Copy Lay's ตอนที่ 12 F4...หรอ?.......ท่าน X-SOZE

แก้ไขล่าสุด X-SOZE เมื่อ 2012-3-27 00:05

สวัสดีครับ ก่อนอื่นผมจะขอเคลียกันก่อนนะครับ เรื่องที่ผมแต่งขึ้นนั้น...มันคือโลกอีกโลกหนึ่งซึ่งมันไม่มีอยู่จริงนะครับ ทุกอย่างมันเป็นเพียงสิ่งที่สร้างขึ้นในหัวของผมเท่านั้น Okนะครับ สำหรับตอนที่ 12นี้ ผมเชื่อว่าเป็นตอนที่จะเฉลยเนื้อเรื่องที่ถูกปิดไว้หลายอย่างเลยทีเดียวครับ แล้วก็อย่าลืมคอมเม้นหรือโพสขอบคุณด้วยนะครับ ใครที่ไม่เคยโพสอะไรกับเค้าเลยก็ช่วยสละเวลาอันมีค่าของท่านมาโพสคอมเม้นให้ ผมซักหน่อยก็จะดีไม่น้อยครับ ขอบคุณครับ
Lay's ตอนที่ 12 F4...หรอ?.......
เอาล่ะครับ ตอนแรกผมลังเลว่าจะเล่าดีรึจะยังเก็บไว้ก่อน...แต่คิดๆอีกที..ผมว่าก็ได้ เวลาอันสมควรแล้วล่ะ...ผมก็เล่าไปตั้ง11ตอนแล้ว ผมคิดว่าทุกท่านคงจะพร้อมที่จะฟังเรื่องต่อไปนี้ซักที...ทุกคนเคยได้ยิน ชื่อC4รึปล่าว?....ไม่ใช่F4หรือC4ที่เป็นระเบิดนะครับ มันย่อมาจากCitcom4  มันเป็นฉายาที่คนในวงการธุรกิจเรียกชื่อบริษัท Citcomเล่นๆครับ ถ้าจะถามว่าทำไม?... ผมจะเล่าเท่าที่ผมรู้แล้วกัน...ตอนที่ผมมาอยู่บ้านหลังนี้เมื่อหลายปีก่อน.. ผมเหมือนจะรู้เรื่องนี้เข้า...แต่ก็รู้ไม่หมดครับ....Citcom Group กลุ่มบริษัทยักษ์ใหญ่ของโลก มีกิจการในเครือมากมายนับไม่ถ้วน ประกอบด้วย4บริษัทลูก ได้แก่  1.Citcom Corporation ผลิตทุกอย่างที่เกี่ยวกับไอที ตั้งแต่โทรศัพมือถือ คอมพิวเตอร์ เครื่องใช้ไฟฟ้าภายในบ้านจนถึงซอฟแวร์ชั้นสูงต่างๆที่ใช้กับกิจการพลเรือน และทหาร  2. Citcom Hotel โรงแรมหรูระดับโลก ติดอันดับTop 10ของโลก มีโรงแรมระดับไฮคลาสกระจายอยู่หลายสิบประเทศทั่วโลก 3. Citcom Plaza ห้างสรรพสินค้ายักษ์ใหญ่ที่มีขึ้นทำเนียบห้างสรรพสินค้าชั้นนำแห่ง ศตวรรษ  4. Citcom Foods บริษัทผลิตสินค้าทางการเกษตรและอาหารที่ใหญ่ระดับต้นๆของโลก บริษัทลูกทั้ง4รวมกันเป็นCitcom Group หรือชื่อเล่นว่าC4 กลุ่มธุรกิจที่ใหญ่ติดอันดับต้นๆของโลก รายได้และผลกำไรมหาศาลเกินกว่าใครจะคาดคิด ผู้ก่อตั้งคือท่านอดีตประธานใหญ่วิวัฒน์ โดยท่านอดีตประธานมีบุตรชายด้วยกัน5คน ได้แก่ พัฒน์ , พล , พงษ์ , พูมและพาย......ตามหลักความเป็นจริง กิจการทุกอย่างรวมถึงบริษัทยักษ์ทั้ง4สมควรจะเป็นของพัฒน์ ลูกชายคนโตที่ท่านวิวัฒน์รักมากที่สุด....แต่ทว่า.....มันกลับไม่เป็นเช่น นั้น....มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น....พัฒน์ต้องถูกอัปเปหิออกจากตระกูล ถูกผู้เป็นพ่อตัดขาดความสัมพันธุ์จนพัฒน์ต้องหนีไปอยู่ต่างประเทศกว่า20ปี ไม่เคยติดต่อน้องๆที่เหลือตลอด20ปีเต็ม ส่วนท่านอดีตประธานวิวัฒน์ก็แบ่งบริษัททั้ง4ในเครือCitcomให้ลูกๆที่เหลือ แต่ละคนคอยดูแล โดยพลหรือคุณพ่อบุญธรรมของผมได้ดูแลCitcom corparation ส่วนพงษ์หรือก็คืออาของผมได้ดูแลCitcom Hotel ส่วนพูมและพายก็ได้ดูแลCitcom PlazaและCitcom Foodตามลำดับ คนในแวดวงธุรกิจไม่ว่าจะระดับประเทศหรือระดับโลกต่างยกย่องเรียกพี่น้อง ทั้ง4แห่งCitcomว่า..."ผู้ยิ่งใหญ่ทั้ง4" เมื่อแบ่งกิจการต่างๆให้ลูกๆที่เหลือเรียบร้อยแล้ว ท่านประธานวิวัฒน์ก็ได้หายตัวไปครับ มีข่าวลือว่าท่านหลบไปใช้ชีวิตอยู่ทางภาคเหนืออย่างสันโดษ ชื่นชมกับธรรมชาติของป่่าเขาอันสงบสุขไม่ยุ่งเกี่ยวกับโลกภายนอกอีกเลย ไม่ว่าลูกๆที่ให้คนออกตามหาซักเท่าไหร่ แต่ก็ต้องคว้าน้ำเหลวกลับมาทุกครั้งครับ ก่อนที่ท่านจะจากไป...ท่านเคยบอกกับพ่อบุญธรรมไว้ว่า...."เมื่อถึง เวลา...ชั้นจะกลับมาเอง...ไม่ต้องตามหา...." ดังนั้นตั้งแต่นั้นมา พ่อพลจึงจำใจต้องรับตำแหน่งเป็นรักษาการประธานCitcom Groupในฐานะพี่คนโต ผมก็รู้แค่นี้แหละครับ....แล้วอีกอย่าง...ผมมันเป็นแค่ลูกบุญธรรมของคุณ พ่อ...ไม่มีสายเลือดของCitcomอยู่เลยแม้แต่น้อยครับ....ผมก็แค่เป็นเด็กข้าง ถนนที่ถูกเก็บมาเลี้ยงไว้...เมื่อถึงเวลาที่ผมจะต้องออกเดินไปตามทางของผม ด้วยตัวผมเอง....ผมก็ต้องจากที่นี่ไป....จากพ่อพล...จากทุกคนที่บ้าน...รวม ไปถึง...จากน้องฝ้ายไป............
"ยัยปอ...ยัยปอ!!...." เสียงเพื่อนสาวตะโกนเรียก
"ห..หะ...อะไรของแกยัยฟ้า?" หญิงสาวถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ
"แกนั่งมองอะไรอยู่เนี่ย?...เลิกเรียนแล้วนะ" ฟ้าถามเพื่อนสาวของเธอด้วยความสงสัย
"ชั้นก็แค่กำลังนั่งดูF4อยู่..." ปอพูดพร้อมกับทอดสายตาเหม่อมองไปเพื่อนชายกลุ่มหนึ่งที่กำลังยืนคุยกันอยู่ หน้าห้องขณะเลิกเรียนคาบสุดท้าย
"แกพูดอะไรของแกเนี่ย?...F4ที่ไหน?...แกดูซีรี่มากไปป่าว?" หญิงสาวถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
"ก็นั่นไง!....ไม่เห็นหรอว่ามี4คน...แถมหน้าตาดีซะด้วย..คนในคณะเราก็เลยล้อเค้าว่าF4..นี่แกไม่รู้ได้ไง?" เพื่อนสาวตอบ
"งั้นหรอ....เพ้อเจ้อน่ะยัยปอ..ไปกันได้แล้ว?" ฟ้าพูดอย่างไม่ค่อยเชื่อเพื่อนสาว เธอคิดในใจว่าช่างมันเรื่องที่เพ้อเจ้อสิ้นดี
"เพ้อเจ้ออะไร..ทุกคนเค้ายอมรับฉายานี้กันทั้งนั้น...นั่นๆ...แกเห็นคนที่ ถือโน๊ตบุ๊คติดตัวอยู่นั่นมั๊ย?..." ปอเพื่อนรักพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปที่เด็กหนุ่มคนหนึ่งในกลุ่ม
"อืม...เห็น...ทำไมอ่ะ?" ฟ้าถาม
"คนนั้นชื่อเต้...ได้ยินว่าพ่อเป็นนักโปรแกรมเมอร์มือหนึ่งเลยนะ...เปิด บริษัทคอมพิวเตอร์ระหว่างประเทศเลยล่ะ!!...คนที่เห็นสูงๆผิวเข้มหน่อยคนนั้น ชื่อพีท..เจ้าชู้ตัวพ่อ..แต่ก็หล่อบาดใจ..!!..ได้ข่าวว่าครอบครัวเป็นเจ้า ของรีสอร์ทหรูแถบชายทะเล..ผู้ชายอะไร..ทั้งหล่อทั้งรวย!!" เพื่อนสาวอธิบายด้วยแววตาอันเป็นประกายดุจดวงดาวระยิบระยับเมื่อพูดถึงพี ทเพื่อนร่วมห้อง
"ชิ!!..เจ้าชู้งั้นหรอ?....ผู้ชายไม่มีดีเลยจริงๆ!!!" ฟ้าพูดพร้อมกับมองพีทด้วยสายตารังเกียจอันน่ากลัว
"อย่าดราม่าใส่ชั้นสิย่ะ...นั่นๆ..คนสูงๆผิวขาวตาตี่ๆหน่อยชื่อโย..หล่อโดน ใจมั๊ยล่ะ?...ที่บ้านทำธุรกิจธนาคารใหญ่...ที่สำคัญ..เป็นคาสโนว่าอีกคน.." ปอบรรยายถึงโยด้วยน้ำเสียงหวานจ๋อยราวมดจะขึ้น
"หน้าตาดีบ้านรวยแล้วมันวิเศษตรงไหน?...ขึ้นชื่อว่าผู้ชายก็หาดีไม่ได้หรอก" ฟ้ามองค้อนใส่กลุ่มเพื่อนชายอย่างไม่พอใจ เธอไม่สบอารมณ์กับพวกผู้ชายทุกคน บางทีเธอคนนี้อาจจะมีปมฝังใจหรือมีความหลังที่ไม่ค่อยดีเกี่ยวกับเพศตรงข้าม ก็เป็นได้
"นี่ยัยฟ้า!!...ผู้ชายดีๆก็มีนะย่ะ..." ปอถามอย่างรำคาญใจเมื่อได้ยินเพื่อนรักเอาแต่ด่าผู้ชายในฝันของเธอ
"แล้วมันจริงมั๊ยล่ะ?...ขึ้นชื่อว่าผู้ชาย..ในหัวก็มีแต่เรื่องอย่างว่าทั้งนั้นแหละ!!.." ฟ้าตอบอย่างไม่นำพาเพศพ่อ
"งั้น...ถ้าเป็นคนนี้ล่ะ?...แกรู้จักC4มั๊ย?..." เพื่อนสาวถามฟ้าด้วยสายตาคมกริบ
"นี่ยัยปอ...ชั้นไม่ได้โง่นะ...เด็กสามขวบยังรู้จักCitcomเลยย่ะ...แล้วแกถามทำไมล่ะ?" ฟ้าทำหน้าเซ็งกับคำถามของเพื่อนรัก
"งั้นก็ดีแล้วที่แกรู้จัก...เห็นคนนั้นมั๊ย?..คนที่กำลังกอดอกพิงผนังอยู่ น่ะ..คนนั้นชื่อเรย์..เป็นลูกบุญธรรมของคุณพล..ประธานใหญ่C4!!" ปอพูดกับฟ้าเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแต่มันก็ฟังชัดเจน
"Citcomหรอ?..." ฟ้าถึงกับไม่เชื่อเพื่อนตัวเองเมื่อได้ยิน
"ช่าย...ไม่บอกก็รู้ใช่มั๊ยล่ะว่าจะยิ่งใหญ่แค่ไหน?" ปอกระซิบเบาๆ
"...ถึงงั้นก็เถอะ...รวยแล้วยังไง?...ผู้ชายไม่มีดีหรอก..จำไว้ยัยปอ!!" ฟ้าส่งสายตาค้อนพร้อมกับพูดใส่เพื่อนสาวก่อนที่เธอจะเดินออกไป สายตาของเธอมองมายังชายหนุ่มรูปงานซึ่งเป็นเพื่อนร่วมห้องเรียนเธออย่าง พิจารณา ในหัวของเธอคิดแต่่ว่า.. นี่น่ะหรอ...ลูกบุญธรรมของผู้ยิ่งใหญ่แห่งCitcom?...ไม่น่าเชื่อ...!! อันที่จรืง ผมก็ต้องปรบมือให้กับปอเพื่อนสาวร่วมเอกของผมครับ เธอหาข่าวได้แม่นยำถูกต้องที่สุด แต่....มันก็ไม่ถูกต้องหมดซะทีเดียวนะครับ....ใช่ครับ....ผมไม่เคยเล่าให้ ฟังว่าไอ้เพื่อนๆแต่ละคนของผมมันมีฐานะทางบ้านที่ไม่ธรรมดา...แต่ที่พวกท่าน กำลังคิดนั้นผิดถนัดเลยก็คือ...พวกเราไม่ใช่ลูกเศรษฐีที่สามรถใช้เงินทองได้ เหมือนกับกระดาษแบบในหนังหรอกนะครับ พวกเราไม่ใช่คนประเภทนั้น เพื่อนผมไม่ใช่คนแบบนั้น ตรงกันข้ามเลยครับ...พวกมันทั้งเบื่อทั้งเซ็งกับฐานะของมัน ตั้งแต่เล็กจนโต...พวกมันถูกเลี้ยงมาอย่างลูกผู้ดี...มีคนรับใช้..มี ทุกอย่าง...อนาคตของพวกมันถูกกำหนดไว้แล้วตั้งแต่มันเกิดครับ..คือต้องเป็น ผู้สืบทอดธุรกิจและกิจการทุกอย่างของครอบครัว เพราะฉะนั้นพวกมันเลยพยายามจะหลีกหนีทุกวิถีทาง...ทำทุกอย่างที่ตรงข้ามกับ ที่ลูกผู้ดีมีชาติตระกูลเค้าทำกัน..ดังนั้นไม่ว่าใครๆที่มองพวกเราก็จะดูไม่ ออกหรอกครับว่าลูกมหาเศรษฐีติดอันดับกลับมาทำตัวโลโซติดดิน...ไม่สิ....ต้อง เรียกว่ามุดลงไปในดินได้ขนาดนี้...ก็คนเรามันมีทางเดินของตัวเองนี่ครับ... โดยเฉพาะไอ้พีท...มันปฏิเสธที่จะรับกิจการรีสอร์ทของบ้านมันอย่างเด็ดขาด ครับ...ถึงแม้มันจะดูโหดร้ายหรือลำบากแค่ไหน...แต่นี่แหละครับคือวิถีของ โลก.....
.....................................
ยามเย็น ณ ริมฝั่งแม่น้ำ
หลังจากที่ผมเลิกเรียนคาบสุดท้าย...ผมก็ไม่ได้กลับบ้านครับ ผมเหมือนกับไม่รู้จะไปไหนดี มันรู้สึกเหมือนกับว่ามีอะไรจะต้องคิด ผมอยากจะหาที่เงียบๆอยู่คนเดียวเพื่อใช้ความคิดซักพัก ผมขับมอเตอร์ไซด์คู่ใจมาตามถนนเรื่อยๆ...จนกระทั่งผมรู้ตัวอีกทีผมก็มาอยู่ ริมแม่น้ำสายใหญ่แถบชานเมืองแล้วครับ สถานที่นี้มันช่าง....คุ้นตาผมเหลือเกิน ผมยืนพิงรถหันหน้ามองไปทางแม่น้ำ ดูสายน้ำที่กำลังไหล ฟังเสียงลมพัดนกร้อง มันเหมือนมีอะไรบางอย่างคาใจผมอยู่..เรื่องที่น้องฝนพูดกับผมเมื่อวาน.... มันกระทบความรู้สึกของผมจริงๆครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมเป็นอะไรอยู่?.........เรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้น น่ะ...เป็นเวลาเย็นเหมือนกับตอนนี้เลยครับ...ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมพึ่งเลิก เรียนคาบสุดท้าย...พอผมจะกลับบ้าน..โทรศัพผมก็ดังขึ้นครับ..ตอนนั้นผมดีใจ มากที่ได้เห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์ของแฟนผม.......เธอนัดผมให้มาเจอ กันที่นี่ครับ..ตรงริมฝั่งแม่น้ำที่กำลังยืนอยู่ตอนนี้...แล้วพอผมมา ถึง.....น้องฝนก็ขอเลิกกับผมครับ...ตลกดีใช่มั๊ยครับ?...ตอนนั้นผมยังไม่ เชื่อหูตัวเองเลย....ฝนเคยบอกผมว่ามีผู้ชายมาจีบเธอเป็นแถวเลย...แต่เธอก็ ไม่สนใจ...แต่ว่า....มันก็มีอยู่คนนึงครับ...ที่สามารถชิงหัวใจของฝนไปจากผม ได้....ฝนเคยบอกผมว่า..
"พี่เรย์น่ะเป็นผู้ชายที่ดีทุกอย่างเลยนะรู้มั๊ย?...แต่..เสียอย่างนึง... พี่รู้ตัวมั๊ยว่าพี่่คอยดูแลยัยฝ้ายมากกว่าคอยดูแลฝนซะอีก!!" นี่แหละครับ...ผู้ชายคนนั้นคงจะให้ฝนในสิ่งที่ผมให้ฝนไม่ได้.....เหตุผลที่ ฝนบอกเลิกผมตอนั้นคืออะไรรู้มั๊ยครับ?.....น้องฝนบอกว่าทั้งๆเธอเป็นแฟน ผม..แต่ทุกครั้งผมกลับเห็นน้องฝ้ายมาก่อนเสมอ...ไม่ว่าอะไร...ผมก็จะต้องให้ น้องฝ้ายก่อนเสมอ...เพราะฉะนั้นน้องฝนจึงรับไม่ได้เพราะความน้อยใจที่มีต่อ ผม...อันที่จริง...จะบอกว่าน้องฝนเป็นฝ่ายบอกเลิกผมก็ไม่ถูกนะครับ...มันไม่ จริงซะทีเดียว...ตอนนั้นก่อนที่เธอจะบอกเลิกผมแล้วไปคบกับผู้ชายคนนั้น..เธอ ให้โอกาสผมโดยการให้ผมเลือกว่าในใจผมใครที่สำคัญที่สุดระหว่างน้องฝนกับน้อง ฝ้าย...เชื่อมั๊ยครับ...ผมเลือกน้องฝ้ายสำคัญที่สุด...ไม่ใช่ว่าผมไม่รัก น้องฝน...แต่...ผมมีสิ่งที่ยิ่่งใหญ่และสำคัญกว่าความรักระหว่าง ผมกับฝนรออยู่..นั่นคือ...หน้าที่ของพี่ชายที่ต้องคอยดูแลและปกป้องน้องสาว จากความโหดร้ายของโลกใบนี้....เพราะฉะนั้นถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ..ผมเป็นฝ่าย บอกเลิกเธอต่างหาก...น่าตลกนะครับ...พอผมเลือกน้องฝ้าย....ฝนก็เลยเลิกกับผม ...แล้วพอปิดเทอมเธอก็ย้ายไปเรียนต่อที่อื่นครับ...ผมไม่ได้เจอเธออีกเลยจน ถึงณบัดนี้..............
ในตอนที่ฝนบอกเลิกผมน่ะ...ผมคิดอย่างเดียวเลยว่า..ต่อให้ผมต้องเลิกกับคนที่ ผมรักที่สุด..ผมก็จะต้องคอยดูแลน้องสาวของผมคนนี้ต่อไป.....
แต่ว่า....ใตรจะไปรู้ละครับว่าน้องฝนกลับมาหาผมอีกครั้ง...เธอยังคงเป็นสาวน้อยน่ารักเหมือน เดิม...ไม่สิ....เธอน่ารักขึ้นกว่าเดิมครับ...เรียกได้ว่าพอๆกับน้องฝ้ายเลย ล่ะ...ผมคิดว่าถ้าน้องฝ้ายกับน้องฝนอยู่คณะเดียวกันล่ะก็...คงเลือกดาวคณะ กันไม่ถูกเลยละครับ....ผมเดาได้เลยว่า...ดาวคณะปี1ของคณะผมคงไม่พ้นน้องฝน แน่นอน เวลาผมคิดถึงน้องฝนผมก็อดอมยิ้มคนเดียวไม่ได้ครับ....ตอนที่ผมรู้ตัวว่าหลง รักน้องฝ้าย...ผมคิดว่าตราบใดที่ผมมีน้องฝ้าย...ผมก็ไม่สามารถจะไปรักใครอีก ได้...แต่ว่า...ไม่ใช่กับน้องฝนครับ...เธอกลับมาทำให้ความสงบนิ่งของผม เปลี่ยนไป..มันเหมือนกับที่น้ำนิ่งในอ่างถูกก้อนหินปาใส่่...แน่นอนว่า..ผม คงกลับไปรักน้องฝนแบบเมื่อ2-3ปีก่อนไม่ได้แล้ว...แต่ว่า....ความทรงจำดีๆ ระหว่างผมกับฝน ผมจะเก็บเป็นของสำคัญเสมอไป...คงไม่มีวันที่ผมลืมมันไปได้........  ผมได้ แต่ใช้ความคิดนึกถึงเรื่องเก่าๆอยู่ในโลกส่วนตัวของผมจนลืมดูเวลาเลย ครับ....
"4ทุ่ม!!!...." ผมอุทานด้วยความตกใจเมื่อยกนาฬิกาขึ้นดู นี่ผมยืนเหม่อคิดเรื่องนั้นเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนเย็นถึงตอนนี้เลยหรอ เนี่ย!!...ผมรีบขึ้นรถและขี่กลับบ้านทันทีครับ....งานนี้...แฟนผมเอาผมตาย แน่....ระหว่างทางที่ผมกำลังขี่รถกลับบ้านนั่นเอง...โทรศัพของผมก็ดังขึ้น ครับ...พอผมเอาขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นไอ้เต้ครับ
"มึงเรียกกูมาหอมึงทำไมวะ?" ผมถามไอ้เต้ขณะที่ผมอยู่ในห้องของมันครับ ที่จริงบ้านไอ้เต้มันก็ไม่ได้ไกลจากมหาวิทยาลัยเลยครับ แถมพ่อแม่่ก็ออกปากว่าซื้อทั้งรถคันหรูจากยุโรปให้ด้วยซ้ำ แต่...ก็อย่างที่เคยบอกครับ...มันไม่อยากได้ของแบบนั้นเลยซักนิด..มันไม่ อยากใช้ชีวิตแบบลูกคุณหนูอยู่ในคฤหาสหลังงามของมันครับ มันก็เลยออกมาอยู่หอพักที่แสนจะธรรมด้าธรรมดาครับ
"เออน่า...เด๋วกูมีอะไรจะให้ดู..รับรองว่าเด็ด..." ไอ้เต้พูดพร้อมกับพาผมเข้าไปในห้องนอนของมันครับ
"อะไรของมึงวะ?" ผมพูดพร้อมกับเดินตามมันเข้าไปในห้องนอน อันที่จริงอย่าเรียกว่าห้องนอนเลยครับ...แม่งมีแต่คอมพิวเตอร์กับหน้าจอวาง เรียงเต็มห้องเลยครับ ระบบอะไรของมันก็ไม่รู้ครับเยอะแยะไปหมด
"มึงรู้จักไอ้พี่เป้มั๊ย?" ไอ้เต้หันมาถามผม
"เออ...เห็นไอ้พีทเคยบอกว่าเป็นเสือผู้หญิงมืออาชีพ...ทำไมอ่ะ?" ผมถาม
"มึงดูนั่น...ภาพจากห้องนอนไอ้พี่เป้" ไอ้เต้พูดพร้อมกับชี้ไปที่จอคอมจอหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะ
"นี่มึง....มึงแอบถ่ายห้องคนอื่นเค้าหรอวะ!!" ผมแหกปากใส่ไอ้เต้
"ก็กูหมั่นไส้แม่งนี่หว่า...มึงจำไม่ได้ไงว่าพวกเราไม่ถูกมันพวกมันอ่ะ..คน อื่นเค้าเรียกพวกเราว่าF4..แต่มันเรียกพวกเราเย็นตาโฟ...แถมมันยังเคยตาม หม้อน้องฝ้ายของมึงด้วยนะเว้ย!!!" ไอ้เต้พูดพร้อมกับตบหัวผม ไอ้เรื่องอื่นน่ะไม่ค่อยเท่าไหร่ครับ...แต่ไอ้เรื่องสุดท้ายนี่สิครับ...ผม รับไม่ได้จริงๆ
"เออวะ..ก็จริงของมึง...แล้วมึงแอบไปติดกล้องในห้องคนอื่นเค้าได้ไงวะ?" ผมหันไปถามไอ้เต้
"ก็นั่นมันหอของลุงกูอ่ะ!!..มึงลืมแล้วไง?" ไอ้เต้ถาม
"เออวะ...ธุรกิจของบ้านมึงนี่เยอะเหลือเกินนะ..กูว่ามึงกลับไปรับช่วงบริษัทคอมฯของพ่อมึงเหอะวะ" ผมพูด
"เอาช้างมาฉุดกูก็ไม่กลับเว้ย...เห้ยๆ..มันมาแล้ว!!" ไอ้เต้พูดอย่างตาโตเมื่อเห็นว่าในภาพมีการเคลื่อนไหว
"ไอ้พี่เป้กลับมาแล้วนี่หว่า...แล้วมันพาผู้หญิงที่ไหนมาด้วยวะ?" ผมพูดพร้อมกับมองหน้าจอ
"แม่ง!!...โคตรเซ็กเลยวะ!!...ไอ้พี่เป้แม่งหิ้วผู้หญิงกลับมาที่นอนที่ห้อง ทุกวันอ่ะ...กูถึงเรียกมึงมาดูภาพกีฬามันๆนี่ไง" ไอ้เต้พูดพร้อมกับลุกขึ้นไปที่โต๊ะกินข้าว
"ทำไมผู้หญิงหน้าคุ้นๆ?..." ผมพูดกับตัวเองด้วยความสงสัย ในภาพเป็นผู้หญิงใส่ชุดเกาะอกสีแดงสดดูเซ็กซี่ราวกับนางแบบเลย ครับ ไอ้พี่เป้พาเธอเข้ามาในห้องนอนก่อนที่มันจะเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็นั่งรอไอ้พี่เป้อยู่ที่เตียงครับ แต่หน้าเธอมันคุ้นมากจริงๆนะ
"ไอ้เต้...ซูมได้ป่่าววะ?" ผมตะโกนถามไอ้เต้
"เออๆ...เด๋วกูทำให้!!" เสียงไอ้เต้ตอบก่อนที่มันจะเดินมาหาผมพร้อมกับป๊อบคอร์นกับน้ำอัดลมครับ เชื่อแม่งเลย!!
"มึงจะซูมดูอะไรวะ?..." ไอ้เต้ถามพร้อมกับกดปุ่มที่คีบอร์ด
"ก็แค่ว่าผู้หญิงหน้าคุ้นๆ..ขอดูหน้าชัดๆหน่อย" ผมตอบพร้อมกับชะโงกหน้าเข้าไปดูใกล้ๆ แล้วผมก็ต้อง...ตะลึง!!!!
"เห้ยยย!!...นั่นมัน........พี่นุ่น!!!!" ผมตะโกนเสียงดังจนไอ้เต้สะดุ้ง ถึงผมจะไม่สนิทชิดเชื้อกับพี่สาวของผมคนนี้...แต่ผมก็จำใบหน้าเธอได้ดีครับ
"ไหนๆ..พี่นุ่นจริงดิ!!" ไอ้เต้แทรกเข้ามาดูใกล้ๆ
"เวรแล้ว...มึงเรียกกูมาดูไอ้เป้เอาพี่สาวกูรึไง?..." ผมหันไปถามไอ้เต้
"เห้ย..กูไม่รุ้เรื่องนะเว้ย...ไอ้พี่เป้มันก็พาผู้หญิงมานอนไม่ซ้ำหน้าอยู่ แล้ว..แต่ทำไมครั้งนี้ถึงเป็นพี่นุ่นได้วะ?" ไอ้เต้พูดก่อนจะขำ
"พี่สาวกูเปรี๊ยวจะตาย...นี่คงเป็นกิ๊กคนที่5ของเดือนนี้แล้ว..เอาไงละทีนี้?" ผมพูดกับตัวเอง
"ไหนๆก็ไหนๆแล้ววะ...รอดูดีกว่า..." ไอ้เต้พูดก่อนจะหยิบป๊อบคอร์นเข้าปาก มันคิดว่ามันดูหนังอยู่รึไงเนี่ย?
"......" ผมไม่ได้ตอบอะไรนอกจากส่ายหน้าอย่างกลุ้มใจที่ต้องมานั่งดูพี่สาวไม่แท้ของตัวเองเย็ดกับคู่อริของผม
"ไอ้เป้ออกมาแล้วเว้ย..." ไอ้เต้พูดอย่างใจจดใจจ่อ ในภาพเป็นไอ้พี่เป้ที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำโดยนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืน เดียวครับ มันเดินเข้ามาหาพี่นุ่นที่นั่งอยู่บนเตียง พี่สาวคนสวยของผมถูกไอ้เป้จับให้ยืนขึ้นและหันหน้าเข้าหาผนังห้อง ก่อนไอ้รุ่นพี่บ้ากามจะถลกกางเกงในของพี่นุ่นออกอย่างหื่นกระหาย พี่นุ่นเองก็ไม่มีท่าทางประหม่าหรือเขินอายแต่อย่างใด เธอแอ่นเอวเอามือท้าวผนังอำนวยความสะดวกให้คู่ขาของเธออย่างเต็มใจ ไอ้พี่เป้รีบปลดป้าเช็ดตัวเผยให้เห็นท่อนเอ็นลำใหญ่ที่ชี้โด่อย่างองอาจ พี่สาวคนสวยของผมหันหน้าเหลือบมาดูอวัยวะเพศชายของไอ้พี่เป้ เธอเลียริมฝีปากอย่างกระหายราวกับว่าอยากจะได้ท่อนเนื้อท่อนนั้นเข้ามาอยู่ ในปากอุ่นๆของเธอ ไอ้พี่เป้มันก็เหมือนจะรู้ความต้องการของคู่ขา มันจับพี่สาวของผมให้นั่งคุกเข่าลงกับพื้น พี่นุ่นก็รีบทำตามอย่างว่าง่ายเหมือนเธอเป็นลูกแมวเชื่องๆ พี่นุ่นใช้มือชักท่อนควยลำยักษ์ของมันอย่างชำนาญ
"อ้าา!!...โอ้วววว...ซี๊ดดดส" ไอ้รุ่นพี่บ้ากามคำรามเสียงดังเพราะความกระสัน พี่นุ่นเลียปากอย่างเซ็กซี่ก่อนที่เธอจะค่อยๆงับเอาท่อนควยของไอ้พี่เป้เข้า ปากไป ผมเห็นพี่สาวของตัวเองขยับศรีษะรูดปากเข้าออกท่อนเนื้อดุ้นนั้นอย่างมือ อาชีพ ผมกับไอ้เต้ได้ยินเสียงไอ้รุ่นพี่ร้องครางอย่างหื่นกระหาย มันใช้มือทั้งสองข้างจับศรีษะของพี่นุ่นและกดเข้าหาท่อนควยของมันจนพี่นุ่น ต้องถึงกับร้องอู้อี้ในลำคอ ท่อนควยของมันคงเข้าไปจนสุดลำคอของเธอเลยละครับ พี่สาวสูดเซ็กของผมทำออรัลเซ็กให้คู่ขาอยู่สักพัก เธอก็คายของเล่นชิ้นโปรดออกจากปาก น้ำลายใสๆไหลเยิ้มอยู่เต็มริมฝีปากกับท่อนควยของไอ้พี่เป้ มันไม่รอช้า ไอ้พี่เป้รีบจับพี่นุ่นหันหน้าเข้ามาผนังเอามือยันผนังไว้ก่อนที่มันจะงัด ท่อนควยเขื่องๆของมันถูไถไปตามร่องรักของพี่สาวผมแล้วพอได้จังหวะมันก็กด ท่อนควยพรวดเข้าไปในรูหีของเธออย่างหื่นกระหาย
"โอ๊ยยย!!...อู๊ยยย!!..." พี่นุ่นถึงกับผวาร้องครางกระเส่า ไอ้พี่เป้พอได้เอาควยเข้าหี มันก็ตะบี้ตะบันเย็ดพี่นุ่นอย่างบ้าคลั่ง มันเอามือทั้งสองข้างเอื้อมไปบีบนมของพี่นุ่น ส่วนเอวมันก็กระเด้าควยใส่เธออย่างบ้าคลั่ง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังจนเราได้ยินเลยครับ
"อ๊อยย..ป..เป้เย็ดถึงใจจัง..อู๊ยยย" พี่นุ่นครางอย่างเมามันในรสกามที่ไอ้พี่เป้ปรนเปรอให้ พี่นุ่นได้แต่แอ่นตูดแอ่นหีให้มันกระทำชำเราตามใจชอบ
"ไอ้เชี้ยนี่มันตายอดตายอยากมาจากไหนวะ?..พี่มึงนี่สุดยอดเลยวะไอ้เรย์" ไอ้เต้พูดพร้อมกับหยิบป๊อบคอร์ดใส่ปาก
"มึงพึ่่งรู้รึไง?...คนนี้แหละเสื้อผู้ชายดีๆนี่เอง" ผมพูดก่อนจะหันไปดูที่จอต่อ พอผมหันมาผมก็เห็นไอ้พี่เป้มันตะบี้ตะบันยัดเยียดท่อนควยให้กับพี่นุ่นอย่าง ไม่คิดชีวิต ท่อนเนื้อทะลวงเข้าออกโพรงหีของเธอด้วยความเร็ว ทุกครั้งที่มันกระแทกควยใส่ พี่นุ่นก็ต้องร้องครางตามเป็นจังหวะ ผมดูไปน้องชายผมมันก็มีปฏิกิริยาตามธรรมชาติครับ มันโด่ขึ้นมาอย่างเต็มตัว ผมได้แต่เก็บอาการและท่องไว้ในใจว่า...น้องฝ้าย...น้องฝ้าย...
"โอ๊ยย..หีนุ่นจะฉีกอยู่แล้ว.!!...โอ๊ยยย...โอ้ววว" พี่นุ่นครางกระเส่า เธอได้แต่กระเด้งเอวตอบโต้จังหวะการเย็ดของไอ้พี่เป้อย่่างเร่าร้อน ทันใดนั้นเอง....ไอ้รุ่นพี่มั่วกามก็จับพี่นุ่นหันหน้าให้หลังเธอพิงผนัง ก่อนที่มันจะยกพี่นุ่นขึ้น พี่สาวของผมก็ร่วมมืออย่างดี เธอเกี่ยวขารัดเอวของมัน มือก็โอบคอมันแม่น ไอ้พี่เป้กระแทกควยเสยขึ้นใส่รูหีของพี่นุ่นเต็มแรง เธอถึงกับเงยหน้าร้องครางด้วยความเสียวซ่าน ไอ้รุ่นพี่บ้าเซ็กส์อุ้มพี่สาวของผมกระเด้าไปทั่วห้องในท่าลิงอุ้มแตง เสียงครางของพวกเขาทั้งสองคนดังแข่งกันตลอด จนสุดท้ายก็มาจบลงที่เตียง ไอ้พี่เป้วางพี่นุ่นลงกับเตียงก่อนที่มันจะจับถ่างขาพี่นุ่นออกและจับพี่สาว จองผมกระเด้าอย่างสะใจ มันกระเด้าพี่นุ่นอย่างเมามันจนพี่นุ่นครางไม่ต่างจากกะหรี่เลยครับ ผมเห็นแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่า..พี่นุ่นที่ถือตัวว่าเป็นบุตรสาวคนโตของท่าน ประธานCitcom Group จะมานอนถ่างขาให้ผู้ชายเย็ดง่ายๆแบบนี้ ไอ้พี่เป้เย็ดพี่นุ่นอย่างบ้าคลั่งจนกระทั่งร่างกายของพี่สาวผมสั่่นระริก
"อ๊อยยย!!...น..นุ่นน้ำหีจะแตกแล้วนะ..อ๊อยยย...หีนุ่น!!" พี่นั่นครางพร้อมกับก้มหน้าลงไปมองอวัยวะเพศของตัวเอวที่กำลังมีท่อนควยวิ่ง เข้าวิ่งออกอยู่
"โอ้วววว....หีแน่นอย่างกับหีเด็กเลยนะนุ่น!!..อู้วววส" ไอ้พี่เป้ครางก่อนที่มันจะรั้งเอวถอนเสาเข็มอันใหญ่ของมันออกมาจนเกือบจะสุด แล้วก็กระแทกควยทะลวงเข้าไปใหม่ พี่นุ่นร้องครางไม่เป็นภาษาเมื่อถูกกระแทกสุดแรงเกิดแบบนั้น ผมว่า..พี่นุ่นเธอคงจะน้ำแตกไปแล้วล่ะครับ..โดนเย็ดซะขนาดนั้น...เธอไม่ใช่ ผู้หญิงไร้เดียงสาแบบน้องสาวของเธอนะครับ..รายนั้นผมทำแป๊บเดียวก็น้ำแตก แล้วครับ...ของอย่างนี้ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปครับ..เด๋วเธอก็ชำนาญเองแหละ พอผมหันกลับมาดูจออีกที ไอ้พี่เป้ก็ยังจับพี่สาวผมกระเด้าไม่หยุดเหมือนกำลังจะน้ำแตก ผมเห็นพี่นุ่นนอนแผ่อย่างเหนื่อยหอบเปลื่อยให้ไอ้พี่เป้หาความสุขจากเรือน ร่างของเธออย่างเต็มที่ ไอ้พี่เป้กระเด้าอีกหลายครั้งก่อนที่มันจะระเบิดน้ำควยพุ้งกระฉูดเข้ารูหี ของพี่สาวผม ก่อนที่ทั้งคู่จะพักเหนื่อยกันครู่หนึ่ง แล้วยก2และ3ก็เริ่มขึ้นอีกไม่นานหลังจากนั้น ผมเองก็อยากจะอยู่ดูต่อครับ แต่พอดูเวลามันก็ปาเข้าไป5ทุ่มกว่าๆแล้วครับ ผมก็เลยได้แต่ลาไอ้เต้กลับมาบ้าน ก่อนผมจะไปผมได้ย้ำกับมันแล้วว่า "ห้ามเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ใครฟังอีกเด็ดขาด!!" ซึ่งผมก็เชื่อใจเพื่อนรักผมครับ มันไม่ทำแบบนั้นแน่........
"กลับมาแล้วหรอครับคุณเรย์" เสียงพ่อบ้านวัยกลางคนพูดขึ้นเมื่อผมเดินเข้าบ้านมา
"ครับน้ากิต...นอนกันหมดแล้วหรอครับ?" ผมถามพ่อบ้านประจำคฤหาสหลังนี้
"นายท่านเข้านอนแล้วครับ...เหลือแต่....คุณหนูครับ...เธอ..." พ่อบ้านกิตพูดพร้อมกับหันหน้าไปทางโซฟาที่ห้องนั่งเล่น
"น้องฝ้ายทำไมหรอครับ?" ผมถามน้ากิตก่อนจะเดินไปดูที่โซฟายาว แล้วผมก็ต้องอึ้งครับ....
"คือ...คุณหนูยืนกรานว่าจะอยู่รอคุณเรย์ครับ..." พ่อบ้านในชุดเครื่องแบบสีดำพูด
"ฝ้าย...." ผมพูดกับตัวเองเบาๆเมื่อเห็นน้องฝ้ายกำลังนอนหลับอยู่ที่โซฟา เธออยู่รอผมจนหลับคาโซฟาเลยครับ ติงต๊องจริงๆ...
"ไม่เป็นไรครับ...เด๋วผมอุ้มเธอขึ้นไปเองครับ..น้ากิตไปพักเถอะ" ผมพูดกับน้ากิตก่อนที่จะเข้าไปนั่งข้างๆเธอบนโซฟา
"ครับคุณเรย์...ผมขอตัว" พ่อบ้านกิตพูดก่อนจะก้มหน้าเล็กน้อยเป็นการเคารพนายน้อยก่อนจะเดินจากไป
"ยัยบ๊อง...ง่วงก็ขึ้นไปนอนสิ.." ผมพูดกับน้องฝ้ายเบาๆพร้อมทั้งใช้มือลูบหัวเธออย่างถนุถนอม แก้มสีชมพูระเรื่อไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่น เรียวปากสีแดงอมชมพูเป็นกระจับได้รูป เวลาเธอหลับ...เธอดูไร้เดียงสาครับ...ไม่ว่าผมเครียดเรื่องอะไรหรือกลุ้มใจ เรื่องอะไร..แค่ผมได้มองน้องฝ้ายนอนหลับอยู่ในห้วงแห่งนิทรา..ผมก็หายเครียด แล้วครับ ผมนั่งมองแฟนสาวของตัวเองพร้อมกับยิ้มคนเดียวอย่างมีความสุข
"ขึ้นห้องกันดีกว่านะ" ผมพูดกับเธอเบาๆ ก่อนที่จะค่อยๆช้อนตัวเธออุ้มเธอขึ้น ผมอุ้มน้องฝ้ายเดินขึ้นบันไดด้วยฝีก้าวที่เบาที่สุดเพื่อไม่ให้เธอตื่นครับ ผมอุ้มเธอเข้ามาในห้องนอนใหญ่สีชมพูสดใสของเธอก่อนจะค่อยๆวางเธอลงบนเตียง นอนนุ่มๆแบบเตียงเจ้าหญิงอย่างเบามือ ตอนแรกผมกะว่า...จะกลับมาระบายอารมณ์กับน้องฝ้ายซะหน่อยครับ..แต่เห็นเธอ หลับแบบนี้ ความรู้สึกอย่างว่าของผมมันก็หายไปหมดเลยครับ มันหายไปเมื่อเจอความน่ารักเวลาหลับเธอครับ ผมนั่งมองน้องฝ้ายหลับอย่างหลงใหล ผมค่อยๆเอาผ้าห่มห่มให้เธอ ก่อนที่ผมจะออกจากห้องผมก็ค่อยๆจุมพิตน้องฝ้ายเบาๆที่ริมฝีปาก แต่ว่า...มันก็ยังเบาไม่พอครับ น้องฝ้ายรู้สึกตัวค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย
"พี่เรย์.....กลับมาแล้วหรอค้ะ?..." น้องฝ้ายถามเสียงแผ่วเบา
"จ้ะ...ฝ้ายนอนต่อเถอะนะ...ฝันดีจ้ะเจ้าหญิงของพี่" ผมพูดก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงของเธอ
"พี่เรย์!!..." น้องฝ้ายเรียกพร้อมกับจับมือผมไว้
"ว่าไง?...." ผมถาม
"วันนี้พี่เรย์นอนกับฝ้ายนะค้ะ...ฝ้ายอยากให้พี่กอดฝ้าย" น้องฝ้ายพูดน้ำเสียงอ้อนๆ
"นึกว่าเรืองอะไร?...ทำไมจะไม่ได้ล่ะ..มานี่" ผมพูดพร้อมกับกระโดดขึ้นไปนอนบนเตียงกับน้องฝ้ายก่อนจะยืดแขนให้เธอหนุน
"เป็นไงเรา?...สบายมั๊ย?" ผมถาม
"ค่ะ...สบายที่สุดเลย" น้องฝ้ายยิ้มตอบผมก่อนที่เธอจะหันกอดผมไว้
"ฝันดีนะ...ราตรีสวัสดิ์จ้ะ" ผมพูดกับเธอเบาๆก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากแฟนสาวอย่างนุ่มนวล เธอหลับตาพริ้มนอนหลับอยู่กอดอันอบอุ่นของคนรักอย่างมีความสุข เธอคิดว่า..ถ้าหากในอนาคตเธอสามารถได้อยู่ครองคู่กับผู้ชายคนนี้ได้มันคง วิเศษที่สุด แต่ถ้าหาก....เธอไม่สมหวัง...เธอขอนอนหลับเป็นเจ้าหญิงนิทราแบบนี้ตลอดไปดี กว่าต้องตื่นขึ้นมาเห็นคนที่เธอรักไปเป็นของคนอื่น......................
..........................................................................
ณ อีกมุมหนึ่งของเมืองที่ไม่เคยหลับใหล
"ค่ะแม่...แม่มีอะไรรึปล่าว?" เสียงหญิงสาวพูดโทรศัพอยู่ภายในหอพักของตัวเอง
"อะไรนะค้ะ!!!...แล้วเงินที่หนูส่งไปให้ครั้งที่แล้วล่ะ!!" หญิงสาวตะเบงเสียงดังเมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้เป็นแม่บอก
"นั่นมันเงินตั้ง2หมื่นนะแม่!!...." หญิงสาวขึ้นเสียงอย่างไม่พอใจ
"ก็ได้ค่ะ!!...เด๋วหนูจะหาเงินส่งไปให้" หญิงสาวบอกคุณแม่ด้วยน้ำเสียงเศร้าหมองราวกับว่าเธอกำลังทุกข์ใจอย่างสาหัส
"ค่ะแม่...แม่ไม่ต้องห่วง...หนูมีวิธีหาเงินได้...แค่นี้นะค้ะ!!" สาวเจ้าพูดจบก็ตัดสายไปทันที เธอได้แต่นั่งอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน น้ำตาใส่ๆของเธอค่อยๆล้นออกมาจากดวงตาคู่งาม เธอร้องไห้อย่างสะอีกสะอื้นด้วยความเจ็บปวดและทรมาน
"ยัยฟ้า!!...แกเป็นอะไรเนี่ย?..แล้วร้องไห้ทำไม?" เพื่อนสาวร่วมห้องรีบวิ่งเข้ามาหาเธอด้วยความเป็นห่วง
"ใจเย็นๆสิยัยฟ้า!...มีอะไรบอกชั้นสิ" เพื่อนสาวกอดเธอไว้ด้วยความเป็นห่วง
"ปอ!!...ชั้นต้องทำแบบนั้นอีกแล้ว...ชั้นไม่อยากทำ!!!" ฟ้าพูดกับเพื่อนรักด้วยน้ำตาที่ไหลรินแลเสียงสะอื้น เธอได้แต่ร้องไห้เพราะเกลียดตัวเองเมื่อนึกถึงสิ่งที่ต้องทำ ยิ่งเธอนึก เธอยิ่งเจ็บปวด
"โถ่...ยัยฟ้า!!..." เพื่อนสาวได้แต่กอดฟ้าไว้แน่น เธอถึงกับร้องไห้ตามด้วยความเจ็บปวดแทนเพื่อนรัก......
.......................................
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณครับ (อ่านจบก็คอมเม้นหรือขอบคุณกันด้วยนะครับ)
สารจากผู้ประพันธ์ ถึง สมาชิกที่อ่าน ( 2012-3-24 23:34 X-SOZE )

ฝากบอกผู้อ่าน บอร์ดxonly4ด้วยว่าอย่าหมกมุ่นกับเรื่องผมนัก มันก็แค่เรื่องแต่งลวกๆ อย่าไปซีเรียสกับมันครับ แล้วผมจะแวะเข้าไปดูเสียงตอบรับกับการโพสตอบของผู้อ่านนะครับ ขอบคุณครับ

อ่อๆ...ลืมบอกพี่ไป ผมฝากบอกผู้อ่านบอร์ดนู้นด้วยนะครับ เรื่องของผม ขอย้ำนะครับ เรื่องของผมไม่เน้นบทเซ็กมากมายนะครับ ฝากขอโทษที่ทำให้ผิดหวังด้วยครับ แล้วอีกเรื่องที่อยากจะขอนะครับ ขอให้พี่ช่วยลงแค่วันละตอนหรือสองตอนก็พอนะครับ ขอบคุณและขอโทษที่รบกวนครับ

*ก๊อป ไปอ่านได้ แต่ ห้าม ! นำไปเผยแพร่นะคะ ต้อง การหาอ่าน   แว่น นำไปลงไว้หลาย ที่ มีรูปโปรไฟล์ นี่ ที่ไหน ที่นั้น ก็มีงาน ของ แว่น นะคะ ขอบคุณคออ่านจ๊ะ *

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะครับติดตามผลงานท่านx soze มาหลายปีแล้วครับ หวังว่าจะได้อ่านผลงานของท่านต่อไปนะครับ

ข่าว:

Copy Lay's ตอนที่ 12 F4...หรอ?.......ท่าน X-SOZE