อ่านก่อนอ่านผลงาน   

เพลงรัก ชื่อสำหรับคนพิเศษเยี่ยงนายชัย


 
ตอนที่34
 
แล้วฉับพลันนั้นก็มีเสียงตบประตุห้องผมดังโครมๆ พร้อมเสียงไอ้คุณเอกตะโกนร้องเรียกดังแทรกเข้ามา จนเพลงหยุดชะงัก
ทำหน้าเลิกลั่ก
 
"ห่าชัย...ทำอะไรอยู่วะ..ออกมาหน่อยสิ......" ไอ้คุณเอกมันตบประตูห้องนอนดังปังๆ
 
"ผมจะนอนแล้วครับคุณเอก..."
 
ผมกัดฟันพยายามบังคับน้ำเสียงไม่ให้สั่นรัว เพราะเพลงพอรู้ว่าคนที่มาตบเคาะประตูห้องคือไอ้คุณเอก เธอก็ขย่มก้นลงมาถี่ๆ
ขมิบรูเสียวยวบๆ พร้อมอมยิ้มทำหน้าทะเล้นๆกึ่งเสียวสยิว จนผมเสียววาบที่ปลายควย ต้องเด้งก้นเสยควยพรวดๆเข้าไปถี่ๆ
ตามจังหวะที่เพลงขย่มก้น
 
"ห่าชัยเอ๊ยยย..ยังหัวค่ำอยู่เลยง่วงควยอะไรวะ..เปิดประตูเร็ว..."
 
ไอ้คุณเอกมันยังตะโกนโหวกเหวกอยู่หน้าห้อง ในขณะที่เพลงก้มลงมากระซิบบอกผมว่า อีกนิดเดียวๆ เธอก็จะแตกแล้ว พร้อม
ขย่มสะโพกเร็วขึ้นๆ ผมเลยยิ่งเด้งควยแทงเสยถี่ขึ้นๆตามจังหวะ จนเพลงรักต้องยกมือปิดปาก แล้วครางออกมาเบาๆซี๊ดดดๆ
 
ผมรีบดึงตัวเธอลงมาประกบปากจูบ แล้วเด้งควยแทงเสยขึ้นถี่ๆอีกชุดใหญ่ พร้อมกับเพลงที่เกร็งตัวจนกระตุกสั่น กดเนินสวาท
ลงมาอัดแน่นกับโคนควยของผม แล้วบดส่ายยึกๆยวบๆ ก่อนจะน้ำแตกซ่าลงมาอาบราดรดปลายควยของผม พร้อมขมิบร่อง
สวาทยวบๆ ผมแทงควยเสยพรวดๆอีกชุดใหญ่ก่อนจะเสียววาบที่พวงกระโปก แล้วควยใหญ่ยาวก็กระดกงึกๆพร้อมระเบิดน้ำ
กามออกมาพรวดๆฉีดใส่โพรงหีของเพลงอย่างมากมาย ในขณะที่หูยังแว่วเสียงตะโกนโหวกเหวกของไอ้คุณเอกอยู่หน้าห้อง
 
"ตื่นเต้นจังเลยที่รัก อิอิ..."
 
เสียงเพลงกระซิบแผ่วมีแววอ่อนระโหย เหงือเม็ดเล็กๆผุดขึ้นเต็มโค้งหน้าผาก ก่อนจะก้มลงมาบดปากจูบกันอีกครั้ง จนเสียง
ไอ้คุณเอกหน้าห้องเงียบไป เพลงค่อยพลิกตัวลงนอนตะแคงข้างๆตัวผม พลันหูผมก็ได้ยินเสียงลูกปิดประตุดังแก๊กๆ แสดงว่า
ไอ้คุณเอกมันไปหาลูกกุญแจมาเปิดห้องนอนผม
 
ผมรีบผวาไปจับลูกปิดแน่นพร้อมดันประตุไว้ หันมาทางเพลง ส่งสัญญาณให้เธอรีบเข้าไปหลบในตู้เสื้อผ้าบานใหญ่ แต่เพลง
ดันลืมคว้าจีสตริงเข้าไปด้วย ผมเลยใช้เท้าเขี่ยมันไปซุกอยู่ใต้เตียงจากนั้นก็เปิดประตุให้ไอ้คุณเอกมันเข้ามา แต่ตัวผมยืนขวาง
ไว้หน้าห้อง
 
"ห่าชัย..ทำเชี่ยไรอยู่วะ...อ้าว..ฮ่าๆๆๆๆ มึงชักว่าวอยู่นี่หว่า...."
 
ไอ้คุณเอกมันยืนเท้าเอวอยู่หน้าห้อง แต่สายตากวาดมองเข้ามาด้านใน แล้วมาสะดุดที่ควยยาวใหญ่ของผมที่บัดนี้มันเริ่มอ่อนตัว
จนหัวตกห้อย มันแลเห็นลำควยของผมเลอะเขลอะเต็มไปด้วยน้ำกามและน้ำเงี่ยน มันก็เลยเข้าใจว่าผมนอนชักว่าวอยู่ ผมก็เลย
ปล่อยให้มันเข้าใจไปเช่นนั้น
 
"เรียกผมทำไมครับ..." ผมทำหน้าไม่รุ้ไม่ชี้ ปล่อยให้ไอ้คุณเอกมันหัวเราะเยาะผมจนมันเงียบเสียงลง จึงเริ่มถาม แต่ตัวก็ยังกัน
ไม่ให้มันเข้ามาในห้อง
 
"จะถามเรื่องบีน่ะ..ว่าจะออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ แล้วค่าใช้จ่ายรู้มั๊ย ว่าเท่าไหร่.."
 
แม้ไอ้คุณเอกมันจะไม่ถามไถ่เรื่องสาเหตุว่าทำไมบีถึงเข้าโรงพยาบาล แต่มันก็ยังมีสำนึกความรับผิดชอบสอบถามเรื่องค่าใช้จ่าย
กับผม พอผมบอกตัวเลขมันไป มันก็บอกว่าพรุ่งนี้มันจะเบิกเงินไว้ให้ จากนั้นก็หันหลังกลับเตรียมเดินไปที่ห้องตนเอง
 
"เออ..ถ้ามึงยังไม่หายเงี่ยน มาแจมได้นะห่าชัย..ยัยเกศมันอยากโดนควยใหญ่ๆของมึงเย็ดว่ะ...ฮ่าๆๆๆๆ..."
 
ไอ้คุณเอกมันพูดพร้อมกับทำหน้ากวนประสาทกึ่งสมเพชผม ก่อนเดินกลับไปยังสังเวียนสวาทสวิงของพวกมัน ผมรีบปิดประตุ
เข้ามา เพลงรักก็ค่อยแง้มบานประตูตู้เสื้อผ้าโผล่หน้าออกมามอง แล้วยกมือปิดปากหัวเราะอย่างขบขัน ทำหน้าทะเล้นใส่ผม
 
"อยากไปมั๊ยคะที่รัก..." เพลงขยับเดินมากอดผมแล้วกระซิบถาม มือลูบล้วงลงมาคว้าควยผมกำรูดเบาๆ
 
"ไปไหนหรอ..." ผมย้อนถาม เพราะไม่รุ้ว่าเพลงถามเรื่องอะไร
 
"ก็..ไปเย็ดพี่เกศไงคะ..เพลงได้ยินพี่เอกเค้าชวนไม่ใช่หรอ.." เพลงพูดยิ้มๆ แต่มือเร่งรูดลำควยผมยึกๆ จนมันเริ่มพองแข็งขึ้นมา
ทีละนิดๆ
 
"อ๋อ...ไม่ไปหรอก..ของเพลงน่า...กว่าเยอะ..." ผมแสร้งทำเสียงหื่นกระเส่าโต้ตอบ
 
"น่า..อะไรกว่าคะ..." เพลงถามกลับ
 
"น่าเย็ด...." ผมก้มหน้าไปกระซิบเสียงกระเส่าที่ริมหู จนเธอขนลุก ยกมือตีแขนผมเบาๆ ทำหน้าอายๆแดงๆ
 
"พูดดีนัก...คืนนี้โดนแน่..จะเอาให้หมดแรงไปเรียนเลย...อิอิ..."
 
เพลงกระซิบเสียงกระเส่ามายั่วเย้า พร้อมแอ่นอกแอ่นหียัดใส่มือผม แล้วทำหน้าเซ็กส์ซี่ยั่วยวน จากนั้นเธอก็เดินไปล้มตัวลง
นอนหงายบนเตียง กระโปรงพรีทนักศึกษาถลกขึ้นมากองที่เอวคอดกิ่ว อวดเนินสวาทอวบอิ่มเต็มหน้าขาท้าทายสายตาของ
ผม เพลงกระดิกนิ้วเรียกผมเข้ามาหา แล้วทำท่าเซ็กส์ซี่รัญจวณใจเย้าแหย่ ยั่วยวน
 
"มาสิคะพ่อคนเก่ง...มาลองดูกันว่าที่รักจะได้สักกี่น้ำ..."
 
ทั้งท่าทางลีลาและคำพูดมันช่างยั่วเย้ายวนใจ จนผมแสร้งทำหน้าหื่นใส่ พร้อมกระโดดขึ้นคล่อม เหมือนพยัคฆ์จู่โจมสมันสาว
แสร้งจูบฟัดนมอวบอิ่มสองเต้าแรงๆ จนเพลงจักกระจี๋ ดิ้นหนีพร้อมหัวเราะคิกๆ อย่างมีความสุข แล้วเราสองคนก็ต่างโอบกอด
รัดร่างกันแนบแน่น แลกจูบกันอย่างอ่อนหวานเต็มไปด้วยความรุ้สึกแสนสุข ผมพลิกตัวลงนอนหงายโดยที่เพลงขยับตัวเอา
หัวมาหนุนไหล่ แล้วตระกองกอดรัดร่างผมไว้แน่น ตาหลับพริ้มด้วยความสุข สีหน้าอิ่มเอมแดงระเรื่อ ไล้มือลูบเล่นแผงอกของ
ผม แผ่วๆเบาๆช้าๆ
 
"เพลงรักชัยนะคะ..."
 
เพลงรักกระซิบเสียงแผ่วบอกความรุ้สึกของเธอออกมาแล้วเธอก็นิ่งเงียบ มือเล็กๆที่ไล้ลูบแผงอกของผมหยุดนิ่ง ลมหายใจ
สะท้อนขึ้นลงเบาๆแผ่วๆ จนสักครุ่ดูเหมือนเพลงจะนอนหลับคาอกของผมไปเลย
 
"ชัยก็ชอบเพลงนะครับ..."
 
ผมกระซิบตอบเสียงเบาหวิว ตอนที่เพลงหลับไปแล้ว พร้อมกับผงกหัวขึ้นจูบโค้งหน้าผากของเพลงรักแผ่วเบา นอนกอดเธอ
เอาไว้นิ่งๆ คงนานมากจนผมเคลิ้มหลับตามเธอไปเหมือนกัน
 
จนผมมารู้สึกตัวตื่นเมื่อแขนที่เพลงนอนหนุนอยู่เริ่มเหน็บกิน ผมค่อยขยับดึงหมอนมารองหนุนหัวให้กับเพลงอย่างแผ่วเบา แล้ว
ลุกขึ้นนั่ง เอื้อมมือคว้าโทรศัพท์มากดดูเวลา เห็นตัวเลขปาเข้าไปตีสองกว่าแล้ว ผมขยับยืดแขนไล่ความเมื่อยล้าออกไปพร้อม
กับเพ่งมองวงหน้าสวยเซ็กศ์ซี่ของเพลงรักในระยะใกล้ ยามเธอนอนหลับตาพริ้ม ริมฝีปากอวบอิ่มมีรอยยิ้มที่มีความสุข ใบหน้า
นั้นช่างเหมือนเด็กไร้เดียงสาเสียเหลือเกิน จนผมไม่อยากคิดเลยว่าก่อนที่เราสองคนจะเจอกัน เพลงรักใช้ชีวิตโลดโผนเหลว
ไหลมาขนาดไหน
 
ผมสูดลมหายใจเฮือกใหญ่เข้าปอด เพื่อขับไล่ความรู้สึกวาบหวิว ให้สัญญากับตัวเองว่า แม้ผมไม่ได้รักสาวน้อยคนนี้ แต่ผมก็ไม่
อยากให้เธอกลับไปใช้ชีวิตเหลวไหลแบบเดิมอีกต่อไป ถ้าเธออยากรักผม และความรักนั้นสามารถผลักดันให้เธอหลุดพ้นวงจร
ชีวิตแบบเก่าๆได้ ผมก็จะยินยอมให้เธอรักแบบนี้ไปตลอด จะไม่ทำร้ายความรุ้สึกของเธอแม้สักนิด ผมก้มหน้าจุบแก้มนวลของ
เพลงเบาๆ อีกครั้ง แล้วขยับลุกขึ้นยืนตั้งใจจะออกไปห้องน้ำ
 
หลังจากที่ผมเดินออกมานอกห้องทั้งๆที่ยังเปลือยเปล่า ภายในห้องของไอ้คุณเอกเงียบสงบ ปิดประตุไว้สนิท จนผมไม่อาจรู้
ได้ว่า ปาร์ตี้แก็งค์สวิงจะแยกย้ายกลับไปกันหมดแล้วหรือยัง พลันก็มีแสงไฟสว่างรอดออกมาจากประตุห้องน้ำที่ถูกผลักเปิด
ออก แล้วก็เห็นพี่เกศเดินออกมาทั้งๆที่ยังเปลือยเปล่าตามลำพัง พี่เกศชะงักกึกเมื่อเห็นผมยืนเปลือยอยู่กลางห้องรับแขกเช่นกัน
 พี่เกศรีบฉีกปากยิ้ม ขยับก้าวเดินเข้ามาหา สายตาจับจ้องมองกึ่งกลางลำตัวของผมเขม็ง
 
ตอนที่35
 
"หูยยยย...ขนาดคอตกหัวห้อย..ยังอลังการณ์งานสร้างจริง ๆ เลยค่ะน้องชัย...อิอิ" พี่เกศพูดพร้อมขยับเข้ามาใกล้ทำทีจะเอื้อมมือ
มาคว้าจับลำควยของผม แต่ผมเบี่ยงตัวออก เธอเลยชะงักมือค้างไว้
 
"ถ้ามันคึกนี่คงน้องๆอาร์เซนอลเลยใช่มั๊ยคะ...มิน่า น้องบีถึงต้องไปหาหมอเย็บหอย อิอิ.." พี่เกศยังพร่ำพูด ตาจับจ้องมองควย
ของผมไม่วางตา ถ้าผมตาไม่ฝาดยังเห็นเธอกลืนน้ำลายจนคอหอยกระเพื่อมขึ้นๆลงๆ
 
"ใครบอกพี่ครับว่า..บีไปหาหมอเพราะเรื่องนี้.." ผมไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ไอ้คุณเอกฟังเสียด้วยซ้ำ แล้วพี่เกศรุ้ได้อย่างไรทำให้ผม
แปลกใจจนต้องซักถาม
 
"พี่เดาเอาน่ะค่ะ...ก็ตอนที่อยู่บ้านแจ็ค พี่เห็นน้องชัยอุ้มเตงน้องบีเข้าห้องไม่ใช่หรือคะ..โดนเสียบเข้าไปเต็มๆแบบนั้น หอยเด็ก
สาวๆ มันจะทนทานได้ไงคะน้องชัย..น้องชัยคะ..อยากลองของพี่มั๊ยคะ..รับรองถึงใจแน่ๆค่ะ.."พี่เกศพูดพร้อมทำท่าเอื้อมมือมา
คว้าควยผมอีกครั้ง แต่ผมก็เบี่ยงตัวหนีเป็นครั้งที่สอง
 
"ขอบคุณครับพี่..ผมไม่อยากทำร้ายคนแก่...ฮ่าๆๆๆๆ"
 
ผมแกล้งพูดยั่วล้อเล่นไม่ได้ซีเรียสจริงจัง แต่ดูเหมือนพี่เกศจะไม่สนุกกับคำพูดของผม เพราะใบหน้ายิ้มระรื่นเมื่อสักครู่เปลี่ยน
เป็นบึ้งตึงไปวูบ ก่อนจะกลับมาหัวเราะยิ้มๆแบบเก่าอย่างรวดเร็ว
 
"ว๊ายยย!...ไอ้เด็กบ้า..มาหาว่าพี่แก่ เดี๋ยวเถอะ...ลองสักครั้งแล้วจะติดใจของพี่...ว่าไงคะน้องชัย หรือว่ากลัวยัยบีมันจะว่าเอาคะ..."
 
"ผมไม่ได้คิดเรื่องนั้นหรอกครับ..แต่ผมรักแฟนผม คงไม่ทรยศเขาหรอกครับ..." ผมพูดจบก็เดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ แต่ได้ยินเสียง
พี่เกศพูดไล่หลังมาว่า
 
"อยากรู้นักว่าจะรักไปได้อีกนานแค่ไหน..อิอิ...เดี๋ยวก็รุ้สึก..."
 
พี่เกศพูดทิ้งท้ายไว้แล้วเดินสบัดก้นกลมอวบผายกว้าง แต่เนื้อก้นไม่คัดแข็งเต่งตึงเสียแล้ว เดินกลับเข้าไปที่ห้องนอนไอ้คุณเอก
ตามเดิม ส่วนผมก็เข้าไปทำธุระในห้องน้ำจนเสร็จเรียบร้อยจึงเดินกลับเข้าห้อง รีบแต่งตัวใส่เสื้อผ้า จังหวะที่ล้มตัวลงนอนเคียง
ข้างเพลง คงทำให้เตียงยุบยวบจนเพลงตกใจลืมตาตื่นขึ้นมองหน้าผม
 
"ไปไหนมาคะที่รัก.. ขอกอดหน่อย.."
 
เพลงรักขยับพลิกตัวนอนตะแคงข้างแล้วทั้งมือทั้งขาก่ายกอดรัดผมไว้แน่น เหมือนกลัวว่าผมจะหายจากเธอไป ผมก็เลยนอน
หงายนิ่งๆ ให้เพลงกอดได้ตามแต่ใจของเธอ
 
"กี่โมงแล้วคะ..." เพลงถามขึ้นมาลอยๆ เมื่อผมบอกเวลากับเธอไป เพลงก็ค่อยๆขยับตัวออก นอนบิดตัวไปมาสองสามครั้งแล้ว
ผุดลุกขึ้นนั่ง
 
"พวกเค้าไปกันหมดหรือยังคะที่รัก.."
 
"ไม่ทราบครับ..แต่ข้างนอกไม่มีใครหรอก..เพลงอยากไปห้องน้ำหรอ..." ที่ผมไม่อยากบอกเพลงว่าเมื่อสักครู่เพิ่งเจอพี่เกดเข้า
ห้องน้ำ เพราะไม่อยากให้เธอซักถามอะไรต่อ เมื่อเพลงพยักหน้าตอบรับ ผมก็เลยลุกขึ้นนั่งพร้อมขยับตัวลงจากเตียง ตั้งใจจะ
เดินไปเป็นเพื่อนกับเธอ ผมเปิดประตุออกไปก่อน ข้างนอกห้องเงียบกริบ ผมจึงหันมาพยักหน้าให้เพลงเดินตามออกมา แล้ว
จังหวะนั้นเองก็ได้ยินเสียงเปิดประตุห้องนอนของไอ้คุณเอก เพลงถึงกับชะงักหยุดกึกอยู่กลางห้องรับแขก คนที่เดินออกมาจาก
ห้องไอ้คุณเอกนั้นคือไอ้เฉิน คู่ขาเก่าของเพลงนั่นเอง
 
ผมเห็นมันชะงักเช่นกันเมื่อเห็นเพลงในชุดนักศึกษายืนอยุ่กลางห้องรับแขกข้างตัวผม จากนั้นมันก็ส่งภาษาจีนล้งเล้งผมฟังไม่
ออก แต่สังเกตุจากน้ำเสียงเหมือนมันกำลังต่อว่าเพลงอยู่ ส่วนเพลงก็ส่งภาษาจีนตอบโต้กับมันแต่สำเนียงของเพลงนั้นไม่ได้
แสดงอารมณ์อะไรออกมา ฝ่ายไอ้เฉินนั้นมันขยับเดินมาคว้าข้อมือของเพลงแล้วบีบแน่น เมื่อผมเห็นเช่นนั้นก็ขยับตัวเข้าไปหา
 
"ปล่อยมือเพลงเดี๋ยวนี้ไอ้เฉิน..."
 
[post]
ผมพูดไปด้วยภาษาไทย ซึ่งมันน่าจะพอฟังออก แต่มันคงทำหน้างงๆ ว่าชื่อเพลงที่ผมเรียกนั้นคือใคร มันจึงนไม่ยอมปล่อยซ้ำ
ยังบิดข้อมือของเพลงแรงขึ้นจนเพลงร้องเจ็บ ผมก็เงื้อหมัด ไอ้เฉินรีบปล่อยมือของมันที่ยึดบิดข้อมือเพลงขึ้นมาเตรียมตั้งการ์ด
ป้องกันตัว แต่ยังช้ากว่าสันหมัดของผมที่ทิ่มตรงๆโดนปากครึ่งจมูกครึ่งของมันเต็มๆแรง ส่งผลให้ไอ้เฉินกระเด็นเซไปประทะ
ผนังห้องนอนไอ้คุณเอกดังโครมใหญ่ แล้วทรุดตัวรูดลงพิงฝา ส่งเสียงร้องเอะอะทำท่าจะลุกขึ้นมาสู้ ผมเลยผวาเข้าหาแล้วยก
ตีนใหญ่เบอร์45เหยียบยันอกมันไว้ กะว่าถ้ามันขัดขืนลุกขึ้นสู้ ผมจะเตะเสยคางให้สลบคาตีนไปเสียเลย
 
"เห้ย..!...ไอ้ห่าชัย...มึงทำอะไรของมึงวะ..."
 
เสียงไอ้คุณเอกดังลั่นที่หน้าประตุห้องนอน แล้วแสงไฟในห้องรับแขกก็สว่างพรึบ ไอ้พี่แจ็คเบียดแทรกตัวไอ้คุณเอกออกมายืน
เผชิญหน้ากับผม กลางห้องรับแขก จดๆจ้องๆว่าจะเข้ามาช่วยไอ้เฉินดีหรือว่าจะอยู่เฉยๆ
 
"คนอื่นไม่เกี่ยวอย่าเสือกยุ่ง..."
 
ผมพูดออกไปด้วยความโมโหมองจ้องหน้าไอ้พี่แจ็คเขม็ง มันก็คงไม่กล้าเสี่ยงกับผมเหมือนกัน แม้ผมจะอายุน้อยกว่าพวกมันทุก
คน แต่รุปร่างของผมกลับสูงใหญ่แข็งแรงกว่าทุกคนอีกเช่นกัน โดยเฉพาะผมเป็นมวยเคยฝึกมวยไทยในสมัยที่ยังเรียนอยุ่ชั้น
มัธยม ถ้าลำพังตัวต่อตัว ผมมั่นใจว่าไม่มีทางที่พวกมันจะล้มผมลงได้ ไอ้พี่แจ๊คมันเลยลังเล เพราะความที่มันก็คงไม่แน่ใจว่า
ระหว่างผมกับมันนั้น ไอ้คุณเอกมันจะเลือกข้างใด ทั้งหมดเลยเหมือนหยุดชะงักไปชั่วครู่ จนไอ้คุณเอกมันเดินเข้ามาหาผม
 
"ห่าชัย..พอได้แล้ว..มันเรื่องเชี่ยอะไรกันวะ ..."
 
ไอ้คุณเอกมันพูดพร้อมกับเดินมาตบบ่าผมเบาๆ ผมเลยถอนเท้าขึ้นจากหน้าอกไอ้เฉิน มันก็ค่อยๆยืนขึ้นโดยมีไอ้พี่แจ๊คเข้าประ
คองปีก ผมเห็นหน้าของไอ้เฉินชัดว่าจมูกมันเต็มไปด้วยเลือดกำเดาหรือแผลแตกไม่แน่ใจนัก เลือดสีแดงหยดไหลลงมาตาม
ลำคอและหน้าอกจนชุ่ม พี่เกศจึงเดินเข้ามาแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กๆให้ไอ้เฉินปิดอุดห้ามเลือดไว้ จากนั้นก็พามันไปนอน
พักที่โซฟา
 
"ห่าชัย..มึงจะบอกได้หรือยังว่าเกิดเชี่ยอะไรขึ้น.." ผมยังไม่ทันพูดอะไรออกไปสักคำ
 
"เฉินเขาทำร้ายซูซี่ก่อนค่ะ..ชัยเข้ามาห้ามเขาก็ไม่ฟังบิดข้อมือซูซี่จนเจ็บ ชัยเขาเลยชกไปหมัดหนึ่งค่ะ..." เพลงพูดพร้อมกับยื่น
ข้อมือให้ไอ้คุณเอกมันเห็นร่องรอยแดงๆช้ำๆที่ข้อมือของเธอเป็นพยานหลักฐาน
 
"อ๋อ...พี่เข้าใจแล้ว...เห้ยไอ้เฉิน...มึงลืมกฎของชมรมข้อหนึ่งไปแล้วหรือไงว่า พวกเราจะไม่มีการหึงหวงผู้หญิงกัน เธอเป็นอิสระ
ที่จะนอนกับใคร หรือปฎิเสธใครได้ทั้งนั้น แล้วแต่ความพึงพอใจของเธอ..." ไอ้พี่แจ๊คมันพูดแทรกขึ้นมา แล้วหันไปจ้องหน้าไอ้
เฉิน ซึ่งมันก็หลบตาเพราะรุ้ดีว่ามันเป็นฝ่ายผิดกฏของชมรมสวิง
 
"แล้วซูซี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ..." ไอ้คุณเอกมันถามด้วยความข้องใจอยากรู้
 
"ซูซี่กับชัยไปเยี่ยมบีที่โรงพยาบาลมาค่ะ แล้วก็เลยมาที่นี่พร้อมกัน..."
 
เพลงพูดไปเรื่อยๆเหมือนไม่ใส่ใจเห็นเป็นเรื่องปรกติ แต่ไอ้คุณเอกมันพยักหน้ารับฟัง ผมคิดว่ามันคงคาดเดาเรื่องราวได้ทะลุ
ปรุโปร่งแล้วว่าตลอดเวลาตั้งแต่หัวค่ำนั้นเพลงอยุ่กับผมภายในห้องนอน
 
"เอาละๆ...จับมือคืนดีกัน เราเพื่อนๆกันทั้งนั้น...นะน้องชัย.."
 
ไอ้พี่แจ๊คมันพูดพร้อมหันมายิ้มให้ผม ผมก็ไม่อยากต่อเรื่องต่อราว พอไอ้พี่แจ๊คบอกให้จับมือดีกัน ผมก็ยื่นมือไปที่หน้าของไอ้เฉิน
ก่อน แต่ดูเหมือนมันจะสะดุ้งหวาดกลัวพิษสงของกำปั้นของผม มันเลยสะดุ้ง แต่เมื่อเห้นว่าผมยื่นมาแบบเป็นมิตรมันก็ค่อยๆยื่น
มือมาจับเขย่า แต่ไม่กล้ามองสบตากับผม
 
"ไหนดูสิไอ้เฉิน มึงต้องไปเย็บแผลมั๊ยวะ.." ไอ้คุณเอกมันร้องสอบถาม แต่ไอ้เฉินมันสั่นหน้า
 
"เล็กน้อย.." มันพุดภาษาไทยตอบออกมาเหมือนคนใจนักเลงเช่นกัน สักครุ่ภายในห้องก็เหมือนนัดกันเงียบไปชั่วขณะ
 
"ชัยไปส่งซูซี่หน่อยสิคะ..จะกลับบ้านแล้ว.."
 
เพลงเป็นคนทำลายความเงียบลงเมื่อเธอขยับมาจับมือผมแล้วชักชวนให้ลงไปส่งเธอที่รถ ผมจึงพาเพลงเดินกลับมาเข้าห้อง
นอน เพื่อเก็บข้าวของส่วนตัวของเธอจนคาดว่าเก็บหมดเรียบร้อยแล้ว จึงคว้ามือเพลงรักเดินจูงออกมานอกห้อง เห้นเพียง
พี่เกศกับไอ้เฉินนั่งอยุ่ที่โซฟากันเพียงสองคน สวนไอ้คุณเอกกับไอ้พี่แจ็คน่าจะกลับเข้าห้องไปนอนต่อ
 
"ซูซี่..แล้วเรื่องของยูกับไอล่ะ..." ไอ้เฉินถามมาเป็นภาษาไทยสำเนียงจีนไม่ค่อยชัดนัก แต่ผมพอฟังออกว่ามันหมายความถึง
เรื่องใด
 
"จบ..."
 
เพลงรักตอบเสียงชัดสั้นๆห้วนๆ ไม่แม้จะหันไปมองหน้าไอ้เฉิน เธอเดินจูงมือกับผมออกมาจากห้อง พอร่างเราทั้งสองคนพ้น
ห้องพักออกมาแล้ว เพลงก็ผวาเข้ากอดผมแน่น
 
"ชัยเจ็บมั๊ยคะ..." เพลงถามพร้อมกับจับมือผมยกขึ้นมาดู เห็นข้อนิ้วขวาของผมมีรอยแดงๆที่สันหมัด เธอก็ยกขึ้นจูบเบาๆ
 
"ไม่ครับ...แล้วเพลงล่ะเจ็บมั๊ย "
 
ผมตอบเบาๆ แล้วถามกลับด้วยความเป็นห่วง เพลงส่ายหน้าตอบ แล้วพากันเดินจูงมือมารอลิฟท์ จากนั้นก็เข้าไปแล้วลงมาที่
ชั้นล่างล็อบบี้
 
"อุ๊ยที่รัก..."
 
จู่ๆเพลงก็ร้องขึ้นจนผมตกใจว่าเธอเป็นอะไรตกใจเรื่องอะไรพอซักถาม ตอนแรกดูเหมือนเพลงจะอ้ำอึ่ง ๆ ทำหน้าตื่นๆ ก่อนจะ
สารภาพมาแบบอายๆว่า เพลงลงมาทั้งๆที่ไม่ได้ใส่จีสตริงลงมาด้วยเลย ภายใต้กระโปรงพรีทนักศึกษาตัวสั้นๆนั้นว่างเปล่าไร้
อาภรณ์ปกป้องของสงวน ผมจึงทำหน้าล้อๆยิ้มๆ จนเพลงอายหน้าแดงใช้เล็บแหลมจิกแขนผมเบาๆ แล้วรีบจูงแขนผมเดิน
อย่างเร็วไปที่รถ แทนที่จะเดินคลอเคลียกันไปเหมือนตอนแรกที่เดินออกมาจากห้อง
 

 
[/post]

บู้สนั่น เยสสนุก พระเอกเรานี้ครบเครื่องจริงๆ

แหมพี่ชัยโหดเหมือนกันนะเนี่ย

ไฟลามทุ่งแล้วนายชัย แต่อาจสกัดได้ด้วยน้องเพลงเป็นแบ็ค โชคดีนะไอ้หนู

มาครบทุกรสเลย สบายคนอ่าน ขอขอบคุณผู้ประพันธุ์ ครับ