เพลิงแค้น 4 โดย กรกฎ
ตอนที่ 4.... สองวันถัดมา คุณพระพิฆาตทรชนมิได้ออกไปราชการที่ใด ปานวาดจึงต้องอยู่ปรนนิบัติบิดา ด้วยคุณพระเรียกหาไว้ข้างกาย เพราะรักธิดาคนนี้สุดสวาท ปานวาดกระสับกระส่าย ทั้งห่วงไอ้มิ่งที่ไม่ได้รับยาจากเธอ อีกทั้งกระหายรสชาติการให้ยาไอ้มิ่งเหลือเกิน ปานวาดแอบไปกระซิบบอกปานทิพย์น้องสาววัย 12 ปีของเธอ เล่าความให้ฟัง และสั่งให้ปานทิพย์แอบลงไปดูไอ้มิ่งที่เรือน.... ปานทิพย์รับคำสั่งพี่สาว แอบลงบันใดหลังเรือนมุ่งไปยังเรือนไอ้มิ่ง เมื่อก้าวขึ้นเรือนก็พบบ่าวผู้นั้นนั่งอยู่ แผลที่หลังไอ้มิ่งทุเลาไปมากแล้ว ไอ้มิ่งแลเห็นคุณปานทิพย์เดินใกล้เรือนมาก็นึกสงสัย มันรู้อยู่แล้วว่าคุณพระอยู่บ้าน เป็นแน่ที่คุณปานวาดจะลงเรือนมาหามันมิได้.... มิ่ง มิ่งเป็นอย่างไรบ้างจ๊ะเสียงเด็กสาววัยเยาว์ถาม พี่วาดให้ฉันมาดูมิ่ง ด้วยเธอลงเรือนมามิได้ไอ้มิ่งกวาดตามองเด็กสาวที่อยู่เบื้องหน้า ร่างนั้นเต่งตึงอวบอัดด้วยเลือดสาวที่พึ่งมาเยือน ใบหน้างามหวานไม่ด้อยกว่าพี่สาว หน้าอกตูมผลิบานอยู่ภายใต้เสื้อคอกระเช้า ก้นผายงอนในโจงกระเบนสีขาบ ไอ้มิ่งรีบกล่าวตอบ คุณทิพย์หลบขึ้นเรือนก่อนเถิดขอรับ หากผู้ใดพบเห็น ไอ้มิ่งต้องหลังขาดแน่ปานทิพย์รู้ดีถึงอาญาโหดของบิดาเธอ เด็กสาวรีบก้าวขึ้นเรือนไอ้มิ่ง เบี่ยงกายหลบเข้าในประตู ไอ้มิ่งรีบตามติด พลางยกฝาประตูจาก หับเข้าบังสายตาคน.... ปานทิพย์ยืนนิ่งอยู่กลางห้องเล็กๆนั้น พี่วาดให้ฉันมาดู บอกว่ามิ่งขาดยาจากเธอไปถึงสองเพลาแล้ว เป็นอย่างไรบ้างไอ้มิ่งเขม้นมองร่างน่ารักนั้น แล้วกลืนน้ำลาย บ่าวแย่ขอรับ ขาดยาจากคุณวาด ยามนี้เจ็บหลังแทบขาดใจมันตีหน้าเศร้าให้เด็กสาวเห็นจริง ปานทิพย์ซึ่งสนทนากับปานวาดทุกคืน เรื่องบาปกรรมที่เธอทั้งสองก่อไว้กับบ่าวผู้นี้ จึงถามด้วยซื่อว่า มิ่งจะให้ฉันช่วยอย่างไร พี่วาดลงมาให้ยามิได้จริงๆไอ้มิ่งรีบตอบ บ่าวขอเมตตารับยาจากคุณทิพย์ได้ไหมขอรับปานทิพย์ทำตาโตพิศวง ฉันมียาด้วยหรือจ๊ะปานวาดนั้นมิได้เล่าเรื่องแหล่งยาให้ปานทิพย์ฟัง ด้วยละอายหรืออย่างไรยากที่จะรู้ ไอ้มิ่งจึงสงสัยว่า พี่น้องจะมิรู้ความกันโดยถ่องแท้.... มีขอรับ คุณทิพย์เมตตาบ่าวด้วยปานทิพย์พยักหน้า ได้สิจ๊ะมิ่ง ยาของฉันอยู่ที่ใดหรือ ฉันมิรู้เลยเด็กสาวยังคงสงสัย ไอ้มิ่งทรุดกายลงนั่ง ทำให้เด็กสาวนั่งตามเพราะถูกอบรมมิให้ยืนค้ำหัวผู้อาวุโสกว่า อยู่ที่หม้อยาของคุณทิพย์ขอรับปานทิพย์ไม่เข้าใจที่ไอ้มิ่งบอก ฉันไม่มีหม้อยามาด้วยนี่จ๊ะมิ่งไอ้มิ่งรีบตอบ มีขอรับ แต่คุณทิพย์เมตตาบ่าวด้วย อย่าให้ล่วงรู้ถึงผู้ใดนะขอรับ ว่าคุณทิพย์เมตตาให้ยาบ่าว หาไม่บ่าวถึงตายปานทิพย์พยักหน้า ด้วยเธอรู้สึกผิดเช่นปานวาด ที่ทำให้บ่าวผู้นี้เจ็บปางตาย ได้จ๊ะมิ่ง ฉันรับปากจะมิให้ล่วงรู้ถึงผู้ใดไอ้มิ่งกระถดกายเข้าใกล้ร่างเด็กสาวแสนงาม บ่าวขอเปิดหม้อยานะขอรับปานทิพย์ซึ่งยังมิเข้าใจก็พยักหน้า.... ไอ้มิ่งปลดปมชายกระเบนด้านหลัง ออกจากกระเบนเหน็บของเด็กสาว ปานทิพย์ด้วยยังงุนงง แต่ก็ขยับกายให้แต่โดยดี เมื่อชายกระเบนหลุดเป็นอิสระ ไอ้มิ่งก็แหวกผ้าด้านหน้าออกทันใด ผ้านุ่งที่ปานทิพย์นุ่งอยู่ ก็เหลือเพียงส่วนที่เข็มขัดรัดเอวเท่านั้น ชายสองข้างผ้าแบะออกจนแหวกไปถึงท้องน้อยอันแบนราบ ไอ้มิ่งตาลุกโพลงกับภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้า.... พี่กับน้องงามมิแพ้กัน แม้คุณปานทิพย์จะอายุน้อยกว่าพี่สาวหนึ่งปี แต่ก้อนเนื้อที่หว่างขากลับอวบอูมไปมิด้อยกว่า จะต่างกันก็เพียงรอยผ่านั้นดูปิดสนิท แนบชิดกว่ากันมาก ปานทิพย์เมื่อผ้านุ่งของเธอแหวกออก จนลมโชยเข้ากระทบหน้าขา เด็กสาวก็สยิวกายด้วยแรงลม และแรงเขินอายต่อสายตาคู่นั้น ไอ้มิ่งยิ่นมือมาหยิบปลีเนื้อนุ่ม ปานทิพย์ถึงสะดุ้งผงะ ด้วยมิคุ้นรสมือชายมาก่อน นิ้วหยาบกร้านของบ่าว รูดรอยผ่าอันแสนบริสุทธิ์นั้น ด้วยแรงนิ้วที่กดจนกลีบเนื้อสะบัดหลบทาง เนื้อในที่ถูกสัมผัส อีกทั้งเม็ดละมุดเป้าหมายสุดท้ายของนิ้วนั้นมุ่งหา ยังผลให้ปานทิพย์หน้าตาบิดเบี้ยวเหยเก ราวกับเธออมมะนาวเปรี้ยวเข้าไป ไอ้มิ่งเห็นสีหน้างามแฉล้มนั้นเปลี่ยนแปรชัด ยิ่งใบหน้าที่แดงก่ำขึ้นมาท้าแสงตะวัน มันก็เร่งโหมนิ้วทำการ จนเนื้อในของเด็กสาวขับเมือกเหนียวไหลหลั่ง.... ในความเสียวซ่าน อันทำให้ดวงใจน้อยๆรัวถี่ ปานทิพย์นึกถึงปานวาดแล้วตำหนิที่มิได้บอกเธอ ถึงรสชาติการให้ยาไอ้มิ่งเลยแม้แต่น้อย พี่วาดแอบมาให้ยาบ่าวด้วยความสำราญเพียงลำพัง เธอออกจะนึกโกรธปานวาดอยู่ในใจ แต่ยามนี้ความสุขที่วิ่งขึ้นสู่หัวใจ ทำให้เด็กสาวมิอาจคิดไกลไปมาก ตาสองข้างหลับพริ้มรับรสการให้ยาบ่าวอย่างสุขสม.... มืออีกข้างที่ว่างของไอ้มิ่ง เอื้อมไปเปิบนมของคุณปานทิพย์อย่างเบามือ เสื้อคอกระเช้าผ้าป่าน มิอาจขวางรสเนื้อหยุ่นเต่งนุ่มละมุนได้ มันเสียดายที่มิได้ลิ้มรสนมของคุณปานวาด ก่อนชอนมือลอดใต้เสื้อไปแตะเนื้อนมของคุณปานทิพย์ใต้ร่มผ้า ปานทิพย์ถูกตระโบมเข้าสองแห่ง เด็กสาวถึงเคลิ้มถอนหายใจแรง.... ปลายนมส่วนหัวถูกบีบบี้ ด้วยปลายนิ้วหยาบของไอ้มิ่ง ปลายเม็ดละมุดแข็งชูชัน สู้ปลายนิ้วมันเช่นกัน ปานทิพย์สุดจะยันกายอยู่ได้ เด็กสาวระทวยลงนอนแผ่ให้ไอ้มิ่งโลมไล้อย่างหมดแรง ไอ้มิ่งเห็นได้การ จึงก้มลงไปดูเลียหม้อยาของมันอย่างเอร็ดอร่อยปาก กลิ่นยาของคุณทิพย์หอมหวานเช่นเดียวกับของคุณวาด โนมเนื้ออูมนูนก็คล้ายกัน ลิ้นไอ้มิ่งแยงเข้าเนื้อใน ตวัดน้ำยาที่หลั่งไหลชุ่มโลก ดื่มกินอย่างกระหาย ปานทิพย์แอ่นตูดเร่าๆด้วยความเสียว ไอ้มิ่งหยุดดูดแต่ยังคงบี้ไล้เม็ดละมุดคุณทิพย์อย่างเบามือ จนปานทิพย์ไม่รู้ว่ามันแทรกกายเข้ามาที่หว่างขอของเธอแล้ว.... ไอ้มิ่งรู้ดีว่า หากมันย่ำยีลูกสาวพระพิฆาตทรชนจนเรื่องแดง ชีวิตของมันคงปลิดปลิว หัวขาดตกลงพื้นลานประหาร มันจึงทำได้เพียงหยิบท่อนเนื้อที่แข็งราวท่อนฟืน เอาหัวถูไถรอยผ่าสีแดงที่ชุ่มโชกนั้นไปมา กลีบเนื้อบาดหัวควยของมันเสียวแปลบ เมื่อมันดันหัวขึ้นสูงชนเม็ดละมุดของเด็กสาว ปานทิพย์ก็ผวาหดท้องเกร็ง ไอ้มิ่งถูไถจนปลายทาง มันกดหัวบานร่าให้ตรงปากรูหีที่เผยออ้า ยิงน้ำใส่รูนั้นอย่างสุขใจ.... ปานทิพย์นั้นไปถึงสุขาวดีหลายหนแล้ว ยิ่งเมื่อไอ้มิ่งเสร็จกิจกับหม้อยา แล้วก้มลงดูดน้ำของมันมาบ้วนทิ้ง ปานทิพย์ก็เสร็จกิจอีกครั้ง เด็กสาวสุขสมกับการป้อนยาบ่าว และนึกว่าต้องหมั่นแบ่งเบาภาระ ให้พี่สาวบ้างในกาลต่อไป....   จบตอนที่ 4