กลายพันธุ์

3

เย็นวันนัีด อรอุษาต้องพยายาทำไม่ให้เกิดพิรุธ เพราะไม่อยากให้พ่อแม่ผิดสังเกต แต่ก็ยังไม่สำเร็จเท่าไรนัก แม่เป็นคนเห็นท่าทางที่เต็มไปด้วยความอึดอัดของเธอ แล้วถามออกมาด้วยความเป็นห่วง
"เป็นอะไรไปลูก ท่าทางแย่เต็มที"
"ไม่รู้ซิคะ แต่คิดว่าถ้าได้ออกไปสูดอากาศข้างนอกสักหน่อยคงจะดีขึ้น" อรอุษาเริ่มแผนทันที
"ลูกน่ะเหรอ จะออกไปเดินเล่นตอนนี้" อรวีถามอย่างแปลกใจ "แม่ไม่อยากเชื่อเลย"
"อรอยากได้อากาศบริสุทธิ์จริงๆ"
"เอาเถอะ" อรวีพูดหลังจากเงียบเพื่อตัดสินใจอยู่นาน "แต่ระวังพวกแมลงประหลาดไว้หน่อยล่ะ แม่เห็นแมลงเม่าตัวเท่ายักษ์ในสวน แถมยังมีพวกกองควบคุมแมลงศัตรูพืชเข้ามาตรวจในจังหวัดเราด้วย อย่าลืมนะอร ว่าลูกแพ้เหล็กในผึ้ง เพราะฉะนั้นอย่าให้แมลงอะไรกัดเอาล่ะ"
"อรจะระวังค่ะแม่"
อรอุษารู้สึกโล่งอก ในที่สุดแผนการหนีออกไปหาความสุขแปลกใหม่ก็สำเร็จลงง่ายกว่าที่คิด และพร้อมกับความรู้สึกยินดีนั้น ความตื่นเต้นก็โลดแล่นเข้ามาจับใจ ทันทีที่ก้าวพ้นบ้าน เธอก็รีบวิ่งไปที่จุดหมายในทันที

อรอุษามาถึงป้ายรถเมล์สุดสายถนน แถวๆนั้นไม่มีใครอยู่แม้แต่คนเดียว ไม่แน่รถเมล์อาจมาและไปแล้วหรือไม่ก็ยังมาไม่ถึง หรือศักดาอาจเปลี่ยนใจ ท่ามกลางความคิดอันสับสน อรอุษาก็ตัดสินใจจะลองเดินไปให้ถึงที่นัดริมคลอง เธอเดินผ่านไปตามทางเดินเล็กๆ ซึ่งทอดตัวยาวไประหว่างแนวป่าโปร่ง และคิดไปตลอดทางว่า ครั้งนี้ตัวเองอาจจะหน้าแตก ศักดาอาจแค่นึกสนุก เห็นเธอเป็นไก่อ่อนสอนขัน เพียงถูกตัวก็ถึงจุดสุดยอดเลยแกล้งนัดมาเล่นๆ

แต่เปล่าเลย เมื่อเธอไปถึงริมคลอง ศักดาก็นั่งรออยู่แล้ว เขานั่งรออยู่แล้ว
"ในที่สุดแม่คุณก็ปล่อยคุณมาจนได้" ศักดาเริ่มทักทายพร้อมหัวเราะ ก่อนชี้มือเป็นเชิงเชื้อเชิญให้นั่งลงข้างๆ
"แม่คิดว่าอรออกมาเดินเล่นเดี๋ยวเดียว" เธอตอบ แก้มเธอแดงระเรื่อด้วยความอาย
"ก็คงเดี๋ยวเดียวแน่ สำหรับสาวน่ารักอย่างคุณ" ศักดาหยุดพูดเพียงแค่นั้น ก่อนทำท่าเหมือนเงี่ยหูฟังอะไรสักอย่างที่ดังขัดขึ้นมา

อรอุษาลองฟังดูบ้าง เธอเงียบไปพักใหญ่ก่อนตอบ "สงสัยจะเป็นเสียงกบน่ะ แต่อาจไม่ใช่ก็ได้"
ศักดาเลื่อนมือมาจับมือเธอไว้ ก่อนเริ่มเปลี่ยนเรื่องพูด "รู้มั้ยอรอุษา ผมคิดถึงคุณทั้งวันเลย ผมชอบคุณจริงๆนะ รักแรกพบเลยก็ว่าได้"
"จริงรึ" อรอุษาพูดได้เพียงแค่นั้น รู้ดีว่าตัวเองค่อนข้างเชย พูดอะไรไม่ค่อยเข้าท่าในเวลาแบบนี้ ศักดายิ้มอย่างพอใจ กลิ่นน้ำหอมราคาแพงจากตัวเธอระเหยเข้าจมูกเขา ทำให้อารมณ์คุกรุ่นและอวัยวะบางส่วนได้แข็งขึงขึ้นมาทันที
ศักดาเริ่มระดมจูบโดยไม่สนใจอะไรอีกต่อไป และเมื่อเวลาผ่านไปได้เพียงเดี๋ยวเดียว ศักดาก็ใช้ลำตัวเบียดดันให้อรอุษาล้มลงนอนกับพื้น ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงความสั่นเทาของร่างที่บอบบาง มันเป็นความวาบหวิวที่เต็มไปด้วยอารมณ์รัญจวน แทบจะทำให้เขาไม่สามารถทนต่อความต้องการของตัวเองได้อีกต่อไป
"รู้มั้ย อรอุษา คุณเป็นผู้หญิงที่ผมคิดว่าน่าจะใช้ชีวิตร่วมกันตลอดไป" ศักดาพูดเสียงกระเส่า ทันทีที่ถอนปากออกจากการจูบอย่างรุนแรง "ให้ตายซิ คุณยังบริสุทธิ์อยู่ใช่มั้ย"
อรอุษาพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว มันเป็นคำถามที่เธอกลัวและไม่อยากได้ยิน เป็นเรื่องงี่เง่ามากด้วยซ้ำ ที่ให้เขารู้ทุกอย่างในตัวเธอ
"พนันได้เลยว่า ตอนนี้อรคงอยากเห็นผมเปลือย" ศักดายั่ว "ใช่มั้ย อรอุษา"

อรอุษาหลับตา คิดอยู่ัชั่วครู่ ตอนนี้หูอื้ออึงไปหมดแล้ว ความรู้สึกต่างๆรวมตัวไปอัดแน่นอยู่บริเวณเดียว ตรงสามเหลี่ยมที่หว่างขา มันทำให้รู้สึกเสียวซ่านไปหมด
"ว่าไงครับ สาวน้อย" ศักดาถามย้ำพร้อมปลดกระดุมเสื้อออกจนเห็นแผงอกที่แข็งแรงของเขา "คุัณอยากให้ผมถอดเสื้อผ้าของผมให้หมดใช่มั้ย"
"ค่ะ" อรอุษาตอบเสียงกระซิบสั่นๆ ใข่ซิ ตอนนี้สิ่งเดียวในโลกที่เธอต้องการ คือเห็นทุกสิ่งทุกอย่างของเขา...

กลายพันธุ์

3

เย็นวันนัีด อรอุษาต้องพยายาทำไม่ให้เกิดพิรุธ เพราะไม่อยากให้พ่อแม่ผิดสังเกต แต่ก็ยังไม่สำเร็จเท่าไรนัก แม่เป็นคนเห็นท่าทางที่เต็มไปด้วยความอึดอัดของเธอ แล้วถามออกมาด้วยความเป็นห่วง
"เป็นอะไรไปลูก ท่าทางแย่เต็มที"
"ไม่รู้ซิคะ แต่คิดว่าถ้าได้ออกไปสูดอากาศข้างนอกสักหน่อยคงจะดีขึ้น" อรอุษาเริ่มแผนทันที
"ลูกน่ะเหรอ จะออกไปเดินเล่นตอนนี้" อรวีถามอย่างแปลกใจ "แม่ไม่อยากเชื่อเลย"
"อรอยากได้อากาศบริสุทธิ์จริงๆ"
"เอาเถอะ" อรวีพูดหลังจากเงียบเพื่อตัดสินใจอยู่นาน "แต่ระวังพวกแมลงประหลาดไว้หน่อยล่ะ แม่เห็นแมลงเม่าตัวเท่ายักษ์ในสวน แถมยังมีพวกกองควบคุมแมลงศัตรูพืชเข้ามาตรวจในจังหวัดเราด้วย อย่าลืมนะอร ว่าลูกแพ้เหล็กในผึ้ง เพราะฉะนั้นอย่าให้แมลงอะไรกัดเอาล่ะ"
"อรจะระวังค่ะแม่"
อรอุษารู้สึกโล่งอก ในที่สุดแผนการหนีออกไปหาความสุขแปลกใหม่ก็สำเร็จลงง่ายกว่าที่คิด และพร้อมกับความรู้สึกยินดีนั้น ความตื่นเต้นก็โลดแล่นเข้ามาจับใจ ทันทีที่ก้าวพ้นบ้าน เธอก็รีบวิ่งไปที่จุดหมายในทันที

อรอุษามาถึงป้ายรถเมล์สุดสายถนน แถวๆนั้นไม่มีใครอยู่แม้แต่คนเดียว ไม่แน่รถเมล์อาจมาและไปแล้วหรือไม่ก็ยังมาไม่ถึง หรือศักดาอาจเปลี่ยนใจ ท่ามกลางความคิดอันสับสน อรอุษาก็ตัดสินใจจะลองเดินไปให้ถึงที่นัดริมคลอง เธอเดินผ่านไปตามทางเดินเล็กๆ ซึ่งทอดตัวยาวไประหว่างแนวป่าโปร่ง และคิดไปตลอดทางว่า ครั้งนี้ตัวเองอาจจะหน้าแตก ศักดาอาจแค่นึกสนุก เห็นเธอเป็นไก่อ่อนสอนขัน เพียงถูกตัวก็ถึงจุดสุดยอดเลยแกล้งนัดมาเล่นๆ

แต่เปล่าเลย เมื่อเธอไปถึงริมคลอง ศักดาก็นั่งรออยู่แล้ว เขานั่งรออยู่แล้ว
"ในที่สุดแม่คุณก็ปล่อยคุณมาจนได้" ศักดาเริ่มทักทายพร้อมหัวเราะ ก่อนชี้มือเป็นเชิงเชื้อเชิญให้นั่งลงข้างๆ
"แม่คิดว่าอรออกมาเดินเล่นเดี๋ยวเดียว" เธอตอบ แก้มเธอแดงระเรื่อด้วยความอาย
"ก็คงเดี๋ยวเดียวแน่ สำหรับสาวน่ารักอย่างคุณ" ศักดาหยุดพูดเพียงแค่นั้น ก่อนทำท่าเหมือนเงี่ยหูฟังอะไรสักอย่างที่ดังขัดขึ้นมา

อรอุษาลองฟังดูบ้าง เธอเงียบไปพักใหญ่ก่อนตอบ "สงสัยจะเป็นเสียงกบน่ะ แต่อาจไม่ใช่ก็ได้"
ศักดาเลื่อนมือมาจับมือเธอไว้ ก่อนเริ่มเปลี่ยนเรื่องพูด "รู้มั้ยอรอุษา ผมคิดถึงคุณทั้งวันเลย ผมชอบคุณจริงๆนะ รักแรกพบเลยก็ว่าได้"
"จริงรึ" อรอุษาพูดได้เพียงแค่นั้น รู้ดีว่าตัวเองค่อนข้างเชย พูดอะไรไม่ค่อยเข้าท่าในเวลาแบบนี้ ศักดายิ้มอย่างพอใจ กลิ่นน้ำหอมราคาแพงจากตัวเธอระเหยเข้าจมูกเขา ทำให้อารมณ์คุกรุ่นและอวัยวะบางส่วนได้แข็งขึงขึ้นมาทันที
ศักดาเริ่มระดมจูบโดยไม่สนใจอะไรอีกต่อไป และเมื่อเวลาผ่านไปได้เพียงเดี๋ยวเดียว ศักดาก็ใช้ลำตัวเบียดดันให้อรอุษาล้มลงนอนกับพื้น ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงความสั่นเทาของร่างที่บอบบาง มันเป็นความวาบหวิวที่เต็มไปด้วยอารมณ์รัญจวน แทบจะทำให้เขาไม่สามารถทนต่อความต้องการของตัวเองได้อีกต่อไป
"รู้มั้ย อรอุษา คุณเป็นผู้หญิงที่ผมคิดว่าน่าจะใช้ชีวิตร่วมกันตลอดไป" ศักดาพูดเสียงกระเส่า ทันทีที่ถอนปากออกจากการจูบอย่างรุนแรง "ให้ตายซิ คุณยังบริสุทธิ์อยู่ใช่มั้ย"
อรอุษาพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว มันเป็นคำถามที่เธอกลัวและไม่อยากได้ยิน เป็นเรื่องงี่เง่ามากด้วยซ้ำ ที่ให้เขารู้ทุกอย่างในตัวเธอ
"พนันได้เลยว่า ตอนนี้อรคงอยากเห็นผมเปลือย" ศักดายั่ว "ใช่มั้ย อรอุษา"

อรอุษาหลับตา คิดอยู่ัชั่วครู่ ตอนนี้หูอื้ออึงไปหมดแล้ว ความรู้สึกต่างๆรวมตัวไปอัดแน่นอยู่บริเวณเดียว ตรงสามเหลี่ยมที่หว่างขา มันทำให้รู้สึกเสียวซ่านไปหมด
"ว่าไงครับ สาวน้อย" ศักดาถามย้ำพร้อมปลดกระดุมเสื้อออกจนเห็นแผงอกที่แข็งแรงของเขา "คุัณอยากให้ผมถอดเสื้อผ้าของผมให้หมดใช่มั้ย"
"ค่ะ" อรอุษาตอบเสียงกระซิบสั่นๆ ใข่ซิ ตอนนี้สิ่งเดียวในโลกที่เธอต้องการ คือเห็นทุกสิ่งทุกอย่างของเขา...