อาจาง ย้อนเวลา ตอนที่ 5

         ก่อนอื่นเลยเรื่องชื่อจากตอนที่4 เยี่ยหว่อ เปลี่ยนชื่อเป็น เยี่ยหลิง นะครับ เหมือนผมจะแก้ไขไม่ครบ

                หลังอาจางกลับถึงตึกตระกูลจางฮูหยินจาง สั่งลงโทษพวก เซียงยี่และทหารหญิงที่ไม่ติดตามไปคุ้มครองจนอาจางเกือบตายแต่ดีที่อาจางช่วยพูดให้ ฮูหยินจางจึงลงโทษเพียงหักเบี้ยเลี้ยง พวกเซียงยี่ทั้งหมดนอกจากนั้นจางฮูหยินยังกับจัดเพิ่มให้มีทหารหญิงติดตาม อารักขาอาจางตลอดเวลาอีก4 นาง ในเวลาที่ อาจางต้องออกไปไหน และขอให้อาจางงดไปเรียนขี่ม้าก่อนจนกว่า ฮูหยินจางจะแน่ใจในความปลอดภัยมากกว่านี้ซึ่งอาจางก็ตกลงตามที่ฮูหยินจางตัดสินใจ ส่วนชุยถง ฮูหยินจางไม่ได้ว่าอะไรเพราะเห็นเป็นเพียงหญิงรับใช้ที่ติดตามไปด้วยเท่านั้นแถมชุยถงยังร้องไห้จนไปลมสลบไปหลายครั้งในระหว่างที่อยู่รอกับเธอที่สถานปศุสัตว์

ส่วนอาจางเองหลังผ่านเหตุการณ์นี้มาก็เริ่มตระหนักได้ว่ายุคนี้ไม่เหมือนกับยุดปัจจุบันที่ตนเองจากมาถึงแม้จะโชคดีที่ได้เกิดใหม่ที่ตระกูลใหญ่โตแต่ก็อาจตายอย่างโง่งมได้ทุกเมื่อเหตุการณ์นี้เป็นตัวอย่างได้เป็นอย่างดี อาจางไม่สามารถทำอะไรได้เลยที่รอดมาได้นั้นถือได้ว่าอาจางโชคดีมากกว่าที่ตนไม่ถูกธนูยิงตายเพราะมีคนช่วยบังหลังให้ตนจนรับลูกธนูตายแทน และเพราะโจรปล้นม้าสนใจแต่ เฉินลี่เนื่องจากอยู่ใกล้สถานปศุสัตว์มีคนมาช่วยเหลือได้อย่างรวดเร็วทำให้ไม่ถูกพวกโจรปล้นม้าจับตัวไปหากเป็นนอกเมืองไกลกว่านี้กว่าความช่วยเหลือจะมาถึงต่อให้อาจางซ่อนตัวในที่ลับตากว่านี้ก็ไม่สามารถหลบหนีพรานแกะรอยที่ชำนาญการได้อย่างแน่นอน

ส่วนเรื่องเยี่ยหนี่นั้นโชคดีที่ตนสนใจตำราแพทย์ทำให้สามารถช่วยเหลือได้ในระดับนึงแต่ไม่ลืมบอกเยี่ยหนี่ให้ทานน้ำขิง และโสมบำรุงกำลัง ฯลฯเพื่อความแน่ในว่าพิษได้ถูกขจัดไปหมดแล้ว

     หลังอาจางอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วจึงได้มานั่งทานอาหารในห้องโถงกับฮูหยินจาง อาจางสังเกตเห็นฮูหยินจางนั้นแม้ภายนอกยังดูเข้มแข็งแต่ดวงตานั้นผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักซึ่งอาจางก็รู้ดีว่าตนเป็นต้นเหตุให้ฮูหยินจางร้องไห้เช่นนี้ หลังทานอาหารเสร็จอาจางตัดสินใจเล่าเรื่องราวที่ตนเองประสบหลังถูกโจรปล้นม้าซุ่มโจมตีให้ฮูหยินจางฟังทั้งเรื่องที่เยี่ยหนี่ถูกงูกัด และต้นช่วยชีวิตไว้เพียงแต่ไม่ได้เล่าว่าตัวเองมีอะไรกับเยี่ยหนี่เรียบร้อยแล้วเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ถึงแม้ว่าฮูหยินจางจะสนิทสนมกับเยี่ยฮูหยินเพียงใดแต่เรื่องนี่ฮูหยินจางกับเยี่ยฮูหยินอาจรับไม่ได้ก็ได้ หลังอาจางเล่าเรื่องจบอาจางก็รีบบอกเรื่องที่ตนต้องการ

"บุตรต้องการขอเข้าเรียนวิทยายุทธ์ที่ตำหนักเทพโอสถ เพื่อฝึกวิชาป้องกันตัวเองครั้งนี้ผู้บุตรโชคดีถึงมีชีวิตรอดกลับมาแต่ถ้าเกิดเรื่องขึ้นมาอีกครั้งหน้าอาจไม่โชคดีแบบนี้มีวิชาติดตัวไว้ย่อมอุ่นใจกว่า บุตรไม่ต้องการให้มารดาเป็นห่วงบุตรจนต้องร้องไห้เช่นนี้อีก"อาจางยกเหตุผลมากมายเพื่อกล่อมให้ฮูหยินจางยินยอมให้ตนไปเรียนโดยบอกเจตนาว่าต้องการมีวิชาป้องกันตัวเองเท่านั้น

     หลังพูดคุยรายละเอียดต่างๆ ซึ่งฮูหยินจางก็เห็นดีด้วยบอกจะเขียนจดหมายแนะนำตัวไปให้ ฮูหยินจางเห็นว่าพึ่งผ่านเรื่องร้ายๆมา ให้อาจางพักผ่อนสักหลายวันก่อนค่อยไปสมัครเข้าเรียนตนจะส่งจดหมายแนะนำตัวไปให้ก่อนด้วยเส้นสายของตระกูลจางการส่งอาจางไปเข้าเรียนถือเป็นเรื่องง่ายดายมากถึงแม้ตำหนักเทพโอสถจะเป็นสำนักแพทย์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองแต่ผู้คนให้ความสนใจกับสำนักบู๊มากกว่าการเรียนแพทย์ต้องใช้เวลาและประสบการณ์อย่างมากวิชาหลายๆอย่างต้องฝึกเป็นระยะเวลานานกว่าจะบรรลุและถึงแม้จะบรรลุขั้นสูงแล้วก็เพียงสามารถต่อกรกับวิชาของสำนักบู๊ที่ถูกฝึกมาเพื่อใช้สำหรับต่อสู้โดยเฉพาะได้เพียงสูสีเท่านั้น

แต่อาจางไม่ได้ต้องการเรียนวิทยายุทธ์เพื่อไปสู้รบกับใครเพียงใช้ป้องกันตัวเท่านั้นและตนเองสนใจการแพทย์เป็นทุนเดินอยู่แล้วจึงเลือกที่จะเข้าสำนักนี้ระหว่างนี้ฮูหยินจางให้อาจางพักผ่อนให้เต็มที่

อาจางหลับลึกจนถึงยามเที่ยงถึงจะตื่นขึ้นมาเห็นชุยถงยืนรออยู่ข้างเตียงอยู่ก่อนแล้วยังไม่ทันได้พูดอะไรอาจางก็ลุกขึ้นคว้าตัวชุยถงขึ้นมากอดบนเตียงเรียบร้อยแล้วพร้อมประกบปากชุยถง สองมือก็อยู่ไม่สุก ลูบไล้ไปทั่วทั้งแผ่นหลังแล้วเลื่อนมือลงไปขย้ำแก้มก้นเต็ม 2 มืออย่างมันเขี้ยว

"อุ๊ย อย่า คุณหนู หยุดก่อน"ชุยถงพอรู้สึกตัวก็รีบดันตัวออกมาจากอาจางพยายามจะออกกไปนอกเตียงแต่มีหรืออาจางที่ตอนนี้รู้อยู่แล้วว่าจะทำอะไรไปชุยถงก็ยินยอมอยู่ดีจะปล่อยให้ลูกนกตัวน้อยๆหนีรอดออกไป

     อาจางคว้าเอวน้อยๆของชุยถงไว้แล้วดึงชุยถงกลับขึ้นมาอีกครั้งพร้อมเลื่อนใบหน้าลงไปซุกไซ้ซอกคอของชุยถงอย่างได้ใจ

"อ๊า คุณหนูอย่าพึ่ง อู้ยยยยยยยย อย่า ซีสสสสสสสสสส คุณหนู"ชุยถงพยายามจับศีรษะอาจางดันออกไปเต็มที่จนอาจางต้องถอดศีรษะออกมาแต่ก็ไม่วายโถมหน้าลงไปยังหน้าอกเต่งตึงอ้าปากงับไปยังยอดปทุมถันจากนอกร่มผ้าที่ตอนนี้เม็ดบัวน้อยๆดูเหมือนจะแข็งเป็นไตอยู่ในปากของอาจางแล้ว

     อาจางยิ่งสุดได้กลิ่นกายสาวของชุยถงอารมที่มียิ่งฟุ้งซ่านหนักขึ้นไปอีก ลงมืออย่างรุนแรงมากขึ้น อาจางทั้งดูดทั้งเลียทั้งขบกัดจนเสื้อผ้าของชุยถงเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายจนมองทะลุเข้าไปเห็นเอี้ยมสีดำที่ปกปิดปทุมถันอยู่

"ซีสสสสส เสียววววว หยุดก่อน คุณหนูโอ๊ยยยย เจ็บบบบ อย่ากัด อ๊า บ.. บ่าวมีเรื่องมาจะ.... แจ้ง อู้วววววววววว"ชุยถงพยายามพูดให้อาจางหยุดรุกรานไปมากกว่านี้แต่อาจางตอนนี้กำลังเพลิดเพลินกับเรื่องร่างชุยถงอยู่มีหรือจะยอมหยุด
"ก็อกๆๆ ฮะแฮ่ม"เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาพร้อมเสียงไอทำเอาอาจางที่กำลังขบกัดเม็ดบัวอยู่เต็มปาก รีบละปากออกมาทันที 2 มือที่กอดรัดชุยถงจนแน่นรีบคลายออกพร้อมผลักชุยถงออกไปข้างเตียงก่อนค่อยๆหันหน้าไปยังหน้าประตู

          เยี่ยหนี่นั่นเอง วันนี้เยี่ยหนี่เปลี่ยนจากเมื่อวานที่แต่งชุดนักบู๊มาเป็นชุดกระโปรงยาวสีฟ้าอ่อนตัวบางสายรัดเอวสีแดงที่ผูกไว้จนทำให้เห็นขนาดเอวที่เล็กเพียงหยิบมือเสื้อสีฟ้าที่บางจนสามารถมองทะลุเห็นเอี้ยมสีชมพูสดพร้อมผ้าคลุมบางสีชมพูคลุมไหล่ไว้ อีกชิ้น กำลังยืนอยู่หน้าประตูดวงตาใสตอนนี้จ้องมายังอาจางไม่กระพริบจากใบหน้าที่เคยสวยใสน่ารักตามวัยเปลี่ยนมาเป็นใบหน้าที่เหมือนเด็กที่กำลังโมโหเพราะถูกแย่งของเล่นชิ้นโปรดไปจากมืออาจางที่มองตอบกลับสายตาคู่นั้นก็ได้แต่อ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออกในหัวพยายามคิดหาข้อแก้ตัวไม่หยุดแต่ก็คิดอะไรไม่ออกเพราะหลักฐานมันคาตาขนาดนี้

ในระหว่างที่บรรยากาศยิ่งกดทับจนอาจางแทบหายใจไม่ออกชุยถงที่อยู่ด้านข้างซึ่งกำลังเอามือทั้ง 2 ปิดบังหน้าอกตัวเองอยู่เหมือนจะทนบรรยากาศนี้ไม่ไหวแล้วรีบเสื้อผ้าให้ดูเรียบร้อยกว่านี้

"บ่าวเพียงจะมาปลุกคุณหนู เพื่อเรียนว่าคุณหนูเยี่ยหนี่มาขอพบ แต่คุณหนูพักเหมือนพักผ่อนไม่เพียงพอจึง ละเมอขึ้นมาเท่านั้น ขอ คุณหนูเยี่ย โปรดอย่าได้เข้าใจ คุณหนูจางผิดไป" ชุยถงพยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติเพื่อช่วยเหลืออาจาง ว่าเป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิด
"ไสหัวไปให้แก่เรา"เยี่ยหนี่ไม่สนใจคำแก้ตัวของชุยถงก่อนออกปากไล่ให้ชุบถงออกไปก่อน
"คุณหนู โปรดฟังบ่าวก่อน"
"ยังไม่ไสหัวออกไปอีก"เยี่ยหนี่ตอนนี้ไม่สนใจอะไรแล้วส่งเสียงดังขึ้นกว่าเดิมอีกแต่สายตายังคงจ้องที่อาจางไม่กระพริบ

     อาจางที่จ้องตากับเยี่ยหนี่อยู่ได้แต่ถอนหายใจ

"ชุยถงออกไปก่อนปิดประตูด้วยและอย่าพึ่งให้ใครเข้ามาอีกให้ข้าปรับความเข้าใจกับเยี่ยหนี่เอง"

     ชุยถงได้แต่ก้มหัวเดินออกไปก่อนปิดประตูจากไป
ตอนนี้ในห้องนอนของอาจางเหลือเพียงแค่เขากับเยี่ยหนี่2 คน เท่านั้นเยี่ยหนี่ค่อยๆเดินมาถึงข้างเตียงที่อาจางยังนั่งอยู่กลางเตียงโดยไม่พูดอะไรออกมา

"หนี่เอ๋อทำไมต้องทำหน้าตาน่ากลัวเช่นนั้นด้วย ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้ว หนี่เอ๋อที่น่ารักลงมานั่งสนทนากับบนนี้ได้หรือไม่"อาจางพยายามปั้นหน้ายิ้มแย้มก่อนปรบมือด้านข้างเรียกเยี่ยหนี่ลงมานั่งข้างตนแต่เยี่ยหนี่ยังคงยืนอยู่ที่เดินไม่ขยับไปไหน น้ำตาค่อยๆไหลลงออกมาจากดวงตาคู่งามช้าๆ

     อาจางเห็นเช่นนั้นก็รีบลุกขึ้นจากเตียงเข้ามากอดเยี่ยหนี่ไว้แน่น

"เยี่ยหนี่ได้โปรดอย่าร้องไห้เช่นนี้เลย ข้า..."

     อาจางยังไม่ทันพูดจบเยี่ยหนี่ก็ดิ้นออกมาจากอ้อมกอดของอาจางเรียบร้อยแล้ว

"ทำไมท่านถึงกล้าทำเช่นนี้เมื่อวานท่านสัญญากับข้าเช่นใดท่านลืมไปแล้วหรือ"เยี่ยหนี่หลังจากเงียบมานานพอได้พูดออกมาน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมาก็ถึงกับไหลออกมาไม่หยุด

     อาจางถึงกับรับมือไม่ถูกไม่รู้จะต้องทำยังไงดีตอนนี้มีแต่ต้องยอมรับผิดและขอโทษให้เยี่ยหนี่ยอมยกโทษให้ตนเท่านั้นอาจางรีบเข้าไปกุมมือ ทั้ง 2 ของเยี่ยหนี่ไว้แน่นไม่ยอมให้เยี่ยหนี่สะบัดหลุด

"เยี่ยหนี่ข้า... ข้าขอโทษ ข้ารู้ว่าข้าทำไม่ดีต่อเจ้า แต่ข้า..." อาจางพยายามพูดขอโทษทั้งง้อ ทั้งปลอบ ทั้งยกเหตุผลร้อยแปดมาพูดแต่ เยี่ยหนี่ก็ไม่ตอบกลับมาสักคำจนอาจางยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่

     เยี่ยหนี่หลังจากเงียบอยู่นานเพียงพูดสั้นๆ2 ประโยค

"ทำไมท่านถึงทำเช่นนี้ ทั้งๆที่ท่านก็มีข้าแล้ว"

     ในหัวของอาจางตอนนี้พยายามคิดหาคำตอบที่น่าจะถูกใจของเยี่ยหนี่ที่สุดไม่หยุดแล้วจู่ๆอาจางก็รู้สึกว่าถูก 2มือน้อยๆของเยี่ยหนี่ผลักเต็มแรงจนล้มลงไปนอนบนเตียงก่อนที่จะรู้สึกว่ามีอะไรมาทับที่เอวกว่าอาจางจะได้สติปากของอาจางก็ถูกประกบด้วยปากของเยี่ยหนี่แล้ว

อาจางที่ตอนนี้สับสนงุนงงไปหมดก็ถูกเยี่ยหนี่กระชากเสื้อผ้าหลุดติดมือไปแล้วทั้งๆที่ปากยังประกบกันอยู่ก่อนเยี่ยหนี่จะเลื่อนมือลงไปกระชากกางเกงหลุดออกไปติดๆกัน อาจางยังไม่ทันได้ลงมือทำอะไรเยี่ยหนี่ก็ละปากออกมาก่อนเลื่อนตัวลงไปยังระหว่างขาอาจางจับมังกรน้อยที่ยังหดตัวจากอาการกลัวก่อนหน้านี้เต็มๆมือจนมังกรกระตุกตามแรงจับ

อาจางพึ่งจะยันตัวลุกขึ้นมาได้เยี่ยหนี่ก็ก้มหน้าลงไปอ้าปากงับมังกรน้อยเข้าไปทั้งตัวเรียบร้อยแล้วก่อนจะออกแรงดูดอย่างแรงจนมังกรน้อยยืดคอจนอาจางรู้สึกเจ็บ แต่ก็เพียงไม่นานมังกรน้อยที่ถูดเยี่ยหนี่ดูดอยู่ก็เริ่มขยายตัวขึ้นเรื่อยๆจากที่เยี่ยหนี่สามารถอมเข้าไปได้ทั้งตัวก็เริ่มถูกดันออกไปช้าๆพอมังกรของอาจางขยายขนาดเต็มที่แล้วเยี่ยหนี่ก็สามารถอมไปได้เพียง3ใน4 ของตัวมังกรเท่านั้นเอง

เยี่ยหนี่เหมือนจะไม่ยอมพยายามขยับปากขึ้นลงหวังจะกลืนมังกรเข้าไปทั้งตัวแต่ก็ไม่สามารถกลืนเข้าไปมากกว่านี้แล้วจึงเปลี่ยนมาใช้ลิ้นเลียไปทั่วตัวมังกรตามจังหวะพงกหัวขึ้นลง

"อู้ยยยยยยย สุดยอดดดดดดด ซีดดดดดดดดดดดดเสียวววมากกก เยี่ยหนี่ เก่งที่สุดเลย โอ้ยยยยยย"

     อาจางที่ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนี้รู้เพียงว่ามังกรของเค้าแทบจะระเบิดคาโพรงปากอุ่นของเยี่ยหนี่อยู่รอมร่อแล้วเพราะเยี่ยหนี่นั้น ดูดอย่างแรงเหมือนจะให้หัวมังกรขาดออกมาจากตัวยังไงยังงั้น และเพียงไม่นานอาจางก็ทนไม่ไหวปล่อยให้มังกรคายพิษออกมาเข้าไปเต็มปากของเยี่ยหนี่จะล้นออกมานอกปากแต่เยี่ยหนี่ก็ยังพยายามดูดกลืนลงไปไม่หยุดแต่พิษรอบนี้มากมายจนเยี่ยหนี่กลืนไม่ทันจนสำลักออกมา จนต้องละปากออกมาจากมังกรของอาจางขึ้นมานั่งไอค่อกแคกไม่หยุด

อาจางหลังคายพิษจนแทบหมดตัวค่อยมีโอกาสลุกขึ้นมานั่งประจันหน้ากับเยี่ยหนี่อีกครั้ง

"เยี่ยหนี่ ทำไมท่านถึงทำเช่นนี้"อาจางใช้มือจับหัวไหล่ทั้ง2ข้างของเยี่ยหนี่ไว้ก่อนพยายามจ้องเข้าไปในตาของเยี่ยหนี่เพื่อหาความจริงที่ซ่อนอยู่

       เยี่ยหนี่ไม่ตอบได้แต่หันหน้าหลบไปทางอื่นไม่ว่าอาจางจะพยายามพูดยังไงเยี่ยหนี่ก็ไม่พูดอะไรตอบกลับมาทั้งยังพยายามหันหน้าหนีอาจางตลอดเวลา ส่วนอาจางหลังจากถูกเยี่ยหนี่รีดพิษไปรอบนึงค่อยโล่งใจขึ้นมาบ้าง ความกลัวก่อนหน้านี้ก็ค่อยหายไปก่อนจะถูกแทนที่ด้วยอารมอยากขึ้นมาอีกครั้ง

สายตาเริ่มเปลี่ยนมาสำรวจเรื่องรางบางตรงหน้าอีกครั้ง  หน้าอกที่ถูกเอี้ยมสีน้ำเงินตัวเล็กรัดไม่มิดโชว์ให้เห็นฐานเต้านมให้เห็นอยู่เหลือบๆตามการขยับขึ้นลงไม่หยุดจากการหอบหายใจของเยี่ยหนี่ไล่ลงมายังหน้าท้องเรียบเนียนเห็นสะดือน้อยๆเต้นขึ้นลงไม่หยุด อาจางหลังมองขึ้นมองลงหลายเที่ยวเยี่ยหนี่ก็ยังไม่หันกลับมาเสียทีอาจางจึงเริ่มลงมือทันที

     อาจางดึงตัวเยี่ยหนี่เข้ามาก่อนจับปกเสื้อทั้ง2 ข้างแบะออกมาโชว์ให้เห็นเอี้ยมตัวน้อยสีน้ำเงินเต็มๆตาก่อนจะเลื่อนออกหลุดออกจากไหล่กลมมนทั้ง2 ข้าง ก่อนเลื่อนลงมารวบมือทั้ง 2 ข้างเอาไว้ด้วยกัน เยี่ยหนี่ที่พึ่งรู้ตัวกว่าจะหันหน้ามาก็กำลังถูกอาจางใช้เสื้อของเธอมัดข้อมือทั้ง2 ข้างเอาไว้ด้านหลังอยู่แล้ว เยี่ยหนี่พยายามดิ้นรนไม่หยุดแต่ก็สายเกินไปอาจางจับมัดมือทั้ง2 ของเยี่ยหนี่ไว้กลางหลังจนเยี่ยหนี่ขยับมืออกมาด้านหน้าไม่ได้เรียบร้อยแล้ว

"ท่าน ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะกล้าดียังไงมามัดข้าแบบนี้"เยี่ยหนี่เมื่อเห็นว่าตัวเองดิ้นไม่หลุดแล้วรีบร้องสั่งอาจางให้ปล่อนตัวเองทอย่างร้อนนรน
"อะไรกันตะกี้ท่านยังลงมือกับข้าไปก่อนเองแท้ตอนนี้ถึงเวลาข้าเอาคืนบ้างแล้ว"

     อาจางค่อยจับเยี่ยหนี่ล้มลงไปนอนราบบนเตียงโดยที่เยี่ยหนี่พยายามดิ้นไม่หยุดแต่อาจางไม่สนใจอาจางค่อยๆเลื่อนมือมาจับชายกระโปรงของเยี่ยหนี่ค่อยๆแหวกชายกระโปรงออกช้าๆเผยให้เห็นขาขาวๆทั่งคู่ช้าๆ

"หยุดนะ อาจาง หยุดเดี๋ยวนี้ก่อนที่ข้าจะตระโกนให้คนมาช่วย หยุดเดี๋ยวนี้ แล้วปล่อยข้า"เยี่ยหนี่พยายามถีบเท้าไม่หยุดไม่ให้อาจางจับชายกระโปรงเธอได้พร้อมขยับถอยหลังไปเรื่อยๆ

     อาจางที่เห็นเช่นนั้นก็ยิ่งรู้สึกเหมือนตนกำลังจะข่มขืนเยี่ยหนี่กลับยิ่งทำให้อารมของอาจางพุ่งจนสุดอาจางแทรกตัวเข้าไปอยู่กลางระหว่างขาของเยี่ยหนี่ก่อนจับข้อเท้าทั้ง2 ข้าวไว้แน่นก่อนจะค่อยๆกางออกช้าๆ จนกระโปรงเริ่มร่นขึ้นไปทีละน้อยๆจนถึงกางเกงในตัวน้อยที่ปิดบังช่อดอกไม้เอาไว้อยู่

เยี่ยหนี่ตอนนี้หน้าแดงกล่ำพร้อมโวยวายไม่หยุดแต่อาจางไม่สนใจห้องของเขานั้นแยกออกมาห่างจากห้องอื่นๆพอสมควรแถมตอนนี้ห้องทั้งห้องถูกปิดเสียงที่เล็ดลอดออกไปคงไม่ดังมากนักและเขาได้สั่งชุยถงให้ไม่ให้ใครมารบกวนอยู่ก่อนแล้วจึงไม่กลัวว่าจะมีใครเข้ามาอีก

     อาจางเห็นเยี่ยหนี่พยายามทั้งดิ้นทั้งบิดตัวจน ช่อดอกไม้ส่ายไปมาไม่หยุดยิ่งทำให้เขาทนไม่ไหวต้องก้มหน้าลงไปยังช่อดอกไม้ตรงหน้าแม้จะถูกขวางด้านผ้าบางๆอยู่ชั้นนึงแต่ตอนนี้มันกลับชุ่มจากน้ำหวานที่ไหลออกมาจากช่อดอกไม้จนแนบสนิทไปกับกลีบเนื้อเห็นช่อดอกไม้ไร้แพรไหมที่เขาได้ทะลวงไปสดๆเมื่อวานแต่ตอนนี้มันกลับมาปิดสนิทเหมือนเค้าไม่ได้ทำอะไรกับมันมาก่อนอาจางไม่สนใจมากความจับแหวกผ้าบางที่ปิดช่อดอกไม้ออกไปก่อนเริ่มลงลิ้นเลียไปตามกลีบดอกไม้ตามแนวยาวไม่หยุดจนเย่ยหนี่ต้องสายเอวหนีไม่หยุด

"ซีดดดดดด หยุดนะ อะ..... อาจางงงงงงหยูดดดดดดดดดดดด ม...มัน....อู้ยยยยยยย อ๊า......... หยุดดดดดดโอ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว"

     เยี่ยหนี่ ทั้งครางทั้งส่ายหนีไม่หยุดแต่ก็ถูกลิ้นอาจางไล่เลียตลอดไม่หยุดจนเยี่ยหนี่ตัวเกร็งยกสะโพกลอยค้างปล่อยน้ำหวานพุ่งออกมาเต็มปากอาจางซึ่งอาจางก็ประกบปากคาไว้พร้อมดูดกลืนน้ำหวานที่ถูกปล่อยออกมาเข้าปากไปจนหมด

เยี่ยหนี่ที่พึ่งขี้นสวรรค์ไปถูกอาจางประกบปากดูดน้ำหวานต่อไม่หยุดยิงเกร็งตัวดันสะโพกขึ้นสูงใส่ปากอาจางไม่หยุดตาปรือ น้ำลายไหลออกจากมุมปากทั้ง 2 ข้างไปตามแก้มแดงเป็นทางยาวอาจางยังคงดูดช่อดอกไม้พร้อมลิ้นเลียไม่หยุดจนแน่ใจว่าน้ำหวานไหลออกมาหมดแล้วจึงปล่อยปากออกมาเยี่ยหนี่หลังถูกปล่อยก็ทิ้งตัวลงมากระแทกเตียงนอนชักกระตุกน้อยๆไม่หยุดขาทั้ง 2 แยกค้างเหมือนสติจะหลุดออกไปแล้ว น้ำหวานเริ่มไหลออกมาช้าๆเรื่อยๆอีกครั้ง

"อา............................... ซีดดดดดดดดดดดดดดด"เยี่ยหนี่ครางออกมาเบาๆในลำคอตลอดเวลา

     อาจางเห็นอาการของเยี่ยหนี่ก็รู้ว่าเยี่ยหนี่นั้นถึงจุดสุดยอด(ออกัสซัม)ไปแล้วจึงเปลี่ยนมาขยำเต้าเต่งพอดีมือทั้ง 2 มือ อาจางทั้งบีบทั้งขยำปทุมถันทั้ง2ไม่หยุดยิ่งอาจางขยำแรงเท่าไหร่ เยี่ยหนี่ก็ยิ่งส่งเสียงดังขึ้นเท่านั้น

อาจางเลื่อนมือไปแก้เอี้ยมของเยี่ยหนี่ออกมาก่อนนำไปถูกปิดตาของเยี่ยหนี่ไว้แล้วค่อยกลับลงมาขยำเต้างามอีกครั้ง อาจางบีบเต้าทั้ง 2 มาชนกันจนเม็ดบัวที่แข็งเป็นไตเบียดสีกันไปมา ก่อนอ้าปากลงไปงับเม็ดบัวทั้ง 2พร้อมๆกันก่อนจะขบกันเบาๆจนเยี่ยหนี่ กระตุกครางเสียงดัง

     อาจางหลังเล่นกับ 2เต้าจนพอใจแล้วค่อยเลื่อนนิ้วมายังช่อดอกไม้ที่มีน้ำหวานไหลออกมาอยู่เนื่องๆอาจางค่อยๆดันนิ้วเข้าไปได้เพียง 2ข้อก็ถูกช่อดอกไม้บีบรัดเอาไว้จนขยับไม่ได้เหมือนครั้งแรกเมื่อวานที่เขาแยงเข้ามาอาจางค่อยๆคว้านนิ้วไปมาจน สะโพกเยี่ยหนี่เริ่มขยับส่ายอีกครั้งอาจางคว้านสักพักจนพอขยับนิ้วได้บ้างแล้วจึงถอนนิ้วออกมาก่อนเปลี่ยนเป็นมังกรน้อยที่ตอนนี้ตื่นตัวเต็มที่แล้วมาจ่อที่ปากทางค่อยๆถูกมังกรไปตามช่อดอกไม้ จนน้ำหวานชโลมทั่วไปทั้งตัวมังกรดีแล้วอาจางจึงค่อยๆจับมังกรดันเข้าไปในช่องดอกไม้ช้าๆ ทันทีที่อาจางดันส่วนหัวเข้าไปได้

"โอ๊ยยยยยยยยยยยย อ้า.............  เจ็บๆๆๆๆ โอ็ต เจ้าทำอะไรข้า เจ็บ อะอาจาง เจ้า ปล่อยข้าเดี่ยวนี้ ข้อเจ็บ หยุดนะ"เยี่ยหนี่ร้องเสียงดังไม่หยุด

      ซึ่งอาจางก็เข้าใจเพราะเมื่อวานเขาพึ่งจะใช้งานมันหนักมาวันนี้ไม่ทันได้พักฟื้นก็ต้องมาถูกเขาใช้งานต่ออีกก็ต้องเจ็บมากเป็นธรรมดาแต่จะให้เขาหยุดตอนนี้นะหรือไม่มีทาง

อาจางเลื่อนปากไปประกบปากเยี่ยหนี่ไว้จนเยี่ยหนี่ไม่สามารถส่งเสียงได้มือก็เลื่อนมาขยำปทุมถันข้างนึงส่วนอีกมือเลื่อนลงไปยังเกสรดอกไม้ที่ยื่นออกมาก่อนจะบีบบี้วนไม่หยุดจนเยี่ยหนี่ถึงกับยกสะโพกสวนมังกรขึ้นมาเองแต่พอเยี่ยหนี่ยกสะโพกจนช่อดอกไม้กลืนมังกรเข้าไปได้ครึ่งตัวนั้นเยี่ยหนี่ถึงกับค้างสะโพกไว้กลางอากาศ  ก่อนทิ้งตัวลงไปกับเตียงอาจางเห็นดังนั้นก็ทิ้งตัวลงไปตามไม่ให้มังกรหลุดออกมาแต่ด้วยน้ำหนักที่ทิ้งลงมาดันให้มังกรมุดเข้าไปจนหมดทั้งตัวเยี่ยหนี่ที่จู่ๆก็ต้องมารับมังกรเข้าไปทีเดียวทั้งตัวถึงกับเกร็งค้างรัดมังกรอาจางไม่หยุดอาจางรู้สึกร้อนไปทั้งมังกรพอก้มลงไปมองดู เยี่ยหนี่ถึงมันปัสสาวะออกมา

"อ๊า...........................พอแล้วววววววววววววฮืออออออออออออออ ไม่เอาแล้ววววววววววววววว ข้าเจ็บบบบบบบบบบบ ฮือออฮืออ ฮือ  "เยี่ยหนี่ถึงกับร้องไห้ออกมาแต่อาจางพึ่งจะส่งมังกรเข้าไปได้ยังไม่ทันนได้ทำอะไรแถมเห็นเยี่ยหนี่ในสภาพนี้ยิ่งรู้สึกอยากข่มขืนหนักเข้าไปอีก

     อาจางรอจนเยี่ยหนี่ปัสสาวะเสร็จช่อดอกไม้เริ่มคลายตัวอาจางก็ค่อยๆถอนมังกรออกมาแล้วดันกลับเข้าไปใหม่ช้าๆสั้นๆ

"ฮือๆ พอแล้ว ไม่เอาแล้วฮือๆๆ" เยี่ยหนี่ยังคงร้องไห้ไม่หยุด แต่อาจางไม่สนเริ่มเพิ่มระยะสาวให้ยาวขึ้นและเพิ่มความเร็วขึ้นตามลำดับจนร่างของเยี่ยหนี่ขยับขึ้นลงตามแรงของอาจาง

"อู้วววว อ้า.... หยุดดดด  อ้ายยยยยยย พอแล้วววววววววว ซ๊สสสสสสสสสสสสส"เยี่ยหนี่ทั้งร้องห้ามทั้งครวญคราง

     อาจางเลื่อนมือจับขาขวาของเยี่ยหนี่ตั้งขึ้นมาพาดบ่าไวว้แล้วจับเป็นหลักยึดไว้แน่นก่อนขยับเอวส่งมังกรทะลวงถ้ำเร็วขึ้นอีกขั้นจนเยี่ยหนี่ร้องครางเสียงดังไม่หยุดอาจางที่ใกล้ถึงแล้วรีบจับเยี่ยหนี่พลิกตัวโดยที่มังกรยังคาอยู่ในช่อดอกไม้จับสะโพกของเยี่ยหนี่ยกขึ้นมาระดับเอวของเขาก่อนจับมือที่ถูกมัดอยู๋ของเยี่ยหนี่รั้งเข้าหาตัวจนเยี่ยหนี่เงยหน้าขึ้นมา

อาจางเร่งเครื่องเต็มที่มีกำลังเหลือเท่าไหร่ก็โถมเข้าใส่เยี่ยหนี่ไม่หยุดจน

"โอ้วววววววววววววว โอ้ววววววววววว ไม่.......ไม่ไหวแล้ววว โอ้ววววววววว ซีสสสสสสสสสสสสสสส ฉี่จะแตกแล้วววววววววววววววววอ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"

     เยี่ยหนี่เกร็งตัวเสร็จนำไปก่อนแต่อาจางแม้จะถูกช่อดอกไม้รัดมากกว่าเก่าแต่อารมดิบตอนนี้สุดจะฝืนทนอาจางพยายามขยับสะโพกต่อไม่หยุด จนเยี่ยหนี่ที่เสร็จอยู่ก่อนแล้วร้องครางไม่เป็นภาษา

"โอ้ววววววววววววววอะ............................... อ........อ อ. ม........ ห..................."

     อาจางยังคงส่งมังกรเคลื่อนตัวในช่อดอกไม้ไม่หยุดจนเมื้ออาจางทนไม่ไหวแล้วปล่อยให้มังกรคายพิษเข้าไปจนหมดนั่นแหละอาจางถึงยอมหยุดซึ่งรอบนี้เรียกได้ว่าหมดตัวจนอาจางหมดแรงเลยทีเดียวเพราะอารมดิบที่มีถูกใช้ไปจนหมดแล้ว ขนาดมังกรของอาจางยังไม่หดตัวลงถูกช่อดอกไม้คาบไม้หมดทั้งตัวก็ยังคงมีน้ำขาวไหลซึมออกมาตลอดเรื่อยๆไปตามง่ามขาของเยี่ยหนี่
อาจางหลังจากซึมซับรสชาติจากช่อดอกไม้ที่ตอดไม่หยุดค่อยจับตัวเยี่ยหนี่นั่งลงบนตักเค้าหันหลังพิงอกของเขาโดยที่ช่อดอกไม้ยังคงถูกมังกรน้อยมุดค้างอยู่ทั้งตัว

     อาจางถึงค่อยมีเวลามาสำรวจเยี่ยหนี่หมดสติไปอีกแล้วน้ำลายไหลออกมาจากปากไม่หยุดมือที่ถูกมัดจนเป็นรอยช้ำ อาจางรีบแก้มัดให้ทันทีซึ่ง ทันทีที่แก้ออกมาอาจางคาดโทษตัวเองไว้ทันทีวันหลังเค้าต้องไม่ทำรุนแรงขนาดนี้อีกเพราะมือของเยี่ยหนี่นั้นช้ำจนเป็นสีม่วงจากการดิ้นไม่หยุดก่อนมาสำรวจหน้าอกที่ถูกเขาขยำมาตลอด เป็นรอยแดงไปทั้งเต้าโดยเฉพาะเม็ดบัวที่มีรอยฟันอยู่โดยรอบและสุดท้ายช่อดอกไม้ที่เริ่มมีน้ำสีขาวซึมออกมาแต่มันไม่มีเพียงสีขาวมันมีสีแดงซึมออกมาด้วยตอนแรกอาจางคิดว่าเขาทำรุนแรงไปจนช่อดอกไม้ฉีกขาดแต่พอสังเกตดูดีๆอาจางถึงกับชะงักมังกรที่ค้างอยู่ในช่อดอกไม้เริ่มหดตัวอย่างรวดเร็ว

อาจางจำได้ดีถึงเรื่องเมื่อวานช่อดอกไม้ของเยี่ยหนีเป็นอย่างไรอาจางจำได้ติดตาตอนนี้อาจางพึ่งจะสังเกตเห็นว่าช่อดอกไม้ตรงหน้าเขานั้นมีบางสิ่งที่ไม่ควรมีอยู่ปรากฎอยู่

ไฝมีไฝเม็ดเล็กๆอยู่เหนือช่อดอกไม้ขึ้นมาเล็กน้อยซึ่งอาจางมั่นใจมากกว่ามันไม่เคยมีมาก่อนการที่อยู่ๆมี ไฝ ปรากฏขึ้นมาหลังจากวันเดียวมีความเป็นไปได้เดียวคือ เธอคนนี้ไม่ใช่เยี่ยหนี่!!!แต่เธอคือเยี่ยหลิง!!!ทันทีที่อาจางได้รู้ความจริงเยี่ยหลิงก็เหมือนจะได้สติกลับมาพอดี ซึ่งก็สบตากับอาจางที่จ้องหน้าเธออยู่พอดี

"ทำไม ถึงปลอมตัวเป็นเยี่ยหนี่มาหาข้า"

     เยี่ยหลิงได้ฟังถึงกับตกใจ

"ท่านรู้ได้อย่างไรข้าไม่ใช่เยี่ยหนี่"
"ข้าจำได้ เยี่ยหนี่ไม่มีไฝตำแหน่งนี้เหมือนท่าน"อาจางเลื่อนมือลงไปจับจนเยี่ยหลิงสะดุ้งแต่ก็ปล่อยให้อาจางจับไม่ได้ต่อสู้ดิ้นเหมือนตอนแรกอีก
"ข้ากับเยี่ยหนี่เคยสาบานว่าพวกเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปหากใครจะแต่งก็ต้องแต่งด้วยกันข้ามาที่นี่เพื่อจะบอกเรื่องนี้กับท่าน แต่กับเห็นท่านกับชุยถง"เยี่ยหลิงยังอธิบายไม่ทันจบก็ร้องไห้ขึ้นมาอีกรอบ
"อย่าร้องไห้เลยข้าเข้าใจแล้ว เฮ้อ "อาจางได้แต่ปรับความเข้าใจกับเยี่ยหลิงก่อนค่อยช่วยเยี่ยหลิงแต่งตัวและเรียกชุยถงเข้ามาทำความสะอาดห้อง

     ชุยถงเข้ามาเห็นสภาพห้องก็หน้าแดงแต่ก็ยอมเข้ามาทำความสะอาดเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้อาจางให้เยี่ยหลิงแต่งตัวแล้วให้นอนพักในห้องอาจางก่อน เพราะ เยี่ยหลิงตอนนี้ไม่มีแรงขยับตัวไปไหนอาจางให้ชุยถงยกอาหารเข้ามาทานในห้องกับเยี่ยหลิงก่อนจะนอนกอดเยี่ยหลิง จนถึงเย็นค่อยปล่อยเยี่ยหลิงกลับไป

                          รีบตัดจบมากตี 1 ครึ่งแล้วต้องรีบนอนจะไปทำงานไม่ทันเอา

อ่านเพลินมากๆครับเป็นกำลังใจให้ครับขอบคุณครับ

ได้เปิดซิงพี่น้องเลยดีจัง

ได้เมียร่านจิงๆเลย

ข่าว:

อาจาง ย้อนเวลา ตอนที่ 5