ชั่วนิจนิรันดร   ตอนที่  7 BY Man M.16



ชั่วนิจนิรันดร ตอนที่ 7 กรรมเก่าราวีน้องแก้วอดีตชาติ

ความเดิม

เจ้ายอดคำเลย ชวนสาวน้อยเริ่มพูดคุย เพื่อลดความกลัวที่เธอมีอยู่ลง 
    " อี่นางน้อยคนงามเจ้าบ่ต้องกลัวข้าดอก  ข้าบ่จ่ผีใจ่สางตี่เอ็งจะมากลัวข้าจนตัวสั่นจะนั้นดอกหนา "

    " เจ้า.. เจ้านายน้อย " แก้วขานรับเบาๆแต่ยังกลัวและไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตาเจ้านาย
    " เจ้ามีจื่อ( ชื่อ ) ว่าใดล่ะอี่นางคนงาม "
    " ข้าเจ้าจื่อแก้วจ้าว  เจ้านายน้อย " ตอบขานรับและยังก้มหน้าอยู่เช่นเดิม

เอาล่ะครับเข้าธีมที่มาของชื่อเรื่องแล้ว น้องแก้วจะเป็นเช่นไรต่อไปติดตามกันต่อตอนหน้านะครับฝากรีพลายกันเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งกันด้วยนะครับ  เนื้อเรื่องจะค่อยเข้มข้มขึ้นเป็นลำดับไปนะครับ
.............................................

  " เจ้ามาปัน( มวน ) หมากหื้อ( ให้ )ข้าน้อย  ม่ะเร็ว "
    เจ้ายอดคำเริ่มวาดลวดลายออกคำสั่ง
  " จ้าว "
    แก้วขานรับและรีบลุกมามวนให้เพราะขัดคำสั่งเจ้านายไม่ได้

     ขณะที่แก้วนั้นมวนหมากนั้น  เจ้ายอดคำก็เริ่มสอดสายตามองไปที่เรือนร่างสาวแก้ว  บ่าวคนงามของคุ้ม มองดูทรวดทรงองค์เอวสาวน้อยด้วยความพึงใจตามประสาชายเจ้าสำราญที่ได้ของเล่นชิ้นใหม่ที่ถูกใจ  แล้วอมยิ้มตาวาวมองไปทั่วร่างงามไล่ตั้งแต่ใบหน้างามผ่องใสที่สะท้อนจากแสงคบไต้ในห้องที่งดงามน่าดึงดูด

ทรวงสาวน้อยที่ขนาดกำลังพอดีไม่น้อยไม่ใหญ่เหมาะมือ เอวคอดกิ่วงามที่บอบบางพอดีๆไม่ผอมจนเกินไป สะโพกที่กำลังผายรับวัยสาวรุ่นกระเตาะ ก้นงอนกำลังดีไม่ใหญ่จนเทอะทะเหมือนสาวที่มีประสบการณ์แล้ว ความสูงกำลังดี แต่เมื่อเทียบกับสาวยุคสมัยนั้นถือว่าสูงโปร่ง

สาวแก้วนั้นโดนเจ้ายอดคำเพ่งพินิจอย่างกับจะสายตามองทะลุผ้านุ่งที่เธอสวมอยู่ก็ทั้งอายและกลัวมาก มวนหมากมือสั่นอยู่ตลอดเวลา กลัวเจ้ายอดคำไม่พอใจจะเดือดร้อนไปถึงพ่อ-แม่ที่เป็นบ่าวที่อยู่ในคุ้มเจ้ายอดฟ้า

    
แก้วนั้นตกใจจนทำอะไรไม่ถูกได้แต่อ่อนระทวยตามอารมณ์ดิบเถื่อนนั้น แล้วเจ้ายอดคำก็ซุกหน้าลงไปยังซอกคอของสาวแก้ว สูดดมกลิ่นเรือนผมอ่อนๆ ผสมกับกลิ่นสาปสาวหอมชื่นใจยิ่งนัก สองมือนั้นเล่าย้ายมาตะโบมที่ยังสองเต้าอวบเต่งของแก้วคนสวย นิ้วมือค่อยๆ ลูบไล้หาปลายติ่งยอด จนกระทั่งเจอเกลี่ยเร้าปลายยอดที่นอกร่มผ้าไป-มาจนมันชูชี้ชันเป็นเม็ดชัดเจน 

     แก้วนั้นตกใจหอบหายใจอย่างแรงแล้วยกมือขึ้นรั้งผ้าแถบรัดอกไม่ให้หลุดออกมาพยายามยื้อผ้าไว้สุดชีวิต แต่ก็ไม่พ้นมือแรงชายหื่นของเจ้ายอดคำที่ตัณหาหน้ามืดครอบงำเต็มตัวแล้ว จับชายผ้ารัดอกได้ก็กระชากออกเต็มแรง จนอกอวบอิ่มสวยยอดชูชันเด่สีชมพูนั้นปรากฏต่อสายตาชายหื่นตัณหาจัด เห็นอกสวยก็ก้มหน้าลงฟัดฟอนเต็มรักในทันที ปากทั้งดูดดมอมเม้มสารพัด 

     สาวน้อยแก้วที่ไม่เคยมือชายถึงกับหมดแรงต้านทานในทันที ได้แต่ผวากายตามแรงหื่นหักโหมอย่างแรงนั้นถ่ายเดียว เจ้ายอดคำก้มลงดูดดื่มความหอมหวานจากปลายถันสีชมพูระเรื่อของแก้วจนมันเขม็งเป็นไต พลางจูบไซร้ซอกคอ เม้มติ่งหูแล้วค่อยๆ จับร่างของแก้วให้ยืนขึ้นแล้วปลดผ้านุ่งของแก้วออก เผยให้เห็นสะโพกขาวเนียนผายสล้างปราศจากไผผ้าราคี น่าจับต้อง



ไล่ระมาถึงโคกเนินประดับไปด้วยเส้นหมอยดำขลับงามตา เรียงตัวเป็นเส้นพองาม เห็นร่องกลีบหีสวยตามธรรมชาติ เจ้ายอดคำยกมือค่อยกรีดไล่ไปตามร่องหี จนแก้วเริ่มที่จะขมิบน้ำเสียวออกมาจากร่องหีสวย เม็ดแตดแดงแข็งเด่สุดที่สาวน้อยคนสวยจะระงับใจได้อีกแล้ว  แล้วเจ้ายอดคำก็ก้มลงเพื่อจะซุกหน้าลงไปยังร่องหีของสาวแก้วคนสวยและเตรียมลงลิ้นให้สมความกระหายอยาก   

     
    ขณะนั้นหนุ่มสามเณรเอกที่อยู่ที่นอนอยู่ในกุฏิวัดพญาวัด ก้อร้อนผ้าเหลืองเต็มทีเพราะคิดถึงแต่ใบหน้าสาวเจ้าอันสดสวยนั้นจนนอนไม่หลับ ได้แต่ผุดลุกผุดนั่งอยู่ไม่ติดที่ จนทนไม่ไหวจึงลุกขึ้นมาท่องคาถาทบทวนเวทมนตร์ที่ท่านครูบานั้น ประสิทธิ์ประสาทวิชาให้  มนต์เมตตามหานิยม มนต์เสกสีผึ้งให้คนรักคนหลง มนต์สะเดาะกลอน มนต์กำบังกาย มนต์สะกดทัพ และมนต์เรียกหุ่นล่องหนที่สามารถใช้ไปทำสิ่งใดก็ได้ดั่งใจปรารถนา กว่าจะข่มตาหลับนอนได้ก็เกือบค่อนรุ่ง

รุ่งเช้าสามเณรเอกก็ตามครูบาแสนเมืองท่านมาบิณฑบาตตามปกติ  ในสายวันนั้นท่านได้รับกิจนิมนต์เข้าไปที่ในคุ้มของเจ้ายอดฟ้า  เณรเอกของเราที่ติดตามรับใช้อาจารย์ด้วยในการนี้ทราบว่าตนจะได้พบหน้าสาวแก้วสาวน้อยคนงามก็ดีใจและมีความสุขใจยิ่ง ใบหน้าสาวคนงามลอยมาอยู่กลางใจทำอย่างไรก็สลัดภาพน้องนางคนงามออกไปจากจิตใจไม่ได้...


โปรดรอติดตามตอนต่อไปนะครับ  เร็วๆนี้แน่นอน   ถ้ายังไงรีพลายคอนเม้นต์งามๆ  และติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งด้วยนะครับ  555+

ปล. ต้องขอขอบคุณที่มีเสียงเรียกร้องแต่ละตอนให้ยาวขึ้น  แต่ติดข้อจำกัดที่ว่าผู้แต่ง      เขียนหนังสือเป็นงานอดิเรกยามว่างงานประจำนะครับ    และผู้เขียนอยู่ในระดับผู้บริหารองค์กรเลยทยอยลงให้ได้แค่เต็มที่บางตอนก็ 3-4 หน้ากระดาษเอสี่นะครับ มากกว่านี้คงจะลำบากนิดนึง   และเรื่องมันต้องมีการใช้ข้อมูลวัตถุดิบด้วย   ไม่ได้แต่งแบบยกเมฆมาทั้ง  100 % มันเลยต้องใช้เวลาบ้างนิดหน่อย  แต่เท่าที่เขียนมาก็ทิ้งช่วงเวลาไม่มากนะครับ  ประมาณ 1 - 2 วัน  / ตอน  ถือว่าเร็วแล้วนะครับผมว่า  ^_^ก้อพยายามจะให้อ่านยาวขึ้นก็ได้เหมือนกัน  แต่เวลาที่ลงแต่ละตอนก็จะต้องทิ้งช่วงยาวขึ้นเป็นตรรกะครับ  ลองโวตกันดูนะครับจะเอาแบบไหนดี   ตอนยาวขึ้นอ่านจุใจขึ้นแตกว่างานจะออกก็ต้องทิ้งช่วงยาวเหมือนผู้แต่งท่านอื่นนะครับ 

เอาเป็นว่าผมขอลงมติโหวตเป็นคอมเมนต์ท้ายตอนนี้ละกันนะครับ  ลองโหวตกันดุนิดนะครับ  ^_^

ผมขอซ่อนข้อความไว้บางส่วนนะครับ  อยากให้ผู้อ่านคอมเมนต์ผลงานกันซักเล็กน้อย  จะได้รู้ว่ามีท่านผู้อ่านที่ติดตามงานจริงกี่ท่าน[/b][/color]

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

เพิ่งจะลองอ่านเป็นตอนแรก ยังงง ๆ กับเนื้อเรื่อง อติดตามก่อนแล้วกัน อบคณครับ

สามเณรแก้ว มาสอนวิชาหน่อย

เณรจะตบะแตกหรือเปล่านะ

ดำเนินเนื้อเรื่องได้สนุกมากครับ 

นางเอกจะรอดรึเปล่าน้อ

ย้อนอดีตรัก กรรมกาเม เจ้านายกะบ่าว คงหนีไม้พ้น

ความสวยน้องแก้วเป็นพิษแล้วไม่รู้จะต้องเจออะไรบ้าง

อดีตชาติ น้องแก้วคงจะมีความสวย เป็นโทษกับตัวเองน่ะ

มีมนต์ด้วย ไม่ธรรมดาซะแล้วสิ

น่าอิจฉาเจ้านายสมัยก่อนจริงๆไม่มีเว้นเลยอยากเป็นบ้างจัง

อยากเป็นเจ้าอย่างนี้บ้าง จะรักและถนอมเมียรักทุกคนเลย

เณรจะมาช่วยแก้วคนงามทันรึไม่กันนะ

ผูกพันกันมาแต่ชาติปางก่อน