3 ตอนสุดท้ายที่ผมเก็บไว้นะครับ
ตอนที่ 14-21 ใครมีช่วยลงต่อด้วยนะครับ
และผมจะทยอยลง หลงภาคแรกให้ครบนะครับ
ขอบคุณครับ

หลง ภาค 2 ตอนที่ 11

ธวัชชัยกับปริษายืนอยู่กลางลานโล่งซึ่งไม่ห่างจากอาคารที่กำลังก่อสร้างนัก
พวกคนงานก่อสร้างรวมทั้งไอ้คิงคองยันรายล้อมเธอไว้ บางคนนั่งอยู่ที่โต๊ะไม้ใกล้ๆ อากาศยามค่ำคืนเย็นยะเยือก
แต่มีแสงจากหลอดไฟนีออนสองดวงส่องให้เห็นทุกอย่างในลานนั้นอย่างชัดเจน

ทั้งสองหนุ่มสาวผู้เคราะห์ร้ายยืนกระสับกระส่าย โดยเฉพาะปริษานั้นมีอาการสั่นอยู่นิดๆ
สายตาของพวกคนงานที่มองมายังเธออย่างลวนลามนั้นทำให้เธอหวาดหวั่น ไม่กล้าคาดเดาเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ในสถานการณ์แบบนี้เธออดไม่ได้ที่จะกุมมือของธวัชชัยไว้ ทั้งๆที่รู้ว่าตอนนี้เขาเองก็ไม่สามารถเป็นที่พึ่งของเธอได้

"มึงเป็นใครไอ้หนุ่ม คราวนี้ อย่าโกหกกูนะ" ไอ้คิงคองตะคอก
ธวัชชัยรู้สถานการณ์ของตนเองดี แต่เขาพยายามสงบใจไว้ เขาจะต้องมีสติเพื่อที่จะหาทางเอาตัวรอด ตอบมันตามตรง
"ธวัชชัย ผมเป็นอาจารย์"
"ไอ้สัตว์ แล้วหลอกกูซะเนียนเลยนะมึง" ไอ้คิงคองสบถ แล้วหันไปมองปริษา "แล้วเธอล่ะ เป็นใคร...คนสวย?"
"เธอชื่อปริษา เป็นพี่สาวผม" ธวัชชัยช่วยตอบแทน แต่ไอ้คิงคองหันไปตวาด
"มึง เงียบเลยไอ้สัตว์ กูไม่ถามมึงไม่ต้องเสือก พี่สาวเหี้ยอะไรกอดกันกลมดิก" มันตะคอกแล้วหันมากวาดสายตามองปริษาขึ้นๆลง
"ผิวพรรรณดี แต่งตัวซะโก้ คงเป็นพวกผู้ดี ไฮโซ ซินะ ฮะ ฮะ กูยังไม่เคยฟันพวกไฮโซเลยว่ะ หุ่นน่าฟัดจริงๆ"
มันพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาเชยคางเธอ ปริษาอุทานร้อง
"อย่า จะทำอะไร"
"อย่าสะดิ้งน่าคุณผู้หญิง มึงอยากเจ็บตัวหรือ"
"พวกแกต้องการอะไร เราตกลงกันได้" ปริษาพูดเสียงสั่น

ไอ้คิงคองยิ้ม ขณะจะกล่าวอะไรก็มีคนงานคนหนึ่งหอบของเดินเข้ามา
"พี่เป้ง รถของพวกมันไม่ค่อยจะมีอะไรเลย มีกระเป๋าสองใบแค่นี้เอง"
ปริษาหันไปมอง ก็เห็นเป็นกระเป๋าสะพายของเธอ อีกใบเป็นกระเป๋าเสื้อผ้าขนาดใหญ่ของธวัชชัย
"ค้นกระเป๋าดูซิ"
พวกคนงานช่วยกันค้นกระเป๋า แล้วพากันบ่นพึมพำ
"ไม่ มีอะไรเลยพี่ มีแต่เสื้อผ้า...อะไรวะเนี่ย เฮงซวยจริงๆ เอ๊ะ!" คนงานคนหนึ่งหยิบกล้องออกมาจากกระเป๋า
"มีกล้องวีดีโอด้วยลูกพี่ ถ้าจะหลายตัง"
"ห่าเอ๊ย กล้องจะขายได้เท่าไหร่วะ ท่าทางออกรวย รถก็อย่างหรูแม่งไม่มีเหี้ยอะไรเลยหรือวะ แล้วกระเป๋าของอีคุณนายล่ะ ไอ้สน"
คนงานที่ชื่อไอ้สน เปิดกระเป๋าสะพายของปริษาค้น
"มีแต่พวกของกระจุกกระจิก... อ้อ มีกระเป๋าเงินด้วยลูกพี่... ว้า มีแต่บัตรเครดิต มีเงินอยู่สองพันกว่าๆเอง"
"งั้นค้นตัวพวกมันดูซิ ตุ้มหู สร้อย นาฬิกา ปลดออกมาให้หมด"
คนงานหัวเราะฮิๆฮะๆ คนหนึ่งเดินไปทางธวัชชัย ส่วนอีกเกือบสิบคนฮือไปหาปริษา สาวสวยใจหายวาบ ร้องลั่น

หลง ภาค 2 ตอนที่ 12 (เหมือนจะไม่ครบ ผมไม่มั่นใจ)

"เฮ้ย หยุด หยุด หยุด ไอ้เหี้ย ฮือกันไปแบบนั้น คนสวยเค้าตกใจหมด คนเดียวซิโว๊ย"
พวกคนงานหัวเราะกันครืน เด็กหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งพูด
"งั้นผมค้นเองนะ"
"มึงไม่ต้องเลยไอ้สม มันต้องกูโว๊ย เพราะเป็นคนสุภาพ ค้นแบบสุภาพ"
"กูโว๊ย พวกมึงหลบไปเลย"

พวกคนงานพากันแย่งกันรับหน้าที่ค้นตัวปริษาอย่างสนุกสนาน ปริษาเกิดมามีแต่คนทะนุถนอมไม่เคยเจออะไรที่ดิบเถื่อนแบบนี้
ถึงกับหน้าซีดเผือดราวกับจะเป็นลม ร้องเสียงสั่นว่า "ไม่ต้อง ชั้น ชั้นถอดให้เอง"

ไอ้คิงคองหัวเราะ
"ถอดอะไรจ๊ะ...อ๋อพี่รู้แล้ว...คนสวยอยากโชว์ใช่มั้ย? งั้นถอดเลย...ถอดให้หมด...เฮ้ยพวกมึงถอยไป
คนสวยเค้าจะแก้ผ้าให้พวกเราดูโว๊ย"

หลง ภาค 2 ตอนที่ 13

แพมเดินไปถึงบ้านไม้ที่ปลูกอยู่ด้านหลัง คริสตินเห็นพี่สาวยื่นมือเคาะไปที่ประตู... แล้วประตูก็เปิดออก แพมเดินหายไปข้างใน
คริสตินทั้งตระหนกทั้งแปลกใจ บ้านหลังนี้เป็นที่พักของนายเรืองคนสวนกับเมีย พี่สาวเธอมาที่นี่ทำไมดึกดื่นป่านนี้
แถมอยู่ในชุดนอนที่ค่อนข้างโป๊ด้วย

คริสตินวิ่งเข้าไปจนถึงหน้าประตู ทำท่าจะเคาะแล้วเปลี่ยนใจ...
อย่าเพิ่งดีกว่า เธอคิด อยากรู้นักว่าพี่แพมมาทำอะไร?

หัวใจของเด็กสาวเต้นระทึก คริสตินไม่คิดว่าพี่สาวจะแอบมีอะไรกับไอ้เรือง พี่แพมถือตัวจะตายไป มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น
ถ้าเธอโผงผางเข้าไปก็จะไม่รู้

คริสตินเริ่มเดินไปรอบๆ เพื่อจะหาว่ามีช่องอะไรที่จะแอบมองเข้าไปได้ ฟ้ายังคงร้องครืนครั่นอยู่เป็นระยะ
ฝนเริ่มโปรยปรายลงมาเป็นสาย หยาดละอองบางส่วนกระเซ็นมาโดน... แต่คริสตินไม่ใส่ใจ หน้าต่างห้องนั้นเปิดอ้า
แต่ผ้าม่านถูกรูดบังไว้ ลมกรรโชกม่านจนปลิวสะบัด

คริสตินไม่กล้าไปที่ตรงนั้น... ถ้าเธออยู่ตรงหน้าต่างคนข้างในต้องมองเห็นเธอแน่ๆ
แล้วสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นรอยแยกที่ผนัง มันไม่ใหญ่นักแต่คงใช้ได้ เธอย่องเข้าไปที่รูนั้นแล้วทาบสายตาลงไป...

ภายในห้อง...

ไอ้เรืองแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง คุณหนูแพมผู้สูงศักดิ์ที่ไม่เคยเหยียบย่างมาบริเวณนี้เลย
กำลังยืนอยู่เบื้องหน้ามัน..ในห้องนอนของมัน รอยยิ้มหวานยวนยั่วฉาบอยู่บนใบหน้า... วงหน้าคม สวย เซ็กซี่
นั้นไม่น่าแปลกใจหรอกเพราะเห็นอยู่บ่อยๆ แต่ท่ายืนของคุณแพม... ชุดนอนบางเบา...
หยดน้ำที่เกาะพราวอยู่บนผิวเนื้อที่เรียบลื่นราวกับแพรไหม... ทุกตารางนิ้วของนวลเนื้อขาวโพลนเมื่อยามที่ต้องแสงไฟ....

คนสวนหนุ่มใจเต้นไม่เป็นส่ำ ทรวงอกที่อวบอูมของเจ้านายสาวอยู่ใกล้แค่มือเอื้อม
สายตาของมันกวาดไปบนเรือนร่างของเธอตามสัญชาตญาณ เอวของคุณหนูแพมนั้นเล็กเหลือเกิน แต่สะโพกผายกว้าง
เงาดำๆรูปสามเหลี่ยมที่เกาะอยู่เหนือต้นขาอวบอัดทำให้มันแทบคลั่ง...

ความเป็นชายของมันตื่นตัว ดีดผึงขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้...

"คุณแพม..มี..มีอะไรจะใช้ผมหรือครับ" คนสวนหนุ่มถามตะกุกตะกัก... ปากเอ่ยถาม แต่สายตาไม่ละจากสามเหลี่ยมดำครึ้มของเธอเลย

สายตาแพมก็จับจ้องอยู่ที่แผงอกของคนสวนหนุ่ม ท่อนบนของไอ้เรืองเปลือยเปล่า
มัดกล้ามกำยำแสดงให้เห็นถึงความแข็งแรงสมความเป็นชาย ดวงตากลมโตของแพมกวาดต่ำลงไปหยุดลงที่เป้ากางเกง
คนสวนหนุ่มถึงกับร้อนวูบวาบ สายตาของแพมที่จ้องเขม็งมายังความเป็นชายของมันทำให้ ไอ้เรืองแทบจะระเบิดด้วยความร้อนรุ่ม...


"สวยไหม"
แพมเอ่ยเบาๆ น้ำเสียงหวานยวนยั่ว

ชุดนอนผ้าแพรนั้นบางอยู่แล้ว แถมบางส่วนยังเปียกน้ำเพราะแพมหยิบมาสวมโดยไม่ทันเช็ดตัวให้แห้งก่อน เนื้อผ้าส่วนที่เปียก
แนบเข้ากับเรือนร่างที่ โค้งเว้าได้รูป งดงามราวกับถูกวาดจากจิตรกรฝีมือดี โดยเฉพาะทรวงอกนั้นอวบอัดกลมกลึง
ตูมตั้งจนดันชุดนอนออกมาเห็นปลายยอดสีชมพูอย่างชัดเจน

"เคยเห็นผู้หญิงที่หุ่นดีแบบนี้มั้ย"
น้ำเสียงยวนยั่วยังคงดังขึ้นในความเงียบ นิ้วเรียวงามของเธอกรีดไปทีชุดนอน
สายตาของคนสวนหนุ่มอดไม่ได้ที่จะกวาดตามนิ้วน้อยๆที่ไล้ไปตามจืบผ้า แล้วอุ้งมืออ่อนนุ่มก็ขยำเบาๆที่ทรวงอกอวบอูม
"นมโตดีมั้ย"
อุ้งมือนั้นคลายออกปล่อยเต้าทรวงเป็นอิสระ มันสั่นกระเพื่อมเบาๆ นิ้วเรียวงามลากไปที่ปลายยอดที่ตอนนี้ดูจะชูชันยิ่งกว่าเดิมเสียอีก นิ้วนั้นไล้เป็นวงช้าๆที่เนื้อผ้าบริเวณหัวนม

ไอ้เรืองกลืนน้ำลายลงคอติดๆกัน นี่ถ้าเป็นผู้หญิงอื่นมายั่วอย่างนี้มันคงลากลงไปปล้ำกับพื้นเสียนานแล้ว แต่นี่เป็นคุณหนูแพม
มันไม่กล้าล่วงเกิน มันยังไม่อยากถูกไล่ออก อย่าว่าแต่... สายตาของมันกวาดไปบนเตียง
เพ็ญเมียสาวที่เพิ่งแต่งงานได้ยังไม่ครบเดือนยังคงนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง!

"เมียแกไม่ตื่นขึ้นมาหรอกน่ะ"
เสียงจากริมฝีปากชุ่มชื้นนั้นดังราวกับรู้ใจ น้ำเสียงนั้นยวนยั่วอยู่ตลอดเวลา แต่หากไอ้เรืองอยู่ในสภาวะปกติ
มันคงสังเกตุได้ว่าเสียงนั้น หาใช่เสียงของแพมไม่!

ร่างนั้นเป็นร่างของแพมก็จริง แต่ตอนนี้เธอถูกควบคุมโดยปีศาจผู้หญิงขายตัวที่สิงอยู่ในร่างเธอ ตัณหาเร่าร้อนที่ถูกสะกดมานาน กำลังจะได้ปลดปล่อย ทั้งนี้เพราะจิตใจของแพมกำลังตกอยู่ในสภาวะอ่อนแอ
ปีศาจกะหรี่จึงฉวยโอกาสที่จะใช้เรือนร่างของแพมในการแสวงหาความสุข มันต้องการท่อนเนื้อของผู้ชายที่ห่างหายไปนาน
มันกำลังร้อนร่านแบบสุดขีด

"แกอยากเย็ดอีคนสวยนี่ไม่ใช่หรือเรือง"
แพมพูดเสียงกระเส่า สายตาคม จิกเชิญชวน

................