Oh!My Angel นางฟ้าอลเวง
Episode I : The Missing Shoe
Chapter V: "แบ่งปันความสุข"
By DRACULolitA
  
         เบิร์ดอุ้มนางฟ้าเบลไปวางบนหัวเตียง  การพิชิตความเสียวครั้งแรกของเธอทำให้นางฟ้าเบลรู้สึกดีกับมนุษย์โลกโดยเฉพาะกับเบิร์ดมากยิ่งขึ้น  เธอนอนนิ่งปล่อยให้เบิร์ดจัดท่าทางของเธออย่างว่าง่ายราวกับหมอนข้าง  เบิร์ดเอาหมอนหนุนหลังของนางฟ้าเบลให้นอนเอนตัว 135 องศา(180 คือนอน ...90 คือนั่งตัวตรง) ขาของเธอถูกจับแยกออก  มือทั้งสองวางข้างลำตัว  

สายตาของนางฟ้าผู้ไร้เดียงสาจ้องทุกอากับกิริยาของเบิร์ดพยายามจดจำเหตุการณ์ทั้งหมดเอาไว้  ร่องเสียวเธออ้าออกน้ำเสียวที่คั่งค้างส่งกลิ่นยวนยั่วเบิร์ด  เด็กหนุ่มคลานเข้าหาหมอนข้างใบใหม่ของเขา  ท่อนเสียวตั้งตระหง่านชี้ไปยังตำแหน่งที่มันต้องการจะไป  จนกระทั่งกองทับของเบิร์ดได้เคลื่อนพลมารอที่ปากประตูเมืองสวรรค์ของนางฟ้าเบลเรียบร้อยแล้ว  ตาของทั้งคู่จ้องกันห่างไม่ถึงคืบ  ขาของเบิร์ดสอดใต้ขานางฟ้าในท่าพร้อมจะเผด็จศึก  

ท่อนเสียวเบิร์ดจ่อรออยู่ที่ทางเข้าราวกับท่อนซุงใหญ่ที่พร้อมจะกระแทกประตูเมืองให้พังทลายในทีเดียว  แต่เบิร์ดไม่ต้องการให้นางฟ้าสุดสวาทของเขาต้องเจ็บปวดกับครั้งแรกของทั้งคู่  

"ถ้าน้องเบลเจ็บจนทนไม่ไหวให้รีบบอกพี่เบิร์ดนะ" น้ำเสียงของเบิร์ดเต็มไปด้วยความห่วงใยชวนให้นางฟ้าเบลพยักหน้าตอบรับอย่างเต็มใจ

    เบิร์ดดันดุ้นเนื้อของเขาเข้าร่องเสียวที่เยิ้มไปด้วยน้ำเสียวนางฟ้าอย่างกล้าๆกลัวๆ ส่วนหัวของมันเข้าพิชิตร่องเสียวนางฟ้าเบลได้อย่างไม่ยากเย็นนักแม้จะเป็นครั้งแรกของทั้งคู่  ความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยที่อวัยวะเพศของตนสัมผัสได้  ทำให้ทั้งคนทั้งนางฟ้าต่างเสียวซ่านไปตามๆกัน  รูสวาทตอดรับการมาเยือนของท่อนเสียวที่ดูเหมือนยิ่งเข้าไปได้ลึกเท่าไหร่ก็จะขยายตัวใหญ่ขึ้นเท่านั้น  

เมื่อเห็นว่าลำเสียวของเขาเข้าถูกประตูแล้ว  เบิร์ดก็ละสายตามาดูสีหน้าของนางฟ้าเบล  เธอหลับตาพริ้มกัดริมฝีปากบางๆของเธอเบาๆเป็นระยะๆ  ท่าทางเธอคงจะเสียวไม่น้อยทีเดียว  ยิ่งเห็นก็ยิ่งเกิดตัณหา  เบิร์ดเอาหน้าซุกต้นคอนางฟ้าตัวน้อยสูดดมความหอมหลังอาบน้ำของเธอพร้อมๆกับลูบคลำร่างกายนางฟ้าเบลอย่างสนุกมือ  นางฟ้าผู้ไร้เดียงสาเมื่อโดนจู่โจมเช่นนี้ก็ได้แต่เสียวซ่านจนขนลุกไปทั้งตัวขมิบร่องเสียวตอดเบิร์ดจนแน่น

"พี่เบิร์ด...เบลเสียว~~~" นางฟ้าเบลครางครวญบรรยายความรู้สึกของเธอด้วยคำศัพท์ที่เบิร์ดสอนให้  
"พี่เบิร์ดก็เสียวเหมือนกัน...อา~~~" เบิร์ดสารภาพความจริงแก่นางฟ้าเบลเช่นกัน  สัมผัสของร่องเสียวที่ตอดรัดท่อนเนื้อของเขามันสุดยอดเกินบรรยาย เบิร์ดแทบไม่อยากกลับไปชักว่าวอีกเลยเมื่อได้ร่วมรักครั้งแรกกับนางฟ้าเบลเช่นนี้  
"อ...พี่เบิร์ดก็เสียวเหรอคะ?"  นางฟ้าเบลเอ่ยถามด้วยความสงสัย  อวัยวะเพศที่แตกต่างชวนให้เธอสงสัยว่าเบิร์ดจะเสียวแบบที่เธอรู้สึกได้ยังไง  
"เสียวสิจ๊ะ...เสียวมากเลยด้วย...อา" นางฟ้าเบลยิ้มอย่างมีความสุข  
"งั้น...เรามาเสียวด้วยกันนะคะพี่เบิร์ด" เบิร์ดได้ยินก็ยิ่งได้ใจดันท่อนเสียวของเขารุกล้ำเข้าไปมากขึ้นจนกระทั่งกระทบกับปราการป้องกันพรหมจรรย์ของนางฟ้าแสนซื่อ  

     ความรู้สึกเจ็บแปล๊บวิ่งเข้ามาทันทีเมื่อดุ้นเสียวของเบิร์ดทะลวงความบริสุทธิ์ของนางฟ้าเบลจนขาดสะบั้น  นางฟ้าเบลเจ็บจนอยากจะร้องให้ลั่นบ้านแต่ก็นึกถึงตอนที่เธออาบน้ำกับเบิร์ดได้  นางฟ้าเบลไม่อยากให้เบิร์ดหมดสนุก  หากเธอร้องบ่นว่าเจ็บอีกเบิร์ดคงไม่กล้าแตะต้องตัวเธออีกแน่  และถ้าเป็นอย่างนั้นชีวิตเธอบนโลกมนุษย์คงไม่มีความสุขเท่าไหร่  

นางฟ้าเบลกัดฟันทนกับความเจ็บปวดที่แทรกผ่านความเสียวเข้ามา เธอกำผ้าปูที่นอนบิดไปมาเพื่อทุเลาความเจ็บปวดแต่ก็ช่วยไม่ได้มากนัก  น้ำตาเธอเริ่มเอ่อล้นเบ้าตากลมๆของเธอ พร้อมๆกับเลือดที่เริ่มไหลออกมาจากร่องเสียว  เบิร์ดกำลังสนุกกับการไซร้ซอกคอหมอนข้างใบโปรดของเขา  ขณะเงยหน้าขึ้นเพื่อจะเปลี่ยนไปไซร้อีกข้าง  ในที่สุดเขาก็เห็นน้ำตาของเธอ  

"น้องเบล...เป็นอะไรรึเปล่า?" หัวใจของเบิร์ดตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม < นี่เราทำน้องเบลเจ็บอีกแล้วหรือนี่?>  
"เปล่าค่ะ...เปล่า คือเบลเสียวน่ะค่ะ...เสียวจนน้ำตาไหลเลย  แหะๆๆ" นางฟ้าเบลพยายามหาข้อแก้ต่างเพื่อไม่ให้เบิร์ดกังวล  

     เบิร์ดมองหน้าเธออย่างสงสัย  นางฟ้าเบลเห็นเบิร์ดกำลังจะก้มลงไปมองที่เกิดเหตุซึ่งตอนนี้เลือดของเธอซึมออกมาจนแดงฉาน  เธอรีบคว้าคอของเบิร์ดมากอดเอาไว้ไม่ให้เบิร์ดเห็นสภาพของเธอ

"พี่เบิร์ดอย่าเพิ่งหยุดสิคะ...ทำต่อนะๆๆ" นางฟ้าเบลทำเสียงอ้อนได้น่ารักจนเบิร์ดเลิกกังวล  
"ไม่เจ็บนะน้องเบล?"  เบิร์ดถามอีกทีเพื่อความแน่ใจและก็ได้คำตอบด้วยการส่ายหน้าของนางฟ้าเบล  

     เบิร์ดจึงลงมือไซร้ซอกคออีกข้างไปพร้อมๆกันดันท่อนซุงให้จมลึกลงไปอีกระยะหนึ่งจนแน่ใจว่าอยู่ในตำแหน่งที่พร้อมจะซอยบั้นควยแล้ว  เบิร์ดเงยหน้าขึ้นมองนางฟ้าเบลดูอาการของเธอ  นางฟ้าตัวน้อยก็ลืมตาขึ้นมองเบิร์ดเมื่อเห็นเขาหยุดซุกไซร้เธอเช่นกัน  เด็กหนุ่มเริ่มซอยดุ้นเนื้อของเขาเข้าออกเป็นระยะสั้นๆช้าๆ พร้อมไปกับสังเกตปฏิกิริยาของนางฟ้าตัวน้อยไปด้วย  

นางฟ้าเบลทันทีที่ถูกซอยเธอก็ขมิบร่องเสียวสู้ทันที  ขาของเธอสั่นพั่บๆ  ตาของเธอจ้องมองเบิร์ดแต่กัดฟันข่มความเจ็บปวดและความเสียวเอาไว้จนแน่น  แต่ก็ไม่วายปล่อยเสียงเล็ดลอดออกมาจากลำคอ เป็นเสียงอือๆ..ที่ก้ำกึ่งระหว่างเสียวกับแสบชักนำให้เบิร์ดกระทำชำเรานางฟ้าตัวน้อยเพื่อปลดปล่อยความใคร่ที่สั่งสมมานานออกไปซักที  บั้นควยซอยเข้าซอยออกครั้งแล้วครั้งเล่าพาคู่สวาททะยานขึ้นสู่จุดสิ้นสุดแห่งกลกามนี้  

เบิร์ดเป็นฝ่ายเริ่มรู้สึกก่อนเพราะได้รับการกระตุ้นมานานแล้ว  ความรู้สึกของน้ำเสียวที่กำลังทะลักออกมาจากบั้นควยกระตุ้นให้เบิร์ดเร่งซอยท่อนเสียวให้เร็วยิ่งขึ้น  นางฟ้าเบลที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เมื่อโดนท่อนควยของชายที่เพิ่งรู้จักกันไม่นานซอยจนถี่ยิบเช่นนั้นก็จำเป็นต้องร้องครางออกมาอย่างลืมตัว

"อ๊า~~~~ย  พี่เบิร์ด  เบล...เบลเสียววววว"  นางฟ้าเบลยกก้นขึ้นรับการกระแทกของเบิร์ดอย่างไม่รู้ตัว  เบิร์ดพยายามอดกลั้นไม่อยากให้น้ำเสียวทะลักออกมาเร็วเกินไป  

     ความรู้สึกของท่อนเสียวที่ฝังตัวอยู่ในช่องเพศของนางฟ้าชวนให้เขาเคลิบเคลิ้มจนไม่อยากจะให้เกมกามนี้สิ้นสุด  แต่หลังจากพยายามข่มอั้นน้ำเงี่ยนที่เอ่อล้นขึ้นมาเรื่อยๆจนสุดจะทน  เบิร์ดก็จำเป็นต้องปลดปล่อยมันออกมา  น้ำเสียวระลอกใหญ่ไหลทะลักจากฝ่ายชายย้ายเข้าสู่เรือนร่างของฝ่ายหญิง  ก้นนางฟ้าเบลกระตุกด้วยความตกใจที่จู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีน้ำอุ่นๆพุ่งกระทบท้องน้อยของเธอ  แต่เมื่อก้มลงมองก็ไม่เห็นอะไรนอกจากท่อนเสียวของเบิร์ดที่ยังไม่ยอมหยุดทะลวงหีของเธอสักที  

นางฟ้าเบลขึ้นสวรรค์ตามพี่เบิร์ดของเธอไป  ร่างกายของเธอร้อนวูบวาบและหนาวยะเยือกไปพร้อมๆกัน ก้นเธอสั่นพั่บๆเพราะความเสียวที่ยิ่งใหญ่กว่าครั้งที่ผ่านมาพุ่งพล่านไปทั่วตัวเธอ  กระทั่งความรู้สึกสุดวิเศษนั้นผ่านพ้นไป  นางฟ้าเบลนอนหลับตาพริ้มหายใจหอบแฮ่กราวกับเพิ่งวิ่งแข่งเสร็จ  ฝ่ายเบิร์ดหลังจากกระแทกท่อนเสียวส่งท้ายใส่ร่องเสียวนางฟ้าเบลแล้ว  เขาก็ล้มตัวลงนอนข้างนางฟ้าเบลนั้นเอง  ปากที่ยังพอมีแรงอยู่ก็หอมแก้มนางฟ้าคนดีของเขาเป็นรางวัล

"น้องเบลคนเก่งของพี่..." คำชมของเบิร์ดทำเอานางฟ้าเบลยิ้มไม่หุบแม้เลือดของเธอยังคงซึมออกมาพร้อมกับน้ำเสียวของทั้งคู่  นางฟ้าเบลยื่นปากของเธอประกบแก้มของเบิร์ดเลียนแบบการหอมแก้มของเขา

   นาฬิกาในห้องบอกเวลากว่า 5 ทุ่งครึ่งแล้ว  เบิร์ดเห็นควรได้เวลานอนซักที  เขาลุกขึ้นเลื่อนมือไปคว้าผ้าห่มเพื่อจะห่มร่างกายอันเปลือยเปล่าของทั้ง 2 คนเอาไว้  แต่แล้วเขาก็เหลือบไปเห็นหยดเลือดของนางฟ้าเบลตรงตำแหน่งที่เกิดการสู้รบกันนั่นเอง  

"น้องเบล  นี่..."  เบิร์ดตกใจจนแทบช๊อค  เลือดนางฟ้าเบลไหลออกขนาดนี้ไม่ต้องบอกเลยว่าเธอต้องทนทรมานแค่ไหนขณะที่เขากำลังหาความสุขบนเรือนร่างของเธออยู่  ความรู้สึกผิดแว๊บเข้ามาในสมองของเบิร์ดอีกครั้ง  
"ทำไมน้องเบลไม่บอกพี่ล่ะ..."  เบิร์ดถามด้วยความเป็นห่วงสุดชีวิต  แต่นางฟ้าเบลกลับเข้าใจว่าเบิร์ดโกรธเธอที่เธอไม่ยอมพูดความจริง  นางฟ้าเบลเจ็บปวดกับความผิดที่ตัวเองก่อขึ้น  

     หยดน้ำตาใสๆที่อุตส่าห์อดกลั้นไว้ตลอดเกมกามก็ไหลพรั่งพรูออกมาอย่างยั้งไม่อยู่   นางฟ้าเบลจ้องหน้าเบิร์ดทั้งๆที่น้ำตาไหลราวกับเด็กที่กลัวผู้ใหญ่ทำโทษเวลาทำผิด  เธอไม่ตอบอะไรได้แต่นั่งสะอื้นไห้อยู่อย่างนั้น  เขารีบดึงตัวเธอเข้ามากอดเอาไว้พยายามปลอบเธอให้หยุดร้อง  

"โอ๋ๆ...ไม่เอาน่าน้องเบล  ไม่ร้องนะ  แผลแค่นี้เดี๋ยวเดียวก็หายเจ็บแล้ว"  เบิร์ดยังคงไม่รู้สาเหตุที่เธอร้องไห้อยู่ดี  
"เบล...เบลแค่อยาก ฮือๆ อยากให้พี่เบิร์ดมีความสุข ฮือๆ..."  เบิร์ดเกลียดตัวเองจับใจที่ปล่อยให้ตันหาครอบงำครั้งแล้วครั้งเล่า  

     คราวนี้แม้แต่ความบริสุทธิ์ของนางฟ้าเขาก็ชิงมาอย่างทารุณ  แต่ตอนนี้เขาต้องทำให้เธอหยุดร้องเสียก่อน  เสียงร้องไห้ของนางฟ้าตัวน้อยเปรียบเหมือนมีดที่บาดเฉือนหัวใจของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า  

"น้องเบลคนเก่ง...ไม่ร้องนะครับ  ร้องไห้อย่างงี้เดี๋ยวไม่สวยนะ"  ไม่ได้ผล...นางฟ้าเบลยังคงร้องไห้ต่อ  ความสวยงามคงไม่ใช่สิ่งที่นางฟ้าแสวงหากันซักเท่าไหร่  

"เอ่อ...น้องเบล  หยุดร้องได้แล้ว  ไม่งั้น..."  เบิร์ดนึกมุขไม่ทันนิ่งเงียบรีบคิดหาวิธี  
"ไม่งั้น...พี่ไม่ให้นอนด้วยนะ"  น่าประหลาดที่เพียงคำพูดนี้สิ้นสุดลง  เสียงร้องไห้ด้วยความเสียใจของนางฟ้าเบลก็ดูเหมือนจะหยุดไปพร้อมๆกัน  

     นางฟ้าเบลเงยหน้ามองเบิร์ดเพื่อดูสีหน้าของเขาว่าเอาจริงแค่ไหน  เบิร์ดไม่รอให้เธอได้พูดโต้ตอบเมื่อเห็นว่าการขู่ครั้งนี้ได้ผล  

"พี่เบิร์ดไม่ชอบคนขี้แยนะครับ  หยุดร้องไห้แล้ว"  นางฟ้าเบลรีบขยี้ตาหมายจะให้น้ำตาที่ขังอยู่หายไปให้หมดในคราวเดียว  

     เธอยอมถูกทำโทษแบบอื่นดีกว่าจะไม่ได้รับความสนใจจากเบิร์ดอีก  ในที่สุดนางฟ้าเบลก็หยุดร้องไห้ได้  แต่เธอก็ยังก้มหน้าแบกรับความผิดของตนอยู่  

"เจ็บมากมั๊ยจ๊ะน้องเบล?"  นางฟ้าตัวน้อยไม่ตอบแต่ใช้ส่ายหัวแทน  

"ไม่เจ็บจริงๆเหรอ?"  คราวนี้เธอพยักหน้า  

"แล้วทำไมต้องร้องไห้ด้วยล่ะ...นี่พี่ทำให้เบลเจ็บอีกแล้วใช่มั๊ย?"  การส่ายหัวคงไม่พอสำหรับคำตอบนี้  
"เบลไม่เจ็บหรอกค่ะ  พี่เบิร์ดทำให้เบลมีความสุข  เบลก็อยากให้พี่เบิร์ดมีความสุขเหมือนกัน  เพื่อความสุขของพี่เบิร์ดแล้ว...เบลทนเจ็บได้ค่ะ..."  คำอธิบายของเบลยิ่งทำให้เขาดูเหมือนซาตานเข้าไปทุกที  นี่เขาเปลี่ยนนางฟ้าแสนน่ารักให้กลายเป็นเครื่องบำบัดความใคร่ของเขาไปเสียแล้วหรือนี่?  

     เบิร์ดอยากให้นางเบลเข้าใจเรื่องทุกอย่างให้ถูกต้อง  แต่เรื่องมันมาถึงขั้นนี้มันถลำลึกเกินกว่าจะแก้ตัวใหม่ได้เสียแล้ว  

"พี่เบิร์ดมีความสุขมั๊ยคะ?"  นางฟ้าเบลเอ่ยถามอย่างมีความหวัง  แน่นอนประสบการณ์ครั้งแรกของเขากับนางฟ้าคนดีช่างประทับใจเขายิ่งนัก  แต่เมื่อรู้ว่าตนทำความผิดมหันต์เช่นนี้เขาจะมีความสุขไปได้อย่างไร  
"เอ่อ...มีความสุขจ้ะ...พี่เบิร์ดมีความสุขที่สุดในชีวิตเลย"  ในที่สุดเบิร์ดก็เลือกที่จะไม่ทำร้ายจิตใจนางฟ้าคนดีของเขา  ขืนตอบว่าไม่มีความสุขมีหวังนางฟ้าตัวน้อยได้ร้องลั่นบ้านอีกแน่นอน  

     นางฟ้าเบลยิ้มแก้มแทบปริเมื่อได้ยินคำตอบ  อย่างน้อยความอดทนของเธอก็ไม่เสียเปล่า  เธอทำให้เบิร์ดมีความสุขได้แล้ว  เบิร์ดดึงผ้าห่มมาคลุมร่างกายอันเปลือยเปล่าของทั้งคู่เอาไว้  ทั้งสองคนนอนกอดกันกลมใต้ผ้าห่มโดยมีนางฟ้าเบลที่อมยิ้มไม่ยอมหุบนอนซบอกของเบิร์ดที่ยังกังวลกับคำตอบตัวเองไม่หาย  ไม่ถึง 5 นาทีทั้งคู่ก็หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า...

กดนางฟ้าเข้าให้แล้ว