"พี่ชายคะ ส่งของมาได้ตามที่รินบอกแล้วใช่มั้ยคะ" รินรดาถามในเช้าวันต่อมา ผมงามยังคงเปียกจากการสระผม
"ส่งไปแล้วละ ติดต่อกรมตำรวจใว้ตามที่รินบอกด้วย สักพักก็คงได้ตัวมันแน่ๆ"วันเฉลิมหันมามองหน้า รินรดาที่มีผมเปียกจากการอาบน้ำ
แววตาที่มุ่งมั่นนั้น หาได้ทำให้ความงามของสาวเกาหลีตรงหน้าลดลงไปไม่ กลับกลายเป็นการเสริมให้ดูงามเด่นเป็นสำคัญมากขึ้น
ยิ่งกว่าเดิมซะอีก ถ้าไม่ใช่น้องบุญธรรม อยากจัดหนักสักคืนเหมือนกันนะเนี่ย


ชายหนุ่มรีบสะบัดความคิดอกุศลออกจากหัว ก่อนจะฟังที่หญิงสาวตรงหน้าพูดขึ้น
"รินจะไปด้วยตัวเองเลยค่ะ ตามยัยไอเดียร์ไปด้วยยิ่งดี" รินรดาหวีผมตรงหน้ากระจก
"ไม่ได้นะริน แค่รินโดนแทงคราวที่แล้ว ก็ทำเอาพี่ไม่สบายใจจะแย่แล้ว ถ้ารินโดนอะไรที่หนักกว่านั้น..."
ชายหนุ่มชะงักคำพูดเอาใว้ เขาไม่กล้าที่จะพูดคำว่า "ตาย" ออกไปให้เป็นอัปมงคล


"คราวที่แล้วพวกนั้นส่งคนมาเป็นสิบ ยังทำอะไรยัยรินไม่ได้ คราวนี้ยัยรินมีคนคุ้มกันอย่างดี คิดว่าอย่างพวกนั้น จะทำอะไรได้"
ไอเดียร์ยิ้ม ก่อนจะควงปืนยาวท่าทางแปลกในมือ ดูเหมือนจะไม่ใช่อาวุธที่ผลิตในประเทศไทยซะด้วย....


"ของเล่นที่คุณประดิษฐ์เองอีกหรือใง หือ ไอเดียร์" วันเฉลิมพูดติดตลกขึ้น
ก่อนที่หญิงสาวจะเอามือตบใหล่"วัน นะวัน วันก็รู้ว่าไอเดียร์ไม่ใช่วิศวกรอาวุธซะหน่อย
ปืนกระบอกนี้สั่งเพื่อนที่อเมริกาทำให้เป็นพิเศษหรอก" วันเฉลิมทำหน้ายิ้มเจื่อนๆ พลางหันใบหน้า
ไปทางรินรดา ที่เดินเข้ามาตบไหล่ชายหนุ่ม พลางยิ้มแยิ้ม


"มีของเล่นขนาดนี้ พี่ชายไม่ควรจะต้องกังวลนะ"
"ต้องให้พี่รู้ก่อนสิ ว่าจะป้องกันตัวเองในสถานการ์ณปะทะได้ยังใงนะยัยริน"
"โอ้ย พี่ หมวกเหล็กของทหารรินก็มี ทำไมพี่ถึงคิดว่ารินจะเอาตัวไม่รอด"


ชายหนุ่มนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะใช้มือของตัวเอง กุมมือของรินรดาเอาใว้
"เพราะเธอสำคัญกับพี่มากใงละยัยริน และถ้ารินเป็นอะไรไป พี่จะไม่มีทางอภัยให้ตัวเอง"
"เชื่อใจรินที่เถอะค่ะ" รินรดาใช้มือกอดพี่ชายบุญธรรม พร้อมที่อลิซมองแบบแปลกๆ จากด้านบนเพดาน


................................................................................................................................................................................


สองชั่วโมงต่อมา แปลงส่วนเกษร


เวลาเก้าโมงเช้า พระอาทิตย์ทำมุมเกือบครึ่งมุมฉากจากพึ้นดิน แสงแดดส่องจากอากาศลงสู่พึ้น
ขับให้เห็นหญ้าเขียวขจี และด้านหลังมีทั้งแปลงองุ่น แปลงแตงโม รวมถึงดอกไม้นับสิบสายพันธ์
อยู่ในแปลงส่วนที่ถูกจัดแยกอย่างดี ให้อาหารทางรากผ่านระบบไฮโดรโพนิกส์


มาริสาในชุดเกาะอก เดินลงมาจากรถยนต์ กางเกงสั้นเกือบจะเผยให้เห็นรูจิ๋มนั้น
ทำให้ร่างกายนั้นดูยั่วยวนขึ้นไปอีก ริมฝีปากอิ่มทำให้ผู้ชายบางคนพอจะเดาได้ว่า
หญิงสาวคนนี้ คงจะร้อนเซ็กส์ไม่ใช่น้อย


พ่อบ้านหนุ่มยืนนำหน้ากลุ่มการ์ดจำนวนไม่ต่ำกว่า 10 คน ที่ถูกสวมแว่นอินฟราเรดใว้ให้ทุกคน
แต่ละคนแฝงไปด้วยปืนยาสลบ สำหรับน้อคดาวน์เป้าหมายได้ในทันที


พลางจ้องมองที่มาริสาด้วยท่าทีระแวง...ยัยนั่นนะเหรอ คนทรยศที่เจ้านายเขาเตือนเอาใว้
"แสดงหลักฐานมาด้วย ว่าท่านวันเฉลิมอนุญาติให้คุณเข้ามา"
อดีตนางบำเรอของเสี่ยหนุ่มยิ้มแสยะ ก่อนจะส่งจดหมายในมือ ที่มีลักษนะเหมือนลายมือของวันเฉลิม
เป็นอย่างยิ่ง มาริสาคิดในใจ


ไม่มีทางที่พวกแกจะจับพิรุธอะไรได้ นี่เป็นฝืมือของนักปลอมลายมือมืออาชีพ

[/b]
แต่อีกฝ่ายก็ทำท่างอ่านจดหมาย พร้อมกับครุ้่นคิดในใจ ลายมือเหมือนของนายท่านก็จริงอยู่
แต่กลับไม่มีลายเซ็นสารเคมีสะท้อนอุลตร้าไวโอเล็ท ที่นายท่านนัดแนะใว้ใช้ในการส่ง


มันแปลได้อย่างเดียวว่าจดหมายนี้เป็นของปลอม
ใวเท่าความคิด ร่างของมาริสาถูกกระแสไฟฟ้าช็อกจนสลบในทันที
ก่อนที่มือปืนห้าคน จะโผล่มายิงกระสุนจู่โจมใส่การ์ดทั้งสิบ การ์ดคนหนึ่งถูกลูกปืนเจาะหัวเป็นรอยโบ๋ไป
พร้อมกับที่มือปืนคนหนึ่งถูกปืนประหลาดที่พับมาในมุมแปลกๆ ยิงเจาะทะลุลำตัวสิ้นใจ
การ์ดที่เหลือรีบวิ่งเข้าไปหลบหลังกองไม้ พร้อมกับทืี่กระสุนปืนความแรงสูงจากไรเฟิลจู่โจม ถูกยิงออกมาใส่มือปืนอีกคน


หัวแตกสมองระเบิดเละ ปานแตงโมผ่าซีก เลือดสดๆกระจายไปหลายตารางเมตร
มือปืนอีกคนถูกการ์ดที่ย่องไปด้านหลัง ใช้มีดแม่เหล็กไฟฟ้าแทงทะลุหัวใหล่


มือปืนอีกคนถูกการ์ดโจมตีด้วยการฟาดซะสลบ มือปืนคนสุดท้ายพยายามวิ่งตามหาตัวพลซุ่มยิ่ง
และก็เจอกับรินรดาที่กำลังจะย้ายจุดยิงสในเปอร์ ชายโฉดทุ่มหญิงสาวร่างเล็กลงกับพึ้น แต่ก็เจอฟันมือจนใช้งาน
ไม่ได้ไปข้างหนึ่ง ชายคนนั้นยกปืนพกในมือขึ้น แต่รินรดาก้มตัวกระทันหัน กระสุนจึงเข้าไป
ติดหมวกเกราะ แทนที่จะทะลุเป้าตา ก่อนจะถูกไอเดียร์ใช้ปืนพับได้ยิงกระเด็นไป แต่ก่อนหมดสติ ชายคนนั้น
ก็ขว้างระเบิดไปลูกหนึ่ง แรงระเบิดอัดร่างของรินรดาลงหมอบกระแตกับพึ้นดิน พร้อมซัดไอเดียร์ปลิวไป
"แฮก แฮก ริน รินเป็นอะไรมั้ย ตอบด้วยสิริน" ไอเดียร์ตะโกนลั่น บาดแผลที่แขนซ้ายของเธอนั้นเจ็บไม่น้อง
"ยังไม่ตายหรอก ถึงจะบาดเจ็บก็เถอะ" รินรดาลุกขึ้นในสภาพมีแผลขีดข่วนที่แขนขวาหลายจุด
"ให้ผมพาตัวไปทำแผลนะครับ ทั้งสองคนเลย" พ่อบ้านหุ่นนายแบบ วิ่งมาหาสองสาว



ไอเดียร์

รินรดา

"พี่ชายคะ ส่งของมาได้ตามที่รินบอกแล้วใช่มั้ยคะ" รินรดาถามในเช้าวันต่อมา ผมงามยังคงเปียกจากการสระผม
"ส่งไปแล้วละ ติดต่อกรมตำรวจใว้ตามที่รินบอกด้วย สักพักก็คงได้ตัวมันแน่ๆ"วันเฉลิมหันมามองหน้า รินรดาที่มีผมเปียกจากการอาบน้ำ
แววตาที่มุ่งมั่นนั้น หาได้ทำให้ความงามของสาวเกาหลีตรงหน้าลดลงไปไม่ กลับกลายเป็นการเสริมให้ดูงามเด่นเป็นสำคัญมากขึ้น
ยิ่งกว่าเดิมซะอีก ถ้าไม่ใช่น้องบุญธรรม อยากจัดหนักสักคืนเหมือนกันนะเนี่ย


ชายหนุ่มรีบสะบัดความคิดอกุศลออกจากหัว ก่อนจะฟังที่หญิงสาวตรงหน้าพูดขึ้น
"รินจะไปด้วยตัวเองเลยค่ะ ตามยัยไอเดียร์ไปด้วยยิ่งดี" รินรดาหวีผมตรงหน้ากระจก
"ไม่ได้นะริน แค่รินโดนแทงคราวที่แล้ว ก็ทำเอาพี่ไม่สบายใจจะแย่แล้ว ถ้ารินโดนอะไรที่หนักกว่านั้น..."
ชายหนุ่มชะงักคำพูดเอาใว้ เขาไม่กล้าที่จะพูดคำว่า "ตาย" ออกไปให้เป็นอัปมงคล


"คราวที่แล้วพวกนั้นส่งคนมาเป็นสิบ ยังทำอะไรยัยรินไม่ได้ คราวนี้ยัยรินมีคนคุ้มกันอย่างดี คิดว่าอย่างพวกนั้น จะทำอะไรได้"
ไอเดียร์ยิ้ม ก่อนจะควงปืนยาวท่าทางแปลกในมือ ดูเหมือนจะไม่ใช่อาวุธที่ผลิตในประเทศไทยซะด้วย....


"ของเล่นที่คุณประดิษฐ์เองอีกหรือใง หือ ไอเดียร์" วันเฉลิมพูดติดตลกขึ้น
ก่อนที่หญิงสาวจะเอามือตบใหล่"วัน นะวัน วันก็รู้ว่าไอเดียร์ไม่ใช่วิศวกรอาวุธซะหน่อย
ปืนกระบอกนี้สั่งเพื่อนที่อเมริกาทำให้เป็นพิเศษหรอก" วันเฉลิมทำหน้ายิ้มเจื่อนๆ พลางหันใบหน้า
ไปทางรินรดา ที่เดินเข้ามาตบไหล่ชายหนุ่ม พลางยิ้มแยิ้ม


"มีของเล่นขนาดนี้ พี่ชายไม่ควรจะต้องกังวลนะ"
"ต้องให้พี่รู้ก่อนสิ ว่าจะป้องกันตัวเองในสถานการ์ณปะทะได้ยังใงนะยัยริน"
"โอ้ย พี่ หมวกเหล็กของทหารรินก็มี ทำไมพี่ถึงคิดว่ารินจะเอาตัวไม่รอด"


ชายหนุ่มนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะใช้มือของตัวเอง กุมมือของรินรดาเอาใว้
"เพราะเธอสำคัญกับพี่มากใงละยัยริน และถ้ารินเป็นอะไรไป พี่จะไม่มีทางอภัยให้ตัวเอง"
"เชื่อใจรินที่เถอะค่ะ" รินรดาใช้มือกอดพี่ชายบุญธรรม พร้อมที่อลิซมองแบบแปลกๆ จากด้านบนเพดาน


................................................................................................................................................................................


สองชั่วโมงต่อมา แปลงส่วนเกษร


เวลาเก้าโมงเช้า พระอาทิตย์ทำมุมเกือบครึ่งมุมฉากจากพึ้นดิน แสงแดดส่องจากอากาศลงสู่พึ้น
ขับให้เห็นหญ้าเขียวขจี และด้านหลังมีทั้งแปลงองุ่น แปลงแตงโม รวมถึงดอกไม้นับสิบสายพันธ์
อยู่ในแปลงส่วนที่ถูกจัดแยกอย่างดี ให้อาหารทางรากผ่านระบบไฮโดรโพนิกส์


มาริสาในชุดเกาะอก เดินลงมาจากรถยนต์ กางเกงสั้นเกือบจะเผยให้เห็นรูจิ๋มนั้น
ทำให้ร่างกายนั้นดูยั่วยวนขึ้นไปอีก ริมฝีปากอิ่มทำให้ผู้ชายบางคนพอจะเดาได้ว่า
หญิงสาวคนนี้ คงจะร้อนเซ็กส์ไม่ใช่น้อย


พ่อบ้านหนุ่มยืนนำหน้ากลุ่มการ์ดจำนวนไม่ต่ำกว่า 10 คน ที่ถูกสวมแว่นอินฟราเรดใว้ให้ทุกคน
แต่ละคนแฝงไปด้วยปืนยาสลบ สำหรับน้อคดาวน์เป้าหมายได้ในทันที


พลางจ้องมองที่มาริสาด้วยท่าทีระแวง...ยัยนั่นนะเหรอ คนทรยศที่เจ้านายเขาเตือนเอาใว้
"แสดงหลักฐานมาด้วย ว่าท่านวันเฉลิมอนุญาติให้คุณเข้ามา"
อดีตนางบำเรอของเสี่ยหนุ่มยิ้มแสยะ ก่อนจะส่งจดหมายในมือ ที่มีลักษนะเหมือนลายมือของวันเฉลิม
เป็นอย่างยิ่ง มาริสาคิดในใจ


ไม่มีทางที่พวกแกจะจับพิรุธอะไรได้ นี่เป็นฝืมือของนักปลอมลายมือมืออาชีพ

[/b]
แต่อีกฝ่ายก็ทำท่างอ่านจดหมาย พร้อมกับครุ้่นคิดในใจ ลายมือเหมือนของนายท่านก็จริงอยู่
แต่กลับไม่มีลายเซ็นสารเคมีสะท้อนอุลตร้าไวโอเล็ท ที่นายท่านนัดแนะใว้ใช้ในการส่ง


มันแปลได้อย่างเดียวว่าจดหมายนี้เป็นของปลอม
ใวเท่าความคิด ร่างของมาริสาถูกกระแสไฟฟ้าช็อกจนสลบในทันที
ก่อนที่มือปืนห้าคน จะโผล่มายิงกระสุนจู่โจมใส่การ์ดทั้งสิบ การ์ดคนหนึ่งถูกลูกปืนเจาะหัวเป็นรอยโบ๋ไป
พร้อมกับที่มือปืนคนหนึ่งถูกปืนประหลาดที่พับมาในมุมแปลกๆ ยิงเจาะทะลุลำตัวสิ้นใจ
การ์ดที่เหลือรีบวิ่งเข้าไปหลบหลังกองไม้ พร้อมกับทืี่กระสุนปืนความแรงสูงจากไรเฟิลจู่โจม ถูกยิงออกมาใส่มือปืนอีกคน


หัวแตกสมองระเบิดเละ ปานแตงโมผ่าซีก เลือดสดๆกระจายไปหลายตารางเมตร
มือปืนอีกคนถูกการ์ดที่ย่องไปด้านหลัง ใช้มีดแม่เหล็กไฟฟ้าแทงทะลุหัวใหล่


มือปืนอีกคนถูกการ์ดโจมตีด้วยการฟาดซะสลบ มือปืนคนสุดท้ายพยายามวิ่งตามหาตัวพลซุ่มยิ่ง
และก็เจอกับรินรดาที่กำลังจะย้ายจุดยิงสในเปอร์ ชายโฉดทุ่มหญิงสาวร่างเล็กลงกับพึ้น แต่ก็เจอฟันมือจนใช้งาน
ไม่ได้ไปข้างหนึ่ง ชายคนนั้นยกปืนพกในมือขึ้น แต่รินรดาก้มตัวกระทันหัน กระสุนจึงเข้าไป
ติดหมวกเกราะ แทนที่จะทะลุเป้าตา ก่อนจะถูกไอเดียร์ใช้ปืนพับได้ยิงกระเด็นไป แต่ก่อนหมดสติ ชายคนนั้น
ก็ขว้างระเบิดไปลูกหนึ่ง แรงระเบิดอัดร่างของรินรดาลงหมอบกระแตกับพึ้นดิน พร้อมซัดไอเดียร์ปลิวไป
"แฮก แฮก ริน รินเป็นอะไรมั้ย ตอบด้วยสิริน" ไอเดียร์ตะโกนลั่น บาดแผลที่แขนซ้ายของเธอนั้นเจ็บไม่น้อง
"ยังไม่ตายหรอก ถึงจะบาดเจ็บก็เถอะ" รินรดาลุกขึ้นในสภาพมีแผลขีดข่วนที่แขนขวาหลายจุด
"ให้ผมพาตัวไปทำแผลนะครับ ทั้งสองคนเลย" พ่อบ้านหุ่นนายแบบ วิ่งมาหาสองสาว



ไอเดียร์

รินรดา