Angel's Item 14 ผู้แต่ง DRACULolitA [email protected]

### ตอนที่ 14 หัวหน้าห้องคนเก่ง ###

"ครูชัยขา" เสียงนักเรียนหญิงคนหนึ่งดังขึ้นแหวกบรรยากาศอันเงียบสงบของเช้าวันจันทร์ที่สามของการมาเป็นครูสอนงานไม้ของครูชัย เขาเงยหน้าขึ้นมองที่มาของเสียงนั้น ผิวสีแทนคล้ำแดดของเธอดูโดดเด่นแม้อยู่ในชุดนักเรียน ผมยาวสลวยที่ต้องสระหลังว่ายน้ำทุกวันของเธอสะท้อนแสงแดดยามเช้าที่เล็ดลอดเข้ามาในห้องชวนให้ครูชัยลืมตาตื่นขึ้นมอง "มีอะไร...ปลา มาหาครูแต่เช้าเชียว" ครูชัยพูดน้ำเสียงแบบคนเพิ่งตื่นนอน สายตาจับจ้องไปที่เด็กนักเรียนห้อง 6/1 คนหนึ่งที่เขารู้จักดี "เช้าเช้อวอะไรกันครู...นี่มันจะเจ็ดโมงแล้ว" ชลดาที่ต้องตื่นออกมาว่ายน้ำตั้งแต่ 6 โมงเช้าทุกวัน เฉพาะเสาร์อาทิตย์เท่านั้นที่เธอจะว่ายตั้งแต่ 7 โมง ดังนั้นเวลาเจ็ดโมงสำหรับเธอดูจะไม่เช้าซักเท่าไหร่ "อืม...มีธุระอะไรล่ะ" ครูชัยพูดพลางขยี้ตาให้หายง่วง "เมื่อเช้าหนูไปซ้อมว่ายน้ำมา..." เธอนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่งสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล เมื่อเห็นครูชัยยังสนใจฟังอยู่เธอจึงเล่าต่อ "แต่หนูรู้สึกว่า...เอ่อ...ยังว่ายได้ไม่ค่อยดีน่ะค่ะครู" ครูชัยพยักหน้าในเชิงรับฟัง "วันศุกร์นี้หนูจะแข่งแล้ว...ขืนยังซ้อมได้ไม่ดีอย่างนี้มีหวังแพ้แน่ๆเลย" ครูชัยแอบขำในใจ เขารู้ดีว่าชลดานั้นกังวลไปเอง จริงๆแล้วเธอเป็นนักกีฬาว่ายน้ำอันดับหนึ่งของโรงเรียนเลยทีเดียว และแม้จะมีความฉลาดเฉลียวแค่ไหนแต่เมื่อถูกครูชัยหมายตาเอาไว้ เธอก็ไม่มีทางรอดพ้นเงื้อมมือครูชัยไปได้ เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาครูชัยได้วางแผนแกล้งเธอ จนเธอขาดความมั่นใจในการว่ายน้ำไปเลย ถึงตอนนี้ครูชัยรู้แล้วว่าชลดาเข้ามาหาเขาด้วยจุดประสงค์อะไร "อืม...แล้วจะให้ครูช่วยอะไรล่ะ" สีหน้าชลดาแดงคล้ำขึ้น เธอหันมองซ้ายทีขวาที แม้จะแน่ใจว่าไม่มีคนเห็นแล้วเธอก็ยังขยับตัวเข้าไปใกล้ครูชัยหวังจะให้สิ่งที่เธอพูดเป็นความลับที่สุด "เอ่อ...คือ... หนูอยากได้...เอ่อ..." ชลดาอ้ำๆอึ้งๆอยู่นาน ผิดกับทุกครั้งที่มีคนถามเธอ เธอจะตอบเสียงดังฟังชัดน้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ คราวนี้เธอกลับพูดติดๆขัดๆจนครูชัยฟังไม่ถนัด "หนู...อยากได้ยาน่ะค่ะ" ในที่สุดชลดาก็กัดฟันพูดออกมาจนได้ ทั้ง 2 คนเข้าใจดีว่า"ยา" ที่ชลดาพูดนั้นหมายถึงอะไร "อ๋อ...ยานั่นเอง" ครูชัยตอบน้ำเสียงเหมือนเป็นเรื่องปกติ "เข้ามาใกล้ๆครูสิ เดี๋ยวครูเตรียมยาให้" ครูชัยกวักมือเรียกเธอให้เข้าไปหา ชลดานึกถึงวิธีเตรียมยาครั้งก่อนของครูชัยก็รู้สึกเสียวขึ้นมาทันที แต่ชลดาไม่มีทางเลือกเธอจึงเดินเข้าไปหาครูชัยอย่างว่าง่าย ทันทีที่ชลดาเดินมาถึงข้างที่นั่งของครูชัย เขาก็ดึงตัวเธอ เข้าไปกอด จนเธอล้มตัวลงนั่งบนตักของครูชัย หลังของเธอพิงกับอกของเขา "ครูชัย...ปล่อยค่ะ ไม่เอานะ...อุ๊ย!" ชลดาสะดุ้งเฮือกเมื่อโดนครูชัยหอมซอกคอเข้าอย่างจัง กลิ่นหอมของสบู่และยาสระผมของเธอทำเอาครูชัยแทบอดใจไม่ไหว เขาไม่สนใจเสียงห้ามปรามของลูกศิษย์มือทั้ง 2 ยังคงโอบรัดเอวเธอไว้ ปากก็ไซร้ไปตามซอกคอลูกศิษย์ทันทีที่สบโอกาส "ครูชัย...ทำอะไรน่ะ ปล่อยนะคะ" น้ำเสียงเธอแผ่วเบาไม่เหมือนกับความหมายของคำที่เธอพูด เรี่ยวแรงที่ใช้ผลักครูชัยออกห่างจากตัวเธอก็เบาราวกับคนหมดแรง "อยู่นิ่งๆสิปลา...ครูกำลังเตรียมยาให้ไง" ครูชัยให้เหตุผลที่ใครๆฟังก็ไม่เข้าใจเพราะมีเขาและเธอรู้กัน 2 คน "ก็ใช้วิธีอื่นไม่ได้เหรอครู...เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า..." ชลดาเอียงคอหันไปมองครูชัย แววตาใสๆกับน้ำเสียงที่ออดอ้อนของเธอสั่นหัวใจครูชัยให้หวั่นไหวไปด้วย "แล้วจะให้ครูทำไงล่ะ คนเก่ง" ครูชัยเสนอให้ชลดาเป็นฝ่ายเลือกเอง เธอนั่งคิดอยู่บนตักครูชัยอยู่ครู่ใหญ่ ในที่สุดเธอก็ลุกพรวด หันหน้ามามองครูชัย สายตาเธอดูจริงจังมาก "งั้น...เดี๋ยวหนูทำให้แบบคราวก่อนก็ได้ ครูชัยเขยิบไปสิ" น้ำเสียงมั่นใจของเธอกลับมาอีกครั้ง รีบจัดแจงย้ายที่ครูชัยให้ลับตาคนที่สุด ครูชัยเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้กับท่าทีของลูกศิษย์เช่นนี้ ท่อนเนื้อของเขาแข็งตัวตั้งแต่เริ่มกอดชลดาแล้ว ตอนนี้มันรอเวลาที่จะถูกปลดปล่อยเป็นอิสระ ชลดาก้มลงไปนั่งกลางหว่างขาของครูชัย มือเรียวงามของเธอเลื่อนมาจับเข็มขัดของครูชัยซึ่งกำลังนั่งลุ้นไปกับลูกศิษย์ของเขา

"เจ๊ปลา!" เสียงนักเรียนอีกคนดังขึ้นตัดอารมณ์ทั้ง 2 คน ชลดารีบชักมือกลับพยายามจัดสภาพตัวเองให้ปกติที่สุด ฝ่ายครูชัยก็รีบหุบขานั่งตัวตรง หันไปมองที่มาของเสียงอย่างหัวเสีย "ว่าไง...ณัฐนิชา มีธุระอะไร" ครูชัยถามสวนกลับไป สายตาเขาจ้องมองณัฐนิชาราวกับเธอทำความผิดร้ายแรงเข้า ณัฐนิชาเป็นหัวหน้าห้องของชลดา แม้จะตัวเล็กที่สุดของห้องแต่เรื่องฝีปากและความฉลาดของเธอไม่เป็นสองรองใคร เธอเป็นคนมีความรับผิดชอบ ขยันและอดทน รูปร่างของเธอเล็กกว่าเพื่อนในวัยเดียวกันมาก หากคนที่ไม่รู้จักกันจริงๆอาจจะนึกว่าเธอเรียนอยู่ ป.3 ก็ได้ และเพราะถูกล้อเรื่องส่วนสูงบ่อยๆ เธอจึงฝึกตนเองให้มีความรับผิดชอบสูงเพื่อใครๆจะไม่ได้ว่าเธอว่า"เด็ก"อีกต่อไป จะเรียกว่า "ใจ ม.4 หี ป.3" ก็คงไม่ผิดนัก "ชลดาล่ะคะครู...เมื่อกี้เห็นเดินเข้ามาในนี้" ณัฐนิชายิงคำถามกลับ "เอ่อ..." ครูชัยกำลังหาข้อแก้ตัวอยู่พอดี ชลดาก็โผล่พรวดขึ้นมาจากใต้โต๊ะครูชัย "เจ๊ปลา...เข้าไปทำอะไรในนั้นอ่ะ" เพื่อนตัวดีรีบตั้งข้อสงสัยทันทีตามแบบฉบับนักเรียนห้องหนึ่ง "อ๋อ...พอดีเราช่วยครูชัยหาปากกาน่ะ...มันหล่นลงไปตรงซอก ครูชัยล้วงไม่ถึงเลยให้เราช่วยหยิบให้ นี่ไง" ชลดาหยิบปากกาด้ามนึงที่เธอบังเอิญเจอเข้าพอดีขึ้นมาโชว์เป็นหลักฐาน ครูชัยรู้สึกทึ่งกับความสามารถในการแก้สถานการณ์ของชลดาจนเกือบลืมบทของตัวเอง จนกระทั่งชลดาเหลือบตามามองเขา "อ๋อ...เออ ใช่ๆ ครูขอให้ชลดาช่วยเองแหละ ครูแก่แล้ว...ก้มเก็บลำบาก" ครูชัยให้ข้อมูลเสริม สายตาของณัฐนิชายังไม่คลายความสงสัย "เจ๊แน๊พมีไรล่ะ" ชลดารีบถามตัดบท "อ๋อ...งานกลุ่มภาษาไทยที่ต้องส่งวันนี้อ่ะ..." ณัฐนิชาเข้าเรื่องของตนเองได้ซักที "อ๋อ...เสร็จแล้ว อยู่ในกระเป๋านี่ไง" ชลดาละสายตาจากเพื่อนของเธอมามองครูชัย แต่กลับถูกครูชัยทำหน้าเซ็งๆใส่ อ่านความรู้สึกได้ประมาณว่า *แม่ง...เซ็งชิบ กำลังสนุกเลย* ชลดาได้แต่ยิ้มให้ครูชัยแบบขำๆ "งั้นเอาไปดูที่ห้องดีกว่า...งั้นหนูไปแล้วนะครูชัย" ชลดาวางปากกาที่หมึกหมดแล้วบนโต๊ะครูชัย เก็บกระเป๋าและสัมภาระของเธอเดินตามเพื่อนซี้ไป ทิ้งให้ครูชัยอารมณ์ค้างไปตามระเบียบ

วันนี้ครูชัยมีสอนเพียง 2 คาบ ช่วงเช้าเก้าโมงยี่สิบสอนห้องชลดาส่วนช่วงบ่ายคาบสุดท้ายสอนห้องวิภาวี ระหว่างที่สอนคาบเช้า ขณะที่ปล่อยให้นักเรียนทำงานกลุ่มอยู่นั้น ครูชัยก็แอบชำเลืองมองชลดาหลายครั้ง สังเกตพฤติกรรมของเธอด้วยความสนใจเป็นพิเศษ ยิ่งมองมองก็ยิ่งเสียดายที่ช่วงเช้าเขาไม่ได้ปลดปล่อยความใคร่ในตัวเอง คิดได้ดังนั้นเขาจึงต้องหาทางระบาย ครูชัยหันไปมองณัฐนิชาหัวหน้าห้องตัวแสบที่เข้ามาขัดจังหวะความสุขของเขา มองไปมองมาณัฐนิชาเองก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร ผิวพรรณก็ขาวผ่องแบบเด็กมีฐานะ ดวงตากลมโตเข้ากับใบหน้าขาวใสของเธอ เป็นเด็กขยันมีความรับผิดชอบ จะเสียก็แต่คำพูดคำจาที่ออกจะเกินกว่าวัยกับสัดส่วนร่างกายที่ไม่เข้ากับบุคลิกของเธอเท่านั้น เมื่อครูชัยกำหนดเป้าหมายของเขาแล้ว สิ่งที่เขาต้องการเป็นอย่างสุดท้ายก็คือเส้นผมของเธอ แต่เนื่องจากณัฐนิชาเป็นเด็กค่อนข้างระมัดระวัง การแต่งตัวของเธอจึงค่อนข้างเนี๊ยบ เส้นผมทุกเส้นถูกมัดเรียงชิดติดกันด้วยยางรัดผมสีชมพูของเธอทำให้โอกาสที่จะได้มานั้นยากมาก ครูชัยยิ่งรอก็ยิ่งหงุดหงิด เขาจึงตรงเข้าไปในกลุ่มของณัฐนิชา แน่นอนชลดาก็อยู่ในกลุ่มนี้ด้วย ครูชัยแกล้งทำเป็นดูผลงานของกลุ่มพอสบโอกาสก็กระตุกเส้นผมเส้นหนึ่งออกมาจากหัวของณัฐนิชาจนได้ "โอ๊ย!ครู" เสียงณัฐนิชาร้องเพราะถูกดึงผม "อ้าว...ขอโทษๆ" ครูชัยรีบขอโทษขอโพย ณัฐนิชามองครูชัยแบบเซ็งๆ แล้วก็หันกลับไปทำงานต่อ แต่ครูชัยไม่สนใจ เพราะตอนนี้เขาได้เส้นผมของณัฐนิชามาไว้ในครอบครองแล้ว ครูชัยเก็บเส้นผมใส่กระเป๋าเสื้อแล้วสอนจนจบคาบเรียนนั้น

ครูชัยมีเวลาอีกนานกว่าจะได้สอนอีกที เมื่อปล่อยเด็กทุกคนกลับห้องแล้วครูชัยไม่รอช้ารีบนำเส้นผมของณัฐนิชามาพันเข้ากับตุ๊กตาตัวโปรดทันที เหตุที่ครูชัยชอบตุ๊กตาตัวนี้มากก็เพราะเมื่อนำเส้นผมของใครไปพันเข้ากับตุ๊กตา มันก็จะกลายร่างเป็นเจ้าของเส้นผมคนนั้น และถึงแม้จะเล็กกว่าตัวจริงถึง 10 เท่าแต่แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่เขาจะใช้ประโยชน์จากมัน เพราะตุ๊กตาตัวนี้เองเขาจึงมีโอกาสร่วมรักกับนักเรียนคนโปรดของเขาคนแล้วคนเล่า ชนิดที่เมียของเขาที่เคยอยู่กินกันมา 3 ปีเทียบไม่ติด และเด็กสาวคนล่าสุดที่เขาได้พรากพรหมจรรย์ไปก็คือน้องโฟกัส นางเอกตัวน้อยจากหนังเรื่อง "แฟนฉัน" นั่นเอง ตุ๊กตาสีขาวซีดบัดนี้เปลี่ยนร่างเป็นณัฐนิชาที่กำลังเดินไปเดินมาอย่างไม่รู้ชะตากรรมว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

"เจ๊ปลา...วันศุกร์แข่งกี่โมงอ่ะ" ณัฐนิชาเอ่ยถามขณะเดินทางกลับห้องเรียน "อ๋อ...ไม่รู้สิ เห็นครูเค้าว่าครึ่งวันเช้าอ่ะ" ชลดาตอบเพื่อนของเธอ ณัฐนิชาพยักหน้าในเชิงรับทราบ "อืม งั้นก็ไม่ได้เรียนช่วงเช้าเลยสิ" "ก็งั้นแหละ...อดเรียนภาษาอังกฤษเลย" ชลดาทำหน้าเบื่อๆ "โหย...ดีแล้ว ภาษาอังกฤษน่าเบื่อจะตาย" ณัฐนิชาโต้แย้ง "แหม...ครูกิ๊บสอนสนุกออก" "สอนสนุกอย่างเดียวก็ดีดิ...นี่เล่นสั่งงานให้ทำทุกวันเลย...จะท่วมหัวตายอยู่แล้ว" ณัฐนิชาแสดงท่าทางประกอบการพูดทำเอาชลดาอดหัวเราะไม่ได้ "แล้วการบ้านอังกฤษวันนี้เสร็จมั๊ยล่ะ...จะเรียนคาบต่อไปนี้แล้วนะ" ชลดาถามด้วยความเป็นห่วง "เสร็จสิ...เดี๋ยวเจ๊ปลาไปก่อนนะ เราจะเข้าห้องน้ำแป็บนึง" ณัฐนิชาลาเพื่อนซี้ก่อนจะแยกตัวเข้าห้องน้ำไป

ภายในห้องน้ำนักเรียนหญิง ณัฐนิชาปิดประตูห้องน้ำ ล็อคกลอน จากนั้นเธอก็ถกกระโปรงยาวครึ่งหน้าแข้งของเธอขึ้น ล้วงเอากางเกงในผ้าฝ้ายสีขาวลายหมีพูห์ลงมากองที่หัวเข่า พอนั่งลงบนโถส้วมพร้อมที่จะปลดทุกข์แล้ว น้ำฉี่สีเหลืองใสก็ไหลรินออกมาจากรอยแยกกลางหว่างขาของเธอ เสียงน้ำเสียดสีกับกลีบเนื้อที่ขวางทางออกของปัสสาวะของเธอแหวกความเงียบสงบภายในห้อง ณัฐนิชาหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขที่ทุกข์ของเธอกำลังถูกปลดปล่อย แต่ยังไม่ทันที่เธอจะฉี่เสร็จจู่ๆก็เกิดเรื่องประหลาดขึ้นกับเธอ ณัฐนิชาบังคับขาตัวเองไม่ได้ เหมือนกับมีใครพยายามดัดมันให้ตั้งตรง เธอทั้งงงและตกใจแต่ก็พยายามควบคุมสติไม่ส่งเสียงร้อง พยายามกดขาตัวเองให้นั่งลงอีกครั้งรวมทั้งพยายามกลั้นฉี่ที่ยังไหลออกมาเรื่อยๆด้วย แต่ไม่เป็นผล ณัฐนิชาจึงได้แต่ยืนขาสั่นปล่อยให้ฉี่ของเธอไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ มีแต่มือของเธอเท่านั้นที่ยังควบคุมได้ เธอใช้มันรวบกระโปรงเอาไว้ไม่ให้ต้องเปียกไปด้วยอีกตัว ฉี่ของเธอบางส่วนพุ่งไปชนขอบประตูห้องน้ำ บางส่วนไหลตามโคนขาลงไปถึงถุงเท้าของเธอ แต่ส่วนใหญ่จะไหลตกลงมาโดนกางเกงในที่กองอยู่ที่หัวเข่าของเธอ จนกระทั่งหยดน้ำสีเหลืองเม็ดสุดท้ายไหลออกจากร่องวิ่งไปตามโคนขาขาวๆของเธอไปหยุดอยู่ที่ข้อเท้าเปลี่ยนสีขาวของถุงเท้าให้เหลืองไปด้วยสีปัสสาวะของเธอ ณัฐนิชาจึงเริ่มควบคุมขาของตัวเองได้อีกครั้ง เธอทั้งตกใจและสับสน แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นเธอต้องรีบแก้ไขสถานการณ์นี้โดยเร็ว เธอเป็นหัวหน้าห้องแล้วคาบต่อไปก็กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว แต่จะออกไปในสภาพเช่นนี้ก็คงไม่ได้ ณัฐนิชารวบรวมสติค่อยๆหาทางแก้ไข แต่ภายในห้องน้ำไม่มีสายยางหรือก๊อกน้ำเลย จะมีก็แต่กลิ่นฉี่ของเธอที่ฟุ้งตลบอบอวนไปทั้งห้อง เธอคงต้องนั่งรอจนกว่านักเรียนจะเข้าห้องเรียนกันหมดซะก่อนค่อยออกไปเอาสายยางจากด้านนอก ขืนมีใครรู้เรื่องนี้เข้า ต่อให้อธิบายอย่างไรเธอก็ไม่พ้นต้องถูกหัวเราะเยาะเอาแน่ๆ สภาพของเธอตอนนี้ดูไม่ได้เลย ระหว่างที่รอณัฐนิชาถอดกางเกงในของเธอออกมาบิดให้แห้งที่สุดเท่าที่จะทำได้ ยิ่งเห็นกางเกงในของเธอในสภาพนี้ก็ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกว่าตัวเองนั้นยัง"เด็ก"แค่ไหน ในที่สุดเสียงออดเข้าเรียนก็ดังแว่วมา เธอรอให้เสียงนักเรียนเงียบหายไปจึงสวมกางเกงในที่ยังชุ่มไปด้วยฉี่ของเธอเองค่อยๆแง้มประตูออกมา ในที่สุดเธอก็เห็นสายยางวางกองอยู่ที่ใกล้กับทางเข้าห้องน้ำหญิง เธอค่อยๆเดินเข้าไปหา แต่ก่อนที่จะได้หยิบมันเธอก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อเห็นครูชัยยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ถึงจะเป็นเรื่องแปลกแต่เธอไม่มีเวลาสงสัยหรือไต่ถาม "ทำอะไรอยู่...ณัฐนิชา ทำไมไม่เข้าเรียน" ครูชัยกลับเป็นฝ่ายถามต้อนเธอให้จนมุม "เอ่อ...คือว่า" เธอพยายามหาข้อแก้ตัว แต่ครูชัยก็เดินเข้าใกล้เธอเรื่อยๆ "หืม...นี่ณัฐนิ..." "หว่าย...ครูชัย! เบาๆสิคะ" ณัฐนิชารีบห้ามครูชัยเพราะรู้ว่าครูกำลังจะพูดอะไร กลิ่นฉี่ของเธอที่ฟุ้งไปทั้งห้อง รวมกับสภาพของเธอในตอนนี้ ใครๆก็ต้องคิดว่าเธอฉี่ราดแน่ๆ "ครู...อย่าบอกใครนะคะ หนูไม่อยากให้เพื่อนรู้" น้ำเสียงแห่งความมั่นใจหายไปทันที่เมื่อเธอตกอยู่ในสภาพนี้ "งั้น...ไปที่ห้องครูดีกว่า อยู่ตรงนี้เดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้าอีก" ครูชัยเสนอทางเลือกที่เธอจำต้องยอมทำตาม ทั้งคู่เดินจากห้องน้ำหญิงไปทิ้งให้กลิ่นฉี่ของเธอตลบอบอวนอยู่อย่างนั้น

ทุกอย่างเป็นไปตามแผนการณ์ที่ครูชัยได้วางเอาไว้ ครูชัยเป็นคนบังคับให้ณัฐนิชาต้องยืนฉี่เองโดยการใช้ตุ๊กตาตัวโปรดของเขาดัดขาของณัฐนิชาให้ยืนขึ้นระหว่างปลดทุกข์ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อแก้แค้นที่ณัฐนิชามาขัดขวางความสุขของเขานั่นเอง ครูชัยแกล้งณัฐนิชาจนสาสมหนำใจแล้ว แต่แผนขั้นต่อไปครูชัยเตรียมไว้ก็เพื่อสนองความใคร่ของเขานั่นเอง ครูชัยพาณัฐนิชาเข้ามาในห้องงานไม้ซึ่งน้อยคนนักที่จะเดินผ่านไปมาในช่วงเวลาเรียนแบบนี้ ครูชัยเชิญณัฐนิชานั่งแต่เธอยังคงยืนก้มหน้าก้มตาอยู่ "อ้าว...เป็นอะไรไปล่ะ ทำไมไม่นั่ง" ครูชัยซักณัฐนิชา เธอมองหน้าครูชัยด้วยความอาย "คือ...กางเกงในหนูเปียกน่ะค่ะ นั่งไม่ได้" ตอบเสร็จหัวหน้าคนเก่งก็ก้มหน้าลงไปอีกทำให้ไม่เห็นสีหน้าครูชัยที่ยิ้มด้วยความสะใจ ครูชัยเดินตรงเข้าไปหาณัฐนิชา "งั้นก็ถอดออกสิ...จะได้นั่งได้" ครูชัยเอามือล้วงเข้าไปในกระโปรงลูกศิษย์โดยไม่ถามความเห็นคว้าเอากางเกงในสีขาวปนเหลืองของเธอลง กว่าที่ณัฐนิชาจะได้ทันโต้แย้งอะไร มันก็ลงไปกองที่เท้าของเธอแล้ว "ว้าย!ครู..." ณัฐนิชาเผลอร้อง พอนึกขึ้นได้เธอก็เงียบเสียงลง "ดูสิ...แฉะไปหมดเลย โตจนป่านนี้แล้วยังจะฉี่ราดอีก" ครูชัยตอกย้ำปมด้อยของหัวหน้าห้องหนึ่ง ใบหน้าขาวๆเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างเห็นได้ชัด "ไม่ใช่นะคะครู..." ณัฐนิชานึกขึ้นได้ว่าถึงอธิบายไปครูชัยก็คงไม่เชื่อ เธอจึงได้แต่นิ่งเงียบต่อไป ยืนดูครูชัยค่อยๆถอดรองเท้าและถุงเท้าของเธอออกราวกับว่าเธอเป็นเด็กอนุบาล ณ ตอนนี้ท่อนเนื้อของครูชัยแข็งไปทั้งลำแล้ว แต่เขาต้องแสร้งทำเป็นไม่สนใจเธอไปก่อนเพื่อให้เธอตายใจ ครูชัยหยิบกางเกงในและถุงเท้าของเธอไปซักที่อ่างล้างอุปกรณ์ในห้องของเขา ณัฐนิชาได้แต่นั่งมองครูชัยซักถุงเท้าและกางเกงในของตนด้วยความละอาย ความจริงเธอซักก็เองได้ แต่ตอนนี้เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าครูชัย เธอไม่ควรจะโต้แย้งใดๆเพราะถ้าครูชัยไม่พอใจขึ้นมา ความลับของเธออาจได้รู้กันทั่วโรงเรียนแน่ๆ เมื่อครูชัยซักเสร็จแล้วเขาก็นำผลงานของลูกศิษย์ตัวน้อยไปตากไว้กับขอบหน้าต่างห้องงานไม้ จากนั้นก็หันมาหาเธออีกครั้ง "แล้วนี่...ล้างขารึยังน่ะ" ณัฐนิชาส่ายหัว "งั้นมาหาครูนี่" ครูชัยกวักมือเรียก ใจณัฐนิชาเต้นถี่รัวทั้งกลัวทั้งอายแต่ก็ยอมลุกขึ้นเดินไปหาครูชัยอย่างช้าๆ มือทั้งสองของเธอกำแน่นเหยียดตึงอยู่ด้านหน้าเช่นเดียวกับเวลาที่เธอทำผิดเรื่องอื่นๆที่ร้ายแรง เมื่อเดินมาถึงตรงหน้าครูชัย เขาก็เอามือสอดเข้าใต้รักแร้เธอยกขึ้น น้ำหนัก 26 กิโลของเธอถูกครูชัยยกได้อย่างสบายไปนั่งอยู่กับขอบอ่างล้างอุปกรณ์ "เอ่อ...ครูขา..." ณัฐนิชารวบรวมกำลังใจครั้งสุดท้ายเอ่ยปากขึ้นมาจนได้ "มีอะไร" ครูชัยพูดพลางเปิดก๊อกน้ำล้างเท้าให้เธอ น้ำเสียงดุๆของเขาชวนให้ณัฐนิชารู้สึกได้ว่าตนทำให้ครูชัยต้องลำบาก "เปล่าค่ะ...ไม่มีอะไร" จู่ๆณัฐนิชาก็เลิกล้มความตั้งใจที่จะห้ามปรามครูชัย เธอกลับเริ่มกล้าพอที่จะจ้องมองครูชัยปรนนิบัติเธอ สัมผัสมือของครูชัยที่นวดถูฝ่าเท้าเธอให้ความรู้สึกประหลาดที่เธอไม่รังเกียจ เมื่อเห็นลูกศิษย์ไม่ตอบโต้เช่นนี้ครูชัยก็แอบหัวเราะอย่างมีชัยในใจคนเดียว เขาเริ่มล้างส่วนหน้าแข้งแล้วก็ไล่ขึ้นไปถึงหัวเข่า หัวใจณัฐนิชาเต้นถี่ขึ้นทุกทีที่มือครูชัยเลื่อนสูงขึ้น ความรู้สึกประหลาดเปลี่ยนไปเป็นความเสียว เธอต้องคอยร่นกระโปรงขึ้นช้าๆตามจังหวะการล้างของเขาและต้องระวังไม่ให้ครูชัยเห็นของลับของเธอด้วย ตอนนี้มือของครูชัยเลื่อนมาจนถึงครึ่งน่องของลูกศิษย์สาวแล้ว ครูชัยเองก็เสียวไม่แพ้ณัฐนิชาเช่นเดียวกัน โคนขาขาวๆของเธอเนียนนุ่มมากจนเขาต้องแกล้งทำเป็นนวดถูซ้ำแล้วซ้ำอีกอยู่นานทีเดียว "ถกกระโปรงขึ้นสิแน๊พ" ครูชัยสั่งเธอเมื่อเขาถูมาจนสุดโคนขาแล้ว เหลือเพียงตำแหน่งที่กระโปรงและมือของเธอกุมอยู่ ณัฐนิชามองหน้าครูชัย แม้เธอจะไม่อยากขัดใจครูชัยแต่เธอก็ไม่อยากอายมากไปกว่านี้ เธอส่งสายตาขอความเห็นใจจากครูชัย แต่ครูชัยกลับไม่เห็นใจเธอเลยแม้แต่น้อย "เร็วๆเข้า ไม่ต้องอายน่า ของแค่นี้... ทีฉี่ราดละไม่อาย" คำพูดของเขาทำให้ณัฐนิชารู้สึกผิดยิ่งขึ้นไปอีก เธอไม่มีทางเลือกค่อยๆยกมือและกระโปรงด่านสุดท้ายที่ปิดประตูเสียวของเธอขึ้นช้าๆ ในที่สุดสิ่งที่ครูชัยเฝ้ารอก็เผยให้เห็นต่อหน้าเขา เนินสวาทเกลี้ยงเกลาขาวผ่องไม่มีขนซักเส้นให้รำคาญตา กลีบเนื้อหลบซ่อนอยู่ภายในอย่างมิดชิด ลักษณะไม่ต่างจากเด็กอนุบาลซักเท่าไหร่ สีหน้าภายนอกของเขานั้นเรียบเฉยแต่ในใจนั้นโลดเต้นยินดีกับสิ่งที่ได้เห็น ตั้งแต่ครูชัยเปิดบริสุทธิ์นักเรียนของเขามาก็เห็นของณัฐนิชานี่แหละที่เล็กกว่าใครเพื่อน แม้แต่ขนาดของธนชพรรณ รุ่นน้องป.5 ก็ดูจะใหญ่กว่าเธอเสียอีก หากได้เอาณัฐนิชาอีกคนคงได้ความรู้สึกเสียวซ่านไม่น้อยทีเดียว แค่คิดท่อนเนื้อของเขาก็มีปฏิกิริยาตอบสนองแล้ว ครูชัยวักน้ำรดร่องเพศของณัฐนิชา น้ำเย็นๆกระทบจุดรวมประสาทของเธอทำให้ถอนหายใจด้วยความเสียว จากนั้นครูชัยก็เริ่มถูจุดซ่อนเร้นเร้าอารมณ์ของเธอจนกระเจิดกระเจิง ณัฐนิชาหลับตาข่มความเสียว มือที่รวบกระโปรงไว้เธอกำมันจนยับไม่มีชิ้นดี ขาเธอตอบสนองด้วยการหนีบแขนครูชัยเป็นระยะๆ ครูชัยยิ่งได้ใจ ถูร่องเพศลูกศิษย์ขึ้นลงอย่างไร้ความปราณี ณัฐนิชาแอ่นตัวด้วยความเสียวที่ทวีขึ้นทุกๆขณะ น้ำเสียวเธอเริ่มไหลออกมาเชื้อเชิญให้นิ้วของครูชัยเข้าสำรวจร่างกายเธอ ครูชัยไม่ปฏิเสธดันนิ้วของเขาจมหายลงไปในร่องเสียวนั้นเรื่อยๆ น่าแปลกที่ขนาดภายนอกของเธอดูเล็กมากแต่กลับรับนิ้วชี้และนิ้วกลางของเขาได้สบายๆเหมือนๆกับเด็ก ป.6 คนอื่นๆ ระหว่างทางที่นิ้วสอดเข้าไปก็ถูกตอดต้อนรับเป็นอย่างดี ณัฐนิชาเริ่มครางออกมาอย่างอดใจไม่ไหว กับความรู้สึกแรกของนิ้วที่แหวกความเป็นหญิงของเธอเข้าไป "อาาาา....ครูขา...อย่า..." ณัฐนิชารู้สึกว่าตัวเองน่ารังเกียจที่มีอารมณ์ร่วมไปกับนิ้วของครูชัย เธอไม่อยากทนอยู่ในสภาพที่น่าอายอย่างนี้ต่อไป แต่เธอจำต้องทน "ไม่ทำอย่างนี้แล้วจะสะอาดได้ยังไง" ครูชัยกระซิบข้างหูลูกศิษย์ที่บัดนีเอาแต่ครางจนจับใจความไม่ได้ "อื้อออ..." ณัฐนิชาหดตัวจนเกร็งส่งสัญญาณให้ครูชัยรู้ว่าเขาต้องทำอย่างไร ครูชัยกระหน่ำซอยนิ้วของเขาเข้าออกไม่ยั้ง หวังจะส่งเธอขึ้นสวรรค์ไปให้สูงที่สุด น้ำเสียวพุ่งสวนทางออกมาจำนวนไม่น้อยไหลท่วมมือครูชัย ณัฐนิชาหายใจหอบแฮกด้วยความเหนื่อยอ่อนหลังจากกลับจากสวรรค์แล้วโดยมีครูชัยโอบกอดเธอไว้อย่างอ่อนโยน

ณัฐนิชาลืมตาขึ้นมองครูชัย ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกลับคืนมายิ่งทำให้เธอรู้สึกแย่ยิ่งขึ้น แต่เธอก็เข้มแข็งพอที่จะไม่ร้องไห้ ไม่แสดงอาการใดๆ เมื่อได้ลำดับเหตุการณ์อีกครั้งณัฐนิชาก็มั่นใจว่าครูชัยจงใจจะสำเร็จความใคร่ให้เธอ "มองอะไรล่ะครู" ณัฐนิชาทำเสียงแข็งขู่ครูชัยไว้ก่อน "มองหัวหน้าห้องคนเก่งของครูน่ะสิ" นั่นถือเป็นคำชมแต่ณัฐนิชายังไม่เข้าใจความหมายของมัน สีหน้าเธอดูงงๆกับคำตอบของครูชัย "ก็เมื่อกี้แน๊พพิสูจน์ให้ครูเห็นแล้วว่าแน็พไม่ใช่เด็กน่ะสิ" ณัฐนิชาทำตาโตมองครูชัยสีหน้าเธอดูสดชื่นขึ้นเพราะได้คำชมที่เข้าใจง่ายกว่า อีกทั้งเป็นคำชมที่เธอรอคอยมาตลอดชีวิต "เมื่อกี้แน๊พทำเอาครูไข่แข็งเลยรู้รึเปล่า" ครูชัยสารภาพไปตามตรงทำเอาณัฐนิชาอายจนหน้าแดงแต่ก็ยิ้มอย่างภูมิใจ หากเธอรู้ว่าช่วยตัวเองแล้วจะแสดงความเป็นผู้ใหญ่ได้ เธอคงทำตั้งแต่อยู่ ป.3 แล้ว "หนูโตแล้วจริงๆใช่มั๊ยคะครู" ณัฐนิชาถามย้ำให้แน่ใจว่าฟังไม่ผิด "จริงสิ...เมื่อกี้ตอดนิ้วครูซะเกือบหักแน่ะ" ลูกศิษย์คนเก่งหัวเราะชอบใจ "เวอร์น่าครู" ณัฐนิชาโต้กลับใบหน้าเธอยังแดงๆอยู่เลย "อ้าว...ไม่เชื่อมาลองดูอีกทีสิ" พูดจบครูชัยก็คว้ากระโปรงเธอจะเปิดขึ้น แต่ณัฐนิชาสะบัดหลุดเสียก่อน "ฮิๆๆ ไม่เอาแล้วครู เดี๋ยวหนูต้องเข้าเรียน" เธออยู่กับครูชัยจนเกือบจะหมดคาบสามอยู่แล้ว ณัฐนิชารีบคว้าถุงเท้าไปใส่ ส่วนกางเกงในครูชัยให้ความเห็นว่ายังไม่แห้ง ซึ่งเธอก็ต้องยอมรับแต่โดยดี "ไว้ตอนเที่ยงมาเอาละกันนะ" ครูชัยเสริม "แล้วครูอย่าบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้นะ" ณัฐนิชาหันมาย้ำกับครูชัยก่อนจะเดินออกจากห้องไป

==========

บอกใครได้ที่ไหนละครับ ขืนบอกไปได้ไปนอนในมุ้งสายบัวแน่ๆเลย เก็บไว้ได้กินนานๆไม่ดีกว่าเหรอ

ไม่บอกก็ไม่บอก ใครจะกล้าบอกละ

ข่าว:

Angel's Item 14 ผู้แต่ง DRACULolitA [email protected]