"ว๊าย...บ้าจังนายชัดนี่..." คุณหมิวคลำตรงเป้ากางเกงของชัดชายเพื่อหาช่องลับที่เก็บมีดพก แต่มือที่คลำหานั้นกลับสัมผัส
ตรงเป้ากางเกงของชัดชายตรงๆ ยังผลให้ลำลึงค์อวบอ้วนพองขยายตัวขึ้น จนเธอชะงักชักมือกลับ

"ตกลงว่ามันมีมีดแน่นะ..." คุณหมิวขยับตัวหันมาจ้องหน้าชัดชายแบบเอาเรื่อง

"มีสิครับ...ผมจะมาหลอกคุณหมิวเรื่องอะไร..." ชัดชายประสานจ้องตากลับพร้อมยืนยันคำพูด

"ลองคลำมือหาใหม่อีกทีสิครับ..." ชัดชายกระซิบบอกคุณหมิวอีกครั้ง

"คอยดุนะ..ถ้าไม่มีมีดตามที่นายบอก..เจอแน่..." คุณหมิวหันกลับไปอีกครั้งพร้อมสำทับขู่

"เจออะไรครับ.."

ชัดชายกระซิบยั่วเย้าพร้อมหัวเราเบาๆ แม้ยามหน้าสิ่วหน้าขวาน ความเป็นตายมีโอกาศเท่าๆกัน แต่เขากลับยังมีอารมณ์
เล่นสนุกเหมือนไม่ทุกข์ร้อนหวาดกลัว

"เจอแบบนี้ไง..."

คุณหมิวเอี้ยวหน้าหันมากระซิบตอบ พร้อมขยับนิ้วกำลำลึงค์ที่พองขยายตัวบีบแรงๆ จนชัดชายสะดุ้งโหยง แต่แทนที่จะพลิก
ตัวหนี เขากับแอ่นลำลึงค์ยกขึ้นพร้อมเกร็งให้มันกระดกใส่มือของคุณหมิวงึกๆ หัวเราะยิ้มทำหน้าทะเล้นใส่

"ว๊าย..ตาบ้า...จะตายกันทั้งคุ่ ยังจะมาทะลึ่งอีก.."

คุณหมิวบ่นอุ๊บอิ๊บ พร้อมอายหน้าแดง ในความทะลึ่งไม่เลือกเวลาสถานที่ของชัดชาย แต่จากสัมผัสที่อุ่นซ่านในมือนั้น ก้ทำ
ให้จิตใจของคุณหมิวตื่นเพริด ซาบซ่านหวิวๆได้ไม่น้อยเช่นกัน

"คุณหมิวคลำสูงขึ้นมาอีกครับ แล้วเลื่อนมือมาทางซ้าย...นั่นละครับ เจอหรือยัง.."

ชัดชายเห้นว่ายั่วแหย่คู่หมั้นสาวของพี่ชายพอควรแล้ว ก็กระซิบบอกเสียงจริงจัง จนคุณหมิวคลำมือมาสัมผัสมีดพกเล้กๆที่
ซ่อนอยู่ในช่องกระเป๋าลับของกางเกงได้ จากนั้นคุณหมิวก็ใช้พลังนิ้วค่อยๆดันมีดพกขึ้นมาช้าๆ จนหลุดออกมาจึงใช้นิ้วคีบ
แล้วดึงออกมาจากช่องกระเป๋าลับได้สำเร็จ

"แล้วทำยังไงต่อ..." คุณหมิวกระซิบถามเร็ว

"คลำตรงด้ามมีดครับจะมีปุ่มเล็กๆ คุณหมิวค่อยๆกดลงไปนะครับ ระวังอย่าให้มีดบาดนิ้วด้วยล่ะ.."

ชัดชายกำกับบทเพราะคุณหมิวนั้นมองไม่เห็น แต่ชัดชายเห็นได้ชัดว่าพอนิ้วคุณหมิวคลำมาเจอปุ่มกด เพื่อดีดใบมีดสปริง
ออกมา เขาก็สั่งให้คุณหมิวกดทันที เพราะมองดูแล้วว่าใบมีดที่ดีดออกมานั้นจะไม่บาดโดนนิ้วของเธอ เมื่อคุณหมิวทำได้
สำเร็จ ชัดชายก็บอกให้เธอหยิบมีดเอื้อมมาส่งที่มือของเขาที่ถูกมัดไขว้หลังติดกับเสาเตียง พอทำได้สำเร็จ ชัดชายก้ค่อยๆ
ใช้มีดบางคมเล่มนั้นตัดเชือกอย่างระมัดระวัง แต่ก็มีพลาดโดนมีดบาดข้อมือเสียตั้งหลายครั้ง

แต่ชัดชายไม่ปริปากร้องบอกให้คุณหมิวทราบ แต่ระหว่างที่ชัดชายกำลังใช้มีดตัดเชือกอยู่นั้น ก็มีเสียงก็อกแก๊กดังที่ประตู
คุณหมิวรีบผวาลุกขึ้นไปนั่งบนเตียงส่วนชัดชายก็พยายามตัดเชือกต่อไปอย่างระมัดระวัง ด้วยการทำช้าๆนิ่งๆไม่ให้สมุนโจร
ที่กำลังเข้ามาสังเกตุพบ

โจรห้าร้อยที่เปิดประตุเข้ามานั้นคือไอ้ดาว มันเดินตรงเข้ามาหาคุณหมิว มือหยาบใหญ่ของมันยื่นมันจับปลายคางของเธอ
เชยขึ้น แต่คุณหมิวสะบัดหน้าหนี มันยื่นมือมาจับอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ได้จับแตะเฉยๆ มันบีบคางคุณหมิวแรงๆ นิ้วแข็ง
เหมือนคีมเหล็ก บีบปลายครางของคุณหมิวเชยขึ้นจนคุณหมิวเจ็บจำต้องเงยหน้าขึ้นสบตากับมันด้วยความสยอง

"มึงรู้มั๊ยว่า..เจ้านายกูสั่งไว้ว่าอย่างไร..." เสียงห้าวเหี้ยมสำรากออกมาใส่หน้าคุณหมิว

"เขาให้กูฆ่ามึงสองตัวทิ้งหลังจากเสร็จงาน..แต่กูเสียดายความสาวความสวยของมึงว่ะ..ฮาๆๆๆๆ" ไอ้ดาวหัวเราะเสียงดัง
ปล่อยมือหยาบใหญ่จากปลายคางคุณหมิว แล้วเลื่อนปลายนิ้วไล้ไปมาตามใบหน้าสวยหวานของเธอ

"แต่ไม่แน่นะ..กูอาจใจอ่อนไม่ฆ่ามึง ถ้ามึงจะบริการให้ความสุขแบบถึงใจกับกูว่ะ..." มันก้มหน้าลงไปพูดจนคุณหมิวได้กลิ่น
ปากกลิ่นบุหรี่ออกมาจากปากจากตัวของมัน

"กูพูดนี่มึงเข้าใจป่ะ..." มันสำรากเสียงดังออกมาเมื่อเห้นว่าคุณหมิวยังนิ่งไม่ตอบรับ แต่พอคุณหมิวพยักหน้ามันก็หัวเราะเสียง
ดังขึ้นอีกครั้ง

"นายดาว...นายอย่าฆ่าหมิวนะคะ..ถ้านายอยากได้ตัวหมิว..หมิวจะเต็มใจให้..ทำให้นายมีความสุข..นะคะ.." คุณหมิวพุด
กระท่อนกระแท่น เสียงสั่นเครือด้วยความหวาดกลัว

"เออสิวะ..คำไหนคำนั้น ถึงกูเป็นโจรแต่ก็มีสัจจะนะโว๊ย..."

ไอ้ดาวพูดจบมันก้ทรุดตัวลงนั่งข้างๆคุณหมิว จากนั้นก้เอื้อมมือหยาบใหญ่คว้าเต้าอกอวบเต่งของคุณหมิวขยำบีบแรงๆด้วย
ความหื่นกาม ชัดชายมองดูคุณหมิวกำลังโดนย่ำยี่ ก็ร้องด่าไอ้ดาวอย่างเป็นเดือดเป็นแค้น จนมันทนรำคาญไม่ไหว ลุกขึ้น
มาประเคนกำปั้นใส่ลิ้นปี่ของชัดชายดังตุ๊บ จนเขาตัวงอจุกแน่น หน้าเขียวพูดไม่ออก

"ดาว...อย่าไปทำร้ายนายชัดเลยค่ะ..มาหาความสุขกับหมิวดีกว่า..."

คุณหมิวร้องเรียกเมื่อเห็นว่าไอ้ดาวกำลังจะเงื้อเท้าเตะใส่ร่างของชัดชาย พอมันชะงักเท้าแล้วหันกลับมาแสยะยิ้มให้กับคุณ
หมิวที่ส่งสายตาเชิญชวนให้มันเห็น

"ก็ได้ เห็นแก่หมิวนะนี่..."

มันเดินกลับมาเชยคางคุณหมิวขึ้นแล้วก้มหน้าลงไปประทับจูบ แม้คุณหมิวจะขยะแขยงกลิ่นปากของมันเพียงใด แต่เธอก็จูบ
ตอบกับมันอย่างหื่นกระหายแลบลิ้นพัวพันกันเสมือนคุ่รัก

"ซี๊ดดด..ดาวขา..เธอจุบเก่งจังเลย..ดุสิคะ..จุบจนหมิวขนลุกเลยค่ะ..." คุณหมิวบอกให้ไอ้ดาวรับรู้ ว่าเธอชอบลีลาการจูบของ
มันขนาดไหน

ไอ้ดาวได้ยินเสียงครางของเหยื่อสาว ที่ชื่นชมลีลาการจูบของมัน ก็กระหยิ่มยิ้มภูมิใจ บอกกับคุณหมิวไปว่านอกจากจูบเก่ง
แล้วมันยังเย็ดเก่งเช่นกัน

"เดี๋ยวกูจะเย็ดให้ร้องครางเชียว...ฮาๆๆๆๆ.."

"ดาวขา..พูดกับหมิวเพราะๆสิคะ..มันจะทำให้หมิวมีอารมณ์..อ่าส์ส์ส์.." คุณหมิวพูดพร้อมส่งสายตาหวามหวาน แลบลิ้นมา
เลียริมฝีปาก ทำหน้ายวนยั่วให้ไอ้ดาวเห็น ส่ายอกอวบด้วยท่าทางซ่านสยิว

"ก็ได้ครับ..ถ้าหมิวชอบแบบนั้น..ท่าทางหมิวคงเงี่ยน ร่านควยเหมือนกันนี่..." ไอ้ดาวยอมดัดจริตพูดครับๆผมๆ

"ค่ะ..ดาวขา..หมิวเงี่ยน...หมิวร่านควย..หมิวชอบกลิ่นตัวของดาวค่ะ...ซี๊ดดดดด...ดาวขา...จูบหมิวอีกสิคะ..."

คุณหมิวทำท่าซ่านสยิวร่ำร้องให้ไอ้ดาวจุบเธออีกครั้ง พร้อมกับค่อยๆเอนตัวลงนอนตะแคงข้าง ยกเท้าข้างหนึ่งขึ้นมาตั้งฉาก
กระโปรงพริ้วเลื่อนถลกจนเห็นลำขาเรียวขาวนวน ไอ้ดาวมองลำขาเนียนขาวของเธอด้วยสายตาเบิ่งโต ยื่นมือหยาบมาลูบ
ไล้ จากหัวเข่ากลมมนลึกเข้าไปช้าๆ จนถึงโคนขาขาวๆของเธอ ในขณะที่คุณหมิวก้ครางเสียวซี๊ดๆอูยๆที่ฝ่ามือหยาบของมัน
ลูบไล้สูงขึ้นๆ จากนั้นเธอก็เผยอริมฝีปาก เชิญชวนจนไอ้ดาวก้มลงมากดปากแนบแล้วบดคลึงริมฝีปากหนาของมันกับริมฝี
ปากบางเรียวของคุณหมิวอย่างหื่นกระหาย เนิ่นนานจนลมหายใจที่กลั้นไว้หมดลงจึงถอนปากออกมา

"ซี๊ด....อ่าสืส์ส์...ดาวขา...จูบเก่ง..จูบจนหมิวเสียวหีเลยค่ะ..ซี๊ดดด..ดาวขา..หมิวอยากกอดาวเหลือเกิน...อยากสัมผัสเรือน
ร่างแข้งแกร่งของดาว..อ่าส์ส์ส์...แก้มัดหมิวได้มั๊ยคะ...หมิวจะได้กอดดาวบ้าง...นะคะที่รัก..." คุณหมิวออดอ้อน ส่งสายตา
เว้าวอน

"นึกว่ากูโง่รึ..ขืนแก้มัดมึงจะได้วิ่งหนีสิวะ..." แม้ไอ้ดาวจะเป็นโจร ไร้การศึกษา แต่มันก็หาใช่คนโง่ แต่ว่ามันจะประมาทหรือ
เปล่าเท่านั้นที่ยังตอบไม่ได้

"อื้อ...ใครจะหนีคะ..หมิวตัวเล้กแค่นี้ วิ่งหนีไปไหนไม่ได้หรอกค่ะ...ดาวขา..หมิวเงี่ยนจริงๆนะคะ..ไม่เชื่อดาวจับหีหมิวสิคะ..
จะได้รุ้ว่าตอนนี้หีหมิวแฉะเพราะเงี่ยนควยของดาวจริงๆ..."

คุณหมิวกล้าท้าทาย เพราะตนเองรู้อยู่แล้วว่าร่องหลืบของเธอกำลังแฉะเยิ้ม แต่หาใช่เพราะการกระทำของไอ้ดาวแต่อย่างใด
มันแฉะมาตั้งแต่ก่อนหน้าไอ้ดาวจะเข้ามาในห้องนั้นแล้ว พอไอ้ดาวมันได้ยินเช่นนั้น ก็ขยับมือล้วงไปที่เนินหีของคุณหมิวทัน
ที คุณหมิวเกร็งกล้าเนื้อขมิบหียวบๆ เมื่อปลายนิ้วของไอ้ดาวแหวกขอบกางเกงในของเธอออกพร้อมใช้นิ้วหยาบลุบไล้เรียว
สวาท น้ำเงี่ยนลื่นๆใสๆ ก้ติดปลายนิ้วของมันออกมา จริงอย่างที่คุณหมิวบอกว่าเธอกำลังเงี่ยน มันจึงค่อยๆแก้เชือกที่มัดข้อมือ
ของคุณหมิวออก

พอมือคุณหมิวเป้นอิสระ เธอก็ขยับกำบีบมือสองสามครั้งเพื่อขับไล่ความเมื่อยชาจนเลือดลมเดินได้สดวก คุณหมิวเอื้อมมือ
มาคล้องโอบบ่าไอ้ดาวลงมา แล้วเผยอปากรอ

"เห็นมั๊ยคะ..ว่าหมิวเงี่ยนควยของดาวจริงๆ..ซี๊ดดดด...ดาวขา...เย็ดหมิวสิคะ...หมิวพร้อมแล้ว..."

คุณหมิวพูดจบก้ขยับตัวเลือนขึ้นมานอนหงายบนเตียง สองขาเรียวยกขึ้นมาวางตั้งฉาก พร้อมแบะกว้าง ให้ไอ้ดาวแลเห้นเนิน
หีโหนกๆอวบอุมของเธอที่ดันกางเกงชั้นในขึ้นมาเป็นรูปเป็นร่าง ในขณะที่ชัดชายเริ่มหายจากอาการจุกเสียด เขาจ้องมอง
เนินสวาทของคุณหมิวเขม็ง ชัดชายไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เห้นแม้แต่น้อยว่าคุณหมิวสาวสวยมล.ลูกผู้ดีคนที่มันอยากเย็ดนั้นจะ
มีจิตใจใฝ่กามกับคนระดับไอ้ดาวได้อย่างไร

ส่วนไอ้ดาวนั้น หลังจากที่มันล้วงลูบรูหีของคุณหมิวและเห็นว่ามีน้ำเงี่ยนติดปลายนิ้วออกมา บ่งบอกว่าเธอกำลังหงี่เงี่ยนตาม
ที่บอกจริงๆ มันก็แสยะยิ้มด้วยความอิ่มเอมใจ คิดเพียงว่าคงเป็นบุญวาสนาของควยมัน ที่คราวนี้จะได้เย็ดหีสดๆสาวซิงๆที่
สอาดสอ้าน ไม่เหมือนกับหีกะหรี่ราคาถูกๆที่มันเคยเย็ดเป้นประจำ..มันจึงลุกขึ้นยืนปลดเข็มขัดและตะขอกางเกงช้าๆ ตาจ้อง
มองเนินหีอวบที่แบะกว้างด้วยปลายนิ้วของคุณหมิวอย่างเชิญชวน มันค่อยๆรูดกางเกงยีนส์ของมันหลุดลงจากสะโพก พอลง
ไปค้างอยู่ที่หัวเข่า มันก็ก้มหน้าเอื้อมมือลงไปพยายามปลดกางเกงออก จังหวะนั้นเองที่คุณหมิวรอเวลามานาน เธอก็ยกเท้า
ที่เตรียมพร้อมไว้ ยันโครมไปที่เป้ากึ่งกลางลำตัวของไอ้ดาวทันที เสียงดังอึ๊บ ก่อนที่ร่างหนาตันเป็นมะขามข้อเดียวของ
ไอ้ดาวจะกระเด็นไปคล่อมทับร่างของชัดชาย ที่เขารีบถ่างขากางแล้วใช้ลำขาแข็งแรงรัดลำตัวของมันไว้แน่น

ep.54

คุณหมิวกะเล็งที่จะใช้เท้าถีบไปที่ลูกกระเป๋งกล่องดวงใจ อันเป็นจุดอ่อนของผู้ชายทุกคน แต่ปรากฎว่าจากความตื่นเต้นทำให้
เท้าของคุณหมิวพลาดเป้า ไม่โดนจุดสำคัญ เพียงแค่เฉี่ยวๆ แต่แรงถีบนั้นก็ทำให้ไอ้ดาวกระเด็นไปคล่อมร่างของชัดชาย และ
เขาก็ใช้กำลังขารัดร่างของมันไว้แน่น คุณหมิวกระโดดจากเตียงลงมายืนมองผลงานของเธอ เห็นไอ้ดาวทำหน้าเหยเกบิดเบี้ยว
แต่ไม่สลบตามที่เธอตั้งใจ จากนั้นสักครู่ พออาการจุกเสียดของมันเริ่มบรรเทาลง ไอ้ดาวก็พยายามดิ้นออกมาจากวงขาของ
ชัดชาย แต่เขาก็รัดไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ดิ้นกันขลุกขลักอยู่อย่างนั้นเพียงครู่

คุณหมิวเห็นไอ้ดาวเริ่มระดมประเคนหมัดเนื้อๆใส่ใบหน้าของชัดชาย เสียงดังตุ๊บๆสามสี่หมัดซ้อนๆกัน เธอเห็นได้ชัดว่ามือ
หยาบใหญ่เมื่อกำเป็นหมัดชกใส่ใบหน้าของชัดชายที่ไม่มีโอกาศปกป้องตัวเองเพราะมือยังโดนมัดอยู่นั้น พอมันถอนมืออกมา
ใบหน้าของชัดชายก็ปูดบวมขึ้นมาตามแรงหมัดที่ส่งออกไป บางจุดถึงกับแตกปริเลือดไหลซึมออกมาให้เห็นชัดเจน

คุณหมิวยิ่งระล้าละลัง จะเข้าไปช่วยเหลือแรงกายของเธอก็น้อยนิด หมุนวนหาอาวุธก็ไม่มี แม้ไม้จิ้มฟันสักชิ้นในห้อง นึกไปถึง
อาวุธปืนที่ปรกติไอ้ดาวจะถือติดมือเข้ามาในห้องคุมขังเสมอ แต่คราวนี้มันกลับไม่ได้หยิบติดมือมา

เมื่อนึกได้ถึงตรงนี้คุณหมิวรีบวิ่งถลาออกไปจากห้อง มองเห้นอาวุธปืนวางไว้บนโต๊ะ...แต่คุณหมิวนั้นไม่เคยหัดยิงหัดการใช้
อาวุธชนิดนี้มาก่อน เธอจึงกล้าๆกลัวๆที่จะใช้มัน ด้วยกลัวว่าถ้ายิงพลาดไปถูกชัดชายเธอจะทำเช่นไร แต่คุณหมิวก็คว้าปืน
กระบอกนั้นขึ้นมาถือไว้ในมือ พร้อมหันหลังกลับเตรียมวิ่งเข้าไปในห้อง กะว่าจะใช้อาวุธปืนขู่ให้ไอ้ดาวมันกลัวเกรง แต่พอ
จังหวะที่คุณหมิวหันหลังกลับมานั้น สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นถังดับเพลิงสีแดงวางอยุ่ที่ข้างผนังทางเดินอีกด้านหนึ่ง
เธอจึงเปลี่ยนใจรีบวิ่งไปคว้ามันเอาไว้ น้ำหนักถังดับเพลิงนั้นหนักจนคุณหมิวต้องใช้สองมือจับยกขึ้น แล้วถือมันวิ่งกลับเข้า
มาในห้อง

เธอเห็นไอ้ดาวกำลังประเคนหมัดเนื้อๆใส่ลำตัวชัดชายเสียงดังตุ๊บๆสนั่นห้อง ใบหน้าของชัดชายแตกยับบวมปูด บิดเบี้ยว
เหยเกด้วยความเจ็บปวด แต่เขาก็ไม่ร้องครวญครางออกมาสักแอะ..ยังคงใช้ลำขาแข็งแรงรัดกลางลำตัวของไอ้ดาวไว้แน่น
แม้จะโดนชกโดนทุบหนักเพียงใด

คุณหมิวค่อยๆย่องเข้าไปจนได้ระยะ ก่อนยกถังดับเพลิงสีแดงขึ้นเหนือหัว ไอ้ดาวก็ไม่ทันสังเกตุเพราะกำลังต่อสู้ติดพันอยุ่
กับชัดชาย แล้วคุณหมิวก็ทุ่มถังดับเพลิงสีแดงลงมาที่ท้ายทอยของไอ้ดาวโดนจังๆ จนมีเสียงดังโพล๊ะ พร้อมกับเลือดสีแดง
เข้มคาวคลุ้งฉีดออกมาจากบาดแผลด้านหลังหัวของไอ้ดาวที่เปิดอ้า ดั่งท่อประปาแตก ร่างหนาทึบล่ำเตี้ยเหมือนมะขามข้อ
เดียวของไอ้ดาวทรุดฮวบ ก่อนจะกระตุกดิ้นงึกๆเฮือกๆ แล้วแน่นิ่งไป พร้อมวิญญาณบัดซบของมันก็ปลิวออกไปจากร่าง

พอไอ้ดาวแน่นิ่งไปแล้ว ชัดชายค่อยๆคลายลำขาออกมาอย่างเหนื่อยล้าหมดแรง ส่วนคุณหมิวก็ไม่กล้ามองร่างไอ้ดาวที่นอน
แน่นิ่ง พร้อมเลือดที่ค่อยๆไหลรินออกมาจนนองพื้นห้อง

"คุณหมิว..ช่วยมาตัดเชือกแก้มัดให้ผมก่อน.."

เสียงชัดชายร้องบอกอย่างอ่อนล้าหมดแรง จนคุณหมิวได้สติรีบอ้อมไปด้านหลังของเขา แล้วก้มลงไปมอง เห้นข้อมือของ
ชัดชายเปียกโชกเต็มไปด้วยเลือดสดๆสีแดงจนชุ่มฉ่ำ

"อุ๊ย..นายชัด...เลือดออกมาที่ข้อมือเต็มไปหมดเลย.." คุณหมิวร้องบอกด้วยความตกใจ คาดการว่าชัดชายคงเร่งรีบเอามีด
เฉือนเชือกจนโดนบาดเป็นแผลลึกหลายแห่ง

"ช่างมันเถอะครับคุณหมิว...ไกลหัวใจ แผลเล้กน้อยแค่นี้..รีบแกะเชือกแก้มัดผมเร็วๆ เราต้องรีบหนีครับ..."

ชัดชายร้องเร่ง คุณหมิวตอบรับค่ะๆ พร้อมแกะเชือกที่พันธนาการข้อมือของชัดชายอย่างเร่งรีบ สักครุ่ก็แกะเชือกได้หมด
ชัดชายจึงค่อยๆผลักร่างไร้ชีวิตของไอ้ดาวลงจากตัว จากนั้นคุณหมิวก็รีบเข้ามาประคองยกตัวชัดชายขึ้นยืน แต่เขากับ
ครางออกมาด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าบิดเบี้ยวเต้มไปด้วยเหงือผุดขึ้นมาเต็มหน้าผาก

"คุณชัด..เป็นอะไรคะ..เจ้บตรงไหน..."

คุณหมิวรีบสอบถามด้วยความเป็นห่วง จับแขนของชัดชายเข้าคล้องวางบนบ่าเล็กบางๆของเธอ แล้วใช้สองมือโอบลำตัว
ของชัดชายแน่น แล้วออกแรงพยุงให้เขาลุกขึ้นยืน แต่ชัดชายก็ร้องครางออกมาด้วยความเจ้บปวดอีกครั้ง

"คุณหมิวเดี๋ยวครับ..ผมเจ็บซี่โครง สงสัยว่าอาจจะหักน่ะครับ..ตอนที่โดนไอ้ดาวมันทุบ" ชัดชายพูดกระท่อนกระแท่นใบหน้า
แสดงความเจ็บปวดออกมาชัดเจนไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ

"เจ็บมากมั๊ยคะ..." คุณหมิวเริ่มหน้าเสียเมื่อเห็นใบหน้าของชัดชายที่แตกยับเยิน แสดงความเจ็บปวดออกมาอย่างมากมาย

"พอทนไหวครับ...เราต้องรีบไปกันครับ.."

ชัดชายพยายามกัดฟันจนกรามนูนเป็นสัน แล้วค่อยๆขยับก้าวเดินโดยมีคุณหมิวประคองพยุงปีกออกไปอย่างทุลักทุเล พอ
ก้าวเดินไปได้เพียงสองสามก้าว เขาก็เริ่มทนความเจ็บปวดไม่ไหว เสียงครางแผ่วดังรอดออกมาจากปาก

"คุณหมิวช่วย...ช่วยหยิบเสื้อของไอ้ดาวมันขึ้นมาทีครับ....."

ชัดชายกัดฟันร้องบอกให้คุณหมิวหยิบเสื้อแขนยาวลายสก็อตของไอ้ดาวที่ถอดไว้กับพื้นขึ้นมา จากนั้นคุณหมิวก็ค่อยๆพยุง
ร่างหนาสุงใหญ่ของชัดชายออกมาจากห้อง ชัดชายมองเห็นปืนที่ตกกับพื้นจึงบอกให้คุณหมิวก้มลงเก็บเอาไว้ จากนั้นก็พยุง
ปีกกันเดินออกมาจากอาคารร้างที่เป็นเซฟเฮ้าส์คุมขัง

"คุณหมิวครับพักก่อนผมเดินต่อไปไม่ไหวจริงๆครับ...." ชัดชายกัดฟันกรอดร้องบอกคุณหมิวให้ทราบ

"แล้วเราจะทำไงดีคะ..." คุณหมิวสอบถามด้วยความเป็นห่วง ค่อยๆพยุงชัดชายลงนั่งกับพื้น

"คุณหมิวไปหาไม้ชิ้นเล็กๆ แข็งๆมาให้ผมหน่อยได้มั๊ยครับ...สักสองสามชิ้นก็พอ "ชัดชายร้องบอกพอสิ้นเสียง

คุณหมิวก็วิ่งออกไปหาไม้ตามที่ชัดชายต้องการโดยไม่ได้ซักถามอะไร ณ.เวลานั้น ไม่ว่าชัดชายจะพูดสิ่งใดออกมา ดูเหมือน
คุณหมิวจะเชื่อฟังคำพูดของเขาทุกเรื่อง หลังจากเดินหาสักพักคุณหมิวก็วิ่งกลับมาหาชัดชาย ในมือของเธอได้ลำไผ่ท่อน
ยาวเกือบเมตรมาหนึ่งท่อน

"ใช้ได้มั๊ยคะ..คุณชัด.."

ชัดชายไม่มีแรงตอบ แต่เขาร้องบอกให้คุณหมิวใช้มีดสปริงคมๆเล่มนั้นผ่าลำไผ่ออกเป็นซี่เล็กๆ แล้วหักมันออกเป็นสองท่อน
ก่อนจะวางแนบกับสีข้างลำตัวของตนเอง

"คุณหมิวครับ..เอาเสื้อของไอ้ดาวมัดตัวผมไว้ ดึงให้แน่นๆสุดชีวิตเลยนะครับ ไม่ต้องกลัวผมเจ็บ..."

คุณหมิวพยักหน้าตอบรับแล้วจัดการตามที่ชัดชายบอก แม้เขาจะร้องโอ๊ยออกมาตอนที่คุณหมิวดึงเสื้อจนกระชับรัดแน่น
แต่เธอก็ดึงแล้วมัดเสื้อกับลำตัวของชัดชายจนสำเร็จ

"เก่งมากครับคุณหมิว..เอาละ ผมดามซี่โครงไว้แล้ว..น่าจะพอไปไหว..เราไปเถอะครับ.."

ชัดชายพุดกระตุ้นเตือนคุณหมิวก็รีบลุกขึ้นยืนสอดสองมือโอบร่างหนาของชัดชายไว้แน่น แล้วค่อยๆพยุงเขาลุกขึ้นยืนช้า ๆ
ณ.เวลานั้น คุณหมิวเธอไม่ได้หวงเนื้อตัวเลยว่าอกอวบกลมของเธอจะแนบกับลำตัวสีข้างของชัดชายขนาดไหน เธอหวัง
เพียงต้องการช่วยให้ชัดชายยืนและเดินต่อไปได้ จากนั้นทั้งสองคนก้ค่อยๆพยุงกันก้าวเดินต่อไปช้าๆ จนพ้นอาณาเขตรอบ
รั้วของตึกร้างที่คุมขัง

"คุณชัดคะ..เราจะไปทางไหนกันดี..."

บรรยากาศรอบข้างเงียบและมืดสนิทในคืนข้างแรม สองข้างทางเดินมีแต่ทิวของไร่มันสัมปะหรังที่สูงท่วมหัว ชัดชายมองไป
ตามทางรถสีดำสลับกับลุกรังสีแดงเป็นช่วงๆ คดเคียวจนสุดลูกหูลูกตาก็ยังไม่เห็นแสงไฟแม้สักนิด แสดงว่าอาคารร้างหลัง
นี้อยู่ห่างจากถนนใหญ่มากพอสมควรจนมองไม่เห็นแสงไฟจากถนน

"คุณหมิวลองหันไปมองรอบๆตัวสิครับว่าเห้นแสงไฟจากด้านใดบ้าง..." ชัดชายไม่สามารถทำได้เองจึงร้องบอกให้คุณหมิว
ทำแทนเขา

"ทางโน้นค่ะ..หมิวมองเห็นลิบๆแว๊บๆ..." คุณหมิวชี้มือไปทางด้านตรงข้ามกับถนนที่มันสิ้นสุดลงที่ตึกร้างหลังนี้ เสมือนว่า
การตัดถนนเข้ามานั้น ทำมาที่ตึกร้างหลังนี้โดยเฉพาะ

จากนั้นทั้งสองคนก็ค่อยๆเดินลัดเลาะไปตามทางเดินที่เป็นพื้นดินแห้งๆ ฝุนเกอระกรังยามที่ย่ำเท้าลงไป ฝุ่นดินก็กระจายฟุ้ง
แสดงว่าเส้นทางนี้ไม่เคยมีผู้ใดเดินผ่านเข้ามาเป็นระยะเวลายาวนานแล้ว สองร่างค่อยๆพยุงเดินกันไปช้าๆ พอเหน็ดเหนื่อย
ก็นั่งลงพัก หายเหนื่อยก็เดินกันต่อ จนคุณหมิวรุ้สึกว่าร่างของชัดชายที่แนบชิดติดร่างเธอนั้นเริ่มร้อนผ่าว จึงยกหลังมือขึ้นอิง
ที่หน้าผากของเขา แล้วคุณหมิวก็สะดุ้งเมื่อสัมผัสได้ว่าหน้าผากของชัดชายนั้นร้อนเหมือนเหล็กเผาไฟ

"แข็งใจหน่อยนะคะคุณชัด..แสงไฟใกล้เข้ามาแล้วค่ะ..."

คุณหมิวกระซิบบอก ให้กำลังใจแก่เขา แม้เธอจะเมื่อยขาเหนื่อยล้าขนาดไหน คุณหมิวก็อดทนสู้ หวังเพียงพาร่างของชัดชาย
ให้พ้นจากอันตรายเพียงเท่านั้น

หลังจากทั้งสองพยุงร่างพากันเดินต่อไปช้าๆ คุณหมิวเริ่มรุ้สึกเสมือนว่าตัวของชัดชายหนุกขึ้นทุกทีๆ เนื่องด้วยชัดชายแทบ
จะวางน้ำหนักทั้งหมดของเขาพักไว้กับบ่าและไหล่บอบบางของคุณหมิว

"คุณหมิวครับ...ผะ..ผมไม่ไหวแล้วครับ...." ชัดชายค่อยทรุดร่างลงคุกเข่า จนคุณหมิวต้องทรุดตัวลงตาม

"คุณชัด...คุณชัดคะ...ยะ..อย่าเป็นไรไปนะคะ...ฮือๆ..." ชัดชายไม่ขานตอบรับ ร่างกายดูอ่อนปวกเปียกตาหลับสนิทเสมือน
คนตาย มีเพียงลมหายใจอ่อนๆที่รวยรินเป็นเพียงสัญญาณชีพที่ยังคงเหลืออยู่

คุณหมิวค่อยๆทรุดตัวลงนั่ง พร้อมพยุงให้ชัดชายนอนหงายใช้ลำขาเรียวตักนุ่มๆของเธอต่างหมอนให้ชัดชายหนุนหัว มือเล็กๆ
นุ่มนิ่มลุบไล้เรือนผมของชัดชายเบาๆ ปากขมุบขมิบกระซิบบอกเขาเสียงแผ่วหวาน

"คุณชัดขา...แข็งใจอีกนิดนะคะ...ใกล้จะถึงแสงไฟแล้ว...ยะ..อย่าทิ้งหมิวไปแบบนี้นะคะ....."

คุณหมิวลูบไล้เรือนผมและใบหน้าของชัดชายที่บวมปูดและมีรอยแตกตามคิ้วสองข้างและมุมปากที่แห้งผากอย่างแผ่วเบา จน
ชัดชายค่อยๆลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เขาเงยหน้าจ้องมองใบหน้าสวยหวานของคุณหมิวด้วยความรุ้สึกซาบซึ้ง

"คุณหมิวครับ...คุณหมิวไปที่แสงไฟคนเดียวได้มั๊ยครับ ทิ้งผมไว้ที่ตรงนี้ดีกว่า..ผมไม่อยากเป็นตัวถ่วงครับ..."
ชัดชายพูดกระท่อนกระแท่นพร้อมแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากที่แห้งแตกเกรอะกรังด้วยความกระหายน้ำ

"ไม่ค่ะ..คุณชัดอย่าพูดแบบนี้...หมิวทิ้งคุณไปไหนไม่ได้ทั้งสิ้น..ถ้าเราจะหนีไม่รอด ก็ขอให้เราไปไม่รอดทั้งคุ่..หมิวไม่มีวัน
ทิ้งคุณไปไหนเพียงลำพัง...เชื่อหมิวนะคะ...หมิวไม่มีวันทิ้งคุณ..."

คุณหมิวเน้นคำพูดทุกคำ พร้อมจ้องมองเข้าไปในดวงตาของชัดชาย ยิ้มให้กำลังใจแก่เขา จากนั้นเธอก็ค่อยๆก้มหน้าลงทำสิ่ง
ที่ชัดชายแทบไม่อยากจะเชื่อนั่นคือแนบริมฝีปากบางเฉียบลงมาประกบกับปากหนาแตกยับของเขา แล้วคุณหมิวก้ค่อยแลบ
ลิ้นที่ชุ่มน้ำลายของเธอแตะไล้ไปบนริมฝีปากแห้งกรังของชัดชายช้าๆ จนริมฝีปากชัดชายชุ่มชื้นเขาค่อยๆแลบลิ้นออกมา
เลียริมฝีปากของตนเองที่เปียกชุ่มน้ำลายของคุณหมิวแล้วกลืนมันลงคอด้วยความรุ้สึกที่แสนอบอุ่นใจ ดุเหมือนเป็นสิ่งประหลาด
เพียงครุ่ใหญ่ ชัดชายก็เหมือนมีกำลังวังชาขึ้น เขาค่อยๆขยับตัวทำท่าลุกขึ้น จนคุณหมิวต้องรีบสอดมือเข้าไปช้อนรีษะจากนั้น
ช่วยพยุงยก จนชัดชายลุกขึ้นมานั่ง คุณหมิวก็ผวาร่างเข้ากอด ร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ

"ไปต่อได้แล้วครับ..."

ชัดชายพูดจบก็พยายามลุกขึ้นยืนโดยมีสองมือของคุณหมิวสอดเข้าใต้รักแร้พยุงช่วย พอเขายืนได้ตรงคุณหมิวก็คว้าแขนข้าง
หนึ่งของชัดชายมาวางพาดบนบ่าบนไหล่เล็กๆของเธอ แล้วสอดลำแขนโอบลำตัวของชัดชายไว้ นมอวบกลมเต้าเต่ง กดแนบ
กับสีข้างลำตัว แล้วค่อยสาวเท้าก้าวเดินกันต่อไปช้าๆ จนกระทั่งถึงเพิงพักแสงไฟวับๆแวมๆที่มองเห้นแต่ไกลนั้นหาใช่แสงจาก
ไฟฟ้า เป็นเพียงแสงจากตะเกียงโป๊ะหลอดแก้วที่จุดสว่างด้วยน้ำมันเบนซิน ที่ชาวไร่มันจุดพรางเอาไว้ป้องกันหัวขโมยมาลัก
ลอบขุดมันสัมปะหรังของตนไปขาย

คุณหมิวพาชัดชายเข้าไปในเพิ่งพักที่ปลุกติดกับพื้นดินเรียบๆแข็งๆ มีเพียงแคร่ไม้ยกสูงพร้อมเสื่อจันทบูรเก่าๆผืนเดียวปูวางไว้
ภายในกระท่อมไม่มีสิ่งใดเลยแม้กระทั่งห้องน้ำ แต่เมื่อคุณหมิววางร่างของชัดชายลงบนแคร่ไม้ได้แล้ว เธอก็ก้มมองใต้แคร่ไม้
เห็นถังน้ำสีขาวขุ่นขนาด20แกลลอนอยู่2ถัง ใบหนึ่งถูกเปิดใช้แล้วแต่ยังหลงเหลืออยู่เกือบครึ่งถัง แต่อีกใบยังมีพลาสติคซีล
ปิดฝาถังไว้ คุณหมิวดีใจคิดว่ารอดตายแน่แล้ว เพราะน้ำคือชีวิตสิ่งที่คุณหมิวและชัดชายต้องการมากที่สุดในเวลานี้คือน้ำ

จากนั้นเธอค่อยมุดหัวเข้าไปใต้แคร่ไม้ ลากถังน้ำใบที่ใช้แล้วออกมาค่อยเทลงมาที่ฝ่ามือ ยกขึ้นดมพอเห็นว่ากลิ่นสะอาดดี เธอ
ค่อยๆพยุงยกมันขึ้นมาวางบนแคร่ ค่อยๆเอียงถังลงให้ปากถึงตรงกับปากของชัดชาย แล้วร้องบอกให้เขาอ้าปาก แต่ชัดชาย
สลึมสลือด้วยบาดแผลและพิษไข้ จึงไม่สามารถทำตามที่คุณหมิวบอกได้ เมื่อคุณหมิวเทน้ำลงไปจึงหกเลอะเต้มหน้าเต็มตา
จนชัดชายสำลัก คุณหมิวรีบจับถังน้ำตั้งขึ้นแล้วกล่าวขอโทษเขาเบาๆ จากนั้นเธอก็เปลี่ยนวิธีใหม่โดยการรินน้ำใส่ปากตนเอง
ช้าๆ แม้มันจะกระฉอกรดหน้ารดตา แต่เธอก็ไม่ถึงกับสำลัก พออมน้ำได้เต็มปาก คุณหมิวก็นำน้ำในปากนั้นไปป้อนให้ชัดชาย
ดื่มจากปากของเธอเอง

สามอึกแรกชัดชายเพียงอ้าปากรอน้ำจากปากคุณหมิวเพื่อดื่มกินดับความกระหาย แต่อึกที่สี่นั้นขณะที่คุณหมิวประกบปากลง
มาแล้วเผยอริมฝีปากปล่อยให้น้ำสะอาดไหลรินเข้าสู้ปากของชัดชายนั้น พอหยดสุดท้ายสิ้นสุดลงไป ชัดชายกับจุ๊บริมฝีปาก
คุณหมิวเบา ๆ จนหญิงสาวเบิกตาโต แล้วเธอก็ตัดสินใจยื่นปากไปจุ๊บปากของชัดชายคืน พร้อมนึกอยุ่ในใจของเธอว่า

"พี่ฉัตรคะ..อย่าโกรธเมียเลยนะคะ..ที่เมียให้จูบกับเขา เป็นรางวัลสำหรับคนทำดีค่ะ..."

แม้ใจคุณหมิวจะพยายามหาเหตุผลเพื่อรองรับการกระทำของเธอ แต่อีกใจหนึ่งกับรุ้สึกวูบวาบเมื่อได้รสสัมผัสนั้น พอคุณหมิว
ถอนปากขึ้นมาได้หน่อย เธอก็ก้มลงไปจูบชัดชายอีกครั้งเร็วๆตามใจตนเองอีกด้านหนึ่งที่รู้สึกวูบวาบ แล้วรีบถอนปากออกมา
ทันทีก่อนที่ชัดชายจะจูบตอบกลับ จากนั้นเธอก็จ้องมองหน้าของเขาด้วยความรุ้สึกเขินอายจนใบหน้าแดงกล่ำ ยื่นหลังมือ
มาอิงที่หน้าผาก เมื่อเห็นว่ามันยังร้อนลุ่มอุณหภูมิยังไม่ยอมลดลงมาเลย คุณหมิวก็หันรีหันขวางต้องการหาผ้ามาซับน้ำเช็ด
ตัวให้ชัดชาย

แต่ทว่าทั่วทั้งเพิงพักนั้นนอกจากถังบรรจุน้ำสองใบ หาได้มีอะไรอยู่อีกเลย คุณหมิวจึงตัดสินใจค่อยๆถอดเสื้อชั้นนอกของเธอ
ออกช้าๆ จนเหลือเพียงบราสีดำซีทรูเพียงตัวเดียวที่ห่อหุ้มร่างกายส่วนบนของตัวเธอ จากนั้นค่อยๆรินน้ำจากถังลงบนเสื้อจน
เปียกชุ่ม แล้วบิดน้ำทิ้งพอหมาดๆ แล้วนำมาเช็ดตามใบหน้าของชัดชายอย่างแผ่วเบา โชคดีที่ชัดชายยังหลับตาพริ้มเสมือน
กำลังนอนหลับด้วยความอ่อนล้า จึงไม่ได้เห็นเต้าตูมอวบเต่งที่ซ่อนตัวอยุ่ในบราซีทรูสีดำตัวนั้นที่กำลังกวัดแกว่งลอยอยุ่ใกล้
หน้าใกล้ปากของเขาแค่เอื้อม

สาวไฮโซกลับมาชอบหนุ่มบ้านนอกซะงั้น สบายเลยชัดชาย แต่เอาตัวให้รอดก่อนนะจังหวะนี้

เสียวมากเลย ฉากที่คุณหมิวโดนนายดาวเล้าโลม ถึงอารมณ์จริงๆ

สนุกมากครับ ใกล้จะรู้ผลแล้วว่าเรื่องจะลงเอยแบบใด ขอบคุณมากสำหรับความตั้งใจในการเขียนเพื่อให้คนอ่านได้สนุกไปกับเนื้อเรื่องที่ดีครับ