ไอ้พวกเด็กเหี้ยทั้งหลายจัดแจงทุกอย่างอย่างว่องไวเหมือนมันชำนาญกันยังไงก็ไม่รู้...ผมเห็นมันพรึบพรับๆแป๊ปเดียวพวกมันก็จัดแจงแต่งตัวกันเรียบร้อย รวมไปถึงน้องแอมของผมด้วย.....พอมันจัดแจงเสร็จมันก็จัดการกับผมและแอมให้กลายมานั้งอยู่ข้างๆกันตรงเบาะหลังนั่นแหละแล้วมันก็รีบลงจากรถเมล์ทันทีทั้งๆที่รถยังไม่ถึงป้ายเลยด้วยซ้ำ...ผมพยายามกวาดตามองไปรอบๆเพราะกลัวคนอื่นๆที่อยู่บนรถจะรู้จะเห็นแต่ก็โล่งอกที่ไม่มีใครสนใจเลยสักดินเดียว....พอผมกวาดตามองไปทางแอมก็ทำเอาใจละห้อยเลยเพราะเห็นแอมยังตาเหลือกอ้าปากค้างหายใจสั่นๆเหมือนยังตกใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดไปอยู่แต่ที่แน่ๆน้ำตาของแอมนั้นไหลเป็นทางยาวเลย...........ตอนนั้นผมยังขยับอะไรไม่ได้มากได้แต่นั่งตัวแข็งๆชาๆอย่างเดียวจนกระทั่งพอเริ่มรู้สึกจะขยับเขยื้อนได้ก็เลยพยายามเอามือไปกุมที่มือของแอมที่ยังแข็งเกร็งระริกๆอยู่ไม่หาย....ไม่ถึงสิบวินาทีหลังจากนั้น....คราวนี้น้องแอมก็ร้องกรี๊ดลั่นรถเลยครับทำเอาคนอื่นๆหันมามองผมกับแอมเป็นต่อเดียวกันเลยเล่นเอาผมงี้สะดุ้งเฮือกๆตกใจไปพร้อมๆกันด้วย...
..................ผมรีบฝืนความรู้สึกอันร้อนผ่าวๆทั้งอายทั้งกลัวคนบนรถจะเข้าใจผิดพยายามรั้งร่างน้องแอมให้ลงจากรถทันทีที่รถถึงป้ายหน้าห้างฯซึ่งแอมเองก็ยินยอมด้วยดีแต่ทุกๆนาทีร่างของแอมนั้นสั่นเป็นเจ้าเข้าน้ำหูน้ำตาไหลยิ่งกว่าเขื่อนแตกอยู่ตลอดเวลา...
"พ...พี่พี่ศักดิ์..แอม..อ..แอม โห..ๆ.ๆ.ๆ.ๆ.ๆ.ๆ." ถ้าไม่ใช่เพราะมีเรื่องมีราว...ผมว่าภาพน้องแอมยืนซบหน้าลงบนหน้าอกผมร้องให้โหๆๆอยู่กลางป้ายรถเมล์นี่มันคงสุดแสนจะโรแมนติกชัว......เพราะคนที่ป้ายรถเมล์ต่างก็หันมามองผมกันเป็นตาเดียวเลยละ...หุหุ....สาวสวยหุ่นเฟอรเฟคยืนซบหน้ากอดผมร้องโหๆๆแบบนี้ไม่รู้ชาติหน้าผมจะมีโอกาสอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้..เฮ้อ.....
...................ผมยืนปลงระคนตื่นเต้นตรงนั้นไม่นานพอเริ่มรู้สึกตัวว่านี้มันกลางป้ายรถฯ เลยรีบๆผลักร่างแอมออกแล้วจูงมือเข้าไปในห้างฯทันที.....พอเข้าไปได้ก็รีบพาแอมลงชั้นใต้ดินตลอดเวลาผมพยายามกลั่นเอาคำพูดต่างๆนาเท่าที่จะนึกได้ปลอมประโลมน้องแอมเต็มที่เพราะคนแถวนั้นมันก็มองผมอยู่ไม่วางตาเช่นกัน....แฮะๆๆมันคงนึกกันว่าไอ้เหี้ยนี่แมร่งมีแฟรสวยแล้วยังเสือกไปทำให้ช้ำใจแน่ๆเล้ย....เฮ้อ..เซงจริงกู.......
"แอม...น้องแอม..เอ่อทำใจเย็นๆๆ..มัน..มันผ่านไปแล้วไม่ต้องกลัว"
"ต..แต่พี่ศักดิ์แอม..แอม..โหๆๆๆๆๆ"
"พี่ขอโทษพี่เองก็โดนมันวางยาเหมือนกัน....เอ่อ..พ..พี่ว่าเรารีบไปแจ้งความเลยดีกว่า"....ไม่รู้ผมพูดไปได้ไงก็ไม่รู้ไอ้ประโยคนี้เพราะเล่นเอาน้องแอมยิ่งแหกปากร้องเข้าไปอีก....นี่ขนาดผมลากเธอออกมาตรงลานจอดรถแล้วนะนี่.....เสียงร้องของน้องแอมยังดังก้องไปทั่วเล่นเอารปภ.ถึงกับวิ่งอ้าวเข้ามาหาเลย
"ไม่มีอะไรพี่....ไม่มีอะไร...พอดีน้องเขากำลังเสียใจ" คำพูดผมไม่ได้ทำให้ไอ้ รปภ.คนนั้นมันเชื่อเลยสักนิดเดียว.....มันยังรี่เข้ามาหาผมกับแอมเหมือนเดิม
"คุณผู้หญิงครับเอ่อเป็นอะไรหรือ..............."
"ป..ป..เปล่าค่ะ..คือ..คือหนู...กำลังะเลาะกับแฟนอยู่" ผมถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินแบบนี้อยู่ๆๆให้เราเป็นแฟนซะเฉยเลย...เฮ้อเอาก็ไม่ได้เอาซะหน่อย...
"ค..ครับ..เอ่อขอโทษนะผมนึกว่าเอ่อ."
"นึกว่าไรพี่"
"แฮะๆๆก็นึกว่าคุณปล้ำคุณผู้หญิงอยู่นะครับ"
"บ้า" "ไอ้บ้า" ทั้งผมและแอมต่างก็หลุดปากด่ารปภ.ออกมาแทบจะพร้อมๆๆกันแม้แอมจะยังร้องไห้อยู่เล่นเอา รปภ.นั่นถึงกับยิ้มแหยๆแล้วรีบจ้ำอ้าวไปทันที...
"ไปเถอะแอมพี่ว่า.."
"ม..ไม..ไม่แอมไม่ไป...ถ้าพ่อกับแม่..ถ้าพี่เค้ารู้..อ...อ..แอม ฮือๆๆๆๆๆ..อ..อ..แอม..แอมอยากตาย...ฮือๆๆๆ"
"โอ้ยยแอม..ๆๆๆนี่ๆๆฟังพี่....ทำใจเย็นๆๆค่อยๆคิด...แอมอย่าทำอย่างนั้นนะพี่ว่า..แอมใจเย็นๆๆก่อน"
ผมพยายามทั้งล่อหลอกด้วยคำพูดและด้วยการสัมผัสเกาะกุมมือสวยๆของแอมตลอดเวลาเพื่อให้เธอคลายความหวาดกลัวอยู่เป็นชั่วโมงกว่าเธอจะสงบสติอารมย์ได้เล่นเอายืนซะขาแข็งเลย
"พี่ว่า..ยังๆแอมก็ควรไปหาหมอนะพี่กลัวเอ่อ" ใจนึงก็อยากพูดอีกใจก็กลัวแอมลำบากใจที่จะได้ยิน..แต่แล้วผมก็ต้องพูดเพราะแอมเงยหน้าจ้องมองผมตาเป๋งเลยทั้งๆที่น้ำยังล้นปรีรอบดวงตาอยู่
"ค..คคือพี่เอ่อพี่...คือพี่ไม่ได้กลัวเรื่องโรคร้ายหรอกเพราะดูๆแล้วไอ้พวกเหี้ย..เอ้ยพวกนั้นมันคงไม่ได้ไปสำส่อนแบบนั้น..ต..แต่พี่กลัวเรื่องเอ่อ..เรื่องท้องนะ" พอพุดจบผมเห็นแอมเริ่มทำปากเบะๆจะแหกปากร้องอีกเลยรีบเอามือปิดปากทันทีเล่นเอาเสียววู๊ปเลยครับตอนนั้น....
"ไม่ต้องกลัวๆเดี๋ยวพี่รีบไปซื้อยามาให้มันยังทัน....อย่าร้องนะแอมอย่างเพิ่งร้อง" ผมรีบบอกวิธีแก้ไขและห้ามไม่ให้น้องแอม แหกปากฮือๆๆอีกเมื่อเห็นตัวเธอเริ่มกระตุกๆสั่นเฮือกๆๆด้วยความสะอื้น...
"แต่..แต่แอมกลัว..แอมกลัว...ฮือๆๆๆๆ"
"ก..กลัวอะไร..ละแอม"
"อ..แอมไม่เคย..แอมไม่เคยกินนะพี่ศักดิ์"......อ้าว..ตายห่า...ไอ้เราก็นึกว่ารู้จัก ก็เอ...ไอ้ตอนที่พวกนั้นมันเอาเธอมันยังว่าเธอโดนมาแล้วนี่หว่า...หรือว่าแฟนแอมชักออกหรือใส่ถึงหว่า......ผมนึกขึ้นภายในใจอย่างรวดเร็วกับคำบอกของแอม...สวนแอมคงเห็นผมยืนงงๆๆอยู่เลยเอามือเขย่าแขนผมเบาๆๆ..
"ก..ก็เมื่อกี้พี่ได้ยินไอ้พวกนั้นมันบอกว่า....เอ่อ..เปล่าๆๆ...ไม่เป็นไรหรอกแอมเขาใช้กันตั้งเยอะ" ที่แรกผมกะจะบอกสิ่งที่ผมคิดแต่พอเห็นน้องแอมเริ่มจะร้องดังมากขึ้นเลยรีบเบี่ยงๆออกไปทันที
"เอาน่า..พี่ก็เคยใช้ตอนโน้น..ตอนแฟนพี่นะ..ไม่เป็นไรหรอก...ไปๆๆ..ยิ่งช้ายิ่งแย่...มาตามมา"
ผมรีบเร่งแอมให้เดินออกมาจากตรงนั้นเพราะเริ่มรู้สึกว่าคนที่ผ่านไปมาตรงลานจอดเริ่มจะหันมามองผมกับแอมทุกคนเลย.......พอทุกอย่างเสร็จสิ้นรบเร้าให้แอมกินยาแบบฉุกฉินเสร็จผมก็พาแอมออกจากห้างเลย...ทีแรกถามเธอว่าจะไหนเพราะเห็นบอกว่าแฟนเธอจะมารับ...เธอก็ขอร้องให้ผมไปเป็นเพื่อนเธอที่ร้านแถวๆนั้น..ระหว่างทางผมได้ยินเธอคุยโทรศัพท์กับแฟนว่าไม่ต้องมาหาพอดีเธอเจอเพื่อนเก่าสมัยเรียน...ผลก็คือผมกลายเป็นคูเดทกับเธอโดยปรยายแทนซะองเลย......เราสองคนมานั่งในร้านอาหารดูท่าทางจะแพงใช่เลนซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้างเท่าไหร่...ภายในร้านเงียบๆไม่ค่อยมีคนคงเป็นเพราะยังเพิ่งเย็นๆนั่นเอง....แอมเดินนำผมไปที่โต๊ะตัวในแล้วก็ให้ผมสั่งอาหารส่วนตัวเธอก็ได้แต่นั่งก้มหน้าสะอึกสะอื้นๆไปมาเบาๆจนบ๋อยมันเหล่ๆผมตลอดเวลาตอนมารับออร์เดอร์...
............."มันผ่านไปแล้วละแอมอย่าร้องเลยพี่เข้าใจ"
"เอาน่า...ถือซะว่าทำทานมันแล้วกัน....ไหนๆแอมกํบแฟนก็...เอ่ออะนะ...ถ้าแอมไม่บอกเขาเขาก็ไม่รู้หรอก...เชื่อพี่ซิ"
ผมเห็นแอมยังก้มหน่านิ่งเลยหว่านล้อมไปเรื่อยๆ
"คนเราไม่ได้อยู่กันที่เรื่องนี้หรอก...นี่ถ้าพี่เป็นแฟนแอมนะ..พี่ก็คงไม่ว่าหรอก..เพราะแอมไม่ได้เต็มใจซะหน่อย...ใครโดนบ้างยังงั้นก็คงทำอะไรไม่ได้ทุกคนแหละ..."
.......เห้อ......กลายเป็นว่าผมได้แต่เป็นคนพุดไปเรื่อยๆฝ่ายเดียวตลอดเวลาโดยแอมนั่งก้มหน้าสะอื้นๆเฮือกๆเป็นระยะๆขนาดกับข้าวมาแล้วเธอก็ไม่แตะ....ปล่อยให้ผมนั่งกินอยู่คนเดียวจนผมกินไม่ลงก้เลยลองชวนเธอกลับ...เธอจึงยอมลองกินมั่งสองสามคำแล้วก็ลุกจากโต๊ะชวนผมกลับบ้าน..ทำเอาผมละงงเลยว่าตกลงจะเอาไงแน่จะกินหรือจะกลับ...ว้า....งงฉิบหาย............พออกจากร้านผมนั่งแท๊กซี่ไปส่งแอมมที่บ้านแล้วก็นั่งกลับบ้านตัวเอง...ตอนอยู่ในรถพยายามลองโทรหาเธอแต่แอมก็ไม่รับ.....พอถึงบ้านกำลังจะนอนเผลอคิดถึงแอมแว๊ปเดียวภาพบทอัศจรรย์ในรถเมล์ก็แล่นพรวดๆเขามาราวกับฝนตกห่าใหญ่ทำเอานอนปวดเจี๋ยวไปหหมด.....พยายามระงับอารมย์เท่าไหร่ก็ไม่ไหวสุดท้ายเลยต้องนอนชักว่าวนึกว่าตัวเองเป็นไอ้เด็ดเวณพวกนั้นแทน..เฮ้อ.....
......เช้าวันต่อมาสิ่งที่ผมรู้เป็นเรื่องแรกก็เป็นไปตามที่ผมคิด.....คือแอมลางาน...แต่ที่เกินคิดก็คือเธอขอลาทั้งอาทิตย์เลย..เล่นเอาเพื่อนร่วมงานงงกันเป็นแถบ
"นี่พี่ศักดิ์...เมื่อวานไปทำอะไรน้องมาหาพี่"
"เฮ้ย..ทำอะไรก้อย...."
"ก็มีคนเห็นพี่ไปกับน้องแอมเมื่อตอนเย็นนะซิ..นี่น้องเค้าขอลายาวเลย...พี่บอกมานะ"
"ป..เปล่า..จะบ้าเหรอก้อย....พี่จะไปทำอะไร...หาเรื่องซวยให้พี่แล้วไง"
"อย่ามาโกหก..คนเขาเห็นกันตั้งเยอะ..พี่บอกมานะ"
"โถ่ก้อยพี่ไม่รู้ก็...ก็..ไปห้างด้วยกันตอนเย็น...ล..แล้ว.."
"แล้วอะไรพี่"
"ก็..ก็..พอถึงห้างก็ต่างคนต่างๆ...แฟนแอมเขามารับนี้พี่จะไปรู้ได้ไง....เขาทะเลาะกันแฟนหรือเปล่า"
ก้อยทำหน้าเหมือนนึกๆอะไรบางอย่างแล้วก็ทำท่าทางคล้อยตามผม
"เอ่อ...อาจจะใช่...เห็นช่วงนี้สองคนนั่นสามวันดีสี่วันไข้....โถ่เอ้ยน้องแอม...สวยขนาดนี้ขี้คร้านจะมีหนุ่มาจีบเป็นร้อยไม่น่าเล้ย...ไม่เห็นต้องง้อเลยเนอะพี่"
"เอ่อ..ๆใช่..ไป..ไปทำงานได้แล้ว.ว้าจะพาพี่ซวยวะแล้วก้อยนี่..เดี๋ยวปั๊ด.."
"เดี๋ยวปั๊ดอะไร...บอกมาซะ"
"แฮะๆๆ..เดี๋ยวปีด..ขอเป็นกิ๊กซะเลยแฮะๆๆ"
"กล้าๆๆหน่อย......พี่ขา...ฮิๆๆ" ก้อยหัวเราะคิกๆแล้วก็เดินละลิ่วไปจากตรงนั้น...ปล่อยให้ผมยืนมองเธอบิดเอวบิดสะโพกกลมๆเดินหายไปแบบทำเอาท่อนลำในกางเกงผมเต้นดุ้ปๆแต่เช้า...
"แม่งเอ้ย...สาวๆสมัยนี้ทำไมมันน่าเย็ดนักว้า.....แหมให้กูลองหน่อยเถอะพ่อจะล่อให้ร้องลั่นเลย...เฮ้อ...เสียดายน้องแอมจังโว้ย..โดนไปสองดุ้นเมื่อวานคงระบบทั้งคืนแน่เลย"...นั่นแล้วผมก็นึกถึงภาพน้องแอมโก่งเอวให้ไอ้เด็กเปรตกระเด้าควยอัดบั้นท้ายขาวๆของเธอ ปั๊ปๆๆ...ขึ้นเฉยเลย..ทำเอาลำเนื้อของผมกลายเป็นกระเด้งพรวดๆๆแข็งโชนขึ้นอย่างรวดเร็ว.......
.......แล้วก็ครบ อาทิตย์ที่แอมลาพัก...ผมจำไม่ได้ว่าวันพุธหรือ พฤหัสกันแน่ที่แอมกลับมาแต่สิ่งที่เห็นแล้วทำให้ผมคลายกังวัลคือแอมทำตัวได้ปกติเป็นอย่างมากจนผมเองยังอดประหลาดใจไม่ได้.....ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนผ่านพ้นไปด้วยดี....วันนั้นทั้งวันด้วยเพราะผมมีงานเยอะมากเลยไม่มีเวลาหรือจะย่างกรายเข้าไปหาในโซนที่แอมทำงานอยู่จนกระทั่งตอนเย็นหลังเลิกงาน
"พ.พี่ศักดิ์ค่ะ..พี่ศักดิ์"
"อ้าวแอมเหรอเป็นไงบ้าง"
"พี่ศักดิ์ว่างไม้ค่ะ" แอมมีสีหน้าเรียบเฉยจนผมเองเริ่มตะหงิดๆในใจ
"อืมว่างๆๆ...มีไรเหรอ..เอ...แฟนมารับเปล่าเอ่ย" ผมพยายามจะเบี่ยงให้มันดูขำๆแต่มันก็ไม่ได้ทำให้แอมขำแถมเริ่มใช้เสียงแบบดุๆกับผมอีก...
"ไปกับแอมตอนนี้ได้ไม้ค่ะ"
"ค.ครับ" ผมรีบตอบออกไปในใจตอนนั้นเริ่มชักกลัวๆ...ทั้งๆที่ความจริงผมไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อยก็ไม่รู้จะกลัวไปทำไม...ผมเดินตามแอมออกไปโดยยังไม่ได้เก็บข้าวของเลย ไม่เหมือนแอมที่เตรียมทุกอย่างสำหรับกลับบ้านเรียบร้อยแล้ว
"ไปไหนกันเอ่ยสองคนนี้.....นี่พี่ศักดิ์จะพาน้องแอมไปไหนอีกละ..เดี๋ยวน้องเขาก็ลาหยุดยาวอีกหรอก"
เวรยายก้อยไม่รู้มาจากไหนอยู่ๆก็ตะโกนลั่นหน้าสำนักงานของผมจนคนแถวๆนั้นต่างก็หันมามองผมเป็นตาเดียวกันแบบสนใจขึ้นมา
"ว้า...ก้อยนี่....เล่นพี่อีกแล้วเดี๋ยวเถอะเดี๋ยวปั๊ดจีบให้กลัวซะเลย"....
ผมพูดออกไปด้วยสัญชาติญาณขี้เล่นของผมแต่มันกลับทำให้ทุกๆคนรวมทั้งน้องแอมซึ่งเมื่อครู่ยังทำท่าทางเรียบเฉยเคร่งขรึมถึงกับกลั้นอาการไม่อยู่จนปล่อยหัวเราะออกมา.......ส่วนก้อยพอเห็นทุกคนหัวเราะแบบนั้นก็ค้อนควับหันหลังกลับไปเลย..
"เย็นนี้พี่ว่างถึงกี่โมงค่ะ"
"ก็ตลอดแหละครับ...ทำไมเหรอจะพาพี่ไปเสียคนที่ไหน"
"ไปทานข้าวเย็นกันนะค่ะ....แต่พี่ศักดิ์รอแอมสัก 2 ชม. ได้ไหมค่ะแอมขอไปฟิตเนสก่อน"
"ได้ๆ...ตามสบายงั้นเดี๋ยวพี่ไปเดินเล่นก่อนแล้วกัน" ผมนี่ละจ๊าดง่าวจริงๆ....ไม่รู้ไปยอมทำไมต้องทนรอเธอตอนนั้นภายในรถของเธอมีเพียงผมกับเธอเท่านั้นเอง.......ใจนึกก็นึกงุนงงว่าโอ้โห..แม่คุณโดนกระดอเด็กอันโตเข้าไปสองดุ้นเมื่ออาทิตย์ที่แล้วทำท่าจะเป็นจะตาย...พอกลับมาอีกทีแม่คุณก็ทำตัวได้ปกติ...แถมยังจะไปออกกำลังกายอีก...นี่แถมยังมาชวนผมไปกินข้าวด้วยอีกต่างหากซะด้วย..ตอนนั้นผมคิดได้แค่นั้นจริงๆหารู้ไม่ว่าจริงๆแล้วภายในใจของน้องแอมนั้นมันเป็นเช่นไรกันแน่.........

เตาไม่ถูกจริงๆครับว่าเรื่องมันจะไปยังไงต่อน่าติดตามมากครับ