รุมทึ้งวิศวกรสาวกลางไซต์งานเถื่อน 3

[wachira123]

ตอนที่ 3 ตามกรรมกรขี้เกียจมาทำงาน

แสงแดดของเช้าวันใหม่ส่องเข้ามา รุตกับแก้วตื่นขึ้นมาด้วยเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังอย่างต่อเนื่อง ทั้งคู่ลุกจากเตียงด้วยท่าทางงัวเงีย แต่รีบอาบน้ำแต่งตัวคว้าเสื้อผ้ามาสวมด้วยความรวดเร็ว

"วันนี้รีบจังเลยนะ"

รุตพูดขณะหันไปยิ้มให้แก้วที่กำลังจัดผมหน้ากระจก

"พอดีวันนี้งานวันเร่งน่ะ พี่บรรจงจะมาตรวจงานวันนี้พอดี คงต้องจัดการให้เรียบร้อยก่อน"

แก้วตอบพลางยิ้มตอบให้รุต ก่อนเดินมาหาเขาใกล้ๆ เธอเขย่งตัวขึ้นแล้วจูบลาเบาๆ ที่ริมฝีปาก

"ตั้งใจทำงานนะ เดี๋ยวเย็นๆ กลับมาค่อยเจอกัน"

"โชคดีนะ อย่าหักโหมมากล่ะ"

รุตพูดด้วยสายตาเป็นห่วง ขณะมองแก้วเดินออกจากห้องไป เขารู้สึกดีอย่างมากที่ได้คนเก่งๆ แบบเธอมาเป็นแฟนสาวของตัวเอง

แก้วขับรถยนต์คู่ใจออกจากบ้านมุ่งหน้าสู่ไซต์งานที่ตั้งอยู่แทบกลางป่าเขานอกเมือง ระยะทางยาวไกลเกือบ 30 กิโลเมตร แต่เธอคุ้นเคยกับเส้นทางนี้ดี เพราะต้องขับรถฝ่าป่ามาหลายครั้งแล้ว แก้วสูดลมหายใจรับความสดชื่นจากอากาศบริสุทธิ์ของเช้าวันใหม่ พร้อมให้พลังงานเธอทำงานตลอดวัน

เมื่อไปถึงไซต์ก่อสร้าง แก้วก้าวขาลงจากรถแล้วเริ่มเดินเข้าไปในโครงการ กลางแดดจัดจ้านของยามเช้าที่ยังเต็มไปด้วยเสียงของเครื่องจักรและการก่อสร้างที่กำลังดำเนินอยู่

คนงานบางคนยืนอยู่ที่มุมต่างๆ ของไซต์งาน พอเห็นเธอเดินผ่านไปก็เริ่มเหลือบตามองอย่างไม่เกรงใจ สายตาหื่นกามของพวกเขาจับจ้องไปที่ทุกส่วนของร่างกายของแก้ว

ในชุดสำนักงานที่ดูเซ็กซี่ เสื้อเชิ้ตขาวรัดรูปที่เผยให้เห็นสัดส่วนรูปร่าง หน้าอกคู่ใหญ่กระเพื่อมไปมาทุกจังหวะ กระโปรงทรงเอแหวกข้างที่สั้นจนเห็นต้นขาเนียนๆ และยังมีถุงน่องดำยางที่ทำให้ขาเธอดูเรียวยาวยิ่งขึ้น

คนงานหลายคนก็พึมพำคำพูดเบาๆ กับเพื่อนข้างๆ ด้วยวาจาแทะโลมไม่หยุด

"โอ้ย...นั่นไง หัวหน้าแก้วมาแล้ว ไอ้เราก็อยากจะเข้าไปคุยบ้าง แต่คงไม่ได้เรื่องหรอก"

"เห็นแล้วตื่นเต้นเลยวะ หุ่นของเธอแม่งมัน...หึ่ม! บอกเลยว่าถ้าได้สักครั้งกูยอมไปบวชเลย"

คนงานคนอื่นๆ ก็พยักหน้าเห็นด้วย พวกเขาพูดคุยกันเบาๆ อย่างไม่กลัวใครได้ยิน ท่าทางท่ามกลางเสียงเครื่องจักรยังไม่ทำให้การพูดคุยของพวกเขาลดลงไปเลย

"ดูสิ! ยั่วยวนดีแท้ๆ หน้าอกใหญ่ๆ แบบนี้ กูอยากบีบขย้ำให้หน่ำใจจริงๆ เลย"

"เออเห็นด้วย เห็นก้นกลมๆ ต้นขาแน่นๆ แบบนั้น บอกเลยท่าทางจะเด็ดฉิบหาย แม่พันธุ์ชั้นดีเลยกูว่านะ"

พอได้ยินแบบนั้นแก้วหยุดเดินมองไปที่กลุ่มคนงานที่กำลังยืนพูดคุยกัน เริ่มรู้สึกโกรธจนกัดฟันจนทนไม่ไหว ก่อนจะหันไปตวาดเสียงดังอย่างรวดเร็ว

"หุบปากไปเลย! มัวแต่จับกลุ่มพูดคุยกันอยู่ได้ ทำไมถึงไม่ไปทำงานให้มันเสร็จเร็วๆ สิ อย่ามัวแต่มองและเม้าท์กันไปมา! อยากให้ฉันเบิกเงินให้ไหมอาทิตย์นี้!? ห๊ะ!"

เสียงของแก้วดังลั่น ความมั่นใจของเธออยู่เต็มอก

"คะ ครับ เข้าใจแล้วครับผม..."

คนงานบางคนที่ได้ยินคำตวาดของเธอก็รีบหลบตาไปทำงานของตัวเอง ก่อนเดินแยกย้ายกันออกไปคนละทิศละทาง ทำเอาเธอถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่าย เธอเจอแบบนี้ทุกวันคงเพราะชุดที่เธอใส่ แต่ไม่ได้สนใจอะไรเพราะมันช่วยเสริมความมั่นใจให้เธอเป็นอย่างมาก

เธอหันกลับไปเดินต่ออย่างมั่นใจ แก้มเธอยังคงยิ้มเล็กน้อยเมื่อได้ระบายความไม่พอใจออกมา การตวาดใส่พวกเขาก็เหมือนจะเป็นแค่การปลดปล่อยความตึงเครียดจากการทำงานมากมายในแต่ละวัน

"เอาล่ะ! ได้เวลาเริ่มงานแล้วสินะ"

แก้วเดินไปที่สถานที่ที่ต้องจัดการในวันนี้ เริ่มต้นงานด้วยความมั่นใจในตัวเองที่เต็มเปี่ยม เธอรู้ดีว่าไม่ว่าจะมีใครมองเธออย่างไร เธอก็จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด

เมื่อแก้วเดินมาถึงบ้านหลังหนึ่งก็ต้องขมวดคิ้ว เมื่อบ้านหลังนั้นมีแต่โครงสร้างที่เสร็จ กำแพงกลวงโบ๋ทิ้งไว้แบบนั้น ซ้ำยังไม่มีคนงานทำงานอยู่แถวนั้นเลย ทำเอาแก้วต้องขมวดคิ้วด้วยความโกรธ

เธอรีบหันไปหาช่างก่อสร้างที่ทำงานอยู่ใกล้แถวนั้นในทันที เขาเป็นช่างก่อสร้างแก่งักผมหงอกเต็มหัว ร่างกายผอมแห้งจนเห็นกระดูก แถมยังมีกลิ่นเหล้าหึ่งออกมา

"ช่างอู๊ด! พวกนพหายไป ทำไมวันนี้ถึงไม่มาทำงานล่ะ!?"

น้ำเสียงของเธอขึงขังจริง เขาหันมาแสยะยิ้ม

"โอ๊ย! เห็นเมื่อวานมันบอกเหนื่อยน่ะ คุณแก้วบอกให้มันก่ออิฐกันทั้งวัน วันนี้มันบอกของพักสักหน่อยละมั้ง"

"ว่าไงนะ!? ฉันก็บอกแล้วไงว่าให้ทำเสร็จทุกหลัง นี่ก็เป็นหลังสุดท้ายแล้ว พี่บรรจงจะตรวจงานวันนี้ ทำไมถึงไม่ทำให้เสร็จล่ะ!?"

เธอบ่นออกเสียงดัง ทำเอาช่างอู๊ดเริ่มขมวดคิ้ว

"คุณแก้วก็ไปบอกมันสิ ผมคุยกับพวกมันไม่รู้เรื่องหรอก เดี๋ยวโดนพวกมันต่อยปากเอา มันนอนอยู่แคมป์คนงานนู้น..."

ช่างอู๊ดพูดพร้อมกับชี้ไปทางแคมป์คนงาน มันถูกทำด้วยสังกะสีล้อมรอบอยู่หลังไซต์งาน

"ชิ! ไอ้พวกบ้า! คอยดูเถอะพอเงินออกฉันจะไม่ให้พวกนายเบิกเงินกันสักคนเลย"

แก้วบ่นอุบอิบก่อนที่จะเดินบิดก้นไปทางแคมป์คนงานในทันที


ตอนใหม่ปล่อยแล้ว
👉ติดตามอ่านได้ที่👈

readawrite :


fictionlog :

[swss2511]

โมโหแบบนี้โดนคนงานรุมแน่

[อุ้ยนะครับ]

 

[tantawanjames]

ไปด่าหรือไปโดนกันนะ