นิยายเรื่อง : เจาะเวลาหาฉิมพลี (ภาคปัจุบัน) - เมื่อเด็กเรียนอันดับ1 ถึงคราวต้องเสียซิงตอน ม.3 กับสองสาวดาวโรงเรียน NC20++
ตอนที่ 20 : The End and The Beginning

    วันแรกของการแข่งขันเป็นการทำข้อสอบ  หลังจากรายงานตัวในภาคเช้า  ก็มีเวลาพักผ่อนกันอีกหลายชั่วโมง
เพราะการสอบเริ่มในเวลา 13.00-15.00 น.  แน่นอนว่าทั้งเอ และยู นอน เอาแรงกันทั้งคู่ - -
    จนกระทั่งการสอบเสร็จสิ้น   หลังรับประทานอาหารเย็น  ทุกคนทั้งนักเรียน อาจารย์ นักข่าว  ต่างรอลุ้นผล

คะแนนกันอย่างใจจดใจจ่อ
   ยูและเอ ได้คะแนน เป็นอันดับ 1 และ2ตามลำดับ  ในสาขาวิชาเคมี  ส่วนเก๋ ได้อันดับ 3
ในสาขาวิชาชีววิทยาเพื่อนๆอีก2คนทำคะแนนได้ไม่ดีนัก  แต่ก็ยังมีลุ้นในวันพรุ่งนี้ที่เป็นการสอบภาคปฏิบัติ

   คืนนี้ทุกคนพักในห้องพักที่ทางมหาวิทยาลัยจัดไว้ให้  ยูได้พักห้องเดียวกับลุงเล็ก  พยายามจะรีบนอน
แต่ก็นอนไม่หลับ  จึงออกมาเดินสูดอากาศทางด้านนอก
ภายนอกอาคารที่พัก   เวลาประมาณ 4 ทุ่ม  ยังมีอาจารย์ นักเรียนเดินเล่นให้เห็นอยู่บ้าง
ยูเดินเลี่ยงออกไปตามถนน  มุ่งหน้าไปทางสระว่ายน้ำของมหาวิทยาลัย  อากาศเย็นสบาย
แสงไฟจากตัวตึกต่างๆ  และหลอดไฟสีส้มตามริมถนน    ทำให้ยิ่งรู้สึกน่าเดินเล่นมากขึ้น

   ขณะกำลังจะเดินผ่านสวนหย่อมเล็กๆเยื้องๆกับสระว่ายน้ำ  สายตาก็เหลือบไปเห็น
สาวสวยอายุประมาณ 23-24 คนหนึ่ง ยืนเด่นอยู่กลางสนาม  รูปร่างสวยงามโดดเด่นที่อยู่ในชุดแซกสีดำ
ผิวที่ขาวผุดผ่อง  ดวงตากลมโตลึกล้ำ กำลังเพ่งมองมาทางนี้อยู่เช่นกัน  ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า
ยูรู้สึกว่า สาวสวยคนนี้ก้มศีรษะให้ตัวเองนิดๆ

   เอ๊ะ....เสียงอุทานดังจากด้านหลัง  ยูหันไปก็เห็นเก๋  ในชุดกางเกงขายาวเสื้อยืดแขนสั้น
อวดรูปร่างสวยสมวัย กำลังเดินเข้ามา  ในบรรยากาศตอนนี้ ทำให้อดมองตาค้างด้วยความชื่นชมไม่ได้
   มายืนทำอะไรอยู่คนเดียวเนี่ย...เสียงใสๆของเก๋ถามขึ้น  ยูเหมือนนึกขึ้นได้
หันหน้ากลับไปมองตรงกลางสนาม  แต่สาวสวยในชุดแซกสีดำคนนั้นหายไปแล้ว...

   นอนไม่หลับน่ะ เลยลงมาเดินเล่น...ยูหันกลับไปตอบสาวสวย
เก๋เดินเข้ามาใกล้ แขนสวยเรียบรื่นสัมผัสกับแขนของยู  กลิ่นโคโลญหอมอ่อนๆระเหยมา
    อื้มม...เก๋ก็เหมือนกัน...สาวสวยเอื้อมมือนุ่มนิ่มลอดเข้ามาคล้องแขนของยู จากนั้น
ทั้งสองคนค่อยๆเดินคู่กันไปช้าๆ  บรรยากาศแห่งความสุขปกคลุ่มทั้งคู่ทั้งๆที่ไม่ต้องพูดอะไรกัน

   ถ้า...ได้เดินด้วยกันแบบนี้ไปตลอด..ก็ดีสิเนอะ...เสียงใสๆของเก๋พูดออกมาอย่างมีความสุข
   ออ...อื้มมม...ยูเองก็อยากให้เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน  แต่แว๊บนึง ภาพสาวสวยอีกคนก็ผุดขึ้นมา
  

...................................................................................................................

   เช้านี้ เป็นการสอบภาคปฏบัติ  นักเรียนที่เข้าแข่งขันแต่ละสาขาวิชาก็แยกย้ายไปตามห้องแลปของมหาวิทยาลัย
เอและยู กำลังเตรียมตัวกันอยู่หน้าห้องแลปของภาควิชาเคมี ของคณะวิทยาศาสตร์
เหมือนรู้สึกว่า ถูกมองอยู่ ยูเหลือบไปเห็น สาวสวยคนเมื่อคืน  ยืนอยู่บริเวณโต๊ะคณะกรรมการกำลังมองมาทางนี้

   เสียงกรรมการ เรียกให้นักเรียนผู้เข้าแข่งขัน เดินเข้าประจำโต๊ะในห้องแลป
ยูและเอต่างเดินเข้าไปด้วยความมั่นใจ  

    เริ่มแล้วสินะ...ผู้ชายในชุดสูทสีเข้มเดินเข้ามาหาสาวสวย แล้วพูดขึ้นมาด้วยภาษาจีน
สาวสวยมองตามเข้าไปในห้องแลป สายตาทั้งตื่นเต้นทั้งกังวล ....

    เริ่มการทดลอง ได้ไม่ถึง 20 นาที เสียงระเบิด จากห้องแลปเคมีก็ดังขึ้นมากึกก้อง  
ประกายไฟจากสารเคมี  และควันมากมายฟุ้งตลบไปทั่ว  เสียงร้องด้วยความตกใจ
ดังขึ้นตามมา  ความโกลาหลแตกตื่น  ไฟในตัวตึกดับลง  เจ้าหน้าที่หลายคนเริ่มตั้งสติได้
เสียงประกาศให้อยู่ในความสงบ  และช่วยเหลือผู้บาดเจ็บ  ดังขึ้นสับสน แต่เนื่องจากผู้คนอยู่ใน
อาการแตกตื่น  และหวาดกลัว  ไฟดับ แถมควันมากมายที่ฟุ้งกระจายไปทั่ว
ทำให้การทำงานของเจ้าหน้าที่ทำได้ไม่ง่ายนัก.....
    การแข่งขันถูกยกเลิกอย่างไม่มีกำหนด   ทางแลปวิชาอื่นที่ไม่ได้รับผลกระทบ
ก็พลอยหยุดการแข่งขันไปด้วย    เก๋ พอได้ทราบข่าว ก็ตกใจจนแทบสิ้นสติ
รีบวิ่งออกมาพร้อมๆกับอาจารย์สายใจตรงไปยังตึกภาควิชาเคมี

    บริเวณด้านหน้าตัวตึก  เจ้าหน้าที่หลายๆคน  รถพยาบาล  กำลังปฐมพยาบาลผู้บาดเจ็บ
หลายๆคนสำลักควันหมดสติ  เพื่อนนักเรียนจากตึกอื่นๆต่างมามุงดูด้วยความเป็นห่วง
แต่เพราะเนื่องจากตึกนี้เต็มไปด้วยที่เก็บสารเคมี  ทำให้หลายๆคนที่ไม่ได้สวมหน้ากากกันแก๊สพิษ
ไม่กล้าเข้าใกล้มากนัก  

   อาจารย์คะ  นั่นเอค่ะอาจารย์...  เก๋กระตุกแขนเสื้ออาจารย์สายใจอย่างแรง
เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่ประคองเอ ออกมาจากตัวตึก   สีหน้าของเอขาวซีด  ผมที่เคยสวย

เต็มไปด้วยเศษกระดาษและฝุ่น   เก๋และอาจารย์สายใจรีบวิ่งเข้าไปดูอาการทันที
    เอ...เป็นไรมากมั้ยลูก    ได้ยินอาจารย์มั้ย...อาจารย์สายใจถามเอด้วยความเป็นห่วง
แต่เนื่องจากเสียงระเบิดที่ดังในระยะประชิดทำให้หูของเออื้อไปหมด
เหลือบตาเห็นแค่อาจารย์สายใจที่อ้าปากเหมือนพูดอะไร  แต่ก็ไม่ได้ยิน
ในหูมีแต่เสียงวิ้งๆเต็มไปหมด  ก่อนจะหมดสติไป...

   .............................................................................

     หลังจากควบคุมสถานการณ์ได้    ก็เกือบจะค่ำ  โชคดีที่ไม่มีผู้เสียชีวิตจากเหตุการณ์รุนแรงนี้
แต่นักเรียนและเจ้าหน้าที่หลายๆคนก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย   3 -4 คนที่มีอาการน่าเป็นห่วงก็ถูกส่งเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล

    เอ  ได้สติมาเมื่อตอนสัก 6โมงกว่าๆ ห้องประชุมของมหาวิทยาลัย ตอนนี้ถูกเปลี่ยนให้เป็นที่ดูแลคนเจ็บชั่วคราว
หลายๆคนนอนอยู่บนเตียง  รวมทั้งเอด้วย  ข้างๆมีอาจารย์ทั้ง 2คนและเพื่อนๆ มองมาด้วยความเป็นห่วง
รวมทั้งคุณพ่อและคุณแม่ของเอ  ที่บินด่วนมาในทันทีที่ได้รับข่าว

   ...ไม่เป็นไรแล้วลูก...ไม่เป็นไรแล้ว..แม่ลูบต้นแขนเอด้วยความรักและโล่งอก
ที่เห็นลูกสาวคนเดียวฟื้นขึ้นมา   พ่อของเอ ไม่ได้พูดอะไรแต่มองมายังเอด้วยความโล่งอกเช่นกัน

   เอ กวาดสายตาไปรอบๆ เห็นเจ้าหน้าที่พยาบาลวิ่งไปๆมาๆ  และในที่สุดก็เห็น เก๋
ที่นั่งทรุดอยู่บนเก้าอี้   ใบหน้าสวยของเก๋เต็มไปด้วยคราบน้ำตา  เหมือนผ่านการร้องไห้มาทั้งวัน
สีหน้าซีดเผือด ดูจะแย่กว่าตัวเธอเองด้วยซ้ำ

  ลางสังหรณ์ไม่ดี  ทำให้เอ เหมือนร่วงไปยังก้นเหวลึก  เมื่อความทรงจำเริ่มกลับมา....
ใช่แล้ว..ขณะเกิดระเบิด  ยูโดดเข้ามาโอบกอดเธอไว้พร้อมพากันล้มลงกับพื้น
เธอเองถึงได้รับบาดเจ็บไม่มากนัก  ทั้งๆที่อยู่ใกล้ๆกับจุดระเบิด.....
แล้วนี่....ทำไมไม่เห็นเค้าอยู่ที่นี่...

   ยูละคะแม่....เอ  หันไปถามแม่ด้วยความหวั่นใจ    แม่บีบมือเอแน่นด้วยความเป็นห่วง
สายตาเหมือนจะบอกว่าใจเย็นๆลูก ใจเย็นๆ
ยูละคะอาจารย์...เอหันไปถามอาจารย์ทั้งสองคน   อาจารย์สายใจหันไปสบตากับอาจารย์อีกคน
และแม่ของเอ...สีหน้าดูกังวล    เพื่อนๆมองหน้ากันเลิกลั่ก

   เอหันไปมองทางเก๋ เห็นเพื่อนคนสวยก้มหน้าสะอื้นเบาๆ น้ำตาไหลออกมาจากตาคู่สวยของเก๋อีกครั้ง
ยิ่งทำให้เอ รู้สึกใจหวิวๆเหมือนมีอะไรมาจุกทับตรงหน้าอก

   หรือว่า.....หรือว่า...ยู...เค้า....เอ หันไปหาแม่พร้อมทะลึ่งตัวลุกขึ้นนั่งทันที  แม่รีบโอบกอดลูกสาวคนสวย
ไว้แน่น  ไม่ใช่ลูก  ไม่ใช่อย่างนั้น.....

   เอ..ฟังพ่อดีๆนะลูก  ...พ่อที่เป็นผู้ชายคนเดียว  พูดช้าๆเน้นๆ
  เรายังหาตัวยู ไม่เจอเลยลูก   เจ้าหน้าที่ก็ช่วยกันหาจนทั่วแล้ว  แต่...ไม่มีใครเจอยูสักคน...

                                   -   จบภาค  ปัจุบัน   -[s:261]

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จากผู้เขียน

    ในที่สุดก็จบภาคแรกจนได้ *-*  ขอบคุณทุกๆคนที่คอยตามเม้นให้กำลังใจครับ

ไม่ว่าจะในบอร์ดนี้ หรือใน  

   จริงๆนะครับ ถ้าไม่ได้คอมเม้นของหลายๆคนนี่ ผมคงเลิกเขียนก่อนวัยอันควรไปนานละ - -

และ เจาะเวลาหาฉิมพลี (ภาคยุทธจักร)  จะรอพบกับทุกคนเร็วๆนี้นะครับ *-*

เร็วกว่าที่ทุกคนคิดแน่นอน  (อาจจะวันนี้ หรือพรุ่งนี้ด้วยซ้ำ)

  บอกละว่า มันเป็นนิยายกำลังภายใน...นิดๆ   -.-

น่าสงสารสาวๆทั้ง2คน