"ม๊าคะ..เย็นนี้หนูขอไปห้างนะคะ..."

หลังจากที่อรจิราลงมาจากห้องพักของสมชาย เธอก็รีบเข้าไปหาหม่าม๊าของเธอในออฟฟิสเพื่อขออนุญาตทันที แล้วแสร้งเดิน
ไปนั่งบนโซฟารับแขก เสมือนว่าการร้องขอครั้งนี้เป็นเรื่องปรกติของหล่อน แต่ภายในใจกลับรอลุ้นคำตอบของผู้เป็นมารดา

"จะไปทำไมอีกละลูก...เมื่อวานก็ขอคุณแม่ไปแล้วครั้งหนึ่ง..ว่าแต่ที่แม่บอกให้ไปตามคุณสมชาย ที่เข้ามาพักใหม่วันนี้ ลูกอร..ไป
ทำให้แม่หรือยังคะ..." อรวี หรือหม่าม๊า ที่อรจิราเรียกจนติดปาก ส่งสายตามองรอดแว่นตากรอบทองขึ้นมาที่บุตรสาวคนเดียว
ของหล่อน

"หนูไปบอกให้ม๊าแล้ว...นะคะม๊า...หนูจะไปซื้อชั้นในใหม่อ่ะค่ะ..น๊าม๊า..."

อรจิรารู้ดีว่า ถ้าได้อ้อนสักนิดมารดามักจะตามใจหล่อนเสมอ จึงเดินอ้อมไปด้านหลังแล้วโอบกอดหม่าม๊าของเธอ พร้อมจูบแก้ม
ส่งเสียงอ้อนเบาๆ

"ก็ได้ๆ..พอแล้วๆ..ไม่ต้องมาประจบ.ปล่อยแม่ก่อนลูก..ว๊ายๆ...ดูสิ..แม่ขนลุกจักกะจี๋..."

อรวี รีบแกะมือลูกสาวออกจากการโอบกอดพัลวัล เพราะเธอเป็นคนบ้าจี้ พอโดนโอบกอดเข้าหน่อยก็ขนลุกขนพอง จึงรีบอนุญาต
ให้บุตรสาวคนเดียวของเธอไปตามประสงค์

"ก็อกๆๆๆ...."

มีเสียงเคาะประตูออฟฟิสขัดจังหวะขึ้นมาพอดี สักครู่สมชายก็ค่อยๆโผล่หน้าเข้ามาในออฟฟิส พอมองเห็นหมวยสาวเดินผละ
ออกมา นั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ที่โซฟาพอดี

"สวัสดี...ครับเจ้..." สมชายรีบยกมือไหว้ เจ้อรวีรับไหว้เสร็จก็ร้องเชิญให้เขาเข้ามานั่งที่เก้าอี้เบื้องหน้าหล่อน พร้อมแย้มยิ้มฉีก
ปากกว้าง

"ห้องพักเป็นยังไงบ้างคะคุณสมชาย...พอใจมั๊ย..." อรวีม่ายสาววัยสีสิบ จีบปากพูดเสียงอ่อนหวานกับชายหนุ่มเบื้องหน้า แล้ว
เชื้อเชิญให้เขานั่ง

"ก็ดีครับเจ้..ผมอยู่ได้..."สมชายตอบเรียบๆ พร้อมล้วงมือควักกระเป๋าเงินออกมาคลี่กางออก

"ผมเอาเงินมัดจำห้องล่วงหน้ามาจ่าย..เท่าไหร่ครับ..."

"อื้อ...ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นก็ได้ค่ะ..."

ม่ายสาวร้องบอกพร้อมส่งสายตาแพรวพราวจับจ้องมองหน้าลูกค้าหนุ่มหล่อของเธอ เมื่อเห็นเขาคลี่กางกระเป๋าหยิบเงินออก
มานับ

"ไม่เป็นไรครับเจ้...ให้ตอนนี้หรือตอนไหน ..ก็ต้องจ่ายจริงมั๊ยครับ..."

สมชายหลุบตามองเงินในกระเป๋า เพราะไม่อยากสบสายตาแพรวพราวของเจ้เจ้าของห้องพัก ด้วยความรู้สึกที่กระอักกระอ่วน
พร้อมนับแบ็งค์500บาทออกมาเท่ากับจำนวนค่าเช่าที่ต้องจ่ายล่วงหน้า จำนวนสองเดือน แล้วยื่นให้เจ้เจ้าของอพาร์ทเม็นท์
หล่อนก็ยื่นมืออวบขาวออกมารับทั้งเงินและมือของสมชายไปกุม ก่อนจะดึงเฉพาะเงินไปนับครบตามจำนวนแล้วสอดไว้ในลิ้น
ชัก ก่อนจะหันไปพูดกับบุตรสาวที่ยังคงนั่งรออยู่ที่โซฟา

"ลูกอรจะเอาเงินไปซื้อของเท่าไหร่คะ.." อรวีร้องถามลูกสาวคนเดียวของหล่อน พอเธอบอกจำนวนเงินมา อรวีก็รีบยื่นเงินส่ง
ให้ พร้อมพูดเป็นเชิงขับไล่ให้อรจิรารีบออกไปจากออฟฟิส

"หนูไปได้แล้วละลูก เดี๋ยวเย็นเสียก่อน แล้วรีบกลับมานะคะ..."

แม้ได้เงินจากมารดามาแล้ว แต่อรจิราก็ยังยืน ยังเดินเอื่อยๆ พร้อมลอบเหลือบสายตาไปมองสมชายเป็นระยะๆ จนกระทั่งมารดา
ร้องบอกให้เธอเร่งรีบออกไปห้างนั่นแหละ อรจิราจึงค่อยเดินออกมา

"หมดธุระแล้ว..ผมลาก่อนนะครับเจ้..." สมชายรีบกล่าวลา พร้อมขยับตัวลุกขึ้นทันที

"ว๊าย!... เดี๋ยวสิคะ..คุณสมชาย..พี่อรยังไม่ได้ให้ใบเสร็จรับเงินเลย..จะรีบไปไหนกันคะ...แล้วคราวหลังอย่าเรียกพี่อรว่าเจ้อีกนะ.."
อรวีจีบปากพูดเสียงอ่อยๆหวานๆ หูตาแพรวพราวยามจับจ้องมองหน้าสมชาย

หล่อนเห็นและถูกใจหน้าตาท่าทางสุภาพๆ ของหนุ่มน้อยคนนี้ตั้งแต่วันแรกแล้วที่เขาเข้ามาติดต่อหาห้องพัก จนยอมที่จะลด
ราคาห้องพักและเงินมัดจำให้เป็นกรณีย์พิเศษให้ เพียงหวังว่าจะเป็นแรงจูงใจไม่ให้เขาไปหาห้องพักที่อื่นอีก หน้าตาหล่อเหลา
คมเข้มแบบชายไทย บวกกับรูปร่างสูงใหญ่ของสมชายนั้น ถูกสเป็คของม่ายสาวยิ่งนัก จนมันทำให้ใจหล่อนที่เคยสงบนิ่งมา
หลายปี หลังจากที่เลิกลากับสามี ได้เต้นแรงขึ้นมาใหม่อีกครั้ง แต่หล่อนก็ฉลาดพอที่จะไม่เร่งรัดไม่เปิดเผยให้ดูขายหน้า

อรวีจึงค่อยๆหยิบสมุดใบรับเงินออกมาเขียนช้าๆ ตาคอยเหลือบชำเรืองมองหน้าสมชายเป็นระยะๆ จนเสร็จจึงยื่นยัดใส่มือของ
สมชายที่ยื่นมารับ หล่อนก็ฉวยโอกาศกุมมือสัมผัสเพียงแผ่วๆ แล้วชักมือกลับมาทำหน้าเรียบๆเฉยๆ เหมือนไม่ได้เจตนา แม้
สมชายจะรู้สึกแม่ลูกคู่นี้ มีทีท่าแปลกๆ แต่เขาก็ไม่อยากคิดว่าทั้งสองแม่ลูกกำลังให้ท่า ด้วยว่าจิตใจตนเองยังไม่พร้อมสำหรับ
สาวคนใดสักคน

เมื่อได้รับใบเสร็จเรียบร้อยแล้ว สมชายเดินกลับมาที่รถ เปิดประตุขึ้นไปสตาร์ทเตรียมที่จะถอยออกมาจากซอง สายตาเหลือบ
มองไปด้านหลัง กลับพบว่ายัยเด็กหน้าหมวยอรจิรายืนหันหลังขวางท้ายรถอยู่ เหมือนเจตนาไม่ให้เขาถอยรถออกมาจากซอง
จึงไขกระจกรถด้านตนเองร้องตะโกนถามออกไปเบาๆ

"น้องหมวยครับ..หลีกทางพี่ด้วย..."

"พี่ชายจะไปไหนคะ.."

อรจิราร้องถาม พร้อมถลาร่างเข้ามายืนเกาะขอบกระจกประตุรถ ทำหน้าบ้องแบ๊ว ตาโตๆ จงใจที่จะลอดหน้าเข้ามาในรถ จนอก
อวบกลมแนบสนิทชิดขอบกระจก สมชายคิดว่าเหมือนมันโดนแรงบีบอัด จนแบนปลิ้นออกไปด้านข้างๆลำตัวเลยดีเดียว

"เอ้อ...พี่ว่าจะไปซื้อเครื่องนอนที่ห้างนะครับ...." สมชายตอบกลับเบาๆ แล้วหันหน้ากลับมามองกระจกรถ

"ให้หมวยติดรถไปด้วยได้มั๊ยคะ..ว่าจะไปซื้อชุดชั้นในสวยๆ สักสองสามตัว..." อรจิรา ผู้ซึ่งเคยบอกว่าไม่ชอบให้ใครเรียกหล่อน
ว่าหมวย แต่คราวนี้หล่อนกลับใช้คำนั้นแทนชื่อของตัวเองในขณะที่พูดกับสมชาย

"ก็ได้ครับ อ้อมมาขึ้นรถสิ..."

สมชายร้องตอบ หาใช่เพราะติดใจอกอวบกลมคู่นั้นที่ติดชิดกระจกแต่อย่างใด แต่เขาเห็นว่าเธอเป็นลูกสาวเจ้าของหอ..เรื่อง
เล็กๆน้อยๆ เท่านี้ พึ่งพากันได้ พอไปถึงห้าง ก็ค่อยแยกทางต่างคนต่างไป แต่อรจิรากลับลอบอมยิ้มด้วยความดีใจ  พร้อมสาว
เท้าก้าวมายังประตุรถฝั่งตรงข้ามกับคนขับ แล้วเปิดเข้าไปนั่งห่อตัวซุกหน้า เหมือนเกรงว่าหม่าม๊าเธอจะมองเห็น

จนรถญี่ปุ่นคันเล็กๆของสมชายเคลื่อนออกไปจากใต้ถุนอพาร์ทเม็นต์สู่ถนนใหญ่ได้แล้ว อรจิราจึงขยับยืดตัวนั่งตรง พร้อมเอียง
หน้าหันมาชวนสมชายสนทนา

"พี่ชาย..จะไปห้างไหนหรือคะ...." หญิงสาวร้องถามเสียงสั่นๆเหมือนตื่นเต้น ที่ได้ติดรถของชายหนุ่มที่หล่อนแอบพึงใจออกมา
ด้วยกัน

"ไม่ทราบสิครับ...พี่ไม่ใช่คนแถวนี้..." สมชายตอบไปตามตรง แม้ย่านอพาร์เม้นท์ที่เขาเช่าอยู่ จะเคยผ่านตามาบ้างในสมัยที่
เป็นเซลล์ แต่นานๆจึงจะมาสักครั้ง จึงไม่มั่นใจว่าจะเป็นห้างไหนดีที่สดวก และใกล้ที่สุดสำหรับเขา

"หมวยว่าเราไปห้างพาต้า ปิ่นเกล้ากันดีกว่าคะ..ห้างใหม่เพิ่งเปิด มีของเยอะแยะ...ข้างบนมีสวนสัตว์มีคิงคองให้ดูด้วยนะคะ..
พี่ชาย..เคยไปมั๊ยคะ..."

อรจิราพูดเสียงใสๆ ด้วยความตื่นเต้น พร้อมจับแขนสมชายเขย่าไปด้วยพูดไปด้วย จนสมชายนึกตำหนิอยู่ในใจว่าหญิงสาวผู้นี้
ช่างไม่รู้จักระมัดระวัง หวงเนื้อหวงตัวเสียเลย เพียงแค่รู้จักกันได้วันเดียว ก็ถึงเนื้อถึงตัวเสียแล้ว

"คิงคองมีที่ไหนครับ นั่นมันลิงกอลิล่าต่างหาก..ฮึๆๆ..คิงคองมีแต่ในหนัง..." สมชายบอกขำๆ พร้อมค่อยๆเบี่ยงตัวดึง
แขนตัวเองออกมาเบาๆ ไม่ให้อรจิรารู้สึกว่าเขาไม่ชอบการกระทำของเธอ

"นั่นแหละค่ะ...พี่ชายพาหมวยไปดูได้มั๊ยคะ..ยังไม่เคยเห็นตัวจริงๆเลย...."

อรจิราพูดเสียงอ้อนๆ พร้อมเอนหัวลงมาจนพิงอยู่กับไหล่ของสมชาย แล้วชม้ายตาเหลือบมองส่งสายตาอ้อนๆหวานๆไปให้เขา
เหมือนไร้เดียงสา แต่การกระทำของเธอถึงกับทำให้สมชายอึดอัด ก่อนจะร้องเตือนเสียงต่ำๆออกมา

"น้องหมวย..นั่ง..เอ้อ..ดีๆสิครับ พี่..เอ้อ..ขับรถไม่ถนัด...."

เมื่อถูกเสียงต่ำๆของสมชายเดือน อรจิรารีบเอียงหัวกลับมาตั้งตรงตามเดิม แล้วแอบลอบอมยิ้ม พร้อมคิดว่าเธอแกล้งยั่วเย้านิดๆ
หน่อยๆเท่านี้เอง ถึงกับมีปฏิกิริยาแข็งขืนจากชายหนุ่ม ดูแล้วมันช่างน่าท้าทายยิ่งนัก ว่าเธอจะเอาชนะเขาได้ขนาดไหน มันช่าง
ต่างกันจากหนุ่มอื่นๆที่ส่วนมากจะเข้ามาหาหล่อน ประจบเอาใจโดยหวังร่างกายเธอเป็นสิ่งตอบแทน ซึ่งแบบนั้นอรจิราไม่รู้สึก
ตื่นเต้น ท้าทาย และชอบเลยสักนิด มันต้องถือตัวเล่นตัวเหมือนที่สมชายกำลังกระทำอยู่นี่แหละ ที่มันท้าทายเธอยิ่งนัก

สมชายเสร็จแน่ๆเด็กมันยั่ว

สมชายนี่เสน่ห์แรงจริง ๆ ห้อยพระขุนแผนหรือเปล่าเนี่ย แต่ดูท่าทางอารมณ์แบบนี้ สมชายคงหงอยไปอีกนาน

ไม่นึกว่าเรื่องราวในคอนโดก็น่าติดตามไปอีกแบบ  อย่างไม่ต้องสงสัย

แหมเอาใจใส่สมชายกันทั้งแม่ทั้งลูกเลยนะครับน่าอิจฉาจัง

เสร็จหมวยแต่ชายเอ้ย

ยังไม่รู้จักพี่ชายดีเดียวหีบานหรอกน้องหมวย