ริจะรักต้องกล้าเจ็บ 2

พี่วีเหมือนคนบ้าคลั่ง เขาพยายามปลดยกทรง แต่มันไม่หลุดติดมือง่ายๆ เขาจึงกระชากจนดิฉันต้องเอื้อมมือไปช่วยเขาปลดขอ ส่วนกางเกงตัวบางๆนั้นไม่เป็นปัญหาสำหรับพี่วีแม้แต่น้อย พอกางเกงในหลุดเขาก็ทับทั้งตัวลงมา

เวลานั้นดิฉันรู้สึกเหมือนถูกเหล็กร้อนๆ ตอกลงไปในช่องว่างระหว่างขาทั้งสองข้าง มันทั้งร้อนและรุนแรงจนดิฉันปวดปล๊าบไปทั้งตัว

"พี่วีขา บุ๋มเจ็บ เอาออกเถอะค่ะ เอาออกเร็วๆ"

ดิฉันจำได้ว่าร้องเสียงดังบอกเขาไปอย่างนั้น แต่สามีของดิฉันหาฟังเข้าใจไม่ เขาดึงเหล็กเผาไฟแท่งนั้นออกจากตัวดิฉันก็จริง แต่ไม่ได้ดึงออกไปหมด ดึงไปแค่ครึ่งเดียวก็กระแทกกลับเข้ามาใหม่

พี่วีทำด้วยวิธีการใดดิฉันไม่เข้าใจ รู้สึกแต่เพียงร่างกายของตัวเองถูกเขายัดเยียดแท่งเหล็กร้อนๆ แท่งนั้นเข้ามาจนเจ็บระบมปวดร้าว แล้วที่สุดก็เกิดอาการชาหนึบไปตั้งแต่สะโพกยันปลายขา

ความรู้สึกเสียวซ่านซู่ซ่า แต่เดิมหดหายไปหมดสิ้น

"บุ๋มจ๋ามีความสุขไหมจ๊ะ พี่มีความสุขเหลือเกินบุ๋มที่รักของพี่"

ดิฉันไม่เข้าใจคำพูดของพี่วีเลย เขาถามว่าดิฉันมีความสุขไหม ตัวเองก็พร่ำบอกว่าเต็มไปด้วยความสุข ซึ่งความจริงแล้วดิฉันหาได้รู้สึกเป็นสุขแม้สักนิดเดียว ความรู้สึกในยามนั้นคือความเจ็บปวดชาด้านต่างหาก ไม่ใช่ความสุขอย่างที่เขาถามหา

พี่วีช่างมีเรี่ยวแรงมากมายเหลือเกิน เขาสามารถที่จะตอกเหล็กเผาไฟแท่งนั้นเข้าไปในร่างกายของดิฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นร้อนเป็นพันครั้งติดต่อกันโดยไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย จนกระทั่งเขาร้องครางออกมาพร้อมกับกรอกเสียงเครือข้างๆหูว่า

"บุ๋มจ๋า พี่มีความสุขแล้ว ที่รัก บุ๋มพี่เป็นสุขเหลือเกิน บุ๋มจ๋า"

ดิฉันยังไม่รู้ว่าอะไรคือความสุขแต่คล้ายกับว่าในช่องขาตัวเองนั้นได้ถูกอะไรร้อนๆพ่นเข้าไปสองสามครั้ง แล้วทุกอย่างก็หยุดนิ่ง ร่างของพี่วีทับแน่นอยู่บนตัว ก้มหน้ากับซอกคอลมหายใจแรงเป่ารดข้างหู

พี่วีนอนทับดิฉันเกือบห้านาทีจึงพลิกตัวขึ้น แล้วเขาประคองดิฉันที่กำลังงงงวยกับความรู้สึกของตัวเองไปยังห้องน้ำ

"พี่จะล้างให้บุ๋มนะ พี่อยากดูว่าบุ๋มเลือดออกเยอะไหม"
"เลือดออก..." ดิฉันอุทานด้วยความตกใจก้มมองร่องขาตัวเองด้วยใจหายวาบ เพราะเห็นหยาดน้ำสีแดงเรื่อคล้ายเลือดไหลออกมาจริงๆ ความตกใจทำให้ดิฉันผลักพี่วีไปห่าง แล้วรีบพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำปิดล็อคประตูพลางสำรวจตัวเอง

ดิฉันมีเลือดสีจางๆไหลออกมาจากร่องขาตัวเองจริงๆ แต่พอตั้งสติได้ดิฉันก็หายตกใจ และภูมิใจตัวเองที่ยังมีพรหมจารีเหลือให้กับชายที่เป็นสามี

พี่วีภูมิใจมากกว่าดิฉันเสียอีก เขาเฝ้ารออยู่หน้าห้องน้ำ พอดิฉันกระโจมอกออกมา เขาก็ประคองไปที่เตียง พยายามจะเปิดดูรอยเลือดที่ไหลออกมาให้ชัดตา แต่ดิฉันไม่ยินยอมเด็ดขาด ดิฉันอายที่จะเปิดอ้าซ่าให้เขาดูแม้ว่าเขาจะเป็นสามีก็ตาม ดิฉันไล่พี่วีเข้าห้องน้ำ พอเขาออกมาดิฉันก็สวมชุดนอนรัดกุมและไม่ยอมให้เขาแตะต้องล่วงเกินมากไปกว่านอนกอดจนถึงเช้า