[Uziga Waita] Modern Stories of the Bizarre (Schoolgirl in Concrete)
งานที่ 11



เกรินยาว หน่อย

ที่เกรินที่copy เค้ามานะครับ



มีการ์ตูนแนวหนี่งที่หลายๆ คนต่างอยากจะดู อยากลองหาเสพ(ผมไปดูบอร์ดอื่นๆ มา) แต่มันหายากมากๆ นั้นคือ การ์ตูนแนวฆ่าโหด  วิปริตสุดๆ เป็นการ์ตูนแนวฆ่ากันแบบเถื่อนๆ โหดๆ และแฝงอารมณ์ขันที่ร้ายกาจ(ที่ไม่ขำนัก) วิปริตเช่นทรมานผู้หญิง ข่มขืน ไปจนถึงฆ่าโหด แหวะท้อง เอาไส้มาเล่น เป็นของเล่นวิตถารสำหรับคนโรคจิตในเรื่อง ซึ่งดูเหมือนว่าการ์ตูนแนวนี้ญี่ปุ่นชอบอย่างมาก   )
พล็อตเรื่องการ์ตูนแนวนี้ไม่ซับซ้อนเท่าใดนัก เพียงแค่ตัวเอก(??)ผู้หญิง(ต้องสวยและน่ารัก)ไปเจอฆาตกรโรคจิต จากนั้นก็โดนจับ และกลายเป็นขอเล่นกับคนร้าย กระทำย่ำยีอย่างวิปริตผิดมนุษย์ เช่น เอาอุปกรณ์ทางเพศทรมาน, ใช้เครื่องทรมาน, ใช้ความรุนแรง, ข่มขื่น สุดท้ายก็ฆ่าโหดสุดเหี้ยมเท่าที่มนุษย์ธรรมดาจะคิดได้ เช่น แหวะท้อง, ปล่อยไก่จิกตา, กินเนื้อคน ฯลฯ พูดง่ายๆ ก็คือหนังสือการ์ตูนอาชญากรรมญี่ปุ่นแหละครับ
วันนี้ผมมีการ์ตูนเรื่องหนึ่งมานำเสนอ แนว ซาดิสท์ฆ่าโหด นั้นแหละครับ แน่นอนมันก็ไม่มีสาระอย่างที่ผมว่านั้นแหละ ไม่มีประเด็นอะไรมาพูดด้วย แต่สิ่งที่น่าสนใจคือ..... "มันสร้างจากเรื่องจริง!!
 
 

Manga Junko Furuta
แนวฆ่าโหด, ดัดแปลงจากเรื่องจริง, NC+18
(  มีจำนวน 69 หน้า)

(การ์ตูนจะอยู่ตรงท้ายเรื่อง สังเกตว่าจะมีคำว่ามังงะ คลิกเข้าตรงนั้นแหละ  แต่ทางที่ดีไม่ต้องดูก็ได้ ที่เอามาเป็นตัวอย่างและไม่ชัดด้วย  ของเต็มๆ ผมไปดูแบบเต็มๆ มาแล้ว มันไม่สนุกอย่างที่คิดหรอกครับ)
 
ปล. เนื้อหาต่อไปนี้มีความรุนแรงมาก และขอแนะนำว่าผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ไม่ควรเข้าลิงค์อย่างยิ่ง ผมไม่ได้ลงเพื่อชี้โพลงให้กระรอก หรือยุให้เข้าเหมือนบทความที่ผ่านมา  หากคุณสงสารผู้ตายจงเชื่อผม และอ่านสิ่งที่ผมเขียนต่อไปนี้จะดีกว่า(แบบว่าอ่านแล้วรู้เลยว่าการ์ตูนเรื่องนี้มีอะไรบ้าง)
              
                การ์ตูนนี้ผมได้มาบังเอิญจากการใช้คำ มังงะ ใส่ตรงหน้าของชื่อคดีญี่ปุ่น จนเปิดมาพบอย่างที่เห็น   การ์ตูนนี้มีชื่อเต็มว่า  True Modern Stories of the Bizarre 2004; includes the story Schoolgirl in Concrete based on the real-life case of Junko Furuta  เป็นผลงานของUjiga Waita (นามแฝง) ส่วนใหญ่ผลงานของเขาจะเน้นคดีฆ่าโหด และบางเรื่องก็เอาคดีสะเทือนขวัญดังๆมาเขียนเป็นการ์ตูน โดยชื่อตัวละครนั้นเค้าจะหลีกเลี่ยงการใช้ชื่อจริง ซึ่งผลงานงานดังๆ ก็เช่น  Poisonous Picture Book of the Bizarre(1999), The Middle of the Swamp(2002), Mai-chan's Daily Life(2004) ฯลฯ
ผมไปดูการ์ตูนเรื่องนี้แบบเต็มๆ มาแล้ว แม้จะเป็นการ์ตูนสั้นๆ 69 หน้า  แต่สิ่งที่สื่อออกมานั้นถือได้ว่ามันโหดร้ายมากๆ  ขนาดผมไปดู(อ่านไม่ออกเพราะภาษาญี่ปุ่น) จิตใจผมแทบจิตหลุด หดหู่ ขยะแขยง อยากอ้วกให้ได้(ใครอยากดูเต็มๆ ลองพิมพ์คำว่า  Schoolgirl in Concrete  ในกูเกิลดูนะครับ แต่ไม่รับรองว่าเจอนะ)
 
 ในการ์ตูน เปิดภาพออกมาเป็นภาพของเด็กหญิงน่ารักใส่ชุดนักเรียนกำลังไปบ้านเพื่อน(หรือกลับบ้านหรือไปโรงเรียนหว่า...ผมขี้เกียจแปลนะ)  
 
                และแล้วชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปเมื่อมีชายคนหนึ่งขี่รถมาประกบติดแล้วล้มจักรยานของเธอ
                
                รถจักรยานเธอล้มข้างทาง เวลานั้นเองก็มีเพื่อนของเธอซึ่งเป็นเด็กหัวเกรียม(ใจก็เกรียมด้วย)มาทักและพาเธอไปที่บ้านของเขาเพื่อไปรักษาแผล
                
                แต่แล้วที่บ้านที่เด็กเกรียมนั้น เธอก็โดนทุบตี โดยเพื่อนชายหัวเกรียมและเพื่อนทั้ง 4 คน
                
                เธอโดนบังคับ ให้ถอดเสื้อ(โดนซ้อมตลอด) แล้วจากนั้นชายทั้ง 4 คนก็รุมข่มขืนเธอ(การ์ตูนเรื่องนี้จะมีเป็นบท ซึ่งหนึ่งบทหมายถึงผ่านไปวันๆ)
                            
สังเกตว่ามีผู้ปกครองของหนึ่งในชายที่ข่มขื่นเธออยู่ในบ้านด้วย แต่หญิงสาวไม่กล้าขอความช่วยเหลือ แต่อย่างใด อีกทั้งผู้ปกครองคนนั้นดูเหมือนจะกลัวลูกมากๆ
 
เธอตกเป็นของเล่นของเหล่าผู้ชาย 4 คน ที่นิสัยสุดโฉดชั่ว ข่มขื่นและถูกทรมานต่างๆ นาๆ ด้วยวิธีผิดวิปริตผิดมนุษย์ เอาสิ่งแปลกปลอมสอดอวัยวะเพศหญิงสาว(ขวด, ดอกไม้ไฟ) หญิงสาวกรีดร้องอย่างทรมานโดนบีบคอ โดนจับกดน้ำ โดนซ้อม ฯลฯ
 
หญิงสาวหลบหนีในขณะที่ชายสี่คนเผลอ เธอลงมาข้างล่างและโทรศัพท์ แต่ไม่วายโดนจับได้ นรกกำลังบนดินก็ได้เริ่มต้นขึ้น......
 
เธอโดนซ้อมอย่างโหดร้าย(ทุกวัน) โดนบังคับให้กินฉี่ โดนจุดไฟเผาเท้าและมือ เธอเจ็บปวดทรมานสุดหัวใจ(ไม่มีให้ดู เพราะน่าสงสารมาก)
 
และสุดท้าย สภาพของเธอโทรมสุดขีด เหมือนศพมีชีวิต ใบหน้าบวมอืด ผมบนศีรษะหลุดเป็นหน่อมๆ มือและเท้าถูกเผาไฟจนเป็นแผลผุพอง  แต่ชายทั้งสี่คนยังไม่หน่ำใจ เมื่อบทสุดท้ายเธอถูกทรมานเป็นชุดเรียกว่าสุดโหด  ถูกซ้อมจนเลือดพุ่งกระฉูด เอาไม้ไผ่ยัด ฯลฯ เรื่องจบลงเมื่อเธอทนไม่ไหวเธอขอร้องพวกเด็กเวร 4 คนนั้นให้ฆ่าเธอเสีย เด็กเวรทั้ง 4 รุมฤฆ่าเธอโดยใช้ดับเบิลออกกำลังกายและท่อเหล็กฆ่าเธอจนขาดตายในสภาพศพที่โหดร้าย ไม่เหลือโครงหน้าตาที่น่ารักตอนต้นเรื่องมาก่อน และชายสี่คนในการ์ตูนไม่ได้ถูกจับหรือได้รับผลกรรมเลย ภาพจบลงแต่เพียงภาพเด็กผู้หญิงและมีดอกไม้วางหนึ่งดอกเท่านั้น
ผมพูดได้เต็มปาก มันคือการ์ตูนโหดสยองที่สุดเท่าที่อ่านมาในชีวิต เพราะว่ามันดัดแปลงจากเรื่องจริง!!
การ์ตูนเรื่องนี้ดัดแปลงจากเรื่องจริงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อ จุนโกะ ฟูรุตะ(junko furuta) เด็กผู้หญิงอาย 17 ปีที่อีกไม่กี่วันข้างหน้าเธอจะจบการศึกษา งานดีๆ กำลังรอเธออยู่ แต่เธอกับถูกเด็กวายร้าย 4 คน อายุประมาณ 16-18 ปี จับตัว แล้วเธอไปกักขังบ้านของหนึ่งเด็กชายวายร้าย และนั้นคือจุดเริ่มต้นของนรกบนดิน

1 Hiroshi Miyano มิยาโนะ ฮิโรชิ

2 Minato Nobuharu มินาโตะ โนบุฮารุ

3 Jo Kamisaku โจ คามิเซคุ


จุนโกะ ฟูรุตะ(junko furuta)

ที่เกิดเหตุ

 
จุนโกะ ฟูรุตะเกิดในปี 1972 ในเมืองมิซาโตะ จังหวัดไซตามะ ประเทศญี่ปุ่น เธอเป็นลูกสาวคนญี่ปุ่นที่ค่อนข้างยากจน และเธอก็ไม่ได้เก่งอะไรมากมาย แต่กระนั้นเธอก็น่ารักและอัธยาศัยดีเป็นที่รักของเพื่อนร่วมชั้นและเพื่อนบ้าน
หน้าจริงของเธอน่ารักเหมือนในการ์ตูนไม่มีผิด.....
ชีวิตของเธอเป็นก็เหมือนเด็กนักเรียนหญิงทั่วๆ ไป มีชีวิตสนุกสนามตามประสาวัยรุ่น เธอไม่เคยมีประสบการณ์การมีเพศสัมพันธ์ใดๆ ทั้งสิ้น เธอไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์หรือยาเสพติดหรือไปสถานที่ล่อแหลม อย่างมากก็ไปสวนสนุกตามประสาหญิงสาวทั่วไป
แต่ช่างโชคร้ายที่เธอดันมีเพื่อนชายที่ชื่อมิยาโนะ ฮิโรชิ(Miyano Hiroshi)
 
มิยาโนะ ฮิโรชิ(ภาพแรก) ในเวลานั้นเขามีอายุ 18 ปี เขาแอบหลงรักจุนโกะ แต่ฮิโรชินั้นเป็นเด็กไม่เอาไหน แถมยังเป็นสมาชิกชั้นต่ำของยากูซ่า เขาขาดเรียนบ่อยครั้ง และมีชื่อเสียงเป็นนักเรียนนักเลงที่รักความรุนแรง
วันที่ 22 พฤศจิกายน 1988 ฮิโรชิและเพื่อนสามคนของเขา ซึ่งเพื่อนของฮิโรชิประกอบไปด้วยมินาโตะ โนบุฮารุ(Minato Nobuharu) อายุ 16 ปี(ภาพที่สอง), โจ คามิเซคุ(Jo Kamisaku)อายุ 17 ปี(เพื่อนจากโตเกียวและมีคดีติดตัวเพิ่งออกจากคุก ภาพที่ 3)  และ ยาสุชิน วาตานาเบ้(Yasushi Watanaba) (ไม่ทราบอายุ แต่คาดว่ายังเป็นเยาวชน)
ฮิโรชิ บอกจุนโกะว่าอยากคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว และเมื่อเธอไปพบว่าเขาพาเพื่อนมาด้วย เพื่อนของฮิโรชิหน้าตาอย่างกับโจรยากูซ่าทำให้เธอรู้สึกกลัวและพยายามหนี แต่เธอกลับโดนสี่คนนั้นจับและลักพาเธอไปกักตัวที่บ้านมินาโตะ โนบุฮารุ ที่อาดาจิ โตเกียว(ตอนแรกหนังสือพิมพ์ใช้ชื่อเรียกมินาโตะว่า เด็กชาย C) จากนั้นฮิโรชิก็บอกติดต่อไปที่บ้านว่าเขาหนีออกจากบ้านไม่ต้องตามหา ซึ่งด้วยความเป็นลูกน้องของยากูซ่า ทำให้พ่อแม่ของฮิโรชิกลัวจนไม่แจ้งกับตำรวจว่าลูกชายของตัวเองหายไป  ส่วนผู้ปกครองที่บ้านโนบุฮารุก็พวกเขาหลอกไปว่าเธอเป็นแฟนของเขา

สิ่งแรกที่เด็กวายร้ายสี่คนทำกับหญิงสาวคือบังคับให้ เด็กหญิงโทรไปบอกที่บ้านว่าอยู่บ้านเพื่อน จากนั้นมหกรรมนรกจึงเริ่มขึ้น ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดมีการถ่ายภาพเอาไว้ด้วย(ซึ่งกลายเป็นหลักฐานในเวลาต่อมา และภาพบางส่วนก็อยู่ในลิงค์ที่ผมแปะไว้แหละ แต่ขอร้องว่าอย่าเข้าไปนะครับ มันน่าสงสารจับใจ มันไม่น่าสนุกเหมือนทุกคนคิดหรอก)
จากนั้นหญิงสาวก็ถูกรุมข่มขื่น ว่ากันว่าฮิโรชิได้พาคนอื่นๆ มาร่วมวงด้วย ในช่วงแรกๆ ที่เธอโดนลักพาตัวมานั้นเธอโดนข่มขื่นมากกว่าห้าร้อยครั้งโดยผู้ชายกว่าร้อยคน!! หลังจากนั้นจุนโกะก็กลายเป็นของเล่นสำหรับเด็กวายร้ายทั้งสี่คน และเรื่องราวทั้งหมดได้ถูกรวบรวมไว้ไดอารี่ 44 วันของจุนโกะ ต่อไปนี้
 
วันที่หนึ่ง:22 พฤศจิกายน 1988:ลักพาตัว เธอถูกลักพาตัวโดยหนึ่งในสี่คนร้าย(ต่อไปนี้ขอเรียกว่าสัตว์นรกนะครับ) เธอถูกกักขังไว้ในบ้าน จากนั้นเธอถูกเปลือกกายและโดนข่มขืน(ยาวนานประมาณ 400 นาที ผมยังสงสัยเลยว่าเจ้าพวกนั้นมันจับเวลาด้วยเหรอนี้) เธอถูกบังคับให้โทรไปบอกที่บ้านว่าเธออยู่ที่บ้านเพื่อนไม่ต้องออกตามหา เธออดอยากและภาวะทุพโภชนาการ(สถาวะร่างกายอ่อนแอเพราะรับอาหารน้อยเกินไป) จนเป็นเหตุทำให้เธอต้องกินแมลงสาปและปัสสาวะ เธอถูกบังคับให้สำเร็จความใคร่ บังคับเธอช่วยตนเองต่อหน้าคนอื่น(สัตว์นรก) เผาด้วยไฟแช็คบุหรี่ และวัตถุต่างๆ ยัดใส่ในช่องคลอดและทวารหนักของเธอ
ผ่านไปสิบเอ็ดวัน : 1 ธันวาคม 1988:ถูกซ้อมอย่างรุนแรงนับไม่ถ้วน ใบหน้าของเธอแนบลงกับพื้นซีเมนต์เพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวด เนื่องจากเธอโดนต่อยไปหน้านับไม่ถ้วน จากนั้นมือของเธอผูกติดกับกระดานและร่างกายของเธอกลายเป็นกระสอบทรายสำหรับแตะต่อย จมูกเต็มไปด้วยเลือดจนเธอหายใจแทบไม่ออกจนต้องใช้ปากหายใจแทน ดับเบิลที่ใช้สำหรับออกกำลังกายถูกหย่อนลงท้องของเธอ เธอสำรองอาเจียนทุกครั้งเมื่อพยายามดื่มน้ำ(ท้องของเธอไม่สามารถยอมรับได้) เธอพยายามหลบหนีแต่จับได้เลยถูกซ้อม โดนลงโทษด้วยการเอาบุหรี่จี้ที่แขน เอาของเหลวไวไฟเทบนเท้าและขาของเธอและจุดไฟเผา และเอาขวดสอดใส่ถวารหนักของเธอจนบาดเจ็บ
(ขอหยุดไปดื่มน้ำก่อน อยากอ้วก นี้ผมเขียนมาได้ไงนี้)
ผ่านไปยี่สิบวัน : 10 ธันวาคม 1988:เธอไม่สามารถเดินได้เพราะขาถูกเผาไหม้อย่างรุนแรง เธอถูกตีด้วยไม้ไผ่ ถูกเอาดอกไม้ไฟยัดใส่ในทวารหนักและจุดไฟ เธอถูกทุบที่มือและเล็กจนแตกยับ ถูกตีด้วยไม้กอล์ฟ และเอาบุหรี่ยัดลงในช่องคลอด ถูกตีด้วยเหล็กซ้ำ เธอถูกบังคับให้นอนนอกระเบียงทั้งๆ ที่เป็นฤดูหนาว และถูกยัดโดยไม้เหล็กเสียบไก่ย่างลงในช่องคลอดและถวารหนักจนเลือดออกอย่างรุนแรง
ผ่านไปสามสิบวัน: เทียนร้อนๆ หยดใส่หน้า เปลือกตาของเธอถูกเผาด้วยไฟแช็ก แทงด้วยเข็มเย็บผ้าที่บริเวณหน้าอก หัวนมซ้ายถูกตัดและถูกย่ำยีด้วยคีม สัตว์นรกเอาหลอดไฟยัดที่ช่องคลอดของเธอ เลือดออกจากช่องคลอดอย่างหนักเพราะสัตว์นรกเอากรรไกรยัด จนเธอไม่สามารถปัสสาวะแบบปกติได้ เธอต้องใช้เวลากว่าชั่วโมงเพื่อลงข้างล่างและใช้ห้องน้ำ เยื่อแก้วหูเสียหายอย่างรุนแรง สมองได้รับกระทบกระเทือนอย่างหนัก
ผ่านไปสี่สิบวัน : เธอทรมานและขอร้องให้ฆ่าฉัน 1 มกราคม 1989 สภาพร่างกายของเธอเละอย่างน่าสงสาร เธอแทบไม่สามารถขยับตัวได้
ผ่านไปสี่สิบสี่วัน : 4 มกราคม 1989: สัตว์นรก(ที่มีคำนำหน้าว่าเด็กชาย)บังคับเธอให้เล่นเกมส์ mah jong(เกมส์ไพ่บนกระดานญี่ปุ่นชนิดหนึ่ง) และรางวัลที่ได้จากเกมส์นึ้คือการทำให้ร่างกายเธอพิการด้วยดับเบิ้ลออกกำลังกายรุมตีเธออย่างทารุณ  ตอนนั้นเธอเลือดออกมากทั้งจมูกและปาก แต่พวกสัตว์นรกนี้ไม่วายเอาน้ำตาเทียนหยดใส่ตาและใบหน้าของเธอ เธอขอร้องให้ฆ่าเธอดีกว่า และพวกสัตว์นรกนั้นก็เอาน้ำมันเทลงใบหน้าแขนขาและท้องแล้วจุดไฟเผา ไฟลุกไหม้ เธอตายอย่างทรมาน สิ้นสุด 44 วันนรกบนดิน
Reclaimed

         เมื่อเธอตายแล้วสัตว์นรกทั้งสี่ก็เอาถังน้ำมันแบบ 55 แกลลอน  ยัดศพลงในถังและเทปูนซีเมนต์ แล้วเอาไปทิ้งที่ก่อสร้างที่โคโตะ, โตเกียว
เมื่อตำรวจพบศพของเธอ สภาพศพบ่บอกถึงความโหดร้ายทารุณอย่างสุดจะพรรณนาที่จะเขียนเป็นภาษาลงในกระดาษได้สภาพศพถูกไฟเผาไหม้ หน้าเละจนจำหน้าแทบไม่ได้ จากการชันสูตรพบว่ามีร่องรอยของน้ำอสุจิกว่าร้อยคน!! ที่ทวารหนักและช่องคลอดของเธอ แสดงให้เห็นว่าเธอได้รับความทุกข์ทรมานสุดจะพรรณนาก่อนสิ้นลม
เมื่อแม่ของเธอได้ยินข่าวและรายละเอียดสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกสาว เธอแทบจะเป็นลม จนเธอต้องเข้า รักษาตนเป็นผู้ป่วยจิตเวช จนบัดนี้เธอยังไม่สามารถลืมได้กับความทรมานที่ลูกสาวของเธอได้รับ...
สุดท้ายสัตว์นรกสี่คนนั้นก็ถูกจับและตัดสิน แต่กฎหมายญี่ปุ่นเยาวชนที่มีความผิดนั้นโทษเบามาก สี่คนที่ว่าจำคุกเพียง 7-20 ปี เปลี่ยนชื่อเปลี่ยนแซ่พร้อมกลับเข้าสู่สังคมอีกครั้ง มันไม่สาสมกับสิ่งที่มันได้กระทำกับสาวน้อยคนหนึ่งที่เต็มไปด้วยความหวังและอนาคตเลย ทำให้สื่อต่างๆ พยายามเรียกร้องหาความธรรมแก่ครอบครัวเหยื่อ บางสื่อเปิดเผยชื่อจริงของสัตว์นรกสี่คน โดยพวกเขาบอกว่า พวกนั้นไม่จำเป็นต้องมีสิทธิมนุษยชนหรอก" และแล้วครอบครัวของสี่สัตว์นรกต้องขายบ้านได้เงินรวม 50 ล้านเยน และนำเงินนี้มอบให้ครอบครัวจุนโกะ
 
สรุปหลังจากที่อ่าน ผมไม่รู้ว่าวัตถุประสงค์ในการเขียนการ์ตูนเรื่องนี้เพื่ออะไร เพราะมีแต่ฉากที่โหดร้าย ซาดิสต์ ทรมาน เหมือนกับเอาเรื่องของผู้ตายมาล้อเล่น ไม่ได้ให้เกียรติผู้ตายเลยสักนิด(ผมไปเจอการ์ตูนนี้แบบเต็มๆ ที่เว็บโดจินโป๊) หากการ์ตูนเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้หลายคนตระหนักกับสิ่งที่เกิดขึ้นในคดีนี้ หรือทำให้เห็นภาพ ทำให้เกิดความรู้สึกเกรงกลัวหรือละอายต่อบาป ผมก็ขอบอกว่าเสียใจด้วยดูเหมือนว่าวัตถุประสงค์นี้จะล้มเหลว เพราะ คนอ่านที่อ่านการ์ตูนเรื่องนี้ไม่รู้สึกอย่างนี้แต่อย่างใด กลับกันก็ทำให้เกิดอารมณ์สยองขวัญ และความสุขซาดิสต์แทน.....
นอกเหนือจากนั้นเรื่องของจุนโกะยังถูกนำไปทำหนังถึงสองเรื่องคือ Concrete-Encased High School Girl Murder Case por Katsuya Matsumura (1995), Schoolgirl in Cement por Hiromu Nakamura (2004) ทั้งสองเรื่องเป็นหนังแนวโหดโรคจิตที่เน้นแต่ฆ่าลูกเดียว ไม่มีสาระอื่นใดเลย(นี้ถ้าเป็นไทย อเมริกาคงโดนฟ้องคนผลิตจนเจ๊งแล้วมั้ง)
หนังแนวโหดนี้ประเทศไทยไม่ค่อยสนใจเท่าใดนัก หลังจากเรื่องก่วยเตี๋ยวเนื้อคน, หรือรับน้องสยองขวัญ รายได้หนังเละไม่เป็นท่า เพราะว่าบ้านเรามีกฎหมายควบคุมเรตไม่ให้มีความรุนแรงมากเกินไป แต่สำหรับญี่ปุ่นแล้วหนังแนวนี้มีเพียบ!! แต่กระนั้นก็ถูกจำกัดด้วยเรต +18 ไม่ให้เด็กอายุต่ำกว่าซื้อ-เช่าเป็นอันขาด
ผมไม่เข้าใจว่าญี่ปุ่นนั้นคิดอย่างไรกับเรื่องนี้กันแน่ ทำไมถึงเอาเรื่องผู้ตายมาล้อเล่นแบบนี้ ไม่รู้ว่าครอบครัวของเหยื่อนั้นได้รับผลกระทบอย่างไร หากพวกเขาเห็นผลงานที่สร้างจากคดีนี้แล้วคนดูแล้วๆ  "สุดยอด" "แหล่มๆ" หากคุณเป็นครอบครัวของเหยื่อคุณจะยินดีกับคนพูดนี้หรือไม่
สุดท้ายนี้ไม่รู้ว่าใครกันแน่ ที่ทำให้สังคมชาชินกับเรื่องราวแบบนี้ ที่ทำให้คนอื่นเห็นเรื่องโหดเหล่านี้กลายเป็นเรื่องปกติธรรมดาทั่วไป
ระหว่างฆาตกร?? หรือ สื่อ??

          สุดท้ายนี้ผมมีเนื้อเพลงมาฝาก เป็นของวง Visual kei เป็นเพลงชื่อ Taion Translation อัลบั้ม GazettE Nil ที่เอาเรื่องราวของจุนโกะ ฟูรุตะแต่งเป็นเพลง
+
 
A wintry sky and the broken streetlight cold wind.(ท้องฟ้าที่ลมผัดแรงและไฟถนนที่หัก ลมเย็น)
Unknown shadow the footprint of desertion.(เงาที่ไร้ที่มา รอยเท้าของความว่างเปล่า)
Freedom was taken. (อิสรภาพถูกช่วงชิง)
 
If it wakes up a gloomy ceiling. (ถ้าตื่นขื้นมา พบว่าเพดานมืดดูหมอง)
A laughing voice sinks in the eardrum it is soiled. (เสียงหัวเราะดิ่งเข้าไปในแก้วหู)
And violence rapes me. (ความรุนแรง ทารุณข่มขืนฉัน)
 
An understanding is impossible. (การที่เข้าใจ มันเป็นไปไม้ได้ )
Why was I chosen? Someone should answer... (ทำไมต้องเป็นฉันที่ถูกเลือก? ใคยบางคนตอบมา )
 
dou ka hidoi yume da to kotaete hoshii (ได้โปรดบอกฉันว่ามันเป็นแค่ฝันร้าย)
dore dake sakebi modae kurushimeba ii (ฉันต้องตะโกนและทนทรมารอีกเท่าไหร่?)
dou ka hidoi yume da to oshiete hoshii (ได้โปรดบอกฉันว่ามันเป็นแค่ฝัน)
chigiresou na koe de nando mo sakenda (ซ้ำร้ายเสียงแหบแหบของฉันตะโกนออกไปหลายต่อหลายครั้ง)
 
There is no hand of preparing of the disordered hair. (ไม่มีมือที่จะเตรียมจัดเส้นผมที่รุกรุงรัง )
A laughing voice sinks in the eardrum a faint temperature is mixed in the midwinter. (เสียงหัวเราะดิ่งลงไปในแก้วหู อาการร้อนจนแทบจะเป็นลมปนกับฤดูหนาว )
 
koe wo koroshite karesou na jibun ni ii kikaseteita (ฉันชักจูงตัวเอง คนที่แทบไม่มีเสียงเหลือ และพยายามเริ่มดิ้นด้วยความทรมาน)
ikiru koto wo miushinawanu you (เพื่อที่จะไม่เสียการอยู่รอด)
koe wo koroshite furueta yoru wa itami ni oboreteiku (ฉันจมลงตอนกลางคืน เวลาที่ฉันกลัวและไม่มีเสียง)
togiresou na iki wo yurushite... (ลมหายใจที่แทบจะไม่มีแล้ว ได้โปรดให้อภัยฉัน )
 
dou ka hidoi yume da to kotaete hoshii (ได้โปรดตอบฉันมาว่ามันเป็นแค่ฝันร้าย )
dore dake sakebi modae kurushimeba ii (ฉันต้องตะโกนและทนทรมานอีกเท่าไหร่? )
dou ka hidoi yume da to oshiete hoshii (ได้โปรดบอกฉันว่ามันคือฝันร้าย )
saigo ni mou ichido dake waratte mitai  (ในที่สุด ฉันอยากกลับมายิ้มอีกครั้ง)
ลืมบอกไปในส่วน 44 day นั้นมาจาก Junko Furuta. She went through 44 days of torture. ซึ่งเป็นกระทู้ที่นิยมตั้งมากในต่างประเทศ ล่าสุดคินดะอิจิก็เอาพล็อตนี้ไปใช้ด้วยในตอน ลุงโมริ หากได้อ่านเนื้อหานี้แล้วมาอ่านการ์ตูนคินดะอิจิจะเกิดอารมณ์ประหลาด ทำให้อินกับเนื้อเรื่องในทันที
 
[    post]









[/post]

[Uziga Waita] Modern Stories of the Bizarre (Schoolgirl in Concrete)
งานที่ 11



เกรินยาว หน่อย

ที่เกรินที่copy เค้ามานะครับ



มีการ์ตูนแนวหนี่งที่หลายๆ คนต่างอยากจะดู อยากลองหาเสพ(ผมไปดูบอร์ดอื่นๆ มา) แต่มันหายากมากๆ นั้นคือ การ์ตูนแนวฆ่าโหด  วิปริตสุดๆ เป็นการ์ตูนแนวฆ่ากันแบบเถื่อนๆ โหดๆ และแฝงอารมณ์ขันที่ร้ายกาจ(ที่ไม่ขำนัก) วิปริตเช่นทรมานผู้หญิง ข่มขืน ไปจนถึงฆ่าโหด แหวะท้อง เอาไส้มาเล่น เป็นของเล่นวิตถารสำหรับคนโรคจิตในเรื่อง ซึ่งดูเหมือนว่าการ์ตูนแนวนี้ญี่ปุ่นชอบอย่างมาก   )
พล็อตเรื่องการ์ตูนแนวนี้ไม่ซับซ้อนเท่าใดนัก เพียงแค่ตัวเอก(??)ผู้หญิง(ต้องสวยและน่ารัก)ไปเจอฆาตกรโรคจิต จากนั้นก็โดนจับ และกลายเป็นขอเล่นกับคนร้าย กระทำย่ำยีอย่างวิปริตผิดมนุษย์ เช่น เอาอุปกรณ์ทางเพศทรมาน, ใช้เครื่องทรมาน, ใช้ความรุนแรง, ข่มขื่น สุดท้ายก็ฆ่าโหดสุดเหี้ยมเท่าที่มนุษย์ธรรมดาจะคิดได้ เช่น แหวะท้อง, ปล่อยไก่จิกตา, กินเนื้อคน ฯลฯ พูดง่ายๆ ก็คือหนังสือการ์ตูนอาชญากรรมญี่ปุ่นแหละครับ
วันนี้ผมมีการ์ตูนเรื่องหนึ่งมานำเสนอ แนว ซาดิสท์ฆ่าโหด นั้นแหละครับ แน่นอนมันก็ไม่มีสาระอย่างที่ผมว่านั้นแหละ ไม่มีประเด็นอะไรมาพูดด้วย แต่สิ่งที่น่าสนใจคือ..... "มันสร้างจากเรื่องจริง!!
 
 

Manga Junko Furuta
แนวฆ่าโหด, ดัดแปลงจากเรื่องจริง, NC+18
(  มีจำนวน 69 หน้า)

(การ์ตูนจะอยู่ตรงท้ายเรื่อง สังเกตว่าจะมีคำว่ามังงะ คลิกเข้าตรงนั้นแหละ  แต่ทางที่ดีไม่ต้องดูก็ได้ ที่เอามาเป็นตัวอย่างและไม่ชัดด้วย  ของเต็มๆ ผมไปดูแบบเต็มๆ มาแล้ว มันไม่สนุกอย่างที่คิดหรอกครับ)
 
ปล. เนื้อหาต่อไปนี้มีความรุนแรงมาก และขอแนะนำว่าผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ไม่ควรเข้าลิงค์อย่างยิ่ง ผมไม่ได้ลงเพื่อชี้โพลงให้กระรอก หรือยุให้เข้าเหมือนบทความที่ผ่านมา  หากคุณสงสารผู้ตายจงเชื่อผม และอ่านสิ่งที่ผมเขียนต่อไปนี้จะดีกว่า(แบบว่าอ่านแล้วรู้เลยว่าการ์ตูนเรื่องนี้มีอะไรบ้าง)
              
                การ์ตูนนี้ผมได้มาบังเอิญจากการใช้คำ มังงะ ใส่ตรงหน้าของชื่อคดีญี่ปุ่น จนเปิดมาพบอย่างที่เห็น   การ์ตูนนี้มีชื่อเต็มว่า  True Modern Stories of the Bizarre 2004; includes the story Schoolgirl in Concrete based on the real-life case of Junko Furuta  เป็นผลงานของUjiga Waita (นามแฝง) ส่วนใหญ่ผลงานของเขาจะเน้นคดีฆ่าโหด และบางเรื่องก็เอาคดีสะเทือนขวัญดังๆมาเขียนเป็นการ์ตูน โดยชื่อตัวละครนั้นเค้าจะหลีกเลี่ยงการใช้ชื่อจริง ซึ่งผลงานงานดังๆ ก็เช่น  Poisonous Picture Book of the Bizarre(1999), The Middle of the Swamp(2002), Mai-chan's Daily Life(2004) ฯลฯ
ผมไปดูการ์ตูนเรื่องนี้แบบเต็มๆ มาแล้ว แม้จะเป็นการ์ตูนสั้นๆ 69 หน้า  แต่สิ่งที่สื่อออกมานั้นถือได้ว่ามันโหดร้ายมากๆ  ขนาดผมไปดู(อ่านไม่ออกเพราะภาษาญี่ปุ่น) จิตใจผมแทบจิตหลุด หดหู่ ขยะแขยง อยากอ้วกให้ได้(ใครอยากดูเต็มๆ ลองพิมพ์คำว่า  Schoolgirl in Concrete  ในกูเกิลดูนะครับ แต่ไม่รับรองว่าเจอนะ)
 
 ในการ์ตูน เปิดภาพออกมาเป็นภาพของเด็กหญิงน่ารักใส่ชุดนักเรียนกำลังไปบ้านเพื่อน(หรือกลับบ้านหรือไปโรงเรียนหว่า...ผมขี้เกียจแปลนะ)  
 
                และแล้วชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปเมื่อมีชายคนหนึ่งขี่รถมาประกบติดแล้วล้มจักรยานของเธอ
                
                รถจักรยานเธอล้มข้างทาง เวลานั้นเองก็มีเพื่อนของเธอซึ่งเป็นเด็กหัวเกรียม(ใจก็เกรียมด้วย)มาทักและพาเธอไปที่บ้านของเขาเพื่อไปรักษาแผล
                
                แต่แล้วที่บ้านที่เด็กเกรียมนั้น เธอก็โดนทุบตี โดยเพื่อนชายหัวเกรียมและเพื่อนทั้ง 4 คน
                
                เธอโดนบังคับ ให้ถอดเสื้อ(โดนซ้อมตลอด) แล้วจากนั้นชายทั้ง 4 คนก็รุมข่มขืนเธอ(การ์ตูนเรื่องนี้จะมีเป็นบท ซึ่งหนึ่งบทหมายถึงผ่านไปวันๆ)
                            
สังเกตว่ามีผู้ปกครองของหนึ่งในชายที่ข่มขื่นเธออยู่ในบ้านด้วย แต่หญิงสาวไม่กล้าขอความช่วยเหลือ แต่อย่างใด อีกทั้งผู้ปกครองคนนั้นดูเหมือนจะกลัวลูกมากๆ
 
เธอตกเป็นของเล่นของเหล่าผู้ชาย 4 คน ที่นิสัยสุดโฉดชั่ว ข่มขื่นและถูกทรมานต่างๆ นาๆ ด้วยวิธีผิดวิปริตผิดมนุษย์ เอาสิ่งแปลกปลอมสอดอวัยวะเพศหญิงสาว(ขวด, ดอกไม้ไฟ) หญิงสาวกรีดร้องอย่างทรมานโดนบีบคอ โดนจับกดน้ำ โดนซ้อม ฯลฯ
 
หญิงสาวหลบหนีในขณะที่ชายสี่คนเผลอ เธอลงมาข้างล่างและโทรศัพท์ แต่ไม่วายโดนจับได้ นรกกำลังบนดินก็ได้เริ่มต้นขึ้น......
 
เธอโดนซ้อมอย่างโหดร้าย(ทุกวัน) โดนบังคับให้กินฉี่ โดนจุดไฟเผาเท้าและมือ เธอเจ็บปวดทรมานสุดหัวใจ(ไม่มีให้ดู เพราะน่าสงสารมาก)
 
และสุดท้าย สภาพของเธอโทรมสุดขีด เหมือนศพมีชีวิต ใบหน้าบวมอืด ผมบนศีรษะหลุดเป็นหน่อมๆ มือและเท้าถูกเผาไฟจนเป็นแผลผุพอง  แต่ชายทั้งสี่คนยังไม่หน่ำใจ เมื่อบทสุดท้ายเธอถูกทรมานเป็นชุดเรียกว่าสุดโหด  ถูกซ้อมจนเลือดพุ่งกระฉูด เอาไม้ไผ่ยัด ฯลฯ เรื่องจบลงเมื่อเธอทนไม่ไหวเธอขอร้องพวกเด็กเวร 4 คนนั้นให้ฆ่าเธอเสีย เด็กเวรทั้ง 4 รุมฤฆ่าเธอโดยใช้ดับเบิลออกกำลังกายและท่อเหล็กฆ่าเธอจนขาดตายในสภาพศพที่โหดร้าย ไม่เหลือโครงหน้าตาที่น่ารักตอนต้นเรื่องมาก่อน และชายสี่คนในการ์ตูนไม่ได้ถูกจับหรือได้รับผลกรรมเลย ภาพจบลงแต่เพียงภาพเด็กผู้หญิงและมีดอกไม้วางหนึ่งดอกเท่านั้น
ผมพูดได้เต็มปาก มันคือการ์ตูนโหดสยองที่สุดเท่าที่อ่านมาในชีวิต เพราะว่ามันดัดแปลงจากเรื่องจริง!!
การ์ตูนเรื่องนี้ดัดแปลงจากเรื่องจริงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อ จุนโกะ ฟูรุตะ(junko furuta) เด็กผู้หญิงอาย 17 ปีที่อีกไม่กี่วันข้างหน้าเธอจะจบการศึกษา งานดีๆ กำลังรอเธออยู่ แต่เธอกับถูกเด็กวายร้าย 4 คน อายุประมาณ 16-18 ปี จับตัว แล้วเธอไปกักขังบ้านของหนึ่งเด็กชายวายร้าย และนั้นคือจุดเริ่มต้นของนรกบนดิน

1 Hiroshi Miyano มิยาโนะ ฮิโรชิ

2 Minato Nobuharu มินาโตะ โนบุฮารุ

3 Jo Kamisaku โจ คามิเซคุ


จุนโกะ ฟูรุตะ(junko furuta)

ที่เกิดเหตุ

 
จุนโกะ ฟูรุตะเกิดในปี 1972 ในเมืองมิซาโตะ จังหวัดไซตามะ ประเทศญี่ปุ่น เธอเป็นลูกสาวคนญี่ปุ่นที่ค่อนข้างยากจน และเธอก็ไม่ได้เก่งอะไรมากมาย แต่กระนั้นเธอก็น่ารักและอัธยาศัยดีเป็นที่รักของเพื่อนร่วมชั้นและเพื่อนบ้าน
หน้าจริงของเธอน่ารักเหมือนในการ์ตูนไม่มีผิด.....
ชีวิตของเธอเป็นก็เหมือนเด็กนักเรียนหญิงทั่วๆ ไป มีชีวิตสนุกสนามตามประสาวัยรุ่น เธอไม่เคยมีประสบการณ์การมีเพศสัมพันธ์ใดๆ ทั้งสิ้น เธอไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์หรือยาเสพติดหรือไปสถานที่ล่อแหลม อย่างมากก็ไปสวนสนุกตามประสาหญิงสาวทั่วไป
แต่ช่างโชคร้ายที่เธอดันมีเพื่อนชายที่ชื่อมิยาโนะ ฮิโรชิ(Miyano Hiroshi)
 
มิยาโนะ ฮิโรชิ(ภาพแรก) ในเวลานั้นเขามีอายุ 18 ปี เขาแอบหลงรักจุนโกะ แต่ฮิโรชินั้นเป็นเด็กไม่เอาไหน แถมยังเป็นสมาชิกชั้นต่ำของยากูซ่า เขาขาดเรียนบ่อยครั้ง และมีชื่อเสียงเป็นนักเรียนนักเลงที่รักความรุนแรง
วันที่ 22 พฤศจิกายน 1988 ฮิโรชิและเพื่อนสามคนของเขา ซึ่งเพื่อนของฮิโรชิประกอบไปด้วยมินาโตะ โนบุฮารุ(Minato Nobuharu) อายุ 16 ปี(ภาพที่สอง), โจ คามิเซคุ(Jo Kamisaku)อายุ 17 ปี(เพื่อนจากโตเกียวและมีคดีติดตัวเพิ่งออกจากคุก ภาพที่ 3)  และ ยาสุชิน วาตานาเบ้(Yasushi Watanaba) (ไม่ทราบอายุ แต่คาดว่ายังเป็นเยาวชน)
ฮิโรชิ บอกจุนโกะว่าอยากคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว และเมื่อเธอไปพบว่าเขาพาเพื่อนมาด้วย เพื่อนของฮิโรชิหน้าตาอย่างกับโจรยากูซ่าทำให้เธอรู้สึกกลัวและพยายามหนี แต่เธอกลับโดนสี่คนนั้นจับและลักพาเธอไปกักตัวที่บ้านมินาโตะ โนบุฮารุ ที่อาดาจิ โตเกียว(ตอนแรกหนังสือพิมพ์ใช้ชื่อเรียกมินาโตะว่า เด็กชาย C) จากนั้นฮิโรชิก็บอกติดต่อไปที่บ้านว่าเขาหนีออกจากบ้านไม่ต้องตามหา ซึ่งด้วยความเป็นลูกน้องของยากูซ่า ทำให้พ่อแม่ของฮิโรชิกลัวจนไม่แจ้งกับตำรวจว่าลูกชายของตัวเองหายไป  ส่วนผู้ปกครองที่บ้านโนบุฮารุก็พวกเขาหลอกไปว่าเธอเป็นแฟนของเขา

สิ่งแรกที่เด็กวายร้ายสี่คนทำกับหญิงสาวคือบังคับให้ เด็กหญิงโทรไปบอกที่บ้านว่าอยู่บ้านเพื่อน จากนั้นมหกรรมนรกจึงเริ่มขึ้น ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดมีการถ่ายภาพเอาไว้ด้วย(ซึ่งกลายเป็นหลักฐานในเวลาต่อมา และภาพบางส่วนก็อยู่ในลิงค์ที่ผมแปะไว้แหละ แต่ขอร้องว่าอย่าเข้าไปนะครับ มันน่าสงสารจับใจ มันไม่น่าสนุกเหมือนทุกคนคิดหรอก)
จากนั้นหญิงสาวก็ถูกรุมข่มขื่น ว่ากันว่าฮิโรชิได้พาคนอื่นๆ มาร่วมวงด้วย ในช่วงแรกๆ ที่เธอโดนลักพาตัวมานั้นเธอโดนข่มขื่นมากกว่าห้าร้อยครั้งโดยผู้ชายกว่าร้อยคน!! หลังจากนั้นจุนโกะก็กลายเป็นของเล่นสำหรับเด็กวายร้ายทั้งสี่คน และเรื่องราวทั้งหมดได้ถูกรวบรวมไว้ไดอารี่ 44 วันของจุนโกะ ต่อไปนี้
 
วันที่หนึ่ง:22 พฤศจิกายน 1988:ลักพาตัว เธอถูกลักพาตัวโดยหนึ่งในสี่คนร้าย(ต่อไปนี้ขอเรียกว่าสัตว์นรกนะครับ) เธอถูกกักขังไว้ในบ้าน จากนั้นเธอถูกเปลือกกายและโดนข่มขืน(ยาวนานประมาณ 400 นาที ผมยังสงสัยเลยว่าเจ้าพวกนั้นมันจับเวลาด้วยเหรอนี้) เธอถูกบังคับให้โทรไปบอกที่บ้านว่าเธออยู่ที่บ้านเพื่อนไม่ต้องออกตามหา เธออดอยากและภาวะทุพโภชนาการ(สถาวะร่างกายอ่อนแอเพราะรับอาหารน้อยเกินไป) จนเป็นเหตุทำให้เธอต้องกินแมลงสาปและปัสสาวะ เธอถูกบังคับให้สำเร็จความใคร่ บังคับเธอช่วยตนเองต่อหน้าคนอื่น(สัตว์นรก) เผาด้วยไฟแช็คบุหรี่ และวัตถุต่างๆ ยัดใส่ในช่องคลอดและทวารหนักของเธอ
ผ่านไปสิบเอ็ดวัน : 1 ธันวาคม 1988:ถูกซ้อมอย่างรุนแรงนับไม่ถ้วน ใบหน้าของเธอแนบลงกับพื้นซีเมนต์เพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวด เนื่องจากเธอโดนต่อยไปหน้านับไม่ถ้วน จากนั้นมือของเธอผูกติดกับกระดานและร่างกายของเธอกลายเป็นกระสอบทรายสำหรับแตะต่อย จมูกเต็มไปด้วยเลือดจนเธอหายใจแทบไม่ออกจนต้องใช้ปากหายใจแทน ดับเบิลที่ใช้สำหรับออกกำลังกายถูกหย่อนลงท้องของเธอ เธอสำรองอาเจียนทุกครั้งเมื่อพยายามดื่มน้ำ(ท้องของเธอไม่สามารถยอมรับได้) เธอพยายามหลบหนีแต่จับได้เลยถูกซ้อม โดนลงโทษด้วยการเอาบุหรี่จี้ที่แขน เอาของเหลวไวไฟเทบนเท้าและขาของเธอและจุดไฟเผา และเอาขวดสอดใส่ถวารหนักของเธอจนบาดเจ็บ
(ขอหยุดไปดื่มน้ำก่อน อยากอ้วก นี้ผมเขียนมาได้ไงนี้)
ผ่านไปยี่สิบวัน : 10 ธันวาคม 1988:เธอไม่สามารถเดินได้เพราะขาถูกเผาไหม้อย่างรุนแรง เธอถูกตีด้วยไม้ไผ่ ถูกเอาดอกไม้ไฟยัดใส่ในทวารหนักและจุดไฟ เธอถูกทุบที่มือและเล็กจนแตกยับ ถูกตีด้วยไม้กอล์ฟ และเอาบุหรี่ยัดลงในช่องคลอด ถูกตีด้วยเหล็กซ้ำ เธอถูกบังคับให้นอนนอกระเบียงทั้งๆ ที่เป็นฤดูหนาว และถูกยัดโดยไม้เหล็กเสียบไก่ย่างลงในช่องคลอดและถวารหนักจนเลือดออกอย่างรุนแรง
ผ่านไปสามสิบวัน: เทียนร้อนๆ หยดใส่หน้า เปลือกตาของเธอถูกเผาด้วยไฟแช็ก แทงด้วยเข็มเย็บผ้าที่บริเวณหน้าอก หัวนมซ้ายถูกตัดและถูกย่ำยีด้วยคีม สัตว์นรกเอาหลอดไฟยัดที่ช่องคลอดของเธอ เลือดออกจากช่องคลอดอย่างหนักเพราะสัตว์นรกเอากรรไกรยัด จนเธอไม่สามารถปัสสาวะแบบปกติได้ เธอต้องใช้เวลากว่าชั่วโมงเพื่อลงข้างล่างและใช้ห้องน้ำ เยื่อแก้วหูเสียหายอย่างรุนแรง สมองได้รับกระทบกระเทือนอย่างหนัก
ผ่านไปสี่สิบวัน : เธอทรมานและขอร้องให้ฆ่าฉัน 1 มกราคม 1989 สภาพร่างกายของเธอเละอย่างน่าสงสาร เธอแทบไม่สามารถขยับตัวได้
ผ่านไปสี่สิบสี่วัน : 4 มกราคม 1989: สัตว์นรก(ที่มีคำนำหน้าว่าเด็กชาย)บังคับเธอให้เล่นเกมส์ mah jong(เกมส์ไพ่บนกระดานญี่ปุ่นชนิดหนึ่ง) และรางวัลที่ได้จากเกมส์นึ้คือการทำให้ร่างกายเธอพิการด้วยดับเบิ้ลออกกำลังกายรุมตีเธออย่างทารุณ  ตอนนั้นเธอเลือดออกมากทั้งจมูกและปาก แต่พวกสัตว์นรกนี้ไม่วายเอาน้ำตาเทียนหยดใส่ตาและใบหน้าของเธอ เธอขอร้องให้ฆ่าเธอดีกว่า และพวกสัตว์นรกนั้นก็เอาน้ำมันเทลงใบหน้าแขนขาและท้องแล้วจุดไฟเผา ไฟลุกไหม้ เธอตายอย่างทรมาน สิ้นสุด 44 วันนรกบนดิน
Reclaimed

         เมื่อเธอตายแล้วสัตว์นรกทั้งสี่ก็เอาถังน้ำมันแบบ 55 แกลลอน  ยัดศพลงในถังและเทปูนซีเมนต์ แล้วเอาไปทิ้งที่ก่อสร้างที่โคโตะ, โตเกียว
เมื่อตำรวจพบศพของเธอ สภาพศพบ่บอกถึงความโหดร้ายทารุณอย่างสุดจะพรรณนาที่จะเขียนเป็นภาษาลงในกระดาษได้สภาพศพถูกไฟเผาไหม้ หน้าเละจนจำหน้าแทบไม่ได้ จากการชันสูตรพบว่ามีร่องรอยของน้ำอสุจิกว่าร้อยคน!! ที่ทวารหนักและช่องคลอดของเธอ แสดงให้เห็นว่าเธอได้รับความทุกข์ทรมานสุดจะพรรณนาก่อนสิ้นลม
เมื่อแม่ของเธอได้ยินข่าวและรายละเอียดสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกสาว เธอแทบจะเป็นลม จนเธอต้องเข้า รักษาตนเป็นผู้ป่วยจิตเวช จนบัดนี้เธอยังไม่สามารถลืมได้กับความทรมานที่ลูกสาวของเธอได้รับ...
สุดท้ายสัตว์นรกสี่คนนั้นก็ถูกจับและตัดสิน แต่กฎหมายญี่ปุ่นเยาวชนที่มีความผิดนั้นโทษเบามาก สี่คนที่ว่าจำคุกเพียง 7-20 ปี เปลี่ยนชื่อเปลี่ยนแซ่พร้อมกลับเข้าสู่สังคมอีกครั้ง มันไม่สาสมกับสิ่งที่มันได้กระทำกับสาวน้อยคนหนึ่งที่เต็มไปด้วยความหวังและอนาคตเลย ทำให้สื่อต่างๆ พยายามเรียกร้องหาความธรรมแก่ครอบครัวเหยื่อ บางสื่อเปิดเผยชื่อจริงของสัตว์นรกสี่คน โดยพวกเขาบอกว่า พวกนั้นไม่จำเป็นต้องมีสิทธิมนุษยชนหรอก" และแล้วครอบครัวของสี่สัตว์นรกต้องขายบ้านได้เงินรวม 50 ล้านเยน และนำเงินนี้มอบให้ครอบครัวจุนโกะ
 
สรุปหลังจากที่อ่าน ผมไม่รู้ว่าวัตถุประสงค์ในการเขียนการ์ตูนเรื่องนี้เพื่ออะไร เพราะมีแต่ฉากที่โหดร้าย ซาดิสต์ ทรมาน เหมือนกับเอาเรื่องของผู้ตายมาล้อเล่น ไม่ได้ให้เกียรติผู้ตายเลยสักนิด(ผมไปเจอการ์ตูนนี้แบบเต็มๆ ที่เว็บโดจินโป๊) หากการ์ตูนเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้หลายคนตระหนักกับสิ่งที่เกิดขึ้นในคดีนี้ หรือทำให้เห็นภาพ ทำให้เกิดความรู้สึกเกรงกลัวหรือละอายต่อบาป ผมก็ขอบอกว่าเสียใจด้วยดูเหมือนว่าวัตถุประสงค์นี้จะล้มเหลว เพราะ คนอ่านที่อ่านการ์ตูนเรื่องนี้ไม่รู้สึกอย่างนี้แต่อย่างใด กลับกันก็ทำให้เกิดอารมณ์สยองขวัญ และความสุขซาดิสต์แทน.....
นอกเหนือจากนั้นเรื่องของจุนโกะยังถูกนำไปทำหนังถึงสองเรื่องคือ Concrete-Encased High School Girl Murder Case por Katsuya Matsumura (1995), Schoolgirl in Cement por Hiromu Nakamura (2004) ทั้งสองเรื่องเป็นหนังแนวโหดโรคจิตที่เน้นแต่ฆ่าลูกเดียว ไม่มีสาระอื่นใดเลย(นี้ถ้าเป็นไทย อเมริกาคงโดนฟ้องคนผลิตจนเจ๊งแล้วมั้ง)
หนังแนวโหดนี้ประเทศไทยไม่ค่อยสนใจเท่าใดนัก หลังจากเรื่องก่วยเตี๋ยวเนื้อคน, หรือรับน้องสยองขวัญ รายได้หนังเละไม่เป็นท่า เพราะว่าบ้านเรามีกฎหมายควบคุมเรตไม่ให้มีความรุนแรงมากเกินไป แต่สำหรับญี่ปุ่นแล้วหนังแนวนี้มีเพียบ!! แต่กระนั้นก็ถูกจำกัดด้วยเรต +18 ไม่ให้เด็กอายุต่ำกว่าซื้อ-เช่าเป็นอันขาด
ผมไม่เข้าใจว่าญี่ปุ่นนั้นคิดอย่างไรกับเรื่องนี้กันแน่ ทำไมถึงเอาเรื่องผู้ตายมาล้อเล่นแบบนี้ ไม่รู้ว่าครอบครัวของเหยื่อนั้นได้รับผลกระทบอย่างไร หากพวกเขาเห็นผลงานที่สร้างจากคดีนี้แล้วคนดูแล้วๆ  "สุดยอด" "แหล่มๆ" หากคุณเป็นครอบครัวของเหยื่อคุณจะยินดีกับคนพูดนี้หรือไม่
สุดท้ายนี้ไม่รู้ว่าใครกันแน่ ที่ทำให้สังคมชาชินกับเรื่องราวแบบนี้ ที่ทำให้คนอื่นเห็นเรื่องโหดเหล่านี้กลายเป็นเรื่องปกติธรรมดาทั่วไป
ระหว่างฆาตกร?? หรือ สื่อ??

          สุดท้ายนี้ผมมีเนื้อเพลงมาฝาก เป็นของวง Visual kei เป็นเพลงชื่อ Taion Translation อัลบั้ม GazettE Nil ที่เอาเรื่องราวของจุนโกะ ฟูรุตะแต่งเป็นเพลง
+
 
A wintry sky and the broken streetlight cold wind.(ท้องฟ้าที่ลมผัดแรงและไฟถนนที่หัก ลมเย็น)
Unknown shadow the footprint of desertion.(เงาที่ไร้ที่มา รอยเท้าของความว่างเปล่า)
Freedom was taken. (อิสรภาพถูกช่วงชิง)
 
If it wakes up a gloomy ceiling. (ถ้าตื่นขื้นมา พบว่าเพดานมืดดูหมอง)
A laughing voice sinks in the eardrum it is soiled. (เสียงหัวเราะดิ่งเข้าไปในแก้วหู)
And violence rapes me. (ความรุนแรง ทารุณข่มขืนฉัน)
 
An understanding is impossible. (การที่เข้าใจ มันเป็นไปไม้ได้ )
Why was I chosen? Someone should answer... (ทำไมต้องเป็นฉันที่ถูกเลือก? ใคยบางคนตอบมา )
 
dou ka hidoi yume da to kotaete hoshii (ได้โปรดบอกฉันว่ามันเป็นแค่ฝันร้าย)
dore dake sakebi modae kurushimeba ii (ฉันต้องตะโกนและทนทรมารอีกเท่าไหร่?)
dou ka hidoi yume da to oshiete hoshii (ได้โปรดบอกฉันว่ามันเป็นแค่ฝัน)
chigiresou na koe de nando mo sakenda (ซ้ำร้ายเสียงแหบแหบของฉันตะโกนออกไปหลายต่อหลายครั้ง)
 
There is no hand of preparing of the disordered hair. (ไม่มีมือที่จะเตรียมจัดเส้นผมที่รุกรุงรัง )
A laughing voice sinks in the eardrum a faint temperature is mixed in the midwinter. (เสียงหัวเราะดิ่งลงไปในแก้วหู อาการร้อนจนแทบจะเป็นลมปนกับฤดูหนาว )
 
koe wo koroshite karesou na jibun ni ii kikaseteita (ฉันชักจูงตัวเอง คนที่แทบไม่มีเสียงเหลือ และพยายามเริ่มดิ้นด้วยความทรมาน)
ikiru koto wo miushinawanu you (เพื่อที่จะไม่เสียการอยู่รอด)
koe wo koroshite furueta yoru wa itami ni oboreteiku (ฉันจมลงตอนกลางคืน เวลาที่ฉันกลัวและไม่มีเสียง)
togiresou na iki wo yurushite... (ลมหายใจที่แทบจะไม่มีแล้ว ได้โปรดให้อภัยฉัน )
 
dou ka hidoi yume da to kotaete hoshii (ได้โปรดตอบฉันมาว่ามันเป็นแค่ฝันร้าย )
dore dake sakebi modae kurushimeba ii (ฉันต้องตะโกนและทนทรมานอีกเท่าไหร่? )
dou ka hidoi yume da to oshiete hoshii (ได้โปรดบอกฉันว่ามันคือฝันร้าย )
saigo ni mou ichido dake waratte mitai  (ในที่สุด ฉันอยากกลับมายิ้มอีกครั้ง)
ลืมบอกไปในส่วน 44 day นั้นมาจาก Junko Furuta. She went through 44 days of torture. ซึ่งเป็นกระทู้ที่นิยมตั้งมากในต่างประเทศ ล่าสุดคินดะอิจิก็เอาพล็อตนี้ไปใช้ด้วยในตอน ลุงโมริ หากได้อ่านเนื้อหานี้แล้วมาอ่านการ์ตูนคินดะอิจิจะเกิดอารมณ์ประหลาด ทำให้อินกับเนื้อเรื่องในทันที
 
[    post]









[/post]