กลายพันธุ์

6


ฟ้าส่งเสียงร้อง พร้อมท้งพยายามหาทางป้องกันตัว มืออีกข้างที่ไม่ได้ถูกมันกัดปัดป่ายหมายดันมันให้พ้นร่าง ขาสะบัดไปมาอย่างกระเสือกกระสน แต่ดูเหมือนจะไม่มีทางหลุดพ้นจากมันเลย

"ฟ้า ฟ้า ตื่ืนเดี๋ยวนี้"

ภาพร้ายต่างๆหายวับไปทันทีที่สิ้นเสียงเรียก ฝัน เรื่องทั้งหมดมันเป็นแค่ความฝัน และเมื่อลืมตาตื่น หน้าของแม่กับพ่อก็เข้ามาแทนที่

"ฟ้า ลูกฝันร้ายอีกแล้ว" ปริษาพูดทั้งๆที่ร่างยังคงเปลือยเปล่า จักรยุทธยืนอยู่ด้านหลัง ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงกางเกงขาสั้นจู๋

"กบ กบ ยักษ์...มัน มัน.." เธอไม่กล้าพูดต่อ
"ฝันน่ะลูก ไม่ต้องตกใจ"
"แต่ที่บ่อมันมีกบยักษ์จริงๆนะคะ"
"เหลวไหลน่า พ่อไปดูมาแล้วไม่เห็นมีสักตัวเดียว ตัวเล็กๆยังไม่เห็นด้วยซ้ำ"
"ฟ้าพูดเรื่องจริงนะคะ"
ปริษาเอื้อมมือไปแตะหน้าผากลูก
"ตัวร้อนจี๋เลยลูก คงจะมีไข้แล้วล่ะ ลูกนอนพักซะ แม่จะเปิดไฟไว้ เปิดประตูไว้ด้วย ถ้ามีอะไรก็ตะโกนเรียกนะจ๊ะ"

ฟ้ารุ่งพยักหน้าอย่างอ่อนแรงเต็มที พูดไปก็ไม่มีใครเชื่อ แต่ที่แน่ๆมันมีกบยักษ์อยู่ตรงบ่อน้ำ มันคงซ่อนตัวไว้ที่ไหนสักแห่ง

"ชักเป็นห่วงแล้วล่ะซิ" ปริษากระซิบกับจักรยุทธเมื่อกลับขึ้นมานอนบนเตียงในห้องอีกครั้ง "ดูเหมือนไอ้เรื่องบ้าๆนี้จะกวนใจลูกมากทีเดียว"
"ก็อย่างที่บอกไง แถวบ่อไม่มีกบเหลืออยู่แล้ว ปาเอาคำพูดผมไปยันกับลูกได้ตลอดเวลา"
"แต่ว่า เรื่องขนาดของเพลี้ยที่เกาะบนใบไม่ในไร่ของเราล่ะคะ จักรก็รู้ว่ามันผิดธรรมชาติ รู้มั้ยว่าปากลัวทันทีที่เห็น ที่นี่มันต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ ปาว่ามันต้องมีอันตรายมากๆ"