ผู้ชายขายน้ำ ภาค 1 ตอน 1 เด็กกะโปโล

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 1


แวะไปดูเรื่องเก่าๆ (แปดปียี่สิบสี่คน ภาคที่ 1-7/ แฟนกู ภาค 1-4 / วันธรรมดาของชีวิต) ได้ที่

--------------------------------------------------------------


"พี่ม่อน......  ขายอะไรอยู่"

เสียงนี้เป็นของเด็กหญิงคนนึงที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี  เธอเรียนอยู่ ม 1 เทอม 1  โรงเรียนเดียวกันชั้นเดียวกันกะผม  แต่คนละห้อง

"อ้าว...ว่าไง ยัยนุ่น  ไปเล่นอะไรมาเนี่ย ตัวดำเชียว..  จะมาช่วยพี่ขายหรือเปล่าล่ะ"
"ไม่เอา  พี่ม่อนขายแต่ผัก   ไม่เห็นมันน่าสนุกตรงไหนเลย  แดดร้อนจะตาย  นุ่นไปอาบน้ำก่อนนะ"

เด็กคนนี้ไม่ใช่คนอื่นไกลหรอกครับ... ก็เป็นเด็กในหอพักตรงข้ามหอพักของผม  เธออยู่กะแม่สองคนเท่านั้น  ผมไม่รู้ว่าพ่อเธอหายไปไหน  แม่น้องนุ่นทำงานเป็นคนกวาดถนน  ต้องออกไปทำงานที่เขตแต่เช้า  ช่วงปิดเทอมน้องนุ่นต้องอยู่ในห้องคนเดียวจนเย็น   เจ้าน้องตัวเล็กที่วัยไม่ต่างจากผมนัก พอเบื่อก็ออกมาวิ่งเล่นตามประสาสาวน้อยที่ยังไม่พ้นวัยเด็กเท่าไร   ผมที่นั่งเฝ้ารถเข็นผักให้พ่อที่หอพักตรงข้ามกัน  ต้องเลยคอยดูแลให้และเป็นเพื่อนเล่นกันในบางครั้ง

"เฮ้ย อะไรเนี่ย หัวเปียกโซกเลยอ่ะ  ยัยนุ่น...นี่  โตแล้วนะ  ไป...ขึ้นไปเช็ดหัวให้แห้งก่อน  หวีผมให้เรียบร้อยด้วย  หัวเละเลยเนี่ย  ไม่ไหว  เช็ดหัวหวีผมก่อนแล้วค่อยลงมา  รู้มั๊ย"
"แหม...พี่ม่อน ชอบว่านุ่นจัง  พี่เองก็ไม่เป็นผู้ใหญ่อะไรซักกะหน่อย  กะเด็ก ม 1 เหมือนกันแหละ  แค่เกิดแก่กว่านุ่น 9 เดือนเอง"
ใช่ที่เธอบอกเลย  ผมเองก็อายุอานามใกล้เคียงกันเลยแหละครับ  ผมเองก็เด็ก ม 1 เหมือนกัน  รุ่นเดียวกันเป๊ะ  แต่ผมเกิดมกรา  เธอเกิดกันยาหลังผม  และพ่อแม่ของเราสองคนก็ให้นุ่นเรียกผมว่าพี่  ผมก็เลยกลายเป็นพี่ของนุ่นตั้งแต่นั้น

"เอาเหอะน่า.... รีบไปเช็ดหัวให้เรียบร้อย  ใส่เสื้อดีๆด้วย เสื้อตัวนี้คอกว้างน่ะ  เสร็จแล้วลงมานั่งขายผักกะพี่...."
นุ่นวิ่งขึ้นไปที่ห้องใหม่อีกครั้ง  และหายไปนานพอสมควร  ก่อนเดินลงมานั่งข้างผม 
"พี่ม่อน.... นุ่นเบื่ออ่ะ  ไม่มีไรทำเลย..."
"อ้าว...แล้วกินข้าวยังเนี่ย  นี่มันบ่ายสองแล้วนะ"
"กินแล้ว  แม่ให้ตักกินกะไข่เจียวเอง....."

ผมกะนุ่นสนิทกันมากๆ  เราเห็นกันเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก  ผมน่าจะมีนุ่นเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันเพียงคนเดียวในซอยนี้  ผมคิดกะนุ่นราวกับเธอเป็นน้องสาวจริงๆ   ผมลูบหัวเล่นเป็นประจำด้วยความเอ็นดู  เหมือนนุ่นเองก็คิดแบบนั้น  ชีวิตจริงผมไม่มีน้องและไม่มีแม่  มีแต่พ่อคนเดียว  พ่อเคยบอกผมว่าแม่ตายแล้ว  แต่ไม่เคยบอกผมว่าแม่ตายเพราะอะไร  พ่อเคยให้รูปแม่ไว้ 1 ใบเท่านั้น  นั่นคือความจำเดียวที่ผมมีกับแม่   ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมเกิดที่ไหน..มาจากไหน   เคยถามพ่อแล้วเหมือนกัน  พ่อบอกว่าไม่ต้องถาม
-----------------------------------------------------------

เรานั่งขายกันไปคุยกันไป  สักครู่ก็มีคนมาซื้อผักกระเฉด  ยัยนุ่นก็กุลีกุจอช่วยขายหยิบผักใส่ถุงให้  แล้วจากนั้นอีกไม่นานเด็กหญิงก็เริ่มมีอาการแปลกๆเกิดขึ้น  เธอเกาแขนทั้งแขนจนเป็นรอยแดง
"พี่ม่อน  คันอ่ะ  คันจัง  คันทั้งแขนเลย"
"เป็นไร  ไหนมาดูดิ  เฮ้ย  เป็นไรไปเนี่ย  แดงเลยทั้งแขน"

ผมเองก็ไม่รู้นุ่นเป็นอะไร  และก็ไม่รู้ด้วยจะทำไง  ผมรีบเข็นรถผักหลบเข้ามาไว้ในหอพัก  แล้วรีบพานุ่นขึ้นไปห้องของเธอ  ผมไม่ใช่คนแปลกหน้าของหอนุ่น  ผมขึ้นมาหาเธอประจำ  เจ้าของหอจำได้....
"โหย นุ่น  เป็นไรอ่ะ  แดงใหญ่แล้วเนี่ย  สองแขนเลยอ่ะ   เร็ว  รีบเข้ามาล้างก่อน"

เด็กหญิงเอามือถูไปทั้งตัว  มันคงคันมากมาย  ผมดึงเธอเข้ามาในห้องน้ำ  จับเธอจะถอดเสื้อออก  แต่เธอปัดมือผมออก
"พี่ม่อน...ไม่เอานะ...   อย่าสิ...  มาถอดเสื้อนุ่นได้ไง  นุ่นอายนะ"
"เฮ้ย...ไม่มีไร บ้าเหรอยัยนุ่น  พี่จะดูว่ามันเป็นทั้งตัวหรือเปล่า  มาเร็ว  อย่าเรื่องมาก"
เด็กหญิงอิดออดอีกนิดหน่อย   แต่ด้วยความคันเธอก็ยอมถอดมันออกในที่สุด   เด็กสาวเผยช่วงบนให้ผมเห็นแล้ว  แม้จะสนิทกันยังไงผมก็ไม่เคยเห็นนุ่นเปลือยกายแบบนี้  แต่สำหรับวันนี้...มันไม่มีอะไรทั้งนั้น

"เฮ้ยพี่...  อันนี้ไม่ต้องอ่ะ   ไม่เอาอ่ะ"
"ไอ้นุ่น.. แกก็คันไปหมดแล้วอ่ะ  ก็เห็นเกาในกางเกงด้วย  ถอดหมด  เร็วๆ...อย่าเรื่องมาก  พี่จะรีบอาบน้ำให้  เดี๋ยวก็คันไปกันใหญ่หรอก"

แล้วผมก็ไม่รอเธออีก  กระตุกกางเกงออก  จนเหลือแต่กางเกงในสีฟ้า  เด็กนุ่นตัวแดงไปหมด  และเธอก็ยังไม่หยุดเกายุกยิกทั้งตัว  ผมเปิดน้ำฝักบัวทันทีและราดมันลงที่หัวเธอ  เธอเต้นไปเต้นมาเพราะน้ำมันเย็น   ผมจับแขนเธอไว้และเอามือลูบไปที่เนื้อตัวของนุ่น

"พี่ม่อนนนนนน... ไม่เอา....ไม่ต้องมาถูตัวนุ่น  นุ่นล้างเองได้  พี่อ่ะ...  จั๊กจี้นะ"
"จั๊กจี้เหรอ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่...."
ผมเอามือจี้เอวเธอ ในขณะที่อีกมือดึงแขนเธอไว้  สาวน้อยยิ่งดิ้นใหญ่  นั่นทำให้เธอลืมเรื่องคันไปได้ครู่นึง   ผมหยิบสบู่จะมาฟอกที่ตัวเธอ

"ไหนๆ  อยากจะอาบเอง  ไหนถูสบู่ให้ดูหน่อยซิ"
เธอรับสบู่แล้วเบ้ปากมาให้ผม  ก่อนจะถูสบู่ลงแค่ที่ท้องและหน้าอกของเธอ  จากนั้น เธอก็ล้างสบู่ออก
"เฮ้ย  อะไรเนี่ย  แค่เนี้ย....แล้วลูบๆแค่เนี้ยนะ  มันจะหายคันไปได้ไง  มานี่"

ผมเอาสบู่มาถูลงที่ตัวเธอทั้งข้างหน้าข้างหลัง  และเอามือเริ่มลูบไปบนตัวเด็กหญิง ม 1 ที่ยังหลงเหลือวัยเด็กอยู่มาก   ยัยนุ่นบิดไปบิดมาด้วยความจั๊กจี้  แต่ไม่นาน เธอก็เริ่มชินและยืนเฉยๆให้ผมถูสบู่ให้ทั้งตัว   ผมถูตัวเธอทุกซอกส่วน  ยัยนุ่นยังเด็กมากๆ  ไม่มีนม  หน้าอกแบนราบ   แต่ที่แปลกคือพอผมลูบผ่านหัวนม  น้องนุ่นมักจะบิดตัว  ผมเลยแกล้งเล่นโดยเอานิ้วเขี่ยเล่นที่หัวนมเด็กน้อย

"เฮ้ย...พี่ม่อนอ่ะ... โอ๊ย  พี่แกล้งนุ่นอ่ะ  พี่ทำไมต้องถูตรงนั้นด้วย  อูยยย พี่ มันเอ่อ...."
"เฉยๆก่อน  เนี่ย อย่างสกปรกเลย  เห็นมั๊ยอ่ะ  ยังมีขี้ไคลเป็นคราบดำๆเลย  ล้างตัวไม่เกลี้ยงเลย"
ผมใช้นิ้วถูไปมาบริเวณนมของนุ่นอยู่นาน  เด็กนุ่นตัวงอด้วยความรู้สึกที่แปลกใหม่  แล้วผมก็ล้วงลงไปในกางเกงในของเธอ
"เฮ้ย พี่....   พี่ม่อน  ไม่เอานะ  ตรงนั้น นุ่นล้างเองได้"
"ล้างไร  เนี่ย พี่นั่งใกล้ๆได้กลิ่น  ไม่เคยล้างเลยใช่เป่า  บอกพี่มาตามตรง..."

เด็กน้อยเงียบไป  เธอพยักหน้าช้าๆ  ซึ่งนั่นเท่ากะเปิดโอกาสให้ผมดึงกางเกงในของเธอออกไป  เด็กผู้หญิงวัยเดียวกันเปลือยกายต่อหน้าผม   ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่เปลือยกายเลยครับ  ผมอยู่กะพ่อมาตั้งแต่จำความได้  ยัยนุ่นนี่เป็นคนแรก  ผมรู้สึกว่าเนื้อตัวของนุ่นเรียบเนียนละเอียด  ไม่เห็นเหมือนของพ่อหรือของเพื่อนๆผู้ชายที่มีขนเยอะแยะ   ยิ่งส่วนนั้นของผู้หญิงด้วยแล้ว นุ่นน่าจะเป็นคนแรกที่ผมได้เคยเห็น   มันเรียบแบนราบ ผู้หญิงไม่มีจู๋แบบผู้ชาย อันนี้ผมรู้  แต่ที่ไม่รู้คือของผู้หญิงมันเป็นยังไง   ตอนนี้ผมเห็นแล้วว่ามีรอยผ่านิดนึงแต่ไม่มีช่องอะไรเลย   

"ฉี่ตรงนี้หรือเปล่า..."
ผมเอานิ้วชี้ไปที่ตรงนั้นของนุ่น  นุ่นพยักหน้า  ผมมองมันพร้อมกับล้วงนิ้วเอาสบู่ไปล้าง  ไม่รู้ว่ามันจั๊กจี้หรือยังไง  แต่นุ่นจับข้อมือผมไว้แน่นและขัดขืนไม่ยอมให้ผมใช้นิ้วล้างของเธอ  แต่ผมกลับจับมือเธออีกข้างและฝืนกดนิ้วลงไปล้างส่วนนั้น  นุ่นคงทนไม่ไหวและนั่งลงบนพื้นห้องน้ำ  ผมแยกขาเธอออกจากกันก่อนเอานิ้วไปเขี่ยล้างให้นุ่นอีก  และผมก็เห็นช่องทางของนุ่นเริ่มแยกออกจากกัน แต่มันไม่ได้เปิดให้เห็นมากไปกว่านั้น

"พี่ อ่า  พอแล้ว  ไม่เอา มันเจ็บนะพี่  นุ่นไม่ไหวหรอก...โอ๊ย..พี่ม่อน  อย่าทำซี่..."
มันคงเป็นธรรมชาติของมนุษย์หรือไงก็ไม่รู้  ของผมเริ่มแข็งตัวอย่างแปลกประหลาดจนมันเบียดแน่นในกางเกงใน  ผมไม่รู้ว่า...นุ่นสังเกตผมหรือเปล่า  ผมมองหน้าน้องนุ่น  เธอจับข้อมือผมแน่น  สีหน้าบิดเบี้ยวหน้าแดง  ตาเยิ้มหลังจากที่ผมเขี่ยจุดนั้นให้เธอเป็นเวลานาน...

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 1 ตอน 1 เด็กกะโปโล

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 1


แวะไปดูเรื่องเก่าๆ (แปดปียี่สิบสี่คน ภาคที่ 1-7/ แฟนกู ภาค 1-4 / วันธรรมดาของชีวิต) ได้ที่

--------------------------------------------------------------


"พี่ม่อน......  ขายอะไรอยู่"

เสียงนี้เป็นของเด็กหญิงคนนึงที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี  เธอเรียนอยู่ ม 1 เทอม 1  โรงเรียนเดียวกันชั้นเดียวกันกะผม  แต่คนละห้อง

"อ้าว...ว่าไง ยัยนุ่น  ไปเล่นอะไรมาเนี่ย ตัวดำเชียว..  จะมาช่วยพี่ขายหรือเปล่าล่ะ"
"ไม่เอา  พี่ม่อนขายแต่ผัก   ไม่เห็นมันน่าสนุกตรงไหนเลย  แดดร้อนจะตาย  นุ่นไปอาบน้ำก่อนนะ"

เด็กคนนี้ไม่ใช่คนอื่นไกลหรอกครับ... ก็เป็นเด็กในหอพักตรงข้ามหอพักของผม  เธออยู่กะแม่สองคนเท่านั้น  ผมไม่รู้ว่าพ่อเธอหายไปไหน  แม่น้องนุ่นทำงานเป็นคนกวาดถนน  ต้องออกไปทำงานที่เขตแต่เช้า  ช่วงปิดเทอมน้องนุ่นต้องอยู่ในห้องคนเดียวจนเย็น   เจ้าน้องตัวเล็กที่วัยไม่ต่างจากผมนัก พอเบื่อก็ออกมาวิ่งเล่นตามประสาสาวน้อยที่ยังไม่พ้นวัยเด็กเท่าไร   ผมที่นั่งเฝ้ารถเข็นผักให้พ่อที่หอพักตรงข้ามกัน  ต้องเลยคอยดูแลให้และเป็นเพื่อนเล่นกันในบางครั้ง

"เฮ้ย อะไรเนี่ย หัวเปียกโซกเลยอ่ะ  ยัยนุ่น...นี่  โตแล้วนะ  ไป...ขึ้นไปเช็ดหัวให้แห้งก่อน  หวีผมให้เรียบร้อยด้วย  หัวเละเลยเนี่ย  ไม่ไหว  เช็ดหัวหวีผมก่อนแล้วค่อยลงมา  รู้มั๊ย"
"แหม...พี่ม่อน ชอบว่านุ่นจัง  พี่เองก็ไม่เป็นผู้ใหญ่อะไรซักกะหน่อย  กะเด็ก ม 1 เหมือนกันแหละ  แค่เกิดแก่กว่านุ่น 9 เดือนเอง"
ใช่ที่เธอบอกเลย  ผมเองก็อายุอานามใกล้เคียงกันเลยแหละครับ  ผมเองก็เด็ก ม 1 เหมือนกัน  รุ่นเดียวกันเป๊ะ  แต่ผมเกิดมกรา  เธอเกิดกันยาหลังผม  และพ่อแม่ของเราสองคนก็ให้นุ่นเรียกผมว่าพี่  ผมก็เลยกลายเป็นพี่ของนุ่นตั้งแต่นั้น

"เอาเหอะน่า.... รีบไปเช็ดหัวให้เรียบร้อย  ใส่เสื้อดีๆด้วย เสื้อตัวนี้คอกว้างน่ะ  เสร็จแล้วลงมานั่งขายผักกะพี่...."
นุ่นวิ่งขึ้นไปที่ห้องใหม่อีกครั้ง  และหายไปนานพอสมควร  ก่อนเดินลงมานั่งข้างผม 
"พี่ม่อน.... นุ่นเบื่ออ่ะ  ไม่มีไรทำเลย..."
"อ้าว...แล้วกินข้าวยังเนี่ย  นี่มันบ่ายสองแล้วนะ"
"กินแล้ว  แม่ให้ตักกินกะไข่เจียวเอง....."

ผมกะนุ่นสนิทกันมากๆ  เราเห็นกันเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก  ผมน่าจะมีนุ่นเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันเพียงคนเดียวในซอยนี้  ผมคิดกะนุ่นราวกับเธอเป็นน้องสาวจริงๆ   ผมลูบหัวเล่นเป็นประจำด้วยความเอ็นดู  เหมือนนุ่นเองก็คิดแบบนั้น  ชีวิตจริงผมไม่มีน้องและไม่มีแม่  มีแต่พ่อคนเดียว  พ่อเคยบอกผมว่าแม่ตายแล้ว  แต่ไม่เคยบอกผมว่าแม่ตายเพราะอะไร  พ่อเคยให้รูปแม่ไว้ 1 ใบเท่านั้น  นั่นคือความจำเดียวที่ผมมีกับแม่   ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมเกิดที่ไหน..มาจากไหน   เคยถามพ่อแล้วเหมือนกัน  พ่อบอกว่าไม่ต้องถาม
-----------------------------------------------------------

เรานั่งขายกันไปคุยกันไป  สักครู่ก็มีคนมาซื้อผักกระเฉด  ยัยนุ่นก็กุลีกุจอช่วยขายหยิบผักใส่ถุงให้  แล้วจากนั้นอีกไม่นานเด็กหญิงก็เริ่มมีอาการแปลกๆเกิดขึ้น  เธอเกาแขนทั้งแขนจนเป็นรอยแดง
"พี่ม่อน  คันอ่ะ  คันจัง  คันทั้งแขนเลย"
"เป็นไร  ไหนมาดูดิ  เฮ้ย  เป็นไรไปเนี่ย  แดงเลยทั้งแขน"

ผมเองก็ไม่รู้นุ่นเป็นอะไร  และก็ไม่รู้ด้วยจะทำไง  ผมรีบเข็นรถผักหลบเข้ามาไว้ในหอพัก  แล้วรีบพานุ่นขึ้นไปห้องของเธอ  ผมไม่ใช่คนแปลกหน้าของหอนุ่น  ผมขึ้นมาหาเธอประจำ  เจ้าของหอจำได้....
"โหย นุ่น  เป็นไรอ่ะ  แดงใหญ่แล้วเนี่ย  สองแขนเลยอ่ะ   เร็ว  รีบเข้ามาล้างก่อน"

เด็กหญิงเอามือถูไปทั้งตัว  มันคงคันมากมาย  ผมดึงเธอเข้ามาในห้องน้ำ  จับเธอจะถอดเสื้อออก  แต่เธอปัดมือผมออก
"พี่ม่อน...ไม่เอานะ...   อย่าสิ...  มาถอดเสื้อนุ่นได้ไง  นุ่นอายนะ"
"เฮ้ย...ไม่มีไร บ้าเหรอยัยนุ่น  พี่จะดูว่ามันเป็นทั้งตัวหรือเปล่า  มาเร็ว  อย่าเรื่องมาก"
เด็กหญิงอิดออดอีกนิดหน่อย   แต่ด้วยความคันเธอก็ยอมถอดมันออกในที่สุด   เด็กสาวเผยช่วงบนให้ผมเห็นแล้ว  แม้จะสนิทกันยังไงผมก็ไม่เคยเห็นนุ่นเปลือยกายแบบนี้  แต่สำหรับวันนี้...มันไม่มีอะไรทั้งนั้น

"เฮ้ยพี่...  อันนี้ไม่ต้องอ่ะ   ไม่เอาอ่ะ"
"ไอ้นุ่น.. แกก็คันไปหมดแล้วอ่ะ  ก็เห็นเกาในกางเกงด้วย  ถอดหมด  เร็วๆ...อย่าเรื่องมาก  พี่จะรีบอาบน้ำให้  เดี๋ยวก็คันไปกันใหญ่หรอก"

แล้วผมก็ไม่รอเธออีก  กระตุกกางเกงออก  จนเหลือแต่กางเกงในสีฟ้า  เด็กนุ่นตัวแดงไปหมด  และเธอก็ยังไม่หยุดเกายุกยิกทั้งตัว  ผมเปิดน้ำฝักบัวทันทีและราดมันลงที่หัวเธอ  เธอเต้นไปเต้นมาเพราะน้ำมันเย็น   ผมจับแขนเธอไว้และเอามือลูบไปที่เนื้อตัวของนุ่น

"พี่ม่อนนนนนน... ไม่เอา....ไม่ต้องมาถูตัวนุ่น  นุ่นล้างเองได้  พี่อ่ะ...  จั๊กจี้นะ"
"จั๊กจี้เหรอ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่...."
ผมเอามือจี้เอวเธอ ในขณะที่อีกมือดึงแขนเธอไว้  สาวน้อยยิ่งดิ้นใหญ่  นั่นทำให้เธอลืมเรื่องคันไปได้ครู่นึง   ผมหยิบสบู่จะมาฟอกที่ตัวเธอ

"ไหนๆ  อยากจะอาบเอง  ไหนถูสบู่ให้ดูหน่อยซิ"
เธอรับสบู่แล้วเบ้ปากมาให้ผม  ก่อนจะถูสบู่ลงแค่ที่ท้องและหน้าอกของเธอ  จากนั้น เธอก็ล้างสบู่ออก
"เฮ้ย  อะไรเนี่ย  แค่เนี้ย....แล้วลูบๆแค่เนี้ยนะ  มันจะหายคันไปได้ไง  มานี่"

ผมเอาสบู่มาถูลงที่ตัวเธอทั้งข้างหน้าข้างหลัง  และเอามือเริ่มลูบไปบนตัวเด็กหญิง ม 1 ที่ยังหลงเหลือวัยเด็กอยู่มาก   ยัยนุ่นบิดไปบิดมาด้วยความจั๊กจี้  แต่ไม่นาน เธอก็เริ่มชินและยืนเฉยๆให้ผมถูสบู่ให้ทั้งตัว   ผมถูตัวเธอทุกซอกส่วน  ยัยนุ่นยังเด็กมากๆ  ไม่มีนม  หน้าอกแบนราบ   แต่ที่แปลกคือพอผมลูบผ่านหัวนม  น้องนุ่นมักจะบิดตัว  ผมเลยแกล้งเล่นโดยเอานิ้วเขี่ยเล่นที่หัวนมเด็กน้อย

"เฮ้ย...พี่ม่อนอ่ะ... โอ๊ย  พี่แกล้งนุ่นอ่ะ  พี่ทำไมต้องถูตรงนั้นด้วย  อูยยย พี่ มันเอ่อ...."
"เฉยๆก่อน  เนี่ย อย่างสกปรกเลย  เห็นมั๊ยอ่ะ  ยังมีขี้ไคลเป็นคราบดำๆเลย  ล้างตัวไม่เกลี้ยงเลย"
ผมใช้นิ้วถูไปมาบริเวณนมของนุ่นอยู่นาน  เด็กนุ่นตัวงอด้วยความรู้สึกที่แปลกใหม่  แล้วผมก็ล้วงลงไปในกางเกงในของเธอ
"เฮ้ย พี่....   พี่ม่อน  ไม่เอานะ  ตรงนั้น นุ่นล้างเองได้"
"ล้างไร  เนี่ย พี่นั่งใกล้ๆได้กลิ่น  ไม่เคยล้างเลยใช่เป่า  บอกพี่มาตามตรง..."

เด็กน้อยเงียบไป  เธอพยักหน้าช้าๆ  ซึ่งนั่นเท่ากะเปิดโอกาสให้ผมดึงกางเกงในของเธอออกไป  เด็กผู้หญิงวัยเดียวกันเปลือยกายต่อหน้าผม   ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่เปลือยกายเลยครับ  ผมอยู่กะพ่อมาตั้งแต่จำความได้  ยัยนุ่นนี่เป็นคนแรก  ผมรู้สึกว่าเนื้อตัวของนุ่นเรียบเนียนละเอียด  ไม่เห็นเหมือนของพ่อหรือของเพื่อนๆผู้ชายที่มีขนเยอะแยะ   ยิ่งส่วนนั้นของผู้หญิงด้วยแล้ว นุ่นน่าจะเป็นคนแรกที่ผมได้เคยเห็น   มันเรียบแบนราบ ผู้หญิงไม่มีจู๋แบบผู้ชาย อันนี้ผมรู้  แต่ที่ไม่รู้คือของผู้หญิงมันเป็นยังไง   ตอนนี้ผมเห็นแล้วว่ามีรอยผ่านิดนึงแต่ไม่มีช่องอะไรเลย   

"ฉี่ตรงนี้หรือเปล่า..."
ผมเอานิ้วชี้ไปที่ตรงนั้นของนุ่น  นุ่นพยักหน้า  ผมมองมันพร้อมกับล้วงนิ้วเอาสบู่ไปล้าง  ไม่รู้ว่ามันจั๊กจี้หรือยังไง  แต่นุ่นจับข้อมือผมไว้แน่นและขัดขืนไม่ยอมให้ผมใช้นิ้วล้างของเธอ  แต่ผมกลับจับมือเธออีกข้างและฝืนกดนิ้วลงไปล้างส่วนนั้น  นุ่นคงทนไม่ไหวและนั่งลงบนพื้นห้องน้ำ  ผมแยกขาเธอออกจากกันก่อนเอานิ้วไปเขี่ยล้างให้นุ่นอีก  และผมก็เห็นช่องทางของนุ่นเริ่มแยกออกจากกัน แต่มันไม่ได้เปิดให้เห็นมากไปกว่านั้น

"พี่ อ่า  พอแล้ว  ไม่เอา มันเจ็บนะพี่  นุ่นไม่ไหวหรอก...โอ๊ย..พี่ม่อน  อย่าทำซี่..."
มันคงเป็นธรรมชาติของมนุษย์หรือไงก็ไม่รู้  ของผมเริ่มแข็งตัวอย่างแปลกประหลาดจนมันเบียดแน่นในกางเกงใน  ผมไม่รู้ว่า...นุ่นสังเกตผมหรือเปล่า  ผมมองหน้าน้องนุ่น  เธอจับข้อมือผมแน่น  สีหน้าบิดเบี้ยวหน้าแดง  ตาเยิ้มหลังจากที่ผมเขี่ยจุดนั้นให้เธอเป็นเวลานาน...


[/q

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 1 ตอน 1 เด็กกะโปโล

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 1


แวะไปดูเรื่องเก่าๆ (แปดปียี่สิบสี่คน ภาคที่ 1-7/ แฟนกู ภาค 1-4 / วันธรรมดาของชีวิต) ได้ที่

--------------------------------------------------------------


"พี่ม่อน......  ขายอะไรอยู่"

เสียงนี้เป็นของเด็กหญิงคนนึงที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี  เธอเรียนอยู่ ม 1 เทอม 1  โรงเรียนเดียวกันชั้นเดียวกันกะผม  แต่คนละห้อง

"อ้าว...ว่าไง ยัยนุ่น  ไปเล่นอะไรมาเนี่ย ตัวดำเชียว..  จะมาช่วยพี่ขายหรือเปล่าล่ะ"
"ไม่เอา  พี่ม่อนขายแต่ผัก   ไม่เห็นมันน่าสนุกตรงไหนเลย  แดดร้อนจะตาย  นุ่นไปอาบน้ำก่อนนะ"

เด็กคนนี้ไม่ใช่คนอื่นไกลหรอกครับ... ก็เป็นเด็กในหอพักตรงข้ามหอพักของผม  เธออยู่กะแม่สองคนเท่านั้น  ผมไม่รู้ว่าพ่อเธอหายไปไหน  แม่น้องนุ่นทำงานเป็นคนกวาดถนน  ต้องออกไปทำงานที่เขตแต่เช้า  ช่วงปิดเทอมน้องนุ่นต้องอยู่ในห้องคนเดียวจนเย็น   เจ้าน้องตัวเล็กที่วัยไม่ต่างจากผมนัก พอเบื่อก็ออกมาวิ่งเล่นตามประสาสาวน้อยที่ยังไม่พ้นวัยเด็กเท่าไร   ผมที่นั่งเฝ้ารถเข็นผักให้พ่อที่หอพักตรงข้ามกัน  ต้องเลยคอยดูแลให้และเป็นเพื่อนเล่นกันในบางครั้ง

"เฮ้ย อะไรเนี่ย หัวเปียกโซกเลยอ่ะ  ยัยนุ่น...นี่  โตแล้วนะ  ไป...ขึ้นไปเช็ดหัวให้แห้งก่อน  หวีผมให้เรียบร้อยด้วย  หัวเละเลยเนี่ย  ไม่ไหว  เช็ดหัวหวีผมก่อนแล้วค่อยลงมา  รู้มั๊ย"
"แหม...พี่ม่อน ชอบว่านุ่นจัง  พี่เองก็ไม่เป็นผู้ใหญ่อะไรซักกะหน่อย  กะเด็ก ม 1 เหมือนกันแหละ  แค่เกิดแก่กว่านุ่น 9 เดือนเอง"
ใช่ที่เธอบอกเลย  ผมเองก็อายุอานามใกล้เคียงกันเลยแหละครับ  ผมเองก็เด็ก ม 1 เหมือนกัน  รุ่นเดียวกันเป๊ะ  แต่ผมเกิดมกรา  เธอเกิดกันยาหลังผม  และพ่อแม่ของเราสองคนก็ให้นุ่นเรียกผมว่าพี่  ผมก็เลยกลายเป็นพี่ของนุ่นตั้งแต่นั้น

"เอาเหอะน่า.... รีบไปเช็ดหัวให้เรียบร้อย  ใส่เสื้อดีๆด้วย เสื้อตัวนี้คอกว้างน่ะ  เสร็จแล้วลงมานั่งขายผักกะพี่...."
นุ่นวิ่งขึ้นไปที่ห้องใหม่อีกครั้ง  และหายไปนานพอสมควร  ก่อนเดินลงมานั่งข้างผม 
"พี่ม่อน.... นุ่นเบื่ออ่ะ  ไม่มีไรทำเลย..."
"อ้าว...แล้วกินข้าวยังเนี่ย  นี่มันบ่ายสองแล้วนะ"
"กินแล้ว  แม่ให้ตักกินกะไข่เจียวเอง....."

ผมกะนุ่นสนิทกันมากๆ  เราเห็นกันเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก  ผมน่าจะมีนุ่นเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันเพียงคนเดียวในซอยนี้  ผมคิดกะนุ่นราวกับเธอเป็นน้องสาวจริงๆ   ผมลูบหัวเล่นเป็นประจำด้วยความเอ็นดู  เหมือนนุ่นเองก็คิดแบบนั้น  ชีวิตจริงผมไม่มีน้องและไม่มีแม่  มีแต่พ่อคนเดียว  พ่อเคยบอกผมว่าแม่ตายแล้ว  แต่ไม่เคยบอกผมว่าแม่ตายเพราะอะไร  พ่อเคยให้รูปแม่ไว้ 1 ใบเท่านั้น  นั่นคือความจำเดียวที่ผมมีกับแม่   ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมเกิดที่ไหน..มาจากไหน   เคยถามพ่อแล้วเหมือนกัน  พ่อบอกว่าไม่ต้องถาม
-----------------------------------------------------------

เรานั่งขายกันไปคุยกันไป  สักครู่ก็มีคนมาซื้อผักกระเฉด  ยัยนุ่นก็กุลีกุจอช่วยขายหยิบผักใส่ถุงให้  แล้วจากนั้นอีกไม่นานเด็กหญิงก็เริ่มมีอาการแปลกๆเกิดขึ้น  เธอเกาแขนทั้งแขนจนเป็นรอยแดง
"พี่ม่อน  คันอ่ะ  คันจัง  คันทั้งแขนเลย"
"เป็นไร  ไหนมาดูดิ  เฮ้ย  เป็นไรไปเนี่ย  แดงเลยทั้งแขน"

ผมเองก็ไม่รู้นุ่นเป็นอะไร  และก็ไม่รู้ด้วยจะทำไง  ผมรีบเข็นรถผักหลบเข้ามาไว้ในหอพัก  แล้วรีบพานุ่นขึ้นไปห้องของเธอ  ผมไม่ใช่คนแปลกหน้าของหอนุ่น  ผมขึ้นมาหาเธอประจำ  เจ้าของหอจำได้....
"โหย นุ่น  เป็นไรอ่ะ  แดงใหญ่แล้วเนี่ย  สองแขนเลยอ่ะ   เร็ว  รีบเข้ามาล้างก่อน"

เด็กหญิงเอามือถูไปทั้งตัว  มันคงคันมากมาย  ผมดึงเธอเข้ามาในห้องน้ำ  จับเธอจะถอดเสื้อออก  แต่เธอปัดมือผมออก
"พี่ม่อน...ไม่เอานะ...   อย่าสิ...  มาถอดเสื้อนุ่นได้ไง  นุ่นอายนะ"
"เฮ้ย...ไม่มีไร บ้าเหรอยัยนุ่น  พี่จะดูว่ามันเป็นทั้งตัวหรือเปล่า  มาเร็ว  อย่าเรื่องมาก"
เด็กหญิงอิดออดอีกนิดหน่อย   แต่ด้วยความคันเธอก็ยอมถอดมันออกในที่สุด   เด็กสาวเผยช่วงบนให้ผมเห็นแล้ว  แม้จะสนิทกันยังไงผมก็ไม่เคยเห็นนุ่นเปลือยกายแบบนี้  แต่สำหรับวันนี้...มันไม่มีอะไรทั้งนั้น

"เฮ้ยพี่...  อันนี้ไม่ต้องอ่ะ   ไม่เอาอ่ะ"
"ไอ้นุ่น.. แกก็คันไปหมดแล้วอ่ะ  ก็เห็นเกาในกางเกงด้วย  ถอดหมด  เร็วๆ...อย่าเรื่องมาก  พี่จะรีบอาบน้ำให้  เดี๋ยวก็คันไปกันใหญ่หรอก"

แล้วผมก็ไม่รอเธออีก  กระตุกกางเกงออก  จนเหลือแต่กางเกงในสีฟ้า  เด็กนุ่นตัวแดงไปหมด  และเธอก็ยังไม่หยุดเกายุกยิกทั้งตัว  ผมเปิดน้ำฝักบัวทันทีและราดมันลงที่หัวเธอ  เธอเต้นไปเต้นมาเพราะน้ำมันเย็น   ผมจับแขนเธอไว้และเอามือลูบไปที่เนื้อตัวของนุ่น

"พี่ม่อนนนนนน... ไม่เอา....ไม่ต้องมาถูตัวนุ่น  นุ่นล้างเองได้  พี่อ่ะ...  จั๊กจี้นะ"
"จั๊กจี้เหรอ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่...."
ผมเอามือจี้เอวเธอ ในขณะที่อีกมือดึงแขนเธอไว้  สาวน้อยยิ่งดิ้นใหญ่  นั่นทำให้เธอลืมเรื่องคันไปได้ครู่นึง   ผมหยิบสบู่จะมาฟอกที่ตัวเธอ

"ไหนๆ  อยากจะอาบเอง  ไหนถูสบู่ให้ดูหน่อยซิ"
เธอรับสบู่แล้วเบ้ปากมาให้ผม  ก่อนจะถูสบู่ลงแค่ที่ท้องและหน้าอกของเธอ  จากนั้น เธอก็ล้างสบู่ออก
"เฮ้ย  อะไรเนี่ย  แค่เนี้ย....แล้วลูบๆแค่เนี้ยนะ  มันจะหายคันไปได้ไง  มานี่"

ผมเอาสบู่มาถูลงที่ตัวเธอทั้งข้างหน้าข้างหลัง  และเอามือเริ่มลูบไปบนตัวเด็กหญิง ม 1 ที่ยังหลงเหลือวัยเด็กอยู่มาก   ยัยนุ่นบิดไปบิดมาด้วยความจั๊กจี้  แต่ไม่นาน เธอก็เริ่มชินและยืนเฉยๆให้ผมถูสบู่ให้ทั้งตัว   ผมถูตัวเธอทุกซอกส่วน  ยัยนุ่นยังเด็กมากๆ  ไม่มีนม  หน้าอกแบนราบ   แต่ที่แปลกคือพอผมลูบผ่านหัวนม  น้องนุ่นมักจะบิดตัว  ผมเลยแกล้งเล่นโดยเอานิ้วเขี่ยเล่นที่หัวนมเด็กน้อย

"เฮ้ย...พี่ม่อนอ่ะ... โอ๊ย  พี่แกล้งนุ่นอ่ะ  พี่ทำไมต้องถูตรงนั้นด้วย  อูยยย พี่ มันเอ่อ...."
"เฉยๆก่อน  เนี่ย อย่างสกปรกเลย  เห็นมั๊ยอ่ะ  ยังมีขี้ไคลเป็นคราบดำๆเลย  ล้างตัวไม่เกลี้ยงเลย"
ผมใช้นิ้วถูไปมาบริเวณนมของนุ่นอยู่นาน  เด็กนุ่นตัวงอด้วยความรู้สึกที่แปลกใหม่  แล้วผมก็ล้วงลงไปในกางเกงในของเธอ
"เฮ้ย พี่....   พี่ม่อน  ไม่เอานะ  ตรงนั้น นุ่นล้างเองได้"
"ล้างไร  เนี่ย พี่นั่งใกล้ๆได้กลิ่น  ไม่เคยล้างเลยใช่เป่า  บอกพี่มาตามตรง..."

เด็กน้อยเงียบไป  เธอพยักหน้าช้าๆ  ซึ่งนั่นเท่ากะเปิดโอกาสให้ผมดึงกางเกงในของเธอออกไป  เด็กผู้หญิงวัยเดียวกันเปลือยกายต่อหน้าผม   ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่เปลือยกายเลยครับ  ผมอยู่กะพ่อมาตั้งแต่จำความได้  ยัยนุ่นนี่เป็นคนแรก  ผมรู้สึกว่าเนื้อตัวของนุ่นเรียบเนียนละเอียด  ไม่เห็นเหมือนของพ่อหรือของเพื่อนๆผู้ชายที่มีขนเยอะแยะ   ยิ่งส่วนนั้นของผู้หญิงด้วยแล้ว นุ่นน่าจะเป็นคนแรกที่ผมได้เคยเห็น   มันเรียบแบนราบ ผู้หญิงไม่มีจู๋แบบผู้ชาย อันนี้ผมรู้  แต่ที่ไม่รู้คือของผู้หญิงมันเป็นยังไง   ตอนนี้ผมเห็นแล้วว่ามีรอยผ่านิดนึงแต่ไม่มีช่องอะไรเลย   

"ฉี่ตรงนี้หรือเปล่า..."
ผมเอานิ้วชี้ไปที่ตรงนั้นของนุ่น  นุ่นพยักหน้า  ผมมองมันพร้อมกับล้วงนิ้วเอาสบู่ไปล้าง  ไม่รู้ว่ามันจั๊กจี้หรือยังไง  แต่นุ่นจับข้อมือผมไว้แน่นและขัดขืนไม่ยอมให้ผมใช้นิ้วล้างของเธอ  แต่ผมกลับจับมือเธออีกข้างและฝืนกดนิ้วลงไปล้างส่วนนั้น  นุ่นคงทนไม่ไหวและนั่งลงบนพื้นห้องน้ำ  ผมแยกขาเธอออกจากกันก่อนเอานิ้วไปเขี่ยล้างให้นุ่นอีก  และผมก็เห็นช่องทางของนุ่นเริ่มแยกออกจากกัน แต่มันไม่ได้เปิดให้เห็นมากไปกว่านั้น

"พี่ อ่า  พอแล้ว  ไม่เอา มันเจ็บนะพี่  นุ่นไม่ไหวหรอก...โอ๊ย..พี่ม่อน  อย่าทำซี่..."
มันคงเป็นธรรมชาติของมนุษย์หรือไงก็ไม่รู้  ของผมเริ่มแข็งตัวอย่างแปลกประหลาดจนมันเบียดแน่นในกางเกงใน  ผมไม่รู้ว่า...นุ่นสังเกตผมหรือเปล่า  ผมมองหน้าน้องนุ่น  เธอจับข้อมือผมแน่น  สีหน้าบิดเบี้ยวหน้าแดง  ตาเยิ้มหลังจากที่ผมเขี่ยจุดนั้นให้เธอเป็นเวลานาน...

ต้องเลียสิคับ

ชื่อเหมือนคนเหนือเลย ชื่อม่อน

 

  เริ่มจะสนุกแล้วครับ

รอติดตามผลงาน

เริ่มแรกก้อฝึกกับคนใกล้ตัวเลย

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 1 ตอน 1 เด็กกะโปโล

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 1


แวะไปดูเรื่องเก่าๆ (แปดปียี่สิบสี่คน ภาคที่ 1-7/ แฟนกู ภาค 1-4 / วันธรรมดาของชีวิต) ได้ที่

--------------------------------------------------------------


"พี่ม่อน......  ขายอะไรอยู่"

เสียงนี้เป็นของเด็กหญิงคนนึงที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี  เธอเรียนอยู่ ม 1 เทอม 1  โรงเรียนเดียวกันชั้นเดียวกันกะผม  แต่คนละห้อง

"อ้าว...ว่าไง ยัยนุ่น  ไปเล่นอะไรมาเนี่ย ตัวดำเชียว..  จะมาช่วยพี่ขายหรือเปล่าล่ะ"
"ไม่เอา  พี่ม่อนขายแต่ผัก   ไม่เห็นมันน่าสนุกตรงไหนเลย  แดดร้อนจะตาย  นุ่นไปอาบน้ำก่อนนะ"

เด็กคนนี้ไม่ใช่คนอื่นไกลหรอกครับ... ก็เป็นเด็กในหอพักตรงข้ามหอพักของผม  เธออยู่กะแม่สองคนเท่านั้น  ผมไม่รู้ว่าพ่อเธอหายไปไหน  แม่น้องนุ่นทำงานเป็นคนกวาดถนน  ต้องออกไปทำงานที่เขตแต่เช้า  ช่วงปิดเทอมน้องนุ่นต้องอยู่ในห้องคนเดียวจนเย็น   เจ้าน้องตัวเล็กที่วัยไม่ต่างจากผมนัก พอเบื่อก็ออกมาวิ่งเล่นตามประสาสาวน้อยที่ยังไม่พ้นวัยเด็กเท่าไร   ผมที่นั่งเฝ้ารถเข็นผักให้พ่อที่หอพักตรงข้ามกัน  ต้องเลยคอยดูแลให้และเป็นเพื่อนเล่นกันในบางครั้ง

"เฮ้ย อะไรเนี่ย หัวเปียกโซกเลยอ่ะ  ยัยนุ่น...นี่  โตแล้วนะ  ไป...ขึ้นไปเช็ดหัวให้แห้งก่อน  หวีผมให้เรียบร้อยด้วย  หัวเละเลยเนี่ย  ไม่ไหว  เช็ดหัวหวีผมก่อนแล้วค่อยลงมา  รู้มั๊ย"
"แหม...พี่ม่อน ชอบว่านุ่นจัง  พี่เองก็ไม่เป็นผู้ใหญ่อะไรซักกะหน่อย  กะเด็ก ม 1 เหมือนกันแหละ  แค่เกิดแก่กว่านุ่น 9 เดือนเอง"
ใช่ที่เธอบอกเลย  ผมเองก็อายุอานามใกล้เคียงกันเลยแหละครับ  ผมเองก็เด็ก ม 1 เหมือนกัน  รุ่นเดียวกันเป๊ะ  แต่ผมเกิดมกรา  เธอเกิดกันยาหลังผม  และพ่อแม่ของเราสองคนก็ให้นุ่นเรียกผมว่าพี่  ผมก็เลยกลายเป็นพี่ของนุ่นตั้งแต่นั้น

"เอาเหอะน่า.... รีบไปเช็ดหัวให้เรียบร้อย  ใส่เสื้อดีๆด้วย เสื้อตัวนี้คอกว้างน่ะ  เสร็จแล้วลงมานั่งขายผักกะพี่...."
นุ่นวิ่งขึ้นไปที่ห้องใหม่อีกครั้ง  และหายไปนานพอสมควร  ก่อนเดินลงมานั่งข้างผม 
"พี่ม่อน.... นุ่นเบื่ออ่ะ  ไม่มีไรทำเลย..."
"อ้าว...แล้วกินข้าวยังเนี่ย  นี่มันบ่ายสองแล้วนะ"
"กินแล้ว  แม่ให้ตักกินกะไข่เจียวเอง....."

ผมกะนุ่นสนิทกันมากๆ  เราเห็นกันเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก  ผมน่าจะมีนุ่นเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันเพียงคนเดียวในซอยนี้  ผมคิดกะนุ่นราวกับเธอเป็นน้องสาวจริงๆ   ผมลูบหัวเล่นเป็นประจำด้วยความเอ็นดู  เหมือนนุ่นเองก็คิดแบบนั้น  ชีวิตจริงผมไม่มีน้องและไม่มีแม่  มีแต่พ่อคนเดียว  พ่อเคยบอกผมว่าแม่ตายแล้ว  แต่ไม่เคยบอกผมว่าแม่ตายเพราะอะไร  พ่อเคยให้รูปแม่ไว้ 1 ใบเท่านั้น  นั่นคือความจำเดียวที่ผมมีกับแม่   ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมเกิดที่ไหน..มาจากไหน   เคยถามพ่อแล้วเหมือนกัน  พ่อบอกว่าไม่ต้องถาม
-----------------------------------------------------------

เรานั่งขายกันไปคุยกันไป  สักครู่ก็มีคนมาซื้อผักกระเฉด  ยัยนุ่นก็กุลีกุจอช่วยขายหยิบผักใส่ถุงให้  แล้วจากนั้นอีกไม่นานเด็กหญิงก็เริ่มมีอาการแปลกๆเกิดขึ้น  เธอเกาแขนทั้งแขนจนเป็นรอยแดง
"พี่ม่อน  คันอ่ะ  คันจัง  คันทั้งแขนเลย"
"เป็นไร  ไหนมาดูดิ  เฮ้ย  เป็นไรไปเนี่ย  แดงเลยทั้งแขน"

ผมเองก็ไม่รู้นุ่นเป็นอะไร  และก็ไม่รู้ด้วยจะทำไง  ผมรีบเข็นรถผักหลบเข้ามาไว้ในหอพัก  แล้วรีบพานุ่นขึ้นไปห้องของเธอ  ผมไม่ใช่คนแปลกหน้าของหอนุ่น  ผมขึ้นมาหาเธอประจำ  เจ้าของหอจำได้....
"โหย นุ่น  เป็นไรอ่ะ  แดงใหญ่แล้วเนี่ย  สองแขนเลยอ่ะ   เร็ว  รีบเข้ามาล้างก่อน"

เด็กหญิงเอามือถูไปทั้งตัว  มันคงคันมากมาย  ผมดึงเธอเข้ามาในห้องน้ำ  จับเธอจะถอดเสื้อออก  แต่เธอปัดมือผมออก
"พี่ม่อน...ไม่เอานะ...   อย่าสิ...  มาถอดเสื้อนุ่นได้ไง  นุ่นอายนะ"
"เฮ้ย...ไม่มีไร บ้าเหรอยัยนุ่น  พี่จะดูว่ามันเป็นทั้งตัวหรือเปล่า  มาเร็ว  อย่าเรื่องมาก"
เด็กหญิงอิดออดอีกนิดหน่อย   แต่ด้วยความคันเธอก็ยอมถอดมันออกในที่สุด   เด็กสาวเผยช่วงบนให้ผมเห็นแล้ว  แม้จะสนิทกันยังไงผมก็ไม่เคยเห็นนุ่นเปลือยกายแบบนี้  แต่สำหรับวันนี้...มันไม่มีอะไรทั้งนั้น

"เฮ้ยพี่...  อันนี้ไม่ต้องอ่ะ   ไม่เอาอ่ะ"
"ไอ้นุ่น.. แกก็คันไปหมดแล้วอ่ะ  ก็เห็นเกาในกางเกงด้วย  ถอดหมด  เร็วๆ...อย่าเรื่องมาก  พี่จะรีบอาบน้ำให้  เดี๋ยวก็คันไปกันใหญ่หรอก"

แล้วผมก็ไม่รอเธออีก  กระตุกกางเกงออก  จนเหลือแต่กางเกงในสีฟ้า  เด็กนุ่นตัวแดงไปหมด  และเธอก็ยังไม่หยุดเกายุกยิกทั้งตัว  ผมเปิดน้ำฝักบัวทันทีและราดมันลงที่หัวเธอ  เธอเต้นไปเต้นมาเพราะน้ำมันเย็น   ผมจับแขนเธอไว้และเอามือลูบไปที่เนื้อตัวของนุ่น

"พี่ม่อนนนนนน... ไม่เอา....ไม่ต้องมาถูตัวนุ่น  นุ่นล้างเองได้  พี่อ่ะ...  จั๊กจี้นะ"
"จั๊กจี้เหรอ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่ นี่...."
ผมเอามือจี้เอวเธอ ในขณะที่อีกมือดึงแขนเธอไว้  สาวน้อยยิ่งดิ้นใหญ่  นั่นทำให้เธอลืมเรื่องคันไปได้ครู่นึง   ผมหยิบสบู่จะมาฟอกที่ตัวเธอ

"ไหนๆ  อยากจะอาบเอง  ไหนถูสบู่ให้ดูหน่อยซิ"
เธอรับสบู่แล้วเบ้ปากมาให้ผม  ก่อนจะถูสบู่ลงแค่ที่ท้องและหน้าอกของเธอ  จากนั้น เธอก็ล้างสบู่ออก
"เฮ้ย  อะไรเนี่ย  แค่เนี้ย....แล้วลูบๆแค่เนี้ยนะ  มันจะหายคันไปได้ไง  มานี่"

ผมเอาสบู่มาถูลงที่ตัวเธอทั้งข้างหน้าข้างหลัง  และเอามือเริ่มลูบไปบนตัวเด็กหญิง ม 1 ที่ยังหลงเหลือวัยเด็กอยู่มาก   ยัยนุ่นบิดไปบิดมาด้วยความจั๊กจี้  แต่ไม่นาน เธอก็เริ่มชินและยืนเฉยๆให้ผมถูสบู่ให้ทั้งตัว   ผมถูตัวเธอทุกซอกส่วน  ยัยนุ่นยังเด็กมากๆ  ไม่มีนม  หน้าอกแบนราบ   แต่ที่แปลกคือพอผมลูบผ่านหัวนม  น้องนุ่นมักจะบิดตัว  ผมเลยแกล้งเล่นโดยเอานิ้วเขี่ยเล่นที่หัวนมเด็กน้อย

"เฮ้ย...พี่ม่อนอ่ะ... โอ๊ย  พี่แกล้งนุ่นอ่ะ  พี่ทำไมต้องถูตรงนั้นด้วย  อูยยย พี่ มันเอ่อ...."
"เฉยๆก่อน  เนี่ย อย่างสกปรกเลย  เห็นมั๊ยอ่ะ  ยังมีขี้ไคลเป็นคราบดำๆเลย  ล้างตัวไม่เกลี้ยงเลย"
ผมใช้นิ้วถูไปมาบริเวณนมของนุ่นอยู่นาน  เด็กนุ่นตัวงอด้วยความรู้สึกที่แปลกใหม่  แล้วผมก็ล้วงลงไปในกางเกงในของเธอ
"เฮ้ย พี่....   พี่ม่อน  ไม่เอานะ  ตรงนั้น นุ่นล้างเองได้"
"ล้างไร  เนี่ย พี่นั่งใกล้ๆได้กลิ่น  ไม่เคยล้างเลยใช่เป่า  บอกพี่มาตามตรง..."

เด็กน้อยเงียบไป  เธอพยักหน้าช้าๆ  ซึ่งนั่นเท่ากะเปิดโอกาสให้ผมดึงกางเกงในของเธอออกไป  เด็กผู้หญิงวัยเดียวกันเปลือยกายต่อหน้าผม   ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่เปลือยกายเลยครับ  ผมอยู่กะพ่อมาตั้งแต่จำความได้  ยัยนุ่นนี่เป็นคนแรก  ผมรู้สึกว่าเนื้อตัวของนุ่นเรียบเนียนละเอียด  ไม่เห็นเหมือนของพ่อหรือของเพื่อนๆผู้ชายที่มีขนเยอะแยะ   ยิ่งส่วนนั้นของผู้หญิงด้วยแล้ว นุ่นน่าจะเป็นคนแรกที่ผมได้เคยเห็น   มันเรียบแบนราบ ผู้หญิงไม่มีจู๋แบบผู้ชาย อันนี้ผมรู้  แต่ที่ไม่รู้คือของผู้หญิงมันเป็นยังไง   ตอนนี้ผมเห็นแล้วว่ามีรอยผ่านิดนึงแต่ไม่มีช่องอะไรเลย   

"ฉี่ตรงนี้หรือเปล่า..."
ผมเอานิ้วชี้ไปที่ตรงนั้นของนุ่น  นุ่นพยักหน้า  ผมมองมันพร้อมกับล้วงนิ้วเอาสบู่ไปล้าง  ไม่รู้ว่ามันจั๊กจี้หรือยังไง  แต่นุ่นจับข้อมือผมไว้แน่นและขัดขืนไม่ยอมให้ผมใช้นิ้วล้างของเธอ  แต่ผมกลับจับมือเธออีกข้างและฝืนกดนิ้วลงไปล้างส่วนนั้น  นุ่นคงทนไม่ไหวและนั่งลงบนพื้นห้องน้ำ  ผมแยกขาเธอออกจากกันก่อนเอานิ้วไปเขี่ยล้างให้นุ่นอีก  และผมก็เห็นช่องทางของนุ่นเริ่มแยกออกจากกัน แต่มันไม่ได้เปิดให้เห็นมากไปกว่านั้น

"พี่ อ่า  พอแล้ว  ไม่เอา มันเจ็บนะพี่  นุ่นไม่ไหวหรอก...โอ๊ย..พี่ม่อน  อย่าทำซี่..."
มันคงเป็นธรรมชาติของมนุษย์หรือไงก็ไม่รู้  ของผมเริ่มแข็งตัวอย่างแปลกประหลาดจนมันเบียดแน่นในกางเกงใน  ผมไม่รู้ว่า...นุ่นสังเกตผมหรือเปล่า  ผมมองหน้าน้องนุ่น  เธอจับข้อมือผมแน่น  สีหน้าบิดเบี้ยวหน้าแดง  ตาเยิ้มหลังจากที่ผมเขี่ยจุดนั้นให้เธอเป็นเวลานาน...

    

เดี๋ยวนะ หลอกจับนะเนี่ย

ขอบคุณมากนะครับที่เขียนต่อ.......

 น้องนุ่นนี่ดูเรียบร้อยมาก น่ารัก