With No Remorse Copy Chapter 17 Cr psycho2544

เสี่ยจอมค้ายานรกกับเมียสาวใหญ่นั่งจ้องมองจอโทรทัศน์ด้วยสีหน้าตื่นตะลึงในหัวของทั้งคู่ว่างเปล่าเหมือนชายฝั่งทะเลที่เพิ่งจะโดนพายุโหมกระหน่ำกวาดแนวชายหาดจนเกลี้ยงเกลาร่างกายเหมือนถูกมือยักษ์บีบจับจนแข็งทื่อ "...สภาพศพถูกมัดอย่างแน่นหนาโยงคอข้อมือ และข้อเท้าเข้าด้วยกัน คาดว่าเสียชีวิตเนื่องจากถูกเชือกที่โยงอยู่นั้นรัดคอจนหายใจไม่ออกเจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานเข้ารวบรวมหลักฐานในห้องเกิดเหตุ......"

เสี่ยใหญ่หันไปมองหน้าภรรยาที่น้ำตาหลั่งรินลงอาบแก้ม"...สภาพภายในห้องมีร่องรอยการต่อสู้เพียงเล็กน้อยนอกจากนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจยังพบยาบ้าอีกประมาณสองหมื่นเม็ด ซุกซ่อนอยู่ในตู้เสื้อผ้าเบื้องต้นเจ้าหน้าที่คาดว่าเป้นฝีมือของขบวนการค้ายาเสพติดที่อาจเกิดการหักหลังกันเองหรืออาจจะเป็นแก๊งยาเสพติดข้ามชาติเนื่องจากการลงมือนั้นเหมือนกับที่แก็งยากูซ่าชอบใช้...."

เสี่ยใหญ่ลุกขึ้นเดินเข้าห้องนอนปล่อยให้เมียสาวใหญ่นั่งดูข่าวต่อไปคนเดียวหัวสมองยามนี้ปั่นป่วนไปด้วยความคิด สารพัดสารพันแน่นอนเลยว่าการต่ยของลูกชายของมันนั้นไม่ใช่ฝีมือของยากูซ่าแน่นอนจะต้องเป็นพวกไอ้นายพันนั่น แน่นอนไอ้ชัยที่หายไปหนึ่งคนแล้วนั่นคงไม่แคล้วโดนไอ้พวกนี้เก็บไปเสียแล้วคราวนี้เป็นลูกชายมัน เรื่องชักจะใกล้ตัว เข้าเรื่อย ๆเห็นทีจะต้องให้ไอ้จ่าชดมันมาอยู่ใกล้ ๆ เรื่องอื่น ๆ ไว้ปรึกษาท่านก่อนตอนนี้ตัวเองจะต้องระมัดระวังให้มาก หาไม่มันเองอาจจะเป็นศพต่อไปก็ได้เสี่ยเล้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหมายเลขปลายทางที่จำจนขึ้นใจ .................

"ทำอะไรกันอย่างงี้นะทั้งสองคนเลย น้องนุ่งยังเด็กยังไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเอาน้องไปสุ่มไปเสี่ยงไม่เข้าเรื่องเข้าราวนี่ถ้าเกิดเราพลัดกันไปเข้าไปช่วยน้องไม่ทันแล้วจะทำยังไงทั้งตาชายทั้งตาวุฒินั่นแหละ สองคนเลย นี่ถ้าเป็นเด็ก ๆ กันอยู่แม่จะไม่ว่าไม่กล่าวถึงปานนี้หรอก นี่อะไรรึ โต ๆ กันจนขนาดไหนแล้วยังทำเหมือนคนไร้ความคิด ดูซิขนาดหนูรจ ยังเป็นได้ขนาดนั้นนี่ถ้าพวกนั้นมันรู้ว่าเป็นน้องแล้วมันพลิกไปอย่างอื่นพวกเราจะเข้าไปช่วยน้องได้ทันการณ์รึไง" กานดาพูดยาวเหยียดหน้าเคร่งเครียด

"คุณต้นก็พอคุณต้นนะจะบอกว่าไม่ทราบไม่กระไรก็ดูจะแปลก ๆ ไปละ นี่ ยิ่งเป็นผู้ใหญ่กว่าด้วย แหมนะสามคนนี่ถ้าเป็นเด็กเล็ก ๆ จะตีให้..." สามหนุ่มคือทั้งการุณย์ชาติชาย และวรวุฒินั่งนิ่งโดยเฉพาะชาติชายและวรวุฒินั่งก้มหน้าแทบไม่กล้าสู้สายตาวาว ๆของกานดาที่นั่งพูดอยู่ตรงหน้า แขนข้างหนึ่งของกานดาโอบไหล่สาวน้อย วีรนุชเอาไว้เหมือนจะปลอบ

"แม่ครับชายวางแผนแน่นอนไม่พลาดไปได้หรอกครับแม่"

"ยังจะมาเถียงแม่อีก คนเราน่ะจะระวังระไวอย่างไรก็ตามมันก็พลาดก็พลั้งกันไปได้ แม่ไม่ได้ว่าเราวางแผนกันไม่รอบคอบ แต่เราคิดกันบ้างไหมว่าถ้ามันพลาดกันขึ้นมาแล้วน้องจะเป็นยังไง ดู ดู๊ยังเด็ก ยังเรียนไม่จบเลย ไอ้พี่ชาย สองคนนี่พาไปเสี่ยงเอาเสียแล้ว นี่นะตาชัย ตาวุฒิแม่ยังเสียใจเรื่องหนูรจนาอยู่ยังไม่ทันจะจาง นี่ถ้าหนูก้อยนี่เกิด พลาดไปอีกคนแม่คงจะอกแตกตาย ไม่พักจะต้องว่าถึงพ่อถึงแม่เราหรอกนะตาวุฒินี่ถ้ารู้เรื่องเข้าเขาจะมาถอนหงอกแม่ ถอนหงอกคุณต้นกันแน่ละ คิดกันมั่งหรือเปล่า" กานดาพูดจบแล้วหายใจหนัก ๆ อย่างโกรธขึ้ง

"หนูก้อยก็ไม่เป็นไรแล้วนี่ครับคุณดา" การุณย์พูดขึ้น

"คราวต่อไปก็คิดให้รอบคอบกันมากหน่อยแล้วบอกกันก่อน ไม่ใช่ทำกันแล้วให้อามาโดนด้วย" ประโยคสุดท้ายหันไปหาสองหนุ่ม

"แต่ก็สำเร็จเรียบร้อยดีนี่ครับ" ชาติชายตอบ

"ยังจะมาเถียงอีก" กานดาหันขวับมาหาลูกชาย

"ที่น้องโดนวางยามาเนี่ย ไม่เป็นไรมาก็บุญแล้วถ้าเป็นอะไรขึ้นมาแล้ว จะทำยังไง น้องเป็นผู้หญิงนะเราจะสนิทกันยังไงแม่ไม่รับรู้ด้วยหรอกนะ แต่เรื่องนี้แม่ไม่ยอมให้น้องเสียหายหรอก"

"คุณป้าคะ ก้อยไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ชายไม่ได้ทำอะไรเลยจริง ๆ นะคะคุณป้า" สาวน้อยหันไปพูดกับกานดา

"ก็ยังดี ถ้าไม่งั้นแม่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน" กานดาลูบผมสาวน้อย

"แต่แม่ไม่ยอมให้ผ่านไปเฉย ๆ หรอกตาชาย"

"อ้าวแล้วแม่จะให้ผมทำอย่างไรล่ะครับ" ชาติชายถามงงๆ

"น้องจบมาแม่จะไปขอให้แต่งงานกับเรา" กานดาพูดหนักแน่นทำเอาชาติชายตาค้าง

"แม่ แล้ว ก้อย.." ชาติชายร้องมาไม่ทันจะขาดเสียง

"ถ้าหนูก้อยเกลียดขี้หน้าลูกป้าป้าจะให้ตาชายเอาพานดอกไม้ไปขอขมาคุณพ่อคุณแม่หนู" กานดาหันไปบอกสาวน้อยที่นั่งเอนร่างแนบชิดกับตน

"อ้าว แม่ ไหงงั้นล่ะ" ชาติชายต่อว่า

"ไม่ต้องมาอะไรเลย เราน่ะผิดสองต่อ ทั้งคู่เลย" กานดาหันไปค้อนใส่ลูกชายกับเพื่อน

"คุณป้าคะก้อยไม่ได้โกรธพี่แก้วกับพี่ชายหรอกค่ะ แล้ว ก้อยก็ตกลงใจเองด้วย" สาวน้อยพยายามแก้ตัวให้พี่ชาย

"นั่นแหละหนูไม่ต้องไปแก้ตัวให้สองคนนั่นหรอก" กานดาหันมาพูดกับสาวน้อยพลางลูบเรือนผมดำขลับอย่างเอ็นดู

"ว่าไงตาชาย"

"ไม่ว่าครับ" ชาติชายตอบหงอย ๆ

"ดี ทีนี้จะทำอะไรจะได้รู้จักใช้ความคิดกันบ้างทีนี้จะไปไหนกันต่อล่ะ"

"เดี๋ยวผมก็กลับบ้านแล้วครับ" วรวุฒิตอบ

"ผมลาเลยครับ สวัสดีครับคุณป้า สวัสดีครับผู้การ"

"จ๊ะ ไปเถอะ ตาชายล่ะ"

"ไปด้วยครับ ผมไปนะครับ สวัสดีครับแม่สวัสดีครับอาต้น" กานดานั่งมองสองหนุ่มพาสาวน้อยเดินออกจากบ้านไปกานดาลุกตามไปปิดประตูหน้าต่างบ้าน

"ดุเหมือนกันนะนี่ นึกว่าจะใจดี" การุณย์พูดขึ้นมาลอย ๆ

"อ๋อ แน่ล่ะค่ะน้องทั้งคนพาไปเสี่ยงได้ไง พิเรนทร์จริง ๆ" กานดาหันมาพูดเรียบๆ

"คุณต้นก็ด้วย ไม่รู้จักห้ามกันบ้าง"

"อ้าวผมไม่ทราบเลยนะครับว่าสองคนนั่นวางแผนยังงั้นน่ะ" การุณย์หน้าเหรอ

"แต่ที่จะจับเจ้าชายแต่งกับหนูก้อยนั่นไม่หนักไปหน่อยเหรอครับ"

"ไม่หรอกค่ะพาน้องไปเสี่ยงขนาดนั้น โดนวางยามาแล้วยังมานอนกอดหนูก้อยทั้งคืน ใครรู้เข้าเขาจะเชื่อไหมคะว่าไม่มีอะไรกัน อีกอย่างหนูก้อยก็เป็นสาวเป็นแส้แล้ว ไม่ใช่เด็ก ๆที่จะไปปลอบไปกล่อมกันอย่างนั้น ใครรู้เข้า ผู้หญิงก็เสียอยู่ดีถึงคนอื่นไม่รู้ก็ตัวเองก็รู้ จะทำเป็นไม่เกิดอะไรไม่ได้หรอกค่ะคุณต้นก็เถอะยังจะมาพูดให้ท้ายเด็ก ๆ อีก"

"อ้าวไหงงั้นล่ะ" การุณย์ร้อง

"ไม่รู้ล่ะยังจะมาแก้ตัวให้กันอีก" กานดาเดินเข้ามาช่วยประคองแขนการุณย์ให้ค่อยๆ ลุกขึ้น

"มาค่ะ ขึ้นนอนได้แล้ว" การุณย์ลุกตามอย่างว่าง่ายกานดาประคองการุณย์ให้เอนลงนอนจนเรียบร้อยดีก็ผละออกไปชั่วครู่ก็กลับมาพร้อมกับอ่างน้ำควันกรุ่น

"เช็ดตัวค่ะ" พูดจบก็วางอ่างน้ำลงจัดการถอดเสื้อการุณย์ออก แล้วลงมือเช็ดใบหน้าเรื่อยไปจนถึงหน้าท้อง

"ถอดกางเกงค่ะ" พูดจบก็จัดการกับกางเกงแล้วหันไปพับเสื้อผ้าของการุณย์ที่กองอยู่มาพับซ้อนกันวางไว้ก่อนพอ หันกลับมาสายตาก็เจอกับท่อนลำเขื่องกลางลำตัวของการุณย์ตั้งโงนเงนปลายมนทู่โผล่พ้นหนังบาง ๆ ออกมา

"แน่ะ มีฤทธิ์" กานดาพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆขณะที่หยิบผ้าขนหนูขึ้นเช็ดทำความสะอาดท่อนเนื้อของการุณย์การุณย์หน้าเหยตอนที่เธอบรรจงรูดหนังให้ปลายท่อนเนื้อโผล่ออกมาเต็มดอกแล้วบรรจงเช็ดทำความสะอาดพอเสร็จ เรียบร้อยก็ปล่อยให้หัวบาน ๆ พองเล่นแสงไปเห็นอยู่มันปลาบ

"เจ็บเหรอคะ" เธอถามเมื่อเห็นหน้าเบี้ยว ๆ

"ไม่เจ็บครับ แต่มันเสียยวว" การุณย์บอกยิ้ม ๆ แล้วสูดปากเบา ๆเมื่อกานดาไล้นิ้วไปตามปลายท่อนเนื้อ

"อืมม เสียวเหรอ" เธอไล้นิ้วไปมาจนหยาดน้ำใส ๆ ไหลปริ่มออกมาจากช่องเล็กๆ เธอจึงเอานิ้วเกลี่ยมันไล่วนคลึง พลางยิ้มให้การุณย์ด้วยนัยน์ตาขี้เล่น

"อย่างนี้เสียวไหมคะ"

"อูยยคุณดาอย่าแกล้งเลยครับ" การุณย์บอกเสียงกระเส่าทั้งร่างกายที่ยังไม่หายสนิท ทั้งเฝือกอ่อนที่รัดตัวรัดแขน ทั้งผ้าพันแผลที่ยังพันอยู่รอบหน้าอกทำให้เขาขยับตัวไม่ได้มากนักยามที่ปลายหัวท่อนเอ็นโดนนิ้วมือสาวใหญ่ที่รักเล่นนิ้ว คลึงวน ส่งความเสียววาบ ๆจนต้องขยับสะโพกอยู่ไปมา ท่อนเอ็นเนื้อแข็งเขม็งอัดแน่นไปด้วยเลือดจนลุกโชนอยู่ในมือนุ่มนิ่ม จากนั้นมือนุ่มนิ่มนั้นก็กำกุมท่อนเอ็นไว้แล้วค่อย ๆรูดท่อนเนื้อขึ้นลงเนิบ ๆ การุณย์ยกหน้าขึ้นมองเห็น กานดานั่งอยู่ที่ขอบเตียง ใบหน้านวลงามนั้นทอประกายแดงระเรื่อดวงตาสุกใสจับจ้องที่ท่อนเนื้อของเขาที่แล่น ผลุบ ๆ โผล่ ๆ อยู่ในมือ

"อูย.. คุณดาครับ"

"ขา..อะไรหรือครับ"

"จะแกล้งไปถึงไหนครับเสียวจะแย่"

"ใครว่าแกล้งคะ นี่ดากำลังทำโทษฐานที่คุณต้นเข้าข้างหลานสองคนนั้น ต่างหาก" กานดาหันมาสบสายตาการุณย์ด้วยดวงตาฉายแสงระยิบระยับ พอการุณย์จะอ้าปาก เธอก็ก้มลงครอบปากนุ่มลงกับดอกเห็ดเนื้อของการุณย์

"อุ๊บ.." การุณย์ร้องสั้น ๆเมื่อเรียวปากแผ่ความอุ่นซ่านให้กับแก่นเนื้อแข็งของเขาในความนุ่มนั้นเองลิ้นนุ่มฉ่ำก็กวาด ไล่เลียเล็มรอบกลีบเนื้อไวความรู้สึกจนเขาต้องเกร็งเอวแขม่วท้องสะโพกกระดกไหวเบา ๆ มือสองข้างของกานดากด โคนท่อนเนื้อเอาไว้ทำให้หนังร่นลงมาที่โคนเอ็นปล่อยเปิดปลายท่อนเอ็นให้เธอโจมตีด้วยเรียวลิ้นอย่างเมามัน

"โอย.." การุณย์ครางแผ่วผิวด้วยความเสียวมือยกขึ้นประคอแก้มนวลที่ยามนี้ตุ่ยไปด้วยชิ้นท่อนเนื้อที่เธอกล้ำกลืนอยู่ศีรษะของเธอเริ่มผงกยกลดลงช้า ๆพร้อมกับเรียวปากกระชับรัดรอบลำเอ็นและออกแรงดูดเบา ๆ เท่านั้นคลื่นเสียวก็ไล่ไต่ตามท่อนเอ็นเขาจนขนลุกเกรียวจากนั้นมือข้างหนึ่งก็ยกขึ้นกำรวบท่อนเนื้อประชิดริมฝีปากตนเอนพร้อมกับเลื่อนขึ้นลงกระถอกเอ็นเนื้อเขาไปพร้อมกับริมฝีปาก

"โอย.." แล้วเอ็นเนื้อของการุณย์ก็ยอมพ่ายแก่เรียวปากอิ่มที่อมรูดดูดเลียอย่างสุดจะทานได้เมือกขาวขุ่นข้นระเบิด ทะลักพรวดเข้าสู่เรียกปากอุ่นเต็มแรง ระลอกแรกพุ่งออกไปด้วยพละกำลังและความอัดอั้น จนเต็มอุ้งปากกระพุ้งแก้ม แม้กานดาจะพอรู้แล้วว่าการุณย์จะระเบิดหยาดรักให้เธอ แต่ก็คาดไม่ถึงว่าจะรุนแรงและมากมายหยาดรักระลอกแรกจึงพุ่งท่วมลงไปในลำคอจนธอสำลักขลุกขลักต้องพยายามขย้อนกลืนหยาดน้ำอุ่นร้อนคาวลงคอไปอย่างรวดเร็วกระนั้นก็ยังแทบไม่ทันเมื่อระลอกสองพุ่งตามติดเข้ามา อย่างแรงแทบไม่ย่อหย่อนกว่ากันระลอกสองพุ่งเข้าซ้ำระลอกแรกที่กานดายังกลืนลงคอไม่หมดมันเติมเข้ามาจนเต็มกระพุ้งแก้มแล้วทะลักล้นออกไปตามริมฝีปากไหลย้อยลงตามลำเอ็นและคางเรียวของเธอ

กานดาถอยหน้าออกเพื่อเพิ่มพื้นที่ในกระพุ้งแก้ม ขณะที่น้ำเมือกอุ่นฉีดพุ่งเข้ามา หมุนคอกลืนหยาดรักของการุณย์เข้าไปอย่างรวดเร็วมือกำบีบท่อนน้ำกามด้านล่างเพื่อชะลอ ยั้งน้ำรักระลอกต่อไปหยาดเมือกขุ่นข้นพ่นหลั่งมาอีกสามสี่ระลอกก่อนจะหมดลง กานดากำกุมท่อนเอ็นกระถอกรูดปากที่ออกแรงดูดเบา ๆ รีดเอาหยาดน้ำออกจากท่อนเนื้อเข้าสูปากพร้อมกับปลายลิ้นที่เลียวนปลายเนื้อจนการุณย์เกร็งตัวแอ่นเหยียดกัดฟันกรอดยามที่เพิ่งหลั่งน้ำออกไปนั่น ปลายหัวเนื้อบานยิ่งไวความรู้สึกเป็นเท่าทวีปลายลิ้นนุ่มที่โลมเลียลงไปจึงส่งกระแสดังไฟฟ้า แล่น ส่งร่างของการุณย์กระตุกเฮือกๆ จนอึดใจกานดาจึงคายท่อนเอ็นที่ยังน่วม ๆ ออกจากปากยามนั้นเธอดูดเลียมันจนปราศจากคราบเมือก แต่ลำตัวมัน ยังคงเปียกลื่นเป็นมันวาวการุณย์ค่อย ๆ ยกศีรษะลืมตาขึ้นมองใบหน้าแดงซ่านของกานดา

"จะกล้าหือกับดาอีกไหมคะนี่"

"โอย.. ถ้าลงโทษอย่างนี้ผมไม่กลัวหรอกครับ อุ๊ย" การุณย์กระตุกเอวเมื่อกานดาก้มหน้าวาบลงไปอมปลายหัวดูดเบาๆ สองสามครั้ง

"ไม่กลัวแน่นะคะ" นัยตาคู่งามฉายแววซุกซนวาบวับ

"ผมรักคุณดาแล้วไม่กลัวหรอกครับ" การุณย์ยิ้มให้แล้วดวงตาเขาก็เบิกกว้างขึ้นเมื่อกานดาลุกขึ้นยืนเต็มตัวดึงคอเสื้อ กว้าง ๆ หลุดจากไหล่มนแล้วปล่อยให้เสื้อตัวหลวมไหลหล่นไปกองที่พื้นเต้าอวบหยุ่นโผล่ออกมาล้อแสงไฟนวลเนียน กระจ่างตาต่ำลงไปเป็นลาดหน้าท้องนวลเนื้อผ่องเนียนแต่สิ่งที่ทำให้ท่อนเอ็นเนื้อที่น่วมนิ่มของการุณย์เด้งผงาดขึ้นมา อีกครั้งนั้นคือโคกเนินเนื้อนูนอวบง้ำของกานดายามนี้เนียนผ่องเกลี้ยงเกลาปราศจากไรขนมาปิดบังโหนกโคกพุ่งขึ้น แล้วหลุบลงตรงปลายยอดที่เป็นแนวเนื้อประกบเบียดกันอยู่พูเนื้ออวบดันยอดแคมเข้าหากันเห็นเป็นสีเข้ม ทีรอยประกบของกลีบเนื้อนั้นเห็นหยาดน้ำใส ๆ ปริ่มแคมเนื้อวาบวับอยู่กับแสงไฟกานดาจรดเข่าข้างหนึ่งลงข้างสะโพกของเขาแล้วยกขาอีกข้างไขว้ข้ามลำตัวที่นอนราบหงายอยู่ไปวางเข่าลงกับอีกด้านหนึ่งขยับตัวขึ้นลงแล้วลดเนินโคกลงวางกลีบเนื้อนวลทาบกับท่อนเนื้อแล้วกระดกสะโพกให้กลีบแคมดันท่อนเอ็นพับลงราบกับหน้าท้อง หย่อนกลีบเนื้อลงทาบทับแก่นเอ็นแนบสนิท

"กลัวไหมคะเนี่ย" กานดาโน้มตัวลงวางมือทั้งสองข้างลงข้างหัวไหล่ของการุณย์เต้าอวบหย่อนตัวลงส่งปลายจะงอยถัน ลงมาเรี่ยริมฝีปากการุณย์

"ไม่กลัวหรอกครับมีแต่จะรักมากขึ้นจนไม่รู้ว่าจะตอบแทนอย่างไร นอกจาก.." คำพูดท้ายทิ้งหายไปก่อนที่ปากของการุณย์จะไล่อมจะงอยถันชิ้นเล็กเข้าไปดูดดุนด้วยปลายลิ้นจนมันแข็งชันชูยอดขึ้น

"ไม่กลัวหรือคะ งั้นต้องทำโทษ อย่างนี้" กานดากระดกสะโพกดันกลีบเนื้อให้ใสท่อนเอ็นการุณย์อยู่วาบไหวกลีบแคมอวบ แยกกันโอบท่อนเอ็นเอาไว้กระชับด้วยน้ำหนักตัวที่หย่อนลงมาทาบน้ำเมือกไสลื่นหลั่งย้อยออกมาจากถ้ำลงชโลม ท่อนเอ็นเป็นสาย เมื่อเธอกระดกสะโพกไสไปมามันก็ช่วยชโลมหยาดเมือกลื่นไปจนทั่วลำเอ็น"คุณดาทำโทษผม ผมก็ยิ่งจะรักคุณดามากขึ้น" การุณย์ปล่อยคายปลายถันอวบตอบถ้อยแล้วไล่งับดุนต่อมือข้างที่ยัง ยกไหวยกขึ้นทาบอุ้มมือหยาบลงกับปลายถันอีกข้างกดนวดคลึงแผ่วเบากานดาทอดถอนใจเบา ๆ ลดร่างลง การุณย์ปล่อยจะงอยถันออกจากปากตามแรงดึงแล้วอ้าปากรับเรียวปากอิ่มที่กดแนบลงมาอย่างแสนรักใคร่เบื้องล่างนั้นกานดายกสะโพกหย่งขึ้นปล่อยท่อนเนื้ออกจากการกดทับให้มันผงาดตั้งขึ้นแล้วกดกลีบแคมจรดปากถ้ำลงกับปลายท่อนเนื้อ ขยับไปมาให้มันแทรกปลายมนผ่านปากทางเข้าไปช้า ๆ กลีบถ้ำนุ่มเบิกทางเปิดออกยอมให้ท่อนเอ็นค่อย ๆ เคลื่อนมุดผ่านทางแคบคับแค่พอตัวเข้าไปสู่ความอบอุ่นด้านในปลายหัวเอ็นบานร่าบดเบียดนวลเนื้อนุ่มย่นยู่หลุบ ตามลำหัวบานเข้าไปช้า ๆสะโพกอวบผายค่อย ๆหมุนแซะส่ายเพียงให้ท่อนเอ็นแซะทางเบิกร่องผ่านช่องแน่นหนั่นเข้าไป จนผลุบหายจมเข้าไปในโพรงถ้ำอุ่น

กานดายกหน้าถอกปากจากจูบอันดูดดื่มร่างอวบที่ประกบแนบกับร่างของการุณย์หยุดเขม็งตัว ขาที่งอเข่าคู่อยู่เหมือนจะเกร็งสั่นเบา ๆมือที่ยันพื้นเหมือนจะหมดแรงยันจนทรุดยวบกดเต้าถันอวบลงกับแผ่นอกหนาใบหน้าแหงนเงยริมฝีปาก อ้าเผยอด้วยความเสียวเปลือกตาหลับพริ้มดื่มด่ำกับความรู้สึกามที่แก่นกายของชายอันเป็นที่รักเบิกทางเปิดมุดเข้าใปจนแน่นคับอยู่ในร่าง ลำคอปล่อยเสียงครางแผ่วด้วยความพึงพอใจร่างเนียนเหมือจะสะท้านสั่นด้วยความร้อนรุ่มแห่งไฟราคะที่ท่อนลึงค์ของการุณย์เพิ่งจะแทรกเบียดเข้ามาเพื่อเติมเต็มความวิตกกังวลอันเกินจากทุรชนที่จ้องทำร้ายเลือนหายไปจากจิตใจของทั้งสองชายหญิงเมื่อสะโพกกานดาเริ่มขยับเขยื้อนกลืนท่อนเอ็นเข้าไปช้า ๆ สองชายหญิงพริ้มตาลงดื่มด่ำกับความรู้สึกอันวาบหวิวท่อนเอ็นอวบค่อย ๆ มุดซ้ายป่ายขวาผ่าน ความกระชับรัดรึงของช่องทางนุ่มนวลเข้าไปช้าๆ ด้วยแรงขยับของช่องถ้ำนั้น ผังเนื้อถ้ำกระชับตัววูบวาบยามที่ลำตัว ขรุขระค่อย ๆเคลื่อนผ่านลึกเข้าไปจนกระทั่งโคนเอ็นที่ปกคลุมด้วยเส้นขนหยาบบดอัดเข้ากับกลีบเนื้อเกลี้ยงเกลาแน่น

"อืมมมมซซ" กานดาคราง ก้มลงประทับเรียวปากกับการุณย์ดูดดื่ม สะโพกเริ่มขยับไหวเมื่อเธอลืมตาขึ้นประสานกับสายตาของการุณย์ที่จับจ้องอย่างหลงใหล "กลัวไหมคะ" เรียวปากฉะอ้อนถามแล้วก้มลงจูบที่มุมปากหนุ่มใหญ่

"กลัวครับ.." นัยน์ตาการุณย์เต้นระยิบ "กลัวว่าผมจะไปก่อน ไม่ทันให้คุณดามีความสุข"

"แหม.." ตาคู่งามค้อนขวับ ก้มลงจูบเบา ๆ

"ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ ดาถึงไปครั้งหนึ่งแล้วเมื่อกี้"

"หา.." การุณย์เบิกตากว้าง

"ตอนไหนครับ ผมไม่ทราบเลย"

"ก็แหม จะถามทำไม" เสียงตวัดปนแต่ใบหน้าระบายด้วยยิ้มแช่มชื่น

"ก็ตั้งแต่ตอนที่ .. หยุดเมื่อกี้น่ะค่ะ"

"เหรอครับถึงว่าหยุดไปนิดนึง"
[size

ข่าว:

With No Remorse Copy Chapter 17 Cr psycho2544