อ้างถึงอ้างอิงโพสต์244 ต้นฉบับโพสต์โดยtxxt30เมื่อ2016-05-07 19:57เผยแพร่ :
ทองดีเดินเกมพลาดหรือเปล่า   ทำไมไม่พูดตรงๆ กับพ่อตา


เฮ้อ นิยายแบบนี้ไม่น่าดราม่าเลย คนอ่านก็หวังว่าจะได้อ่านอะไรที่บันเทิงและแฮปปี้เอนดิ้ง ไม่อยากมานั่งอ่านดราม่าเศร้าๆ หวังว่าผู้แต่งคงเข้าใจคนอ่านนะครับ
 

คือจะแต่งแบบนี้ มีอะไรมั๊ย...ถ้าไม่พอใจไม่อยากอ่าน ก็เชิญครับ................จะให้แต่งเรื่องเย็ดกันทุกๆตอนตั้งแต่บทแรกยัน

บทจบ ไปหาเรื่องอื่นอ่าน มีนักเขียนเยอะแยะให้เลือกเสพ ส่วนผมจะแต่งแบบนี้ไม่พอใจก็ไม่ต้องเข้ามาอ่านมาเสพครับ

suckzeed.........


  


ผมรู้สึกว่าตนเองเหมือนน้ำท่วมปาก จะพูดความจริงออกไปก็ไม่กล้า เมื่อปรากฏแก่ใจตนเองแล้วว่าทั้งคุณดาและพ่อตาผม
รู้สึกยินดีพอใจด้วยซ้ำที่รู้ว่าคุณเจนไม่ได้เป็นสาวเลสเบี้ยน จึงไม่พูดถึงเรื่องที่เคยกล่าวไว้เลยว่าอยากให้ผมทำให้คุณเจน
เป็นผู้หญิง จนยินยอมให้ผมมีอะไรกับเธอ ครั้นถ้ามารู้ความจริงว่าผมกับคุณเจนมีอะไรกันแล้ว ผมว่าคนที่ผมรักทั้งสองคง
ลำบากใจเป็นแน่ ที่ตัดสินใจผิดๆในครั้งนั้นออกไป

โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณเจนเธอคงไม่มีวันอภัยให้ผมแน่ ในเมื่อผมเห็นการตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวจากเธอมาแล้ว ตั้งแต่วัน
เดินทางกลับ ไอ้โมเม้นท์ขี้อ้อนอ่อนหวานนั้น แทบไม่มีหลงเหลืออยู่อีกเลย ทั้งจากสีหน้าแววตาและน้ำเสียง ผมเข้าใจดีว่า
ชีวิตของคุณเจนโดนทำร้ายจิตใจมาตั้งแต่ยังเด็กมาแล้วหลายครั้ง และถ้าเธอรุ้ความจริงว่าเหตุการณ์ที่ชักนำให้เธอต้องมา
เสียตัวให้ผมนั้น เพราะถูกผู้เป็นตาวางแผน ไม่ได้เกิดจากความสมัครใจรักใคร่แต่อย่างใด เธอคงเสียใจมิใช่น้อย แล้วแว๊บ
หนึ่งในความคิดของผมที่แล่นเข้ามาในหัว

ผมถึงกับเสียวสยองวาบ จนต้องรีบสลัดหัวขับไล่ความนึกคิดนั้น ที่ว่าดูเหมือนคนบ้านนี้ โดยเฉพาะคุณดาและพ่อของเธอ
คิดอยากทำจะอะไรก็ได้ เพื่อให้ได้สิ่งที่ดูดีกับตนเองเพียงเท่านั้น อย่างเช่นคุณดา พออยากให้ลูกสาวหายจากการเป็นพวก
รักร่วมเพศ ถึงกับยอมเสนอตัวคุณเจนมาให้ผม พ่อตาผมก็เช่นกัน วางแผนอะไรต่ออะไรก็ล้วนแต่คิดในผลดีเพียงด้านเดียว
ต้องการเพียงผลสำเร็จ แต่ไม่คำนึงถึงผลกระทบที่ติดตามมา ชีวิตคุณเจนมีเลือดมีเนื้อ มีใครคิดถึงใจเธอบ้างว่าเธอจะต้อง
ต่อสู้กับความผิดในใจเพียงใด เมื่อต้องกลายเป็นเมียของผมที่มีศักดิ์เป็นพ่อเลี้ยง คิดเพียงง่ายๆว่า ถ้าคุณเจนเป็นของผม
เรื่องทุกอย่างคงจะดีขึ้น คิดๆไปแล้วผมสงสารคุณเจนจับใจ ความสงสารมันเพิ่มทวีขึ้น จนผมกล้าพูดได้อย่างเต็มปากแล้ว
ว่า ผมรักเธอ เสียแล้ว

แม้ว่าช่วงหลังๆที่เธอเปิดใจว่ารักชอบผมอยู่บ้าง ผมก็แน่ใจว่าเป็นเพราะเธอได้เสียตัวให้ผมไปแล้วเป็นแน่ จึงได้เปิดเผย
ความรุ้สึกนั้นออกมา แต่ถ้าเธอยังไม่เสียตัวให้ผมล่ะ..เธอคงเก็บความรุ้สึกนั้นไว้จนวันตายเป็นแน่

ผมถึงได้เข้าใจเป็นอย่างดีว่า เพราะเหตุนี้แหละที่คุณเจนขอร้องให้ผมรับปากว่าจะไม่แพร่งพรายเรื่องนี้ให้ใครทราบ และผมก็
แน่ใจว่า ที่เธอขู่ว่าจะหนีไปต่างประเทศหรือหนีออกจากบ้านถ้าผมผิดสัญญานั้น เธอทำได้แน่

ความรุ้สึกเหล่านี้มันวนเวียนรบกวนอยู่ในหัว รวมทั้งการหาวิธีที่จะทำเรื่องนี้ผ่านไปได้ด้วยดี ทำให้ผมไม่มีอารมณ์ตอบสนอง
แม้จะรุ้ว่าเมื่อคืนมะลิเข้ามาหาในห้องนั้นคงมุ่งหวังให้ผมเย็ดเธอก็ตาม คงเป็นเพราะเรื่องเหล่านี้กระมังที่รบกวนอยู่ในหัว ทำ
ให้เช้ารุ่งขึ้นผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวอย่างแรง จนแทบลุกจากที่นอนไม่ไหว แต่ก็ฝืนใจฝืนกายผุดลุกขึ้นไปทำหน้าที่
ของตนเองอย่างเดิม จนพ่อตาผมร้องทัก

"เอ็งไม่สบายหรือไรทองดี..ไปเรียกสาลีมาทำหน้าที่แทนก่อนก็ได้ เอ็งไปนอนพักสิ..."

ผมเดินไปตามสาลี่มาปรนนิบัติทำหน้าที่แทนผมจริงๆ แต่ตนเองไม่ได้กลับไปนอนพักหรอก คงเดินเอื่อยๆเฉื่อยๆแบบคนใจ
ลอยจนกระทั่งไปถึงสระน้ำ แล้วจึงหาที่นั่งพักผ่อน ให้คลายจากอาการปวดหัว แล้วเผลอตัวม่อยหลับคาเก้าอี้สระน้ำไปจน
กระทั่งได้ยินเสียงฝีเท้าลากรองเท้าแตะของคนเดินขึ้นมา

"คุณเจน..." ผมรีบร้องทักเมื่อเห็นว่าผู้ที่เดินขึ้นบันไดสระน้ำมานั้นคือคุณเจน หญิงสาวผู้เป็นชนวนทำให้ผมปวดหัว

"อ่ะ..ตัว...เอ๊ย..คุณ..เอ้อ..พี่ทองดี..."

คุณเจนมีอาการประหม่า จนเรียกผมผิดๆถูกๆ เมื่อเธอได้ยินเสียงผมร้องทัก แต่เท้าทั้งสองของเธอก็ไม่ได้ชะงักหยุดนิ่ง เพียง
ค่อยๆเดินขึ้นบันไดช้าลง จนเดินมาทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ ห่างจากผมไปอีกตัว พร้อมกับค่อยๆเปลื้องชุดคลุมตัวออก เผยให้
เห็นชุดว่ายน้ำแบบทูพีชสีเขียวอ่อน ยิ่งขับความขาวเนียนของผิวเนื้อจนสว่างดุจมีแสงเรืองๆออกมาจากตัว

"พี่ทองดีมานานหรือยังคะ.."

ผมควรจะดีใจมั๊ยนะ ที่คุณเจนพูดกับผมด้วยทีท่าสนิทสนม เหมือนเราไม่เคยโกรธเคืองกันมาก่อน แต่ให้ดิ้นตายเถอะ ผม
กลับรู้สึกอึดอัด หายใจไม่ทั่วท้อง กับกิริยาที่เมินเฉยเยี่ยงนี้ จนอยากตรงรี่เข้าไปกระชากร่างสวยมีเสน่ห์เย้ายวน เข้ามากอด
รัดให้หายคิดถึง แต่สิ่งที่ทำได้ คือเพียงตอบเสียงเรียบๆออกไป

"คงนานแล้วละครับ..จนเผลอหลับไป แล้วคุณเจนไม่มีเรียนหรือครับวันนี้.."

"ช่วงนี้เจนหยุดดูหนังสือสอบค่ะ...ใกล้จบแล้ว..."

คุณเจนตอบกลับมาด้วยเสียงเรียบเฉยๆ แววตาไม่ได้มองมาทางผม แต่กลับหันไปมองพริ้วคลื่นของน้ำสีฟ้าในสระกว้างเสีย
แทน แล้วอึ้งกันไปพักใหญ่ เหมือนกำลังขบคิดหาคำพูดมาคุยกัน

"เอ้อ..เจนขอบคุณนะคะ..ที่พี่รักษาคำพูด..ไม่บอกเรื่องนั้นกับคุณแม่.." คุณเจนเอ่ยขึ้นมาเบาๆ หน้าเริ่มแดงเมื่อพูดถึงเรื่อง
คืนวันวาน

"ไม่เป็นไรครับ..ผมรับปากสัญญากับคุณเจนไว้แล้ว.."

ผมพูดออกไปอย่างแผ่วเบา เหมือนคนไร้จิตวิญญาณ มองเห็นคุณเจนหยิบครีมกันแดดมาทาตามผิว ตามแขนขาอย่างอ้อย
อิ่ง ก่อนจะผุดลุกขึ้นยืนตั้งท่าจะเดินจากไปลงสระ

"เดี๋ยวก่อนสิครับ..แล้วเมื่อไหร่ที่คุณเจนจะให้ผมพูดเรื่องนี้ครับ..."

ผมรีบเรียกรั้งไว้ จนคุณเจนชะงักเท้าเอียงหน้ามามองผม ด้วยสายตาเชื่อมหวาน แต่ครุ่เดียวก็กลับเปลี่ยนมาเมินเฉยเหมือน
เดิม พร้อมเม้มปาก ก่อนจะพูดเสียงรอดไรฟันออกมาเบาๆ

"ถ้าพี่รักเจน...พี่ห้ามพูดเรื่องนี้กับใครเป็นอันขาด และตลอดไป..."

คุณเจนพูดจบก็หันหลังเดินไปที่ขอบสระ แล้วพุ่งตัวลงไปแหวกว่ายน้ำ ทิ้งให้ผมนั่งอึ้งเป็นใบ้อยูตามลำพัง แม้กระทั่ง
ได้มองรูปร่างสวยๆยั่วยวนใจของคุณเจนที่ค่อยๆ แหวกว่ายน้ำห่างไปถึงขอบสระด้านตรงข้าม ผมก็ยังไร้อารมณ์พิศสวาท
จนกระทั่งคุณเจนว่ายกลับมา แล้วใช้มือสองข้างยึดขอบสระก่อนจะโหนตัวขึ้นมาร้องถาม

"อ้าว...พี่ยังไม่ไปอีกหรือคะ..มานั่งมองเจนว่ายน้ำแบบนี้ เดี๋ยวคุณตาก็สงสัยหรอก..." คุณเจนร้องเตือนเสียงสั่นๆ พร้อม
หันหน้าไปมองกล้อง ที่พ่อตาผมติดไว้ที่เสาไฟ อย่างหวาดระแวง

"มันเป็นกล้องหลอกๆครับ ..." จนผมต้องยอมเอ่ยบอกความจริง ไม่ให้คุณเจนต้องหวาดระแวง พอเธอได้ยินก็อมยิ้มขันๆ
แล้วบ่นออกมาเบาๆ

"หูยยยย..คุณตานี่ร้ายจัง หลอกต้มเจนซะเปื่อยเลย...ตัวเอง..อุ๊ย..พี่ไม่ต้องมายิ้มขำเลยนะ...ร้ายกาจทั้งคู่..เชอะ..."

คุณเจนออกเสียงงอนๆจิกตาค้อน พร้อมเผลอเรียกผมว่าตัวเองอีกครั้ง ทำเอาผมรู้สึกดีขึ้นจนหายอึดอัด โดยเฉพาะท่าที่
เธอใช้สองมือยึดขอบสระแล้วโหนตัวขึ้นนั้น สองแขนมันบีบรัดหน้าอก จนนมอวบใหญ่ปลิ้นออกมาเป็นก้อนๆขาวผ่อง และ
โดยเฉพาะชุดว่ายน้ำพอมันเปียก ก็ไม่สามารถปกปิดหัวนมเล็กๆที่ดุนดันออกมาเป็นจุก ให้ผมมองอย่างหลงไหล จนไม่
สามารถห้ามอารมณ์ได้อยู่ ต้องปล่อยให้จิตใจแตกกระเจิงจนท่อนลำในกางเกงนอนตุงแข็งให้คุณเจนมองเห็น

"หืยยพี่..ระวังตัวหน่อยสิ..ดูสินั่น.."

คุณเจนร้องเตือนผมเสียงสั่นๆหน้าแดงๆอายๆ แล้วบุ๊ยปากมาที่กลางลำตัวของผมที่มันแข็งจนดุนดันกางเกงนอนออกมาเป็น
ท่อนเป็นลำอย่างชัดเจน

"ก็คุณเจนของผมน่ารักเซ็กส์ซี่นี่ครับ..."

ผมพูดพร้อมเอนตัวหงายพิงพนัก โชร์ให้คุณเจนเห็นท่อนลำของผมที่กระดกงึกๆในกางเกง จนคุณเจนหน้าแดงรีบเบือนสาย
ตาไปทางอื่น แล้วปล่อยแขนจนตัวไถลกลับไปลงน้ำ

"ตัวเองทำแบบนี้เหมือนไม่รักเค้าเลย...รู้มั๊ยว่ามันทำให้เค้าทรมานแค่ไหน..กับความรู้สึกผิดที่ต้องมาแย่งชิงคนรักของแม่
ตัวเอง..." คราวนี้ผมตกใจจริงๆที่ได้ยินเสียงเศร้าสร้อยสั่นเครือออกมาจากปากคุณเจน จนต้องรีบนั่งตัวตรง แล้วกล่าวขอ
โทษเบาๆ

"ไม่เป็นไรหรอก..คราวหลังตัวเองก็อยู่ห่างๆเค้าหน่อย..อย่าทำแบบนี้อีกรุ้มั๊ย...ถ้าไม่เชื่อเค้าเองแหละจะหนีไปเมืองนอก..." ฟัง
น้ำเสียงผมก็รุ้ว่าคุณเจนคงเอาจริงจึงตัดสินใจพูดเรื่องที่คุณเจนคาดไม่ถึง หวังว่าเธอจะเลิกคิดว่ากำลังทำร้ายมารดาตนเอง

"คุณเจนทราบมั๊ยครับ ว่าก่อนที่จะไปอยุธยากัน..คุณดาเคยบอกให้ผมทำให้คุณเจนหายจากการเป็นเลสเบี้ยน ถึงขนาดยอม
ให้ผมหาทางมีอะไรกับคุณเจนด้วยซ้ำ..คุณเจนไม่สังเกตุหรือครับ ว่าทำไมช่วงหลังพวกเราจึงออกไปทานข้าวดูหนังกันบ่อยๆ
ฉนั้นคุณเจนอย่าคิดมากสิครับว่าที่เราสองคนทำแบบนี้จะเป็นการทำร้ายคุณดา..." ผมพยายามอธิบายช้าๆ หวังให้เธอคิด
ตามและเข้าใจ แต่ปรากฏว่าพอพูดจบ ผลที่ได้กลับตรงกันข้าม

"โธ่เอ๊ย..ตัวเอง..ช่างไม่รู้อะไรเสียเลย...ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกที่จะยิ้มหน้าชื่นสบายใจ เมื่อรุ้ว่าชายคนรักมีผู้หญิงอื่น..ที่แม่
บอกแบบนี้ ตัวเองคิดว่าท่านไม่เสียใจหรือ แต่ท่านยอมแลกความเสียใจกับการทำให้เค้าเป็นผู้หญิง..ซึ่งเค้าเป็นผู้หญิงอยู่แล้ว
ยิ่งไม่ควรเอาเรื่องแบบนี้มาทำร้ายความรุ้สึกของแม่...ตัวเองเชื่อเค้านะ..รักแม่เค้าให้มากๆ และลืมเค้าไปเสียเถอะ...เค้าขอร้อง..."

คุณเจนอธิบายเสียงเศร้าๆ พูดถึงตอนท้ายๆ ผมเห็นนัยต์ตาทั้งสองข้างเธอแดงกร่ำ ก่อนจะมีหยาดน้ำใสๆเอ่อคลอ จนผม
ใจหาย

"แล้วคุณเจนไม่รักผมเลยหรือครับ..ถึงได้พูดแบบนี้.."

"รักสิ..เค้ารักตัวเอง..เค้าถึงได้ขอร้องตัวเองแบบนี้..นะคะ..ลืมเค้าเสียเถอะ..."

คุณเจนพูดจบก็ปล่อยตัวให้จมลงไปในน้ำต่อหน้าต่อตาผม จนผมใจหาย แต่เมื่อรออีกพักหนึ่ง ตัวเธอถึงได้ทะลึ่งขึ้นมา
เหนือน้ำ แล้วตัดใจโหนตัวขึ้นจากสระ คว้าเสื้อคลุมสวมใส่ แล้วเดินจากไปทันที ไม่หยุดรอแม้ผมจะพยายามเรียกรั้งไว้

[post]คุณเจนทิ้งให้ผมนั่งนิ่งอึ้งอยู่ที่สระน้ำตามลำพัง พร้อมครุ่นคิดถึงคำพูดของเธอ ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกที่จะยิ้ม
หน้าชื่นสบายใจ เมื่อรุ้ว่าชายคนรักมีผู้หญิงอื่น หรือมันจะเป็นความจริง ถ้าเช่นนั้นคุณดาคงตกอยู่สภาพหวานอมขม
กลืน เมื่อเสนอให้มะลิมาสนองกามารมณ์ผม ทำให้ผมมีความสุขยามที่เธอตั้งท้องช่วยอะไรผมไม่ได้ ผมช่างเป็นผู้ชายที่เลว
ร้ายเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ ที่ดันไปยอมรับ ดันไปเห็นดีงาม และมีความสุข ท่ามกลางความระทมทุกข์ของเมีย

"รักสิ..เค้ารักตัวเอง..เค้าถึงได้ขอร้องตัวเองแบบนี้..นะคะ..ลืมเค้าเสียเถอะ..." มันคงเป็นความเจ็บปวด
รวดร้าวอย่างสาหัส จนคุณเจนต้องขอร้องให้ผมลืมเธอ ทั้งๆที่เธอคงรักผมอยู่ ทั้งๆที่เธอยังต้องการความสุขจากผม แต่เธอ
คงไม่อยากทำให้แม่เสียใจ เธอคงไม่ต้องการทำให้น้องที่กำลังเกิดใหม่ต้องขาดพ่อ เมื่อผมได้นั่งคิดตรึกตรองดูแล้ว คงจะ
ต้องทำใจยอมทำตามที่คุณเจนขอร้อง อยู่ให้ห่างเธอดีกว่า เพื่อมิให้เธอต้องเจ็บปวดไปกว่านี้ รวมถึงมะลิด้วย ผมให้สัญญา
กับตัวเองว่านับจากนี้ต่อไป ผมจะเป็นสามีที่ดีของคุณดาเพียงแค่คนเดียว[/post]

ขอบคุณจากใจครับ

ตอนนี้ช่างเป็นตอนที่บีบหัวใจคู่รักหนุ่มสาวเสียจริงๆใครนะ.. ? จะเป็นคนครายปมให้ครอบครัวนี้กลับมาเป็นครอบครัวหรรสาอย่างที่พวกเราหวังกัน...

ใช่ครับไม่มีผู้หญิงคนใหนยินดีหรอกมองดูมุมกลับผู้ชายก็เหมือนกันนั่นแหละขอบคุณสำหรับข่อคิดดีๆครับ

บีบหัวใจจริงๆอีกคนก็เมีย อีกคนก็เป็นรักใหม่

ไม่รู้จะสงสารใครดี