Copy Lay's ตอนที่ 13 ฟ..ฟ้า!!!!.........บทประพันธ์ X-SOZE

แก้ไขล่าสุด X-SOZE เมื่อ 2012-3-29 16:04

สวัสดีครับ หลังจากตอนนี้แล้วผมอาจจะหายไปหลายวันนะครับ คือมีผู้อ่านหลายท่านส่งข้อความมาบอกผมว่าเนื้อเรื่องมันซับซ้อน ตามไม่ทัน...ซึ่งผมก็ต้องขออภัย ดังนั้น.ผมก็เลยต้องใช้เวลาคิดแก้เนื้อเรื่องเพื่อให้มันเข้าใจง่ายกว่านี้ ไม่ซับซ้อน...ก็เหมือนเดิมนะครับอ่านแล้วก็โพสติชมให้กำลังใจกันได้เลย ครับ...

Lay's ตอนที่ 13 ฟ..ฟ้า!!!!........
ตอนทที่ผมยังเด็กๆน่ะ...พ่อบุญธรรมท่านมักจะไปติดต่อเรื่องธุรกิจที่ต่าง ประเทศบ่อยๆครับ...ทุกครั้งที่ท่านกลับมาท่านก็จะซื้อของกลับมาฝากผมเต็มไป หมด...มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ท่านไปญี่ปุ่น...ท่านซื้อหุ่นยนต์บังคับตัวเบ่อ เริ่มมาฝากผมหลายตัวเลยครับ...ตอนนั้นผมรักมันมาก..ผมได้แต่คิดว่าทำไมมัน เท่ห์แบบนี้...ผมรักมันสุดๆ...แต่ว่า...เมื่อผมโตขึ้น...พอผมโตขึ้น...ผม กลับมองมันเป็นเพียงแค่พลาสติกธรรมดา...ไม่มีคุณค่าอะไรสำหรับผมอีกแล้ว.... ที่ผมจะบอกก็คือ...ในชีวิตคนเรา...ตอนเด็กๆเราอาจจะมีของที่เรารักมากมายนับ ไม่ถ้วน...แต่พอเราโตขึ้น...ยิ่งเราโตขึ้น..เราจะยิ่งเหลือของที่เรารักน้อย ลง.....นี่แหละครับความโหดร้ายอย่างหนึ่งของโลกใบนี้...
"ไอ้เรย์!!...วันนี้ไปดริ้งกับพวกกูป่่าว?" ไอ้พีทพูดพร้อมเข้ามากอดคมผมขณะที่ผมกำลังเดินออกจากห้องเรียนหลังคาบสุดท้าย
"มึงผีเข้ารึไง?.." ผมถาม
"ป่่าวเว้ย...วันนี้กูแค่อารมดี" ไอ้พีทตอบ
"เรื่องไรวะ?" ผมถาม
"ก็มันดันไปชวนผู้หญิงไปเที่ยวกลางคืน..แล้วโดนเค้าปฏิเสธ!!" ไอ้โยตอบ
"แล้วมันน่าอารมดีตรงไหน?..." ผมขมวดคิ้วทำหน้างง
"ก็คนอย่างไอ้พีทมันเคยโดนผู้หญิงปฏิเสธที่ไหน?...วันนี้มันโดนผู้หญิงเชิดใส่ครั้งแรกในชีวิต..มันก็เลยอารมดี" ไอ้เต้ตอบ
"มีงี้ด้วย?...แล้วมึงไปชวนใครเค้าล่ะ?" ผมหันไปพูดกับไอ้พีท
"นั่นไง...มึงดูเอาเองเลย" ไอ้พีทพูดพร้อมกับบุ้ยปากไปที่หน้าประตูห้อง
"ฟะ..ฟ้า!!" ผมอุทานเมื่อเห็นคนที่ไอ้พีทบอก
"เออ!!...ทีนี้เข้าใจยังอ่ะว่าทำไมไอ้พีทถึงแดกแห้ว?" ไอ้เต้ตอบ
"เออ...สมควร" ผมตอบก่อนจะหัวเราะ ผมไม่แปลกใจเลยครับ...เสือกชวนใครไม่ชวน ไปชวนเพื่อนสาวอย่างฟ้า...แค่เจอหน้ากันเธอยังไม่เคยทักพวกเราเลยครับ...เธอ ไม่ชายตาแลพวกเราเลยด้วยซ้ำ
"แล้วตกลงมึงจะไปป่่าว?" ไอ้พีทถามผม ขณะนั้นพวกเรากำลังเดินลงบันไดลงมาที่หน้าตึกเป็นจังหวะพอดีกับรุ่นน้องปี1เดินผ่านหน้าตึกพอดี
"กูขอผ่าน..." ผมตอบสั้นๆพร้อมกับส่่ายหน้า
"กูลืมไปว่ามึงไม่กินเหล้า...ไม่เป็นไร!!.....เด๋วกูจะทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ ดี..ชวนน้องปี1ไปเอง!!" ไอ้พีทพูดพร้อมกับมองรุ่นน้องที่กำลังเดินผ่านตาเป็นมันเยิ้ม
"กูถามจริงๆเหอะ..มึงจะไม่คบใครจริงๆจังๆเลยรึไง?" ผมถามไอ้พีท
"ผู้หญิงจุกจิกจะตาย...ถ้าแค่คบชั่วข้ามคืนแล้วเช้าแยกทางก็ไม่มีปัญหา ...แต่จะให้กูคบแบบยาวๆกูไม่เอาด้วยวะ...ไม่ใช่สไตล์กู" ไอ้พีทตอบ
"มึงไม่รู้สันดารเพื่อนมึงอีกหรือไง?...คาสโนวาอันดับ1" ไอ้เต้ตอบ
"................." ผมได้แต่ส่่ายหน้าครับ
"สวัสดีค้ะรุ่นพี่..." เสียงใสๆของรุ่นน้องปี1ที่เดินผ่านกล่าวทักทายรุ่นพี่ตามมารยาท
"หวัดดีคับ...."
"เอ่อ...คือ...น้องรู้จักน้องฝนมั๊ย?" ผมถามรุ่นน้องที่กำลังเดินผ่านเมื่อผมนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้
"อ๋อ...นั่นไงค้ะ..." รุ่นน้องพูดพร้อมกับชี้ไปทางด้านหลังของเธอ พอผมหันตามไปผมก็เห็นน้องฝนกำลังเดินคุยกับเพื่อนๆกลุ่มหนึ่งอยู่
"ขอบคุณนะ" ผมตอบพร้อมกับเดินเข้าไปหาน้องฝน
"ไอ้เรย์..ไปไหนวะ?" ไอ้โยตะโกนถาม
"กูกลับก่อนแล้วกัน...ไว้เจอกัน" ผมหันไปตะโกนตอบก่อนจะเดินออกมา
"มึงว่ามันดููแปลกๆป่าววะ?" ไอ้พีทพูดขึ้น
"มันคงมีเรื่องจะเคลียกับแฟนเก่าละมั้ง?" ไอ้เต้ตอบ
"งั้นก็มีทางเดียวที่เราจะรู้!!" ไอ้พีทพูดพร้อมกับมองหน้าเพื่อนๆ
"ตามมันไป!!!" เพื่อนรักทั้ง3พูดขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายก่อนที่พวกมันจะแอบสะกดรอยตามเพื่อนร่วมแก๊งไปอย่างเงียบๆ
"ฝน!!...ฝน" ผมเรียกน้องฝนพร้อมทั้งโบกมือเรียกเธอ แต่เธอกลับทำเหมือนตกใจที่เจอผม เธอหันหลังพยายามเดินหลีกไปทางอื่น
"ฝน...พี่มีเรื่องจะคุยด้วย" ผมเรียกพร้อมทั้งวิ่งเข้าไปคว้าแขนเธอไว้
"พี่..พี่เรย์มีอะไรหรอค้ะ?" น้องฝนถามพร้อมกับหันหน้าหนีไม่ยอมมองผม
"ทำไมหมู่นี้ถึงเอาแต่หลบหน้าพี่ล่ะ?...ฝนโกรธอะไรพี่รึปล่าว?" ผมถาม
"ป..ปล่าวนี่ค้ะ...แล้วพี่เรย์ไม่ไปรับยัยฝ้ายหรอค้ะ?" ฝนตอบแบบเกร็งๆเหมือนกับทำตัวไม่ถูก
"อ๋อ..วันนี้น้องฝ้ายเลิกเรียนก่อนพี่..ก็เลยให้คนขับรถมารับน่ะ.." ผมตอบ
"หรอค้ะ..." ฝนตอบสั้นๆ
"ว่าแต่ฝนเถอะ...เป็นเพราะเรื่องวันนั้นใช่มั๊ย?...ฝนอย่าเก็บไปคิดมากเลยนะ...ฝนคงเโกรธพี่สินะ" ผมพูด
"ไม่ใช่นะค้ะ...ฝนจะไปโกรธพี่เรย์ได้ยังไง?...คือ..ฝน...ฝนกลัวว่าพี่เรย์จะโกรธฝนต่างหาก!" น้องฝนตอบ
"พี่จะไปโกรธฝนเรื่องอะไรล่ะ?...เอางี้...เราไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่านะ" ผมชวนโดยไม่รอคำตอบจากฝน ผมคว้าข้อมือฝนก่อนจะฉุดกระชากลากถูจนเธอต้องยอมไปกับผม
"อ่ะ..นี่จ้ะ" ผมพูดพร้อมกับส่งแก้วโกโก้ให้เธอขณะที่เรากำลังอยู่ในสวน
"ขอบคุณค่ะ" น้องฝนรับแก้วโกโก้ก่อนจะยกขึ้นดูด
"..................................................." ทำไมมันถึงได้เงียบขนาดนี้วะ!!!! พวกเรานั่งอยู่ที่ม้านั่งในสวนหย่อมของมหาวิทยาลัย ปกติ...ตอนเย็นๆแบบนี้จะมีคนมาวิ่งออกกำลังหรือมานั่งกินกาแฟร์กันเป็น ประจำ...แต่ไหง..วันนี้มันถึงได้เงียบเชียบไม่มีมนุษย์ซักคน!! มีแต่เสียงนกร้องจิ๊บๆ..ผมกับน้องฝนแม้เราจะนั่งอยู่ข้างๆกันแค่นี้ แต่ต่างฝ่ายต่างหันหน้าไปคนละทางไม่กล้ามองหน้าหรือพูดกันซักคำ ผมกับฝนได้แต่นั่งดูดโกโก้เย็นจนเกือบจะหมดแก้วอยู่แล้ว..แต่กระนั้น...พวก เรายังไม่พูดอะไรกันซักคำ
"เห้ยไอ้เต้..มึงอย่าบังกูสิ!!" ไอ้โยพูดพร้อมกับตบกระบาลไอ้เต้ขณะที่พวกมันกำลังทำภารกิจลับแอบดูเพื่อนอยู่ไม่ห่างนัก
"ชู้ว!!...เบาๆสิเว้ย...ทำไมมันไม่่เห็นพูดอะไรกันเลยวะ!!" ไอ้พีทกระซิบพร้อมกับชะโงกหน้าดูท่าทางของผมกับฝน
"พี่เรย์!!"
"ฝน!!!"
"อูย!!...พูดพร้อมกันเลยเนอะ...เอ่อ..ฝนพูดก่อนสิ" ผมพูดก่อนจะฝืนยิ้มแหยๆ ถ้าเป็นคุณมานั่งใกล้ชิดแฟนเก่าแบบนี้ คุณจะเขินมั๊ยล่ะ?
"พี่เรย์ก่อนดีกว่าค้ะ" น้องฝนก้มหน้าพูดอย่างอายๆ
"เอ่อ...งั้นก็ได้จ้ะ...ฝนอย่าเก็บเอาเรื่องวันนั้นมาคิดมากเลยนะ...พี่ต้องขอโทษฝนด้วย" ผมตอบ
"ไม่หรอกค่ะ...ฝนผิดเองที่พูดอะไรบ้าๆแบบนั้น...ฝนก็แค่....ก็แค่...อยากให้ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม" น้องฝนพูดอย่างเกร็งๆเหมือนวางตัวลำบาก
"ฝน...ความรู้สึกที่พี่มีให้ฝนมันคง...กลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วล่ะ....แต่...?"
"แต่อะไรค้ะ?" น้องฝนถามพร้อมกับหันมามองผม
"แต่...พี่ก็ยังรักฝนนะ..ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ความรักแบบเมื่อก่อน..แต่พี่ก็ยังเป็นห่่วงฝนนะ..ยังอยากคุยกับฝนเหมือนเมื่อก่อน" ผมตอบ
"ร...หรอค้ะ...นั่นสิเนอะ..นั่นสิ..." น้องฝนพูดเบาๆด้วยแววตาที่กำลังมีน้ำใสๆไหลคลออยู่ มือเธอบีบแก้วโกโก้จนแน่น
"พี่รู้ว่ารู้สึกยังไง...พี่ขอโทษ" ผมพูดเบาๆ ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมผมถึงมีน้ำไหลออกจากตา...แล้วทำไมผมถึงรู้สึกเจ็บขนาดนี้
"ฝนจะรอ..."
"ฝน....." ผมพูดเบาๆพร้อมกับหันไปมองหน้าเธอ
"ฝนจะรอค่ะ...ถึงต่อให้ฝนรู้ว่าเราคงเป็นเหมือนเดิมไม่ได้...ต่อให้ฝนรู้ว่า พี่เรย์รักฝ้าย...แต่ฝนก็จะรอ" น้องฝนพูดทั้งน้ำตาที่ไหลหยดลงมา
"ฝน...ฝนอย่าร....!!"
"อย่าพูดนะค้ะ!!...ฝนรู้ว่าพี่เรย์จะพูดอะไร...ขอให้ฝนหลอกตัวเองว่ายังมี หวัง..ต่อให้ฝนรู้ว่าหลอกตัวเอง..แต่ฝนก็ดีใจแล้ว..ได้มั๊ยค้ะ?" น้องฝนพูด
"...................." ไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากผม ผมยิ้มให้ฝนพร้อมกับพยักหน้า
"ขอบคุณค่ะ...แค่นี้ฝนก็ดีใจแล้ว" น้องฝนพูดพร้อมทั้งฝืนยิ้มเพื่อให้ผมเห็นว่าเธอเข้มแข็ง แต่...ผมเป็นคนเดียวที่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของเธอนั้นอ่อนแอและเปราะบาง แค่ไหน
"ขี้แงจริงๆนะ...มานี่" ผมพูดก่อนจะค่อยๆเช็ดน้ำตาให้เธอ ฝนมองผมด้วยแววตาสั่นๆเพราะมีน้ำตาคลออยู่ก่อนที่เธอจะเอนตัวลงซบที่อกผม
"ฝน...."
"ขอฝนอยู่แบบนี้ซักพักได้มั๊ยค้ะ?" น้องฝนพูดเบาๆ
"ร้องมาเถอะ...ร้องมาให้หมด" ผมพูดพร้อมกับลูบหัวเธอเบาๆ ไม่นานน้องฝนก็ระบายความเจ็บปวดออกจากด้วยน้ำตา เธอปลดปล่อยความอึดอั้นตันใจที่มีต่อผมออกมาจนหมด ภายนอกเธออาจจะดูสดใสร่าเริง...แต่ภายในเธอกลับอ่อนแอกว่าใครๆ
"กอดกันด้วยวะ!!" ไอ้เต้เอ่ยขึ้นขณะแอบดูผมกับฝนปรับความเข้าใจกัน
"ฉู่ๆ...เบาสิวะ" ไอ้โยพูด พวกมันจะแอบดูผมอีกนานมั๊ยเนี่ย?...ผมเองก็ไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนกำลังแอบมองผมอยู่ โง่จริงๆ...
.........................................................................
"คุณหนูจะกลับบ้านเลยมั๊ยครับ?" เสียงคนขับรถเอ่ยถามเจ้านายที่นั่งอยู่เบาะหลัง
"ค่ะ..กลับบ้านเลย" เสียงหวานๆของหญิงสาวกล่าวก่อนที่คนขับรถจะออกรถ รถยุโรปสีดำพร้อมกับรถติดตามที่อยู่ข้างหลังอีกหนึ่งคันขับด้วยความเร็วปกติ ผ่านมาทางด้านข้างของมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นเส้นทางตรงกลับคฤหาสหลังงาม
"จอดก่อนค่ะ!!" หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะเปิดประตูรถลงมา
"คุณหนูจะไปไหนครับ?" ชายรูปร่างกำยำในชุดสูตรดำก้าวเท้าลงมาจากรถคันที่2
"เอ่อ..เด๋วฝ้ายขอแวะทำธุระแป๊บนึงนะค้ะ...จะตามมาก็ได้" หญิงสาวในชุดนิสิตตอบก่อนจะเดินเข้าไปในตลาดคนเดินที่ดูคุ้นตา
"ครับ..." ชายชุดดำ3คนตอบสั้นก่อนเดินตามหญิงสาวไปห่างๆ สายตาก็มองซ้ายขวาระวังภัยอยู่ตลอด
"ปิดรึยังนะ?" สาวน้องพูดกับตัวเองเมื่อมาถึงหน้าร้านเล็กๆร้านหนึ่ง เธอได้แต่ยืนด้อมๆมองๆอยู่หน้าร้านเพราะไม่แน่ใจว่าจะมีคนอยู่รึปล่าว?
"จะยืนอีกนานมั๊ย?...เข้ามาสิ" เสียงแหบๆของชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากในร้าน
"ค..ค่ะ..." หญิงสาวตอบสั้นๆก่อนจะเดินเข้าไปโดยมีชายชุด2-3ยืนจังก้าอยู่หน้าร้าน
"ชั้นรู้อยู่แล้วว่าหนูจะมา...แต่ไม่คิดว่าจะมาช้าขนาดนี้" ชายชราไว้หนวดเครายาวเอ่ยขึ้นขณะนั่งอ่านตำราอยู่ที่โต๊ะ
"คือหนู..."
"มีอะไรคาใจสินะ...นั่งก่อนสิ" ชายชราพูดพร้อมกับยกกาน้ำชารินน้ำชาใส่แก้วก่อนจะยื่นให้เด็กสาว
"ขอบคุณค่ะ.." หญิงสาวรับแก้วน้ำชาก่อนจะยกขึ้นดื่มพอเป็นมารยาท
"มีอะไรก็ว่ามาเลย" ชายชราในชุดจีนสีขาวพูดขึ้นก่อนจะปิดหนังสือ
"คุณตาพูดจริงรึปล่าวค้ะ?...ที่คุณตาเคยดูดวงให้หนูตอนนั้นน่ะ" เด็กสาวเอ่ยถาม
"จริงเท็จนั้นสำคัญไฉน?..." คุณตาถามกลับ
"สำคัญสิค้ะ!!...ถ้าหนูต้องเสียเค้าไป..หนูคงไม่อยากอยู่ต่อแล่ว" หญิงสาวตอบเหมือนเด็กๆ
"ฮ่าๆ..ชั้นยังยืนยันคำเดิม...ผู้ชายคนนั้น...เค้ามีสิ่งที่ยิ่งใหญ่อยู่่ในตัวเขา...เขาไม่ใช่ของหนู..." ชายชราพูด
"แล้วคุณตาเคยเห็นพีเรย์หรอค้ะ?...ทำไมถึงทำนายแบบนี้ล่ะ?" เด็กสาวเอ่ยถาม
"ไม่เคย..แต่หนูต่างหากที่บอกชั้น...แววตาของหนูใสบริสุทธิ์..แสดงถึงความ จริงใจ...รอยยิ้มของหนูดีสดใสแสดงถึงการพูดความจริง...สีหน้าของหนูดูเปร่ง ปรั่งแสดงถึงความรัก...หนูเป็นผู้หญิงที่หาได้ยากนะ..เพราะฉะนั้นผู้ชายที่ คู่ควรกับหนูต้องเป็นคนที่่พิเศษมาก..ต้องมีที่ยิ่งใหญ่...แต่....เค้าก็ยัง ไม่ใช่ของหนูอยู่ดี" ชายชราพูดพร้อมกับลูบเครา
"ชิ!!...คุณตาอ่ะ!!...จะย้ำกันถึงไหน?..หนูกลัวนะ!..." เด็กสาวต่อว่าอย่างอนๆเหมือนเด็ก
"ความกลัวมีประโยชน์กว่าความสิ้นหวัง...หนูจงดีใจที่รู้สึกกลัว...หนู?" ชายชราพูดด้วยรอยยิ้ม
"ค้ะ?...คุณตาเรียกหนุทำไมค้ะ?" หญิงสาวเอ่ยถาม
"หนูรักเค้าจริงรึปล่าว?...ความรักที่หนูมีทั้งหมด...หนูให้ได้แค่เค้าคนเดียวใช่มั๊ย?" ชายชราถาม
"ค่ะ!!...ฝ้ายรักพี่เรย์!!...รักมา13ปีแล้วด้วย!!...แต่ถ้าหาก..มันเป็นไป อย่างที่คุณตาบอก...ถ้าพี่เรย์ต้องไปรักคนอื่น...หนูก็จะขอมองดูเค้า..ขอแค่ เห็นเค้ามีความสุข..หนูก็พอใจแล้ว" หญิงสาวตอบอย่างจริงจัง แววตาของเธอเป็นประกายเมื่อพูดถึงคนรัก รอยยิ้มของเธอดูสดใสเมื่อนึกถึงเขา
"ดี!!...ต้องอย่างนี้สิ!!..ต้องแบบนี้ถึงเรียกว่าความรัก!!" ชายชราลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้
"อ..อะไรหรอค้ะ?" เด็กสาวเอ่ยถามอย่างงุนงง
"โชคชะตาไม่ชอบถูกมนุษย์ท้าทายหรอกนะหนู...แต่ว่า...ความรักที่เกิดจากใจอัน บริสุทธิ์ของมนุษย์คือสิ่งเดียวที่มีค่าที่สุดในชีวิตมนุษย์...เพราะ ฉะนั้น..ความรักของมนุษย์คืออาวุธที่มีพลังมหาศาล....จำไว้นะหนู" ชายชราพูดก่อนจะยิ้มให้หญิงสาวอย่างพอใจ
"ค่ะ...ขอบคุณนะค้ะ..." หญิงสาวลุกขึ้นก่อนลาคุณตาด้วยความเคารพ ก่อนเดินออกจากร้านเธอเปิดกระเป๋าหยิบธนบัตรหลายใบออกมาก่อนจะหยอดใส่ไปใน ตู้รับบริจาคในร้าน
"ลาก่อนนะค้ะ" หญิงสาวหันมาโบกมืออำลาชายชราด้วยรอยยิ้มที่สดใส..........เธอเข้าใจถึงสิ่ง ที่คุณตาพยายามจะบอกใบ้เธอ...ความรัก...ต้องใช้ความรักสินะ........
......................................................
ณ ร้านนมสด
"พี่เรย์พาฝนมาเลี้ยงอีกแล้ว...ฝนเกรงใจจัง" น้องฝนพูดอย่างเกรงใจรุ่นพี่
"ไม่เป็นไรหรอกนะ...ถือซะว่าพี่เลี้ยงขอโทษก็แล้วกัน" ผมตอบ
"ถ้าฝ้ายรู้ว่าพี่เรย์อยู่กับฝน...ยัยฝ้ายคง....."
"ไม่หรอก...ถึงบางครั้งฝ้ายจะเอาแต่ใจบ้าง..แต่ฝ้ายก็มีเหตุผล..ฝนไม่ต้องห่วงหรอก" ผมตอบด้วยรอยยิ้มเมื่อนึกถึงแฟนสาวของตัวเอง
"ดูท่า...พี่เรย์จะรักฝ้ายมากเลยนะค้ะ...น่าอิจฉาจัง" น้องฝนพูดแซว
"ก็พี่ต้องทำหน้าที่ตั้ง2อย่างหนิ...เป็นทั้งพี่ทั้งแฟน.." ผมตอบก่อนจะหยิบคุกกี้เข้าปาก
"ไอ้พีท...สองคนนั้นเค้าพูดอะไรกันวะ?" ไอ้โยถามขณะที่พวกมันกำลังนั่งอยู่ในร้านไม่ห่างจากโต๊ะผมมากนัก
"ไม่รู้วะ...ต้องดูไปก่อน" ไอ้พีทตอบ
"จะรับอะไรดีค้ะ?" เสียงพนักงานสาวเอ่ยถามพวกไอ้พีท
"โอ้โห...ทำไมพนักงานที่นี่น่ารักจังเลยล่ะครับ" ไอ้พีทพูดด้วยคารมเมือเงยหน้าขึ้นมาเห็นพนักงานสาวสวยที่ยืนรอรับออเด้อ
"แหม..พี่ก็..." หญิงสาวถึงกับอายม้วนจนหน้าแดง
"ขอนมปั่นให้พี่3แก้วนะจ้ะ...แล้วนี่..พี่แถมให้" ไอ้พีทพูดพร้อมทั้งยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆแผ่นหนึ่งให้พนักงานสาว
"อย่าลืมโทรหาพี่นะ...พี่จะรอ"
"ค..ค่ะ..." หญิงสาวหน้าแดงจัดเมื่อถูกผู้ชายแสดงความสนใจในตัวเธอ เธอได้แต่ยิ้มอย่างเขินอายก่อนจะเดินจากไป ผมกับฝนเราก็นั่งกินนมไปคุยกันไปอย่างถูกคออยู่นานจนดึกดื่นค่อนคืนเลยครับ
"เด๋วพี่ไปส่งนะฝน...ฝนอยู่หอใช่มั๊ย?" ผมถาม
"ค่ะ...หอฝนอยู่ข้างๆมหาลัยนี่เอง" น้องฝนตอบ
"งั้นเด๋วให้พี่ไปส่งนะ...ฝนจะได้ไม่ต้องลำบาก"
"ก็ได้ค่ะ...แต่ว่า...พี่เรย์กลับดึกๆแบบนี้..ที่บ้านไม่ว่าหรอค้ะ?" ฝนถามอย่างเกรงใจ
"ไม่หรอก...ถ้าน้องฝ้ายถามพี่่ก็บอกไปตามตรง...ไม่เป็นไร" ผมยิ้มก่อนจะตอบ
"ถ้างั้น...เรากลับกันเลยก็ได้ค่ะ..ฝนไม่อยากให้พี่เรย์เดือดร้อน.." น้องฝนพูด หลังจากนั้นผมก็ไปส่งน้องฝนพี่หอครับ
"ไอ้โย...เค้าไปกันแล้ววะ.." ไอ้เต้พูดขึ้น
"มันจะไปต่อกันที่ไหนรึปล่าววะ?..." ไอ้โยพูด
"มึงก็คิดแต่แบบเนี้ย...ไปเหอะ...เราก็กลับกันได้แล่ว!!" ไอ้เต้พูด
"เออ..ไอ้พีทกลับกันเหอะ...ไอ้พี่ท!!...ไอ้พีทหายไปไหนวะ!!" ไอ้โยพูดขึ้นเมื่อหันมาแล้วไม่เห็นไอ้พีทอยู่ที่โต๊ะ
"มันหายไปไหนวะ?" ไอ้เต้พูดพร้อมกับเกาหัว
............................................................
"โอ๊ยยย!!!...ค..ควยพี่ใหญ่คับรู...โอ้ววววว...พี่พีทขา...หนูจะหายใจไม่ออก ...อ๊อยยยย...ซีดสสส...เจ็บ...จะ...เจ็บ" เสียงพนักงานสาวร้องครวญครางอยู่ภายในห้องน้ำหลังร้าน
"อู้วว!!...บ..เบาๆสิจ้ะ...ดะ..เด๋วก็มีคนได้ยินเราเย็ดกันหรอก...อื้อ ออ..ซีดสสส" ไอ้พีทครางขณะที่มันกำลังจับพนักงานเสิร์ฟสาวสวยเย็ดอยู่จากด้านหลัง หญิงสาวยืนแอ่นก้นเอามือท้าวประตูห้องน้ำไว้โดยมีไอ้พีทเย็ดกระเด้าเธออยู่ จากด้านหลัง พนักงานสาวพร่ำร้องอย่างน่าเวทนา แต่ไอ้พีทยิ่งสวมบทผู้กำกับกระเด้าแคมหีเธอไม่มีหยุดหย่อน...ยิ่งนานเข้าหญิง สาวก็เริ่มจะมีอารมสนุก เธอเริ่มบรรจงแอ่นโคกหีเข้าหาท่อนควย ภายในโพรงร่องรักตอดหนึบสู้ดุ้นเอ็น...
"พี่....พี่พีท!!...น้ำไม่เจ็บแล้ว...ไม่เจ็บ...ซีดสสสสส...อัดควยแรงๆ...เร็วๆ เข้า...น้ำกําลังมันส์...กําลังอร่อยหี...อ๊อยยย!!!" เด็กเสิร์ฟร่านเกินวัยถูกไอ้พีทสนองอารมใคร่อย่างเร้าใจ
เด็กสาวครางอู้อี้...เธอก้มมองลอดใต้หว่างขาตัวเองจับตาดูท่อนควยวิ่งเข้าวิ่ง ออกอย่างเพลิดเพลินใจไอ้พี่ก็เห็นกลีบแคมหญิงสาวปลิ้นเข้าปลิ้นออกออกตาม จังหวะเสือกไสและย้อนควยกลับ...พนักงานร่านสวาทร้องไม่หยุดปากเด้งก้นกระแทก สวนกลับมาหาไอ้พีท เพื่อนรักผมมันก็เย่อเย็ดส่งต่อด้วยแรงเท่าที่จะมี...
"อ้ากกกก...อู้วววว...น้ำจ๋าา...หีน้ำเยี่ยมจริงๆ...รัดตอดควยพี่ไม่มีหยุด...มันฟิตจิงๆ!!..."
"อูยยยยย...ควยพี่ก็ยอดค่ะ...ยะ..ใหญ่อะไรขนาดนี้!!...ทั้งแข็งทั้งยาว...กระแทกโดนปากมดลูกน้ำ...อึ๊กกก...ซีดสสสสสสส..."
กระดอและรูเสียวสอดใส่เข้าหากันอย่างรุนแรง...ไอ้พีทกับเธอร้องผสานแข่งกัน ส่งเสียงดังลั่นห้องน้ำอย่างไม่กลัวว่าจะมีใครมาได้ยินเลย...ไอ้พีทต้องเอามือ โน้มปิดปากคู่ขาเพราะยามเธอถูกเย็ดเสียงของเธอจะดังมาก...
"อึยยยย...ท่านี้หนูชอบ...ควยมันเข้าลึก...อูยยยยยย...เสียวอย่างกับน้ำหีจะไหลอ่ะพี่..อ๊อยยยย!...อ๊าวววส์"
"ม...มันเยิ้มอาบควยพี่จนร้อน...แทบจะละลายล่ะจ๊ะ...ควยพี่ร้อนไปหมดแล้ววววว...อ้า กกกก!!!...เสียวอะไรอย่างนี้โว้ยยยย...โอ้ยยย...เย็ดมันควยชิบหายยยย!!!!"
"น้ำจะให้พี่เย็ดอีก...เย็ดให้บ่อยๆ...โอ๊ยยยยย!!...อิจฉา..ฉิจฉาเมียพี่จัง...คงโดนพี่เย็ดทุกวันสิท่า!!...โอยยยยยย......โอววววว..."
"ตะ..ตอนนี้น้ำก็เป็นเมียพี่แล้วไงจ้ะ...โอ้วววว...โดนพี่เย็ดอยู่นี่ ไง!!...อ้าาาาาา" ไอ้พีทยิ่งพูดยิ่งกระเด้าควยเต็มแรงจนขาสาวสวยสั่นผับๆ
"ว้ายยยย!!!...เบาๆค่ะ...หัวควยกระแทก...มดลูกน้ำ...กรี๊ดดดด...เสียวรูหีนะ...โอ้ยยยย... จะไม่ไหวแล้ววววว...พี่พีทขา..."  ปากบอกไม่ไหวไม่เอาแต่การกระทำกลับตรงข้าม หญิงสาวกระเด้งเอวอัดรูหีสู้ต่อกรกระบอกควยยิบตา...มีแรงเท่าไหร่เธอทุ่มหมด ตัวไม่มีอั้น...ปากก็ร้องครวญครางไม่หยุด......
"อึบบบบบ...ตอดควยดีนักใช่มั๊ย!!!!...จะเย็ดให้หีบานเลย...จะเย็ดให้หีหุบไม่ได้เลย.....อูยยยยยย..."
"อ๊าาาาา...มันส์จังพี่ขา...เอาเลย...น้ำเสียวหี...เย็ดให้น้ำแตกคารู...ส่งน้ำขึ้นสวรรค์ที...อ๊าววววว..."
"โอ้ยยย......น..น้ำ...ใกล้ออกแล้ว......มัน...มันเสียวเหลือเกิน...น้ำจะแตกแล้ว ค่ะ..."  น้องน้ำอ้าปากครางลั่น......ไอ้พีทแกล้งแหย่นิ้วเข้ารูก้นของพนักงาน สาวย...อย่างสนุกมือเพราะเธอส่ายสะบัดร่อนยั่วตายั่วใจมาตั้งแต่ก่อนจะเย็ด กันแล้ว...พอเธอโดนกระทำชำเราทางประตูหนังเข้าก็ทนไม่ไหวเกร็งร่างกระแทกบั้น ท้ายสวนสู้อย่างไม่ยอมแพ้... เธอร้องลั่นพร้อมๆรูหีปลดปล่อยน้ำเสียวแตกพุ่งกระจายออกมา...ไอ้พีทคำรามด้วย ความสะใจ มันเย็ดจนเด็กเสิร์พที่พึ่งรู้จักกันได้แค่ไม่ถึงชั่วโมงน้ำหีแตกไหล ย้อย...ต่อไปเธอจะต้องโหยหาติดใจควยและลีลาเย็ดของไอ้พีเช่นเดียวกับสาวคน อื่นๆ...น้ำหีของเธอไหลออกมามากมายเหลือเกิน...ไอ้พีทพยายามกลั้นน้ำควยอย่าง เต็มที่ มันรวบเอวอันคอดกิ่วของหญิงสาวก่อนจะตะบี้ตะบันเร่งตอกควยเข้าหีอย่างไม่ ยั้ง หญิงสาวได้แต่พยายามกัดฟันฝืนยืนหยัดต่อไปจนกว่าไอ้พีทจะน้ำแตก ขาเธอแทบจะหมดเรี่ยวแรงจะยืนให้ไอ้พีทเย็ดต่อไปได้...เธอแทบจะเป็นลมอยู่ รอมร่อ...เหมือนกับเสียงระฆังช่วย....ไอ้พีทกระแทกควยครั้งสุดท้ายก่อนจะปลด ปล่อยน้ำกามน้ำหีฝ่ายหญิงล๊อตใหญ่ หญิงสาวถึงกับหมดแรงซุดนั่งลงไปกองกับพื้น ไม่หมดเพียงเท่านั้น ไอ้เพื่อนรักของผมมันจัดการเอาควยฉ่ำๆของมันยัดใส่ปากพนักงานร่านสวาท ให้เธอโม๊กควยทำความสะอาดให้มันจนสะอาดเหมือนใหม่ ผมเชื่อว่า...ถึงต่อให้มันต้องอดข้าวอดน้ำ...ขอแค่มีหีให้มันเย็ด...รับรอง ว่ามันไม่อดตายอย่างแน่นอน
............................................................
"กลับบ้านดีๆนะค้ะ...ถึงแล้วโทรมาบอกฝนด้วนะ..ฝนเป็นห่วง" ฝนพูดกับผมขณะที่ผมมาส่งเธอที่หน้าหอพัก
"จ้ะ...ฝันดีนะ..." ผมยิ้มตอบรับ
"บ้ายบายค่ะ..." ฝนโบกมือให้ผมก่อนที่เธอจะเดินขึ้นหอไป วันนี้เป็นวันที่่ผมมีความสุขอีกวันนึงครับ ได้ปรับความเข้าใจกับน้องฝน...ต่อไปเราจะได้ไม่ต้องเข้าใจความรู้สึกที่มี ให้กันผิดอีก...เพราะผมกับฝน..เราคงกลับไปเหมือนเดิมได้ยากแล้วล่ะ.....
"กลับบ้านดีกว่าเรา" ผมพูดกับตัวเองก่อนจะสตาร์ทรถขับกลับบ้านหลังงามของตัวเอง ระหว่างทางที่ผมขี่กลับบ้าน...ผมก็ผ่านผับแห่งหนึ่งครับ...ถ้าผมจำไม่ ผิด...มันเป็นผับในเครือของCitcomครับ แต่ผมก็ไม่เคยเข้าไปหรอกนะ...ผมไม่ค่อยชอบเสียงดังๆน่ะ ระหว่างที่ผมขับผ่านผมก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเมาได้ที่เดินเซไป เซมา ผมรู้สึกเหมือนจะคุ้นๆหน้าเธอจัง....เคยเห็นที่ไหน?.....คราวนี้คงไม่ใช่พี่ นุ่นอีกนะ!!....ผมจอดรถอยู่ตรงข้ามกับผับเพื่อจะสังเกตุว่าเธอเป็นใคร..แต่ ผมของเธอก็ปิดบังหน้าจนเกือบมองไม่เห็น....ด้วยความอยากรุ้อยากเห็นของผม ..ผมจึงเดินไปช่วยประคองเธอ
"คุณครับ!!...คุณ!!" ผมช่วยจับเธอไม่ให้เธอล้มก่อนจะเอามือปัดผมที่ปิดบังใบหน้าของเธอออก
"เห้ยย!!...ฟ..ฟ้า!!!"
............................................................
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณครับ
สารจากผู้ประพันธ์ ถึง สมาชิกที่อ่าน ( 2012-3-24 23:34 X-SOZE )

ฝากบอกผู้อ่าน บอร์ดxonly4ด้วยว่าอย่าหมกมุ่นกับเรื่องผมนัก มันก็แค่เรื่องแต่งลวกๆ อย่าไปซีเรียสกับมันครับ แล้วผมจะแวะเข้าไปดูเสียงตอบรับกับการโพสตอบของผู้อ่านนะครับ ขอบคุณครับ

อ่อๆ...ลืมบอกพี่ไป ผมฝากบอกผู้อ่านบอร์ดนู้นด้วยนะครับ เรื่องของผม ขอย้ำนะครับ เรื่องของผมไม่เน้นบทเซ็กมากมายนะครับ ฝากขอโทษที่ทำให้ผิดหวังด้วยครับ แล้วอีกเรื่องที่อยากจะขอนะครับ ขอให้พี่ช่วยลงแค่วันละตอนหรือสองตอนก็พอนะครับ ขอบคุณและขอโทษที่รบกวนครับ

*ก๊อป ไปอ่านได้ แต่ ห้าม ! นำไปเผยแพร่นะคะ ต้อง การหาอ่าน   แว่น นำไปลงไว้หลาย ที่ มีรูปโปรไฟล์ นี่ ที่ไหน ที่นั้น ก็มีงาน ของ แว่น นะคะ ขอบคุณคออ่านจ๊ะ *

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะครับติดตามผลงานท่านx soze มาหลายปีแล้วครับ หวังว่าจะได้อ่านผลงานของท่านต่อไปนะครับ

ข่าว:

Copy Lay's ตอนที่ 13 ฟ..ฟ้า!!!!.........บทประพันธ์ X-SOZE