🧡 XONLY 🧡

          ### ตอนที่ 2 ค้นหา ###

        ร่างของโอ๋ยังคงนอนอย่างไร้เรี่ยวแรง บัดนี้ท้องฟ้าเริ่มสว่าง ใกล้เวลาเช้าแล้ว
    โรงเรียน กินนรวิทยาลัย เป็นโรงเรียนประจำ ตอนนี้เหล่านักเรียนเริ่มตื่นจากนิทราและกำลังทำกิจกรรมประจำวันที่ต้องทำในทุกๆเช้า เสียงโหวกเหวกโวยวายดังไปทั่ว ถึงแม้โอ๋จะกลัวว่าจะมีคนมาพบเธอในสภาพที่น่าอับอายอย่างนี้ แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะลุกหรือขยับตัวได้เลยนิดเดียว

คราบอสุจิที่เลอะท่วมร่างเธอบ้างก็เริ่มแห้งกลายเป็นคราบเกรอะกรัง ส่วนจำนวนอสุจิในกระเพาะอาหารเธอก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะย่อยไปง่ายๆเพราะจำนวนที่เยอะมหาศาลก็ยากที่กระเพาะอาหารจะผลิตน้ำย่อยมาย่อยได้ทัน ตอนนี้โอ๋เหมือนคนท้อง 3-4 เดือนนอนหมดแรงถ่างขาที่ไม่อาจหุบลงได้

เวลายามเช้าผ่านไปครู่หนึ่ง โชคเข้าข้างโอ๋ ไม่มีใครมาพบเธอ ตอนนี้เพลงชาติดังขึ้นแล้ว เป็นเวลา แปดโมงเช้า ช่วงเวลานี้เป็นเวลาที่นักเรียนจะต้องเข้าแถวเคารพธงชาติหน้าลานกว้างของโรงเรียน โอ๋คิดจะใช้ช่วงเวลานี้พยายามจะขยับเพื่อจะเดินทางไปยังห้องของเธอที่หอพักหญิงซึ่งไม่ไกลนักจากดาดฟ้าที่เธออยู่ แต่มันต้องผ่านห้องเรียน ถ้าช่วงที่เธอกำลังเดินอยู่เหล่านักเรียนเกิดเลิกแถวแล้วขึ้นอาคารเรียนมาพบเธอสภาพนี้ จะทำยังไงดี

    โอ๋เปลี่ยนแผน คิดจะไปทางหนีไฟของอาคารเรียนเพราะเมื่อลงมาก็สามารถเข้าหอพักหญิงได้สบาย โอ๋รอเวลาให้นักเรียนเข้าห้องเรียนให้หมดก่อน เธอกะเวลาเอาจากเสียงโหวกเหวกของกลุ่มนักเรียนเอา พอเสียงเงียบก็แสดงว่านักเรียนทั้งหมดเข้าเรียนกันแล้ว ตอนนี้ล่ะเป็นเวลาที่เธอจะต้องรีบปฏิบัติแผนตามที่เธอวางไว้ทันที

โอ๋รวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายพยายามขยับร่างกาย โอ๋ดึงกล้องดูดาวที่เสียบแทงทวารหนักของเธอออกแล้วเก็บเข้ากระเป๋าสัมภาระทันที ส่วนเสื้อผ้าที่เหลืออยู่มีเพียงกางเกงขาสั้นจุ้ดจู๋หนึ่งตัวเธอถลกขึ้นมาใส่ โอ๋พยายามเดินลงมาจากดาดฟ้าตอนนี้เป็นส่วนของห้องเรียนที่เงียบสงบเพราะทุกห้องเรียนกันอยู่เวลานี้เป็นเวลาดี โอ๋รีบเดินไปทางหนีไฟ โดยที่เธอเอากระเป๋าสัมภาระกอดไว้เพื่อปิดร่างกายส่วนบนที่ไร้อาภรณ์

โอ๋สามารถเดินมาถึงทางหนีไฟสำเร็จและเดินไปจนถึงข้างล่างออกมาก็สามารถเข้าหอพักหญิงได้อย่างสบาย เธอตรงปรี่ไปที่ห้องของเธอ เมื่อถึงห้องของเธอดูเหมือนว่าแรงที่มีของเธอจะหมดลงเธอทรุดลงนอนบนเตียงทันทีตอนนี้แผนของเธอสำเร็จไม่มีใครพบเธอในสภาพน่าอับอาย ตอนนี้เธอขอพักจากการกร่ำศึกหนักมาทั้งคืน เธอเผลอหลับไปอย่างไม่รู้ตัว

      ทางด้านห้องเรียนของโอ๋ คุรครูเช็คชื่อก็พบว่าโอ๋ไม่มาเรียนจึงสอบถามเพื่อนที่อยู่ร่วมห้องด้วยกัน ซึ่งก็คือ มดเพื่อร่วมห้องหอเดียวกันกับโอ๋ ซึ่งมดก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า โอ๋หายไปไหนไม่เห็นที่ห้องตั้งแต่ตื่นมาแล้ว แต่มดก็โกหกบอกไปว่า โอ๋ไม่สบายนอนพักอยู่ที่ห้องของเธอ จึงทำให้ไม่มีใครติดใจ

         ณ. ศูนย์วิจัยดาราศาสตร์

     ดร.เจน ด็อกเตอร์สาวสวยเธอเป็นอีกคนหนึ่งที่พบเห็นปรากฏการณ์เมื่อคืน เธอขออาสาสมัครอีกสองคนติดตามเธอไปสำรวจ ณ.จุดที่วัตถุประหลาดนั้นตกลง ตอนนี้เธอและอาสาสมัครเตรียมตัวพร้อมแล้ว เธอใส่ชุดสำหรับเดินป่าที่เหมือนชุดทหารพราน เสื้อสีลายพรางเอวลอยโชว์สัดส่วนและสะดือสวยๆของเธอกางเกงลายทหารขาสั้นที่โชว์โคนขาอ่อนขาวเนียนของเธอ รองเท้าคอมแบทพร้อมกระเป๋าสัมภาระอีกมากมาย ดร.เจนและอาสาสมัครเอาสัมภาระทั้งหมดขนขึ้นบนรถ เหมือนทั้งหมดพร้อมแล้วก็ออกเดินทางไปยังเป้าหมายทันที

     ถึงเวลาพักเที่ยงของโรงเรียนแล้ว มด รู้สึกเป็นห่วง โอ๋ ที่ไม่ทราบว่าหายไปไหน เธอลองไปดูตามห้องพยาบาลแต่ก็ไม่พบ เธอจึงตัดใจค้นหาเพราะคิดว่า โอ๋คงไม่ไปไหนไกล มดจึงเดินทางไปยังโรงอาหารเพื่อจะกินอาหารกลางวัน แต่เธอลืมกระเป๋าตังค์ไว้ที่ห้องของเธอ เธอจึงย้อนกลับไปยังห้องพักหอของเธอ แต่เธอก็ต้องตกใจเมื่อเธอได้พบร่างของ โอ๋นอนอยู่บนเตียงภายในห้อง ร่างของโอ๋ที่เปลือยท่อนบนนอนกอดกระเป๋าสัมภาระที่ใส่อุปกรณ์ดูดาวของโอ๋

"โอ๋...โอ๋..." มดพยายามจะเรียกปลุกโอ๋ขึ้นมาเพื่อจะมาซักถามความจริงแต่ไม่เป็นผล

     โอ๋นอนหลับไร้สติ สีหน้าของโอ๋ไม่ค่อยสู้ดีนัก และที่สร้างความตกใจให้กับมดอีกครั้งก็คือคราบอสุจิที่เกาะเกรอะกรังอยู่ตามร่างกายของโอ๋ มันทำให้ มดรู้สึกขยะแขยงเมื่อสัมผัสกับมันเพราะเหล่าคราบอสุจิที่แห้งเหล่านั้นเรียกได้ว่าติดตามร่างกายของโอ๋แทบจะทุกส่วน จึงยากที่มดจะไม่สัมผัสกับมัน มดหาผ้ามาเช็ดคราบราคะบนเรือนร่างโอ๋

ในตอนแรกเธอยังไม่ทันสังเกตดีนักจึงยังไม่ทันเห็นสภาพท้องของโอ๋ที่ป่องพองโตเหมือนคนตั้งครรถ์ เมื่อเธอเช็ดตัวโอ๋ไปสักพักเธอก็เอะใจจนได้ว่า ทำไมสภาพท้องน้อยของโอ๋ถึงมีขนาดโตขนาดนี้ทั้งๆ มดเอามืดลูบคลำท้องน้อยของโอ๋ไปมาและพยายามกดลงไป มันเหมือนมีอะไรซักอย่างอยู่ภายใน หรือโอ๋จะท้อง คงเป็นไปไม่ได้แน่ถ้าเพียงชั่วข้ามคืนโอ๋จะท้องในทันที มดสงสัย

มดพยามยามเอามือกดลงไปบนท้องน้อยของโอ๋จะเบาๆเริ่มเปลี่ยนเป็นความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆในขณะที่โอ๋ยังไม่รู้สึกตัว ได้ผล!เริ่มมีน้ำอสุจิสีขาวข้นไหลออกมาทางรูก้นของโอ๋ เมื่อเห็นเช่นนั้นมือของมดก็เริ่มลงมือกดหนักขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้มดรู้แล้วว่าภายในท้องของโอ๋มีอะไรอยู่ มดต้องการให้มันออกมาจากท้องของโอ๋ให้หมด เพราะเธอไม่อยากให้เพื่อนเธอต้องอยู่ในสภาพแบบนี้

     การลงมือกดท้องน้อยของมดเริ่มหนักขึ้นๆ แรงกระแทกจากการกดส่งผลให้น้ำอสุจิที่สะสมในกระเพาะอาหารของโอ๋เริ่มเคลื่อนตัวไปตามลำไส้ทีละนิด ทีละนิด ไม่เพียงแต่มันจะไหลไปทางลำไส้เพียงอย่างเดียว ทางหลอดอาหารก็เช่นกัน เพราะตัวโอ๋อยู่ในลักษณะนอนหงายแรงกดที่ลงไปบนท้องโอ๋ก็เหมือนแรงดันให้สิ่งที่อยู่ภายในกระเพาะต้องการหาทางออก ทางออกที่มีก็คือทางที่มันเข้ามานั้นเองซึ่งก็คือทางรูก้นและปากของโอ๋

เมื่อจำนวนน้ำอสุจิภายในท้องของโอ๋เริ่มไหลไปตามทางหลอดอาหารมันก็ส่งผลให้โอ๋รู้สึกทรมาน( ลองคิดถึงตอนจะอ้วกนะครับ )แม้ว่าโอ๋จะยังไร้สติอยู่ สีหน้าเธอเริ่มบิดเบี้ยวเหยเก เมื่อเห็นว่าสีหน้าของโอ๋แสดงอาการทรมาน มดตัดสินใจที่จะออกแรงกดอีกครั้ง

"ขอโทษนะ โอ๋ ฉันจำเป็นต้องทำเพื่อช่วยเธอ " มดกล่าวก่อนจะลงมือครั้งสุดท้าย เมื่อสิ้นเสียงมดง้างแขนมาที่ข้างลำตัวทั้งสองข้างแล้วส่งแขนทั้งสองข้างกระแทกลงไปอย่างรุนแรง

     มันส่งผลให้กระเพาะอาหารเหมือนถูกบี้ด้วยสิ่งของที่มีขนาดหนัก ด้วยแรงกระแทกนั้น อสุจิที่สะสมอยู่จำนวนเป็นมากก็โดนแรงจากการกระแทกนั้นเป็นตัวผลักดันให้มันไหลวิ่งไปหาทางออกอย่างรวดเร็ว อสุจิสีขาวไหลทะลักออกมาทางรูก้นและปากของโอ๋พร้อมกัน
รูก้นของโอ๋นั้นราวกับปากกระบอกปืนฉีดน้ำ ที่ตอนนี้มีน้ำอสุจิสีขาวข้นพุ่งทะลักออกมาอย่างกับท่อน้ำแตก มันพุ่งพรวดออกมาไม่ขาดสายทำให้เตียงที่โอ๋นอนในตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำอสุจิสีขาวข้น

ส่วนทางปากของโอ๋ น้ำอสุจิก็ไหลพุ่งออกมาจากปากราวกับน้ำพุส่งผลให้หน้าของที่มดเพิ่งเช็ดไปเมื่อครู่ต้องเลอะคราบอสุจิอีกครั้ง ส่วนอสุจิที่ไหลขึ้นมาจนออกทางจมูก็ทำให้เหมือนกับว่ามีน้ำมูกไหลออกมาเพียงแต่มันไหลไม่หยุดเท่านั้นเอง โอ๋สำลักเพราะน้ำอสุจิที่มาตามหลอดอาหารนั้นมันขึ้นมาด้วยความรวดเร็วแต่ถึงกระนั้นโอ๋ก็ยังคงอยู่ในสภาพนิทราไร้สติ

ตอนนี้น้ำอสุจิที่เหลือในกระเพาะของโอ๋ก็เริ่มน้อยลงไปบ้างแล้วท้องของโอ๋เริ่มกลับสู่สภาพเดิม มดโล่งอกที่โอ๋ไม่เป็นอะไรมากแต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า จำนวนอสุจิที่มากมายขนาดนี้นั้นมาจากไหน แน่นอนตอนนี้มดรู้แล้วว่าเมื่อคืนโอ๋เจอศึกหนักมาแน่ๆ แต่ด้วยจำนวนน้ำคาวที่มากมายถึงขนาดมีอยู่เต็มท้องของโอ๋ขนาดนี้ จึงเป็นเรื่องยากสำหรับมดที่จะบอกได้ว่า โอ๋โดนกี่คนกันแน่ ที่แน่ๆต้องมากกว่า หนึ่งคนเป็นแน่ มดคบคิดก่อนจะจัดการกับคราบคาวที่เลอะเทอะไปเต็มเตียงและเต็มพื้นห้อง

" ยัยโอ๋ นะ ยัยโอ๋ ทำชั้นยุ่งอีกแล้วนะเธอ " มดบ่นพลางลงมือเช็ดคราบสีขาวที่เลอะเทอะ

     สักพัก เสียงออดหมดเวลาพักกลางวันก็ดังขึ้น มดจึงต้องหยุดการเก็บทำความสะอาดไว้ก่อน และไปยังห้องเรียนของเธอทันที ระหว่างเดินมดก็ยังบ่นงุบงิบๆไประหว่างทาง

          อีกด้านหนึ่ง รถของดร.เจนวิ่งมาถึงชายป่าหลังโรงเรียนกินรวิทยาลัย
      ดร.เจนและอาสาสมัครอีกสองคนลงจากรถและเดินตรงเข้าป่าไป
การเดินป่าราบรื่นไปด้วยดี ป่าไม่ทึบมากจึงทำให้การเดินทางสะดวก ไม่นานกลุ่มดร.เจนก็ค้นพบสิ่งที่ต้องการ ภายหน้า วัตถุลึกลับรูปทรงจาน ที่ดูสภาพเหมือนจะตกลงมามากกว่าลงจอด ดร.เจนและพรรคพวกตกตะลึงกับสภาพรอบๆที่พบว่ามีสัตว์ป่าจำนวนมากนอนตายเกลื่อน ทั้งสามตรวจสอบซากศพของสัตว์ต่างๆไม่พบสารกัมมันตภาพรังสีแสดงว่าแถวนี้ปลอดภัยจากกัมมันตภาพรังสี

ดร.เจนและพรรคพวกไม่รอช้าตรงปรี่ไปยังวัตถุประหลาดข้างหน้าทันที วัตถุทรงจานขนาดยักษ์ตรงหน้า รูปร่างเป็นพาหนะที่ล้ำสมัย ตรงกลางล้ำรู้สึกจะมีช่องทางเปิดอยู่เพื่อให้สามารถเข้าไปข้างในได้ ใช่แล้วมันเหมือนประตู ดร.เจนสั่งให้ลูกน้องสองคนรออยู่ข้างนอกก่อนเธอจะหยิบไฟฉายและเดินเข้าไปสำรวจภายใน

อาสาสมัครลูกน้องของดร.เจนไม่รู้ตัวเลยว่ามีบางสิ่งจับตามองพวกเค้าสองคนอยู่ บางสิ่งบางอย่างที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วพุ่งลงมาต่อหน้าทั้งสองก่อนจะใช้อวัยวะที่มีลักษณะเหมือนหนวดป่าหมึกตรงเข้ารัดคอทั้งสองอย่างรวดเร็ว ทั้งคู่ดิ้นทุรนทุราย ก่อนที่เจ้าสิ่งนั้นจะออกแรงบิดหนวดของมันดัง กร็อก!....สิ้นเสียงทั้งคู่ก็นิ่งเพราะคอให้ถูกบีบจนหักไปแล้ว เจ้าสิ่งนั้นมันเหวี่ยงศพของทั้งคู่ลอยเข้าป่าหายไป......
 

น้องมดใจดีจังช่วยเพื่อนตลอดๆ

เอเลี่ยนจะมาช่วยหรือมาฆ่าผู้คนแน่

โชคยังดีที่มีเพื่อนมาช่วยรีดน้ำออกจากกระเพาะอาหารจนเหลือน้อยแล้วนะครับ ไม่งั้นคงจะอีกนานกว่าจะย่อยระบายน้ำออกไปจนหมด