### ตอนที่ 8 ณ ที่เกิดเหตุ ###


ณ โรงเรียนประถมศึกษาแห่งหนึ่ง เวลาประมาณเที่ยงครึ่ง มันเป็นช่วงเวลาที่นักเรียนส่วนใหญ่พักผ่อนจากการเรียน บ้างก็นั่งเล่นใต้ต้นไม้ บ้างก็เล่นฟุตบอลกันกลางสนาม บ้างก็อ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุด แต่สำหรับเย็นฤทัยเธอกำลังนั่งรับประทานอาหารกลางวันกับครูสอนวิชางานไม้ของเธอ ที่โรงเรียนแห่งนี้นักเรียนทุกคนมีอาหารกลางวันกินฟรีทุกคน แต่วันนี้เนื่องจากเธอลงมาช้าข้าวเที่ยงส่วนของเธอจึงได้ถูกแม่ครัวเก็บไปแล้ว และเหตุที่เธอต้องลงมารับประทานอาหารกลางวันช้ากว่าคนอื่นก็เพราะเธอต้องขอความช่วยเหลือให้ครูชัย ครูสอนงานไม้ที่นั่งอยู่เบื้องหน้าเธอช่วยแกะกระโปรงของเธอออกจากอกเสื้อ ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องตลกที่จู่ๆชายกระโปรงของเธอก็ติดอยู่กับอกเสื้อเธอ แกะเท่าไหร่ก็ไม่หลุดออกจากกัน แต่สำหรับเย็นฤทัยแล้ว มันไม่ตลกเลยเพราะเธอต้องเอาความบริสุทธิ์ของเธอแลกกับความช่วยเหลือของครูชัย


ข้าวผัดอเมริกัน 2 จานวางอยู่บนโต๊ะ จานหนึ่งเป็นของเธอ อีกจานเป็นของครูชัย มีน้ำโค๊กอีก 2 แก้ว ถือเป็นอาหารสุดหรูที่เด็กผู้หญิงที่ได้เงินค่าขนมวันละ 20 บาท อย่างเธอจะหาซื้อกินได้ แต่คราวนี้เธอได้กินฟรีๆ เย็นฤทัยเงยหน้ามองครูชัยที่กำลังกินข้าวผัดอย่างเอร็ดอร่อย พลางนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอไม่ถึงชั่วโมงก่อนหน้านี้ เธอถูกครูชัยลวนลามจนขึ้นสวรรค์ถึง 4 ครั้งติดๆกัน และในครั้งที่ 4 นั่นเองที่เธอเสียความเป็นเด็กสาวบริสุทธิ์ให้กับเขาไป จนบัดนี้เธอยังไม่รู้ว่าจะเสียใจหรือดีใจกับช่วงเวลานั้นดี "น้ำฝน...ทำไมไม่กินข้าวล่ะ...ไม่หิวเหรอ" ครูชัยทักเธอเมื่อเห็นเย็นฤทัยเอาแต่เหม่อลอย "เอ่อ..ค..ค่ะ" เย็นฤทัยดึงสติกลับมา รีบกินข้าวกลางวันสุดหรูของเธอแบบไม่เสียดาย "คิดถึงอะไรอยู่ล่ะสิ... เรื่องที่ห้องครูรึเปล่า" ครูชัยถามเหมือนอ่านใจเธอออก แต่ด้วยความใจเย็นของเธอ เย็นฤทัยตอบกลับครูชัยแบบไม่มีพิรุธ "บ้าเหรอครู...ใครจะไปอยากคิดถึงเรื่องแบบนั้นล่ะ" ตอบไปพลางก็กินข้าวไปพลาง "อ้าว...นึกว่าติดใจซะอีก...เห็นกอดคอครูแน่นเชียวตอนนั้น" ครูชัยแซวเธอเล่นทำเอาสีหน้าขาวๆกลายเป็นแดงขึ้นมาอีก "บ้า!" ถึงจะโมโหแต่เย็นฤทัยก็ทำได้เพียงเท่านี้ เพราะสิ่งที่ครูชัยพูดล้วนเป็นความจริงทั้งนั้น "ถ้าไม่คิดถึงแล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ" ครูชัยยังไม่เลิกแซวเธอ "ใครหน้าแดง...ป่าวซะหน่อย" เย็นฤทัยรีบปฏิเสธ ก้มหน้าก้มตากินข้าวที่เหลือจนหมดจาน ถ้าไม่เพราะหิวหรือเพราะเสียดายคงทำไม่ได้ถึงขนาดนี้ "ครูชัยทำยังไงให้ 2 คนนั้นเค้าเลิกทะเลาะกันอ่ะคะ" เย็นฤทัยเปลี่ยนเรื่องคุยพลางดูดโค๊กรอคำตอบ "หมายถึงอนุพงษ์กับเกตนิภาน่ะเหรอ" เย็นฤทัยพยักหน้าแทนคำตอบ "ก็ไม่มีอะไรมากนี่ ครูก็แค่ให้เค้าไปรดน้ำต้นไม้ที่หลังห้องงานไม้ กลับมาอีกทีก็ไม่เห็นทะเลาะกันแล้ว" ครูชัยตอบทั้งๆที่รู้ว่ามีอะไรมากกว่าที่เขาอธิบายมากมาย อนุพงษ์และเกตนิภาร่วมรักกันหลังห้องงานไม้ระหว่างที่ถูกทำโทษ แต่ถ้าไม่ได้ครูชัยทั้งคู่ก็คงไม่มีโอกาสทำเช่นนั้นอยู่ดี แรงอาฆาตโกรธเกลียดที่เคยมีมาทั้งหมดได้มลายหายไปตั้งแต่ตอนนั้น ทำให้ทั้งคู่นอกจากจะไม่ทะเลาะกันแล้ว พวกเขาอาจจะหาโอกาสเหมาะๆร่วมรักกันอีกก็เป็นได้ "เหรอคะ...แปลกจังเลย หนูพยายามตั้งหลายทีให้ 2 คนนั่นเลิกทะเลาะกันก็ไม่สำเร็จซักที ขนาดครูใหญ่เรียกผู้ปกครองมาพบยังไม่เลิกทะเลาะกันเลยอ่ะ" เย็นฤทัยพูดเหมือนเป็นเรื่องของตัวเอง เธอไม่ชอบให้มีคนทะเลาะกัน อยากให้ทุกคนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ดังนั้นไม่ว่ามีใครทะเลาะกันเธอจะเข้าไปช่วยห้ามทันที แม้จะอยู่ต่างห้องต่างชั้นเรียนกันก็ตาม "อืม...งั้นไปดูหลังห้องงานไม้มั๊ยล่ะ ครูยังไม่ได้ไปดูเลยว่า 2 คนนั่นรดน้ำกันเรียบร้อยดีรึเปล่า" คำถามเย็นฤทัยชวนให้ครูชัยนึกไปถึงภาพเด็กทั้ง 2 ร่วมรักกัน ทำให้เขามีอารมณ์อีกครั้ง ครูชัยไม่คิดจะชวนเธอไปดูเฉยๆเป็นแน่... "อืม...ก็ได้ค่ะ" เย็นฤทัยเองก็อยากรู้ว่าอะไรทำให้ทั้ง 2 คนนั้นคืนดีกันได้ ทั้งคู่เก็บจานและแก้วลงถังใส่ภาชนะ แล้วเดินทางกลับไปยังห้องงานไม้อีกครั้ง


ที่หลังห้องงานไม้ ตอนกลางวันเป็นเวลาพัก มีเด็กๆวิ่งผ่านไปมาบ้าง แต่ไม่มีใครสนใจบริเวณนั้นอย่างจริงจัง มีต้นไม้ใหญ่อยู่ 3 ต้น ต้นไม้ในกระถางใหญ่ๆอีก 5 ต้น วางเป็นระเบียบเหมือนจะกั้นไม่ให้เด็กนักเรียนเข้าไปเล่นในนั้น ทั้ง 2 คนยืนมองบริเวณรอบๆ "อืม...5กระถางนี่เรียบร้อยดี ไหนดูด้านในซิ" ครูชัยทำทีเดินเข้าไปด้านใน เย็นฤทัยก็ตามเข้าไปติดๆ "อืม... 3 ต้นนี้ก็เรียบร้อยดี ใช้ได้" ครูชัยพึมพำ "ครูชัยให้ 2 คนนั้นรดน้ำต้นไม้แค่นี้เหรอคะ" น้ำเสียงเย็นฤทัยทึ่งๆ "ก็ใช่น่ะสิ" ครูชัยตอบเหมือนเป็นเรื่องปกติ เขาจ้องมองเรือนร่างของเด็กสาวด้วยตัณหาที่เพิ่มมากขึ้นขณะที่เธอมัวแต่สังเกตสภาพที่เกิดเหตุด้วยความสนใจ เขาค่อยๆเดินเข้าหาเธอทางด้านหลัง พอสบโอกาสเขาก็กอดเอวเธอไว้แน่น "อุ๊ย!ครู...ปล่อยนะคะ" เด็กสาวพยายามแกะมือครูออกจากเอวของเธอ แต่ไม่มีทางที่เรี่ยวแรงของเด็กประถม 6 อย่างเธอจะสู้คุณครูร่างใหญ่วัย 32 ได้ กล้ามเนื้ออันแข็งแกร่งบีบรัดร่างน้อยๆราวกับงูใหญ่ที่กำลังรัดเหยื่ออันโอชะ มือหนึ่งเลื่อนขึ้นจัดการกับซาลาเปาลูกละ 3 บาท อีกมือเลื่อนลงคว้าหอยแครงสดเอาไว้เต็มมือ เย็นฤทัยดิ้นรนสุดกำลังไม่ใช่เพราะรู้ชะตากรรมของเธอว่าจะโดนครูชัยทำอะไร แต่เธอกลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้าแล้วทั้งคู่จะลำบาก...เธอไม่อยากมีเรื่อง ในที่สุดเรี่ยวแรงที่มีก็เริ่มหดหายไป เสียงหอบแฮ่กด้วยความเหนื่อยอ่อนดังถี่ขึ้น ความเสียวซ่านกลับเข้ามาแทนที่ เย็นฤทัยทรุดตัวลงนั่งกับพื้นโดยมีครูชัยตามประกบอยู่ด้านหลัง แนวกระถางต้นไม้ทั้ง 5 ช่วยบังสายตาจากคนภายนอกไม่ให้เห็นกิจกรรมของทั้งคู่ เย็นฤทัยเสียวใจจะขาดแต่กระนั้นก็ไม่กล้าส่งเสียงร้อง กลัวเพียงแต่จะมีใครมาเห็นเข้าเท่านั้นเอง "ครูชัยขาาา..." ทีแรกเธอกะจะห้ามปรามครู แต่จู่ๆเสียงก็ขาดหายไปเมื่อโดนครูชัยหันมาประกบปากเธอ ครูชัยบดปากปัดเป่าสติเด็กสาวจนกระเจิง รสจูบแรกในชีวิตของเธอให้ความรู้สึกเสียวซ่านยิ่งนัก ครูชัยจับเธอพลิกตัวเข้าหาเขาอย่างง่ายดายจนตอนนี้ครูชัยนั่งเหยียดขาโดยมีเย็นฤทัยนั่งคุกเข่าคร่อมเอวของเขาอยู่ มือขวาเปลี่ยนมาโอบรอบแผ่นหลังของเธอ ส่วนมือซ้ายล้วงเข้าไปใต้กระโปรงหยอกล้อติ่งแตดเด็กสาวอย่างสนุกมือปลุกปั่นอารมณ์เงี่ยนของเธอให้คุกรุ่นขึ้น ครูชัยถอนปากออกจ้องมองใบหน้าลูกศิษย์ แววตาของเธอตอนนี้เปี่ยมไปด้วยความใคร่ที่รอการช่วยเหลือของเขา "ปลดกางเกงครูหน่อยสิน้ำฝน...ครูอึดอัดจะแย่แล้ว" ครูชัยกระซิบบอกเธอด้วยน้ำเสียงเชิงขอร้อง มือทั้งสองที่โอบรัดต้นคอของเขาค่อยๆเลื่อนลงไปปลดซิบกางเกงทั้งๆที่ยังสั่นอยู่ราวกับต้องมนต์ มือน้อยๆจับเอาท่อนเนื้อที่อยู่ภายในออกมา มังกรยักษ์ผงกหัวราวกับดีใจที่ได้อิสรภาพ เย็นฤทัยก้มหน้ามองมัน เธอแทบไม่เชื่อเลยว่าท่อนเนื้อขนาดใหญ่เช่นนี้จะเคยมุดเข้าร่องเสียวน้อยๆของเธอจนทำเธอขึ้นสวรรค์มาแล้ว "จัดการมันเลย...คนเก่งของครู" น้ำเสียงของครูชัยไม่รู้ว่าสั่งเธอในฐานะลูกศิษย์หรือคู่รักกันแน่ เย็นฤทัยมองครูชัยเหมือนกับขอคำยืนยันว่าจะให้ทำแน่หรือ? ครูชัยดึงตัวเธอเข้าหาจนท่อนเนื้อของเขาชี้โด่แหงนมองร่องเพศไร้ขนของเด็กสาววัย12ที่ลอยอยู่เหนือมัน น้ำเสียวที่หลงเหลือจากการหยอกล้อของครูชัยหยดลงกลางหัวมังกรหล่อเลี้ยงร่างของมันให้ยิ่งตื่นตัวขึ้น แรงกดของครูชัยทำให้เย็นฤทัยทรุดตัวลงจนร่องเสียวและหัวมังกรสัมผัสกัน ครูชัยหันมาสนใจกับส่วนบนของเธอแทน ปากก็เม้มซอกคอ มือก็ล้วงนมเธอ จนเย็นฤทัยอ่อนแรงลงเรื่อยๆส่งผลให้หัวมังกรผลุดเข้าไปในร่องสวาทของเธอลึกเข้าไปทุกทีๆ เย็นฤทัยเองก็อยากจะเป็นฝ่ายเริ่มเหมือนกันแต่ด้วยความที่มีอารมณ์ใคร่แต่ไร้ประสบการณ์ของเธอ ทำให้ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ปล่อยให้ครูชัยเป็นฝ่ายดำเนินการหลักแต่เพียงผู้เดียว เธอรู้สึกอึดอัดไม่ต่างไปจากครั้งแรกของเธอ แต่เรี่ยวแรงอันน้อยนิดของเธอไม่สามารถพยุงเธอให้หลุดจากบ่วงตัณหานี้ได้ ยิ่งดิ้นรนเท่าไรก็ดูเหมือนจะเร่งให้ท่อนเนื้อของครูชัยแยงเข้าไปลึกมากเท่านั้น จนกระทั่งร่องเสียวของเธอคร่อมมังกรทั้งตัวเอาไว้ภายในจนหมด "เป็นไงบ้าง...น้ำฝน" ครูชัยถามเธอด้วยความห่วงใย "อึดอัดจังค่ะครู" เธอไม่พูดเปล่าๆ แสดงสีหน้าให้ครูชัยเห็นด้วย ...น้ำฝนคงยังเด็กเกินไปที่จะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน... ครูชัยคิด แต่กระนั้นเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ต้องลองซักตั้ง ครูชัยพยายามกระเด้าเธอทั้งๆที่ตัวเองถูกลูกศิษย์นั่งทับอยู่ แรงเสียดสีของท่อนเสียวส่งผ่านไปทั่วร่างกายเย็นฤทัย "หายอึดอัดรึยัง" ครูชัยถามไปกระเด้าไป ความเสียวที่เพิ่มขึ้นกลบเกลื่อนความอึดอัดในตัวเธอ "ฮืออออ" เสียงเธอครางในลำคอ ก้ำกึ่งระหว่างตอบรับคำถามเขากับครวญครางเพราะความเสียว ในที่สุดเด็กสาวก็รู้ว่าควรทำอย่างไร เธอเริ่มตอบสนองแรงกระเด้าของครูชัยโดยการโยกบั้นท้ายขึ้นลงโดยระวังไม่ให้มังกรที่เธอจับไว้หลุดรอดไปได้ กลีบเนื้ออ่อนๆถูกครูดเข้าๆออกๆ ขนที่ฐานมังกรของครูชัยเสียดสีกับเม็ดเสียวของเธอทุกครั้งที่กดทับลงไปกระตุ้นอารมณ์เสียวของเธอไม่ให้ขาดตอน จังหวะของเธอช้าแต่นุ่มนวล ช่วยให้ครูชัยมีเวลาสะสมความเสียวไว้เตรียมปล่อยใส่ลูกศิษย์แสนรักของเขามากยิ่งขึ้น "อา...อา...น้ำฝนคนเก่งของครู...อา" ครูชัยครางออกมาอย่างไม่อายลูกศิษย์ เย็นฤทัยเองก็ขย่มท่อนเสียวครูสอนวิชางานไม้ของเธออย่างไม่อายเช่นกัน ทั้งคู่ไม่มีอะไรต้องอายซึ่งกันและกันอีกต่อไป ในขณะที่ทั้งคู่กำลังไต่ขึ้นสู่สรวงสวรรค์ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากหน้าห้องของครูชัย "ครูชัย..." ครูชัยจำเสียงเธอได้ เสียงลูกศิษย์คนแรกที่ครูชัยพรากพรหมจรรย์ไปนั่นเอง "อ้าว...ไม่อยู่เหรอเนี่ยะ" วิภาวีค้นหาทั่วห้องก็ไม่พบครูของเธอ แต่หารู้ไม่ว่า ครูชัยที่เธอเฝ้าค้นหากำลังบรรเลงเพลงกามกับเพื่อนร่วมรุ่นของเธอด้านหลังกำแพงห้องนั่นเอง เสียงของวิภาวีแทนที่จะทำให้ทั้ง 2 คนเลิกเล่นกิจกรรมในร่มผ้า แต่กลับทำให้ตัณหาทั้งคู่เพิ่มขึ้นไปอีก เสียงของเธอทำให้ทั้งคู่ระลึกได้ว่ากำลังร่วมรักกันกลางแจ้ง ที่ซึ่งไม่ว่าใครในโรงเรียนก็เผลอเดินเข้ามาเห็นได้ทั้งนั้น เย็นฤทัยถูกมนต์แห่งความใคร่ครอบงำจนถอนตัวไม่ขึ้น ขย่มควบครูของเธอโดยไม่สนใจความเป็นจริงรอบตัว "อืม...สงสัยไปกินข้าวล่ะมั๊ง" วิภาวีถอนหายใจแล้วเดินทางไปโรงอาหาร ทิ้งครูสุดที่รักของเธอให้สานสัมพันธ์สวาทกับนางงามมิตรภาพประจำโรงเรียนต่อไป แน่นอน...ทั้งคู่ไม่ปล่อยให้โอกาสทองของชีวิตหลุดลอยไป ยังคงร่วมรักกันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "ครูชัย...ฮือ...ฮือ...หนูไม่ไหวแล้ว...จาออกแล้ว" เย็นฤทัยส่งสัญญาณบอกครูชัยทันทีที่รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเธอ จังหวะตอนนี้พลาดไม่ได้เป็นอันขาด ครูชัยจำต้องลงมือเอง เขาจับเธอนอนลงกับพื้นแล้วดันตัวเองขึ้นมาด้านบนแทน ยกขาขาวๆอันเรียวงามของเด็กสาวขึ้นพาดบ่าแล้วกระหน่ำซอยไม่ยั้ง แสงแดดกล้าในตอนกลางวันกระทบขาเรียวงามคู่นั้นยิ่งเสริมความขาวให้ดูงดงามยิ่งขึ้น อีกทั้งเสียงน้ำเสียวกระทบร่องสวาทก็ไพเราะจับจิตเขายิ่งนัก ครูชัยตบรางวัลลูกศิษย์ด้วยน้ำเสียวที่เขาสั่งสมมานานฉีดพ่นรดมดลูกที่ยังไม่สมบูรณ์แบบของเธออย่างแรงจนรู้สึกได้ เย็นฤทัยที่ได้ขึ้นสวรรค์ไปพร้อมๆกับครูของเธอก็กระตุกด้วยความเสียวไปทั้งตัวนอนหมดสภาพ ปล่อยให้ครูชัยระดมหอมแก้มเธอซ้ายขวาสูดดมกลิ่นตัวปนเหงื่อของเธออย่างไม่ขัดขืน "อา...คนเก่งของครู...ครูรักน้ำฝนที่สุดเลย" เย็นฤทัยได้ยินเสียงนั้นดังก้องในหัวของเธอจนกระทั่งเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน 


เย็นฤทัยตื่นขึ้นมาก็พบตัวเองนอนซบอกครูชัยอยู่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งหลังห้องงานไม้นั่นเอง ทันทีที่รู้สึกตัวเธอก็ผละออกจากครูชัยด้วยความตกใจ "ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ...น้ำฝน" ครูชัยทักเธออย่างเป็นกันเอง พลางก้มลงหอมแก้มเธออีกครั้ง คราวนี้เย็นฤทัยยอมให้ครูชัยหอมอย่างว่าง่าย เธอไม่มีอะไรจะเสียให้ครูชัยอีกแล้ว "ลุกไหวมั๊ยจ๊ะ" ครูชัยประคองเธอให้ลุกขึ้นทำเอาเธอยิ้มที่มีครูชัยมาคอยเอาอกเอาใจ เสียงพูดประโยคสุดท้ายของครูชัยยังคงก้องในหัวเธออยู่จนขณะนั้น "เดี๋ยวจะเข้าเรียนแล้ว จัดเสื้อผ้าให้ดีซิ" พูดไปพลางเขาก็ช่วยเย็นฤทัยจัดเสื้อผ้าไปพลาง เขาปัดเศษทรายที่หลังเธอ มันติดมาตอนที่เธอนอนให้ครูชัยพาขึ้นสวรรค์ตอนนั้น ครูชัยแกล้งปัดจนไปโดนบั้นท้ายงามงอนของเธอเข้า ความรู้สึกเจ็บแปล๊บวิ่งเข้ามาทำให้เธอรู้สึกตัวได้ว่าเธอยังไม่ได้ใส่กางเกงใน เย็นฤทัยมองหน้าครูชัยที่เอาแต่ทำไม่รู้ไม่ชี้ แกล้งปัดโน่นปัดนี่ให้เธอไม่ยอมหยุด "พอแล้วครู..." เธอรีบบอกเมื่อเห็นครูชัยไม่ยอมหยุดซักที "กางเกงในหนูล่ะ" เธอยื่นมือออกทำท่าเหมือนขอเงินไปซื้อขนม "เอาไปทำไมล่ะ ไม่เห็นต้องใช้เลย ไม่มีใครเห็นหรอก" ครูชัยพูดราวกับว่าการไม่ใส่กางเกงในเป็นเรื่องปกติธรรมดา "เอาคืนมาเดี๋ยวนี้นะครู" เย็นฤทัยทำใจเย็นไม่ไหวแล้ว น้ำเสียงเธอสั่งครูชัยโดยไม่สนความเป็นครูความเป็นลูกศิษย์ ขณะที่ทั้งคู่ต่อล้อต่อเถียงกันอยู่นั้นเอง วิภาวีก็กลับมายังที่เกิดเหตุแล้ววิ่งมาตามเสียงที่ได้ยินทันที "อยู่นี่เองครูชัย...หนูตามหาซ...." เสียงเธอขาดหายไปเมื่อเห็นครูชัยยืนอยู่กับเพื่อนร่วมรุ่นของเธอ วิภาวีจ้องทั้งคู่ราวกับจะจับผิด "ครูมาทำอะไรตรงนี้อ่ะ?" วิภาวีเริ่มสอบสวนครูชัยท่าทางเธอออกจะหึงๆครูชัยเล็กน้อยนางงามมิตรภาพที่ทั้งสวยทั้งนิสัยดี เทียบกับเธอที่เอาแต่เล่นไปวันๆแล้วเหมือนมวยคนละรุ่น "อ๋อ...เอ่อครูมาดูว่าต้นไม้ที่นี่รดน้ำเรียบร้อยรึยังน่ะ" คำแก้ตัวนี้ถ้าไม่รู้ที่มามาก่อน ฟังยังไงก็ไม่สมเหตุสมผล "ใช่ๆ คือครูชัยเค้าลงโทษให้อนุพงษ์กับเกตนิภามารดน้ำต้นไม้ เราเลยขอตามมาดูด้วยน่ะ" เย็นฤทัยใช้ประสบการณ์ในการสร้างมิตรภาพร่วมมือกับครูชัยอธิบายเหตุผล แต่สีหน้าวิภาวีดูเหมือนไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ เสียงเพลงเข้าแถวดังขึ้นพอดีเหมือนเป็นสัญญาณหมดยกที่หนึ่ง "เออ...เพลงขึ้นพอดี พวกเธอไปเข้าแถวได้แล้ว เดี๋ยวก็ไม่ทันกันพอดี" ครูชัยรีบพูดตัดบท เย็นฤทัยมองหน้าครูชัยอย่างเอาเรื่อง เธอยังไม่เสร็จธุระกับครูชัยเลย แต่สายตาของวิภาวีที่มองเธอดูน่ากลัวชอบกล เห็นทีเธอคงต้องมาเอากางเกงในคืนจากครูชัยตอนหลังซะแล้ว "งั้นเย็นนี้หนูมาหาครูชัยอีกทีนะคะ" วิภาวีชิงลงมือนัดครูชัยก่อนหันมามองเย็นฤทัยอย่างผู้ชนะ แต่เย็นฤทัยเองก็มีเรื่องสำคัญต้องเคลียกับครูชัยเหมือนกัน "เอ่อ...งั้นหนูมาหาครูตอนพักละกันนะคะ" เย็นฤทัยเกือบจะมองสวนไปหาวิภาวีแต่ความที่เธอเป็นคนไม่ชอบมีเรื่อง เธอกลับก้มหน้าหันหลังเดินกลับไปยังห้องของเธอ ทิ้งให้วิภาวีทำตาโตส่งสายตามองเธอด้วยความโกรธ ...มีอะไรสำคัญนักหนานะ ถึงต้องรีบมาหาทันทีที่ว่างเนี่ยะ... วิภาวีได้แต่ครุ่นคิดไปต่างๆนานา ที่โรงอาหารเธอได้เจอเพื่อนคนหนึ่งเขาบอกว่าเห็นครูชัยกับเย็นฤทัยเดินไปมาด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน แถมยังมายืนอยู่หลังห้องงานไม้กัน 2 ต่อ 2 อีก เธอจะต้องรู้ให้ได้ว่าทั้ง 2 คนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแค่ไหน ว่าแล้วก็หันไปหาครูชัยที่ได้แต่ทำหน้าตาเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้ง 2 สาวเดินจากห้องงานไม้ไปแยกย้ายไปเข้าแถวที่หน้าห้องของตน ทั้งคู่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีความสัมพันธ์อย่างไรกับครูชัย ได้แต่คิดว่าที่ครูชัยบอกว่ารักเธอนั้นเป็นความจริง ฝ่ายครูชัยก็ได้แต่กังวลว่าความจะแตกซะก่อน คนหนึ่งก็น่ารักอีกคนก็นิสัยดี ถ้าทั้งคู่ไม่มีเรื่องต้องทะเลาะกันซะก่อนก็คงดี ครูเดินกลับเข้าห้องงานไม้ ฟุ่บหลับลงบนโต๊ะทำงานของเขาอย่างคนอดนอนมา 3 วัน.....ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกใคร?


==========

รถไฟเกือบทับรางกันแล้วเชียวครับ แต่ระดับครูชัยแล้วต้องผ่านไปได้แน่

เกือบโดนรถไฟทับตาย ยังดีที่ผ่านมาได้