แฮรี่ พอตเตอร์ กับถ้วยอัคนี (Side sex story) บทที่5 บนรถไฟสายด่วนฮอกวอตส์

หลายวันผ่านไป หลัวจากเหตุการณืที่ควิดดิชเวิล์ดคัพ มิสเตอร์วิสลีย์บอกว่ากระทรวงปั่นป่วนไปหมด เขาอธิบายให้แฮรี่กับรอนฟัง ในขณะที่เขาเกาหัวแดงๆของเขา เฮอร์ไมโอนีดูเข้าใจเรื่องทั้งหมดดีกว่า หลังจากที่พวกเขาไปซื้อของที่ตรอกไดแอนกอน รอนเอาแต่บ่นจุกจิกกับของที่นางวิสลีย์ซื้อให้

"ไอ้เสื้อนรกนี่มันอะไรกัน"

รอนชูเสื้อผ้าแปลกๆที่เหมือนเสื้อผสมกระโปรงกำมะหยีสีแดง มีระบายลูกไม้เชยๆที่รอบๆคอ ตรงข้อมมือก็มีเหมือนกัน

"โรนัลด์" นางวิสลีย์เอ่ย "นั้นชุดราตรี"

"อะไรนะ" รอนร้องดังลั่น

"ชุดงานราตรี" นางวิสลีย์พูดซ้ำ "มันเขียนไว้ในรายการของโรงเรียน ปี่นี้ลูกต้องมีชึดราตรี........ชุดสำหรับงานเป็นทางการ"
แฮรี่หยิบชุดราตรีของเขาขึ้นมาดู มันแทบจะไม่ต่างกับชุดเครื่องแบบรร.เลย ยกเว้นแต่มันเป็นสีเขียวทับทิม

"ฉันคิดว่ามันเข้ากับตาเธอนะจ๊ะ" นางวิสลีย์บอกอย่างรักใคร่

"ดูดีมากเลยนี่ แม่!!" รอนพูดอย่างใส่อารมณื พลางจ้องชุดแฮรี่ตาเป็นมัน "ทำไมผมไม่ได้ชุดแบบนี้บ้างละ"

"เงิน!! โรนัลด์" นางวิสลีย์ตวาด "และมันก็มีให้เลือกไม่เยอะในตลาดมือสอง"

"กลิ่นมันอย่างกับคนแก่ ฉันไม่มีทางใส่มันแน่ๆ" รอนบอกอย่างดื้อดึง "ไม่มีวัน"

"ดี" นางวิสลีย์สวน "แก้ผ้าไปงานแล้วกัน แฮรี่อย่างลืมถ่ายรูปเขาไว้ด้วย สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าฉันจะหัวเราะกับเรื่องนี้ดังแค่ไหน"

"แม่!!" เสียงร้องของจินนี่ดังมาจากห้องข้างๆ "เรากำลังจากไปสายนะ"

"เอาละทุกคน รีบเก็บของเร็วเข้า สายด่วนฮอกวอตส์รอเราอยู่"


หลังจากการเดินทางโดยแท็กซี่ ซึ่งไม่สะดวกสบายเท่าไร คนขับมักเกิ้ลแทบจะไม่เคยรับนกฮูกขึ้นรถ และพิกวิกเจียนนกฮูกของรอนก็ส่งเสียงแหลมตลอดทาง ฝนก็เทกระหน่ำจนพวกเขาเปียกปอน เมื่อพยายามข้ามถนนไปยังสถานีรถไฟ[/size]

จริงๆ แฮรี่ชินกับการไปชานชาลาของฮอกวอตส์แล้วหลังจากการไปเรียนเป็นครั้งที่3 เพียงแค่เดินตรงผ่านแผงกั้น ที่ขวางชัดเจนระหว่างชานชาลา9และ10 แน่นอนว่าอย่าทำให้มันเด่นมากนัก วันนี้พวกเขาเลยทำกันเป็นกลุ่มเพราะว่าใกล้ออกรถแล้ว ซึ่งเด่นสุดๆด้วยแมวตัวอ้วนสีส้มของเฮอร์ไมโอนีและนกฮูกที่ยังร้องไม่หยุดของรอน

พวกเขาเดินคุยกันสบายผ่านแผงกั้น และแล้วชานชาลา9เศษ3ส่วน4ก็ปรากฎโฉมให้เห็น รถไฟสายด่วนประจำรร.ที่มีหัวจักรสีแดงสดจอดอยู่ที่เดิมที่พวกเขาคุ้นเคย กลุ่มควันลอยออกมาปกคลุมทั่วบริเวณทำให้บรรดาผู้คนดูเหมือนเงาผีในม่านเมฆ แฮรี่ รอน และ เฮอร์ไมโอนี่ เริ่มค้นของและหาที่นั่ง

สายฝนเม็ดหนาเริ่มซัดทอดลงมายังหน้าต่างทำให้มองอะไรไม่เห็น รอนเตะหีบไม้เขาไปยังห้องว่างๆ พวกเดรโกเดินผ่านห้องของแฮรี่ในขณะที่พวกเขากำลังก้มลงหยิบเขา ทำให้มัลฟอยไม่เห็นพวกเขาสามคน

"ที่จริงพ่อฉันจะส่งไปเรียนที่เดิร์มสแตรงก์แล้ว แต่แม่ฉันอยากให้เรียนที่นี่มากกว่า น่ารำคาญเป็นบ้า" มัลฝอยพูดอย่างโอ้อวดในขณะที่เขาและพวกเดินผ่านไป

เด็กสาวลุกขึ้นยืนและเดินเขย่งปลายเท้าไปปิดประตู เพื่อกั้นเสียงออก

"เดิร์มสแตรงก์คือที่ไหนนะ" แฮรี่ถาม "เป็นโรงเรียนอีกที่หรอ"

"ใช่แฮรี่" เฮอร์ไมโอนี่ตอบ "เป็นโรงเรียนที่ชื่อเสียงไม่ค่อยดีเท่าไร พวกเขาสอนศาสตร์มืด"

"ใช่เลย" รอนพูด "ฉันว่าฉันเคยได้ยินนะว่าอยู่ที่ไหน เธอรู้ไหม เฮอร์ไมโอนี"

"ใครจะรู้" เด็กสาวพูดพลางเลิกคิ้ว

"อ้าว---ทำไมละ" แฮรี่ถาม

"แต่ไหนแต่ไร โรงเรียนเวทมนต์แต่ละที่ก็แข่งขันกันมากพอดู พวกเขาก็ต้องปกปิดสถานที่เพื่อป้องกัยคนเข้าไปขโมยความลับอยู่แล้ว" เฮอร์ไมโอนีพูดตามที่อ่านหนังสือมา

"พูดเป็นเล่นน่า" รอนพูดพลางหัวเราะเยาใส่เฮอร์ไมโอนี่ " เขาจะซ่อนได้ยังไง เดิร์มสแตรงก์ต้องขนาดพอๆกับฮอกวอตส์ เธอจะซ่อนปราสาทหลังมหึมาได้ยังไง"

แต่ฮอกวอตส์ซ่อนอยู่นะรอน" เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างงอนๆ "ใครๆก็รู้"

พวกเขาพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ในขณะที่ฝนเริ่มเม็ดหนาและตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ท้องฟ้ามืดมิดและกระจกหน้าต่างเป็นไอจนต้องจุดตะเกียงทั้งๆที่เป็นเวลากลางวัน แฮรี่ซื้อเค้กหม้อใหญ่มาแบ่งกันกินในขณะที่เพื่อนๆเวียนเข้ามาทักทายพวกเขา

เนวิลล์ฟังคนอื่นๆคุยถึงเรื่องควิดดิชชิงแชมป์โลกอย่างอิจฉา

"เราได้เห็นเขาใกล้เลย" รอนบอก "เราอยู่บนชั้นบ๊อกซ์ที่สูงที่สุดเลย"

"นั้นคงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายในชีวิตนาย วิสลีย์"

เดรโก มัลฟอยปรากฎตัวขั้นที่ช่องประตู เบื้องหลังเขามีสนุนร่างยักษ์ เห็นได้ชัดว่าคงได้ยินที่รอยคุยกับเพื่อนๆผ่านช่องประตูที่ดีนกับเชมัสเปิดแง้มไว้

"กินขี้สะมัลฟอย" รอนตะคอกในขณะที่ใบหน้าแดงก่ำไปด้วยความโกรธ

มัลฟอยแผดเสียงหัวเราะเยอะดั่งลั่นเมื่อมองไปที่ที่ชุดราตรีที่รอนเอามาคลุมพิกวิกเจียนนกฮูกของเขา แครบกับกอยล์ลูกสมุนพลอยแหกปากหัวเราะตามอย่างไม่เข้าท่า

"ไงละ....นี่คิดจะลงสมัครบ้างละสิ วิสลีย์ ก็ดีนิ ลองพยายามทำให้ชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลบ้างสักหน่อยรึไง..... อ้ บ้านนายมันจนด้วยนี่นะ... เพื่อชนะนายจะได้เอาเงินไปซื้อชุดดีๆหน่อยเป็นไง จะได้ไม่ต้องเอากระโปรงน้องสาวนายมาใส่"
"นายพูดเรื่องอะไรของนาย" รอนสวน

"นายจะสมัครรึเปล่า" มัลฟอยถาม "ฉันว่านายสมัครละสิใช่ไหม พ๊อตเตอร์ นายไม่เคยพลาดโอกาศทำตัวเด่นอยู่แล้วนี่"


"ถ้าเธอไม่คิดจะอธิบายอะไรนะมัลฟอย ไปซะ" เฮอร์ไมโอนี่ที่หงุดหงิก เงยหน้าจากหนังสือที่เธออ่าน พร้อมพูดเสียงเขียว

"อย่าบอกว่านายนไม่รู้" เขาบอกด้วยสีหน้าของผู้ชนะ "นายมีพ่อ พี่ชาย อยู่ที่กระทรวงแต่นายกลับไม่รู้ ตายละ พ่อบอกฉันตั่งชาติหนึ่งได้แล้ว อย่างว่า พ่อของฉันคลุกคลีอยู่กับเจ้าหน้าที่ระดับสูง บางที่พ่อของนายอาจจะต่ำต้อบไปจนไม่รู้เรื่องอะไรสินะ วิสลีย์ .... ใช่....คนใหญ่คนโตเข้าไม่พูดเรื่องสำคัญต่อหน้าคนชั้นต่ำหรอก..."
มัลฟอยหัวเราะใส่หน้ารอนอย่างสะใจ ก่อนจะบุ้ยใบเรียกแครบกับกอยล์ แล้วทั้งสามคนก็ออกไป

"ไปตายซะ" รอนลูกขึ้นพลางกระแทกประตูจนกระจกแตก
"รอน!" เฮอร์ไมโอนี่ตำหนิก่อนจะดึงไม้กายสิทธํออกมา เรปาโร พริบตาเศษกระจกก็ลอยกลับมาติดเป็นบานเดียวเหมือนเดิม แฮรี่เหลือบไปเห็นหญิงสาวผิวแทนคุ้นๆหน้าอยู่ไม่ไกล ในขณะที่เธอกลับมายังที่นั่งแล้วจมดิ่งลงไปในโลกของคาถามาตรฐานปี4

เด็กหนุ่มผมดำลุกขึ้นในขณะที่รอนกับกำลังบ่นอะไรบ้างอย่างให้เฮอร์ไมโอนี่ฟัง เขาบอกเพื่อนๆว่าในห้องนี่มันอบอ้าว อยากจะออกไปเดินเล่นในรถไฟเสียหน่อย ทันทีที่เข้าก้าวออกมา แฮรี่คว้าจับตัวของเคธี่ เด็กหนุ่มก็ตรึงเคธี่เข้ากับพนังรถไฟ

"ใจเย็นๆหน่อยที่รัก" เสียงกระเซ่าดังขึ้นที่ข้างหูแฮรี่ "นี่เรายังไม่ถึงฮอกวอตส์เลยนะ"

"ฉันรู้ เคธี่ แต่...."

"เธอยังลืมเรื่องที่เราเพิ่งมีเซ๊กซ์กันไม่ได้ใช่ไหม"

"ใช่เลย" เขาตอบด้วยความสัตย์จริงอย่างที่สุด

"ฉันก็เหมือนกัน ตามสิ" เธอตอบพร้อมโน้มตัวไปจูบแฮรี่อย่างแผ่วเบา

เคธี่พาเด็กหนุ่มที่ตอดใจรสสวาทของเธอมาที่ห้องที่เธออยู่ เคธี่หันหลังไปล๊อกประตูห้องพลางบอกกับแฮรี่ว่า "เรามีเวลาไม่มาแฮรี่ และถ้าไม่จำเป็น เราไม่อยากให้แองเจลิน่ากับอสิเซียมากวนเราด้วย" แฮรี่หนุ่มพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
ร่างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของนักกีฬาผสานไปด้วยกลิ่นหอมกรุ่นคุกเข่าลง ดึงเอากางเกงของเด็กหนุ่มทิ้งไป

"ซี๊ดด" แฮรี่ครางด้วยความเสียว เชซเซอร์สาวเผยอริมฝีปากดูดกลืนดุ้นเอ็นของแฮรี่อย่างชำนิชำนาญ เธอคิดถึงท่อนเอ็นนี่มาตลอดตั้งแต่เธอได้ลิ้มรสมัน ลิ้นของเธอลากขึ้นลงตลอดลำแท่ง มือของเธอคลำถุงอัณฑะและลำควยอย่างกระหาย บ้างครั้งก็ดูดมันเข้าไปทั้งพวง ทำเอาแฮรี่ครางไม่เป็นจังหวะ เขาหลับตาลง รับความเสียวจากสาวคนเดิมที่ทำให้เขาเฝ้าคิดถึงมาโดยตลอด

แฮรี่จับหัวของเธอก่อนจะกระแทกดุ้นเอ็นของเขาเข้าปาก เธออ้าปากดูดกลืนแทบทุกตารางนิ้วที่ลิ้นและปากของเธอสัมผัสได้ ลำควยของแฮรี่กระแทกเขาลำคอของเธอ

"อู้ววว ซี๊ดดด เสียวมาก เคธี่ เยสสส" เสียงแฮรี่ครางดังออกมาจากปากที่พยายามปิดสนิท
เคธี่ดูดและโยกหัวจนแฮรี่ต้องกัดฟันด้วยความเสียวซ่าน เธอดูดและเลียไปที่หัวหยักของเด็กหนุ่มสลับกับดูดเข้าไปสุดลำ ผมที่มัดไว้สะบัดไปมาตามอารมณ์ร้อนร่าน

มีเสียง "กริ๊ก" ดังขึ้นเล็กๆ เธออ้าปากปล่อยไม้กายสิทธิ์ของแฮรี่ออกเป็นอิสระ น้ำลายของยืดออก เชื่อมระหว่างปล่ายหัวควยของแฮรี่กับริมฝีปากหนาของเธอ มันสะท้อนกับแสงจันทร์ที่ลอดผ่านเข้ามา เธอถอดกางเกงออกไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้

เธอลุกขึ้นอย่างเงียบ พลางหันหลังให้แฮรี่ ก้นนุ่มๆของเธอสัมผัสกับหน้าขาของแฮรี่ท่อนเอ็นแข็งกระด้าง มุดเข้าไปในร่องสวาทของเคธี่อย่างเงียบเฉียบ แฮรี่ฟาดไปที่ก้นของเธอ ทำให้จากที่เธอค่อยๆหย่อนตัวเป็นขย่มเขาทันที
"อือออ อืมมมมมม อึ๊ยย"

เคธี่ครวญครางไม่ได้ศัพท์อยู่ในลำคำ มือหนึ่งพยายามปิดปากไว้เพื่อไม่ให้เสียงลอดออกไปได้ ในขณะที่อีกมือจับขาเด็กชายผุ้รอดชีวิตเป็นหลักในการขย่ม ร่างเธอกระตูกเฮือกเมื่อแฮรี่กระเด้งตัวกระแทกเข้าไปจนสุด บั้นดอวเริ่มกระแทกถี่ยิบ ดัง ปั๊บๆ ไปทั่วห้อง เคธี่หลับตาแน่น เชซเซอร์สาวสะบัดหัวไปมาด้วยความเสียวซ่าน สองมือของของแฮรี่ก็ไม่ได้อยู่นิ่งเฉย ลูกควัฟเฟิลส่วนตัวของเธอเด้งตามจังหวะที่เขาขย่ม แฮรี่บีบคลำสองเต้าอย่างเมามันส์
เคธี่ที่จะร้องเพื่อปลดปล่อยอารมณืก็ไม่สามารถทำได้ ได้แต่อดกลั้นเอาไว้ หน้าของเธอได้อารมณ์สุดขีดด้วยความเสียวซ่านที่ไม่อาจปลดปล่อย ร่องสวาทของเธอบีบรัดจนแน่น จนร่างของสาวผิวแทนกระตุก เป็นการบ่งบอกให้แฮรี่รู้ว่าเธอไปสุดทางสวรรค์แล้ว

แต่เขายังไม่เสร็จ

แฮรี่ขย้ำหน้าอกแรงๆเป็นการเริ่มต้นใหม่ เชซเซอร์หันหน้ามาปรกบจูบกับแฮรี่ด้วยความเสียวซ่าน เธอจูบอย่างดูดดื่มเหมือนจะใช้ริมฝีปากและลิ้นของแฮรี่ระบายความเสียวแทนการเปล่งเสียงคราง

แฮรี่ลุกขึ้นมายืน ทำให้เคธี่เสียหลักล้มไปจับเก้าอี้ ตอนนี้สาวนักกีฬาอยู่ในท่าที่พร้อมมีเซ๊กส์ตามที่ซีกเกอร์หนุ่มวางแผนเอาไว้ ก้นโง้วงอนหันมาทางแฮรี่ สองมือของเขาอ้อมไปคว้าจับที่สนิชสีแทนตรงหน้า

แฮรี่เมื่อได้ยืนก็เหมือนมีพลัง เด็กกนุ่มกระแทกเอวดังปั๊กๆ คลื่นความหฤหรรษ์ถาโถมเขาสู่ร่องสวาทของเคธี่ เบล เธอถูกกระแทกจนเอาหน้าซุกกับ กองผ้าของเพื่อสนิทที่ว่าทิ้งไว้

"อิอ อึออ อ๊ายยย  เสียว  โอ้ยย ซี๊ดดดด เสียววว เอาอีก แฮรี่ กระแทก แรงๆๆ ซี๊ดดดดด"

พร้อมๆกับความอดทนที่สิ้นสุด เคธี่ไม่สามารถทนต่อความเสียวที่ถาโถมเข้ามาได้ เธอครางเสียงดัง แฮรี่เมื่อได้ยินคู่ขาเร่งก็ยิ้มด้วยความสะใจ เขาฟาดไปที่ก้นของเคธี่อีกครั้ง เธอตัวเกร็งกระตุก ร่องเสียวตอดใส่ดุ้นของแฮรี่อย่างแรง เพราะโดนส่งขึ้นสวรรค์ไปอีกรอบทั้นที ที่แฮรี่ฟาดก้นเธอ

แต่เด็กหนุ่มผมดำยังคงกระแทกดัง ปั๊ก ปั๊ก ไม่ยอมหยุด

"ฉัน จะ ส เสร็จแล้วเคธี่ อู้ววว"

"แฮรี่ ฉัน จะ จะ จ มะ ไหวแล้ว อ๊ายยยย"

เคธี่เสร็จอีกรอบพร้อมๆกับแฮรี่ที่โดนเธอตอดจนน้ำแตก แฮรี่พยายามดึงออกมาก่อน แต่มันก็ยังกระฉูดจนเลอะหน้า และ ตัวของเคธี่ไปหมด ร่องเสียวของเคธี่เยิ้มไปด้วยน้ำรักของแฮรี่ ใบหน้าเลอะเป็นดวงๆ แสงจากแสงจันทร์สะท้อนมันจนแวววาวทำให้แฮรี่รู้สึกว่ารุ่นพี่อายุมากกว่า1ปีคนนี้มันเซ็กซี่เป็นบ้า

"มันสุดยอดไปเลย แฮรี่ เสียวสุดๆ" เคธี่บอก "ของเธออร่อยมาก"

เธอลุกขึ้น พึมพัมคาถา เรปาโร เพื่อดึงเอาน้ำรักที่แฮรี่กระฉุดใส่เธอและเสื้อผ้าออก พร้อมกับเก็บข้าวของที่หล่นลงมาระหว่างมีเซ็กส์

"ฉันรอที่จะทำมันอีกครั้งไม่ไหวแล้ว เคธี่" แฮรี่ยิ้มแป้น

"เหมือนกัน" เธอยิ้มก่อนจะโน้มตัวลงมา ฝากรอยจูบอันเบาบางไว้บนริมฝีปากของแฮรี่

แฮรี่รีบกลับไปที่ห้องของเขา เมื่อเขาพบว่าตัวเขาเองออกมานานพอสมควรแล้ว เมื่อแฮรี่มาถึง เพื่อนๆอกไปจากห้องกันหมดแล้ว เฮอร์ไมโอนี่กับรอนนั่งกันเงียบกริบ ไม่มีเสียงพูดคุยกันแม้แต่น้อย เฮอร์ไมโอนี่ยังคงง่วงอยู่กับการฝึกคาถาเรียกของตามตำราคาถาพื้นฐานปี4 ในขณะที่รอนเหม่อมองออกไปนอกรถไปที่ยังมีฝนตกกระหน่ำอย่างไร้จุดหมาย แฮรี่เดินเข้าห้องมาอย่างเงียบๆ และ ทิ้งตัวลงนั่งอย่างเหนื่อยอ่อน

"ไปไหนมา แฮรี่" รอนหันมาถาม

"แถวๆนี้แหละ" แฮรี่ตอบ "เมื่อกี่เจอเคธี่ เบล ตอนขากลับเลยคุยกันนิดหน่อย" ชื่อของเคธี่ดังขึ้ย ทำให้เฮอร์ไมโอนี้เงยหน้าขึ้นมาร่วมบทสทนาด้วย

"คุยอะไรกับเธอละ"

"ก็ควิดดิชเวิร์ลคัพนั้นแหละ" เขาโกหกพลางหันไปมองทางอื่น

"ช่ายย ฉันมันใจเลยว่าเธอต้องอยากคุยเรื่องของซีกเกอร์ วิกเตอร์ ครัม มือหนึ่งของโลกแน่ๆ ใครๆก็อิจฉาเราที่นั่งอยู่ตรงนั้น......" รอนบอกพลางพยายามโม้เรื่องนี้อีกเป็นรอบที่หนึ่งร้อย

เฮอร์ไมโอนี่มองหน้าแฮรี่อย่างอนๆและไม่พอใจอย่างยิ่ง แฮรี่รู้ว่าเธออิจฉา แต่แล้วยังไงละ ในเมื่อเธอกับรอนก็อยู่ด้วยกัน ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอกับรอนคบกันอยู่ มันก็จริงที่ว่าเธอเป็นคนได้ความบริสุทธ์ของแฮรี่ไป แต่เธอกลับมาทำตัวแบบนี้ เดียวก็โกรธเดียวก็งอนใส่เขาเหหมือนคนบ้า

"อีกนานไหมกว่าจะถึงเนี่ย" รอนถามหลังจากที่เข้าพูดเรื่อง วิกเตอร์ ครัม จบ

"สักชั่วโมงได้ โรนัลด์" เธอตอบเสียวเขียวพลางปิดหนังสือดังฉับ "รอน ขอคุยด้วยหน่อย เป็นการส่วนตัวนะ"

รอนมองตามเฮอร์ไมนี่ที่เดินนำออกไป ก่อนจะลุกขึ้นเดินตามเธอไปอย่างงๆ
"เป็นอะไรเนี่ย" เขาบ่นพึมพำ

แฮรี่จ้องมองเพื่อนสนิทั้งสองคนออกไปจากห้อง เขาไม่มีไอเดียว่าสองคนนี้จะไปคุยเรื่องอะไร แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมากนัก พลางจ้องมองออกไปนอกรถไฟด้วยความหวังว่าจะถึงสถานที่ ที่เขารัก ที่ๆแฮรี่เรียกว่าบ้านได้อย่างเต็มปาก

- โรงเรียนเวทมนต์สำหรับพ่อมดแม่มดนานาชาติ ฮอกวอตส์ -



นาวขอโทษน้าที่หายไปนานเลย พอดีมีแต่เรื่องยุ่งๆ วันนี้ฟิตจัด เอาลงทีเดียวสองตอนเลย หวังว่าจะชอบกันนะ
ขอบคุณทุกคำติชมนะ

................................................................
      ตามผลงาน ของ คุณ lucifer417 ได้ที่วาล์ปนี่นะ.
..

บทที่ 4 ผู้เสพความตาย
บทที่ 3 เต้นท์
บทที่ 2 ควิดดิชเวิลด์คัพ
บทที่ 1 เสียหนุ่ม
แฮรี่พอตเตอร์ กับ ถ้วยอัคนี[Side sex story]

เสียวที่เชียงใหม่
นาวในร้านเหล้ายามเมามักมีปัญหา
โรงเรียนเร่าร้อน ... ( เรื่องแต่งค่ะ )
เสียวในห้องคอมฯกับร่องก้นครั้งแรก
สอนเด็กข้างบ้าน นาวจ้า
เป็นแฟนรุ่นน้องยังได้น้องแฟน
ถูกใจน้องกร เด็กใหม่คณะอาร์ต จากนาวค่ะ
เมื่อนาวรถเสีย ต้องทำไง มาดู
ยัยจ๋าตัวแสบมาเยี่ยมจิงเรอะ
ไปรับน้องที่ ม.มาแหละ
พลาดไปแล้วที่แกล้งน้อง

ตอนที่ 3
ตอนที่ 1 ตอนที่ 2
  พี่สาวจอมร่าน [/color]

แฮรี่ พอตเตอร์ กับถ้วยอัคนี (Side sex story) บทที่5 บนรถไฟสายด่วนฮอกวอตส์

หลายวันผ่านไป หลัวจากเหตุการณืที่ควิดดิชเวิล์ดคัพ มิสเตอร์วิสลีย์บอกว่ากระทรวงปั่นป่วนไปหมด เขาอธิบายให้แฮรี่กับรอนฟัง ในขณะที่เขาเกาหัวแดงๆของเขา เฮอร์ไมโอนีดูเข้าใจเรื่องทั้งหมดดีกว่า หลังจากที่พวกเขาไปซื้อของที่ตรอกไดแอนกอน รอนเอาแต่บ่นจุกจิกกับของที่นางวิสลีย์ซื้อให้

"ไอ้เสื้อนรกนี่มันอะไรกัน"

รอนชูเสื้อผ้าแปลกๆที่เหมือนเสื้อผสมกระโปรงกำมะหยีสีแดง มีระบายลูกไม้เชยๆที่รอบๆคอ ตรงข้อมมือก็มีเหมือนกัน

"โรนัลด์" นางวิสลีย์เอ่ย "นั้นชุดราตรี"

"อะไรนะ" รอนร้องดังลั่น

"ชุดงานราตรี" นางวิสลีย์พูดซ้ำ "มันเขียนไว้ในรายการของโรงเรียน ปี่นี้ลูกต้องมีชึดราตรี........ชุดสำหรับงานเป็นทางการ"
แฮรี่หยิบชุดราตรีของเขาขึ้นมาดู มันแทบจะไม่ต่างกับชุดเครื่องแบบรร.เลย ยกเว้นแต่มันเป็นสีเขียวทับทิม

"ฉันคิดว่ามันเข้ากับตาเธอนะจ๊ะ" นางวิสลีย์บอกอย่างรักใคร่

"ดูดีมากเลยนี่ แม่!!" รอนพูดอย่างใส่อารมณื พลางจ้องชุดแฮรี่ตาเป็นมัน "ทำไมผมไม่ได้ชุดแบบนี้บ้างละ"

"เงิน!! โรนัลด์" นางวิสลีย์ตวาด "และมันก็มีให้เลือกไม่เยอะในตลาดมือสอง"

"กลิ่นมันอย่างกับคนแก่ ฉันไม่มีทางใส่มันแน่ๆ" รอนบอกอย่างดื้อดึง "ไม่มีวัน"

"ดี" นางวิสลีย์สวน "แก้ผ้าไปงานแล้วกัน แฮรี่อย่างลืมถ่ายรูปเขาไว้ด้วย สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าฉันจะหัวเราะกับเรื่องนี้ดังแค่ไหน"

"แม่!!" เสียงร้องของจินนี่ดังมาจากห้องข้างๆ "เรากำลังจากไปสายนะ"

"เอาละทุกคน รีบเก็บของเร็วเข้า สายด่วนฮอกวอตส์รอเราอยู่"


หลังจากการเดินทางโดยแท็กซี่ ซึ่งไม่สะดวกสบายเท่าไร คนขับมักเกิ้ลแทบจะไม่เคยรับนกฮูกขึ้นรถ และพิกวิกเจียนนกฮูกของรอนก็ส่งเสียงแหลมตลอดทาง ฝนก็เทกระหน่ำจนพวกเขาเปียกปอน เมื่อพยายามข้ามถนนไปยังสถานีรถไฟ[/size]

จริงๆ แฮรี่ชินกับการไปชานชาลาของฮอกวอตส์แล้วหลังจากการไปเรียนเป็นครั้งที่3 เพียงแค่เดินตรงผ่านแผงกั้น ที่ขวางชัดเจนระหว่างชานชาลา9และ10 แน่นอนว่าอย่าทำให้มันเด่นมากนัก วันนี้พวกเขาเลยทำกันเป็นกลุ่มเพราะว่าใกล้ออกรถแล้ว ซึ่งเด่นสุดๆด้วยแมวตัวอ้วนสีส้มของเฮอร์ไมโอนีและนกฮูกที่ยังร้องไม่หยุดของรอน

พวกเขาเดินคุยกันสบายผ่านแผงกั้น และแล้วชานชาลา9เศษ3ส่วน4ก็ปรากฎโฉมให้เห็น รถไฟสายด่วนประจำรร.ที่มีหัวจักรสีแดงสดจอดอยู่ที่เดิมที่พวกเขาคุ้นเคย กลุ่มควันลอยออกมาปกคลุมทั่วบริเวณทำให้บรรดาผู้คนดูเหมือนเงาผีในม่านเมฆ แฮรี่ รอน และ เฮอร์ไมโอนี่ เริ่มค้นของและหาที่นั่ง

สายฝนเม็ดหนาเริ่มซัดทอดลงมายังหน้าต่างทำให้มองอะไรไม่เห็น รอนเตะหีบไม้เขาไปยังห้องว่างๆ พวกเดรโกเดินผ่านห้องของแฮรี่ในขณะที่พวกเขากำลังก้มลงหยิบเขา ทำให้มัลฟอยไม่เห็นพวกเขาสามคน

"ที่จริงพ่อฉันจะส่งไปเรียนที่เดิร์มสแตรงก์แล้ว แต่แม่ฉันอยากให้เรียนที่นี่มากกว่า น่ารำคาญเป็นบ้า" มัลฝอยพูดอย่างโอ้อวดในขณะที่เขาและพวกเดินผ่านไป

เด็กสาวลุกขึ้นยืนและเดินเขย่งปลายเท้าไปปิดประตู เพื่อกั้นเสียงออก

"เดิร์มสแตรงก์คือที่ไหนนะ" แฮรี่ถาม "เป็นโรงเรียนอีกที่หรอ"

"ใช่แฮรี่" เฮอร์ไมโอนี่ตอบ "เป็นโรงเรียนที่ชื่อเสียงไม่ค่อยดีเท่าไร พวกเขาสอนศาสตร์มืด"

"ใช่เลย" รอนพูด "ฉันว่าฉันเคยได้ยินนะว่าอยู่ที่ไหน เธอรู้ไหม เฮอร์ไมโอนี"

"ใครจะรู้" เด็กสาวพูดพลางเลิกคิ้ว

"อ้าว---ทำไมละ" แฮรี่ถาม

"แต่ไหนแต่ไร โรงเรียนเวทมนต์แต่ละที่ก็แข่งขันกันมากพอดู พวกเขาก็ต้องปกปิดสถานที่เพื่อป้องกัยคนเข้าไปขโมยความลับอยู่แล้ว" เฮอร์ไมโอนีพูดตามที่อ่านหนังสือมา

"พูดเป็นเล่นน่า" รอนพูดพลางหัวเราะเยาใส่เฮอร์ไมโอนี่ " เขาจะซ่อนได้ยังไง เดิร์มสแตรงก์ต้องขนาดพอๆกับฮอกวอตส์ เธอจะซ่อนปราสาทหลังมหึมาได้ยังไง"

แต่ฮอกวอตส์ซ่อนอยู่นะรอน" เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างงอนๆ "ใครๆก็รู้"

พวกเขาพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ในขณะที่ฝนเริ่มเม็ดหนาและตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ท้องฟ้ามืดมิดและกระจกหน้าต่างเป็นไอจนต้องจุดตะเกียงทั้งๆที่เป็นเวลากลางวัน แฮรี่ซื้อเค้กหม้อใหญ่มาแบ่งกันกินในขณะที่เพื่อนๆเวียนเข้ามาทักทายพวกเขา

เนวิลล์ฟังคนอื่นๆคุยถึงเรื่องควิดดิชชิงแชมป์โลกอย่างอิจฉา

"เราได้เห็นเขาใกล้เลย" รอนบอก "เราอยู่บนชั้นบ๊อกซ์ที่สูงที่สุดเลย"

"นั้นคงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายในชีวิตนาย วิสลีย์"

เดรโก มัลฟอยปรากฎตัวขั้นที่ช่องประตู เบื้องหลังเขามีสนุนร่างยักษ์ เห็นได้ชัดว่าคงได้ยินที่รอยคุยกับเพื่อนๆผ่านช่องประตูที่ดีนกับเชมัสเปิดแง้มไว้

"กินขี้สะมัลฟอย" รอนตะคอกในขณะที่ใบหน้าแดงก่ำไปด้วยความโกรธ

มัลฟอยแผดเสียงหัวเราะเยอะดั่งลั่นเมื่อมองไปที่ที่ชุดราตรีที่รอนเอามาคลุมพิกวิกเจียนนกฮูกของเขา แครบกับกอยล์ลูกสมุนพลอยแหกปากหัวเราะตามอย่างไม่เข้าท่า

"ไงละ....นี่คิดจะลงสมัครบ้างละสิ วิสลีย์ ก็ดีนิ ลองพยายามทำให้ชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลบ้างสักหน่อยรึไง..... อ้ บ้านนายมันจนด้วยนี่นะ... เพื่อชนะนายจะได้เอาเงินไปซื้อชุดดีๆหน่อยเป็นไง จะได้ไม่ต้องเอากระโปรงน้องสาวนายมาใส่"
"นายพูดเรื่องอะไรของนาย" รอนสวน

"นายจะสมัครรึเปล่า" มัลฟอยถาม "ฉันว่านายสมัครละสิใช่ไหม พ๊อตเตอร์ นายไม่เคยพลาดโอกาศทำตัวเด่นอยู่แล้วนี่"


"ถ้าเธอไม่คิดจะอธิบายอะไรนะมัลฟอย ไปซะ" เฮอร์ไมโอนี่ที่หงุดหงิก เงยหน้าจากหนังสือที่เธออ่าน พร้อมพูดเสียงเขียว

"อย่าบอกว่านายนไม่รู้" เขาบอกด้วยสีหน้าของผู้ชนะ "นายมีพ่อ พี่ชาย อยู่ที่กระทรวงแต่นายกลับไม่รู้ ตายละ พ่อบอกฉันตั่งชาติหนึ่งได้แล้ว อย่างว่า พ่อของฉันคลุกคลีอยู่กับเจ้าหน้าที่ระดับสูง บางที่พ่อของนายอาจจะต่ำต้อบไปจนไม่รู้เรื่องอะไรสินะ วิสลีย์ .... ใช่....คนใหญ่คนโตเข้าไม่พูดเรื่องสำคัญต่อหน้าคนชั้นต่ำหรอก..."
มัลฟอยหัวเราะใส่หน้ารอนอย่างสะใจ ก่อนจะบุ้ยใบเรียกแครบกับกอยล์ แล้วทั้งสามคนก็ออกไป

"ไปตายซะ" รอนลูกขึ้นพลางกระแทกประตูจนกระจกแตก
"รอน!" เฮอร์ไมโอนี่ตำหนิก่อนจะดึงไม้กายสิทธํออกมา เรปาโร พริบตาเศษกระจกก็ลอยกลับมาติดเป็นบานเดียวเหมือนเดิม แฮรี่เหลือบไปเห็นหญิงสาวผิวแทนคุ้นๆหน้าอยู่ไม่ไกล ในขณะที่เธอกลับมายังที่นั่งแล้วจมดิ่งลงไปในโลกของคาถามาตรฐานปี4

เด็กหนุ่มผมดำลุกขึ้นในขณะที่รอนกับกำลังบ่นอะไรบ้างอย่างให้เฮอร์ไมโอนี่ฟัง เขาบอกเพื่อนๆว่าในห้องนี่มันอบอ้าว อยากจะออกไปเดินเล่นในรถไฟเสียหน่อย ทันทีที่เข้าก้าวออกมา แฮรี่คว้าจับตัวของเคธี่ เด็กหนุ่มก็ตรึงเคธี่เข้ากับพนังรถไฟ

"ใจเย็นๆหน่อยที่รัก" เสียงกระเซ่าดังขึ้นที่ข้างหูแฮรี่ "นี่เรายังไม่ถึงฮอกวอตส์เลยนะ"

"ฉันรู้ เคธี่ แต่...."

"เธอยังลืมเรื่องที่เราเพิ่งมีเซ๊กซ์กันไม่ได้ใช่ไหม"

"ใช่เลย" เขาตอบด้วยความสัตย์จริงอย่างที่สุด

"ฉันก็เหมือนกัน ตามสิ" เธอตอบพร้อมโน้มตัวไปจูบแฮรี่อย่างแผ่วเบา

เคธี่พาเด็กหนุ่มที่ตอดใจรสสวาทของเธอมาที่ห้องที่เธออยู่ เคธี่หันหลังไปล๊อกประตูห้องพลางบอกกับแฮรี่ว่า "เรามีเวลาไม่มาแฮรี่ และถ้าไม่จำเป็น เราไม่อยากให้แองเจลิน่ากับอสิเซียมากวนเราด้วย" แฮรี่หนุ่มพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
ร่างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของนักกีฬาผสานไปด้วยกลิ่นหอมกรุ่นคุกเข่าลง ดึงเอากางเกงของเด็กหนุ่มทิ้งไป

"ซี๊ดด" แฮรี่ครางด้วยความเสียว เชซเซอร์สาวเผยอริมฝีปากดูดกลืนดุ้นเอ็นของแฮรี่อย่างชำนิชำนาญ เธอคิดถึงท่อนเอ็นนี่มาตลอดตั้งแต่เธอได้ลิ้มรสมัน ลิ้นของเธอลากขึ้นลงตลอดลำแท่ง มือของเธอคลำถุงอัณฑะและลำควยอย่างกระหาย บ้างครั้งก็ดูดมันเข้าไปทั้งพวง ทำเอาแฮรี่ครางไม่เป็นจังหวะ เขาหลับตาลง รับความเสียวจากสาวคนเดิมที่ทำให้เขาเฝ้าคิดถึงมาโดยตลอด

แฮรี่จับหัวของเธอก่อนจะกระแทกดุ้นเอ็นของเขาเข้าปาก เธออ้าปากดูดกลืนแทบทุกตารางนิ้วที่ลิ้นและปากของเธอสัมผัสได้ ลำควยของแฮรี่กระแทกเขาลำคอของเธอ

"อู้ววว ซี๊ดดด เสียวมาก เคธี่ เยสสส" เสียงแฮรี่ครางดังออกมาจากปากที่พยายามปิดสนิท
เคธี่ดูดและโยกหัวจนแฮรี่ต้องกัดฟันด้วยความเสียวซ่าน เธอดูดและเลียไปที่หัวหยักของเด็กหนุ่มสลับกับดูดเข้าไปสุดลำ ผมที่มัดไว้สะบัดไปมาตามอารมณ์ร้อนร่าน

มีเสียง "กริ๊ก" ดังขึ้นเล็กๆ เธออ้าปากปล่อยไม้กายสิทธิ์ของแฮรี่ออกเป็นอิสระ น้ำลายของยืดออก เชื่อมระหว่างปล่ายหัวควยของแฮรี่กับริมฝีปากหนาของเธอ มันสะท้อนกับแสงจันทร์ที่ลอดผ่านเข้ามา เธอถอดกางเกงออกไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้

เธอลุกขึ้นอย่างเงียบ พลางหันหลังให้แฮรี่ ก้นนุ่มๆของเธอสัมผัสกับหน้าขาของแฮรี่ท่อนเอ็นแข็งกระด้าง มุดเข้าไปในร่องสวาทของเคธี่อย่างเงียบเฉียบ แฮรี่ฟาดไปที่ก้นของเธอ ทำให้จากที่เธอค่อยๆหย่อนตัวเป็นขย่มเขาทันที
"อือออ อืมมมมมม อึ๊ยย"

เคธี่ครวญครางไม่ได้ศัพท์อยู่ในลำคำ มือหนึ่งพยายามปิดปากไว้เพื่อไม่ให้เสียงลอดออกไปได้ ในขณะที่อีกมือจับขาเด็กชายผุ้รอดชีวิตเป็นหลักในการขย่ม ร่างเธอกระตูกเฮือกเมื่อแฮรี่กระเด้งตัวกระแทกเข้าไปจนสุด บั้นดอวเริ่มกระแทกถี่ยิบ ดัง ปั๊บๆ ไปทั่วห้อง เคธี่หลับตาแน่น เชซเซอร์สาวสะบัดหัวไปมาด้วยความเสียวซ่าน สองมือของของแฮรี่ก็ไม่ได้อยู่นิ่งเฉย ลูกควัฟเฟิลส่วนตัวของเธอเด้งตามจังหวะที่เขาขย่ม แฮรี่บีบคลำสองเต้าอย่างเมามันส์
เคธี่ที่จะร้องเพื่อปลดปล่อยอารมณืก็ไม่สามารถทำได้ ได้แต่อดกลั้นเอาไว้ หน้าของเธอได้อารมณ์สุดขีดด้วยความเสียวซ่านที่ไม่อาจปลดปล่อย ร่องสวาทของเธอบีบรัดจนแน่น จนร่างของสาวผิวแทนกระตุก เป็นการบ่งบอกให้แฮรี่รู้ว่าเธอไปสุดทางสวรรค์แล้ว

แต่เขายังไม่เสร็จ

แฮรี่ขย้ำหน้าอกแรงๆเป็นการเริ่มต้นใหม่ เชซเซอร์หันหน้ามาปรกบจูบกับแฮรี่ด้วยความเสียวซ่าน เธอจูบอย่างดูดดื่มเหมือนจะใช้ริมฝีปากและลิ้นของแฮรี่ระบายความเสียวแทนการเปล่งเสียงคราง

แฮรี่ลุกขึ้นมายืน ทำให้เคธี่เสียหลักล้มไปจับเก้าอี้ ตอนนี้สาวนักกีฬาอยู่ในท่าที่พร้อมมีเซ๊กส์ตามที่ซีกเกอร์หนุ่มวางแผนเอาไว้ ก้นโง้วงอนหันมาทางแฮรี่ สองมือของเขาอ้อมไปคว้าจับที่สนิชสีแทนตรงหน้า

แฮรี่เมื่อได้ยืนก็เหมือนมีพลัง เด็กกนุ่มกระแทกเอวดังปั๊กๆ คลื่นความหฤหรรษ์ถาโถมเขาสู่ร่องสวาทของเคธี่ เบล เธอถูกกระแทกจนเอาหน้าซุกกับ กองผ้าของเพื่อสนิทที่ว่าทิ้งไว้

"อิอ อึออ อ๊ายยย  เสียว  โอ้ยย ซี๊ดดดด เสียววว เอาอีก แฮรี่ กระแทก แรงๆๆ ซี๊ดดดดด"

พร้อมๆกับความอดทนที่สิ้นสุด เคธี่ไม่สามารถทนต่อความเสียวที่ถาโถมเข้ามาได้ เธอครางเสียงดัง แฮรี่เมื่อได้ยินคู่ขาเร่งก็ยิ้มด้วยความสะใจ เขาฟาดไปที่ก้นของเคธี่อีกครั้ง เธอตัวเกร็งกระตุก ร่องเสียวตอดใส่ดุ้นของแฮรี่อย่างแรง เพราะโดนส่งขึ้นสวรรค์ไปอีกรอบทั้นที ที่แฮรี่ฟาดก้นเธอ

แต่เด็กหนุ่มผมดำยังคงกระแทกดัง ปั๊ก ปั๊ก ไม่ยอมหยุด

"ฉัน จะ ส เสร็จแล้วเคธี่ อู้ววว"

"แฮรี่ ฉัน จะ จะ จ มะ ไหวแล้ว อ๊ายยยย"

เคธี่เสร็จอีกรอบพร้อมๆกับแฮรี่ที่โดนเธอตอดจนน้ำแตก แฮรี่พยายามดึงออกมาก่อน แต่มันก็ยังกระฉูดจนเลอะหน้า และ ตัวของเคธี่ไปหมด ร่องเสียวของเคธี่เยิ้มไปด้วยน้ำรักของแฮรี่ ใบหน้าเลอะเป็นดวงๆ แสงจากแสงจันทร์สะท้อนมันจนแวววาวทำให้แฮรี่รู้สึกว่ารุ่นพี่อายุมากกว่า1ปีคนนี้มันเซ็กซี่เป็นบ้า

"มันสุดยอดไปเลย แฮรี่ เสียวสุดๆ" เคธี่บอก "ของเธออร่อยมาก"

เธอลุกขึ้น พึมพัมคาถา เรปาโร เพื่อดึงเอาน้ำรักที่แฮรี่กระฉุดใส่เธอและเสื้อผ้าออก พร้อมกับเก็บข้าวของที่หล่นลงมาระหว่างมีเซ็กส์

"ฉันรอที่จะทำมันอีกครั้งไม่ไหวแล้ว เคธี่" แฮรี่ยิ้มแป้น

"เหมือนกัน" เธอยิ้มก่อนจะโน้มตัวลงมา ฝากรอยจูบอันเบาบางไว้บนริมฝีปากของแฮรี่

แฮรี่รีบกลับไปที่ห้องของเขา เมื่อเขาพบว่าตัวเขาเองออกมานานพอสมควรแล้ว เมื่อแฮรี่มาถึง เพื่อนๆอกไปจากห้องกันหมดแล้ว เฮอร์ไมโอนี่กับรอนนั่งกันเงียบกริบ ไม่มีเสียงพูดคุยกันแม้แต่น้อย เฮอร์ไมโอนี่ยังคงง่วงอยู่กับการฝึกคาถาเรียกของตามตำราคาถาพื้นฐานปี4 ในขณะที่รอนเหม่อมองออกไปนอกรถไปที่ยังมีฝนตกกระหน่ำอย่างไร้จุดหมาย แฮรี่เดินเข้าห้องมาอย่างเงียบๆ และ ทิ้งตัวลงนั่งอย่างเหนื่อยอ่อน

"ไปไหนมา แฮรี่" รอนหันมาถาม

"แถวๆนี้แหละ" แฮรี่ตอบ "เมื่อกี่เจอเคธี่ เบล ตอนขากลับเลยคุยกันนิดหน่อย" ชื่อของเคธี่ดังขึ้ย ทำให้เฮอร์ไมโอนี้เงยหน้าขึ้นมาร่วมบทสทนาด้วย

"คุยอะไรกับเธอละ"

"ก็ควิดดิชเวิร์ลคัพนั้นแหละ" เขาโกหกพลางหันไปมองทางอื่น

"ช่ายย ฉันมันใจเลยว่าเธอต้องอยากคุยเรื่องของซีกเกอร์ วิกเตอร์ ครัม มือหนึ่งของโลกแน่ๆ ใครๆก็อิจฉาเราที่นั่งอยู่ตรงนั้น......" รอนบอกพลางพยายามโม้เรื่องนี้อีกเป็นรอบที่หนึ่งร้อย

เฮอร์ไมโอนี่มองหน้าแฮรี่อย่างอนๆและไม่พอใจอย่างยิ่ง แฮรี่รู้ว่าเธออิจฉา แต่แล้วยังไงละ ในเมื่อเธอกับรอนก็อยู่ด้วยกัน ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอกับรอนคบกันอยู่ มันก็จริงที่ว่าเธอเป็นคนได้ความบริสุทธ์ของแฮรี่ไป แต่เธอกลับมาทำตัวแบบนี้ เดียวก็โกรธเดียวก็งอนใส่เขาเหหมือนคนบ้า

"อีกนานไหมกว่าจะถึงเนี่ย" รอนถามหลังจากที่เข้าพูดเรื่อง วิกเตอร์ ครัม จบ

"สักชั่วโมงได้ โรนัลด์" เธอตอบเสียวเขียวพลางปิดหนังสือดังฉับ "รอน ขอคุยด้วยหน่อย เป็นการส่วนตัวนะ"

รอนมองตามเฮอร์ไมนี่ที่เดินนำออกไป ก่อนจะลุกขึ้นเดินตามเธอไปอย่างงๆ
"เป็นอะไรเนี่ย" เขาบ่นพึมพำ

แฮรี่จ้องมองเพื่อนสนิทั้งสองคนออกไปจากห้อง เขาไม่มีไอเดียว่าสองคนนี้จะไปคุยเรื่องอะไร แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมากนัก พลางจ้องมองออกไปนอกรถไฟด้วยความหวังว่าจะถึงสถานที่ ที่เขารัก ที่ๆแฮรี่เรียกว่าบ้านได้อย่างเต็มปาก

- โรงเรียนเวทมนต์สำหรับพ่อมดแม่มดนานาชาติ ฮอกวอตส์ -



นาวขอโทษน้าที่หายไปนานเลย พอดีมีแต่เรื่องยุ่งๆ วันนี้ฟิตจัด เอาลงทีเดียวสองตอนเลย หวังว่าจะชอบกันนะ
ขอบคุณทุกคำติชมนะ

................................................................
      ตามผลงาน ของ คุณ lucifer417 ได้ที่วาล์ปนี่นะ.
..

บทที่ 4 ผู้เสพความตาย
บทที่ 3 เต้นท์
บทที่ 2 ควิดดิชเวิลด์คัพ
บทที่ 1 เสียหนุ่ม
แฮรี่พอตเตอร์ กับ ถ้วยอัคนี[Side sex story]

เสียวที่เชียงใหม่
นาวในร้านเหล้ายามเมามักมีปัญหา
โรงเรียนเร่าร้อน ... ( เรื่องแต่งค่ะ )
เสียวในห้องคอมฯกับร่องก้นครั้งแรก
สอนเด็กข้างบ้าน นาวจ้า
เป็นแฟนรุ่นน้องยังได้น้องแฟน
ถูกใจน้องกร เด็กใหม่คณะอาร์ต จากนาวค่ะ
เมื่อนาวรถเสีย ต้องทำไง มาดู
ยัยจ๋าตัวแสบมาเยี่ยมจิงเรอะ
ไปรับน้องที่ ม.มาแหละ
พลาดไปแล้วที่แกล้งน้อง

ตอนที่ 3
ตอนที่ 1 ตอนที่ 2
  พี่สาวจอมร่าน [/color]