แล้วมือใหม่หัดมีเล่ห์เหลี่ยมแบบผมก็ต้องพลาด หลังจากที่นอนกอดจุบคุณเจนอยู่บนเตียงอีกพักใหญ่ จึงเข้าใจกระจ่างว่า
สาเหตุที่เธอจำต้องออกไปเที่ยวกับนายเอ็มก็เพื่อให้ผมลืมเธอ แต่ไม่คิดว่าจะได้ผลตรงข้าม แทนที่ผมจะลืมกลับยิ่งหึงหวง
จน ใจกล้าพอที่จะมีอะไรกับเธอในบ้าน

"คราวหลังตัวเองจะทำแบบนี้กับเค้าอีกไม่ได้แล้วนะ..เค้าจะไม่ยอมใจอ่อนอีก.." คุณเจนกระซิบบอกเสียงหวานๆ เนือยๆอย่าง
อ่อนแรงกำชับผมอีกเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะบอกให้ผมกลับลงไปข้างล่าง

แล้วพอผมเปิดประตุห้องคุณเจนออกมาก่อนจะหันไปกดล็อคให้เรียบร้อย แล้วพอหันกลับมาก็ใจหายวาบเมื่อพบว่าคุณดา
กำลังเดินขึ้นบันไดมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มมีความสุข แต่พลันที่เธอเงยหน้าขึ้นมาเห็นว่าผมเพิ่งผลุดตัวออกมาจากห้องคุณเจน
เธอถึงกับหน้าถอดสี ยกมือขึ้นทาบอก

"ทองดี!..."

คุณดาร้องเรียกชื่อผมเสียงดัง ด้วยความตกใจ ในขณะที่ผมก็สะดุ้งโหยง ในหัวรีบคิดหาข้อแก้ตัว เพราะเชื่อว่าเธอต้องถามผม
แน่ว่าเข้าไปทำอะไรในห้องคุณเจน

"ทำไม..ทองดีถึงออกมาจากห้องลูกเจน..." คุณดาถามเสียงสั่นๆ แล้วรีบสาวเท้าตรงรี่เข้ามาหา

"เอ้อ..ผม..." ผมอึกอักในระยะเวลาประชิดเยี่ยงนี้ ถึงกับแก้ตัวไม่ออก

"ยะ..อยากบอกนะว่า..เธอกับ..ลูกเจน..."

คุณดาถามเสียงสั่นๆ หน้าเริ่มแดงด้วยความโกรธจนพูดไม่ออก รีบเคาะประตุห้องคุณเจนแรงๆเร็วๆ ส่วนผมได้แต่ยืนหน้าซีด
อยู่ข้างๆตัวเธอพูดไม่ออก ดีแต่ว่าตอนที่ออกมาจากห้องคุณเจน ผมแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว

"ลูกเจนเปิดประตุห้องหน่อย..นี่แม่นะ..." คุณดาเคาะประตูติดๆกันอีกหลายครั้ง แล้วร้องบอกเสียงดังๆ

[post]"ค่ะ...คุณแม่...เปิดเดี๋ยวนี้แหละค่ะ.."

ผมได้ยินเสียงร้องตอบออกมาจากในห้องคุณเจน จากนั้นสักครู่บานประตุห้องคุณเจนก็เปิดออก คุณดารีบถลันตัวพร้อมลาก
ข้อมือผมตามเข้าไปอย่างรวดเร็ว เมื่อคุณเจนเบี่ยงตัวเปิดทางให้ ผมรีบมองไปที่ร่างของคุณเจนพบว่าบัดนี้ มันสวมใส่ชุด
แซกสีดำตัวที่โดนผมถอดออกมาไว้เรียบร้อยแล้ว

"คุณแม่เห็นว่าทองดีออกมาจากห้องนอนของลูก..." คุณดาร้องถามเสียงสั่นๆดังกว่าปรกติ พร้อมมองสำรวจไปบนเตียง ที่
มันได้รับการจัดไว้เรียบร้อยเสมือนยังไม่เคยมีคนมานอน

"อ้าว..พี่ทองดี...ยังไม่ลงไปอีกหรือคะ..เจนขอบใจนะที่พี่ช่วยพยุงมาส่ง..."

แทนที่คุณเจนจะตอบคำถามของมารดากลับหันมาพูดกับผมด้วยสีหน้าและน้ำเสียงราบเรียบ แล้วผมก็เพิ่งสังเกตุเดี๋ยวนี้
เองว่า คุณเจนยืนอยู่ก็จริง แต่เท้าซ้ายเธอเขย่งขึ้นเล็กน้อย

"เรื่องมันยังไงคะ..." คราวนี้เสียงคุณดาเริ่มเบาลง แต่ก็ยังสั่นๆอยู่จนได้ยินชัด

"อ๋อ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณแม่..เผอิญตอนเจนกลับมาจากไปเที่ยวกับพี่เอ็ม พอจะเข้าบ้านก็ลื่นหกล้มน่ะค่ะ...พอดีพี่ทองดี
ยังคงนั่งรอคุณแม่ที่ห้องรับแขก..พี่เค้าเลยช่วยพยุงเจนเดินขึ้นมาส่ง..คุณแม่สงสัยอะไรหรือคะ..."

น้ำเสียงคุณเจนราบเรียบไม่มีทีท่าตื่นเต้นหวาดกลัวและส่อพิรุธแม้แต่น้อย จนผมอยากมอบตุ๊กตาทองดารานำแสดงหญิง
ให้เธอเสียจริง เล่นเอาคุณดาทำหน้าเหว๋อ

"เอ้อ..ไม่มี..อะไรหรอกจ๊ะ..แม่แค่แปลกใจ..เพราะทองดีไม่เคยขึ้นมาบนนี้...ใช่มั๊ยคะ..." คุณดาเป็นฝ่ายอึกอักตอบคำถาม
ของลุกสาวได้ไม่เต็มเสียง พร้อมหันหน้ามาถามผมในตอนท้ายประโยค

"เอ้อ..."

ผมครุ่นคิดว่าจะตอบความจริงออกไปแล้วว่าความจริงผมขึ้นมาทำอะไร แต่พอมองไปที่คุณเจนที่ยืนอยู่เบื้องหลังแม่ของเธอ
ผมเห็นเธอยกมือขึ้นไหว้ แล้วส่งสายตาอ้อนวอนขอร้องให้ผมพูดตามที่เธอบอก

"ครับ...จริงอย่างที่คุณเจนบอก..ผมนั่งรอคุณดากลับมาแต่ว่าเจอคุณเจนก่อนครับ.." พอผมพูดจบคุณเจนก็ส่งยิ้มอ่อนๆ
ขอบใจ พร้อมถอนหายใจเบาๆส่งให้

"แล้วคุณดาคิดว่าผมขึ้นมาทำอะไรครับ..หรือว่าตอนนี้คุณดาเปลี่ยนใจ...สะ.."

ผมแสร้งพูด เพื่ออยากรู้ว่าคุณดาจะตอบอย่างไร แต่ยังไม่ทันพูดจบ คุณดาก็รีบยื่นมือมาปิดปากผมไว้ ทั้งๆที่ผมอยากจะรู้
ว่าเธอเปลี่ยนใจไปแล้วจริงหรือที่จะให้ผมมีอะไรกับคุณเจน

"ไม่ต้องอธิบายแล้วค่ะ..ดาเข้าใจแล้ว...ดาขอโทษนะ..ทองดีลงไปรอดาที่ห้องก่อนนะคะ..เดี๋ยวดาตามลงไป.."

คุณดารีบตัดบท ไล่ให้ผมลงไปรอที่ห้องนอนของผม ทำให้ผมเข้าใจกระจ่างแจ้งแล้วว่า เธอเปลี่ยนความตั้งใจไปจริงๆ หลัง
จากรู้ความจริงว่าคุณเจนไม่ได้เป็นพวกรักร่วมเพศ เธอก็ไม่ปรารถนาให้ผมมีอะไรกับคุณเจน หรือจะเรียกง่ายๆก็คือ ผมหมด
ประโยชน์ไปเสียแล้ว...เธอคงอยากได้ลูกเขยเป็นหนุ่มนักเรียนนอกเสียมากกว่า ไอ้บ้านนอกแบบผม ผมคิดมาตลอดทางที่
เดินลงบันไดมายังห้องนอนของตนเอง แผนการณ์ที่จะให้พ่อตาเห็นผมกับคุณเจนจากหน้าห้องนอนไร้ประโยชน์ เพราะ
พอกลับเข้าห้อง ก็พบว่าพ่อตาผมนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง

ผมรีบเดินกลับไปทิ้งตัวลงนอนก่ายหน้าผาก ความคิดสับสนจับต้นชนปลายไม่ถูก พร้อมกับสงสัยว่าพ่อตาผมอีกคน จะคิด
แบบเดียวกับคุณดาหรือไม่ จากที่เคยสนับสนุนผม ตอนนี้ทั้งสองคนอาจเปลี่ยนใจไปเสียแล้วก็ได้ ความรักความและความ
รุ้สึกดีๆที่ผมมีให้คุณดาเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ บัดนี้มันกลับลดระดับลงไป มาเพิ่มให้ทางคุณเจนเสียแทนอย่างช่วยไม่ได้ ทั้งนี้
มิใช่เป็นเพราะว่าคุณเจนยังสาวหรือสวยกว่าคุณดาแต่ประการใด แต่มันยังมีความข้องใจอีกหลายอย่าง ที่ผมยังพูดตอนนี้
ไม่ได้ นอกเสียจากรอให้เวลามันไปผ่านไปก่อนจึงจะสามารถพูดได้เต็มปาก

เวลาผ่านไปอีกพักใหญ่ ประตุห้องผมจึงเปิดออก พร้อมๆกับใบหน้าสวยหวานของคุณดาโผล่เข้ามา เธอรีบยิ้มประจบเอาใจ
เมื่อเห็นว่าผมยังคงนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่บนเตียง จากนันก็เดินเข้ามานั่งบนเตียงข้างตัวผม

"ยังโกรธดาอยุ่หรือคะ..ดาขอโทษ..." คุณดาร้องถามเสียงอ้อนๆหวานๆ ยื่นมือมาลูบไล้ตามข้างแก้มผมเบาๆ เมื่อผมยังทำ
หน้าตึงเครียดให้เธอเห็น

"เปล่าครับ..คุณดามีสิทธิ์คิดเช่นนั้น..เพียงว่าผมไม่เข้าใจคุณดามากกว่าครับว่าทำไมจึงเปลี่ยนไป..." ผมตอบเสียงเรียบๆ
คิ้วดกดำสองข้างยังคงขมวดมุ่น จนคุณดาเอื้อมนิ้วเรียวยาวมาลูบไล้ให้คลายตัวออก

"ดาหรือคะเปลี่ยน...ดาไม่ได้เปลี่ยนอะไรเลย..ทองดีคิดมากหรือเปล่า..." คุณดาย้อนถามงงๆ

"เปลี่ยนครับ..ก่อนไปอยุธยาคุณดาพูดกับผมว่าอย่างไรล่ะครับ...."

"เอ้อ...ก้อตอนนั้นดาเข้าใจว่าลูกเจนเป็นพวกเลสเบี้ยนนี่คะ..ถึงได้บอกทองดีไปอย่างนั้น..."

"แสดงว่า..คุณดาต้องการให้เธอหายจากการเป็นเลสเบี้ยน โดยไม่สนใจว่าจะทำได้โดยวิธีไหนเลยสิครับ...แล้วถ้าสมมุติ
ว่า คุณเจนเป็นเลสเบี้ยน แล้วผมเอ้อ..ผมมีอะไรกับเธอไปแล้ว..จนคุณเจนกลับมาเป็นผู้หญิงอีกครั้ง คุณดาจะทำอย่างไร..
จะยังแนะนำลูกชายของเพื่อนมาให้คุณเจนอีกมั๊ยล่ะครับ..."

"เอ้อ..ดา..." คราวนี้คุณดาถึงกับพูดไม่ออก เมื่อโดนคำถามของผมจี้ไปตรงจุดเต็มๆ

"แต่เรื่องมันก็ยังไม่ได้เกิดขึ้นไม่ใช่หรือจ๊ะ...ทองดีจะเก็บเอามาคิดวุ่นวายใจไปทำไม หรือว่าตอนนี้ทองดี...มีความรู้สึกกับ
ลูกเจนเปลี่ยนไปเสียแล้ว..."

คราวนี้คุณดานอกจากเลี่ยงไม่ยอมตอบคำถามของผม เธอกลับเป็นฝ่ายมาย้อนถามจนผมอึ้ง ตอบไม่ออกไปสักครู่ ก่อนจะ
สุดลมหายใจเข้าปอดแรงๆอีกครั้งจึงค่อยตอบ

"ใช่ครับ..ผมรู้สึกสงสารคุณเจน..ถ้าเธอรู้ว่าก่อนหน้าไปอยุธยา ทั้งคุณแม่และคุณตาพูดอะไรไว้บ้าง.."

ขณะนั้นยอมรับเลยว่าผมกล้าตำหนิทั้งคุณดาและพ่อตาผมตรงๆ ดูเหมือนแกอยากจะทำหรืออยากจะคิดวางแผนอะไรก็ทำ
ไปเลย โดยไม่สนใจว่าผลรับมันจะไปสร้างความรุ้สึกเยี่ยงใดให้กับผมและคุณเจน คุณดาอยากให้ผมเปลี่นคุณเจนจาก
เลสเบียนมาเป็นผู้หญิงถึงกับยินยอมให้ผมทำให้คุณเจนเป็นเมีย เช่นเดียวกับพ่อตาผม ยิ่งร้ายเข้าไปใหญ่ถึงกับกล้าใช้
ลูกหลานมาวางยาปลุกกำหนัดเธอ

แล้วแต่ละคนเคยคิดบ้างมั๊ยว่า ถ้าผมทำสำเร็จ ถ้าคุณเจนเกิดรักผมขึ้นมาจริงๆ จะทำอย่างไรกัน เธอจะกล้าแย่งคนรักของ
แม่หรือ ทุกคนไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้ คิดเพียงง่ายๆว่า คุณดายอมได้ ลูกสาวก็น่าจะยอมใช้ผู้ชายร่วมกับแม่ได้เช่นกันซึ่งมันก็
เกิดจริงๆขึ้นมาแล้ว จนคุณเจนได้แต่ขอร้องให้ผมเก็บงำเรื่องนี้เป็นความลับ เธอยอมเป็นผู้เสียสละ ยอมเจ็บปวดหัวใจ
ตนเอง เพื่อให้แม่มีความสุข

"แล้วทองดีจะให้ดาทำอย่างไรล่ะคะ...ดาขอโทษที่ครั้งนั้น...วู่วามคาดไม่ถึงปัญหาที่มันจะตามมา แต่ขอร้องเถอะค่ะว่า..
อย่าเอาเรื่องนี้ไปพูดให้ลูกเจนฟัง...ปล่อยแกไป ให้แกคบกับตาเอ็มลูกชายเพื่อนดาไปแบบเดิม ไม่แน่สองคนอาจจะรัก
ใคร่กันได้ เมื่อรู้จักใกล้ชิดกันมากกว่านี้..นะคะ..."

"ก็ตามใจครับ..คุณเจนเป็นลูคุณดานี่ครับ..."

ผมตอบสั้นๆเสียงเรียบๆ ด้วยความรู้สึกว่าไม่อยากรับรู้เรื่องราวอีกต่อไป ไม่ว่าคุณดาจะทำอย่างไร ก็ตาม เมื่อพูดจบผมก็
นอนนิ่งเงียบพร้อมหลับตาด้วยความรู้สึกที่หดหู่ในใจ จนคุณดากระซิบบอกเสียงเบาๆ

"แบ่งที่ให้ดานอนด้วยสิคะ.." แม้ผมได้ยินแล้ว แต่ก็ยังแสร้งนอนหลับตานิ่งเฉย ไม่ขยับตัวแบ่งเนื้อที่บนเตียงให้คุณดา
นอนร่วมด้วย จนเธอแปลกใจ

"หรืออยากให้ดาไปตามมะลิมานอนด้วยคะ..." คราวนี้เสียงของคุณดาสั่นเครือด้วยความเข้าใจผิดคิดว่าผมอยากจะนอน
กับมะลิมากกว่า

"เรื่องนี้ก็เหมือนกัน..นับจากคืนนี้คุณดาไม่ต้องบอกให้มะลิมานอนกับผมที่นี่อีกแล้วนะครับ...ผมไม่ต้องการ.." ผมตัดสินใจ
พูดออกไปตามตรง จนคุณดาร้องถามย้ำด้วยความแปลกใจ

"จริงๆครับ..ผมรู้สึกตนเองเอาเปรียบคุณดาเกินไป ที่ยังหาความสุขอีกทั้งๆที่คุณดาต้องแบกท้องอุ้มลูกของเรา..ฉนั้นต่อไป
ผมขอยกเลิกครับ..."

ผมพูดจบก็ขยับตัวเบี่ยงให้คุณดาล้มตัวลงมานอนข้างๆ พร้อมเอื้อมมือวางบนอกผมลูบไล้เบาๆ ส่งเสียงอ้อนๆหวานๆ
มาให้

"ดาดีใจจังที่ทองดีคิดแบบนี้...ทำให้ดามั่นใจขึ้นมาแล้วว่า ควรจะถึงเวลาเสียทีที่ดาจะประกาศใครๆว่าทองดีเป็นสามีของดา
เป็นพ่อของลูกในท้อง..."

คุณดากระซิบบอกเบาๆพร้อมขยับปากขึ้นมาจูบแก้มผมด้วยความรัก ก่อนจะนอนกอดนิ่งๆกันเช่นนั้น จนผมได้ยินเสียงลม
หายใจสม่ำเสมอจากคุณดา แสดงว่าเธอกำลังหลับ ทั้งๆที่ผมยังนอนลืมตาโพลงหลับไม่ลง เพราะใจตวัดไปคิดถึงอีก
สาวหนึ่งที่นอนอย่างเดียวดายบนห้อง ตามลำพัง[/post]

ขอบคุณจากใจ

ทองดีไม่หยุดแน่เอาน้องเจนทำเมียอีกคนแน่ๆเลย

สงสารคุณเจนที่สุดแล้วตอนนี้

ความแตกแน่ๆเลยจะเป็นยังไงต่อล่ะทีนี้