### ตอนที่ 6 เดินทาง ###

     มดเดินกลับมายังห้องของตน เธอนำยาที่ได้มาให้กับโอ๋

"ขอบใจนะมด" โอ๋กล่าวขอบคุณ แต่มดยิ้มและส่ายหน้า " ไม่เป็นไร แค่ไปเอายามาแค่เนี้ย ไม่ต้องขอบอกขอบใจชั้นก็ได้" มดตอบ
ตอนนี้ความจริงใจของมดอยากจะบอกความลับที่อาจารย์ทิพย์ได้บอกกับเธอใจจะขาด แต่เพราะคำสัญญาที่ให้ไว้ทำให้มดต้องฝืนใจไว้ก่อน

"นี่มด"
"หือ ?"
"ชั้นมีบางอย่างจะบอกเธอ มันเป็นความลับที่ชั้นไม่เคยบอกใคร" โอ๋พูดแบบน่าสงสัยชวนคิดจนทำให้มดถึงกับหูผึง
"คะ...ความลับ....ความลับอะไร?" มดถามกลับเพียงเพราะอยากรู้คำตอบ
"เอ่อ..........เอ่อ ...คือ..." โอ๋อ้ำอึ้ง

"ถ้าฉันเล่าให้ฟังเธออย่าตกใจน่ะ" โอ๋ยังหวั่นใจที่จะเล่าเรื่อง
"อืม" มดพยักหน้าเหมือนให้สัญญา
" เมื่อวานที่ ก่อนที่ฉันจะโดนพวกพี่ไก่รุมข่มขืน ฉันเห็นสิ่งที่มหัศจรรย์ที่สุดในชีวิตเลยล่ะ"
"สิ่งมหัศจรรย์ ?... แล้วมันคือ...." มดกำลังคิดในใจเพื่อทายคำตอบจากปากโอ๋ แต่โอ๋พุดสวนกลับทันที
" ฉันเห็นจานบิน " โอ๋ตอบหน้าตามีสีสัน

"จานบิน" มดยังตกใจในคำตอบ และสีหน้าตออกมาแบบคนไม่เชื่อ
"ใช่! จานบิน ฉันเห็นมันจริงๆ เมื่อคืน อย่าบอกน่ะว่าเธอไม่เชื่อ " โอ๋มั่นใจในคำพูดของตัวเอง และรู้ดีว่า มดไม่มีทางเชื่อเรื่องอย่างนี้ง่ายๆหรอก นอกจากจะมีหลักฐานมายืนยัน ทั้งสีหน้าของมดก็บอกถึงคำตอบได้เป็นอย่างดี
" เชื่อจ๊ะ...เชื่อ " มดฝืนใจตอบแต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้โอ๋เชื่อใจได้ว่ามดจะเชื่อเรื่องแบบนี้
"ถ้าเธอเชื่อ พรุ่งนี้เตรียมตัวไปกับฉัน"
"เตรียมตัว?.... เตรียมตัวไปไหน" มดงง
" ก็เตรียมตัวไปดูจานบินที่ฉันบอกเธอไงล่ะ " โอ๋ตอบ ส่วนมดทำหน้างุนงง

          ณ. ศูนย์วิจัยดาราศาสตร์

     ภายในศูนย์วิจัย ผู้คนเดินพล่านยังกับมีงานเลี้ยงแต่ไม่ ทุกคนวุ่นกับการเตรียมแผน แผนบุกป่าอีกครั้ง

"เมื่อกลางวันนี้ ทีมสำรวจของดร.เจนได้ออกเดินทางสำรวจในบริเวณป่าหลัง โรงเรียนกินรวิทยาลัย บัดนี้ยังไม่สามารถติดต่อได้ " คณะวิจัยคนนึงพูดขึ้นต่อหน้าคนสวมชุดลายพรางทหาร ใช่แล้วพวกเค้าเป็นทหารพรานฝีมือดี พวกเค้าเพิ่งถูกดึงตัวมาถึงที่นี่ไม่นาน พร้อมกับถูกจ้างให้เข้าไปค้นหา ทีมสำรวจและค้นหาทีมแรก ที่ขาดการติดต่อไป ทีมนั้นคือทีมสำรวจของดร.เจน

"ที่เราจ้างพวกท่านมา เพราะให้มาค้นหาคนในรูปพวกนี้ " หนึ่งในทีมวิจัยคนนึงหยิบรูปทั้งสามคนขึ้นมา มีรูปดร.เจนเป็นหนึ่งในนั้น
" มั่นใจเหรอว่าพวกเค้าหายตัวไป ติดต่อกันแน่หรือยัง " หนึ่งในคนชุดลายพรางเอ่ยขึ้นมา
" ทางเราไม่มั่นใจว่าพวกเค้าหายตัวไป แต่จากการติดต่อทางเครื่องสื่อสาร พวกเค้า ขาดการติดต่อ มานานกว่า 6 ชั่วโมงแล้ว " ชายคนนึงอธิบาย
" แล้วพวกเค้าเข้าไปสำรวจอะไรกัน " โรส หญิงสาวคนเดียวในกลุ่มชุดลายพรางเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย
" อันนี้พวกผมบอกพวกคุณไม่ได้มันเป็นความลับ " คำตอบนี้สร้างความงุนงงให้กับกลุ่มทหารพรานเป็นอย่างมาก

"เอาเป็นว่า พวกคุณทำตามที่พวกผมสั่งแล้วกัน พรุ่งนี้จะออกเดินทางจากนี่ 9 โมงเช้า เพื่อเป็นการให้พวกคุณทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ พวกเราจะโอนเงินค่าจ้างเข้าบัญชีทุกคนก่อนปฏิบัติการพรุ่งนี้เช้าก่อนจะออกเดินทาง เพื่อให้พวกท่านแน่ใจว่าค่าจ้างจะไม่มีตกหล่นใดๆ " คำตอบนี้ดูเหมือนจะสร้างความพอใจเป็นอย่างมาก ทั้งหมดไม่มีความสงสัยแล้ว เมื่อฟังถึงแผนการที่จะปฏิบัติในวันพรุ่งนี้อีกครั้งจนเข้าใจดีแล้ว กลุ่มทหารพรานทั้ง6 จึงแยกย้ายกันพักผ่อนทันที

          ทางด้านโอ๋และมด
     โอ๋จัดเตรียมของเข้ากระเป๋าเดินทางเล็กๆ วันนี้เธอไม่ขึ้นไปดูดาวเหมือนเคยเพราะต้องเตรียมข้างของใส่กระเป๋าเพื่อออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า อีกนัยหนึ่งก็กลัวขึ้นไปจะไม่รอดพวกพี่ไก่อีกครั้ง ส่วนมดนั่งดูโอ๋จัดแจงของอยู่บนเตียง

" นี่เธอจะไปจริงๆเหรอ" มดเอ่ยถามอย่างหวั่นๆ
" ไปจริงสิ ฉันเห็นมันตกแค่ป่าหลังโรงเรียนเราเท่านั้นเอง และชั้นก็โทรไปบอกที่บ้านแล้วว่า พรุ่งนี้ ชั้นไม่กลับ"
"แล้วถ้าชั้น...." มดอ้ำอึ้งที่จะตอบ
"เธอจะไม่ไปก็ไม่เป็นไร ถ้าเธอไม่เชื่อสิ่งที่ฉันเห็น ส่วนชั้นเชื่อในสิ่งที่ตาฉันเห็น เพราะงั้นแล้วแต่เธอ" โอ๋เหมือนพูดประชดประชัน
"ใครว่าฉันไม่ไป ฉันจะไปกับเธอ " มดพูดเหมือนรับคำท้า ในใจก็หวั่นเพราะไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่มดพูด แต่เพื่อไม่ให้เพื่อนเสียใจ จึงรับคำไว้ก่อน อีกอย่างเธอจะได้เที่ยวในป่าหลังโรงเรียนด้วย เพราะเธอไม่เคยเข้าไปยังป่าแห่งนั้นเลย

" ตกลงเธอจะไปใช่ม่ะ " โอ๋เอ่ยเพื่อฟังคำยืนยัน
" ใช่ฉันไปแน่ " มดตอบหนักแน่น
"ถ้าจะไป แล้วไม่คิดจะเตรียมตัวจัดแจงออกสำหรับเดินทางพรุ่งนี้เหรอ " โอ๋พูดกัด

     มดอึ้งซักพัก ก่อนจะรีบจัดแจงของทันที
เมื่อทั้งครู่เตรียมตัวเสร็จก็รีบเข้านอนทันทีพรุ่งนี้จะได้ไปกันแต่เช้า ดูเหมือนโอ๋จะนอนไม่ค่อยหลับ เพราะเธอยังเจ็บระบบตรงหีของเธอไม่หาย แต่สักพักก็หลับไปจนได้

         เช้าวันต่อมา
    โอ๋และมดรีบทำกิจวัตรตอนเช้าอย่างเร่งรีบ
เมื่อทั้งคู่เสร็จเรียบร้อย ก็นำสัมภาระที่ตระเตรียมไว้ทั้งคืนสวมหลังแล้วเดินออกโรงเรียนทางประตูหลัง ผิดกับคนอื่นที่วันนี้เป็นวันเสาร์ หลายคนนำสัมภาระติดต่อเพื่อกลับไปบ้าน เพราะโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนประจำ จึงทำให้กลับบ้านได้เฉพาะเสาร์-อาทิตย์เท่านั้น

     รถตู้คันนึงวิ่งมาจอดยังหน้าป่าหลังโรงเรียนกินรวิทยาลัย ประตูหลังถูกเปิดออกก่อนจะมีคนในชุดลายพรางทั้งหกออกมาด้วยอาวุธครบมือ ทั้งหมดตระเตรียมอุปกรณ์สื่อสารจนพร้อม และทำตามแผนทันที ปฏิบัติการค้นหาคนทั้งสาม ทั้งหกแยกกันเป็นสองกลุ่ม กลุ่มล่ะสามคน และแยกทางกันเข้าป่าไปพร้อมๆกัน

กลุ่มที่หนึ่งประกอบไปด้วย คง , สัน และ ยุทธ
กลุ่มที่สองประกอบไปด้วย ทัน , ธีร์ และ โรส หญิงสาวคนเดียวในกลุ่ม ที่แต่งชุดลายพรางสั้นจู๋โชว์สะดือ กางเกงขาสั้นโชว์ขาอ่อน ที่เธอแต่งตัวแบบนี้ไม่ใช่ไปล่อเสือที่ไหนแต่สำหรับเธอแล้ว มันช่วยให้เธอถนัดและคล่องแคล่วต่อสภาพภูมิประเทศที่เป็นป่ารก

            ทั้งหมดมีอาวุธติดตัวเป็นปืนกลและปืนสั้นพร้อมกระสุนที่เผื่อไว้มากพอจะไปรบกับผู้ก่อการร้ายภาคใต้ทีเดียว
     กลุ่มของ ทัน ธีร์ และ โรส ได้ค้นพบ รถกระบะ ซึ่งเป็นคันเดียวกับที่ทีมสำรวจชุดแรกที่นำโดยดร.เจน จอดทิ้งอยู่ไปห่างจากทางถนนมากนัก รถไม่มีกุญแจ แสดงว่า ทีมสำรวจชุดแรกนำมันไปด้วย และยังไม่กลับมาที่รถนี่อีก

ธีร์สำรวจรอบๆก็พบกับรอยเท้าซึ่งเป็นลอยลึกเหมือนรองเท้าคอมแบท หลายรอย ซึ่งรอยเท้านั้น มุ่งหน้าตรงเข้าป่ารกภายหน้า ธีร์เรียกอีกสองคนให้มาดูก่อนจะจ้องหน้ากันก่อนจะพยักหน้าบอกเหมือนเป็นสัญญาณตกลง ก่อนทั้งหมดจะเดินตามรอยเท้าเข้าป่าไป ทางด้านรถตู้ที่นำทีมสำรวจชุดนี้มา ภายในรถก็เต็มไปด้วยอุปกรณ์สื่อสารทันสมัยครบเครื่องเต็มไปหมด

เจ้าหน้าที่กำลังจ้องมองจอมอนิเตอร์อย่างขมักเขม้น โดยไม่สนใจรอบข้างเลย บนจอเป็นภาพของสภาพภูมิประเทศของป่า แล้วมีจุดกระพริบอยู่ 6 จุด แยกไปสองทางอย่างล่ะ3จุด ซึ่งจุดตรงนั้นบ่งบอกถึงตำแหน่งของทีมสำรวจ ทั้งหกจุดเริ่มเดินลึกเข้าป่าไปเรื่อยๆ จู่ๆก็มีจุดๆหนึ่งปรากฏขึ้นบนจอมาอีกหนึ่งจุดอยู่ใกล้บริเวณกลุ่มของ ทัน ธีร์ และโรส หากเป็นสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กจะไปปรากฏนอกจากจะมีขนาดใหญ่อย่างหมาหรือเสือเป็นต้น พงษ์ เจ้าหน้าที่ ควบคุมดูแลเครื่อง จึงรีบบอกผ่านวิทยุสื่อสารทันที

" อินทรีสองๆ ตอบด้วย "
" มีอะไรหรือ " ทันตอบ
" มีสิ่งมีชีวิต ปรากฏสัญญาณอยู่ใกล้เคียง ทาง 8 นาฬิกา ระวังตัวด้วย อาจเป็นสัตว์ใหญ่ " พงษ์ตอบให้ระวัง
" รับทราบ จะทำการตรวจสอบเดี๋ยวนี้ " ทันตอบก่อนจะกวักมือเรียกโรสกับธีร์เป็นสัญญาณคุมกัน

     ทันเดินไปสำรวจบริเวณนั้นก่อนจะเห็นพุ่มไม้ขยับ ทันจับปืนประบ่าเตรียมตัวจู่โจมทันทีถ้ามันตรงเข้ามาทำร้ายเค้า ทุกฝีก้าว หัวใจของเค้าเต้นระรัว เบื้องหน้าปรากฏร่างของ กวางน้อยตัวเดียวเท่านั้นเมื่อมันเห็น ทัน ก็ตกใจวิ่งป่าราบทันที ทันโล่งใจ

" รังอินทรี นี่อินทรีสองตอบ พบเพียงแค่กวางหนึ่งตัว " ทันตอบแบบอารมณ์
" ระวังตัวด้วย ถ้าพบเป็นสัตว์ อนุญาตให้ป้องกันตัวได้ " พงษ์ตอบ
" รับทราบ " ทันตอบกลับ

     ทางด้าน โอ๋ กับ มด เมื่อเดิน ทางจากหลังโรงเรียนมาเพื่อจะเข้าป่าไปเหมือนกันก็ตกใจกันใหญ่ที่เห็นมีรถตู้คันใหญ่มาจอดอยู่ริมถนนข้างป่า ซึ่งดูๆแล้วจากที่มีอุปกรณ์สื่อสารทันสมัย ต่างๆเต็มรถพร้อมกับจำนวนคนที่อยู่รอบๆนั้น แปบว่าไม่ธรรมดาแน่ โอ๋คิดว่าต้องมีคนเข้าไปสำรวจเหมือนกัน ถ้าจะเดินตรงเข้าไปอาจจะโดนจับได้แน่ แต่โอ๋ก็ยังอยากจะเข้าไปดูจานบินที่เธอเห็นด้วยตาเธอจริงๆ มดจับมือโอ๋ลากมาก่อนจะบอกว่า

" เราต้องหาทางเดินอ้อมไปเพื่อไม่ให้พวกเค้าจับได้" พูดจบมดก็จับโอ๋เดินอ้อมไปตามทางถนนเมื่อเห็นว่าไกลได้ที่ก็เดินตัดเข้าป่าไปทันที

" รังอินทรี ได้ยินแล้วเปลี่ยน " กลุ่มของ คง , สัน และ ยุทธ ติดต่อกลับฐานชั่วคราว
" รังอินทรีได้ยิน มีอะไรอินทรีหนึ่ง "
" พบศพคนสองคน เป็นคนที่พวกคุณให้พวกผมออกตามหา คาดว่าว่าเสียชีวิตเพราะคอหัก ส่วนผู้หญิงอีกคนยังไม่พบ " สันตอบ
" ค้นหาอีกคนให้พบด่วน " พงษ์ตอบอย่างกังวล
" รับทราบ "

     ทั้งหมดออกค้นหาทั่วบริเวณใกล้เคียงทันที

" เฮ้! ดูนั้นสิ " ยุทธอุทานเสียงดัง สายตามองตรงไปข้างหน้า ทั้งสันและ คงมองตามสายนั้นไป

     ภาพตรงหน้าสร้างความประหลาดใจให้กับพวกเค้าเป็นอย่างมาก วัตถุรูปร่างเหมือนจานโลหะขนาดใหญ่ จะเรียกว่าจานบินเต็มปากก็ว่าได้ อยู่เบื้องหน้าพวกเค้าทั้งสาม ทั้งหมดประหลาดใจต่อภาพที่เห็น

" รังอินทรี เราพบวัตถุประหลาดคล้ายยานบิน อยู่บริเวณใก้ลเคียงห่างออกไปประมาณ 50 เมตร "
" นี่รังอินทรี ขอให้พวกคุณอย่าเพิ่งเข้าใกล้วัตถุดังกล่าว หาคนของเราให้พบแล้วออกมาโดยด่วน "
" รับทราบ " สันตอบไปอย่างนั้นก็จริงแต่ก็ยากจะทำตามเพราะสิ่งที่ค้นหาออาจจะอยู่ภายในก็ได้

     พงษ์เห็นสัญญาณของทั้งสามมุ่งตรงไปข้างหน้าก็รู้ว่าทั้งสามกำลังตรงเข้าหาวัตถุลึกลับนั้น

" อินทรีหนึ่ง ผมขอให้พวกคุณออกมาอย่าเข้าใกล้วัตถุดังกล่าว " พงษ์บอกย้ำแต่เหมือนไร้ผล ทั้งสามมุ่งตรงเข้าหายานบินประหลาดทันที

     ปรากฏอีกหนึ่งสัญญาณขึ้นมาอีกหนึ่งจุดบนจอ จาก สามนาฬิกา การเคลื่อนไหวของมันกำลังมุ่งตรงเข้าหาทั้งสามอย่างรวดเร็ว
พงษ์ตกใจ

"มีบางอย่างกำลังมุ่งตรงไปยังพวกคุณ อินทรีหนึ่ง " พงษ์พยายามบอกเตือน

     ทันใดนั้น เสียงปืนกลดังต่อเนื่องขึ้นมากลางป่า ฝูงนกที่เกาะตามต้นไม้พากันโผบินเพราะตกใจเสียงปืน ก่อนจะเงียบสนิท
สัญญาณบนจอของทั้งสามหายไปจากหน้าจอ เหลือเพียงสัญญาณประหลาดที่เพิ่งตรงเข้าหาทั้งสามเมื่อครู่ ขณะนี้สัญญาณของมันยังคงนิ่งอยู่บนหน้าจอมอนิเตอร์

     มดกับโอ๋ตอนนี้ก็เข้าเขตป่ามาได้แล้วก็ตกใจกับเสียงที่ได้ยิน ทั้งคู่เริ่มหวาดกลัวแต่ก็ใจสู้เดินหน้าเข้าป่าต่อไป
 

          ### ตอนที่ 6 เดินทาง ###

     มดเดินกลับมายังห้องของตน เธอนำยาที่ได้มาให้กับโอ๋

"ขอบใจนะมด" โอ๋กล่าวขอบคุณ แต่มดยิ้มและส่ายหน้า " ไม่เป็นไร แค่ไปเอายามาแค่เนี้ย ไม่ต้องขอบอกขอบใจชั้นก็ได้" มดตอบ
ตอนนี้ความจริงใจของมดอยากจะบอกความลับที่อาจารย์ทิพย์ได้บอกกับเธอใจจะขาด แต่เพราะคำสัญญาที่ให้ไว้ทำให้มดต้องฝืนใจไว้ก่อน

"นี่มด"
"หือ ?"
"ชั้นมีบางอย่างจะบอกเธอ มันเป็นความลับที่ชั้นไม่เคยบอกใคร" โอ๋พูดแบบน่าสงสัยชวนคิดจนทำให้มดถึงกับหูผึง
"คะ...ความลับ....ความลับอะไร?" มดถามกลับเพียงเพราะอยากรู้คำตอบ
"เอ่อ..........เอ่อ ...คือ..." โอ๋อ้ำอึ้ง

"ถ้าฉันเล่าให้ฟังเธออย่าตกใจน่ะ" โอ๋ยังหวั่นใจที่จะเล่าเรื่อง
"อืม" มดพยักหน้าเหมือนให้สัญญา
" เมื่อวานที่ ก่อนที่ฉันจะโดนพวกพี่ไก่รุมข่มขืน ฉันเห็นสิ่งที่มหัศจรรย์ที่สุดในชีวิตเลยล่ะ"
"สิ่งมหัศจรรย์ ?... แล้วมันคือ...." มดกำลังคิดในใจเพื่อทายคำตอบจากปากโอ๋ แต่โอ๋พุดสวนกลับทันที
" ฉันเห็นจานบิน " โอ๋ตอบหน้าตามีสีสัน

"จานบิน" มดยังตกใจในคำตอบ และสีหน้าตออกมาแบบคนไม่เชื่อ
"ใช่! จานบิน ฉันเห็นมันจริงๆ เมื่อคืน อย่าบอกน่ะว่าเธอไม่เชื่อ " โอ๋มั่นใจในคำพูดของตัวเอง และรู้ดีว่า มดไม่มีทางเชื่อเรื่องอย่างนี้ง่ายๆหรอก นอกจากจะมีหลักฐานมายืนยัน ทั้งสีหน้าของมดก็บอกถึงคำตอบได้เป็นอย่างดี
" เชื่อจ๊ะ...เชื่อ " มดฝืนใจตอบแต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้โอ๋เชื่อใจได้ว่ามดจะเชื่อเรื่องแบบนี้
"ถ้าเธอเชื่อ พรุ่งนี้เตรียมตัวไปกับฉัน"
"เตรียมตัว?.... เตรียมตัวไปไหน" มดงง
" ก็เตรียมตัวไปดูจานบินที่ฉันบอกเธอไงล่ะ " โอ๋ตอบ ส่วนมดทำหน้างุนงง

          ณ. ศูนย์วิจัยดาราศาสตร์

     ภายในศูนย์วิจัย ผู้คนเดินพล่านยังกับมีงานเลี้ยงแต่ไม่ ทุกคนวุ่นกับการเตรียมแผน แผนบุกป่าอีกครั้ง

"เมื่อกลางวันนี้ ทีมสำรวจของดร.เจนได้ออกเดินทางสำรวจในบริเวณป่าหลัง โรงเรียนกินรวิทยาลัย บัดนี้ยังไม่สามารถติดต่อได้ " คณะวิจัยคนนึงพูดขึ้นต่อหน้าคนสวมชุดลายพรางทหาร ใช่แล้วพวกเค้าเป็นทหารพรานฝีมือดี พวกเค้าเพิ่งถูกดึงตัวมาถึงที่นี่ไม่นาน พร้อมกับถูกจ้างให้เข้าไปค้นหา ทีมสำรวจและค้นหาทีมแรก ที่ขาดการติดต่อไป ทีมนั้นคือทีมสำรวจของดร.เจน

"ที่เราจ้างพวกท่านมา เพราะให้มาค้นหาคนในรูปพวกนี้ " หนึ่งในทีมวิจัยคนนึงหยิบรูปทั้งสามคนขึ้นมา มีรูปดร.เจนเป็นหนึ่งในนั้น
" มั่นใจเหรอว่าพวกเค้าหายตัวไป ติดต่อกันแน่หรือยัง " หนึ่งในคนชุดลายพรางเอ่ยขึ้นมา
" ทางเราไม่มั่นใจว่าพวกเค้าหายตัวไป แต่จากการติดต่อทางเครื่องสื่อสาร พวกเค้า ขาดการติดต่อ มานานกว่า 6 ชั่วโมงแล้ว " ชายคนนึงอธิบาย
" แล้วพวกเค้าเข้าไปสำรวจอะไรกัน " โรส หญิงสาวคนเดียวในกลุ่มชุดลายพรางเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย
" อันนี้พวกผมบอกพวกคุณไม่ได้มันเป็นความลับ " คำตอบนี้สร้างความงุนงงให้กับกลุ่มทหารพรานเป็นอย่างมาก

"เอาเป็นว่า พวกคุณทำตามที่พวกผมสั่งแล้วกัน พรุ่งนี้จะออกเดินทางจากนี่ 9 โมงเช้า เพื่อเป็นการให้พวกคุณทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ พวกเราจะโอนเงินค่าจ้างเข้าบัญชีทุกคนก่อนปฏิบัติการพรุ่งนี้เช้าก่อนจะออกเดินทาง เพื่อให้พวกท่านแน่ใจว่าค่าจ้างจะไม่มีตกหล่นใดๆ " คำตอบนี้ดูเหมือนจะสร้างความพอใจเป็นอย่างมาก ทั้งหมดไม่มีความสงสัยแล้ว เมื่อฟังถึงแผนการที่จะปฏิบัติในวันพรุ่งนี้อีกครั้งจนเข้าใจดีแล้ว กลุ่มทหารพรานทั้ง6 จึงแยกย้ายกันพักผ่อนทันที

          ทางด้านโอ๋และมด
     โอ๋จัดเตรียมของเข้ากระเป๋าเดินทางเล็กๆ วันนี้เธอไม่ขึ้นไปดูดาวเหมือนเคยเพราะต้องเตรียมข้างของใส่กระเป๋าเพื่อออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า อีกนัยหนึ่งก็กลัวขึ้นไปจะไม่รอดพวกพี่ไก่อีกครั้ง ส่วนมดนั่งดูโอ๋จัดแจงของอยู่บนเตียง

" นี่เธอจะไปจริงๆเหรอ" มดเอ่ยถามอย่างหวั่นๆ
" ไปจริงสิ ฉันเห็นมันตกแค่ป่าหลังโรงเรียนเราเท่านั้นเอง และชั้นก็โทรไปบอกที่บ้านแล้วว่า พรุ่งนี้ ชั้นไม่กลับ"
"แล้วถ้าชั้น...." มดอ้ำอึ้งที่จะตอบ
"เธอจะไม่ไปก็ไม่เป็นไร ถ้าเธอไม่เชื่อสิ่งที่ฉันเห็น ส่วนชั้นเชื่อในสิ่งที่ตาฉันเห็น เพราะงั้นแล้วแต่เธอ" โอ๋เหมือนพูดประชดประชัน
"ใครว่าฉันไม่ไป ฉันจะไปกับเธอ " มดพูดเหมือนรับคำท้า ในใจก็หวั่นเพราะไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่มดพูด แต่เพื่อไม่ให้เพื่อนเสียใจ จึงรับคำไว้ก่อน อีกอย่างเธอจะได้เที่ยวในป่าหลังโรงเรียนด้วย เพราะเธอไม่เคยเข้าไปยังป่าแห่งนั้นเลย

" ตกลงเธอจะไปใช่ม่ะ " โอ๋เอ่ยเพื่อฟังคำยืนยัน
" ใช่ฉันไปแน่ " มดตอบหนักแน่น
"ถ้าจะไป แล้วไม่คิดจะเตรียมตัวจัดแจงออกสำหรับเดินทางพรุ่งนี้เหรอ " โอ๋พูดกัด

     มดอึ้งซักพัก ก่อนจะรีบจัดแจงของทันที
เมื่อทั้งครู่เตรียมตัวเสร็จก็รีบเข้านอนทันทีพรุ่งนี้จะได้ไปกันแต่เช้า ดูเหมือนโอ๋จะนอนไม่ค่อยหลับ เพราะเธอยังเจ็บระบบตรงหีของเธอไม่หาย แต่สักพักก็หลับไปจนได้

         เช้าวันต่อมา
    โอ๋และมดรีบทำกิจวัตรตอนเช้าอย่างเร่งรีบ
เมื่อทั้งคู่เสร็จเรียบร้อย ก็นำสัมภาระที่ตระเตรียมไว้ทั้งคืนสวมหลังแล้วเดินออกโรงเรียนทางประตูหลัง ผิดกับคนอื่นที่วันนี้เป็นวันเสาร์ หลายคนนำสัมภาระติดต่อเพื่อกลับไปบ้าน เพราะโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนประจำ จึงทำให้กลับบ้านได้เฉพาะเสาร์-อาทิตย์เท่านั้น

     รถตู้คันนึงวิ่งมาจอดยังหน้าป่าหลังโรงเรียนกินรวิทยาลัย ประตูหลังถูกเปิดออกก่อนจะมีคนในชุดลายพรางทั้งหกออกมาด้วยอาวุธครบมือ ทั้งหมดตระเตรียมอุปกรณ์สื่อสารจนพร้อม และทำตามแผนทันที ปฏิบัติการค้นหาคนทั้งสาม ทั้งหกแยกกันเป็นสองกลุ่ม กลุ่มล่ะสามคน และแยกทางกันเข้าป่าไปพร้อมๆกัน

กลุ่มที่หนึ่งประกอบไปด้วย คง , สัน และ ยุทธ
กลุ่มที่สองประกอบไปด้วย ทัน , ธีร์ และ โรส หญิงสาวคนเดียวในกลุ่ม ที่แต่งชุดลายพรางสั้นจู๋โชว์สะดือ กางเกงขาสั้นโชว์ขาอ่อน ที่เธอแต่งตัวแบบนี้ไม่ใช่ไปล่อเสือที่ไหนแต่สำหรับเธอแล้ว มันช่วยให้เธอถนัดและคล่องแคล่วต่อสภาพภูมิประเทศที่เป็นป่ารก

            ทั้งหมดมีอาวุธติดตัวเป็นปืนกลและปืนสั้นพร้อมกระสุนที่เผื่อไว้มากพอจะไปรบกับผู้ก่อการร้ายภาคใต้ทีเดียว
     กลุ่มของ ทัน ธีร์ และ โรส ได้ค้นพบ รถกระบะ ซึ่งเป็นคันเดียวกับที่ทีมสำรวจชุดแรกที่นำโดยดร.เจน จอดทิ้งอยู่ไปห่างจากทางถนนมากนัก รถไม่มีกุญแจ แสดงว่า ทีมสำรวจชุดแรกนำมันไปด้วย และยังไม่กลับมาที่รถนี่อีก

ธีร์สำรวจรอบๆก็พบกับรอยเท้าซึ่งเป็นลอยลึกเหมือนรองเท้าคอมแบท หลายรอย ซึ่งรอยเท้านั้น มุ่งหน้าตรงเข้าป่ารกภายหน้า ธีร์เรียกอีกสองคนให้มาดูก่อนจะจ้องหน้ากันก่อนจะพยักหน้าบอกเหมือนเป็นสัญญาณตกลง ก่อนทั้งหมดจะเดินตามรอยเท้าเข้าป่าไป ทางด้านรถตู้ที่นำทีมสำรวจชุดนี้มา ภายในรถก็เต็มไปด้วยอุปกรณ์สื่อสารทันสมัยครบเครื่องเต็มไปหมด

เจ้าหน้าที่กำลังจ้องมองจอมอนิเตอร์อย่างขมักเขม้น โดยไม่สนใจรอบข้างเลย บนจอเป็นภาพของสภาพภูมิประเทศของป่า แล้วมีจุดกระพริบอยู่ 6 จุด แยกไปสองทางอย่างล่ะ3จุด ซึ่งจุดตรงนั้นบ่งบอกถึงตำแหน่งของทีมสำรวจ ทั้งหกจุดเริ่มเดินลึกเข้าป่าไปเรื่อยๆ จู่ๆก็มีจุดๆหนึ่งปรากฏขึ้นบนจอมาอีกหนึ่งจุดอยู่ใกล้บริเวณกลุ่มของ ทัน ธีร์ และโรส หากเป็นสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กจะไปปรากฏนอกจากจะมีขนาดใหญ่อย่างหมาหรือเสือเป็นต้น พงษ์ เจ้าหน้าที่ ควบคุมดูแลเครื่อง จึงรีบบอกผ่านวิทยุสื่อสารทันที

" อินทรีสองๆ ตอบด้วย "
" มีอะไรหรือ " ทันตอบ
" มีสิ่งมีชีวิต ปรากฏสัญญาณอยู่ใกล้เคียง ทาง 8 นาฬิกา ระวังตัวด้วย อาจเป็นสัตว์ใหญ่ " พงษ์ตอบให้ระวัง
" รับทราบ จะทำการตรวจสอบเดี๋ยวนี้ " ทันตอบก่อนจะกวักมือเรียกโรสกับธีร์เป็นสัญญาณคุมกัน

     ทันเดินไปสำรวจบริเวณนั้นก่อนจะเห็นพุ่มไม้ขยับ ทันจับปืนประบ่าเตรียมตัวจู่โจมทันทีถ้ามันตรงเข้ามาทำร้ายเค้า ทุกฝีก้าว หัวใจของเค้าเต้นระรัว เบื้องหน้าปรากฏร่างของ กวางน้อยตัวเดียวเท่านั้นเมื่อมันเห็น ทัน ก็ตกใจวิ่งป่าราบทันที ทันโล่งใจ

" รังอินทรี นี่อินทรีสองตอบ พบเพียงแค่กวางหนึ่งตัว " ทันตอบแบบอารมณ์
" ระวังตัวด้วย ถ้าพบเป็นสัตว์ อนุญาตให้ป้องกันตัวได้ " พงษ์ตอบ
" รับทราบ " ทันตอบกลับ

     ทางด้าน โอ๋ กับ มด เมื่อเดิน ทางจากหลังโรงเรียนมาเพื่อจะเข้าป่าไปเหมือนกันก็ตกใจกันใหญ่ที่เห็นมีรถตู้คันใหญ่มาจอดอยู่ริมถนนข้างป่า ซึ่งดูๆแล้วจากที่มีอุปกรณ์สื่อสารทันสมัย ต่างๆเต็มรถพร้อมกับจำนวนคนที่อยู่รอบๆนั้น แปบว่าไม่ธรรมดาแน่ โอ๋คิดว่าต้องมีคนเข้าไปสำรวจเหมือนกัน ถ้าจะเดินตรงเข้าไปอาจจะโดนจับได้แน่ แต่โอ๋ก็ยังอยากจะเข้าไปดูจานบินที่เธอเห็นด้วยตาเธอจริงๆ มดจับมือโอ๋ลากมาก่อนจะบอกว่า

" เราต้องหาทางเดินอ้อมไปเพื่อไม่ให้พวกเค้าจับได้" พูดจบมดก็จับโอ๋เดินอ้อมไปตามทางถนนเมื่อเห็นว่าไกลได้ที่ก็เดินตัดเข้าป่าไปทันที

" รังอินทรี ได้ยินแล้วเปลี่ยน " กลุ่มของ คง , สัน และ ยุทธ ติดต่อกลับฐานชั่วคราว
" รังอินทรีได้ยิน มีอะไรอินทรีหนึ่ง "
" พบศพคนสองคน เป็นคนที่พวกคุณให้พวกผมออกตามหา คาดว่าว่าเสียชีวิตเพราะคอหัก ส่วนผู้หญิงอีกคนยังไม่พบ " สันตอบ
" ค้นหาอีกคนให้พบด่วน " พงษ์ตอบอย่างกังวล
" รับทราบ "

     ทั้งหมดออกค้นหาทั่วบริเวณใกล้เคียงทันที

" เฮ้! ดูนั้นสิ " ยุทธอุทานเสียงดัง สายตามองตรงไปข้างหน้า ทั้งสันและ คงมองตามสายนั้นไป

     ภาพตรงหน้าสร้างความประหลาดใจให้กับพวกเค้าเป็นอย่างมาก วัตถุรูปร่างเหมือนจานโลหะขนาดใหญ่ จะเรียกว่าจานบินเต็มปากก็ว่าได้ อยู่เบื้องหน้าพวกเค้าทั้งสาม ทั้งหมดประหลาดใจต่อภาพที่เห็น

" รังอินทรี เราพบวัตถุประหลาดคล้ายยานบิน อยู่บริเวณใก้ลเคียงห่างออกไปประมาณ 50 เมตร "
" นี่รังอินทรี ขอให้พวกคุณอย่าเพิ่งเข้าใกล้วัตถุดังกล่าว หาคนของเราให้พบแล้วออกมาโดยด่วน "
" รับทราบ " สันตอบไปอย่างนั้นก็จริงแต่ก็ยากจะทำตามเพราะสิ่งที่ค้นหาออาจจะอยู่ภายในก็ได้

     พงษ์เห็นสัญญาณของทั้งสามมุ่งตรงไปข้างหน้าก็รู้ว่าทั้งสามกำลังตรงเข้าหาวัตถุลึกลับนั้น

" อินทรีหนึ่ง ผมขอให้พวกคุณออกมาอย่าเข้าใกล้วัตถุดังกล่าว " พงษ์บอกย้ำแต่เหมือนไร้ผล ทั้งสามมุ่งตรงเข้าหายานบินประหลาดทันที

     ปรากฏอีกหนึ่งสัญญาณขึ้นมาอีกหนึ่งจุดบนจอ จาก สามนาฬิกา การเคลื่อนไหวของมันกำลังมุ่งตรงเข้าหาทั้งสามอย่างรวดเร็ว
พงษ์ตกใจ

"มีบางอย่างกำลังมุ่งตรงไปยังพวกคุณ อินทรีหนึ่ง " พงษ์พยายามบอกเตือน

     ทันใดนั้น เสียงปืนกลดังต่อเนื่องขึ้นมากลางป่า ฝูงนกที่เกาะตามต้นไม้พากันโผบินเพราะตกใจเสียงปืน ก่อนจะเงียบสนิท
สัญญาณบนจอของทั้งสามหายไปจากหน้าจอ เหลือเพียงสัญญาณประหลาดที่เพิ่งตรงเข้าหาทั้งสามเมื่อครู่ ขณะนี้สัญญาณของมันยังคงนิ่งอยู่บนหน้าจอมอนิเตอร์

     มดกับโอ๋ตอนนี้ก็เข้าเขตป่ามาได้แล้วก็ตกใจกับเสียงที่ได้ยิน ทั้งคู่เริ่มหวาดกลัวแต่ก็ใจสู้เดินหน้าเข้าป่าต่อไป