะทักไปดีไหม... จะทักว่าอะไร... แต่แล้วความใจถึงก็เอาชนะความลังเล

โทรไปเลยดีกว่า! วัดใจกันไปเลย!



นิ้วเรียวกดปุ่มโทรออกทันที... เสียงสัญญาณรอสายดังขึ้นสองสามครั้ง... หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ... หรือเขาจะไม่รับ? หรือเขามีแฟนแล้ว?



"ฮัลโหลครับ" เสียงทุ้มนุ่มที่คุ้นหูดังขึ้นปลายสาย!



"เอ่อ... นนท์... ใช่ไหม?" น้ำตาลพยายามดัดเสียงให้น่ารักที่สุด "นี่น้ำตาลนะ ที่เจอกันตอนปฐมนิเทศวันนี้ไง จำได้เปล่า?"



อาจารย์คมที่เพิ่งวางสายจากมิ้นท์ไปไม่นาน กำลังนั่งทบทวนแผนการหาแหล่งพลังงาน อยู่พอดี เมื่อเห็นเบอร์แปลกโทรเข้ามา เขาก็รับสายตามปกติ



"เอ่อ... นนท์... ใช่ไหม? นี่น้ำตาลนะ..."



น้ำตาล? คมขมวดคิ้วเล็กน้อย... อ้อ... เด็กสาวผิวสีน้ำผึ้ง หุ่นดีๆ ที่เป็นเพื่อนยัยแพร น้องสาวพี่แพรวคนนั้นนั่นเอง... น่าแปลกใจที่โทรมาหาเขาโดยตรง



"อ้อ ครับ น้ำตาล จำได้ครับ มีอะไรรึเปล่า?" เขาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ในใจเริ่มประเมินสถานการณ์... เด็กสาวคนนี้ดูท่าทางสนใจเขา... หรือนี่จะเป็นโอกาส ที่เข้ามาหาเอง?



"คือ... น้ำตาลเพิ่งมาถึงกรุงเทพฯ ได้ไม่นาน ยังไม่ค่อยรู้จักที่เที่ยวเลยอ่ะ" น้ำตาลเริ่มแผน "คืนนี้นนท์ว่างไหม? ออกไปหาอะไรดื่ม เปิดหูเปิดตาเป็นเพื่อนน้ำตาลหน่อยสิ นะๆๆ" เธอใช้เสียงอ้อนเต็มที่



คมนิ่งคิด... ออกไปผับ? กับเด็กสาวที่เพิ่งรู้จักกันวันแรก? มันดูเสี่ยงไปไหม? แต่... พลังงาน... เขาต้องการพลังงาน... และเด็กสาวคนนี้... ดูจากลักษณะท่าทางและแววตาที่เห็นเมื่อกลางวัน... เธอดูใจกล้า และร้อนแรง ไม่เบา... พลังงานที่ได้จากเธออาจจะ...เข้มข้น เหมือนตอนอยู่กับโรเซ่ก็ได้...



"อืม... ก็ว่างนะครับ" เขาตัดสินใจลองเสี่ยงดู "แล้วจะไปแถวไหนดีล่ะ?" เขาใช้พลังแห่งวาทศิลป์ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ดูอบอุ่นและเป็นกันเองทันที



"จริงเหรอ! เย้!" น้ำตาลร้องออกมาอย่างดีใจ "น้ำตาลเล็งๆ ผับเปิดใหม่แถวทองหล่อไว้อ่ะ นนท์รู้จักไหม? เดี๋ยวส่งโลเคชั่นให้ทางไลน์นะ อีกชั่วโมงเจอกัน โอเคป่ะ?"



"ได้ครับ ไม่มีปัญหา" คมตอบรับ "แล้วเจอกันครับ น้ำตาล"



หลังจากวางสาย อาจารย์คมก็ยกยิ้มมุมปาก... ดูเหมือนว่าคืนนี้... เขาอาจจะได้ชาร์จพลัง เร็วกว่าที่คิด...



ผับเปิดใหม่ย่านทองหล่อที่น้ำตาลเลือกนั้น ตกแต่งอย่างหรูหรา ทันสมัย และเต็มไปด้วยหนุ่มสาวหน้าตาดี แสงไฟสลัวหลากสีสาดส่องไปทั่วบริเวณ เสียงเพลงอิเล็กทรอนิกส์แดนซ์ดังกระหึ่มจนพื้นสะเทือน



นนท์ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำพอดีตัวกับกางเกงยีนส์สีเข้ม เดินเข้ามาในร้าน กวาดตามองหาหญิงสาวที่นัดไว้... และเขาก็เห็นเธอได้อย่างง่ายดาย...



น้ำตาลโดดเด่นอยู่กลางฟลอร์เต้นรำ เธออยู่ในชุดเดรสสั้นสีดำรัดรูปที่เผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งและผิวสีน้ำผึ้งเนียนสวย หน้าอกใหญ่ที่แทบล้นออกมาจากคอเสื้อที่คว้านลึกนั้น ดึงดูดสายตาหนุ่มๆ รอบข้างได้เป็นอย่างดี เธอกำลังโยกย้ายส่ายสะโพกไปตามจังหวะเพลงด้วยท่าทางที่ทั้งเซ็กซี่และมั่นใจ... ดูแตกต่างจากภาพนักศึกษาปีหนึ่งที่เขาเห็นเมื่อกลางวันลิบลับ



เมื่อน้ำตาลเห็นนนท์ เธอก็โบกมือให้แล้วเดินแหวกฝูงชนเข้ามาหาทันที รอยยิ้มกว้างประดับอยู่บนใบหน้าคมสวย



"นนท์! มาแล้วเหรอ นึกว่าจะเบี้ยวซะแล้ว" เธอพูดเสียงดังแข่งกับเสียงเพลง



"ไม่เบี้ยวหรอกน่า สัญญาแล้วนี่" นนท์ยิ้มตอบ มองสำรวจหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่ปิดบัง "วันนี้... แต่งตัวสวยจังนะ" เขาชมพร้อมใช้สายตาที่แฝงความนัยเล็กน้อย



น้ำตาลหน้าแดงนิดๆ แต่ก็ยิ้มรับอย่างพอใจ "ขอบคุณค่ะ นนท์ก็... ดูดีเหมือนกันนะ" เธอชมกลับ "ไปหาที่นั่งดื่มกันก่อนไหม?"



ทั้งสองเดินไปหาโต๊ะว่างที่มุมหนึ่งของร้าน สั่งเครื่องดื่มมาดื่มกัน น้ำตาลสั่งค็อกเทลสีสวยชื่อแปลก ส่วนนนท์สั่งแค่วิสกี้ผสมโซดาธรรมดา เขาไม่ต้องการดื่มจนเมา แค่ต้องการควบคุมสถานการณ์



บทสนทนาเริ่มต้นอย่างเป็นกันเอง น้ำตาลเป็นคนคุยเก่ง ช่างพูดช่างเจรจา เธอเล่าเรื่องชีวิต เรื่องครอบครัว เรื่องความฝันให้เขาฟังอย่างเปิดเผย ผิดกับท่าทีเงียบๆ ของนนท์คนเดิมลิบลับ อาจารย์คมรับบทเป็นผู้ฟังที่ดี ถามคำถามบ้างเป็นครั้งคราว และใช้วาทศิลป์ ของเขาสอดแทรกเข้าไปในบทสนทนาอย่างแนบเนียน... คำชมเล็กๆ น้อยๆ... คำพูดที่แสดงความเข้าใจ... การสบตาที่สื่อความหมาย...



น้ำตาลดูจะเคลิบเคลิ้มไปกับเสน่ห์ของเขาอย่างรวดเร็ว เธอหัวเราะมากขึ้น ขยับเข้ามานั่งใกล้ขึ้น และเริ่มมีการสัมผัสเนื้อตัวเล็กๆ น้อยๆ... แตะแขนบ้าง... ซบไหล่บ้าง...



แน่นอนว่า ความสวยและความเซ็กซี่ของน้ำตาลย่อมเป็นที่ต้องตาต้องใจของหนุ่มๆ ในร้าน มีผู้ชายหลายคนพยายามเข้ามาทักทาย ชวนคุย หรือชนแก้วกับเธอ แต่น้ำตาลก็ปฏิเสธไปอย่างสุภาพแต่หนักแน่น บางครั้งก็อ้างว่ามากับแฟน พลางชี้มาทางนนท์ ทำให้หนุ่มๆ พวกนั้นต้องล่าถอยไปอย่างเสียไม่ได้



"เนื้อหอมเหมือนกันนะเรา" นนท์แซว หลังจากที่ชายคนที่สามล่าถอยไป



"ก็นิดหน่อย" น้ำตาลยักไหล่ ทำท่าไม่ใส่ใจ แต่แววตาดูภาคภูมิใจ "แต่น้ำตาลไม่ได้สนใจใครสักหน่อย... คืนนี้น้ำตาลอยู่กับนนท์... คนเดียวนะ" เธอพูดพลางส่งสายตาหวานเชื่อมให้



เข้าทาง... อาจารย์คมคิดในใจ ดูเหมือนว่าเหยื่อจะติดเบ็ดง่ายกว่าที่คาดไว้



เวลาผ่านไป เครื่องดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าถูกสั่งมาเพิ่ม น้ำตาลดูเหมือนจะเริ่มเมา มากขึ้นเรื่อยๆ เธอเริ่มพูดจาอ้อแอ้ เสียงดังขึ้น และเอนตัวซบนนท์มากขึ้นจนแทบจะเกยกันอยู่แล้ว



"นนท์... น้ำตาล... มึนจังเลย... กลับ... กลับกันไหม?" เธอพูดเสียงยานคาง



"ไหวไหมเนี่ย?" นนท์แกล้งถามด้วยความเป็นห่วง "ให้ไปส่งที่หอไหม?"



"หอ... หออยู่ไหน... จำไม่ได้แล้ว..." น้ำตาลส่ายหัวไปมา ทำท่าเหมือนคนเมาหนัก "ไป... ไปนอนห้องนนท์... ได้ไหม? นะๆๆ... น้ำตาลสัญญาว่าจะไม่ดื้อ..."



อาจารย์คมกลั้นยิ้ม... แผนตื้นๆ แต่ก็ได้ผลเสมอ... เขาลอบมองใบหน้าที่แดงก่ำและดวงตาที่พยายามทำปรือของหญิงสาว... แสร้งทำเป็นเมาได้แนบเนียนใช้ได้... แต่เขาที่ผ่านโลกมามากกว่าย่อมดูออก



แต่เขาก็ไม่ได้คิดจะเปิดโปงเธอ... เพราะนี่คือสิ่งที่เขาต้องการอยู่แล้ว...



"แน่ใจนะว่าจะไปนอนห้องผม?" เขาแกล้งถามย้ำ "ห้องผมรกนะ"



"ไม่เป็นไร... น้ำตาลนอนได้หมดแหละ... นะนนท์นะ... พาน้ำตาลไปหน่อย..." เธออ้อนวอนเสียงหวาน ซบหน้ากับอกเขา ถูไถไปมาเหมือนลูกแมว



"ก็ได้ๆ" นนท์ยอมตกลงในที่สุด "แต่ถ้าอ้วกใส่ห้องผม ผมคิดค่าทำความสะอาดนะ"



"ไม่อ้วกหรอกน่า!" น้ำตาลเงยหน้าขึ้นมายิ้มกว้าง ก่อนจะซบลงไปอีกครั้ง



อาจารย์คมประคองร่างที่แสร้งทำเป็นอ่อนปวกเปียกของน้ำตาลออกจากผับ เรียกแท็กซี่ แล้วมุ่งหน้ากลับไปยังคอนโดของเขาทันที... คืนนี้... การชาร์จพลัง ครั้งสำคัญกำลังจะเริ่มขึ้น...



เมื่อมาถึงห้องคอนโด นนท์ก็พยุงน้ำตาลเข้ามาข้างใน พอประตูห้องปิดลง น้ำตาลที่เมื่อครู่ยังดูเมามายก็กลับยืนตัวตรงได้เกือบเป็นปกติทันที เธอยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เขา



"แหม... ทำเป็นเล่นตัวไปได้นะนนท์"



นนท์หัวเราะเบาๆ "ก็เห็นเราเล่นละครเก่ง เลยช่วยเล่นตามน้ำให้หน่อย"



"ร้ายนะเราเนี่ย" น้ำตาลเดินเข้ามาชิด ใช้ปลายนิ้วลากไล้ไปตามแผงอกของเขาเบาๆ "แต่แบบนี้แหละ... ที่น้ำตาลชอบ"



สายตาของทั้งคู่สบกัน ประกายไฟแห่งความปรารถนาลุกโชนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดใดๆ อีกต่อไป...



นนท์เป็นฝ่ายเริ่มก่อน เขาคว้าเอวคอดของน้ำตาลเข้ามากอดรัด บดเบียดริมฝีปากลงไปอย่างร้อนแรง น้ำตาลตอบสนองอย่างไม่ยอมแพ้ ลิ้นทั้งสองพันเกี่ยวกันอย่างดูดดื่ม เร่าร้อน ราวกับจะสูบวิญญาณของอีกฝ่าย



เสื้อผ้าถูกถอดโยนทิ้งอย่างรวดเร็ว ร่างเปลือยเปล่าสองร่างยืนประจันหน้ากันภายใต้แสงไฟสลัวในห้อง นนท์มองสำรวจเรือนร่างอันน่าหลงใหลของน้ำตาลอีกครั้ง ผิวสีน้ำผึ้งเนียนละเอียด หน้าอกอวบอิ่มที่ใหญ่เกินตัวตัดกับเอวคอดกิ่ว สะโพกผายกลมกลึง... ทุกอย่างดูสมบูรณ์แบบและยั่วยวนใจอย่างที่สุด



น้ำตาลเองก็มองร่างกำยำของนนท์ด้วยสายตาที่ชื่นชมไม่แพ้กัน... ถึงจะดูผอมไปนิด แต่กล้ามเนื้อก็เป็นมัดสวยงาม ผิวขาวๆ ตัดกับแววตาคมเข้มคู่นั้น... มันช่างเป็นส่วนผสมที่ลงตัวอย่างร้ายกาจ



นนท์อุ้มร่างของน้ำตาลขึ้นในท่าเจ้าสาว เดินตรงไปยังห้องนอน วางเธอลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ก่อนจะตามลงไปทาบทับ



บทสนทนาเงียบหายไป เหลือเพียงเสียงลมหายใจหอบกระชั้น เสียงจูบอันดูดดื่ม และเสียงผิวเนื้อที่เสียดสีกันเบาๆ นนท์ใช้ประสบการณ์ทั้งหมดที่เขามีในการปลุกเร้าอารมณ์ของน้ำตาล เขาเริ่มต้นอย่างนุ่มนวล ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างสีน้ำผึ้ง จูบไซร้ซอกคอ ขบเม้มติ่งหู สร้างความซ่านสยิวให้เธอทีละน้อย



น้ำตาลครางออกมาเบาๆ บิดกายไปมาด้วยความรู้สึกที่พลุ่งพล่าน เธอไม่เคยเจอใครที่รู้ใจ ร่างกายเธอได้ดีเท่านี้มาก่อน เขาสัมผัสถูกทุกจุดที่อ่อนไหว ปลุกเร้าทุกความต้องการที่ซ่อนอยู่



เมื่อเห็นว่าเธอพร้อมเต็มที่แล้ว นนท์ก็ค่อยๆ กดแก่นกายที่ร้อนผ่าวของเขาเข้าไปในความอ่อนนุ่มชุ่มฉ่ำของเธอ



"อื้อ..." น้ำตาลหลุดเสียงครางออกมา รับรู้ถึงความใหญ่โตที่เข้ามาเติมเต็ม แต่คราวนี้ไม่มีความเจ็บปวดเหมือนครั้งแรกๆ ของผู้หญิงทั่วไป มีแต่ความรู้สึกแน่นตึงและ... พอดีอย่างน่าประหลาด



นนท์เริ่มขยับกายอย่างเชื่องช้าแต่ละเมียดละไม สังเกตปฏิกิริยาของหญิงสาวใต้ร่าง น้ำตาลตอบสนองด้วยการขยับสะโพกรับเป็นจังหวะ ใบหน้าคมสวยเหยเกเล็กน้อยด้วยความสุขสม ดวงตาฉ่ำปรือ จ้องมองเขาอย่างหลงใหล



โอ๊ย... ทำไมมันรู้สึกดีแบบนี้นะ... น้ำตาลคิดในใจ นนท์ขยับได้เก่งเหลือเกิน ทุกจังหวะมันเหมือนรู้ใจเธอไปหมด เขาทั้งนุ่มนวลและหนักแน่นในเวลาเดียวกัน สัมผัสของเขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะลอย... เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลย... ผู้ชายคนนี้... เขามีดีอะไรกันแน่... ทำไมเธอถึงยอมง่ายๆ แบบนี้นะ... แต่... ช่างมันเถอะ... ตอนนี้เธอไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้น... ขอแค่มีความสุขกับสัมผัสนี้ก็พอ... อ๊ะ... ตรงนั้น... ใช่... แรงอีก...



อาจารย์คมรับรู้ถึงแรงปรารถนาที่เพิ่มสูงขึ้นของน้ำตาล เขาค่อยๆ เพิ่มจังหวะให้เร็วและแรงขึ้นตามเสียงเรียกร้องที่ไม่ได้เอ่ยออกมา เขามองใบหน้าที่แสดงความสุขสมอย่างเต็มเปี่ยมนั้นแล้วก็รู้สึก... พึงพอใจ... ไม่ใช่แค่ในเกมรัก แต่ยังรวมถึงพลังงาน ที่เขาสัมผัสได้ว่ากำลังก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วในร่างของเธอ... พลังงานที่ดูร้อนแรง และทรงพลัง กว่าที่เคยได้รับมา... อาจจะเพราะพื้นฐานร่างกายที่แข็งแรง หรือเพราะอารมณ์ที่รุนแรงของเธอก็เป็นได้...



เขาเปลี่ยนท่วงท่า จับน้ำตาลพลิกคว่ำ จัดให้อยู่ในท่าโก้งโค้งที่เผยให้เห็นบั้นท้ายกลมกลึงได้รูปชัดเจน ก่อนจะสอดใส่เข้าไปจากด้านหลังอย่างแรงจนน้ำตาลร้องเสียงหลง



"อ๊า! นนท์! ท่านี้... มัน... ลึก... จัง..."



"ชอบไหมล่ะ?" คมกระซิบถามข้างหู ก่อนจะเริ่มกระแทกกระทั้นเข้าใส่ด้วยจังหวะที่ดุดันและหนักหน่วงยิ่งกว่าเดิม เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้อง เสียงครางของน้ำตาลดังระงมไม่ขาดสาย



ไม่ไหวแล้ว... จะเสร็จ... จะเสร็จแล้ว... น้ำตาลรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ความสุขสมมันถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรงจนแทบรับไม่ไหว แต่เธอก็ยังต้องการมันอีก... ต้องการสัมผัสที่รุนแรงนี้... ต้องการเขา... นนท์... อ๊าาาา!



คมรับรู้ได้ถึงจุดสุดยอดครั้งแรกของน้ำตาล พลังงานระลอกใหญ่ไหลทะลักเข้ามาในร่างของเขาทันที! มันแรงกว่าที่ได้จากโรเซ่เสียอีก! เขารู้สึกถึงพลังอาคมที่ฟื้นคืนมาอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ เส้นสายพลังในร่างส่องสว่างขึ้นมา! แต่เขายังไม่หยุด... เขายังต้องการอีก...



เขาพลิกร่างน้ำตาลกลับมาอีกครั้ง จูบปากเธออย่างดูดดื่ม ก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงรักบทใหม่อีกครั้งด้วยท่วงท่าที่เร่าร้อนไม่แพ้เดิม น้ำตาลที่เพิ่งผ่านจุดสุดยอดไปหมาดๆ กลับถูกปลุกเร้าขึ้นมาอีกครั้งอย่างง่ายดาย เธอตอบสนองเขาทุกจังหวะ กอดรัดเขาแน่นราวกับกลัวว่าจะหลุดลอยไป



เวลาผ่านไปเนิ่นนานเท่าใดไม่มีใครรู้ ทั้งสองผลัดกันรุกผลัดกันรับ มอบความสุขให้แก่กันและกันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย น้ำตาลถึงจุดสุดยอดไปอีกหลายครั้ง และทุกๆ ครั้ง อาจารย์คมก็รู้สึกถึงพลังงานที่เพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ... จนกระทั่งเขารู้สึกว่า... มันเกือบจะเต็ม แล้ว...



"พอ... พอก่อนนนท์... น้ำตาลไม่ไหวแล้วจริงๆ..." น้ำตาลร้องบอกเสียงแหบโหย ร่างกายอ่อนแรงแทบจะหมดสิ้น



คมผ่อนจังหวะลง มองใบหน้าที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อและคราบน้ำตาแห่งความสุขนั้นด้วยแววตาที่อ่อนลงเล็กน้อย... เขากระแทกครั้งสุดท้าย ปลดปล่อยพลังงานของตัวเองออกมาจนหมด ก่อนจะฟุบหน้าลงกับซอกคอหอมกรุ่นของเธอ หอบหายใจอย่างหนักหน่วง



ทั้งคู่นอนกอดก่ายกันอยู่บนเตียงอย่างหมดแรง น้ำตาลซบหน้ากับอกของนนท์ หลับตาพริ้มด้วยความเหนื่อยอ่อนแต่ก็เปี่ยมสุข เธอไม่เคยคิดเลยว่าการแอบกิน ครั้งนี้มันจะดุเดือด และสุดยอด ได้ขนาดนี้ ผู้ชายคนนี้... นนท์... เขาไม่ใช่แค่หล่อลึกลับ... แต่เรื่องบนเตียงก็ร้ายกาจไม่แพ้ใคร... เธอตกหลุมรักเขาเข้าเต็มเปาแล้วจริงๆ



ไม่นานนัก น้ำตาลก็ผล็อยหลับไปในอ้อมกอดของเขาด้วยความอ่อนเพลีย



อาจารย์คมนอนนิ่ง มองเพดานห้องด้วยความคิดที่หลากหลาย... เขารู้สึกถึงพลังงานอาคมที่ไหลเวียนอยู่ในร่างอย่างเต็มเปี่ยม... มันกลับมาแล้ว... พลังของเขากลับมาเกือบจะสมบูรณ์แล้ว! แค่เพียงคืนเดียวกับผู้หญิงคนนี้... พลังงานที่ได้มันมหาศาลจริงๆ ...



แต่ขณะเดียวกัน เขาก็อดรู้สึกถึงความว่างเปล่า บางอย่างในใจไม่ได้... นี่เขากำลังทำอะไรอยู่? ใช้ผู้หญิงเป็นเครื่องมือ? หลอกลวงความรู้สึกของพวกเธอเพื่อพลังของตัวเอง? แม้ว่าน้ำตาลจะดูเต็มใจและมีความสุข... แต่มันถูกต้องแล้วหรือ?



เขาเหลือบมองใบหน้ายามหลับที่ดูไร้เดียงสาของน้ำตาล... แล้วก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ... บางที... เขาอาจจะต้องทบทวนเส้นทางนี้ใหม่... หรืออย่างน้อย... ก็ต้องซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองและพวกเธอ ให้มากขึ้น...



แต่ตอนนี้... เขามีพลังแล้ว... พลังที่มากพอจะรับมือกับเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้น... เขารู้สึกได้... พลังอาคมที่ฟื้นคืนมาทำให้ประสาทสัมผัสของเขาเฉียบคมขึ้นอย่างน่าทึ่ง เขาสัมผัสได้ถึงพลังงานแปลกปลอมบางอย่างที่วนเวียนอยู่รอบๆ คอนโดนี้... จางๆ แต่มีอยู่จริง... หรือว่าพวกมัน...?



ความคิดนั้นถูกขัดจังหวะด้วยเสียงโทรศัพท์มือถือของเขาที่ดังขึ้น... หน้าจอโชว์ชื่อ... "แพร"...



อาจารย์คมขมวดคิ้ว... ยัยน้องสาวดาวคณะคนนั้นโทรมาหาเขาทำไมตอนนี้? หรือว่าจะเกี่ยวกับน้ำตาล?







อ่านตอนต่อไปได้ที่

[Asura4237]

แพรจะมาขัดความสุขแบบนี้ไม่ได้นะ

[mighty]

น้ำตาลร้ายจริงๆใจถึงและถึงใจสิ่งที่อยากได้อยากลองต้องได้ลองสมใจสาวใต้เลย

[jojo2005]

  เอาซะพลังเกือบเต็มเลยนะจาร์ 

[Coleman]

เพิ่มน้องแพรอีกสักคน พลังงานน่าจะเต็มจนล้นเลยล่ะ

[Skyioi]

ขอบคุณ​ครับ
เสน่ห์แรงจริงๆ

[mpong17]

ขอบคุณ สนุกมาก

[ponggunyuki2527]

สาวใต้ ช่างร้อนแรง