เจ้าของบทประพันธ์ Adslman เครดิต MINEMEE

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 35 "ลับที่สุด!!!!...แผนการหวนคืนสู่วัยสาว!!!?"

...วันต่อมาในเวลาใกล้เที่ยงมีเหตุให้ผมรู้สึกเป็นกังวล...จะว่ามากก็มากจะว่าน้อยก็น้อย...
"มึงเอาไปลืมที่ไหนหรือเปล่า?"
"กูว่าไม่นา--...ปกติก็จะไม่เอาห่างตัวเลย"
"หายที่ไหนล่ะ?"
"ในห้องกูเลยแหละ"
"ก็มึงน่ะชอบเผลอเปิดหน้าต่างทิ้งไว้บ่อยๆ"
"แย่ชะมัด!!!...ในมือถือมีของสำคัญเก็บไว้ซะด้วย"
"ของสำคัญ...คงไม่ใช่?"
"เออ!!...ถ้าหลุดลงเน็ตกูกับมึงคงได้ฉาวโฉ่ไปทั่วโลก"
"ไอ้บ้าห้าร้อย!...ไอ้เปรตนรก!!...แม่งมึงจะเก็บมันไว้ทำไมวะเนี่ย?...เกิดไปเข้ามือคนรู้จักมีหวังเน่ากันหมด...มึงนะมึง!!!"
"ใจเย็นๆเพื่อน~~...มันอาจจะตกอยู่ในห้องนี่ก็ได้เดี๋ยวกูลองหาอีกที...แต่ก็ให้น้องขวัญเห็นไม่ได้เหมือนกันว่ะ"
"มึงรีบหาให้เจอแล้วจัดการลบซะให้หมดไม่งั้นกูจะคว้าตะบองไปฟาดหัวมึง!!!!"
...ไม่ รู้ไอ้เชนจะเก็บไฟล์รูปตอนมันกับผมรุมข่มขืนแอมอดีตดาวคณะวิทย์ไปหาสวรรค์ วิมานอะไรอีก?...เตือนให้ลบหลายครั้งแต่เชนบอกว่าจะเก็บไว้เป็นเกราะคุ้มกัน ความปลอดภัยของตัวมันกับผม...
"หากกลัวเขาจะมาตามล้างแค้นทีหลังก็ไม่สมควรทำแต่แรกและไม่ต้องมาชวนเราด้วย...ตอนนั้นเรามันก็บ้าที่ไปร่วมมือซะได้"
(จุดด่างพร้อยเพียงครั้งเดียวในชีวิต)
"อืม--...กลางวันนี่ช่างเงียบดีแท้ๆสงสัยออกไปเรียนไปทำงานกันหมด...ครับ!!...มาแล้วครับๆ...พี่แคท!?"
"พี่มีเรื่องจะพูดด้วย"
"แต่ผมไม่มี!!!"
(กำลังอารมณ์ไม่ค่อยดีและโดยเฉพาะแม่สาวคนนี้ยิ่งไม่อยากเห็นหน้า)
"ฉันมาคุยด้วยดีๆนะ?"
"กลับไปซะเถอะครับ"
"หึ!...ผู้ชายอะไรใจน้อยยังกะผู้หญิง?"
"พี่ว่าใคร!?"
"ว่าหนุ่มหล่อแต่ขี้งอนแถวๆนี้แหละ"
"ผมเปล่านะ!!"
"ก็บอกแล้วว่ามีธุระอยากคุยด้วย...ตกลงจะให้พี่เข้าไปหรือจะยืนรับลมหนาวคุยกันตรงนี้?"
"................................................"
"ขอบใจ"
...แต่ง ชุดนักศึกษาแสดงว่าเพิ่งเลิกเรียนหรือไม่ก็กำลังจะไปมหาวิทยาลัยแต่วางมาด ได้น่าหมั่นไส้ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง!!!...จะมาขอคุยกับเขายังแสดงสีหน้าเชิด หยิ่งแต่ว่าไปผมคงประพฤติตัวกวนฝ่าตีนเจ้าหล่อนแย่แล้วล่ะนะ...
(แต่ก็ใช่ว่าเราจะยียวนฝ่ายเดียวซะที่ไหนเล่า?)
"ห้องเธอสะอาดดีนี่ฉันนึกว่าจะรกกว่านี้ซะอีก?...อือ--...ครั้งก่อนที่แวะมาก็จัดได้เป็นระเบียบ"
"คือสากับอ้อยจะคอยมาช่วยทำความสะอาดให้บ่อยๆครับ"
"...พวกเธอสามคน...รักกันดีนะ?"
"ครับ...สา เป็นผู้หญิงที่ดีมากนี่แหละสาเหตุที่ผมรักเธอเหลือเกินส่วนอ้อยก็มีความเป็น แม่บ้านแม่เรือน...ผมน่ะโชคดีจริงๆที่ได้เป็นพี่ชายของเธอ"
"บอลไม่ต้อง ปิดบังพี่...นอกจากน้องอ้อยแล้วป้ากวางฤทัยและป้าศรีวิกาก็ได้มีสัมพันธ์ลับ กับบอลด้วยฉะนั้นอย่าสรรหาคำโกหกมาพูดให้พี่ฟังเลยมันเปล่าประโยชน์แต่ที่มา หาไม่ใช่เพราะเรื่องนี้...มีอย่างอื่นที่สำคัญกว่า...อ้อ!...ไม่มีใครในบ้าน รู้สักคนแม้กระทั่งฝน...ไม่!!...คนนี้ยิ่งให้รู้ไม่ได้เด็ดขาด"
"?"
"เพราะเรื่องที่จะคุยมีชั้นความลับคือลับที่สุด!!!!"
...จะมาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ยก็ในเมื่อสองพี่น้องคู่นี้ติดกันอย่างกะตังเมและยังจะมีความลับต่อกันได้งั้นเหรอ?...
"สำคัญมาก?...ลับที่สุด?"
"ฟังจากน้ำเสียงเหมือนจะไม่เชื่อว่าพี่พูดจริง?...คิดว่าพี่มีเวลาว่างจะมาล้อเล่นกับเธอนักเรอะ?"
"............................................"
"ก่อนอื่น...พี่ขอตำหนิบอล"
"!!"
"เพราะ บอลจิตใจไม่หนักแน่นฝนจึงสบช่องเข้ามาแทรกได้...ทำไมวันที่อยู่บ้านตามลำพัง ถึงใจโลเล?...รู้มั้ยว่าทำอย่างนี้คือการเปิดโอกาสให้เด็กคนนั้น?"
"เปิดโอกาส?...พี่แคทพูดอย่างกะผมคิดอะไรเลยเถิดกับฝน!?"
"ก็ใช่ไหมล่ะ?"
"ไม่จริง!!!...ผมเห็นเธอเป็นเหมือนน้องคนหนึ่งเท่านั้น"
"ฉันเชื่อว่าลึกๆเธอโกหก"
"เฮอะ!!...พี่มีอคติกับผมไม่เคยเปลี่ยนแปลงอยู่แล้วนี่?...จะพูดยังไงก็พูดได้"
"ถูกต้อง--...พี่ไม่เคยมองบอลเป็นผู้ชายที่ดีเลยสักนิดเดียว"
"ออกไป๊!!!...ออกไปจากห้องผมเดี๋ยวนี้!!!!"
"โอหัง!!!!"
"อั๊ก!!!"
...พี่ แคทพุ่งเข้าจับคอเสื้อแล้วหมุนตัวเอาหลังพิงอกผมก่อนใช้เท้าเตะตัดขายกทุ่ม ข้ามหัวเธอ...ร่างผมหมุนคว้างกลางอากาศไปตกลงบนเตียงเสียงดังสนั่นอย่างน่า กลัวว่ามันจะพังถล่มจากนั้นสาวเจ้าวัย 22 ก็รีบโถมนั่งคร่อมทับพลางยกมือขวาเงื้อขึ้นทำท่าเหมือนจะตบ...
"โทษของความปากพล่อย...กล้าไล่คนอย่างฉันถึงสองครั้งเชียวนะไอ้หนู?"
"โอ๊ย~~"
"หรือ จะเอาแบบตบจูบๆดีล่ะนายจอมเสเพล?...เอ๊ะไม่ดีกว่า!?...ไม่อยากจะเห็นหนุ่ม น้อยใสซื่อเลือดกำเดาไหลเป็นครั้งที่สอง...ตอนทุ่มพี่ยั้งแรงไว้มันจึงไม่ เจ็บมากหรอกฉะนั้นอย่าสำออยแล้วก็รีบลุกขึ้นมาคุยกันต่อ!"
"อึ๊ก!!...คน...คนพูดความจริงแต่กลับหาว่าโกหก...พี่จะอยู่ในโลกนี้อย่างมีความสุขได้ยังไงถ้าเอาแต่ระแวงผู้อื่น?...นักเลง...อันธพาล"
"ฮึๆๆ!...ฉันเป็นนักเลงอันธพาลแล้วเธอเป็นอะไร?...นักรักหรือ?"
"..............................................."
"ไม่ใช่เลย...เป็นแค่ไอ้บ้ากามต่างหาก"
"ลุกไปซะที!!...กางเกงในโผล่แล้ว!?"
(ใส่สีขาวและก็มีอะไรๆสีดำซ่อนอยู่ภายในนั้นซึ่งแน่ละว่ามันคือขนในที่ลับ)
"ยังไม่วายทะลึ่ง...เฮ้อ~~...แบบนี้พอจะนับว่าเป็นพรสวรรค์ได้หรือเปล่า?"
...หญิง สาวในชุดนิสิตกระโปรงสั้นสวมเสื้อคลุมลุกไปยืนจัดทรงผมกับเครื่องแต่งกาย ข้างๆเตียงก่อนจะก้มหยิบแว่นตาซึ่งมันหลุดออกขณะใช้ท่าเซโออิ(ทุ่ม)นอกเวที อย่างไม่เกรงใจเจ้าของห้อง...จากนั้น...
"เรื่องของฝน...ฉันอยากให้เธอทำใจแข็งเข้าไว้...ไม่ต้องเห็นด้วยและทำตามสิ่งที่เด็กคนนั้นขอไปซะทุกอย่าง"
"ผมก็ทำอย่างนั้นอยู่แล้ว...พยายามข่มใจตัวเองให้มั่นคงไว้ตลอดเวลาเพราะต่อให้เป็นญาติแต่ยังไงก็อยู่ในวัยคึกคะนอง"
"ไม่พอ"
"?"
"มี โอกาสเมื่อไหร่เธอต้องใจหินปฏิเสธให้เด็ดขาดไปเลยถึงแม้เด็กคนนั้นจะไม่ยอม แพ้ง่ายๆก็ตาม...แต่...แต่ที่สำคัญเธอดันไปให้ความหวังเข้าซะแล้วน่ะสิ"
...ถึงตรงนี้สีหน้าของพี่แคทก็เคร่งเครียดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด...เธอมองผมพลางลอบถอนหายใจนิดหนึ่งก่อนจะพูดต่อไป...
"เมื่อ 10 ปีก่อนเธอจำได้ไหมว่าเคยให้สัญญาบางอย่างกับฝนไว้?"
"สัญญา?"
"ใช่"
"หากมันคือสัญญาว่าจะแต่งงานกับฝนล่ะก็ผมนึกออกแล้ว"
"เมื่อไหร่?"
"ตอน ที่มีเรื่องในร้านของพี่แก้ว...ผมถูกลูกน้องของจีทุบเข้าที่หัวจนมึนงงไปพัก หนึ่งแล้วหลังจากนั้นสองสามวันก็รู้สึกปวดหัวตลอดเวลาแต่ความทรงจำในอดีตบาง เรื่องก็ค่อยๆผุดขึ้นมาซึ่งรวมถึงเรื่องนี้ด้วย"
"เหตุใดจึงไม่พูด?"
"ผมจะบอกได้ยังไงในเมื่อตัวเองมีคนรักแล้ว?...พี่แคทนั่นแหละจะจริงจังอะไรนักหนากับการเล่นของเด็ก!?"
"เธออาจเห็นว่ามันไม่ใช่สิ่งสำคัญแต่ฝนไม่ได้คิดแบบนั้น...เด็กนั่นจะทำทุกอย่างเพื่อ..."
"น่ารำคาญจริง!!...แค่ผมไม่ยุ่งกับฝนก็พอแล้วใช่มั้ยล่ะครับ?"
"ปากพูดมันก็ง่ายแต่จะทำได้อย่างงั้นหรือ?...ในเมื่อประวัติที่ผ่านมา..."
"ถ้าฝนไม่ใช่ญาติก็คงจะจริงหรอกนะครับที่มีแววเสร็จผมแน่แต่ความเป็นจริงมันก็อย่างที่พี่รู้"
"ช่างกล้าพูด?"
"เพราะไหนๆผมก็เป็นคนเลวในสายตาของพี่ตลอดเวลา"
".................................................."
"พี่ แคทน่ะเห็นผู้ชายหน้าไหนก็ชี้นิ้วกราดว่าต้องเลวทั้งหมด...ถือวิสาสะเอา มาตรฐานบ้าๆบอๆของตัวเองมาเที่ยวตัดสินคุณค่าของคนอื่น...อีกหน่อยพี่คงจะ ต้องได้เข้าโรงพยาบาลประสาท"
"เธอ!!!!"
"เอาสิ!!...ต่อยผมเลย!!!...พี่ถือดีว่าตัวเองเก่งตัวเองดีเลิศประเสริฐศรีอยู่แล้วนี่"
".................................................."
".................................................."
"ดี...ดี มาก--...ดูไปเธอก็ช่างเหมือนกับใครบางคนที่ฉันรู้จัก...หากเธอได้พบกับเขา ล่ะก็คงเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยและเธอก็น่าจะปากเก่งกับฉันมากยิ่งกว่า นี้อีกหลายเท่า"
...พี่แคทเผยรอยยิ้มที่อาบเจือความประชดประชันแต่คนที่เธอหมายถึงคือใครกัน?...
"...หมู่นี้รู้สึกฉันจะอารมณ์ขึ้นบ่อยไปหน่อย"
"หึ!!...ผมว่าพี่สมควรระแวงแล้วก็โกรธใครต่อใครให้มากกว่านี้นะครับ...หน้าจะได้แก่เหี่ยวย่นเร็วๆ"
"...เลิก...ยั่วโมโหฉันได้แล้ว...ถือว่ามีคุณป้าให้ท้ายหรือไง?"
"ก็แล้วจะคิดซี่!!"
...แหม~~... ผมนี่ก็นับว่าบ้าไม่เบาที่จู่ๆไปปลุกเพลิงพิโรธของญาติสาวผู้พี่วัย 22 แต่เชื่อมั่นว่าอย่างไรเธอก็ไม่กล้าเล่นงานผมจนถึงขั้นเจ็บหนักเพราะมีคุณ ป้าศรมรกตอยู่ทั้งคน...นั่นไง...จากที่กำหมัดแน่นสาวสวยผมยาวก็ค่อยคลายมือ ออกช้าๆ...
"เฮ่อ~~...ทั้งที่วันนี้พี่ไม่ได้ตั้งใจจะมาชวนทะเลาะกับเธอ"
"อ้อ!!...แล้วอีกอย่างหนึ่งที่พี่แคทก็น่าจะเบาใจได้คือผมกับฝนเป็นลูกพี่ลูกน้องกันฉะนั้นยังไงๆก็แต่งงานกันไม่ได้หรอกครับ"
"แต่ปัญหามัน...อื๋อ?"
"อยู่นี่เอง?...ฝนตามหาแทบแย่แน่ะ!!"
"มาได้ไง?"
"ให้รุ้งมาส่ง...พี่เนี่ยใจร้ายจังเยยจะออกมาข้างนอกก็ไม่ชวนฝนสักคำ!!"
"..............................................."
"เจ๊ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนี่นา~~...ว่าแต่กะลังคุยไรกันเหรอ?"
"..............................................."
"ว่าไงจ๊ะตัวเอง?"
"เรื่อง...ทั่วๆไปน่ะ"
"ตั่วไปอะหยังก๊า?"
"อ่า--"
"หือ?"
"พี่แคท...ก็แค่มาเยี่ยมแล้วถามว่ากลางวันอยากกินอะไรจะได้ไปซื้อมาให้...ฉันก็บอกอยากกินพิชซ่าปานีคอมแล้วก็ไก่ทอดซีเคเอฟ"
"อะไรนะ!?"
"พิชซ่ากะไก่ทอดรึ!?...ว้าว!!!...ฝนอยากกินอยู่พอดีเลยอ่ะ...พี่จ๋า~~...เราไปซื้อมากินกับบอลที่นี่เถอะ...นะๆๆ?"
"คือ--"
"ดีๆๆ...มื้อนี้พี่แคทเลี้ยง...ไป...รีบไปซื้อกัน"
"ตะ...แต่"
"ผมจะจัดถ้วยจานรอไว้ครับ"
"ฝาก...ฝากไว้ก่อนนะ!!"
"เมื่อกี้เจ๊ว่าอะไรจ๊ะ?"
"เปล่า!!!"
...ค่อย สบายใจขึ้นได้บ้าง...งานนี้นอกจากจะอิ่มจังตังค์อยู่ครบแล้วก็ยังได้แก้เผ็ด ญาติสาวผู้พี่จอมหยิ่งไปพร้อมๆกัน...หนอย~~...บ้าพลังจับผมทุ่มดีนัก!!!... ถ้าเกิดหลังหักหรือหัวกระแทกพื้นไปจะรับผิดชอบยังไง?...
"แต่ฝนดันมาขัดจังหวะตอนพี่แคทกำลังเอ่ยอะไรที่เกี่ยวกับปัญหาสักอย่าง?"
..............................................................................................................................

"น่ากลัวจัง...เพิ่งคุยกันเมื่อวานแท้ๆแต่ฝนก็มาทันเวลาพอดีเนอะ?"
"น้องต่างหากที่น่ากลัว...ครั้งนี้พี่พลาดเพราะไม่อาจจะบอกสิ่งสำคัญมากให้บอลรู้ได้ทัน"
"หนูจะจัดการทุกอย่างเอง...พี่ไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ"
"ไม่ได้!!"
"คิๆๆ...ก็ลองดู~~"
"เมื่อกี้ ก็เดือดจนเกือบจะสะกดอารมณ์กับยั้งมือไม่อยู่...เจ้าคนบ้านั่นมัวแต่ยั่ว โมโหก็เลยคุยกันได้ไม่ถึงไหน...บ้าที่สุด!!!...ทำไมแม้แต่น้องฉันก็พลอยหลง ชอบไปด้วยนะ?"
"บ่นพึมพำอะไรตั้งแต่เมื่อกี้แล้วเราน่ะพนันกันไว้ไม่ใช่ หรือไงคะ?...ว่าไปก็ไม่แฟร์ที่เจ๊แอบมาหาตาบอลโดยไม่บอกหนู...ต่อไปอย่าได้ ทำอีกนะคะเดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือนเพราะนานไปเจ๊นั่นแหละที่กลายเป็นคนร้ายใน สายตาของทุกคนแต่หนูสิจะเป็นคนดี"
"แม้พี่จะถูกตราหน้าว่าเป็นคนดื้อ แพ่ง,ชอบใช้วิธีการรุนแรง,ใจคอคับแคบหรืออะไรก็ช่างแต่จะไม่มีวันยอมให้ เรื่องไม่ดีไม่งามเกิดขึ้นในครอบครัวของพี่!!!"
"ฝนว่าพี่แคทคงยากจะทำใจยอมรับผลที่ออกมาซะล่ะมากกว่า...ลึกๆในใจพี่ก็มีคำตอบอยู่แล้ว"
".............................................."
.................................................................................................

...ส่วนอีกทางด้านหนึ่งก็กำลังโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงไม่ต่างกัน...
"แหม่~~...เมื่อวานได้ชมหนังสดเต็มสองตาและเต็มสองหู...พี่นะอยากจะไปกราบขอบคุณแทบเท้าคุณเอกคเชนทร์ซะจริงๆ"
"แม้จะต้องแอบดูจนตาแทบเหล่แต่มันก็น่าตื่นเต้นมากมาย...ป่านนี้ขนตามแขนผมยังลุกอยู่เลยพี่"
"พี่เศกกะพี่ศุกร์เนี่ยหัดรู้จักกาลเทศะซะมั่งสิคะ!!...ศิอุตส่าห์พยายามแทบตายกว่าจะห้ามนายหญิงได้"
"กึ๋ย!!"
"แย่แล้ว!!"
"แต่คุณหนูใหญ่คงผิดหวังที่ผลลัพธ์ไม่เป็นไปตามคาด...เมื่อเช้ายังหงุดหงิดไม่หายเลยค่ะ"
"...เรื่อง เซคน่ะช่างเถอะแต่เนี่ยยังเจ็บใจไม่หาย!!...นังพวกนั้นมีอะไรจะดีไปกว่า ฉัน?...สวยกว่าฉันตรงไหน?...แค่นี้ก็บอกมีความสุขแล้วหรือพ่อบอล?...พวก นาย!!!...ไหนบอกซิว่าระหว่างฉันกับนังกวางฤทัยใครสวยกว่ากัน?"
"นายหญิงทิ้งขาดไม่เห็นฝุ่นครับ"
"และนังศรีวิกาล่ะ?"
"ก็ต้องเป็นนายหญิงที่ชนะทุกประตูอยู่แล้วครับ"
"เหรอ?...งั้นถ้าเทียบกับศกุนตลาและสาวิตรี...รูปร่างทรวดทรงของฉันเป็นยังไง?"
"นายหญิงสู้ได้สบายมากค่ะ...เรื่องอายุไม่เป็นปัญหาสักนิด"
"ใช่ พวกนายพูดถูก!!...แต่เพราะอย่างงี้เองเรอะ?...หลานชายสุดรักของฉันถึงไม่ยอม กลับไปบ้านเกิดก็มัวแต่ลุ่มหลงสาวรุ่นสาวแก่ที่มาคอยเฝ้าเวียนนอนเปลื้องผ้า พลีกายให้ร่วมสมสู่อย่างหน้าไม่อายนี่ไง!!...หนอยให้ตายสิ!!!...มีวิธีไหน บ้างที่จะทำให้พ่อบอลตาสว่างเสียที...อื๋อ?"
"?"
"หึ!!...หึๆๆๆๆ...จะ ต้องคิดมากไปไยเล่าก็ในเมื่อฉันมีของดีที่ตาหนูชอบนักชอบหนาอยู่แล้ว แท้ๆ?...ตัดสินใจได้ละ!!!!...พวกนายสามคนต้องร่วมมือกับฉันด้วยและก็ห้ามปาก สว่างไปบอกเซคหรือใครคนอื่นเด็ดขาด!!!...เข้าใจไหม?"
"ครับ(ค่ะ)"
"ฉัน ไม่มีวันยอมแพ้แม่ลูก 5 คนนั่น!!...ต่อให้ต้องแลกกับทุกสิ่งทุกอย่างที่มีฉันก็จะเอาตาหนูกลับคืนมา ให้ได้สถานเดียว!!!...พวกหล่อนอยากเล่นไม้นี้เองงั้นจะได้เจอวิธีการหนามยอก เอาหนามบ่งบ้างละ!!!!"
"ศุกร์"
"หือ?"
"จุดอ่อนที่สำคัญที่สุดของนายหญิง...เอ็งว่ามั้ย?"
"ช่วยไม่ได้ครับพี่...ก็มีโจทก์เก่ารวมอยู่ด้วยนี่นาฉะนั้นท่านไม่มีทางให้ประวัติศาสตร์มันเกิดขึ้นซ้ำรอยเดิมหรอก"
"ศุกร์แยกไปคอยดูแลเซคแล้วถ้ามีความเคลื่อนไหวอะไรที่ไม่ปกติก็รีบรายงานฉันทันที"
"รับทราบครับ"
"หึๆๆๆ...พอคิดออกก็สบายใจขึ้นเยอะ...เมื่อคืนฉันเจ็บใจนังพวกนั้นจนนอนไม่หลับ...เออฉันเอง!!...อะไรนะ?"
".................................................."
"เร็วดีนี่!!...สมกับที่ฉันไว้ใจ...ถ้าอยู่หน้าบ้านแล้วก็เข้ามาได้เลย"
"ใครมาหรือคะ?"
"คนที่ฉันให้ไปสืบหาตัวการที่ปองร้ายหนูแคทเมื่อสามสี่วันก่อนน่ะสิ...มาแล้วเหรอ?...ไหนๆ"
".................................................."
".................................................."
"เชอะ!!...ก็แค่ลูกเศรษฐีปลายแถวริจะมาหาเรื่องแถมใช้วิธีการชั่วช้าสามานย์อีก...อยากเป็นศัตรูกับวิษณุมนตรีนักก็จะได้สมหวัง!!!"
"จะให้ผมทำยังไงบ้างครับท่าน?"
"ชื่อ แอมเรอะ?...แกหาเรื่องหนูแคทหนูฝนก็เท่ากับหาเรื่องฉันด้วย...นายจัดการส่ง หนังกับรูปถ่ายมั่วกามอันแสนบัดสีพวกนี้ไปให้พ่อแม่ของนังนี่ชื่นชม...จะได้ ปลาบปลื้มน้ำตาไหลกับวีรเวรมั่วกามมั่วผู้ชายของลูกสาวตัวเองให้ทั่วถึงกัน ทั้งโคตรและมีเพื่อนฝูงญาติพี่น้องที่ไหนก็ส่งไปให้หมด...ฉันจะไม่ให้มันลอย หน้าลอยตาอยู่ในสังคมมนุษย์ได้อีก!!!"
"ครับ"
"มันจะไม่รุนแรงไปหน่อยหรือคะ?"
"ศิ--... แค่นี้ก็บอกรุนแรงรึ?...ที่จริงฉันกะจะส่งข้อมูลพวกนี้ไปที่สถานีโทรทัศน์ สักช่องกับสำนักหนังสือพิมพ์ให้กลายเป็นสกู๊ปเด็ดประจำปีด้วยซ้ำนะ เนี่ย!!...จะเอาให้มันฉาวโฉ่ขายขี้หน้าไปทั้งประเทศแต่ตอนนี้ฉันอารมณ์ดี ขึ้นมาบ้างก็เลยจะงดไว้ก่อน"
"................................................"
"เดี๋ยวครับ!!...ข้อมูลในหน้านี้กล่าวถึงแรงจูงใจว่านางสาวแอมมีความแค้นกับนายวิเชียรและนาย..."
"นายอะไรคะพี่?"
"และนาย...เอกคเชนทร์เพราะทั้งสองร่วมกันวางแผนข่มขืน..."
"ว้าย!!!...นะ...นายหญิงได้อ่านหรือยังคะ?"
"พอแล้ว!!!...หลายชายของฉันไม่มีทางตาต่ำไปเย็ดอีตัวเมียสำส่อนนี่หรอก!!!!"
"แต่ข้อมูลมาจากคนใกล้ชิดของ..."
"ยังไม่หยุดอีก?...มันก็คงจะแกล้งบีบน้ำตาตอแหลให้เพื่อนมันฟังนั่นแหละ!!!"
"ขอ...ขอโทษครับ"
"หลัก ฐานก็มีอยู่ทนโท่นั่นไง!!...ก็มันทำตัวเลวทรามซะปานนี้แถมน่ากลัวจะเป็นฝ่าย มายั่วยวนพ่อบอลมากกว่าและพอเขาไม่เล่นด้วยก็เลยเจ็บใจแต่งเรื่องโกหกพกลมมา ปรักปรำกันแน่นอนแต่ถึงตาหนูจะทำจริงๆแล้วไง?...วัยหนุ่มพอเจออะไรยั่วยุ เข้าก็อาจจะมีพลั้งพลาดกันไปบ้างมันของธรรมดา"
"เข้าข้างสุดโต่งเลยว่ะศิ"
"เงียบเถอะพี่!...พูดไปสองไพเบี้ยนิ่งเสียตำลึงทอง"
"ฉะนั้นนังนี่มันเป็นคนสารเลวที่สุด!!...นายไปจัดการตามที่ฉันสั่งแล้วพอเสร็จสิ้นค่อยมารับค่าตอบแทนอีกครึ่งหนึ่ง"
"ครับ!!"
"เท่านี้พ่อบอล,หนูฝนหนูแคทก็สบายใจได้ละ"
"ความจริงนายหญิงไม่น่าจะโกรธถึงขนาดนี้นี่ครับ?...หรือว่ารับไม่ได้ที่..."
"ขอ ให้เข้าใจไว้ด้วยนะว่าที่ฉันโกรธเพราะมันขี้ขลาด...แค้นพ่อบอลแต่เสือกจะหัน ไปเล่นงานหนูแคทหนูฝนที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย...วางแผนจะให้วิษณุมนตรี เสื่อมเสียชื่อเสียง...เชอะ!!...นี่ถ้าม่อนรู้คงใช้จันทรกานต์ยิงตัดขั้ว หัวใจตายสถานเดียว...จะหมอเทวดาหรือใช้ยาวิเศษอะไรรักษาก็ไม่ได้แถมหลักฐาน ก็ไม่มีทางสาวมาถึงตัวด้วย...หือ?...ยา...ยาเรอะ?...ใช่แล้ว!!!"
"?"
"..............................................."
"จ๋า~~...แม่ถามอะไรหน่อยสิ...อืม--...ไอ้นั่นน่ะป้อมมีอยู่ใช่ไหม?"
"..............................................."
"จะอยากได้ไปทำไมน่ะเหรอ?...น่า!!...แล้วแม่จะเล่าให้ฟังทีหลัง...ตกลงลูกมีนะ?"
"..............................................."
"ว้า~~...ไอ้นั่นก็คือไอ้นั่นไง!!...หลอกแม่หรือเปล่าเนี่ย?...อ๋อ~~...ต้องไปลองค้นดูก่อนแต่มีแน่นอน"
"..............................................."
"งั้น สักวันมะรืนแม่จะให้ยัยศิไปเอา...คงจะตอนเย็นๆป้อมก็กะจังหวะไปรอที่บ้านล่ะ กัน...เอ้า!!...ที่บูรพาสิจ๊ะ...ขืนให้ไปทักษิณเดี๋ยวก็โดนเจ้าใหญ่มันขบหัว เอาพอดี...อ้อ!!...อย่าเพิ่งให้พี่เรารู้ตอนนี้ด้วย...เออ~~...เก็บความ สงสัยไว้ก่อนรอให้แม่คิดอะไรดีๆออกแล้วจะบอกทั้งสองคนแหละนะ...จ้า!!"
"..............................................."
"ศิ!!...มะรืนนี้ตอนสักสี่โมงเย็นเธอกลับไปบูรพา...เข้าทางประตูนภาจะได้ไม่เสียเวลา"
"ค่ะ"
"ใคร ถามอะไรก็ไม่ต้องตอบเพราะฉันไม่อยากให้มันเอิกเกริกจนเกินไป...ฮะๆๆๆ...แผน การหวนคืนสู่วัยสาวที่ไม่มีใครในวิษณุมนตรีเคยกระทำมาก่อนแต่มันจะเกิดขึ้น ในอีกไม่นานต่อจากนี้!!!!"
.............................................................................................................................

...และงานนี้ก็เรียกได้ว่าแลกกันคนละหมัด...เป็นยังไง?...ไปดู!!!...สถานที่คือโรงพยาบาลทางนอกเมือง...

"พี่แอมมาเยี่ยมบ่อยไหมคะ?"
"ก็นะ...แม้สองคนนี่ออกจะไม่ค่อยมีสมองแต่พวกมันก็ซื่อสัตย์ต่อฉัน...สั่งอะไรไปก็ทำตามไม่มีบิดพริ้วแต่เที่ยวนี้ดันไปเจอตอ"
".............................................."
"แต่บุศอยากจะรู้มั้ยล่ะว่าฉันจ่ายด้วยอะไร?"
"?"
"จ่ายด้วยเรือนร่างไง...คนที่เธอเคยเห็นหน้าน่ะฉันมีอะไรด้วยมาหมดแล้วทั้งนั้น"
"ทำไมพี่ถึงทำ?"
"เพื่อ การแก้แค้นฉันไม่มีอะไรจะเสียอีก!!...จงจำไว้ให้ดีนะ...พ่อเทพบุตรสุดแสนดี ของเธอแต่สำหรับฉันมันก็คือไอ้มารร้ายสวมหนังมนุษย์!!!...สักวันเธอจะต้อง เสียใจเพราะผู้ชายหน้าไหว้หลังหลอกคนนี้แน่"
".............................................."
"ไม่รู้ว่าจากมาเยี่ยมวันนั้นเจ้านั่นจะฟื้นหรือยังแต่อย่างน้อยฉันก็จัดการเอาคืนให้แล้ว"
"ว่าไงนะคะ?...จัดการไปแล้ว!!!"
"ใช่"
"พี่แอมทำยังไง?"
"ห่อพัสดุอย่างดี...เวลาพวกนั้นเปิดออกดูมันจะได้ตกตะลึงพรึงเพริดตั้งตัวกันไม่ติดไงล่ะ"
"..............................................."
"บุศ...เธอหวังจะทำลายความรักของเจ้านั่นแล้วทำไมดูไม่ดีใจเลย?"
"มันจะได้ผลแน่หรือคะ?"
"อี นี่!!...มีผู้หญิงหน้าโง่ที่ไหนจะยอมรับผู้ชายที่เคยก่อคดีข่มขืน บ้าง?...รู้มาก่อนยังพอทำเนาแต่นี่ไอ้เอกคเชนทร์มันกลับปิดบังความชั่วช้า ของตัวเอง...ถ้าเธอเป็นศกุนตลาหรือสาวิตรีจะรู้สึกยังไงเล่า?"
"คือว่า..."
"เอ--...แต่เธอมันก็ตาบอดตาใสแบบเดียวกันกับสองคนนั้นนะ?"
"พี่ด่าฉันเหรอ?"
"หลงอย่างชนิดไม่ลืมหูลืมตาด้วย...พูดผิดรึ?"
"................................................"
"กับ ไอ้เอกคเชนทร์จะหยุดอยู่แค่นี้แต่ไอ้วิเชียรตัวการสำคัญจะไม่มีวันสิ้นสุดจน กว่ามันจะตาย!!!...ฉันจะตามล้างผลาญชีวิตมันไม่ให้อยู่เป็นสุข!!!!"
"!?"
"ฉัน ได้ส่งข้อมูลชุดเดียวกันนี่ไปที่คณะที่มันเรียนแล้ว...คราวนี้ไอ้วิเชียร ต้องโดนไล่ออกแน่ๆ!!!...ฮะๆๆๆ...ก็ใช้รูปถ่ายในมือถือของมันที่ฉันให้คนไป ขโมยมานั่นแหละ...ฮึ!!...ตั้งใจจะเก็บไว้เพื่อข่มขู่ฉันแต่กลายเป็นว่าสิ่ง ที่ตัวเองทำจะย้อนกลับมาเล่นงาน...ไม่ต้องห่วง--...ฉันคัดแต่รูปที่ไม่มี หน้าผัวรักของเธอส่งไป"
"ค่อยยังชั่ว~~"
"ทีนี้ก็รอดูผล...โอ๊ย !!...เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะยาย!!!...ให้ตายสิ--...คนแก่ก็เป็นเหมือนกัน ไปหมด...งกๆเงิ่นๆขวางหูขวางตาจริง!!"
"...ขอโทษจ้ะแม่หนู~~"
"เอ๊ะยาย?"
"รู้จักเรอะ?"
"ยายคือคุณ...อุทุมพรใช่ไหมคะ!?"
"หา?...ทักคนผิดแล้ว...ยายไม่ใช่คนที่แม่หนูว่าสักหน่อย--"
"แต่...แต่หนูจำได้นะคะ...ดะ...เดี๋ยวก่อนค่ะ!!!"
"ยายไม่ใช่คนที่หนูบอกแต่เป็นแค่แม่ค้าหาบเร่แก่ๆเท่านั้นเอง"
"............................................"
"อย่าไปยุ่งกับแกเลยน่า--...ทำไม?...ยังติดใจอยู่หรือไง?"
"ค่ะ...คล้ายมากเลย...บุศเคยเห็นคุณยายอุทุมพรที่โยนกประจิมแม้จะแค่ครั้งเดียวแต่ก็พอจำได้"
"อุทุมพรที่เธอว่าเป็นใครกันน่ะ?"
"ท่านเป็นบุคคลที่ไม่ว่ายังไง...บุศก็จะต้องดึงมาเป็นพวกให้ได้ไงคะ"
"?"
.....................................................................................................................

...ไม่มีบทเสียวก็จริงแต่น่าลุ้นระทึกไม่เบาเพราะคุณศรมรกตกำลังจะทำอะไรสักอย่าง?